Psyche
alle pijlers
"Achteraf altijd bang zijn voor wat je hebt gezegd"
donderdag 27 mei 2010 om 16:27
Hallo allemaal,
Ik heb een probleem waar ik in het dagelijks leven nogal last van heb en ik vraag me af of iemand het herkent.
Ik ben altijd bang voor de gevolgen van dingen die ik vertel. Hierdoor ‘scan’ ik na een gesprek met iemand altijd wat ik heb gezegd, of ik iets verkeerd kan hebben gezegd en wat de gevolgen kunnen zijn. Overigens heb ik het niet over een gewone korte social talk, maar meer met gespreken met collega’s of als ik ergens ‘lang’ ben geweest, zoals een avond op een feestje.
Voorbeeld: ik heb een aantal jaren een moeilijke relatie gehad. Mijn ex heeft dingen gedaan die – eufemistisch – geen schoonheidprijs verdienen. Enerzijds ben ik boos op hem, anderzijds vind ik hem in de kern geen slecht mens en wil ik hem ‘beschermen’. Ik merk dat ik er heel weinig over praat en daarom soms opeens van alles eruit flap (nooit het hele verhaal, maar wel wat voorvallen). Dat beangstigt mij dan weer, omdat ik bang ben dat ik mijn ex tekort doe en dat ik een slecht beeld van hem creeer. In mijn hoofd kan het zo groot worden, dat ik bijvoorbeeld verhalen over hem verspreid zie via msn, hyves etc. en dat hij dan overal als bruut bekend staat. Van die gedachten wordt ik angstig en bovendien loop ik daardoor met een constant schuldgevoel rond. Een soort idee dat ik door mijn mond niet te houden, het leven van hem helemaal verpest ofzo…
Op mijn werk is het eigenlijk hetzelfde. Ik ben constant bang om dingen verkeerd te zeggen. En dan vooral dingen die over iemand gaan. Enerzijds om collega’s ofzo te kort te doen, anderzijds omdat ik om een of andere rare reden bang ben om ontslagen te worden. Ik kan het niet goed uitleggen. Het is de angst dat wanneer ik iets vertel, ik de macht over het verhaal kwijt ben en het een eigen leven kan gaan leiden ofzo en iemand anders of ik de gevolgen daarvan ooit op mijn bord krijg… Het getuigt dus eigenlijk ook van weinig vertrouwen in (de integriteit van) andere mensen...
Ik ben best open en kan best een flapuit zijn. Anderzijds ben ik ook gesloten. Het is zo dubbel allemaal. Het is net of ik eigenlijk heel open ben, maar mezelf daarin grenzen heb opgelegd uit een soort van angst, waardoor ik nu niet meer weet wat ik wel en niet kan zeggen en mezelf dus altijd “afstraf” in gedachten, omdat ik mijn optiek weeeeer te veel heb gezegd.
Nou goed, het is misschien een wat verwarrend verhaal. Ik hoop dat iemand een beetje herkent wat ik zeg en dat iemand wellicht wat tips heeft om hier vanaf te komen. Het is namelijk erg energievretend.
Oja, ik bedenk me altijd al dat mensen heus niet bezig zijn met wat ik zeg, maar dat helpt niet echt.
Thanx!
Satire
Ik heb een probleem waar ik in het dagelijks leven nogal last van heb en ik vraag me af of iemand het herkent.
Ik ben altijd bang voor de gevolgen van dingen die ik vertel. Hierdoor ‘scan’ ik na een gesprek met iemand altijd wat ik heb gezegd, of ik iets verkeerd kan hebben gezegd en wat de gevolgen kunnen zijn. Overigens heb ik het niet over een gewone korte social talk, maar meer met gespreken met collega’s of als ik ergens ‘lang’ ben geweest, zoals een avond op een feestje.
Voorbeeld: ik heb een aantal jaren een moeilijke relatie gehad. Mijn ex heeft dingen gedaan die – eufemistisch – geen schoonheidprijs verdienen. Enerzijds ben ik boos op hem, anderzijds vind ik hem in de kern geen slecht mens en wil ik hem ‘beschermen’. Ik merk dat ik er heel weinig over praat en daarom soms opeens van alles eruit flap (nooit het hele verhaal, maar wel wat voorvallen). Dat beangstigt mij dan weer, omdat ik bang ben dat ik mijn ex tekort doe en dat ik een slecht beeld van hem creeer. In mijn hoofd kan het zo groot worden, dat ik bijvoorbeeld verhalen over hem verspreid zie via msn, hyves etc. en dat hij dan overal als bruut bekend staat. Van die gedachten wordt ik angstig en bovendien loop ik daardoor met een constant schuldgevoel rond. Een soort idee dat ik door mijn mond niet te houden, het leven van hem helemaal verpest ofzo…
Op mijn werk is het eigenlijk hetzelfde. Ik ben constant bang om dingen verkeerd te zeggen. En dan vooral dingen die over iemand gaan. Enerzijds om collega’s ofzo te kort te doen, anderzijds omdat ik om een of andere rare reden bang ben om ontslagen te worden. Ik kan het niet goed uitleggen. Het is de angst dat wanneer ik iets vertel, ik de macht over het verhaal kwijt ben en het een eigen leven kan gaan leiden ofzo en iemand anders of ik de gevolgen daarvan ooit op mijn bord krijg… Het getuigt dus eigenlijk ook van weinig vertrouwen in (de integriteit van) andere mensen...
Ik ben best open en kan best een flapuit zijn. Anderzijds ben ik ook gesloten. Het is zo dubbel allemaal. Het is net of ik eigenlijk heel open ben, maar mezelf daarin grenzen heb opgelegd uit een soort van angst, waardoor ik nu niet meer weet wat ik wel en niet kan zeggen en mezelf dus altijd “afstraf” in gedachten, omdat ik mijn optiek weeeeer te veel heb gezegd.
Nou goed, het is misschien een wat verwarrend verhaal. Ik hoop dat iemand een beetje herkent wat ik zeg en dat iemand wellicht wat tips heeft om hier vanaf te komen. Het is namelijk erg energievretend.
Oja, ik bedenk me altijd al dat mensen heus niet bezig zijn met wat ik zeg, maar dat helpt niet echt.
Thanx!
Satire
donderdag 27 mei 2010 om 16:39
donderdag 27 mei 2010 om 16:45
Ik kom net terug van mijn werk. Heb een vergadering gehad en in de auto zat ik over hetzelfde na te denken. Ik ben ook nogal een flapuit en elke dag denk ik wel na over wat ik gezegd heb en of ik er niemand mee gekwetst heb ofzo. Ik had mezelf voorgenomen om de volgende keer te proberen om op de achtergrond te blijven en niet alles eruit te flappen. Maar dat is weer niet gelukt. Voor mij is dit dus ook een belangrijk leerpunt. Ben benieuwd naar de reacties.
donderdag 27 mei 2010 om 16:45
quote:nogeensdan schreef op 27 mei 2010 @ 16:38:
Als je toch je bij de waarheid houdt en afweegt wat je aan iemand vertelt, of het relevant is voor die persoon, is er toch niet veel aan de hand.
En al dat gedoe op Hyves, MSN en meer van die flauwekul, hou er rekening mee dat je op een openbare plek zit.Ik hyve zelf amper en ik msn helemaal niet. Het is meer dat ik het beangstigend vind dat dat soort media bestaat. Iedereen kan er maar van alles opgooien.
Als je toch je bij de waarheid houdt en afweegt wat je aan iemand vertelt, of het relevant is voor die persoon, is er toch niet veel aan de hand.
En al dat gedoe op Hyves, MSN en meer van die flauwekul, hou er rekening mee dat je op een openbare plek zit.Ik hyve zelf amper en ik msn helemaal niet. Het is meer dat ik het beangstigend vind dat dat soort media bestaat. Iedereen kan er maar van alles opgooien.
donderdag 27 mei 2010 om 16:55
Ik heb dat niet vaak, af en toe kan ik me wel voor mijn hoofd slaan om wat ik heb gezegd, of de manier waarop (te hard/te amicaal/te pijnlijk).
Ik heb het juist andersom, denk vaak achteraf aan wat ik had móeten zeggen.
quote:satire schreef op 27 mei 2010 @ 16:27:
Ik ben best open en kan best een flapuit zijn. Anderzijds ben ik ook gesloten. Het is zo dubbel allemaal. Het is net of ik eigenlijk heel open ben, maar mezelf daarin grenzen heb opgelegd uit een soort van angst..
Dat herken ik wel weer! Ik vraag me alleen af of dat erg is, denk het niet. Behalve als je jezelf in je hoofd gaat afstraffen.
Ik denk dat je er teveel mee bezig bent. Je maakt jezelf helemaal gek in je hoofd volgens mij. Probeer er wat relaxter mee om te gaan. Als het mensen echt niet zint, dan hoor je het vaak wel. En je kunt ook niet perfect zijn, toch?
Ik heb het juist andersom, denk vaak achteraf aan wat ik had móeten zeggen.
quote:satire schreef op 27 mei 2010 @ 16:27:
Ik ben best open en kan best een flapuit zijn. Anderzijds ben ik ook gesloten. Het is zo dubbel allemaal. Het is net of ik eigenlijk heel open ben, maar mezelf daarin grenzen heb opgelegd uit een soort van angst..
Dat herken ik wel weer! Ik vraag me alleen af of dat erg is, denk het niet. Behalve als je jezelf in je hoofd gaat afstraffen.
Ik denk dat je er teveel mee bezig bent. Je maakt jezelf helemaal gek in je hoofd volgens mij. Probeer er wat relaxter mee om te gaan. Als het mensen echt niet zint, dan hoor je het vaak wel. En je kunt ook niet perfect zijn, toch?
donderdag 27 mei 2010 om 16:55
quote:satire schreef op 27 mei 2010 @ 16:45:
[...]
Ik hyve zelf amper en ik msn helemaal niet. Het is meer dat ik het beangstigend vind dat dat soort media bestaat. Iedereen kan er maar van alles opgooien.Tja, maar dat vind ik wel een ander probleem. Jij hebt het over de dingen die jij vertelt. Natuurlijk kan iemand dat weer op internet zetten, daarom is het voor jou wel goed om op te letten wat je zegt. Maar nogmaals, wat ik en anderen aangeven, als jij bij de waarheid blijft, lijkt me er weinig aan de hand. Wat anderen maken van jouw woorden, daar heb je toch geen invloed op.
[...]
Ik hyve zelf amper en ik msn helemaal niet. Het is meer dat ik het beangstigend vind dat dat soort media bestaat. Iedereen kan er maar van alles opgooien.Tja, maar dat vind ik wel een ander probleem. Jij hebt het over de dingen die jij vertelt. Natuurlijk kan iemand dat weer op internet zetten, daarom is het voor jou wel goed om op te letten wat je zegt. Maar nogmaals, wat ik en anderen aangeven, als jij bij de waarheid blijft, lijkt me er weinig aan de hand. Wat anderen maken van jouw woorden, daar heb je toch geen invloed op.
donderdag 27 mei 2010 om 17:09
donderdag 27 mei 2010 om 17:09
Ik heb exact hetzelfde. Het heeft te maken met een te sterke innerlijke criticus. Die heb je in je jeugd opgebouwd als beschermingsmechanisme, om er voor te zorgen dat je niet wordt afgewezen en wordt gewaardeerd.
Ik scheld mezelf er ook nog bij uit, als ik aan het "scannen" ben en ik heb dingen gezegd die ik "beter niet had kunnen zeggen". Dodelijk vermoeiend.
Heb er ooit gesprekken over gehad met een maatschappelijk werker jaren geleden. Nu ga ik haptotherapie doen om (o.a.) hiermee om te leren gaan.
Ik scheld mezelf er ook nog bij uit, als ik aan het "scannen" ben en ik heb dingen gezegd die ik "beter niet had kunnen zeggen". Dodelijk vermoeiend.
Heb er ooit gesprekken over gehad met een maatschappelijk werker jaren geleden. Nu ga ik haptotherapie doen om (o.a.) hiermee om te leren gaan.
donderdag 27 mei 2010 om 17:12
quote:Sandwalker schreef op 27 mei 2010 @ 16:44:
Ik heb je verhaal nog eens gelezen.. Ben je bang dat je ex bij jou verhaal komt halen als er een gerucht over hem rondgaat?
Nee, ook dat is het niet. Er zijn wat dingen gebeurt in onze relatie die eigenlijk niet door de beugel kunnen (wat agresieve neigingen). Ik kon daar niet mee leven en heb de relatie uiteindelijk verbroken. Wat ik moeilijk vind, is dat veel mensen zoiets not done vinden. Dat vind ik uiteraard ook, daarom ben ik weggegaan. Tegelijkertijd zie ik zijn onmacht. Enerzijds wil ik mijn verhaal/ frustratie/ woede delen met anderen, maar als ik dat doe, heb ik een constant schuldgevoel alsof ik mijn ex in en kwaad daglicht zet. Overigens hang ik dit niet aan de grote klok, hoor, maar ik heb het met een aantal vrienden gedeeld. Hun waardring voor mijn ex is behoorlijk afgenomen. Daar voel ik me dan weer schuldig over. Want hoewel ik zijn gedrag afkeur, zie ik wel dat ie diep van binnen geen bruut is. Snap je?
Als ik wat heb gedronken, ben ik overigens altijd bang dat ik het eruit flap. Stom is dat, want rationeel weet ik dat ik dat niet doe. Anderzijds ben ik er zo bang voor, dat mijn borrelplezier wordt verpest.
Nou ja, dit soort dingen heb ik dus ook op andere fronten. Bang dat ik anderen - en ook mezelf - tekort doe, in een kwaad daglicht zet. Nu lijkt het alleen over mijn ex te gaan, maar het achtervolgt me op meer terreinen.
Ik heb je verhaal nog eens gelezen.. Ben je bang dat je ex bij jou verhaal komt halen als er een gerucht over hem rondgaat?
Nee, ook dat is het niet. Er zijn wat dingen gebeurt in onze relatie die eigenlijk niet door de beugel kunnen (wat agresieve neigingen). Ik kon daar niet mee leven en heb de relatie uiteindelijk verbroken. Wat ik moeilijk vind, is dat veel mensen zoiets not done vinden. Dat vind ik uiteraard ook, daarom ben ik weggegaan. Tegelijkertijd zie ik zijn onmacht. Enerzijds wil ik mijn verhaal/ frustratie/ woede delen met anderen, maar als ik dat doe, heb ik een constant schuldgevoel alsof ik mijn ex in en kwaad daglicht zet. Overigens hang ik dit niet aan de grote klok, hoor, maar ik heb het met een aantal vrienden gedeeld. Hun waardring voor mijn ex is behoorlijk afgenomen. Daar voel ik me dan weer schuldig over. Want hoewel ik zijn gedrag afkeur, zie ik wel dat ie diep van binnen geen bruut is. Snap je?
Als ik wat heb gedronken, ben ik overigens altijd bang dat ik het eruit flap. Stom is dat, want rationeel weet ik dat ik dat niet doe. Anderzijds ben ik er zo bang voor, dat mijn borrelplezier wordt verpest.
Nou ja, dit soort dingen heb ik dus ook op andere fronten. Bang dat ik anderen - en ook mezelf - tekort doe, in een kwaad daglicht zet. Nu lijkt het alleen over mijn ex te gaan, maar het achtervolgt me op meer terreinen.
donderdag 27 mei 2010 om 17:20
quote:Lieve_bees schreef op 27 mei 2010 @ 17:09:
En over iemand praten is toch nooit zo handig vind ik. Als ik iets over iemand vind dan hoort diegene dit zelf. Want met een ander over iemand anders praten(in slechte zin) is ook een beetje roddelen en eigenlijk snap ik dan wel dat je je daar schuldig over voelt. Of begrijp ik het dan verkeerd?Ik geloof niet dat ik echt roddel. Het is juist meer dat ik er enorm bang voor ben om dat te doen. Daarom weeg ik altijd af wat ik heb gezegd. Was het roddelen, was het gezond grenzen aangeven, was het gewoon een mening geven? Pff.... vermoeiend!
En over iemand praten is toch nooit zo handig vind ik. Als ik iets over iemand vind dan hoort diegene dit zelf. Want met een ander over iemand anders praten(in slechte zin) is ook een beetje roddelen en eigenlijk snap ik dan wel dat je je daar schuldig over voelt. Of begrijp ik het dan verkeerd?Ik geloof niet dat ik echt roddel. Het is juist meer dat ik er enorm bang voor ben om dat te doen. Daarom weeg ik altijd af wat ik heb gezegd. Was het roddelen, was het gezond grenzen aangeven, was het gewoon een mening geven? Pff.... vermoeiend!
donderdag 27 mei 2010 om 17:21
quote:Rary schreef op 27 mei 2010 @ 17:09:
Ik heb exact hetzelfde. Het heeft te maken met een te sterke innerlijke criticus. Die heb je in je jeugd opgebouwd als beschermingsmechanisme, om er voor te zorgen dat je niet wordt afgewezen en wordt gewaardeerd.
Ik scheld mezelf er ook nog bij uit, als ik aan het "scannen" ben en ik heb dingen gezegd die ik "beter niet had kunnen zeggen". Dodelijk vermoeiend.
Heb er ooit gesprekken over gehad met een maatschappelijk werker jaren geleden. Nu ga ik haptotherapie doen om (o.a.) hiermee om te leren gaan.Dat herken ik dus, die innerlijke criticus heb ik ook. En ik heb er ook met een psychologg over gehad, maar kom niet echt verder. Hoe ga jij er nu voor jezelf mee om? (Buiten de haptonoom die je van plan bent te bezoeken).
Ik heb exact hetzelfde. Het heeft te maken met een te sterke innerlijke criticus. Die heb je in je jeugd opgebouwd als beschermingsmechanisme, om er voor te zorgen dat je niet wordt afgewezen en wordt gewaardeerd.
Ik scheld mezelf er ook nog bij uit, als ik aan het "scannen" ben en ik heb dingen gezegd die ik "beter niet had kunnen zeggen". Dodelijk vermoeiend.
Heb er ooit gesprekken over gehad met een maatschappelijk werker jaren geleden. Nu ga ik haptotherapie doen om (o.a.) hiermee om te leren gaan.Dat herken ik dus, die innerlijke criticus heb ik ook. En ik heb er ook met een psychologg over gehad, maar kom niet echt verder. Hoe ga jij er nu voor jezelf mee om? (Buiten de haptonoom die je van plan bent te bezoeken).
donderdag 27 mei 2010 om 17:28
Ik heb dus het idee dat een psycholoog met dit onderwerp niet werkt... het geeft inzicht, maar het zorgt er juist voor dat je in je hoofd en gedachten blijft.
Bij mij hielp de maatsch.werker in het begin ook maar uiteindelijk kwam ik niet verder, wat ik ook deed.
Ik denk dat je het dus niet met oplossen met praten met een psych maar juist zou moeten gaan naar hetgeen wat er onder zit, de angsten en gevoelens en daar iets mee doen. Daarom ben ik naar een haptoherapeut gegaan. Die gaat juist aan de slag met die gevoelens en angsten, en niet door alleen te praten maar juist door meer in je lichaam te gaan zitten en te voelen.
Bij mij hielp de maatsch.werker in het begin ook maar uiteindelijk kwam ik niet verder, wat ik ook deed.
Ik denk dat je het dus niet met oplossen met praten met een psych maar juist zou moeten gaan naar hetgeen wat er onder zit, de angsten en gevoelens en daar iets mee doen. Daarom ben ik naar een haptoherapeut gegaan. Die gaat juist aan de slag met die gevoelens en angsten, en niet door alleen te praten maar juist door meer in je lichaam te gaan zitten en te voelen.
donderdag 27 mei 2010 om 17:42
Achteraf gezien heb je je vaak druk gemaakt om niets toch? Ik heb dat zo in ieder geval regelmatig ervaren. Mensen waarvan je dacht dat ze boos zouden zijn waren niet boos en mensen waarvan je dacht dat ze gekwetst zouden zijn waren helemaal niet gekwetst. Door deze ervaringen kan ik het bijvoorbeeld wel al beter van me af zetten. En als mensen wel boos/gekwetst zijn dan kun je het achteraf altijd nog recht zetten maar dit komt denk ik zelden voor. Het zit allemaal in je hoofd. Maar dat wist je natuurlijk al wel:).
donderdag 27 mei 2010 om 17:54
@ Rary, mijn ervaring is ook dat het niet werkt met een psycholoog. Ik heb er wel veel inzicht door gekregen, maar ik mis de handvatten om het daadwerkelijk om te keren.
Ik overweeg ook wel eens een haptotherapeut, maar ben er nog niet helemaal uit. Ben jij al geweest of moet je nog gaan? Ben wel benieuwd naar je ervaringen eigenlijk. Een cursus mindfulness behoort voor mij ook tot de moeglijkheden, maar heb ik dus ook nog niet gedaan.
Ik overweeg ook wel eens een haptotherapeut, maar ben er nog niet helemaal uit. Ben jij al geweest of moet je nog gaan? Ben wel benieuwd naar je ervaringen eigenlijk. Een cursus mindfulness behoort voor mij ook tot de moeglijkheden, maar heb ik dus ook nog niet gedaan.
donderdag 27 mei 2010 om 17:59
Herkenbaar!
Ik zit ook 'op slot' (al zou je dat hier af en toe niet merken), en ben geremd als het gaat om het vertellen van dingen, of het maken van statements.
Bij mij is het ook angst om er achteraf niet op te worden afgerekend, maar ook wel een sterke vorm van integriteit, omdat ik me verbaas over wat ik allemaal niet om me heen door jan en alleman hoor zeggen, en die komen er dan nog mee weg ook.
Dat dat wegkomen met bepaalde dingen niet voor mij is weggelegd is iets waarvan ik overtuigd ben, want áls er dan eens iets is waarbij ik niet helemaal 100% ben ingedekt, maar 99%, blijkt achteraf vaak dat het venijn hem toch in die ene % zit.
Voorbeeld, niet ter zake, maar ter illustratie: toen ik ooit op de zelf-schep-snoepafdeling, ik weet echt niet waarom ik dat deed, een dropje uit een bak pakte en het in mijn mond stopte, kwam er net zo'n bedrijfsbewaker de hoek om die dit zag. Ik kon wel door de grond zakken, en had gelijk het schaamrood op mijn kaken staan (kun je nagaan, voor 1 dropje).
Iemand anders zou dit misschien met een grapje op datzelfde moment weglachen, maar ik voelde me zwaar betrapt en onvergeeflijk stom. En dat heb ik me de rest van de dag ook nog gevoeld.
Ook heb ik een heel sterk ontwikkeld gevoel voor verantwoordelijkheid en een geweten dat mij overal volgt.
Gevolg is wel dat ik in de loop van de jaren wel een reputatie heb opgebouwd, mensen komen bij mij regelmatig hun hart luchten door de meest vertrouwelijke zaken bij me neer te leggen.
Ik weet dat ik een onzeker tiepje ben, dat alles onder controle wil houden, en vooral wat mijn werk betreft (mijn werk is heel belangrijk voor mij) geen fouten wil maken, en zeker niet te maken wil krijgen met negatieve dingen die uiteindelijk door mijzelf veroorzaakt zouden zijn, dus onthoud ik mij ook zoveel mogelijk van het leveren van informatie waarmee anderen op de loop zouden kunnen gaan.
Daar kan ik inderdaad nogal krampachtig van worden, en spanning bij mezelf mee veroorzaken.
Het verloop van dit topic ga ik dan ook zeker volgen.
Ik zit ook 'op slot' (al zou je dat hier af en toe niet merken), en ben geremd als het gaat om het vertellen van dingen, of het maken van statements.
Bij mij is het ook angst om er achteraf niet op te worden afgerekend, maar ook wel een sterke vorm van integriteit, omdat ik me verbaas over wat ik allemaal niet om me heen door jan en alleman hoor zeggen, en die komen er dan nog mee weg ook.
Dat dat wegkomen met bepaalde dingen niet voor mij is weggelegd is iets waarvan ik overtuigd ben, want áls er dan eens iets is waarbij ik niet helemaal 100% ben ingedekt, maar 99%, blijkt achteraf vaak dat het venijn hem toch in die ene % zit.
Voorbeeld, niet ter zake, maar ter illustratie: toen ik ooit op de zelf-schep-snoepafdeling, ik weet echt niet waarom ik dat deed, een dropje uit een bak pakte en het in mijn mond stopte, kwam er net zo'n bedrijfsbewaker de hoek om die dit zag. Ik kon wel door de grond zakken, en had gelijk het schaamrood op mijn kaken staan (kun je nagaan, voor 1 dropje).
Iemand anders zou dit misschien met een grapje op datzelfde moment weglachen, maar ik voelde me zwaar betrapt en onvergeeflijk stom. En dat heb ik me de rest van de dag ook nog gevoeld.
Ook heb ik een heel sterk ontwikkeld gevoel voor verantwoordelijkheid en een geweten dat mij overal volgt.
Gevolg is wel dat ik in de loop van de jaren wel een reputatie heb opgebouwd, mensen komen bij mij regelmatig hun hart luchten door de meest vertrouwelijke zaken bij me neer te leggen.
Ik weet dat ik een onzeker tiepje ben, dat alles onder controle wil houden, en vooral wat mijn werk betreft (mijn werk is heel belangrijk voor mij) geen fouten wil maken, en zeker niet te maken wil krijgen met negatieve dingen die uiteindelijk door mijzelf veroorzaakt zouden zijn, dus onthoud ik mij ook zoveel mogelijk van het leveren van informatie waarmee anderen op de loop zouden kunnen gaan.
Daar kan ik inderdaad nogal krampachtig van worden, en spanning bij mezelf mee veroorzaken.
Het verloop van dit topic ga ik dan ook zeker volgen.
