Psyche
alle pijlers
Rotsituatie.
dinsdag 6 mei 2008 om 09:27
Goedemorgen allemaal,
Ik wil het even van me afschrijven. Ik weet niet meer zo goed wat ik er mee aan moet thuis.
Ik ben 23 jaar en woon (weer) bij mijn ouders. Ik heb voorheen 1,5 jaar samengewoond maar woon sinds 1,5 ook weer thuis.
Voordat ik ging samenwonen botste het al en nu nog steeds en heb het idee dat het elke dag erger wordt.
Ik ben redelijk onzeker, dit komt o.a. voort uit het feit dat ik vroeger gepest ben, geen vrienden had en depressief ben geweest. Lang verhaal.
Mijn moeder vooral maakte het me ook niet makkelijk. Ik was lui, dik, iedereen lachtte me achter mijn rug om uit en kon niets. Ze heeft laatst min of meer haar excuses aangeboden voor de dingen die ze toen gezegd heeft maar eigenlijk hoor ik ze nog regelmatig.
Ik heb sinds een jaar weer een vriend en dat begon, vanuit mijn ouders richting mij, al problematisch.Ze dachten dat ik ging samenwonen en vonden me stom terwijl ik gewoon verliefd was en een weekendje bij hem wou zijn. Ze zeiden dat ik te hard van stapel liep en dat hij me ook wel weer in de steek zou laten en meer van dat soort dingen. Mijn ex, waar ik mee samenwoonde, heeft me in de steek gelaten en nu krijg ik het elke keer op mijn bord en dat terwijl ik probeer te veranderen. En elke keer is het van "als je met hangende pootjes terug komt kom je er niet meer in ". Het komt allemaal over alsof ik een potje van mijn leven maak terwijl ik probeer te veranderen en positiever in het leven probeer te staan maar door deze opmerkingen en ruzies heb ik het steeds minder naar mijn zin.
Om financiele reden wil en kan ik het huis nog niet uit maar wat er vanmorgen geebeurde:
We hadden afgesproken schoenen te gaan kopen. Zij roept of ik eruit kom, ik zeg ja en val vervolgens een half uurtje in slaap. Kan gebeuren maar goed, schijnbaar had ze me in die tussentijd weer geroepen. Komt ze op hoge poten naar boven en begint me uit te schelden, ech niet normaal. Toen begon ze heel kinderachtig te roepen dat zij de baas in huis was en dat ik nú ging douchen en dat we schoenen gingen kopen terwijl ik allang geen zin meer had om schoenen te gaan kopen. Vervolgens ging het nog zo door en verweet ze me alles wat los en vast zit. Toen nam ze mijn autosleutels af zodat ik wel moest luisteren. Het raakt me elke keer als ik uitgescholden wordt maar dit keer, ik weet niet, het lijkt wel alsof er één of andere grens is overschreden.
Fijn dat ik het even van me af mocht schrijven.
Ik wil het even van me afschrijven. Ik weet niet meer zo goed wat ik er mee aan moet thuis.
Ik ben 23 jaar en woon (weer) bij mijn ouders. Ik heb voorheen 1,5 jaar samengewoond maar woon sinds 1,5 ook weer thuis.
Voordat ik ging samenwonen botste het al en nu nog steeds en heb het idee dat het elke dag erger wordt.
Ik ben redelijk onzeker, dit komt o.a. voort uit het feit dat ik vroeger gepest ben, geen vrienden had en depressief ben geweest. Lang verhaal.
Mijn moeder vooral maakte het me ook niet makkelijk. Ik was lui, dik, iedereen lachtte me achter mijn rug om uit en kon niets. Ze heeft laatst min of meer haar excuses aangeboden voor de dingen die ze toen gezegd heeft maar eigenlijk hoor ik ze nog regelmatig.
Ik heb sinds een jaar weer een vriend en dat begon, vanuit mijn ouders richting mij, al problematisch.Ze dachten dat ik ging samenwonen en vonden me stom terwijl ik gewoon verliefd was en een weekendje bij hem wou zijn. Ze zeiden dat ik te hard van stapel liep en dat hij me ook wel weer in de steek zou laten en meer van dat soort dingen. Mijn ex, waar ik mee samenwoonde, heeft me in de steek gelaten en nu krijg ik het elke keer op mijn bord en dat terwijl ik probeer te veranderen. En elke keer is het van "als je met hangende pootjes terug komt kom je er niet meer in ". Het komt allemaal over alsof ik een potje van mijn leven maak terwijl ik probeer te veranderen en positiever in het leven probeer te staan maar door deze opmerkingen en ruzies heb ik het steeds minder naar mijn zin.
Om financiele reden wil en kan ik het huis nog niet uit maar wat er vanmorgen geebeurde:
We hadden afgesproken schoenen te gaan kopen. Zij roept of ik eruit kom, ik zeg ja en val vervolgens een half uurtje in slaap. Kan gebeuren maar goed, schijnbaar had ze me in die tussentijd weer geroepen. Komt ze op hoge poten naar boven en begint me uit te schelden, ech niet normaal. Toen begon ze heel kinderachtig te roepen dat zij de baas in huis was en dat ik nú ging douchen en dat we schoenen gingen kopen terwijl ik allang geen zin meer had om schoenen te gaan kopen. Vervolgens ging het nog zo door en verweet ze me alles wat los en vast zit. Toen nam ze mijn autosleutels af zodat ik wel moest luisteren. Het raakt me elke keer als ik uitgescholden wordt maar dit keer, ik weet niet, het lijkt wel alsof er één of andere grens is overschreden.
Fijn dat ik het even van me af mocht schrijven.
dinsdag 6 mei 2008 om 09:33
Hey GoldenIndy, wat een vervelende situatie. Je ouders vangen je op en ondanks dat je eigenlijk al op eigen benen kan staan, behandelen ze je als een klein kind.
Je kan natuurlijk aangeven dat ze je niet op die manier helpen. Dat je je onzeker voelt door hun opmerkingen. Hou wel in je achterhoofd, dat ze het beste met je voor hebben, alleen brengen ze dat niet zo tactisch. En je woont natuurlijk wel bij hun in huis, dus je er zijn wel regels waar je je aan dient te houden.
De oplossing? Op jezelf gaan wonen.
Je kan natuurlijk aangeven dat ze je niet op die manier helpen. Dat je je onzeker voelt door hun opmerkingen. Hou wel in je achterhoofd, dat ze het beste met je voor hebben, alleen brengen ze dat niet zo tactisch. En je woont natuurlijk wel bij hun in huis, dus je er zijn wel regels waar je je aan dient te houden.
De oplossing? Op jezelf gaan wonen.
dinsdag 6 mei 2008 om 09:47
Het doet er niet toe of je ouders het beste met je voor hebben of niet. Het effect van hun handelen is dat jij je alleen maar rotter en onzekerder gaat voelen. daarom moet je dus het huis uit zo snel mogelijk! Niet vluchten in een nieuwe samenwoonrelatie, maar gewoon zelf een kamer vinden en werk zoeken zodat je een zelfstandig leven kunt leiden. Dan hebben je ouders ook veel minder vat op je.
dinsdag 6 mei 2008 om 09:52
Ik herken het in zoverre, dat ik ook tijdelijk bij mijn ouders heb gewoont na het beeindigen van een relatie. 2 Hele weken heb ik het volgehouden en heb ook regelmatig ruzie gehad. Een moeder die me na riep: "Je bent niet te laat thuis he? Je moet morgen weer werken." Tja, en toen was ik 27 en had al 9 jaar op mijzelf gewoont.
Ik heb sinds een jaar weer een vriend en dat begon, vanuit mijn ouders richting mij, al problematisch.Ze dachten dat ik ging samenwonen en vonden me stom terwijl ik gewoon verliefd was en een weekendje bij hem wou zijn. Ze zeiden dat ik te hard van stapel liep en dat hij me ook wel weer in de steek zou laten en meer van dat soort dingen.
Het komt misschien niet zo over, maar hier uit kan ik wel opmaken dat ze niet willen dat je te snel gaat samenwonen. Dat je niet aan de kant wordt gezet, want dat zal geen leuke periode zijn geweest.
En elke keer is het van "als je met hangende pootjes terug komt kom je er niet meer in ". En dit is denk ik om het kracht bij te zetten....
Niet tactisch, maar wel goed bedoeld.
Praat er met je ouders over dat je volwassen bent en je eigen keuzes wil maken. Wat bij mij wel hielp is dat ik heb gezegd dat ik mijn eigen fouten wilde maken. En als dat betekende dat ik met en verkeerde man een relatie aan zou gaan, zou ik daar alleen maar van leren. Laat mij maar onderuit gaan, daar leer ik van.
Ik heb sinds een jaar weer een vriend en dat begon, vanuit mijn ouders richting mij, al problematisch.Ze dachten dat ik ging samenwonen en vonden me stom terwijl ik gewoon verliefd was en een weekendje bij hem wou zijn. Ze zeiden dat ik te hard van stapel liep en dat hij me ook wel weer in de steek zou laten en meer van dat soort dingen.
Het komt misschien niet zo over, maar hier uit kan ik wel opmaken dat ze niet willen dat je te snel gaat samenwonen. Dat je niet aan de kant wordt gezet, want dat zal geen leuke periode zijn geweest.
En elke keer is het van "als je met hangende pootjes terug komt kom je er niet meer in ". En dit is denk ik om het kracht bij te zetten....
Niet tactisch, maar wel goed bedoeld.
Praat er met je ouders over dat je volwassen bent en je eigen keuzes wil maken. Wat bij mij wel hielp is dat ik heb gezegd dat ik mijn eigen fouten wilde maken. En als dat betekende dat ik met en verkeerde man een relatie aan zou gaan, zou ik daar alleen maar van leren. Laat mij maar onderuit gaan, daar leer ik van.
dinsdag 6 mei 2008 om 10:01
Meid, je bent 23 jaar en je ouders behandelen je, zoals jij je laat behandelen. Kortom jij stelt je op als een klein kind. Als ik even kijk naar het schoenenverhaal, dan denk ik, kom op meid! Je laat je uit je bed roepen als een klein kind. Je bent nog steeds niet in staat om zelfstandig op te staan.
Als je zegt dat je met je moeder schoenen gaat kopen, doe dat dan ook. Als je vervolgens ja zegt dat je eruit komt, doe dat dan ook.Die vrouw zit een half uur te wachten terwijl gewoon verder slaapt. Haar manier van boos op je worden, daar is wel iets over te zeggen, maar jouw houding............
En nu, nu kom je hier mekkeren als een klein kind.
Heb je enig idee hoe al die andere studenten het financieel rooien op kamers?
Als je zegt dat je met je moeder schoenen gaat kopen, doe dat dan ook. Als je vervolgens ja zegt dat je eruit komt, doe dat dan ook.Die vrouw zit een half uur te wachten terwijl gewoon verder slaapt. Haar manier van boos op je worden, daar is wel iets over te zeggen, maar jouw houding............
En nu, nu kom je hier mekkeren als een klein kind.
Heb je enig idee hoe al die andere studenten het financieel rooien op kamers?
dinsdag 6 mei 2008 om 10:09
Ik laat me uit bed roepen? Eh ... als ze om 8 uur begint te roepen wel ja. Mekkeren als een klein kind? Ik wil gewoon mijn verhaal van me afschrijven, is het gepermiteerd? Ik ben geen student, nou ja, halftijds, ik heb een baan van 4 dagen in de week. Zoals ik al zei wil ik er verder niet te veel over kwijt.
dinsdag 6 mei 2008 om 10:16
Nou, kennelijk was dit de druppel voor je.
Er is maar 1 remedie, uit huis gaan en lekker zelf je regeltjes bepalen. En kan dit niet door financiele redenen of wat dan ook dan zul je daar een oplossing voor moeten vinden.
Je ouders waren ook goed genoeg toen je weer een dak boven je hoofd zocht toen je relatie uit ging, en nu ineens niet meer?
Er is maar 1 remedie, uit huis gaan en lekker zelf je regeltjes bepalen. En kan dit niet door financiele redenen of wat dan ook dan zul je daar een oplossing voor moeten vinden.
Je ouders waren ook goed genoeg toen je weer een dak boven je hoofd zocht toen je relatie uit ging, en nu ineens niet meer?
dinsdag 6 mei 2008 om 10:29
Ja, maar jij bent weer thuis gaan wonen. Zij hebben hun deuren weer opengesteld voor jou.
Maar meid, je had een afspraakmet je moeder, je hebt ja gezegd dat je je bed uit zou komen en doet het niet. Is het vreemd dat je zowel door je moeder als hier daarop aangesproken wordt?
Jouw reacties hier geven aan dat jij toch niet al te best met dit soort situaties om kunt gaan.
Wanneer je 4 dagen per week werkt, dan heb je m.i. wel degelijk geld om bijv. op kamers te gaan wonen.
dinsdag 6 mei 2008 om 10:33
dinsdag 6 mei 2008 om 10:36
Goldenindy, ik ben het eens met de mensen die je adviseren om te vertrekken. Een financiele situatie mag niet de oorzaak zijn van iets wat jij nu beschrijft. Ik denk dat je ouders ook liever hebben dat je zelfstandig gaat wonen.
Zoek een kamer, dat kan eigenlijk altijd wel. Ga alleen wonen, dop je eigen boontjes en slik ook zelf de consequenties daarvan.. (en ga niet te snel samenwonen, dat lost zeker niets op)
Zoek een kamer, dat kan eigenlijk altijd wel. Ga alleen wonen, dop je eigen boontjes en slik ook zelf de consequenties daarvan.. (en ga niet te snel samenwonen, dat lost zeker niets op)
dinsdag 6 mei 2008 om 11:28
8 uur is toch niet zo ongelooflijk vroeg? je doet net of ze je om middernacht al uit je bed sleurt.
En ja hoor net zoals het gepermiteerd is om van je af te schrijven is het voor ons de lezers , gepermiteerd te reageren, ook op een manier die jij niet leuk vindt.als je dat niet wilt had je na het schrijven de boel gelijk moeten deleten.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 6 mei 2008 om 11:34
Als jij in hun huis woont dan zul je je aan hun regels moeten houden. Als die te strak voor je zijn zul je een gesprek met hun moeten aangaan om te kijken of jullie daar afspraken over kunnen maken.
Lukt dat niet, dan zul je iets voor jezelf moeten zoeken.
Als jij een auto kunt rijden dan lijkt me niet dat je dat niet kunt betalen.
Stel jij je als een volwassene op, nu je weer thuis woont, of ben je vervallen in het gedrag uit je kindertijd? Je moet beseffen dat het altijd actie-reactie is, dus als jij je als een kind gedraagt (dus: wakker gemaakt moet worden door moeder, je niet aan je afspraken houden etc.) dan zul je ook zo behandeld worden.
Lukt dat niet, dan zul je iets voor jezelf moeten zoeken.
Als jij een auto kunt rijden dan lijkt me niet dat je dat niet kunt betalen.
Stel jij je als een volwassene op, nu je weer thuis woont, of ben je vervallen in het gedrag uit je kindertijd? Je moet beseffen dat het altijd actie-reactie is, dus als jij je als een kind gedraagt (dus: wakker gemaakt moet worden door moeder, je niet aan je afspraken houden etc.) dan zul je ook zo behandeld worden.
