Psyche
alle pijlers
Rouwproces
maandag 9 januari 2017 om 16:53
Verlies van een dierbare. Hoe heb je, je leven weer op de rails gekregen?
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
Ik wil niks, ik heb geen concentratie, het is overdag dikke mist in mijn hoofd, ik wil niet uit bed, ik slaap slecht. Kortom het hele leven is zo klote nu.
Hoe begin je weer ergens aan en hoe krijg je de positieve kijk op het leven weer terug? Ik zou graag jullie ervaringen/tips willen lezen....
zaterdag 21 januari 2017 om 09:59
quote:piene_1987 schreef op 21 januari 2017 @ 09:21:
@infinity o wat fijn dat het voor jou zo ' n opluchting is!!! ga je nog een x? ja ik zie er ook echt wel tegenop maar ik ga het wel proberen dat moet van mezelf
@maccaron wat een wijsheid weer! je hebt gelijk ik ken mezelf totaal niet meer zo..van een nuchter, druk, en een beetje gek persoon naar tja kweetnie alles tegenovergesteld eigenlijk.
maar als ik daar over denk en na de film van gister is er altijd bijkomstige schoonheid en dat is in dit geval liefde. ik wist dat ik kon liefhebben maar nu lotte kwam is dat nog even 10voudig bevestigd. en uit liefde rouw ik!
@alwayss fijn he dat iedereen voor elkaar is!! en zo ben jij er ook weer voor mij.. heel fijn!!
Vind je het niet bijzonder dat je juist nu deze film " toevallig" hebt gezien? Je wist niet waar hij over ging, was compleet overrompeld door het verhaal en nu, een dag verder ben je tot een prachtige ingeving gekomen; " je rouwt uit liefde". En zo is het maar net.
Ik vind het ook geweldig hoe compleet voor elkaar onbekende vrouwen elkaar zo kunnen steunen via een virtuele wereld. Mijn telefoon is koud, maar ik voel de warmte er doorheen.
@infinity o wat fijn dat het voor jou zo ' n opluchting is!!! ga je nog een x? ja ik zie er ook echt wel tegenop maar ik ga het wel proberen dat moet van mezelf
@maccaron wat een wijsheid weer! je hebt gelijk ik ken mezelf totaal niet meer zo..van een nuchter, druk, en een beetje gek persoon naar tja kweetnie alles tegenovergesteld eigenlijk.
maar als ik daar over denk en na de film van gister is er altijd bijkomstige schoonheid en dat is in dit geval liefde. ik wist dat ik kon liefhebben maar nu lotte kwam is dat nog even 10voudig bevestigd. en uit liefde rouw ik!
@alwayss fijn he dat iedereen voor elkaar is!! en zo ben jij er ook weer voor mij.. heel fijn!!
Vind je het niet bijzonder dat je juist nu deze film " toevallig" hebt gezien? Je wist niet waar hij over ging, was compleet overrompeld door het verhaal en nu, een dag verder ben je tot een prachtige ingeving gekomen; " je rouwt uit liefde". En zo is het maar net.
Ik vind het ook geweldig hoe compleet voor elkaar onbekende vrouwen elkaar zo kunnen steunen via een virtuele wereld. Mijn telefoon is koud, maar ik voel de warmte er doorheen.
zaterdag 21 januari 2017 om 14:38
@Always77777 & @piene_1987 Ik heb het heel fijn ervaren inderdaad, gelukkig was het ook een erg fijne vrouw die op sommige momentjes zelfs de tranen in haar ogen had staan. Ik ga voorlopig 1 keer in de week omdat alles niet in een sessie van 3 kwartier past dus we doen het in stapjes.
Ik ben erg benieuwd of het me gaat helpen, kijk iniedergeval wel uit naar het volgende gesprek! Ik zat ook met zweet handen in de wachtkamer maar dat was dus helemaal nergens voor nodig.
Ik ben erg benieuwd of het me gaat helpen, kijk iniedergeval wel uit naar het volgende gesprek! Ik zat ook met zweet handen in de wachtkamer maar dat was dus helemaal nergens voor nodig.
zaterdag 21 januari 2017 om 17:05
quote:piene_1987 schreef op 21 januari 2017 @ 15:40:
@infinity klinkt positief!! vind het nog wel steeds eng... ik laat je weten hoe het was as woensdag moet ik om 11.30!
rest van dames ook hulp gehad?Ik niet ook al was het achteraf wel beter geweest. Maar waar ik nu sta in het leven heb ik echt helemaal zelf gedaan en dat is voor mij ook heel wat waard. Ik ben er wel heel veel sterker door geworden.
@infinity klinkt positief!! vind het nog wel steeds eng... ik laat je weten hoe het was as woensdag moet ik om 11.30!
rest van dames ook hulp gehad?Ik niet ook al was het achteraf wel beter geweest. Maar waar ik nu sta in het leven heb ik echt helemaal zelf gedaan en dat is voor mij ook heel wat waard. Ik ben er wel heel veel sterker door geworden.
zaterdag 21 januari 2017 om 17:30
zaterdag 21 januari 2017 om 18:32
quote:piene_1987 schreef op 21 januari 2017 @ 17:30:
@lindy die tekst heb ik in mijn fotoboek van lotte voorop staan! heel mooi
ik heb thuis ingelijst :
ga maar je bent vrij
ik blijf altijd heel dichtbij
het felste sterretje ben jij
nou idd helemaal op eigen kracht kijk hoe sterk een mens kan zijn he!! gewoon uiy dat diepe diepe dal geklommen!!
Inderdaad. Dank je wel. Lief van je
Maar mijn diepe dal is er nog steeds wel hoor!
Ik formuleer het meestal zo: Toen ik in mijn diepste put zat met geen sprankeltje licht vond ik ineens een ladder.
Ik ging de ladder op en de ladder was wankel en verrot. Sommige treden waren verrot en braken door. En zelfs sommige treden misten.
Onderweg naar boven ben ik een paar keer de weg kwijtgeraakt en begon het hevig te regenen. Maar langzaam maar zeker kwam ik boven. Nu ben ik boven de put maar het is nog steeds donker en koud en het regent nog steeds. Niet zo hard meer maar nog wel wat. Ik zie een beetje licht omdat het ochtend begint te worden en ik kan weer wat langzaam om mij heen kijken en zien waar ik sta. Maar waar ik heen moet lopen is nog steeds heel moeilijk te zien. Maar ik kom er wel. En neem de tijd ervoor. Soms begint het weer gigantisch te regenen en het houdt ook weer op zodat het weer wat rustiger wordt.
@lindy die tekst heb ik in mijn fotoboek van lotte voorop staan! heel mooi
ik heb thuis ingelijst :
ga maar je bent vrij
ik blijf altijd heel dichtbij
het felste sterretje ben jij
nou idd helemaal op eigen kracht kijk hoe sterk een mens kan zijn he!! gewoon uiy dat diepe diepe dal geklommen!!
Inderdaad. Dank je wel. Lief van je
Maar mijn diepe dal is er nog steeds wel hoor!
Ik formuleer het meestal zo: Toen ik in mijn diepste put zat met geen sprankeltje licht vond ik ineens een ladder.
Ik ging de ladder op en de ladder was wankel en verrot. Sommige treden waren verrot en braken door. En zelfs sommige treden misten.
Onderweg naar boven ben ik een paar keer de weg kwijtgeraakt en begon het hevig te regenen. Maar langzaam maar zeker kwam ik boven. Nu ben ik boven de put maar het is nog steeds donker en koud en het regent nog steeds. Niet zo hard meer maar nog wel wat. Ik zie een beetje licht omdat het ochtend begint te worden en ik kan weer wat langzaam om mij heen kijken en zien waar ik sta. Maar waar ik heen moet lopen is nog steeds heel moeilijk te zien. Maar ik kom er wel. En neem de tijd ervoor. Soms begint het weer gigantisch te regenen en het houdt ook weer op zodat het weer wat rustiger wordt.
zaterdag 21 januari 2017 om 20:10
Echt ,Lindy ik heb zoveel respect voor jou. Je post laat zo goed zien hoe zwaar je het soms nog hebt. Je bent die put uitgeklommen, maar een echt veilig heenkomen heb je nog niet kunnen vinden in de regen. En toch ga je door. In het hele rauwe negin in je eentje en nu met jouw vriend. En tussendoor blijf je aandacht en liefde geven aan de mensen om je heen, zonder anderen een ongemakkelijk gevoel te geven., vanwege jou verlies.Echt bewonderingswaardig
( ik ken lindy dan ook op wat persoonlijker vlak )
( ik ken lindy dan ook op wat persoonlijker vlak )
zaterdag 21 januari 2017 om 20:21
Over professionele hulp; Ik heb het niet gehad. Voor mij is mijn man altijd mijn steun en toeverlaat geweest. En vice versa. Hij kan heel goed de vinger op de zere plek leggen en heeft engelengeduld. Wat ook heel fijn was, was dat wij op dezelfde manier rouwden. Compleet op gevoel gaven wij elkaar om de beurt de ruimte om " even belangrijker" te zijn dan de ander en deden dan een stapje terug. En zijn humor heeft mij erdoorheen getrokken. Toen ons zoontje geboren was hebben wij naast tranen nog "echt" gelachen om een grapje wat hij maakte. Buitenstaanders zouden dat onbegrijpelijk vinden, maar voor ons was het een houvast. We waren nog steeds dezelfde mensen die nog konden lachen, juist moesten blijven lachen , omwille van onze 3 kinderen die thuis op ons wachtten en die wij een trauma van 2 gebroken ouders wilden besparen.Hij is mijn maatje
zaterdag 21 januari 2017 om 20:53
quote:Maccaron schreef op 21 januari 2017 @ 20:10:
Echt ,Lindy ik heb zoveel respect voor jou. Je post laat zo goed zien hoe zwaar je het soms nog hebt. Je bent die put uitgeklommen, maar een echt veilig heenkomen heb je nog niet kunnen vinden in de regen. En toch ga je door. In het hele rauwe negin in je eentje en nu met jouw vriend. En tussendoor blijf je aandacht en liefde geven aan de mensen om je heen, zonder anderen een ongemakkelijk gevoel te geven., vanwege jou verlies.Echt bewonderingswaardig
( ik ken lindy dan ook op wat persoonlijker vlak )
Jeetje je maakt mij heel verlegen weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren. Dank je wel. Jij bent lief
Ik heb ook zo veel respect voor jou en je geweldige man. Jullie moesten jullie hoofd hoog houden voor de kinderen en jullie zijn zo'n goed team samen samen kunnen jullie alles aan. Mijn vriend en ik zeggen altijd: samen staan wij sterk.
Echt ,Lindy ik heb zoveel respect voor jou. Je post laat zo goed zien hoe zwaar je het soms nog hebt. Je bent die put uitgeklommen, maar een echt veilig heenkomen heb je nog niet kunnen vinden in de regen. En toch ga je door. In het hele rauwe negin in je eentje en nu met jouw vriend. En tussendoor blijf je aandacht en liefde geven aan de mensen om je heen, zonder anderen een ongemakkelijk gevoel te geven., vanwege jou verlies.Echt bewonderingswaardig
( ik ken lindy dan ook op wat persoonlijker vlak )
Jeetje je maakt mij heel verlegen weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren. Dank je wel. Jij bent lief
Ik heb ook zo veel respect voor jou en je geweldige man. Jullie moesten jullie hoofd hoog houden voor de kinderen en jullie zijn zo'n goed team samen samen kunnen jullie alles aan. Mijn vriend en ik zeggen altijd: samen staan wij sterk.
zaterdag 21 januari 2017 om 23:27
Hallo dames..
Eerder als verwacht ben ik hier al. Gewoonweg omdat ik niet weet waar ik anders met mijn verdriet heen moet.. ik heb vandaag dmv medicijnen mijn miskraam gehad van kindje van 8 weken. Zo onwerkelijk om eerst zo zwanger te zijn.. Gruwelijk misselijk, moe, opgezette buik/borsten en niet te vergeten het geluk. En dan nu zo leeg en verdrietig. Ik geloof wel dat dit de zwartste dag uit mijn leven is geweest, bevallen van een vruchtje wat niet meer leeft. Had nooit verwacht dat het uitstoten van een vruchtje lichamelijk en geestelijk zo zwaar is. Pas nu komt echt het besef dat dit kindje er nooit komt. Dat ik het nooit vast zal kunnen houden en het nooit zal zien slapen, nooit zal voeden en nooit zal zien opgroeien. Voor anderen misschien vreemd gezien de 8 weken maar het raakt me zo dat ik gewoon amper lucht krijg. De tijd zal de wonden helen maar voor nu weet ik gewoon niet waar ik met mezelf heen moet..
Eerder als verwacht ben ik hier al. Gewoonweg omdat ik niet weet waar ik anders met mijn verdriet heen moet.. ik heb vandaag dmv medicijnen mijn miskraam gehad van kindje van 8 weken. Zo onwerkelijk om eerst zo zwanger te zijn.. Gruwelijk misselijk, moe, opgezette buik/borsten en niet te vergeten het geluk. En dan nu zo leeg en verdrietig. Ik geloof wel dat dit de zwartste dag uit mijn leven is geweest, bevallen van een vruchtje wat niet meer leeft. Had nooit verwacht dat het uitstoten van een vruchtje lichamelijk en geestelijk zo zwaar is. Pas nu komt echt het besef dat dit kindje er nooit komt. Dat ik het nooit vast zal kunnen houden en het nooit zal zien slapen, nooit zal voeden en nooit zal zien opgroeien. Voor anderen misschien vreemd gezien de 8 weken maar het raakt me zo dat ik gewoon amper lucht krijg. De tijd zal de wonden helen maar voor nu weet ik gewoon niet waar ik met mezelf heen moet..
zondag 22 januari 2017 om 00:07
@maccaron
herkenbaar ook mijn vriend maakte grapjes na bevalling in ziekenhuis en ook dat voelde fijn!! konden we samen om lachen hoe gek ook klinkt!
@renate19
welkom hier hoor!! dan heeft hij/zij al heel veel voor je betekend! en je zal er door heen moeten helaas en wij zullen je hierbij helpen voorzover we kunnen! je kan alles vragen en delen xx
herkenbaar ook mijn vriend maakte grapjes na bevalling in ziekenhuis en ook dat voelde fijn!! konden we samen om lachen hoe gek ook klinkt!
@renate19
welkom hier hoor!! dan heeft hij/zij al heel veel voor je betekend! en je zal er door heen moeten helaas en wij zullen je hierbij helpen voorzover we kunnen! je kan alles vragen en delen xx
zondag 22 januari 2017 om 00:09
quote:renate19 schreef op 21 januari 2017 @ 23:27:
Hallo dames..
Eerder als verwacht ben ik hier al. Gewoonweg omdat ik niet weet waar ik anders met mijn verdriet heen moet.. ik heb vandaag dmv medicijnen mijn miskraam gehad van kindje van 8 weken. Zo onwerkelijk om eerst zo zwanger te zijn.. Gruwelijk misselijk, moe, opgezette buik/borsten en niet te vergeten het geluk. En dan nu zo leeg en verdrietig. Ik geloof wel dat dit de zwartste dag uit mijn leven is geweest, bevallen van een vruchtje wat niet meer leeft. Had nooit verwacht dat het uitstoten van een vruchtje lichamelijk en geestelijk zo zwaar is. Pas nu komt echt het besef dat dit kindje er nooit komt. Dat ik het nooit vast zal kunnen houden en het nooit zal zien slapen, nooit zal voeden en nooit zal zien opgroeien. Voor anderen misschien vreemd gezien de 8 weken maar het raakt me zo dat ik gewoon amper lucht krijg. De tijd zal de wonden helen maar voor nu weet ik gewoon niet waar ik met mezelf heen moet..
Ach lieverd..welkom bij de club waar niemand eigenlijk lid van wil worden
Het is ook vreselijk dat jij nu je kindje bent kwijtgeraakt. Je hele toekomst wat je voor ogen had is in een klap weggevaagd. Dat is zo onwerkelijk. Oneerlijk ook; alsof je geen kans hebt mogen krijgen.
Gun jezelf je gevoel nu. Laat het toe en neem daarin de tijd. En laat vooral los wat anderen wel niet moeten denken, want het was " nog maar 8 weken" onzin. Voor jou was het jouw kindje. Waarschijnlijk al helemaal vorm gekregen in jouw fantasie. Je hoeft het ook geen vruchtje te noemen. Het was gewoon een kindje in wording.
Dit topic is inmiddels een hele fijne ,veilige plek geworden waar je de ruimte krijgt om je verdriet een naam te geven. Ieder die hier meeschrijft is in de rouw. De situaties zijn verschillend, maar de pijn is hetzelfde.
Ik hoop dat je een beetje kunt slapen vannacht. Morgen komt vanzelf wel. En als je dan weer behoefte hebt om je verdriet te uiten, kom je gewoon hier heen. Genoeg lieve dames die jou virtueel willen ondersteunen.
Kun je ook een beetje praten met je partner erover?
Hallo dames..
Eerder als verwacht ben ik hier al. Gewoonweg omdat ik niet weet waar ik anders met mijn verdriet heen moet.. ik heb vandaag dmv medicijnen mijn miskraam gehad van kindje van 8 weken. Zo onwerkelijk om eerst zo zwanger te zijn.. Gruwelijk misselijk, moe, opgezette buik/borsten en niet te vergeten het geluk. En dan nu zo leeg en verdrietig. Ik geloof wel dat dit de zwartste dag uit mijn leven is geweest, bevallen van een vruchtje wat niet meer leeft. Had nooit verwacht dat het uitstoten van een vruchtje lichamelijk en geestelijk zo zwaar is. Pas nu komt echt het besef dat dit kindje er nooit komt. Dat ik het nooit vast zal kunnen houden en het nooit zal zien slapen, nooit zal voeden en nooit zal zien opgroeien. Voor anderen misschien vreemd gezien de 8 weken maar het raakt me zo dat ik gewoon amper lucht krijg. De tijd zal de wonden helen maar voor nu weet ik gewoon niet waar ik met mezelf heen moet..
Ach lieverd..welkom bij de club waar niemand eigenlijk lid van wil worden
Het is ook vreselijk dat jij nu je kindje bent kwijtgeraakt. Je hele toekomst wat je voor ogen had is in een klap weggevaagd. Dat is zo onwerkelijk. Oneerlijk ook; alsof je geen kans hebt mogen krijgen.
Gun jezelf je gevoel nu. Laat het toe en neem daarin de tijd. En laat vooral los wat anderen wel niet moeten denken, want het was " nog maar 8 weken" onzin. Voor jou was het jouw kindje. Waarschijnlijk al helemaal vorm gekregen in jouw fantasie. Je hoeft het ook geen vruchtje te noemen. Het was gewoon een kindje in wording.
Dit topic is inmiddels een hele fijne ,veilige plek geworden waar je de ruimte krijgt om je verdriet een naam te geven. Ieder die hier meeschrijft is in de rouw. De situaties zijn verschillend, maar de pijn is hetzelfde.
Ik hoop dat je een beetje kunt slapen vannacht. Morgen komt vanzelf wel. En als je dan weer behoefte hebt om je verdriet te uiten, kom je gewoon hier heen. Genoeg lieve dames die jou virtueel willen ondersteunen.
Kun je ook een beetje praten met je partner erover?
zondag 22 januari 2017 om 00:17
quote:piene_1987 schreef op 22 januari 2017 @ 00:07:
@maccaron
herkenbaar ook mijn vriend maakte grapjes na bevalling in ziekenhuis en ook dat voelde fijn!! konden we samen om lachen hoe gek ook klinkt!
@renate19
welkom hier hoor!! dan heeft hij/zij al heel veel voor je betekend! en je zal er door heen moeten helaas en wij zullen je hierbij helpen voorzover we kunnen! je kan alles vragen en delen xxWat fijn dat ook bij jullie de humor is gebleven! Het klinkt bijna als een onmogelijke opgave eigenlijk, maar het was voor mij een teken dat ik dus niet knettergek zou worden.
@maccaron
herkenbaar ook mijn vriend maakte grapjes na bevalling in ziekenhuis en ook dat voelde fijn!! konden we samen om lachen hoe gek ook klinkt!
@renate19
welkom hier hoor!! dan heeft hij/zij al heel veel voor je betekend! en je zal er door heen moeten helaas en wij zullen je hierbij helpen voorzover we kunnen! je kan alles vragen en delen xxWat fijn dat ook bij jullie de humor is gebleven! Het klinkt bijna als een onmogelijke opgave eigenlijk, maar het was voor mij een teken dat ik dus niet knettergek zou worden.
zondag 22 januari 2017 om 08:51
@maccaron ja eigenlijk heel bizar als ik er nu aan terug denk! maar ook na de geboorte voelde ik trots en bijna geen verdrietm ook de eerste fotos die gemaakt zijn door de zuster lacht mijn vriend naar lotte. hij kijkt alleen maar trots! ook moesten we lachen omdat ze bizar veel op mij lijkt. haar neus kin en mond precoes de mijne . heel bijzonder
zondag 22 januari 2017 om 09:36
quote:piene_1987 schreef op 22 januari 2017 @ 08:51:
@maccaron ja eigenlijk heel bizar als ik er nu aan terug denk! maar ook na de geboorte voelde ik trots en bijna geen verdrietm ook de eerste fotos die gemaakt zijn door de zuster lacht mijn vriend naar lotte. hij kijkt alleen maar trots! ook moesten we lachen omdat ze bizar veel op mij lijkt. haar neus kin en mond precoes de mijne . heel bijzonder
Heel herkenbaar. Van te voren hadden verschillende scenario's de revue gepasseerd over hoe ik zou reageren als hij geboren was. Ik was echt bang dat ik hysterisch zou worden, maar dat gebeurde niet. Het was eigenlijk een hele mooie, pijnloze bevalling. Wij waren ook super trots en je blijft gewoon kijken naar je kindje he! Helemaal niet eng.
Mijn man ging ook gelijk tegen hem praten, heel apart.
Wat fijn dat jullie ook al gelijkenissen konden zien. Het maakt je er nog meer bewust van dat het ' echt' jullie kindje is. Mooi
Bij mijn zoontje konden wij geen gelijkenissen herkennen ( bedenk ik mij nu) hij had veel vocht rond zijn hoofdje, en een open ruggetje, dus vasthouden kon sowieso niet, anders zou hij letterlijk " kapot" gaan.
@maccaron ja eigenlijk heel bizar als ik er nu aan terug denk! maar ook na de geboorte voelde ik trots en bijna geen verdrietm ook de eerste fotos die gemaakt zijn door de zuster lacht mijn vriend naar lotte. hij kijkt alleen maar trots! ook moesten we lachen omdat ze bizar veel op mij lijkt. haar neus kin en mond precoes de mijne . heel bijzonder
Heel herkenbaar. Van te voren hadden verschillende scenario's de revue gepasseerd over hoe ik zou reageren als hij geboren was. Ik was echt bang dat ik hysterisch zou worden, maar dat gebeurde niet. Het was eigenlijk een hele mooie, pijnloze bevalling. Wij waren ook super trots en je blijft gewoon kijken naar je kindje he! Helemaal niet eng.
Mijn man ging ook gelijk tegen hem praten, heel apart.
Wat fijn dat jullie ook al gelijkenissen konden zien. Het maakt je er nog meer bewust van dat het ' echt' jullie kindje is. Mooi
Bij mijn zoontje konden wij geen gelijkenissen herkennen ( bedenk ik mij nu) hij had veel vocht rond zijn hoofdje, en een open ruggetje, dus vasthouden kon sowieso niet, anders zou hij letterlijk " kapot" gaan.
zondag 22 januari 2017 om 09:47
ahhh ja door het vocht kun je dat natuurlijk veel minder goed zijn!
de arts had ons al gewaarschuwd dat ze er perfect uit zou zien omdat het defect aan de binnenkant zit. dus wij zagen totaal niet dat ze zo ziek was!
was het bij jullie erfelijk? of ook gewoon "pech" voorzover je het pech kan noemen
uit welk deel van het land kom je? ben nieuwsgierig
de arts had ons al gewaarschuwd dat ze er perfect uit zou zien omdat het defect aan de binnenkant zit. dus wij zagen totaal niet dat ze zo ziek was!
was het bij jullie erfelijk? of ook gewoon "pech" voorzover je het pech kan noemen
uit welk deel van het land kom je? ben nieuwsgierig
