Psyche
alle pijlers
Rouwen
zaterdag 7 mei 2022 om 19:15
Ik loop al een tijdje mee in m'n hoofd om hier een topic over te openen.
Het is voor mij sowieso ingewikkeld door m'n psychische ziektes, die o.a ook te maken hebben met veel verlies. Maar dit onderwerp is voor iedereen lastig en aan de orde. Ik wil graag weten hoe je ermee omgaat. Wat helpt, waar heb je steun aan? En wanneer voel je je ook weleens overspoeld door verdriet, angst, boosheid, blijdschap om fijne herinneringen en wellicht ook schuld of schaamte? Eigenlijk ben ik op zoek naar wat 'normaal' is misschien, ook al weet ik dat er geen regels zijn en iedereen verlies op zijn eigen manier meemaakt.
Dus eigenlijk ben ik op zoek naar een fijn topic waarin we deze gevoelens kunnen delen met elkaar en waar je alles kunt zeggen.
Het is voor mij sowieso ingewikkeld door m'n psychische ziektes, die o.a ook te maken hebben met veel verlies. Maar dit onderwerp is voor iedereen lastig en aan de orde. Ik wil graag weten hoe je ermee omgaat. Wat helpt, waar heb je steun aan? En wanneer voel je je ook weleens overspoeld door verdriet, angst, boosheid, blijdschap om fijne herinneringen en wellicht ook schuld of schaamte? Eigenlijk ben ik op zoek naar wat 'normaal' is misschien, ook al weet ik dat er geen regels zijn en iedereen verlies op zijn eigen manier meemaakt.
Dus eigenlijk ben ik op zoek naar een fijn topic waarin we deze gevoelens kunnen delen met elkaar en waar je alles kunt zeggen.
zaterdag 7 mei 2022 om 23:02
Ik ben ook in de rouw. Maar ik weet ook niet hoe te rouwen. Het voelt alsof ik moet huilen maar toch kan ik niet huilen.
Muziek helpt soms om wat meer emoties te voelen.
Mijn vader is 3 maanden geleden overleden. Wat misschien het lastigst maakt waarom ik rare (of geen) emotie heb, is omdat hij zelfmoord heeft gepleegd. Ik ben nog in een soort van schok. Ergens wil ik erover praten in mijn omgeving maar ik merk dat mensen zich ongemakkelijk erover voelen dus ze zeggen niets of gaan er niet op in.
Aan de andere kant wil ik ook gewoon weer verder met mijn leven en doen alsof er niets gebeurd is.
Warrig is het.
Muziek helpt soms om wat meer emoties te voelen.
Mijn vader is 3 maanden geleden overleden. Wat misschien het lastigst maakt waarom ik rare (of geen) emotie heb, is omdat hij zelfmoord heeft gepleegd. Ik ben nog in een soort van schok. Ergens wil ik erover praten in mijn omgeving maar ik merk dat mensen zich ongemakkelijk erover voelen dus ze zeggen niets of gaan er niet op in.
Aan de andere kant wil ik ook gewoon weer verder met mijn leven en doen alsof er niets gebeurd is.
Warrig is het.
zondag 8 mei 2022 om 09:45
Gun jezelf de tijd en de ruimte om te rouwen. Sta jezelf toe om te huilen, boos te zijn of heel hard te lachen. Alles mag en niks moet. Rouwen doe je in je eigen tijd, met je eigen proces er is geen standaard voor.
Het belangrijkste is lief voor jezelf zijn en weten dat alles goed is.
Het belangrijkste is lief voor jezelf zijn en weten dat alles goed is.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 8 mei 2022 om 11:53
Jeetje Happy, kan me voorstellen dat dit dan heftig voor je is. Mijn moeder heeft zoiets ook meegemaakt (35 jaar gekeden) en heeft er nog last van, omdat zij er nooit met iemand over heeft kunnen praten. Het is wel gesleten, maar blijft een gevoelig punt. Echt, praat, schrijf van je af.
Ik voel me op het moment als een woestijn. Opgedroogd en krijg zere ogen wanneer tranen op willen wellen, maar er komt gewoon niks.
Ik voel me op het moment als een woestijn. Opgedroogd en krijg zere ogen wanneer tranen op willen wellen, maar er komt gewoon niks.
zondag 8 mei 2022 om 21:49
Mijn vader heeft geen brief ofzo achter gelaten. Maar de reden weten we ongeveer wel: hij was een alcoholist en had allerlei slechte uitslagen gekregen waardoor hem echt op het hart gedrukt werd te stoppen met drinken.
De manier waarop hij het heeft gedaan, is echt afschuwelijk. Dat maakt het ook lastig te verwerken. Je blijft maar denken, wat heeft hem bezield, en hoeveel pijn heeft hij gehad. Hij was niet direct overleden. Ongeveer 18 uur daarna is hij in het ziekenhuis overleden door te stoppen met de medische behandeling.
Dat alles maakt het erg heftig. Ik denk weleens, was hij maar "gewoon" dood neergevallen. Had het, denk ik, een stuk makkelijker gemaakt. Nu voelt het als een last wat nooit meer weggaat.
Ik hoop echt dat dat gevoel minder wordt.
Iedereen die ook rouwt, sterkte!
De manier waarop hij het heeft gedaan, is echt afschuwelijk. Dat maakt het ook lastig te verwerken. Je blijft maar denken, wat heeft hem bezield, en hoeveel pijn heeft hij gehad. Hij was niet direct overleden. Ongeveer 18 uur daarna is hij in het ziekenhuis overleden door te stoppen met de medische behandeling.
Dat alles maakt het erg heftig. Ik denk weleens, was hij maar "gewoon" dood neergevallen. Had het, denk ik, een stuk makkelijker gemaakt. Nu voelt het als een last wat nooit meer weggaat.
Ik hoop echt dat dat gevoel minder wordt.
Iedereen die ook rouwt, sterkte!
zondag 8 mei 2022 om 21:51
Raar is dat, je zou weleens een potje willen janken maar het komt gewoon niet.Purple43 schreef: ↑08-05-2022 11:53Jeetje Happy, kan me voorstellen dat dit dan heftig voor je is. Mijn moeder heeft zoiets ook meegemaakt (35 jaar gekeden) en heeft er nog last van, omdat zij er nooit met iemand over heeft kunnen praten. Het is wel gesleten, maar blijft een gevoelig punt. Echt, praat, schrijf van je af.
Ik voel me op het moment als een woestijn. Opgedroogd en krijg zere ogen wanneer tranen op willen wellen, maar er komt gewoon niks.
zondag 8 mei 2022 om 21:51
Ik weet niet wie eraan toe is of het fijn vind om te lezen, maar ik kan heel erg het boek aanraden van Megan Devine: https://libris.nl/boek?authortitle=mega ... 9401304702#
Nee, lezen is geen remedie, maar hoe ze naar verlies kijkt en erover schrijft het heeft me erg geholpen
Nee, lezen is geen remedie, maar hoe ze naar verlies kijkt en erover schrijft het heeft me erg geholpen
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 8 mei 2022 om 22:00
Wat een nare situatie. En het meest nare, je zit met al deze vragen en kan er geen antwoorden op krijgen. Diegene die het je zou moeten kunnen vertellen is er niet meer. Dat maakt het extra belastend. Niet dat dit troostende woorden zijn, iemand die instaat is om zelfmoord te kunnen plegen, heeft een enorm lijden waarin hij/zij dan geen andere uitweg in denkt te kunnen vinden.Happy35 schreef: ↑08-05-2022 21:49Mijn vader heeft geen brief ofzo achter gelaten. Maar de reden weten we ongeveer wel: hij was een alcoholist en had allerlei slechte uitslagen gekregen waardoor hem echt op het hart gedrukt werd te stoppen met drinken.
De manier waarop hij het heeft gedaan, is echt afschuwelijk. Dat maakt het ook lastig te verwerken. Je blijft maar denken, wat heeft hem bezield, en hoeveel pijn heeft hij gehad. Hij was niet direct overleden. Ongeveer 18 uur daarna is hij in het ziekenhuis overleden door te stoppen met de medische behandeling.
Dat alles maakt het erg heftig. Ik denk weleens, was hij maar "gewoon" dood neergevallen. Had het, denk ik, een stuk makkelijker gemaakt. Nu voelt het als een last wat nooit meer weggaat.
Ik hoop echt dat dat gevoel minder wordt.
Iedereen die ook rouwt, sterkte!
Nogmaals, het is niet troostend ..
Goed dat je je uit
vrijdag 13 mei 2022 om 03:34
Ze was al een tijd ziek, maar dat wist ik niet. Ik ben gevoelig en dan vertellen ze me dit soort dingen blijkbaar niet. Had het liever wel geweten, want dan had ik haar zeker nog even aangesproken.en had ik nog even contact gehad voor ze ging. Nu was het voor mij totaal out of the blue, terwijl ik wel wat met haar had
vrijdag 13 mei 2022 om 03:45
voor iedereen hier, wat een heftige verhalen.Ik zit zelf ook middenin rouwen. In januari is mijn moeder overleden aan kanker, en een maand geleden heb ik mijn vader gevonden op hun trouwdag, hij heeft een hartstilstand gehad die ochtend. Ik haal er wat troost uit dat ze nu weer samen zijn en dat ze hun trouwdag toch niet zonder elkaar konden na meer dan 50 jaar samen, maar wat mis ik ze. Van mijn vader was zo onverwacht, die was echt leuke dingen aan het plannen. Hij wilde mijn stiefkleinkinderen beter leren kennen want dat was door corona en de ziekte van mijn moeder nog niet gelukt, en hij had ze pas op mijn bruiloft ontmoet (die was in februari).
Huilen doe ik op de raarste momenten, als ik over ze praat, bij bepaalde liedjes op de radio en soms ook zo ineens uit het niets, tranen met tuiten!
vrijdag 13 mei 2022 om 03:57
Nou wat naar. Allebei vlak na elkaar, je vader nog niet verwacht. Wel samen weer. Huilen is het wel he? Dat is de remedie.Moondream schreef: ↑13-05-2022 03:45
Ik zit zelf ook middenin rouwen. In januari is mijn moeder overleden aan kanker, en een maand geleden heb ik mijn vader gevonden op hun trouwdag, hij heeft een hartstilstand gehad die ochtend. Ik haal er wat troost uit dat ze nu weer samen zijn en dat ze hun trouwdag toch niet zonder elkaar konden na meer dan 50 jaar samen, maar wat mis ik ze. Van mijn vader was zo onverwacht, die was echt leuke dingen aan het plannen. Hij wilde mijn stiefkleinkinderen beter leren kennen want dat was door corona en de ziekte van mijn moeder nog niet gelukt, en hij had ze pas op mijn bruiloft ontmoet (die was in februari).
Huilen doe ik op de raarste momenten, als ik over ze praat, bij bepaalde liedjes op de radio en soms ook zo ineens uit het niets, tranen met tuiten!
Ik brand sowieso kaarsjes. Dat is ook best stom eigenlijk als je het goed bekijkt maar dan laat ik zien dat ik aan ze denk..
zaterdag 14 mei 2022 om 05:59
Jij ook sterkte Benikweer, wat heftig zoveel verliezen.
Ik heb mijn ouders beiden dit jaar verloren, dus geen ervaring met vrij vragen, maar mijn werkgever zou daar niet moeilijk over doen. Zowel bij het overlijden van mijn moeder als bij mijn vader was zijn reactie "neem je tijd en als je iets nodig hebt dan hoor ik het wel".
Ik denk wel dat ik de komende jaren die dagen vrij ga vragen.
Ik heb mijn ouders beiden dit jaar verloren, dus geen ervaring met vrij vragen, maar mijn werkgever zou daar niet moeilijk over doen. Zowel bij het overlijden van mijn moeder als bij mijn vader was zijn reactie "neem je tijd en als je iets nodig hebt dan hoor ik het wel".
Ik denk wel dat ik de komende jaren die dagen vrij ga vragen.
zondag 15 mei 2022 om 18:07
Ik herken dat zeker met sterfdagen. Ik werk momenteel niet, maar nam daarvoor wel vrij ook idd. Wist ook niet van tevoren hoe ik me zou voelen en tegelijk is zo'n dag ook fijn om te gedenken en die rust te hebben. Meestal had ik juist het meeste moeite met de sterfdag zien opdoemen in werk of privé. Afspraken die dan op die datum zijn of programma's die beginnen op tv of wat dan ook. De aanloop is vaker vervelender dan de dag zelf, is mijn ervaring. Maar dan zorgde ik wel dat ik weinig had idd op de dag zelf
zondag 15 mei 2022 om 19:02
De meest belangrijke sterfdagen, die van mijn kinderen, vallen in de zomervakantie. Dan ben ik gelukkig altijd vrij (onderwijs), dat vind ik fijn. Het ene jaar is het een mooie dag met een scherp randje, andere jaren ben ik verdrietig. Soms iets ertussenin, geen pijl op te trekken vooraf en heel fijn om geen rekening met werk te hoeven houden.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 17 mei 2022 om 09:19
PurpleMauve schreef: ↑13-05-2022 03:57Nou wat naar. Allebei vlak na elkaar, je vader nog niet verwacht. Wel samen weer. Huilen is het wel he? Dat is de remedie.
Ik brand sowieso kaarsjes. Dat is ook best stom eigenlijk als je het goed bekijkt maar dan laat ik zien dat ik aan ze denk..
Ik heb een ledkaars.. gaat elke dag om dezelfde tijd aan.
Such fun!1
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
