Psyche
alle pijlers
Schema therapie kletspraat
woensdag 31 oktober 2018 om 09:32
Omdat er hier toch wel een flink aantal dames zijn die:
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
vrijdag 14 juni 2019 om 14:14
.Cestlavie83 schreef: ↑13-06-2019 12:35O bedankt voor jullie tip over Brene Brown, ik denk dat ik het ook ga op zoeken op Netflix.
Ik vond haar Ted talk in ieder geval inspirerend en verhelderend.
Wat ik alleen nog lastig vind, is dat wanneer je je kwetsbaarheid durft in te zien, te erkennen en deze ook durft uit te dragen te uiten, wat als je iemand tegenover je hebt die daar over heen walst? omdat hij/zij er geen donder van begrijpt? en omdat hij/zij dat niet kent en kan. Dan kom je toch alleen maar in conflict? Of maak ik nu een denkfout?
Het valt mij namelijk op dat de dingen die ik leer tijdens therapie, in de ' grote boze wereld' niet altijd begrepen worden, omdat de ander niet zich zo bezig houd met gevoelens, gedachten, cooping etc.
Wordt inderdaad besproken in de talk van Brené op Netflix. Kwetsbaar zijn betekent echter niet dat je alles aan iedereen vertelt. Ik denk dat de dingen die je leert in therapie ook in de eerste plaats helpend zijn naar jezelf toe, zodat JIJ iets (anders) kan doen naar jezelf toe waardoor je je in de buiten wereld anders kan opstellen dan je anders zou doen. Als jij bijvoorbeeld weet dat je geraakt bent betekent dit niet dat je dit bloot moet leggen aan iemand die daar geen begrip voor heeft, maar wél dat je dat erkent bij jezelf en daar zelf iets in doet juist zodat je het niet neer gaat leggen bij iemand die daar helemaal geen begrip voor heeft. En misschien dan ook steun zoeken bij mensen die er wél voor je kunnen zijn.
Trouwens, cestlavie (ik voeg dit later toe, hopelijk heb je het nog niet gelezen), Brené Brown behandelt dit nog meer in haar boek Rising Strong volgens mij. Dat het ook te maken heeft met grenzen kunnen stellen aan anderen, nadat je dus kwetsbaar en eerlijk bent geweest tegen jezelf om de situatie en je eigen emoties helder in kaart te krijgen.
anoniem_365339 wijzigde dit bericht op 14-06-2019 16:22
9.99% gewijzigd
vrijdag 14 juni 2019 om 14:48
snorriemorrie schreef: ↑14-06-2019 12:24@WiWa: hoe gaat het nu een dag na het krijgen van de diagnose? Ik kan me voorstellen dat je even tijd nodig hebt om het allemaal te laten bezinken...
De diagnose had ik een week of drie geleden al gehad en afgelopen week had ik ook m'n uitgewerkte rapportage ontvangen. In eerste instantie was ik opgelucht dat er een diagnose was en dat dat ook nog was wat ik zelf al dacht. Maar nu het een beetje indaalt maakt de opluchting toch steeds meer plaats voor verdriet.
Na de zomervakantie ga ik beginnen met schematherapie. Ik ben gemotiveerd om aan de slag te gaan en ik hoop dat dit mij gaat helpen. Voor ik het diagnostisch traject in ging heb ik 1,5 jaar therapie gevolgd. Dit heeft mij wel enigszins handvatten gegeven om met mijn gedrag om te gaan, maar de onderliggende problemen zijn nog steeds niet opgelost.
En nog bedankt tu1nhek voor de boekentips. Ik heb de komende tijd wat te lezen.
Volgen jullie nog therapie of hebben een aantal van jullie de therapie al afgerond?
Wat verdrietig om te lezen martje55. Ik vind het wel heel knap van je dat je in zo'n kwetsbare situatie toch contact hebt gezocht met een vriendin.
vrijdag 14 juni 2019 om 16:25
Klinkt alsof je goed opweg bent Wiwa. En logisch dat er nu ook verdriet komt. Het is niet niks om te beseffen dat er bepaalde dingen echt beschadigd zijn in je manier van denken/voelen/ervaren waar je veel last van ondervindt. 
Ik heb eerder therapie gehad en nu net een aantal maanden opnieuw door een stressvolle situatie, maar ook dat ga ik binnenkort weer afronden.
Ik heb eerder therapie gehad en nu net een aantal maanden opnieuw door een stressvolle situatie, maar ook dat ga ik binnenkort weer afronden.
vrijdag 14 juni 2019 om 17:59
@Martje, wat een narigheid, heftige sitiatie voor je. Ik weet niet zo goed wta ik moet zeggen, maar wil wel mijn steun laten blijken.
Ik hoop dat die vriendin je een stevige knuffel heeft gegeven en een schouder om op te huilen.
@Wiwa van harte welkom, Ga je trouwens schematherapie in een groep doen? of individueel? en zijn het meerde dagen, uren per week?
@Snorrie en Tu1nhek. Bedankt voor jullie ( bijna zelfde) antwoord
Ik heb vanavond niks te doen, dus ik zal netflix bekijken!
Ik denk dat ik nog een verkeerd beeld heb, van kwetsbaar durven zijn. Ook nu ik jullie antwoord zo lees.
Heb nog steeds wel vragen, maar ik zal eerst de talk gaan bekijken!
Ik hoop dat die vriendin je een stevige knuffel heeft gegeven en een schouder om op te huilen.
@Wiwa van harte welkom, Ga je trouwens schematherapie in een groep doen? of individueel? en zijn het meerde dagen, uren per week?
@Snorrie en Tu1nhek. Bedankt voor jullie ( bijna zelfde) antwoord
Ik heb vanavond niks te doen, dus ik zal netflix bekijken!
Ik denk dat ik nog een verkeerd beeld heb, van kwetsbaar durven zijn. Ook nu ik jullie antwoord zo lees.
Heb nog steeds wel vragen, maar ik zal eerst de talk gaan bekijken!
vrijdag 14 juni 2019 om 20:37
Ik heb het in de groep gedaan Snorriemorrie. Daardoor is mijn positie in deze groep ook onhoudbaar.snorriemorrie schreef: ↑14-06-2019 12:55jeetje, heb je dat tijdens de groep gedaan of erna? In elk geval wel heel erg heftig, wat triggerde je dan zo erg?
Ik kan me wel goed voorstellen dat je op zo'n moment je heel erg hopeloos voelt, alsof de therapeut je wil opgeven ofzo.
Is bij jou nou ook al eens uitgezocht of je ook PMDD hebt? Want jij was toch degene die vanderweek zei dat je ongesteld moest worden?
Nee, er is nog nooit gepraat over PMDD, ik zal het volgende week wel melden in het gesprek met mijn hoofdbehandelaar. Want idd, ik heb nog zo'n 3 dagen te gaan tot mijn ongesteldheid....
vrijdag 14 juni 2019 om 20:44
Ja, het is heel snel gegaan. Het is ook bepaald door het team van therapeuten. Daarom ben ik het er ook niet helemaal mee eens. Schematherapie lukt nú niet.tu1nhek schreef: ↑14-06-2019 14:01Huh, martje, dat vind ik wel een extreme conclusie eigenlijk. Het lijkt erg snel gegaan. Ik kan niet helemaal uit je stuk halen of jij die conclusie trekt of een ander dat bepaalt?
Wat zal je je rot voelen
Zó, inderdaad heel veel straffende gedachten. Ja, misschien kan ik hier iets uitpluizen. M'n hoofd zegt: nú is mijn leven mislukt. Als ik dit niet kan, gaat geen enkele therapie werken.
Daarnaast iets wat ik misschien later wil uitpluizen. Er werd gezegd: "het is soms alsof ik een klein kind zie dat de gezonde volwassene speelt". Dat zie ik echt niet.
vrijdag 14 juni 2019 om 20:49
Snorriemorrie, dit is denk ik onderdeel van mijn probleem. Ik kan bedenken dat als jullie hier zouden schrijven "het komt wel weer goed". Dan zou ik me heel erg onbegrepen voelen. En vervolgens vanuit schema isolatie denken: zie je wel, ik moet het helemaal alleen doen! Ik denk dat de gezonde volwassene daar bovenuit kan stijgen, maar mij lukt het (nu) niet.snorriemorrie schreef: ↑14-06-2019 14:10@Martje: ik vroeg me eigenlijk nog af met welke behoefte je het wél opschrijft? Want je geeft duidelijk aan dat je geen behoefte hebt aan 'het komt wel weer goed', maar waar heb je dan wél behoefte aan vanuit ons? Want voor mij voelt het door die opmerking een beetje alsof je ons van je af wilt duwen, eerlijk gezegd. Misschien klopt dat wel helemaal niet, dus vandaar ook mijn vraag waar je dan behoefte aan hebt?
Ik heb wel behoefte aan jullie knuffels, medeleven en alle vragen die gesteld worden. Dat voelt als fijne belangstelling. Dank jullie wel allemaal daarvoor.
martje55 wijzigde dit bericht op 14-06-2019 20:50
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
1.74% gewijzigd
vrijdag 14 juni 2019 om 22:37
Jezelf beschadigen in een groep mensen is ook gedragen als een kind. Je wil accuut aandacht en doet dat op een heel ongezonde kinderachtige manier. Kinderen gaan bv zichzelf bijten als ze aandacht nodig hebben. Ik snap wel waarom je niet verder kunt nu in de groep, kan echt niet wat je gedaan hebt. Misschien maar 1 op 1 schematherapie dan is er ook meer persoonlijke aandacht en die heb je nodig zo te lezen.
niks moet en alles mag
vrijdag 14 juni 2019 om 23:24
martje55 schreef: ↑14-06-2019 20:49Snorriemorrie, dit is denk ik onderdeel van mijn probleem. Ik kan bedenken dat als jullie hier zouden schrijven "het komt wel weer goed". Dan zou ik me heel erg onbegrepen voelen. En vervolgens vanuit schema isolatie denken: zie je wel, ik moet het helemaal alleen doen! Ik denk dat de gezonde volwassene daar bovenuit kan stijgen, maar mij lukt het (nu) niet.
Ik heb wel behoefte aan jullie knuffels, medeleven en alle vragen die gesteld worden. Dat voelt als fijne belangstelling. Dank jullie wel allemaal daarvoor.
Maar als ik het dan goed begrijp duw je ons eigenlijk van je af, omdat je bang ben dat iemand hier anders een opmerking plaatst waardoor je jezelf onbegrepen voelt? Zeg ik dat zo goed?
Ik denk eerlijk gezegd wel dat het de juiste keuze is om niet verder te gaan in de groep. Er moet wel een veilige basis zijn waarin iedereen zich kan uiten zonder angst dat een ander zichzelf daardoor iets aandoet, denk ik. Maar ik vind het wel heel verdrietig voor je dat daardoor de schematherapie helemaal wordt gestopt. Wellicht is individuele therapie inderdaad wel meer op zijn plek.
vrijdag 14 juni 2019 om 23:37
.martje55 schreef: ↑14-06-2019 20:44Ja, het is heel snel gegaan. Het is ook bepaald door het team van therapeuten. Daarom ben ik het er ook niet helemaal mee eens. Schematherapie lukt nú niet.
Zó, inderdaad heel veel straffende gedachten. Ja, misschien kan ik hier iets uitpluizen. M'n hoofd zegt: nú is mijn leven mislukt. Als ik dit niet kan, gaat geen enkele therapie werken.
Daarnaast iets wat ik misschien later wil uitpluizen. Er werd gezegd: "het is soms alsof ik een klein kind zie dat de gezonde volwassene speelt". Dat zie ik echt niet.
Pijnlijk om te horen, maar ik denk dat ik me er iets bij kan voorstellen. Hoe kijk jij terug op het jezelf pijn doen in de groep?
Ik betwijfel of dit helemaal de manier is om ermee om te gaan, je direct eruit zetten. Dan spreek je niet iemand aan op het gezonde volwassene stuk, maar bevestig je dat iemand daar niet toe in staat is. Of zijn hier al eerder afspraken over gemaakt, is je plaats in de groep eerder besproken, voorwaarden om in behandeling te blijven? Dan zou ik het me wel voor kunnen stellen, want als het niet haalbaar is, dan is het niet haalbaar. Maar dit moet eerst wel expliciet bespreekbaar zijn. Wanneer iets zich voordoet ben ik altijd van afspraken maken, voorwaarden bespreken en iemand minstens een kans geven zich te herpakken, maar misschien zat dit ook een tijdje zo aan te komen?
Schematherapie kan jou lukken als je voldoende vermogen hebt om te reflecteren en verantwoordelijkheid kan nemen voor eigen gedrag.
Die straffende gedachten kan ik me helemaal voorstellen op dit moment, maar dat komt wel vanuit een bepaalde modus. Als jij niet in die modus zit, maar, bijvoorbeeld, de martje bent die volwassen is en mama is van 2 kinderen, zou die martje zo over zichzelf tegen of zo tegen zichzelf praten? Zo niet, hoe dan wel? Welke boodschappen zou je nu je wél nodig hebben om er te kunnen staan als volwassen martje, gezonde moeder van 2 kinderen?
Sterkte
zaterdag 15 juni 2019 om 00:42
Ik vind het ook wat kort door de bocht, als de behandeling meteen geheel stopt. Ik kan mij voorstellen dat er wel grenzen zijn. Die zijn er binnen onze therapiegroep ook, bv boos worden mag, maar agressie word niet getolereerd etc. Maar ruimte om over de situatie nog in gesprek te gaan is ook nodig, lijkt me
Heb je binnenkort nog een gesprek? weet je waar je aan toe bent op het moment?
voor nu
Heb je binnenkort nog een gesprek? weet je waar je aan toe bent op het moment?
voor nu
zaterdag 15 juni 2019 om 14:27
@ allemaal, er is geen eerder gesprek geweest of afspraken gemaakt over voorwaarden waaronder ik in de groep kan blijven. Komende week heb ik een time-out, daarna kom ik terug in de groep, maar alleen nog om afscheid te nemen.
@ tuinhek, de hoofdbehandelaar had het hier ook over: reflecteren. Ik snap denk ik nog steeds de betekenis daarvan niet. Ik kan namelijk best herkennen dat er een straffende ouder in mijn hoofd zit of dat ik getriggerd wordt en razend wordt, dat dit het razende kind is. Alleen is de spanning nu zo hoog dat ik er niet meer op kan reageren en mijn emoties niet kan reguleren. Dan heb ik toch wel zelfinzicht?
Eerlijk gezegd heb ik er alleen spijt van dat het in de groep gebeurd is. Andere keren vertelde ik achteraf er over en dan waren er geen consequenties. Op dit moment was het onvermijdelijk dat de spanning er op die manier uit kwam. Misschien dat ik in de toekomst een andere manier kan leren.
Dank je wel voor de spiegel van de volwassen Martje die moeder is van 2 kinderen. Gek genoeg bedenk ik me eerst wat mijn ouders tegen mij zouden zeggen. Dat zijn alleen maar veroordelende en straffende boodschappen. Dan kan ik bedenken dat ik ook tegen mezelf kan zeggen: wat rot dat het zo gelopen is. Ik ga een andere weg zoeken om verder te komen.
@ tuinhek, de hoofdbehandelaar had het hier ook over: reflecteren. Ik snap denk ik nog steeds de betekenis daarvan niet. Ik kan namelijk best herkennen dat er een straffende ouder in mijn hoofd zit of dat ik getriggerd wordt en razend wordt, dat dit het razende kind is. Alleen is de spanning nu zo hoog dat ik er niet meer op kan reageren en mijn emoties niet kan reguleren. Dan heb ik toch wel zelfinzicht?
Eerlijk gezegd heb ik er alleen spijt van dat het in de groep gebeurd is. Andere keren vertelde ik achteraf er over en dan waren er geen consequenties. Op dit moment was het onvermijdelijk dat de spanning er op die manier uit kwam. Misschien dat ik in de toekomst een andere manier kan leren.
Dank je wel voor de spiegel van de volwassen Martje die moeder is van 2 kinderen. Gek genoeg bedenk ik me eerst wat mijn ouders tegen mij zouden zeggen. Dat zijn alleen maar veroordelende en straffende boodschappen. Dan kan ik bedenken dat ik ook tegen mezelf kan zeggen: wat rot dat het zo gelopen is. Ik ga een andere weg zoeken om verder te komen.
zaterdag 15 juni 2019 om 15:27
Hoi Martje, dat wat je nu omschrijft, is heel passend oa bij borderline problematiek. Op het moment dat spanning /emoties oplopen dan neemt het Mentaliseren af. Dat komt vaak als gevolg wanneer een trigger/ switchpoint is geraakt.martje55 schreef: ↑15-06-2019 14:27
@ tuinhek, de hoofdbehandelaar had het hier ook over: reflecteren. Ik snap denk ik nog steeds de betekenis daarvan niet. Ik kan namelijk best herkennen dat er een straffende ouder in mijn hoofd zit of dat ik getriggerd wordt en razend wordt, dat dit het razende kind is. Alleen is de spanning nu zo hoog dat ik er niet meer op kan reageren en mijn emoties niet kan reguleren. Dan heb ik toch zelfinzicht
Dat betekent niet dat je geen zelfinzicht hebt.
De therapie MBT is juist voor dit stukje ontwikkeld.
Ik kan ook prima nadenken over mezelf en over de ander als ik rustig ben, in mijn werk kan ik ook prima voor anderen en met anderen meedenken wat bv passende oplossingen zijn, totdat er bij mezelf een zeer gevoelige snaar is of wordt geraakt. Dan neemt dat nadenken af, stagneert eigenlijk en geloof ik alleen in mijn waarheid die dan vaak 99% negatief is.
zaterdag 15 juni 2019 om 21:03
Dank je! Ik ga individueel therapie volgen. Wel met de mogelijkheid om eventueel over te stappen naar groepstherapie. Maar dat zou dan bij een andere instantie zijn. En qua dagen/uren heb ik nog geen idee. Het zal in ieder geval niet meerdere dagen zijn. Mijn klachten zijn dusdanig dat dat niet noodzakelijk is.Cestlavie83 schreef: ↑14-06-2019 17:59
@Wiwa van harte welkom, Ga je trouwens schematherapie in een groep doen? of individueel? en zijn het meerde dagen, uren per week?
Ik probeer een beetje te begrijpen waar jullie het nu over hebben, maar ik kan het (nog) niet volgen. Van mij dus helaas geen tips en/of advies. Hopelijk kan ik dat later wel doen.
zaterdag 15 juni 2019 om 21:55
Ik heb vandaag een goede dag gehad, heel duidelijk mijn blije kind even naar boven gehaald. We zijn namelijk een dagje naar een pretpark geweest en het was echt heel erg leuk en gezellig 
Ik voelde me de afgelopen dage weer een beetje down worden, maar hopelijk kan ik hier echt weer even op teren 
Ik was geweest met wat familieleden van mijn man en het ging allemaal zo ontzettend makkelijk en gesmeerd en ik had echt het gevoel dat ik ook mezelf kon zijn zonder dat er werd geoordeeld / veroordeeld. Dat vond ik heel fijn en het was echt een contrast met hoe ik het soms ervaar met mijn eigen zus en moeder... Vind het een beetje lullig om dit zo op te schrijven, maar ik merk gewoon dat het echt niet altijd aan mij ligt dat het niet altijd goed gaat, en dat zij daar zelf ook echt wel een rol in hebben.
Ik voelde me de afgelopen dage weer een beetje down worden, maar hopelijk kan ik hier echt weer even op teren Ik was geweest met wat familieleden van mijn man en het ging allemaal zo ontzettend makkelijk en gesmeerd en ik had echt het gevoel dat ik ook mezelf kon zijn zonder dat er werd geoordeeld / veroordeeld. Dat vond ik heel fijn en het was echt een contrast met hoe ik het soms ervaar met mijn eigen zus en moeder... Vind het een beetje lullig om dit zo op te schrijven, maar ik merk gewoon dat het echt niet altijd aan mij ligt dat het niet altijd goed gaat, en dat zij daar zelf ook echt wel een rol in hebben.
zondag 16 juni 2019 om 12:41
@snorrie, fijn zo'n goede dag. Zit je toevallig net in de 3e week van je cyclus (als je cyclus zo'n 4 weken is)? Dan kan je namelijk een PMS dipje krijgen dat zich herstelt omdat je oestrogeen daalt net na je eisprong. Oh wacht, jij zit aan de pil zeker of niet? Goed, maar kan ook confronterend zijn, om te merken dat als je met andere mensen bent het ook anders kan gaan.
@Wiwa, je bent sowieso welkom om te schrijven, ook al volg je de schematherapie verwijzingen niet. Je mag ook gewoon schrijven wat je voelt of denkt of waar je tegenaan loopt, hoe jij de dingen ziet die je hier leest, vragen stellen. Dat is allemaal oké.
@cestlavie, hoe gaat het met jou?
@prazo, hoe is het met jou nu?
@martje, ja als je eerst bedenkt wat je ouders tegen jou zouden zeggen dan ben je niet in de gezonde volwassene rol
maar goed dat je ook verder kon denken. Gemiste kans vind ik dat er geen voorwaarden zijn benoemd om in de groep te blijven, je een kans geven om die rol van gezonde volwassene te pakken, om daarvoor verantwoordelijkheid te nemen. Maar wat ik ook wel lees in je posts en wat misschien nog duidelijker wordt in het echte leven is dat dat je ook niet goed lijkt te lukken. Het is namelijk niet onvermijdelijk dat spanning eruit komt als zelfbeschadiging. En zeker niet wanneer er een groep mensen om je heen zit in een situatie die er heel expliciet voor is om deze emoties te onderzoeken en ook steun te kunnen ontvangen. Maar het betekent wel dat je het bange/gekwetste (ik roep maar een vermoeden) kind moet zien naast de volwassen martje, moeder van 2 kinderen die je in het hier en nu bent. En uitspreken wat dat bange/gekwetste kind (of wat het ook is) ervaart is een stap in die gevoelens die getriggerd worden scheiden van het hier en nu.
Cestlavie legt goed uit waarom je op bepaalde momenten meer lijkt te kunnen reflecteren dan op andere momenten. En de stap na reflecteren is verantwoordelijkheid kunnen nemen. Natuurlijk lukt het eerst beter om te reflecteren buiten heftige situaties (dit geldt voor iedereen, op het moment dat je geraakt wordt neemt emotie het vaak over en heb je tijd nodig om weer een beetje helder na te kunnen denken. Voor mensen met dit soort problematiek werkt dit ook zo, maar schiet je verder of langer door in de emotie en ga je er helemaal in op, overspoelt het je en heb je het gevoel dat je niet anders kán doen, je wordt overspoeld door ervaringen uit het verleden.) Het zien als 'het kan niet anders' (vanuit het gevoel dat het zo is) vind ik een stukje wat zou kunnen missen in je reflecteren, dingen zien als vaststaand, het idee hebben dat je er zelf geen invloed op hebt.
Hier...niet echt nieuws. Nog steeds het dubbele. Ben ermee bezig. Weet niet zo goed wat ik er nog meer over moet zeggen, deels om niet in herhaling te vallen en deels om mijn privacy te beschermen.
@Wiwa, je bent sowieso welkom om te schrijven, ook al volg je de schematherapie verwijzingen niet. Je mag ook gewoon schrijven wat je voelt of denkt of waar je tegenaan loopt, hoe jij de dingen ziet die je hier leest, vragen stellen. Dat is allemaal oké.
@cestlavie, hoe gaat het met jou?
@prazo, hoe is het met jou nu?
@martje, ja als je eerst bedenkt wat je ouders tegen jou zouden zeggen dan ben je niet in de gezonde volwassene rol
maar goed dat je ook verder kon denken. Gemiste kans vind ik dat er geen voorwaarden zijn benoemd om in de groep te blijven, je een kans geven om die rol van gezonde volwassene te pakken, om daarvoor verantwoordelijkheid te nemen. Maar wat ik ook wel lees in je posts en wat misschien nog duidelijker wordt in het echte leven is dat dat je ook niet goed lijkt te lukken. Het is namelijk niet onvermijdelijk dat spanning eruit komt als zelfbeschadiging. En zeker niet wanneer er een groep mensen om je heen zit in een situatie die er heel expliciet voor is om deze emoties te onderzoeken en ook steun te kunnen ontvangen. Maar het betekent wel dat je het bange/gekwetste (ik roep maar een vermoeden) kind moet zien naast de volwassen martje, moeder van 2 kinderen die je in het hier en nu bent. En uitspreken wat dat bange/gekwetste kind (of wat het ook is) ervaart is een stap in die gevoelens die getriggerd worden scheiden van het hier en nu. Cestlavie legt goed uit waarom je op bepaalde momenten meer lijkt te kunnen reflecteren dan op andere momenten. En de stap na reflecteren is verantwoordelijkheid kunnen nemen. Natuurlijk lukt het eerst beter om te reflecteren buiten heftige situaties (dit geldt voor iedereen, op het moment dat je geraakt wordt neemt emotie het vaak over en heb je tijd nodig om weer een beetje helder na te kunnen denken. Voor mensen met dit soort problematiek werkt dit ook zo, maar schiet je verder of langer door in de emotie en ga je er helemaal in op, overspoelt het je en heb je het gevoel dat je niet anders kán doen, je wordt overspoeld door ervaringen uit het verleden.) Het zien als 'het kan niet anders' (vanuit het gevoel dat het zo is) vind ik een stukje wat zou kunnen missen in je reflecteren, dingen zien als vaststaand, het idee hebben dat je er zelf geen invloed op hebt.
Hier...niet echt nieuws. Nog steeds het dubbele. Ben ermee bezig. Weet niet zo goed wat ik er nog meer over moet zeggen, deels om niet in herhaling te vallen en deels om mijn privacy te beschermen.
zondag 16 juni 2019 om 13:10
@ Tuinhek: ik ben sinds een paar weken gestopt met de pil, dus het zou allemaal kunnen op het moment. Ik heb wel wat kleine dipjes de afgelopen weken maar ik kom er ook wel weer zelf uit elke keer. Ik ben nu sinds een kleine 2 weken begonnen met mediteren met een app, Headspace. Dit is heel erg fijn merk ik; het geeft een stukje ontspanning en ook op momenten dat ik spanningen ervaar merk ik die nu sneller op / ben sneller geneigd om een keer diep adem te halen ipv direct te reageren.
zondag 16 juni 2019 om 20:57
Snorrie wat fijn dat je het blije kind in je hebt gevoelt en dat je echt het gevoel had je zelf te mogen zijn!
Tu1nhek, heldere uitleg van je!
Ook ik heb weinig nieuws te delen.
Had wel een oke weekend. Mijn vriend was er en gisteren hadden we uitgepakt, allemaal lekkere hapjes en een goede film gekeken.
Ik was en ben wel erg moe de hele tijd, dat maakt me ook wat labiel met momenten
Tu1nhek, heldere uitleg van je!
Ook ik heb weinig nieuws te delen.
Had wel een oke weekend. Mijn vriend was er en gisteren hadden we uitgepakt, allemaal lekkere hapjes en een goede film gekeken.
Ik was en ben wel erg moe de hele tijd, dat maakt me ook wat labiel met momenten
maandag 17 juni 2019 om 21:44
Wil even kort van mij afschrijven. Ik heb morgen een gesprek met een onafhankelijke bedrijfsarts/arbeiddeskundige op mijn werk, die gaat bekijken of het werk en ik voldoende in gezet hebben voor re- integratie. Ik heb er veel spanning voor. Bang dat ik negatief beoordeeld zal worden. Zojuist heb ik wat punten op papier proberen te zetten, maar door de spanning weet ik eigenlijk niet eens wat ik wil zeggen... kom er niet goed uit. Ik heb ook de angst dat mijn emoties hoog gaan of kunnen oplopen morgen. Heh bah, ik hoop dat het gauw voorbij is.
maandag 17 juni 2019 om 21:48
Cestlavie, dank je wel voor de uitleg en heel herkenbaar. Dit is zeker een stukje dat ik beter wil leren hanteren.Cestlavie83 schreef: ↑15-06-2019 15:27Hoi Martje, dat wat je nu omschrijft, is heel passend oa bij borderline problematiek. Op het moment dat spanning /emoties oplopen dan neemt het Mentaliseren af. Dat komt vaak als gevolg wanneer een trigger/ switchpoint is geraakt.
Dat betekent niet dat je geen zelfinzicht hebt.
De therapie MBT is juist voor dit stukje ontwikkeld.
Ik kan ook prima nadenken over mezelf en over de ander als ik rustig ben, in mijn werk kan ik ook prima voor anderen en met anderen meedenken wat bv passende oplossingen zijn, totdat er bij mezelf een zeer gevoelige snaar is of wordt geraakt. Dan neemt dat nadenken af, stagneert eigenlijk en geloof ik alleen in mijn waarheid die dan vaak 99% negatief is.
Wat in de uitleg over MBT ook veel naar voren komt, is dat je leert waarom andere mensen bepaalde emoties en gedrag vertonen. Ik vraag me oprecht af waarom je dat moet leren? In mijn ogen moet je proberen vriendelijk te zijn en je woorden goed wegen, dan krijg je positief gedrag terug.
maandag 17 juni 2019 om 22:17
Martje, wat heftig zeg wat er gebeurd is in de groep. Ik heb er niet echt woorden voor eigenlijk, wat moet je je klote voelen. Begrijp ook niet helemaal dat er daarom maar meteen besloten is dat schematherapie niks kan helpen, maar anderzijds ben ik ook geen deskundige en misschien is er een therapie die je beter zou kunnen helpen op dit moment. Ik zelf heb altijd grote voorkeur gehad voor individueel, in een groep vind ik helemaal niks. Misschien individueel ook beter voor jou? Sterkte in elk geval.
Cestlavie, ook voor jou heel veel sterkte morgen.
Met mij gaat het wel oké, ik zit wel erg in de afstraffende modus omdat ik me toch weer te verantwoordelijk voel om onmogelijke deadlines te halen, maar ik weet mezelf dat ook telkens te realiseren. Dan heb ik wel spanning gevoeld, maar kan ik ook een soort knopje omzetten daarna van je denkt nu weer te catastrofaal, uiteindelijk verbetert dit de situatie niet. Maar dat gaat niet in 5 minuten hoor, vaak wel weer een dagdeel zitten wegpiekeren maar het lúkt wel. en steeds sneller. Dus nou ja we gaan er gewoon voor enzo, en we zullen wel zien waar het schip strandt met alle deadlines.
Cestlavie, ook voor jou heel veel sterkte morgen.
Met mij gaat het wel oké, ik zit wel erg in de afstraffende modus omdat ik me toch weer te verantwoordelijk voel om onmogelijke deadlines te halen, maar ik weet mezelf dat ook telkens te realiseren. Dan heb ik wel spanning gevoeld, maar kan ik ook een soort knopje omzetten daarna van je denkt nu weer te catastrofaal, uiteindelijk verbetert dit de situatie niet. Maar dat gaat niet in 5 minuten hoor, vaak wel weer een dagdeel zitten wegpiekeren maar het lúkt wel. en steeds sneller. Dus nou ja we gaan er gewoon voor enzo, en we zullen wel zien waar het schip strandt met alle deadlines.
maandag 17 juni 2019 om 22:55
Cestlavie, erg helder stukje dat je schreef over het mentaliseren.
Ik wil hier graag op inhaken,want is het niet over het algemeen zo dat wanneer emoties oplopen, helder nadenken (mentaliseren) afneemt? Het is niet alleen zo bij borderline, toch? Het is wel een heel scherpe opmerking/analyse. Eigenlijk moet je dat moment dus ‘voor’ zijn of de emoties kanaliseren zodat er gementaliseerd kan blijven worden in de situatie zelf. Dat vind ik altijd zo knap bij mensen die altijd rustig kunnen blijven ook al staat hun hele leven achter hun rug in de fik (bij wijze van). Hoe doen zij dit.
Ik schrijf gewoon even al denkend, welterusten iedereen.
Ik wil hier graag op inhaken,want is het niet over het algemeen zo dat wanneer emoties oplopen, helder nadenken (mentaliseren) afneemt? Het is niet alleen zo bij borderline, toch? Het is wel een heel scherpe opmerking/analyse. Eigenlijk moet je dat moment dus ‘voor’ zijn of de emoties kanaliseren zodat er gementaliseerd kan blijven worden in de situatie zelf. Dat vind ik altijd zo knap bij mensen die altijd rustig kunnen blijven ook al staat hun hele leven achter hun rug in de fik (bij wijze van). Hoe doen zij dit.
Ik schrijf gewoon even al denkend, welterusten iedereen.
dinsdag 18 juni 2019 om 07:51
Ja, klopt. Als een emotie teveel oploopt kun je niet echt goed meer nadenken / inleven in een ander. Dan wordt echt een vecht- of vluchtmodus getriggerd. En dus vaak een reactie zoals boze / verdrietige kind
Dan is het fijn om het te kunnnen herkennen bij jezelf én bij anderen. Want zelfs als je zelf wél heel kalm bent, is er niet te praten met mensen die heel hoog in hun emotie zitten
Dan is het fijn om het te kunnnen herkennen bij jezelf én bij anderen. Want zelfs als je zelf wél heel kalm bent, is er niet te praten met mensen die heel hoog in hun emotie zitten
