Psyche
alle pijlers
Relatie met mijn moeder
dinsdag 18 december 2018 om 18:35
Voor dit topic een nieuw account aangemaakt om dit zo anoniem mogelijk te houden. Het volgende is er aan de hand:
Ik heb al vanaf dat ik een klein kind was tot de dag dat ik uit huis ging een slechte relatie met mijn moeder gehad, ik heb twee oudere broers en die trok ze openlijk voor. Ze heeft zelfs wel eens gezegd dat ik een ongelukje was en niet de bedoeling, dat ze spijt had dat ze de zwangerschap doorgezet heeft maar dat dit moest van mijn vader. Ze heeft me ook ontelbare keren geslagen als kind, puber en tiener, tot de dag dat mijn vader haar in de steek liet, toen moest ik haar kant ineens kiezen en werd ze poeslief, eigenlijk gewoon chantage. Ik was toen 19. Ik haatte op dat moment mijn vader én mijn moeder, mijn vader omdat hij ons in de steek liet en mijn moeder omdat ze me chanteerde. Ik ben kort daarop uit huis gegaan.
Na een aantal jaar, ik heb geen contact meer met mijn vader omdat hij zijn nieuwe gezin belangrijker vind dan mij, begon mijn moeder opnieuw contact te zoeken en dat ze spijt had van alles, wat dat dan ook mocht zijn waarom ik boos was, want ze herinnert zich niets slechts, haar woorden. Ik heb het contact redelijk oppervlakkig opgepakt, dus zij is al ruime tijd weer in mijn leven, zo ook in het leven van mijn 3 kinderen. Ik ben intussen gescheiden, iets dat zij erg aangreep om te “helpen” ik moest maar bij haar in komen wonen tot ik een ander huis had, ik moest mijn ex uitmelken ect. Ik heb uiteraard niet haar geluisterd, heb nu een huurwoning en we zijn met 1 advocaat en een goed ouderschapsplan gescheiden.
Ze is nu net 60 geworden, dus bejaard nog lang niet, en klaagt aan 1 stuk door op platte toon over haar “rotte rug” “klote poten” pijn hier en kwaaltjes daar. Ik “moet” boodschappen doen voor haar, haar helpen met alles en nog wat, alleen het huishouden mag ik (nog) niet doen, want ik zou een waardeloze huisvrouw zijn.
Onze band is dus verre van goed en gezellig. Ik ga het liefst zo min mogelijk naar haar toe of weg met haar, maar ze blijft bellen tot ik eindelijk opneem en doet ze zielig dat ze “zo oud en eenzaam” is. Ze werkt nog gewoon 3 dagen per week en op het werk doet ze wel normaal.
Nu komt het volgende: zij verwacht, of nee eist, dat ik haar over 5,10,15,20 (weet ik veel) jaar haar in huis neem als ze erger hulpbehoevend word. Ik word al misselijk als ik eraan denk, mijn moeder de hele dag in huis, ze word hoe ouder hoe zuurder. Ze kwam met de uitspraak: “een moeder kan wel voor haar kinderen zorgen maar een kind niet voor haar moeder” om me weer eens te chanteren. Ik heb daarop gezegd dat ze maar bij 1 van mijn broers in moet gaan wonen, toen zei ze gewoon dat dat iets is wat een dochter “hoort te doen” Als ik eraan terug denk hoe ze voor mij is geweest en dat ze nu door mij verzorgd zou willen worden, word ik al kwaad. Ik zou het liefst het hele contact verbreken, vandaag nog, maar de kinderen vinden haar wel een lieve oma, dus ik vind dit een onmogelijke spagaat waar ik nu in zit.
Iemand advies of misschien herkenning voor mijn situatie? Wat zouden jullie doen?
Ik heb al vanaf dat ik een klein kind was tot de dag dat ik uit huis ging een slechte relatie met mijn moeder gehad, ik heb twee oudere broers en die trok ze openlijk voor. Ze heeft zelfs wel eens gezegd dat ik een ongelukje was en niet de bedoeling, dat ze spijt had dat ze de zwangerschap doorgezet heeft maar dat dit moest van mijn vader. Ze heeft me ook ontelbare keren geslagen als kind, puber en tiener, tot de dag dat mijn vader haar in de steek liet, toen moest ik haar kant ineens kiezen en werd ze poeslief, eigenlijk gewoon chantage. Ik was toen 19. Ik haatte op dat moment mijn vader én mijn moeder, mijn vader omdat hij ons in de steek liet en mijn moeder omdat ze me chanteerde. Ik ben kort daarop uit huis gegaan.
Na een aantal jaar, ik heb geen contact meer met mijn vader omdat hij zijn nieuwe gezin belangrijker vind dan mij, begon mijn moeder opnieuw contact te zoeken en dat ze spijt had van alles, wat dat dan ook mocht zijn waarom ik boos was, want ze herinnert zich niets slechts, haar woorden. Ik heb het contact redelijk oppervlakkig opgepakt, dus zij is al ruime tijd weer in mijn leven, zo ook in het leven van mijn 3 kinderen. Ik ben intussen gescheiden, iets dat zij erg aangreep om te “helpen” ik moest maar bij haar in komen wonen tot ik een ander huis had, ik moest mijn ex uitmelken ect. Ik heb uiteraard niet haar geluisterd, heb nu een huurwoning en we zijn met 1 advocaat en een goed ouderschapsplan gescheiden.
Ze is nu net 60 geworden, dus bejaard nog lang niet, en klaagt aan 1 stuk door op platte toon over haar “rotte rug” “klote poten” pijn hier en kwaaltjes daar. Ik “moet” boodschappen doen voor haar, haar helpen met alles en nog wat, alleen het huishouden mag ik (nog) niet doen, want ik zou een waardeloze huisvrouw zijn.
Onze band is dus verre van goed en gezellig. Ik ga het liefst zo min mogelijk naar haar toe of weg met haar, maar ze blijft bellen tot ik eindelijk opneem en doet ze zielig dat ze “zo oud en eenzaam” is. Ze werkt nog gewoon 3 dagen per week en op het werk doet ze wel normaal.
Nu komt het volgende: zij verwacht, of nee eist, dat ik haar over 5,10,15,20 (weet ik veel) jaar haar in huis neem als ze erger hulpbehoevend word. Ik word al misselijk als ik eraan denk, mijn moeder de hele dag in huis, ze word hoe ouder hoe zuurder. Ze kwam met de uitspraak: “een moeder kan wel voor haar kinderen zorgen maar een kind niet voor haar moeder” om me weer eens te chanteren. Ik heb daarop gezegd dat ze maar bij 1 van mijn broers in moet gaan wonen, toen zei ze gewoon dat dat iets is wat een dochter “hoort te doen” Als ik eraan terug denk hoe ze voor mij is geweest en dat ze nu door mij verzorgd zou willen worden, word ik al kwaad. Ik zou het liefst het hele contact verbreken, vandaag nog, maar de kinderen vinden haar wel een lieve oma, dus ik vind dit een onmogelijke spagaat waar ik nu in zit.
Iemand advies of misschien herkenning voor mijn situatie? Wat zouden jullie doen?
moevanmoeder wijzigde dit bericht op 18-12-2018 19:09
Reden: Klein spelfoutje
Reden: Klein spelfoutje
0.05% gewijzigd
dinsdag 18 december 2018 om 19:29
Ik zou tegen haar zeggen dat ze bij mij thuis de zorg kan verwachten die ze me als kind gegeven heeft. Mocht ze het écht zijn vergeten zou ik vervolgens gewoon NEE zeggen. En standvastig zijn; Meld je alvast maar aan voor Picnic mam, komen ze mooi bij je thuis bezorgen. Etc.
Oh en lees dit even, wellicht een feest der herkenning en daarna wordt het makkelijker om je eigen grenzen te bewaken. Als je de manipulatie door hebt kun je het makkelijker ondervangen.
http://www.ratgevallen.nl/Ratmoeder1.pdf
Oh en lees dit even, wellicht een feest der herkenning en daarna wordt het makkelijker om je eigen grenzen te bewaken. Als je de manipulatie door hebt kun je het makkelijker ondervangen.
http://www.ratgevallen.nl/Ratmoeder1.pdf
dinsdag 18 december 2018 om 19:31
Lastig met dit soort dingen is dat ze bijvoorbeeld last minute als ik even langs zou komen ze ineens een lijstje stuurt met wat ze nog nodig heeft met de woorden dat ze bv zooooo’n pijn in haar rug heeft, dan lijk ik er gewoon niet onderuit te komen, of dat lukt me dus (nog) niet. Nee is niet echt iets dat ze accepteert, “Hoezo nee? Moet ik dat allemaal alleen doen? Jij bent toch zo heen en weer?” Zelfs met de kinderen erbij behandeld ze mij zoals ze doet. “Ik pas wel op de kinderen, dan ga jij dit en dat halen” punt. Alsof ik dankbaar moet zijn dat zij “oppast” terwijl ik dingen voor haar moet halen.
Ik hoop telkens weer dat onze band beter word, dat ik geaccepteerd word door haar, het blijft mijn moeder, maar er veranderd niets, hoeveel ik ook voor haar doe. Op dit moment is het zo dat ik haar niet meer haat, maar zou willen dat ik van haar kon houden. En dan maakt me ook verdrietig. Voor haar kleinkinderen is ze leuker dan ze voor mij ooit geweest.
Ik hoop telkens weer dat onze band beter word, dat ik geaccepteerd word door haar, het blijft mijn moeder, maar er veranderd niets, hoeveel ik ook voor haar doe. Op dit moment is het zo dat ik haar niet meer haat, maar zou willen dat ik van haar kon houden. En dan maakt me ook verdrietig. Voor haar kleinkinderen is ze leuker dan ze voor mij ooit geweest.
dinsdag 18 december 2018 om 19:36
De enige optie die je hebt als je dit niet wilt is en blíjft toch nee zeggen. Zet je blauwe vinkjes uit, ga erheen en zeg "Oh, gemist". Als ze dan zegt laat de kinderen hier en ga heen en weer, dan zeg je "Oh nee ik heb eigenlijk nog heel veel te doen, echt geen tijd voor, kom kids" en dan ga je weg. Elke keer dat ze over je grenzen heen walst, direct weggaan.
Maar goed, geloof me, lees dat stuk nou maar.
Maar goed, geloof me, lees dat stuk nou maar.
dinsdag 18 december 2018 om 19:37
Ze kwam met de uitspraak: “een moeder kan wel voor haar kinderen zorgen maar een kind niet voor haar moeder” om me weer eens te chanteren.
Bah, ik herken die uitspraak. Of, "ik/je moeder heb/heeft toch ook altijd voor jou gezorgd? Nu is het jouw beurt"
Ze vergeten even dat zij als moeder voor kinderen heeft gekozen. Ik als kind heb niet voor ouders of voor het leven gekozen. Als je ergens voor kiest moet je ervoor zorgen, ben je verantwoordelijk. En bij genoeg liefde en geluk zal het allemaal automatisch zo gaan. Maar als dat ontbreekt moet dat ook niet van je verwacht worden als kind.
Bah, ik herken die uitspraak. Of, "ik/je moeder heb/heeft toch ook altijd voor jou gezorgd? Nu is het jouw beurt"
Ze vergeten even dat zij als moeder voor kinderen heeft gekozen. Ik als kind heb niet voor ouders of voor het leven gekozen. Als je ergens voor kiest moet je ervoor zorgen, ben je verantwoordelijk. En bij genoeg liefde en geluk zal het allemaal automatisch zo gaan. Maar als dat ontbreekt moet dat ook niet van je verwacht worden als kind.
Klaar mee
dinsdag 18 december 2018 om 19:37
Zelfs als het me lukt om nee te zeggen en ik heb ook echt dit soort dingen voorgesteld, boodschappen laten bezorgen, kijkt ze me aan of ik gek ben.Féline schreef: ↑18-12-2018 19:29Ik zou tegen haar zeggen dat ze bij mij thuis de zorg kan verwachten die ze me als kind gegeven heeft. Mocht ze het écht zijn vergeten zou ik vervolgens gewoon NEE zeggen. En standvastig zijn; Meld je alvast maar aan voor Picnic mam, komen ze mooi bij je thuis bezorgen. Etc.
Oh en lees dit even, wellicht een feest der herkenning en daarna wordt het makkelijker om je eigen grenzen te bewaken. Als je de manipulatie door hebt kun je het makkelijker ondervangen.
http://www.ratgevallen.nl/Ratmoeder1.pdf
Ik heb ook eens boos gezegd dat ze geen goede verzorging van me hoeft te verwachten en toen lachte ze me gewoon uit. Thuiszorg? Verzorg of verpleeghuis? Wat zeg jij nou? Hoe ik durfde haar zo in de steek te laten als ze “oud en hulpbehoevend” zou worden. Ik heb later gewoon thuis zitten janken om de dingen die ze allemaal tegen me zei, leek wel of ik niks te zeggen had, als een klein kind, haar wil is wet.
dinsdag 18 december 2018 om 19:39
MoeVanMoeder schreef: ↑18-12-2018 19:31Lastig met dit soort dingen is dat ze bijvoorbeeld last minute als ik even langs zou komen ze ineens een lijstje stuurt met wat ze nog nodig heeft met de woorden dat ze bv zooooo’n pijn in haar rug heeft, dan lijk ik er gewoon niet onderuit te komen, of dat lukt me dus (nog) niet. Nee is niet echt iets dat ze accepteert, “Hoezo nee? Moet ik dat allemaal alleen doen? Jij bent toch zo heen en weer?” Zelfs met de kinderen erbij behandeld ze mij zoals ze doet. “Ik pas wel op de kinderen, dan ga jij dit en dat halen” punt. Alsof ik dankbaar moet zijn dat zij “oppast” terwijl ik dingen voor haar moet halen.
Ik hoop telkens weer dat onze band beter word, dat ik geaccepteerd word door haar, het blijft mijn moeder, maar er veranderd niets, hoeveel ik ook voor haar doe. Op dit moment is het zo dat ik haar niet meer haat, maar zou willen dat ik van haar kon houden. En dan maakt me ook verdrietig. Voor haar kleinkinderen is ze leuker dan ze voor mij ooit geweest.
Je hebt onrealistische verwachtingen van hoe jullie relatie kan worden. En jouw moeder weet dat en weet dat zij over je heen kan lopen omdat jij zo graag wil dat het beter wordt. Daar maakt ze gebruik van.
En jij staat toe dat ze daar gebruik van maakt. Zolang je nog zo graag een goede relatie met haar wil en zo ver wil gaan daarvoor zal er niets veranderen.
dinsdag 18 december 2018 om 19:40
nop, niet doen of zou kunnen dat we dan jullie verhaal zien bij familiedrama's, ze heeft zelf niet voor u gezorgd als kind maar wil nu dat gij dat voor haar doet???? nee sorry, gewoon kordaat, en voor de simpele dingen van boodschappen er zijn instanties genoeg waar ze aan kan kloppen, familie kunt ge niet kiezen maar uw toekomst wel.
dinsdag 18 december 2018 om 19:48
Ik denk dat je gelijk hebt, ik wil al zo lang zo graag dat alles goed tussen ons is, dat ik het gevoel heb een moeder te hebben en dat ze daar misbruik van maakt. Heel af en toe lijkt het er heel even op, tot ze weer bizarre eisen neerlegt waarin ik me maar moet schikken.Head* schreef: ↑18-12-2018 19:39Je hebt onrealistische verwachtingen van hoe jullie relatie kan worden. En jouw moeder weet dat en weet dat zij over je heen kan lopen omdat jij zo graag wil dat het beter wordt. Daar maakt ze gebruik van.
En jij staat toe dat ze daar gebruik van maakt. Zolang je nog zo graag een goede relatie met haar wil en zo ver wil gaan daarvoor zal er niets veranderen.
Ik snap er oprecht niks van, ik heb zelf kinderen en zou ze nooit zo behandelen. Toen ik moeder werd zwoor ik mezelf dat ik alles zou doen voor mijn kinderen wat zij naliet bij mij te doen. Maar tegen de kinderen is ze dus wel lief.
Ik ben het artikel nog aan het lezen, lijkt pijnlijk op mijn moeder...
dinsdag 18 december 2018 om 19:52
Wat ik ook herken in het stuk dat mijn moeder “omkoopt”. Ik moet het met weinig doen, maar ben daarin heel creatief en absoluut niet ongelukkig. Maar dan komt zij ineens aan met cadeautjes voor de kinderen en gebak van de bakker voor ons bij de koffie en dan voel ik me schuldig als ik nee zeg op wat er dan ook volgt.
dinsdag 18 december 2018 om 19:58
Stuur je moeder lekker naar die fantastische oudere broers van je! Die trok ze toch altijd openlijk voor? Nou hartstikke leuk voor ze. Dat ze maar heel gelukkig worden met elkaar.
Ik zou lekker voor mezelf en mijn kinderen kiezen en het contact verbreken met mijn moeder. Ik zou zo klaar zijn met dat eisen en chanteren van haar.
Ik zou lekker voor mezelf en mijn kinderen kiezen en het contact verbreken met mijn moeder. Ik zou zo klaar zijn met dat eisen en chanteren van haar.
dinsdag 18 december 2018 om 20:05
Stond al in mijn OP maar geeft niet, ik heb ook wel eens gezegd, ga maar bij 1 van mijn broers inwonen, toen zei ze letterlijk dat een dochter dat hoorde te doen.Jake99 schreef: ↑18-12-2018 19:58Stuur je moeder lekker naar die fantastische oudere broers van je! Die trok ze toch altijd openlijk voor? Nou hartstikke leuk voor ze. Dat ze maar heel gelukkig worden met elkaar.
Ik zou lekker voor mezelf en mijn kinderen kiezen en het contact verbreken met mijn moeder. Ik zou zo klaar zijn met dat eisen en chanteren van haar.
En later nog dat mijn broers het daar te druk voor hadden, ik werk “maar” 4 dagen en broers 5. Krijg niks aan haar verstand gepeuterd, ik vind het gewoon vreselijk dat ik zover moet gaan door bijvoorbeeld heel het contact te verbreken, ipv gewoon nee te zeggen, voordat ze doorheeft (of niet, kan ook nog) dat ze dingen wil die ik niet wil.
dinsdag 18 december 2018 om 20:09
MoeVanMoeder schreef: ↑18-12-2018 20:05Stond al in mijn OP maar geeft niet, ik heb ook wel eens gezegd, ga maar bij 1 van mijn broers inwonen, toen zei ze letterlijk dat een dochter dat hoorde te doen.
En later nog dat mijn broers het daar te druk voor hadden, ik werk “maar” 4 dagen en broers 5. Krijg niks aan haar verstand gepeuterd, ik vind het gewoon vreselijk dat ik zover moet gaan door bijvoorbeeld heel het contact te verbreken, ipv gewoon nee te zeggen, voordat ze doorheeft (of niet, kan ook nog) dat ze dingen wil die ik niet wil.
Ik weet dat het in je OP stond maar ik zou haar echt naar je broers blijven sturen. Ze hebben het vast niet te druk voor hun lieve moedertje. Jouw moeder moet niet voor hen denken.
Jouw moeder doet alsof ze het allemaal niet snapt. Ze snapt het allemaal best. Maar als jij het contact verbreekt kan ze zielig doen over wat voor afschuwelijke dochter je bent.
Nou ik zou ervoor passen en echt rust in mijn eigen leven creëren.
Wees eerlijk. Wat voor meerwaarde heeft het voor jou om wel contact te hebben met je moeder? Wat levert het jou op, behalve ellende?
dinsdag 18 december 2018 om 20:13
Mij helemaal niets meer denk ik, hoe erg ik dat ook vind. Maar ik zit met mijn kinderen die oma wel lief vinden. En denk idd dat ze direct in de slachtofferrol gaat als ik het contact verbreek.
Maar dus meeste advies tot nu toe is of contact verbreken of “NEE” blijven herhalen, zonder uitleg. Ik denk dat ik het laatste toch eerst zal proberen. Hoe onterecht dat ook kan zijn, dat besef ik heel goed.
Maar dus meeste advies tot nu toe is of contact verbreken of “NEE” blijven herhalen, zonder uitleg. Ik denk dat ik het laatste toch eerst zal proberen. Hoe onterecht dat ook kan zijn, dat besef ik heel goed.
dinsdag 18 december 2018 om 20:32
Niet elke manipulerende moeder valt volledig onder de ratmoeder, maar zie van jou vertoont idd flinke kenmerken. Ik wens je veel wijsheid toe. Voor wat hoort wat hoort op deze schaal NIET thuis in een moeder kind relatie.MoeVanMoeder schreef: ↑18-12-2018 19:52Wat ik ook herken in het stuk dat mijn moeder “omkoopt”. Ik moet het met weinig doen, maar ben daarin heel creatief en absoluut niet ongelukkig. Maar dan komt zij ineens aan met cadeautjes voor de kinderen en gebak van de bakker voor ons bij de koffie en dan voel ik me schuldig als ik nee zeg op wat er dan ook volgt.
dinsdag 18 december 2018 om 21:08
Wat vertelt ze je kinderen als je er niet bij bent? Grote kans dat ze dan ook lelijk over jou praat. Ik denk dat dat schadelijker is dan geen oma. Of, gaat ze misschien 1 van jouw kinderen net zo behandelen als jou?
Ik zou er niet gerust op zijn om de kinderen alleen bij haar achter te laten.
Kies voor jezelf. Dat is ook voor de kinderen belangrijk.
Ik zou er niet gerust op zijn om de kinderen alleen bij haar achter te laten.
Kies voor jezelf. Dat is ook voor de kinderen belangrijk.
dinsdag 18 december 2018 om 21:20
Dat weet ik niet, maar dat zou zomaar kunnen, daarom vind ik het voorstel evt alleen contact te hebben voor kinderen brengen en halen ook geen goed plan. Ik laat mijn moeder vrijwel nooit oppassen, ik bel nog liever mijn exschoonmoeder daarvoor.
Nu ook weer gaat het al wéken over kerst. De kinderen vinden gourmetten erg leuk, en dan stelt ze dus niet aan mij maar aan de kinderen voor: “komen jullie met kerst lekker gourmetten bij oma?” Uiteraard gejuich en ik zit erbij en kijk ernaar. Want wat ben ik voor moeder als ik daarna zeg, nee we eten thuis? Daar zal vast en zeker een vreselijke ruzie op volgen waarbij mijn moeder zegt dat ik de kinderen niks gun blablabla. Nu gaan we dus met kerst naar haar, ze peinst er nauwelijks over om eens naar mij toe komen, dat is teveel moeite. Een van mijn broers komt ook en heb er nu al buikpijn van.
Het idee, waar ik uiteraard al langer mee speel, om het contact te verbreken is erg aanlokkend. Ik weet niet meer waar ik goed aan doe.
Nu ook weer gaat het al wéken over kerst. De kinderen vinden gourmetten erg leuk, en dan stelt ze dus niet aan mij maar aan de kinderen voor: “komen jullie met kerst lekker gourmetten bij oma?” Uiteraard gejuich en ik zit erbij en kijk ernaar. Want wat ben ik voor moeder als ik daarna zeg, nee we eten thuis? Daar zal vast en zeker een vreselijke ruzie op volgen waarbij mijn moeder zegt dat ik de kinderen niks gun blablabla. Nu gaan we dus met kerst naar haar, ze peinst er nauwelijks over om eens naar mij toe komen, dat is teveel moeite. Een van mijn broers komt ook en heb er nu al buikpijn van.
Het idee, waar ik uiteraard al langer mee speel, om het contact te verbreken is erg aanlokkend. Ik weet niet meer waar ik goed aan doe.
dinsdag 18 december 2018 om 21:39
Dan zeg je, waar je kinderen bij zijn, oma moet dat eerst met mij overleggen voordat we een besluit nemen.MoeVanMoeder schreef: ↑18-12-2018 21:20Dat weet ik niet, maar dat zou zomaar kunnen, daarom vind ik het voorstel evt alleen contact te hebben voor kinderen brengen en halen ook geen goed plan. Ik laat mijn moeder vrijwel nooit oppassen, ik bel nog liever mijn exschoonmoeder daarvoor.
Nu ook weer gaat het al wéken over kerst. De kinderen vinden gourmetten erg leuk, en dan stelt ze dus niet aan mij maar aan de kinderen voor: “komen jullie met kerst lekker gourmetten bij oma?” Uiteraard gejuich en ik zit erbij en kijk ernaar. Want wat ben ik voor moeder als ik daarna zeg, nee we eten thuis? Daar zal vast en zeker een vreselijke ruzie op volgen waarbij mijn moeder zegt dat ik de kinderen niks gun blablabla. Nu gaan we dus met kerst naar haar, ze peinst er nauwelijks over om eens naar mij toe komen, dat is teveel moeite. Een van mijn broers komt ook en heb er nu al buikpijn van.
Het idee, waar ik uiteraard al langer mee speel, om het contact te verbreken is erg aanlokkend. Ik weet niet meer waar ik goed aan doe.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
dinsdag 18 december 2018 om 21:41
Oh TO, wat klinkt dit vreselijk vermoeiend en frustrerend. Wat een gemanipuleer en gechanteer. Lijkt me dat dit energie vreet. Wat levert het contact met je moeder jou op? Wat zou er gebeuren als je het contact helenaal verbreekt? Is dit iets wat bespreekbaar is met bijvoorbeeld je broers?
Ik snap die spagaat wel.. dat je kinderen haar lief vinden en je daarom contact blijft houden, maar uiteindelijk zijn je kinderen denk ik meer gebaat bij een moeder die zich fijn voelt ipv een moeder die gestrest raakt van elk contact met hun oma. Hoe oud zijn je kinderen?
Ik snap die spagaat wel.. dat je kinderen haar lief vinden en je daarom contact blijft houden, maar uiteindelijk zijn je kinderen denk ik meer gebaat bij een moeder die zich fijn voelt ipv een moeder die gestrest raakt van elk contact met hun oma. Hoe oud zijn je kinderen?
dinsdag 18 december 2018 om 22:01
Ik heb een vader en stiefmoeder die zo kunnen manipuleren en ik herken het gevoel. Ik kan er nu eindelijk, na jaren, mee omgaan dankzij een rotstreek die ze me flikten rond mijn bruiloft. Toen vielen de schellen van mijn ogen en besefte ik dat ze hun eigen belang altijd voorop zullen plaatsen en niet die van hun kinderen. Wat mij heel erg helpt is: 1. Beseffen dat mijn vader niet normaal is en niet in staat is om liefde te geven zoals een gewone ouder (het is dus niet een keus van hem om zo te doen. Hij kan niet anders) en 2. Me realiseren dat ik bij hen altijd en elke keer mijn grenzen zal moeten bewaken, omdat zij altijd zullen proberen het onderste uit de kan te halen. Ik geef hen nu wat ik wil geven en niks meer, want het is toch nooit genoeg.
Sinds ik dit besef, gaat het goed, maar jouw moeder klinkt een stuk erger en mijn broer en zus zitten met mij op één lijn. Dat scheelt.
Sinds ik dit besef, gaat het goed, maar jouw moeder klinkt een stuk erger en mijn broer en zus zitten met mij op één lijn. Dat scheelt.
