Psyche
alle pijlers
relatie met iemand die ADHD / syndroom van Asperger heeft
maandag 28 december 2009 om 14:16
Omdat mijn bericht niet geheel duidelijk was, schrijf ik het opnieuw.
4,5 jaar geleden leerde ik de liefde van mijn leven kennen. Vanaf het eerste moment was er een band zoals dat in "normale" situaties ook kan gebeuren. Na een maand of 2 viel het op dat hij te neergeslagen kon zijn, woedeuitbarstingen kon hebben. Op een bepaald moment dacht de huisarts dat hij manisch depressief zou zijn. Dit bleek niet het geval te zijn. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een ADHD arts voor volwassenen, eindelijk werd de echte diagnose gesteld en kwamen we erachter dat ook zijn broer en vader dit hadden. Naast ADHD heeft hij ook asperger, dubbelop dus. Het was fijn een diagnose te hebben. Vanaf de eerste dag was wel duidelijk dat hij een bepaalde onrust had, altijd het gevoel had niet gelukkig te zijn en hiervoor 'uitdagingen' te zoeken Zijn huis brengt hem geen geluk, maar hij heeft onderdak nodig, zijn werk brengt hem geen geluk, maar hij moet zijn hypotheek betalen. Vele malen heb ik hem gevraagd te stoppen met zijn werk en wat anders te gaan doen.
Ik heb dan ook altijd zeker geweten dat als er een vrouw zou verschijnen waar hij aandacht van zou krijgen, hij hier niet tegen in zou kunnen en durven gaan (al klinkt dit misschien als heel slap excuus)
Onze relatie was prima, nooit ruzies, nooit problemen. Toen wij elkaar ontmoeten wist ik dat hij 2 kinderen had, maar hij ziet ze nooit. een half jaar daarna vertelde hij dat hij geen kinderen wilde, en echt een hekel aan kinderen heeft. Toch keek ik hier niet gek van op. Er kwamen langzaam aan steeds meer van dit soort verhalen. Een kleine 2 maanden geleden gebeurde hetgeen ik al jaren verwachte. Zijn collega was verliefd op hem geworden, wilde geen relatie met een man die bezet was, maar heeft vanaf dat moment haar tanden in hem gezet. 4 weken geleden kwam ik erachter dat ze met elkaar naar bed zijn gegaan. Dit deed niet eens pijn, ik ken zijn onrust, het deed pijn dat hij hier over probeerde te liegen. Inmiddels zijn we 4 weken verder, hij heeft een 'relatie' met haar. Ik ben nu zijn tweede vrouw ernaast. Ik weet van haar, zij weet niet dat wij elkaar nog zien.
wij zien elkaar regelmatig, hebben dan ook het leven wat we daarvoor hadden. Zij heeft een kind, ze wil een stabiele relatie, wil nog een kind, wil trouwen heeft ze al gezegd en zo snel mogelijk samen wonen. Hij verteld mij alles waar zij het over hebben en ik zeg hem dat hij ook naar haar eerlijk moet zijn.
Zij voelde aan hem dat hij een vrouw zocht die voor hem zou zorgen, hij had die vrouw en zei tegen haar dat ze te goed voor hem was! Ondertussen begin ik me af te vragen, zou hij haar wel alles kunnen geven wat hij ons niet kon geven? De eerste 2 maanden van onze relatie was hij sociaal, medelevend etc, daarna verdween het. Elk persoon met deze aandoening is anders. Maar zou hij dan echt nu zo kunnen veranderen?
Ik weet dat dit mensen ongelovelijk in de oren klinkt, iedereen heeft zijn eigen mening en beeld, ik vraag me alleen af zijn er meer mensen die dit meegemaakt hebben en zal hij dit keer wel kunnen veranderen?? Hebben zijn gedragingen aan mij gelegen, of zal hij nu dezelfde weg bewandelen als zijn relatie met haar een aantal weken verder is?
4,5 jaar geleden leerde ik de liefde van mijn leven kennen. Vanaf het eerste moment was er een band zoals dat in "normale" situaties ook kan gebeuren. Na een maand of 2 viel het op dat hij te neergeslagen kon zijn, woedeuitbarstingen kon hebben. Op een bepaald moment dacht de huisarts dat hij manisch depressief zou zijn. Dit bleek niet het geval te zijn. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een ADHD arts voor volwassenen, eindelijk werd de echte diagnose gesteld en kwamen we erachter dat ook zijn broer en vader dit hadden. Naast ADHD heeft hij ook asperger, dubbelop dus. Het was fijn een diagnose te hebben. Vanaf de eerste dag was wel duidelijk dat hij een bepaalde onrust had, altijd het gevoel had niet gelukkig te zijn en hiervoor 'uitdagingen' te zoeken Zijn huis brengt hem geen geluk, maar hij heeft onderdak nodig, zijn werk brengt hem geen geluk, maar hij moet zijn hypotheek betalen. Vele malen heb ik hem gevraagd te stoppen met zijn werk en wat anders te gaan doen.
Ik heb dan ook altijd zeker geweten dat als er een vrouw zou verschijnen waar hij aandacht van zou krijgen, hij hier niet tegen in zou kunnen en durven gaan (al klinkt dit misschien als heel slap excuus)
Onze relatie was prima, nooit ruzies, nooit problemen. Toen wij elkaar ontmoeten wist ik dat hij 2 kinderen had, maar hij ziet ze nooit. een half jaar daarna vertelde hij dat hij geen kinderen wilde, en echt een hekel aan kinderen heeft. Toch keek ik hier niet gek van op. Er kwamen langzaam aan steeds meer van dit soort verhalen. Een kleine 2 maanden geleden gebeurde hetgeen ik al jaren verwachte. Zijn collega was verliefd op hem geworden, wilde geen relatie met een man die bezet was, maar heeft vanaf dat moment haar tanden in hem gezet. 4 weken geleden kwam ik erachter dat ze met elkaar naar bed zijn gegaan. Dit deed niet eens pijn, ik ken zijn onrust, het deed pijn dat hij hier over probeerde te liegen. Inmiddels zijn we 4 weken verder, hij heeft een 'relatie' met haar. Ik ben nu zijn tweede vrouw ernaast. Ik weet van haar, zij weet niet dat wij elkaar nog zien.
wij zien elkaar regelmatig, hebben dan ook het leven wat we daarvoor hadden. Zij heeft een kind, ze wil een stabiele relatie, wil nog een kind, wil trouwen heeft ze al gezegd en zo snel mogelijk samen wonen. Hij verteld mij alles waar zij het over hebben en ik zeg hem dat hij ook naar haar eerlijk moet zijn.
Zij voelde aan hem dat hij een vrouw zocht die voor hem zou zorgen, hij had die vrouw en zei tegen haar dat ze te goed voor hem was! Ondertussen begin ik me af te vragen, zou hij haar wel alles kunnen geven wat hij ons niet kon geven? De eerste 2 maanden van onze relatie was hij sociaal, medelevend etc, daarna verdween het. Elk persoon met deze aandoening is anders. Maar zou hij dan echt nu zo kunnen veranderen?
Ik weet dat dit mensen ongelovelijk in de oren klinkt, iedereen heeft zijn eigen mening en beeld, ik vraag me alleen af zijn er meer mensen die dit meegemaakt hebben en zal hij dit keer wel kunnen veranderen?? Hebben zijn gedragingen aan mij gelegen, of zal hij nu dezelfde weg bewandelen als zijn relatie met haar een aantal weken verder is?
maandag 28 december 2009 om 17:05
Ik lees je verhaal en begrijp wat je zegt. Maar lieve Behi, hoe goed het ook mogelijk is dat jullie samen zo gelukkig zijn, het leuk hebben, het blijft anderhalf-richtingsverkeer. Vreemd genoeg ben ik er wel van overtuigd dat Aspergers geen opzet van kwaad hebben in hun handelen, maar ondertussen kwetst het hun omgeving wel. Omdat er bij die omgeving geen factor-liefde komt kijken komt zijn gedrag anders ( lees:hinderlijk, niet sociaal) aan bij anderen, maar ik begrijp ook dat op het moment dat deze factor wel in het spel is, het een heel ander verhaal wordt.
Het gaat er daarin om wat je zelf van je leven verwacht, wat je voor jezelf gewenst en gedroomd hebt. Als jij hem begrijpt en kunt leven met hem, dan is dat mooi. Dat is fijn, en prachtig. Liefde kent vele varianten en verschijningsvormen, en ook dit is er een.
Jouw vraag is niet of wij je een relatie als deze aanbevelen maar of hij over een aantal weken in zijn oude patroon vervalt. Het antwoord is ja. Doet hij dat bewust? Nee. Doet hij je pijn? Ja. Begrijpt hij wat je nu voelt? Nee. Vind hij het erg voor je? Hij zegt van wel. Dit patroon gaat verder en verder en verandert niet.
Overigens mooi: ik las ergens dat Aspergers geen " afwijking" , " handicap" of " tekortkoming " hebben, daar ze doorgaans erg slim zijn. Volgens sommige psy's kun je beter spreken van iemand met een ander hersenpatroon. Ik weet even niet meer hoe dit omschreven werd, maar ik vond het mooi. Ik vond in deze hernieuwde definitie een stuk herkenning voor diegene met verschillende fysieke denkpatronen die een relatie aangaan. Net alsof er daarbij wat rust komt, en je niet zomaar die-vrouw-van-die-idioot-bent...
Het gaat er daarin om wat je zelf van je leven verwacht, wat je voor jezelf gewenst en gedroomd hebt. Als jij hem begrijpt en kunt leven met hem, dan is dat mooi. Dat is fijn, en prachtig. Liefde kent vele varianten en verschijningsvormen, en ook dit is er een.
Jouw vraag is niet of wij je een relatie als deze aanbevelen maar of hij over een aantal weken in zijn oude patroon vervalt. Het antwoord is ja. Doet hij dat bewust? Nee. Doet hij je pijn? Ja. Begrijpt hij wat je nu voelt? Nee. Vind hij het erg voor je? Hij zegt van wel. Dit patroon gaat verder en verder en verandert niet.
Overigens mooi: ik las ergens dat Aspergers geen " afwijking" , " handicap" of " tekortkoming " hebben, daar ze doorgaans erg slim zijn. Volgens sommige psy's kun je beter spreken van iemand met een ander hersenpatroon. Ik weet even niet meer hoe dit omschreven werd, maar ik vond het mooi. Ik vond in deze hernieuwde definitie een stuk herkenning voor diegene met verschillende fysieke denkpatronen die een relatie aangaan. Net alsof er daarbij wat rust komt, en je niet zomaar die-vrouw-van-die-idioot-bent...
maandag 28 december 2009 om 17:08
Behi, ik vind het heel erg voor je dat je kiest voor zo'n verwrongen relatie ipv dat je probeert er zelf iets van te maken in je leven. Het is nogal een rare manier van houden-van die hij er op na houdt. Ik heb de indruk dat jullie tot elkaar veroordeeld zijn; hij probeert jou aan het lijntje te houden en jij laat dat toe, jij probeert zijn gedrag goed te praten vanwege zijn beperkingen. Dit lijkt me geen gezonde basis voor een relatie.
Als je bij hem blijft uit angst om alleen te zijn en/of uit medelijden met hem, lijkt me dat niet de juiste reden. Hoe zit het eig met jouw zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde?
Je kiest er zo bewust voor dat deze pijnlijke situatie blijft voortduren. Ik zie dat als zelfkwelling.
Ik ben niet zo'n fan van dr. Phil, maar een van zijn uitspraken vind ik in dit kader wel toepasselijk: you teach people how to treat you. M.a.w. zolang jij dit toelaat zal er niets veranderen.
Als je bij hem blijft uit angst om alleen te zijn en/of uit medelijden met hem, lijkt me dat niet de juiste reden. Hoe zit het eig met jouw zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde?
Je kiest er zo bewust voor dat deze pijnlijke situatie blijft voortduren. Ik zie dat als zelfkwelling.
Ik ben niet zo'n fan van dr. Phil, maar een van zijn uitspraken vind ik in dit kader wel toepasselijk: you teach people how to treat you. M.a.w. zolang jij dit toelaat zal er niets veranderen.
maandag 28 december 2009 om 17:10
Ik snap dat je aan ieder restje vastklampt om hem niet te hoeven verliezen, maar hoe voelt dat om hem te moeten delen?
Ik vind trouwens niet dat jij haar belazerd en zelfs niet dat zij jou belazerd (al is het niet netjes), maar dat jouw partner jullie beiden belazerd.
Verder lees ik erg veel Florence Nightingale/hulpverlenergedrag in jouw berichten: niemand begrijpt die arme man, alleen jij begrijpt hem en maakt hem gelukkig. Maar wie maak jou gelukkig? Hij, nu hij van twee walletjes eet?
Tenslotte vraag ik me af: was dat fijne verbonden gevoel er alleen de eerste maanden of is het er nog?
Ik vind trouwens niet dat jij haar belazerd en zelfs niet dat zij jou belazerd (al is het niet netjes), maar dat jouw partner jullie beiden belazerd.
Verder lees ik erg veel Florence Nightingale/hulpverlenergedrag in jouw berichten: niemand begrijpt die arme man, alleen jij begrijpt hem en maakt hem gelukkig. Maar wie maak jou gelukkig? Hij, nu hij van twee walletjes eet?
Tenslotte vraag ik me af: was dat fijne verbonden gevoel er alleen de eerste maanden of is het er nog?
maandag 28 december 2009 om 17:21
Dat fijne verbonden gevoel is er nog altijd. Die eerste twee maanden heb ik aangeduid om duidelijk te maken dat er in deze periode 'niets' merkbaar was aan hem. Hij heeft het zelf tot 2 jaar terug ook niet geweten, wist dat er iets aan de hand moest zijn en hij voelde zich anders dan de rest van de wereld. Wij zijn samen gegroeid in het proces van bekend worden. Wij voelde ons prima en compleet, er was ook helemaal niets mis met onze relatie op zich en ons gevoel voor elkaar, maar binnen 12 uur was de wereld ineens anders! Ik geloof oprecht dat hij nog van mij houd, zoals ik van hem hou, maar die uitdaging, dat geluksgevoel zoeken (zoals hij het zelf zegt) trekt aan hem. Ik denk ook echt dat hij er vrij snel achterkomt dat hij door dit te doen niet gelukkiger of ander word, dat heb ik hem ook uitgelegd. Ik snap dat mensen denken dat ik een soort hulpverlener speel, maar zo voel ik het niet. Ja wie maakt mij gelukkig, als ik aangeef dat hij dat is word ik haast zelf naar een psych doorverwezen! Op dit moment kies ik er idd voor om bij hem te blijven en de dagen te delen die hij niet met haar doorbrengt. Ik weet niet of mijn schuldgevoel daar uiteindelijk wel deel van zal gaan maken! Ik kies ervoor omdat dat de momenten zijn dat ik mezelf gelukkig voel, een soort egoistische daad dus.
Sha_la, ik heb dan geen van zijn 'bijzonderheden' maar begrijp hem wel zo door en door, kan leven met zijn situatie, dat ik mezelf weleens afgevraagd heb of ik niet gewoon net als hij ben! Sex is maar sex, dat kwetst me niet, hij mag met elke vrouw naar bed, uiteindelijk is die lol eraf, zolang ik maar niet weet wat er gebeurd en met wie. Dat onze harten 1 zijn vind ik vele malen belangrijker. Dat wat jij verteld over die psych is hetgeen ik altijd tegen hem zei; jij bent niet raar of achterlijk, jij bent uniek, apart daar zijn er niet veel van op deze wereld!
Sha_la, ik heb dan geen van zijn 'bijzonderheden' maar begrijp hem wel zo door en door, kan leven met zijn situatie, dat ik mezelf weleens afgevraagd heb of ik niet gewoon net als hij ben! Sex is maar sex, dat kwetst me niet, hij mag met elke vrouw naar bed, uiteindelijk is die lol eraf, zolang ik maar niet weet wat er gebeurd en met wie. Dat onze harten 1 zijn vind ik vele malen belangrijker. Dat wat jij verteld over die psych is hetgeen ik altijd tegen hem zei; jij bent niet raar of achterlijk, jij bent uniek, apart daar zijn er niet veel van op deze wereld!
maandag 28 december 2009 om 17:38
Uit je laatste post begrijp ik dat je idd bewust kiest voor deze situatie. Maar wat is je probleem dan? In je openingspost vraag je je af of hij zal veranderen. Ik denk het niet. Je schrijft dat hij van je houdt, maar uit zijn gedrag blijkt dat naar mijn mening niet.
Ik denk wel dat je zijn gedrag voor een deel in stand houdt omdat je geen grenzen aangeeft. Hij kan over je heen lopen hoe en waar hij maar wil en jij laat dat allemaal gebeuren. Je cijfert je volledig weg voor hem. Het maakt je nog gelukkig ook. Het klinkt mij allemaal heel ongezond en verwrongen in de oren.
Ik vraag me af wat er met jouw eigenwaarde is gebeurd dat je je zo laat behandelen door een partner die zogenaamd van je houdt.
Ik denk wel dat je zijn gedrag voor een deel in stand houdt omdat je geen grenzen aangeeft. Hij kan over je heen lopen hoe en waar hij maar wil en jij laat dat allemaal gebeuren. Je cijfert je volledig weg voor hem. Het maakt je nog gelukkig ook. Het klinkt mij allemaal heel ongezond en verwrongen in de oren.
Ik vraag me af wat er met jouw eigenwaarde is gebeurd dat je je zo laat behandelen door een partner die zogenaamd van je houdt.
maandag 28 december 2009 om 20:26
quote:iris1969 schreef op 28 december 2009 @ 16:11:Wat betreft het soulmate zijn: volgens mij is het onmogelijk om in iemand met Asperger je soulmate te hebben gevonden, want ze hebben eenvoudigweg niet voldoende vermogen om zich echt in jou in te leven en je echt te snappen. Voor een soulmate zijn er twee mensen nodig en dus niet anderhalf zoals bij jullie.
*kuch* bulls@@t.
Dat het extreem beledigend is is tot daaraantoe, maar van onzin houd ik niet. De term soul-mate zegt het al, het gaat om de zielverwantschap. Moeite met het uiten van emoties is iets anders dan het ontbreken ervan. Als er een ziel is is er ook ruimte voor overeenkomst en dus verwantschap.
Er zijn onderzoeken die erop wijzen dat bij Asperger slechts de cognitieve empathie verstoord is, de affectieve empathie is dat echter niet. M.a.w. omgaan met en begrijpen van emoties van mensen is verstoord, maar het meevoelen in principe niet. Het meevoelen kan wel verstoord lijken omdat het natuurlijk moeilijk is mee te voelen met een emotie de je niet begrijpt. Wanneer de cognitieve empathie okee is en de affectieve niet dan is er eerder sprake van psychopathie. Maar goed, dit stukje theorie ging het even niet om, punt is gewoon dat er in iemand met een Asperger minstens zoveel gevoelsleven is dan in een ander en dat er dus geen enkele reden is om aan te nemen dat er geen gevoelsband is.
Overigens moet ik erbij zeggen dat ik nooit zielsverwantschap heb gevoeld met een niet-asperger.
Sorry voor het stuk offtopic.
Ontopic is het inderdaad vooral vraag wat de TO precies wil weten. Gaat het hier over het lastige leven met een ASer/ADHDer of gaat het vooral over zijn wens een tweede relatie ernaast te hebben? Ik zie eigenlijk geen enkel verband met de stoornissen en die extra partner. Dat heeft vooral met iemands persoonlijke waarden en wensen te maken. Een vorn van polygamie lijkt me een keuze en geen stoornis toch?
*kuch* bulls@@t.
Dat het extreem beledigend is is tot daaraantoe, maar van onzin houd ik niet. De term soul-mate zegt het al, het gaat om de zielverwantschap. Moeite met het uiten van emoties is iets anders dan het ontbreken ervan. Als er een ziel is is er ook ruimte voor overeenkomst en dus verwantschap.
Er zijn onderzoeken die erop wijzen dat bij Asperger slechts de cognitieve empathie verstoord is, de affectieve empathie is dat echter niet. M.a.w. omgaan met en begrijpen van emoties van mensen is verstoord, maar het meevoelen in principe niet. Het meevoelen kan wel verstoord lijken omdat het natuurlijk moeilijk is mee te voelen met een emotie de je niet begrijpt. Wanneer de cognitieve empathie okee is en de affectieve niet dan is er eerder sprake van psychopathie. Maar goed, dit stukje theorie ging het even niet om, punt is gewoon dat er in iemand met een Asperger minstens zoveel gevoelsleven is dan in een ander en dat er dus geen enkele reden is om aan te nemen dat er geen gevoelsband is.
Overigens moet ik erbij zeggen dat ik nooit zielsverwantschap heb gevoeld met een niet-asperger.
Sorry voor het stuk offtopic.
Ontopic is het inderdaad vooral vraag wat de TO precies wil weten. Gaat het hier over het lastige leven met een ASer/ADHDer of gaat het vooral over zijn wens een tweede relatie ernaast te hebben? Ik zie eigenlijk geen enkel verband met de stoornissen en die extra partner. Dat heeft vooral met iemands persoonlijke waarden en wensen te maken. Een vorn van polygamie lijkt me een keuze en geen stoornis toch?
maandag 28 december 2009 om 20:34
Yetiman, respect voor jouw post!
Een vorm van poygamie lijkt mij idd ook geen stoornis, maar als leek kom ik dan wel snel op de associatie dat de cognitieve empathie ook in deze kwestie "verstoord" is. En zoals TO zelf al zegt :" seks is maar seks". Daar zit ze niet mee.
Als ik het voor haar in mag vullen is het vooral de dreiging dat de vriend van TO blijkbaar met zijn nieuwe liefde een affectieve band aangaat met alle empathie die daar bij komt kijken, en nu vraagt ze zich af of de cognitieve empathische gevoelens t.o zijn tweede liefje wezenlijk anders zijn. Mocht dat namelijk wel zo zijn, dan lijkt het me dat de keuze om een relatie met deze man voort te zetten een hele lastige is. Mocht hij na een kleine tijd bij liefje nr. 2 zijn eigen-ik weer zijn, dan is het voor haar waarschijnlijk een ander verhaal. Om het kort door de bocht te zeggen : dan kan hij er echt niets aan doen, dan komt het voort uit zijn onrust en zij kan daar mee leven.
Goed, TO?
Een vorm van poygamie lijkt mij idd ook geen stoornis, maar als leek kom ik dan wel snel op de associatie dat de cognitieve empathie ook in deze kwestie "verstoord" is. En zoals TO zelf al zegt :" seks is maar seks". Daar zit ze niet mee.
Als ik het voor haar in mag vullen is het vooral de dreiging dat de vriend van TO blijkbaar met zijn nieuwe liefde een affectieve band aangaat met alle empathie die daar bij komt kijken, en nu vraagt ze zich af of de cognitieve empathische gevoelens t.o zijn tweede liefje wezenlijk anders zijn. Mocht dat namelijk wel zo zijn, dan lijkt het me dat de keuze om een relatie met deze man voort te zetten een hele lastige is. Mocht hij na een kleine tijd bij liefje nr. 2 zijn eigen-ik weer zijn, dan is het voor haar waarschijnlijk een ander verhaal. Om het kort door de bocht te zeggen : dan kan hij er echt niets aan doen, dan komt het voort uit zijn onrust en zij kan daar mee leven.
Goed, TO?
maandag 28 december 2009 om 20:57
Niet dat ik voorstander zou zijn van een dergelijke relatie - I love my own ! - zou ik denken: waarom niet? Waarom kansloos? Ligt er toch maar net aan hoe je zelf bent en wat je wil? Volgens mij was dit de vraag van TO ook niet, of ze het wel of niet moest doen. TO merkte al op dat ze soms ook het gevoel heeft op een empathisch niveau af te wijken van het gemiddelde. Ze gaat zelfs zover dat ze zich soms afvraagt of zij eveneens Asperger heeft. Lijkt me niet per definitie kansloos. Kansloos voor mij, kansloos voor Wereldmeid, maar wellicht niet voor TO? Toevallig heeft een heeeeel goede vriend van mij een relatie met een Asperger. Gaat al jaaaaren goed en in goede harmonie, niets op aan te merken en beide partijen zijn gelukkig en gezond ( mits je Asp niet ziet als handicap)
dinsdag 29 december 2009 om 08:49
Wat jij zegt klopt Sha_la. Ik begin heel erg aan mezelf te twijfelen door alle mensen om mij heen. Heeft het aan mij gelegen? Kan hij bij die andere vrouw wel een "normaal' leven hebben, terwijl zij ook nog 24/7 een kind om haar heen heeft. 4,5 jaar vonden wij het prima een lat-relatie te hebben, een huwelijk hoefde voor ons al helemaal niet Hij geeft aan dat deze vrouw binnen 2 weken al over een huwelijk met alles erop en eraan begon. Op zo'n moment vraag ik me af of hij het nu wel zou doen. Mocht hij het bij haar ook niet kunnen, dan is het inderdaad zijn onrust welke hem parten blijft spelen.
Yetiman bedankt voor jouw woorden dat het bullshit zou zijn dat wij geen soulmates kunnen zijn van elkaar. al die jaren hebben wij het zo gevoeld en los van iedereen die hem nu naar beneden haalt is het heel kwetsend als mensen je dit toe sneren! Beide dingen zijn voor mij belangrijk, het lastige leven met een asperger, maar ook het feit dat er nu een tweede relatie naast staat. Daarbij komt dat ik niet geloof dat deze vrouw een relatie met hem wil, maar met wat hij haar zou kunnen geven. Wat dat betreft is hij naief en denkt altijd het beste in de wereld te zien. Aan de hand van zijn verhalen gaan bij mij alarmbellen af en dat doet nog veel meer pijn.
Yetiman bedankt voor jouw woorden dat het bullshit zou zijn dat wij geen soulmates kunnen zijn van elkaar. al die jaren hebben wij het zo gevoeld en los van iedereen die hem nu naar beneden haalt is het heel kwetsend als mensen je dit toe sneren! Beide dingen zijn voor mij belangrijk, het lastige leven met een asperger, maar ook het feit dat er nu een tweede relatie naast staat. Daarbij komt dat ik niet geloof dat deze vrouw een relatie met hem wil, maar met wat hij haar zou kunnen geven. Wat dat betreft is hij naief en denkt altijd het beste in de wereld te zien. Aan de hand van zijn verhalen gaan bij mij alarmbellen af en dat doet nog veel meer pijn.
dinsdag 29 december 2009 om 09:45
quote:YetiMan schreef op 28 december 2009 @ 20:26:
[...]
*kuch* bulls@@t.
Dat het extreem beledigend is is tot daaraantoe, maar van onzin houd ik niet. De term soul-mate zegt het al, het gaat om de zielverwantschap. Moeite met het uiten van emoties is iets anders dan het ontbreken ervan. Als er een ziel is is er ook ruimte voor overeenkomst en dus verwantschap.
Er zijn onderzoeken die erop wijzen dat bij Asperger slechts de cognitieve empathie verstoord is, de affectieve empathie is dat echter niet. M.a.w. omgaan met en begrijpen van emoties van mensen is verstoord, maar het meevoelen in principe niet. Het meevoelen kan wel verstoord lijken omdat het natuurlijk moeilijk is mee te voelen met een emotie de je niet begrijpt. Wanneer de cognitieve empathie okee is en de affectieve niet dan is er eerder sprake van psychopathie. Maar goed, dit stukje theorie ging het even niet om, punt is gewoon dat er in iemand met een Asperger minstens zoveel gevoelsleven is als in een ander en dat er dus geen enkele reden is om aan te nemen dat er geen gevoelsband is.
Overigens moet ik erbij zeggen dat ik nooit zielsverwantschap heb gevoeld met een niet-asperger.
Sorry voor het stuk offtopic.
[..]
Met dat stuk offtopic ben ik het hartgrondig eens.
Ik kan erg moe worden van zoveel onbegrip (hee!) en inlevingsvermogen (hee!) als het gaat om aspergers en andere autisten.
[...]
*kuch* bulls@@t.
Dat het extreem beledigend is is tot daaraantoe, maar van onzin houd ik niet. De term soul-mate zegt het al, het gaat om de zielverwantschap. Moeite met het uiten van emoties is iets anders dan het ontbreken ervan. Als er een ziel is is er ook ruimte voor overeenkomst en dus verwantschap.
Er zijn onderzoeken die erop wijzen dat bij Asperger slechts de cognitieve empathie verstoord is, de affectieve empathie is dat echter niet. M.a.w. omgaan met en begrijpen van emoties van mensen is verstoord, maar het meevoelen in principe niet. Het meevoelen kan wel verstoord lijken omdat het natuurlijk moeilijk is mee te voelen met een emotie de je niet begrijpt. Wanneer de cognitieve empathie okee is en de affectieve niet dan is er eerder sprake van psychopathie. Maar goed, dit stukje theorie ging het even niet om, punt is gewoon dat er in iemand met een Asperger minstens zoveel gevoelsleven is als in een ander en dat er dus geen enkele reden is om aan te nemen dat er geen gevoelsband is.
Overigens moet ik erbij zeggen dat ik nooit zielsverwantschap heb gevoeld met een niet-asperger.
Sorry voor het stuk offtopic.
[..]
Met dat stuk offtopic ben ik het hartgrondig eens.
Ik kan erg moe worden van zoveel onbegrip (hee!) en inlevingsvermogen (hee!) als het gaat om aspergers en andere autisten.
dinsdag 29 december 2009 om 09:57
Behi, je vroeg: "Ik weet dat dit mensen ongelovelijk in de oren klinkt, iedereen heeft zijn eigen mening en beeld, ik vraag me alleen af zijn er meer mensen die dit meegemaakt hebben en zal hij dit keer wel kunnen veranderen?? Hebben zijn gedragingen aan mij gelegen, of zal hij nu dezelfde weg bewandelen als zijn relatie met haar een aantal weken verder is?"
Allereerst geloof ik niet dat iemands gedragingen te wijten zijn aan een ander dan diegene zelf. Iedereen maakt voor zichzelf, veelal meer onbewust dan bewust, keuzes omtrent eigen gedrag.
Of die man al of niet zal veranderen in de toekomst, kan niemand hier weten.
Je vraagt of mensen hier zoiets weleens mee hebben gemaakt. Ja, dat wel. Ik ben zelf een asperger die regelmatig meerdere relaties tegelijk heeft gehad. Die relaties verschilden onderling enorm van elkaar en juist omwille van die verschillen voelde het voor mij niet meteen als iets wat niet naast elkaar zou kunnen bestaan.
In de loop van de tijd ben ik gestopt met het aangaan van relaties met mannen, omdat ik gewoonweg geen zin meer heb om daar energie in te steken. Mede door dat ingewikkelde van exclusiviteit en al dan niet verwachtingen over en weer en in hoeverre daar wel of niet aan willen voldoen, etcetera.
Allereerst geloof ik niet dat iemands gedragingen te wijten zijn aan een ander dan diegene zelf. Iedereen maakt voor zichzelf, veelal meer onbewust dan bewust, keuzes omtrent eigen gedrag.
Of die man al of niet zal veranderen in de toekomst, kan niemand hier weten.
Je vraagt of mensen hier zoiets weleens mee hebben gemaakt. Ja, dat wel. Ik ben zelf een asperger die regelmatig meerdere relaties tegelijk heeft gehad. Die relaties verschilden onderling enorm van elkaar en juist omwille van die verschillen voelde het voor mij niet meteen als iets wat niet naast elkaar zou kunnen bestaan.
In de loop van de tijd ben ik gestopt met het aangaan van relaties met mannen, omdat ik gewoonweg geen zin meer heb om daar energie in te steken. Mede door dat ingewikkelde van exclusiviteit en al dan niet verwachtingen over en weer en in hoeverre daar wel of niet aan willen voldoen, etcetera.
dinsdag 29 december 2009 om 10:13
omen jij geeft aan een asperger te zijn. Zie jij bepaalde dingen zelf of word jij beinvloed door wat mensen om je heen je vertellen? Mijn vriend is makkelijk te beinvloeden, als ik nu met hem praat en hem een bepaald beeld schetst snapt hij wat ik bedoel en ziet hij de dingen die ik zeg. Als hij een uur later ergens anders is lijkt het of hij ons gesprek kwijt is en gelooft zonder na te denken wat die andere persoon hem verteld. alarmbellen gaan bij hem niet af! Hij is verschrikkelijk naief, geeft dit ook aan, maar lijkt ook geen moeite te doen of kunnen doen door een ander heen te kijken.
dinsdag 29 december 2009 om 10:30
Behi, als jij zegt dat jullie soulmates zijn, wie ben ik dan om dat te willen ontkrachten?
Ik heb wel mijn vraagtekens bij je relatie. Wat me o.a. opvalt in jouw reacties is dat het allemaal om hem draait. Zal HIJ veranderen? Zal HIJ die nieuwe relatie wel aankunnen? Als het niet gaat, dan is het de onrust die HEM parten blijft spelen.
Je legt alles buiten jezelf neer, alsof je zelf geen invloed hebt op deze situatie. Je ondergaat wat er gebeurt en cijfert jezelf volledig weg. Ik vraag me af hoe dat komt maar mss is het veel te moeilijk of te confronterend om je eigen aandeel tegen het licht te houden. Het draait immers volledig om hem nietwaar.
Wrs is het vergeefse moeite van mij om te blijven reageren, omdat je tot nu toe niet de moeite hebt genomen om op mijn input in te gaan. Jammer.
Ik heb wel mijn vraagtekens bij je relatie. Wat me o.a. opvalt in jouw reacties is dat het allemaal om hem draait. Zal HIJ veranderen? Zal HIJ die nieuwe relatie wel aankunnen? Als het niet gaat, dan is het de onrust die HEM parten blijft spelen.
Je legt alles buiten jezelf neer, alsof je zelf geen invloed hebt op deze situatie. Je ondergaat wat er gebeurt en cijfert jezelf volledig weg. Ik vraag me af hoe dat komt maar mss is het veel te moeilijk of te confronterend om je eigen aandeel tegen het licht te houden. Het draait immers volledig om hem nietwaar.
Wrs is het vergeefse moeite van mij om te blijven reageren, omdat je tot nu toe niet de moeite hebt genomen om op mijn input in te gaan. Jammer.
dinsdag 29 december 2009 om 10:30
Ik denk dat het lastig is voor mij om iets te zeggen over het gedrag van jouw vriend, ongeacht of ik asperger ben of niet.
Ik kan over het algemeen mij goed verdiepen in de gedachtengang of redenatie die een ander hanteert voor zichzelf en de wereld. Maar het is één ding om dat te kunnen begrijpen en iets heel anders om die zienswijze te delen. Vaak denken mensen dat, omdat ik hun redenatie kan volgen, ik het dus ook met ze eens ben. En veelal voel ik mij niet geroepen om te benadrukken dat ik het niet met iemand eens ben of er anders tegenaan kijk. Maar ik denk dat het niet zoiets is wat jij bedoelt wanneer je het over de goedgelovigheid van je vriend hebt, toch?
Ik kan over het algemeen mij goed verdiepen in de gedachtengang of redenatie die een ander hanteert voor zichzelf en de wereld. Maar het is één ding om dat te kunnen begrijpen en iets heel anders om die zienswijze te delen. Vaak denken mensen dat, omdat ik hun redenatie kan volgen, ik het dus ook met ze eens ben. En veelal voel ik mij niet geroepen om te benadrukken dat ik het niet met iemand eens ben of er anders tegenaan kijk. Maar ik denk dat het niet zoiets is wat jij bedoelt wanneer je het over de goedgelovigheid van je vriend hebt, toch?
dinsdag 29 december 2009 om 10:42
"Ik heb wel mijn vraagtekens bij je relatie. Wat me o.a. opvalt in jouw reacties is dat het allemaal om hem draait. Zal HIJ veranderen? Zal HIJ die nieuwe relatie wel aankunnen?"
Dat vraag ik me ook af. Je schetst je situatie alsof je er zelf geen zeggenschap in hebt, geen voorkeuren, geen bepalingen waar voor jou de grenzen liggen.
Dat vraag ik me ook af. Je schetst je situatie alsof je er zelf geen zeggenschap in hebt, geen voorkeuren, geen bepalingen waar voor jou de grenzen liggen.
dinsdag 29 december 2009 om 11:08
het spijt me wereldmeid ik heb jou niet bewust genegeerd. Al die jaren heeft onze relatie ook grotendeels om hem gedraaid, maar ik heb daar echt geen probleem mee gehad. Ik ben ook geen vrouw die wil dat haar man haar op handen draagt en in ons geval was dat maar goed ook dat zou hij nooit gekunt hebben. Ook ik ben geen persoon voor een standaard relatie, vond het prima zoals alles ging en kan me erg goed verplaatsen in zijn gedachten. Wij hebben weleens dingen tegen elkaar gezegd waarvan we wisten dat de rest van de wereld het niet zou begrijpen en juist daarom konden wij het wel aan elkaar kwijt. Het is geen te kort aan eigenwaarde, dat was ook de reden dat ik zei mezelf af te vragen of ik niet gewoon net als hij ben?
dinsdag 29 december 2009 om 11:40
Behi, je bent niet minder waard dan een ander. Jij verdient het om door je partner op handen te worden gedragen.
Iedere vrouw die probeert een relatie op te bouwen met iemand die zulke forse beperkingen heeft, verdient respect. Mij is het niet gelukt, omdat ik me niet ten koste van alles wilde wegcijferen.
Het is de manier waarop je de grillen van je vriend ondergaat, die me tegen de borst stuit. Ik kan me niet voorstellen dat je daar gelukkig van wordt. In mijn ogen maakt hij misbruik van je goedheid. Hij heeft blijkbaar zo veel krediet bij jou opgebouwd dat hij kan doen wat in hem opkomt en jij praat zijn gedrag goed omdat hij Asperger heeft.
Ik vind het op z'n zachtst gezegd heel opmerkelijk.
Maar je hoeft je niet te verdedigen. Dat heb je blijkbaar al vaak genoeg moeten doen naar mensen in je omgeving.
Succes ermee.
Iedere vrouw die probeert een relatie op te bouwen met iemand die zulke forse beperkingen heeft, verdient respect. Mij is het niet gelukt, omdat ik me niet ten koste van alles wilde wegcijferen.
Het is de manier waarop je de grillen van je vriend ondergaat, die me tegen de borst stuit. Ik kan me niet voorstellen dat je daar gelukkig van wordt. In mijn ogen maakt hij misbruik van je goedheid. Hij heeft blijkbaar zo veel krediet bij jou opgebouwd dat hij kan doen wat in hem opkomt en jij praat zijn gedrag goed omdat hij Asperger heeft.
Ik vind het op z'n zachtst gezegd heel opmerkelijk.
Maar je hoeft je niet te verdedigen. Dat heb je blijkbaar al vaak genoeg moeten doen naar mensen in je omgeving.
Succes ermee.
dinsdag 29 december 2009 om 17:15
quote:Behi schreef op 29 december 2009 @ 10:13:
Mijn vriend is makkelijk te beinvloeden, als ik nu met hem praat en hem een bepaald beeld schetst snapt hij wat ik bedoel en ziet hij de dingen die ik zeg. Als hij een uur later ergens anders is lijkt het of hij ons gesprek kwijt is en gelooft zonder na te denken wat die andere persoon hem verteld. alarmbellen gaan bij hem niet af!
Je bedoelt, als datgene wat jij hem verteld hebt, in strijd is met datgene wat de ander hem vertelt?
Die ervaring heb ik niet. Ik kan vrij precies onthouden wat de ander mij vertelt. Als persoon A mij een verhaal vertelt, en een uur later persoon B mij een tegenstrijdig verhaal vertelt, ben ik geneigd om te reageren met: "Goh, persoon A zegt dit, en nu zeg jij, B, dat. Hoe zit het dan?" Ik raak de kluts kwijt omdat ik niet weet welk verhaal dan waar is. De clou kan dan alleen door mij gegeven worden om te weten wie gelijk heeft, of door persoon C die het verhaal van A bevestigt (verhaal van A is dus gewoon waar), of door persoon D die het verhaal van B bevestigt (verhaal van B is dus gewoon waar).
Mijn vriend is makkelijk te beinvloeden, als ik nu met hem praat en hem een bepaald beeld schetst snapt hij wat ik bedoel en ziet hij de dingen die ik zeg. Als hij een uur later ergens anders is lijkt het of hij ons gesprek kwijt is en gelooft zonder na te denken wat die andere persoon hem verteld. alarmbellen gaan bij hem niet af!
Je bedoelt, als datgene wat jij hem verteld hebt, in strijd is met datgene wat de ander hem vertelt?
Die ervaring heb ik niet. Ik kan vrij precies onthouden wat de ander mij vertelt. Als persoon A mij een verhaal vertelt, en een uur later persoon B mij een tegenstrijdig verhaal vertelt, ben ik geneigd om te reageren met: "Goh, persoon A zegt dit, en nu zeg jij, B, dat. Hoe zit het dan?" Ik raak de kluts kwijt omdat ik niet weet welk verhaal dan waar is. De clou kan dan alleen door mij gegeven worden om te weten wie gelijk heeft, of door persoon C die het verhaal van A bevestigt (verhaal van A is dus gewoon waar), of door persoon D die het verhaal van B bevestigt (verhaal van B is dus gewoon waar).
World of Warcraft: Legion
dinsdag 29 december 2009 om 19:20
Hans, het lijkt me dat dit een redelijk normale * manier is van het toetsen van de waarheid van een verhaal. Ik denk dat deze wisselvalligheid in opvatting van de vriend van TO meer gerelateerd is aan een ontbreken van een referentiekader, daar hij een maatschappelijk "goedgekeurd" referentiekader niet uit zichzelf heeft wegens scheiding van actie en gevoel en daarbij dus een referentiekader zoekt wat hem logisch voorkomt. En inderdaad wat Omen zegt: als hij meegaat in een verhaal wil dat niet noodzakelijkerwijs betekenen dat hij het er ook mee eens is!
Dit kan eveneens wispelturig overkomen als hij 3 minuten later met iemand anders meepraat.
* = laten we " normaal" niet onder de loep gaan nemen. Ik realiseer me dat " normaal" een generalisatie is, gebaseerd op de 2 standaarddeviaties vanaf een gemiddelde. Hier wil ik me verder niet aan wagen, maar het is makkelijk in de schrijftaal.
Dit kan eveneens wispelturig overkomen als hij 3 minuten later met iemand anders meepraat.
* = laten we " normaal" niet onder de loep gaan nemen. Ik realiseer me dat " normaal" een generalisatie is, gebaseerd op de 2 standaarddeviaties vanaf een gemiddelde. Hier wil ik me verder niet aan wagen, maar het is makkelijk in de schrijftaal.
dinsdag 29 december 2009 om 19:37
Uiteraard kan ik alleen redeneren vanuit mijn vroegere relatie met een Asperger waarbij ik dacht dat het een soulmate was, maar die het niet in zich bleek te hebben om werkelijk met mij mee te denken en mee te leven, dus mijn mening is wellicht gekleurd door deze ervaring.
Als zowel Omen als YetiMan - die zelf Aspeger hebben of Autist zijn - zeggen dat het wel mogelijk is, vanuit hun eigen visie, dan zal ik dus waarschijnlijk ongelijk hebben en bied ik bij deze mijn excuses aan hen en TO aan voor het (onbewuste) kwetsende karakter van mijn posts.
Dat doet er niet aan af dat ik, net als Wereldmeid (die werkelijk zeer treffende posts schrijft!), van mening bent dat je je wel heel erg wegcijferd voor deze man. Alles draagt om hem en zijn wensen en dat klinkt mij ook ongezond in de oren.
Maar als jij tot deze zelfopoffering bereid bent en accepteert dat er mogelijkerwijs een sliert van "nieuwe liefde" in zijn leven kunnen komen, wie ben ik dan om daar iets van te vinden. Het is jouw leven tenslotte.
Ik hoop in ieder geval dat onze reacties voldoende antwoord hebben gegeven op je vraag "zal hij bij haar in zijn oude gewoontes vervallen of is het bij haar totaal anders?".
Als zowel Omen als YetiMan - die zelf Aspeger hebben of Autist zijn - zeggen dat het wel mogelijk is, vanuit hun eigen visie, dan zal ik dus waarschijnlijk ongelijk hebben en bied ik bij deze mijn excuses aan hen en TO aan voor het (onbewuste) kwetsende karakter van mijn posts.
Dat doet er niet aan af dat ik, net als Wereldmeid (die werkelijk zeer treffende posts schrijft!), van mening bent dat je je wel heel erg wegcijferd voor deze man. Alles draagt om hem en zijn wensen en dat klinkt mij ook ongezond in de oren.
Maar als jij tot deze zelfopoffering bereid bent en accepteert dat er mogelijkerwijs een sliert van "nieuwe liefde" in zijn leven kunnen komen, wie ben ik dan om daar iets van te vinden. Het is jouw leven tenslotte.
Ik hoop in ieder geval dat onze reacties voldoende antwoord hebben gegeven op je vraag "zal hij bij haar in zijn oude gewoontes vervallen of is het bij haar totaal anders?".
dinsdag 29 december 2009 om 20:48
quote:Sha_la schreef op 29 december 2009 @ 20:06:
Stilte. Heeft Yetiman ook asperger? Ik dacht dat je psy was!!!!!!!
Psycho?
.
Ik heb de diagnose asperger, hoewel in een vrij lichte mate. Ik kreeg het toen het minder met me ging en zal hem mogelijk nu net niet krijgen nu het beter gaat. Toch houd ik uiteraard de trekken.
@iris, dank voor de reactie. Ik reageer wel eens sterk op enkele woorden zonder de totale reactie er omheen te zien (al sta ik er wel achter nog steeds). Overigens spreek ik zeker niet voor alle Aspergers (ik ken er ook die ik niet in staat zie tot een relatie), maar in elk geval wel voor een deel.
Stilte. Heeft Yetiman ook asperger? Ik dacht dat je psy was!!!!!!!
Psycho?
.Ik heb de diagnose asperger, hoewel in een vrij lichte mate. Ik kreeg het toen het minder met me ging en zal hem mogelijk nu net niet krijgen nu het beter gaat. Toch houd ik uiteraard de trekken.
@iris, dank voor de reactie. Ik reageer wel eens sterk op enkele woorden zonder de totale reactie er omheen te zien (al sta ik er wel achter nog steeds). Overigens spreek ik zeker niet voor alle Aspergers (ik ken er ook die ik niet in staat zie tot een relatie), maar in elk geval wel voor een deel.
