Psyche
alle pijlers
Schoonzus doet zelfmoordpoging, schoonouders gaan op reis
donderdag 24 mei 2018 om 09:48
Beste Viva-forumdames,
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
anoniem_370057 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 09:52
Reden: spelfouten
Reden: spelfouten
1.44% gewijzigd
donderdag 24 mei 2018 om 10:46
Dank je, ik zal het verder laten gaan. Meer dan het uitleggen kan ik niet doen.
Terug on topic. Jammer dat TO nog niet reageert. Hopelijk snel. Ben benieuwd wat je gaat doen en wat je vindt van de reacties.
donderdag 24 mei 2018 om 10:46
redbulletje schreef: ↑24-05-2018 10:43Je denkt dat ouders die 24/7 op haar lip komen zitten haar van zelfmoord weerhoudt? Het zou mij júist het laatste zetje geven. Ik zou haar contact laten opnemen met de levenseinde kliniek, die zijn er ook voor psychisch lijden. Niet iedereen wil leven.
Ik heb het niet over van zelfmoord weerhouden, maar als die ouders een greintje ouderliefde en ouderinstinct hebben willen ze bij hun kind zijn na zoiets.
Normale ouders zouden dat doen in ieder geval, maar dit zijn blijkbaar helaas geen normale ouders.
donderdag 24 mei 2018 om 10:46
Oh wat fijn.GenieInABottle schreef: ↑24-05-2018 10:44Aanvulling: of 1 of meerdere forummer(s) die je door dik en dun steunt en komt helpen
Zoals de broers en zussen dus.
donderdag 24 mei 2018 om 10:47
Nou, dan hoef je je mijn nare reactie ook niet aan te trekken.
Je viel mij op omdat je de enige bent die TO compleet gelijk geeft, terwijl verder iedereen dat niet vindt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 24 mei 2018 om 10:48
Dat blijkt toch al uit het feit dat ze 8 kinderen hebben genomen. Waar is dan persoonlijke aandacht? Ze hielden er blijkbaar ook florerende carrieres op na aangezien ze ondanks 8 kinderen nu nonstop op wereldreis kunnen, dus wellicht zijn die kinderen grootgebracht door nanny's. Ze zullen die ene wellicht niet eens missen als ze ooit 'n familiereunie houden.RégineFilange schreef: ↑24-05-2018 10:46Ik heb het niet over van zelfmoord weerhouden, maar als die ouders een greintje ouderliefde en ouderinstinct hebben willen ze bij hun kind zijn na zoiets.
Normale ouders zouden dat doen in ieder geval, maar dit zijn blijkbaar helaas geen normale ouders.
donderdag 24 mei 2018 om 10:49
We kennen TO niet, noch waar ze werkt en hoe haar verhouding met schoonzus. Kan best zijn dat ze intussen met schoonzus al heel wat gesprekken heeft gevoerd of dat ze beroepshalve een hele andere zienswijze heeft waardoor bepaalde aspecten door haar benoemd worden. Ze is aangetrouwd en als buitenstaander vallen gezinsverhoudingen veel meer op dan wanneer je in het betreffende gezin opgroeit.Eze schreef: ↑24-05-2018 10:37Dat kun je wel zeggen ja.
De vermaledijde schoonouders zien de psychose als iets medisch, maar gelukkig hebben ze een schoondochter die ze kan uitleggen dat “De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose. “
Hoe krijg je het opgeschreven, TO!
Lees tussen de regels door dat TO zich zorgen maakt om schoonzus en dat ze graag wil dat schoonzus beter wordt. Maar dat kan alleen als schoonouders daar aan meewerken. Je kunt de symptomen bestrijden maar het neemt de oorzaak/oorzaken niet weg.
donderdag 24 mei 2018 om 10:50
Ik begrijp jou heel goed. Het is een vreselijk nare situatie. Je hebt een schat van een man dat hij een studiejaar opgegeven heeft om voor zijn zus te zorgen. Fijn dat ze in elk geval wel zo'n betrouwbare broer heeft.
Wat betreft de dingen die TO schrijft over de druk binnen het gezin en dat dat die schoonzus niet geholpen heeft: ik neem aan dat schoonzus ook een intelligente vrouw is, die tussen de psychoses door veel therapie gehad heeft en haar problemen ook kan verwoorden. Dat zal TO niet allemaal uit haar duim gezogen hebben.
Het grote probleem is dat mensen niet veranderen. Dit zijn ouders die hun acht kinderen al veertig jaar (of langer) aan hun lot overlaten. Dat is geen desinteresse, dat is onvermogen. Ze kunnen en willen zich niet interesseren in het gevoelsleven van hun kinderen.
Al schrijf je een prachtige speech over hun verantwoordelijkheid: het zal nooit bij ze binnenkomen. Ze hebben de empathie en blijkbaar de interesse niet. Het klinkt liefdeloos en liefde kun je niet afdwingen.
Het beste wat je kunt doen is je man ondersteunen en met de andere broers en zussen een schema maken over de zorg voor zus.
Voor ik verwijten krijg: loep me maar. Ik ben geen sock puppet.
Wat betreft de dingen die TO schrijft over de druk binnen het gezin en dat dat die schoonzus niet geholpen heeft: ik neem aan dat schoonzus ook een intelligente vrouw is, die tussen de psychoses door veel therapie gehad heeft en haar problemen ook kan verwoorden. Dat zal TO niet allemaal uit haar duim gezogen hebben.
Het grote probleem is dat mensen niet veranderen. Dit zijn ouders die hun acht kinderen al veertig jaar (of langer) aan hun lot overlaten. Dat is geen desinteresse, dat is onvermogen. Ze kunnen en willen zich niet interesseren in het gevoelsleven van hun kinderen.
Al schrijf je een prachtige speech over hun verantwoordelijkheid: het zal nooit bij ze binnenkomen. Ze hebben de empathie en blijkbaar de interesse niet. Het klinkt liefdeloos en liefde kun je niet afdwingen.
Het beste wat je kunt doen is je man ondersteunen en met de andere broers en zussen een schema maken over de zorg voor zus.
Voor ik verwijten krijg: loep me maar. Ik ben geen sock puppet.
anoniem_63bbf1e807fcd wijzigde dit bericht op 24-05-2018 10:51
0.94% gewijzigd
donderdag 24 mei 2018 om 10:50
donderdag 24 mei 2018 om 10:50
De ouders hebben hun eigen manier van opvoeden. Wie is TO om daar over te oordelen? Als ik er 8 had, dan kregen ze elk niet zoveel aandacht als dat we nu aan ons ene kind kunnen geven.Kleppeboxx schreef: ↑24-05-2018 10:37Sorry, ik lees dat ouders weinig hebben gezorgd. TO schrijft heel duidelijk 'laissez fair' ofwel bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen waaronder schoonzus die als het zwarte schaap in de familie bekend staat.
Waarom moeten siblings zorg dragen voor hun zus terwijl eigen ouders lang-leve-de-lol rond reizen en niet omkijken naar kind dat hulp en zorg nodig heeft?
Stel jezelf maar eens voor in zo'n situatie. Hoe zou jij dat vinden?
Het zou waarschijnlijk wel fijn voor onze zoon zijn als we hem wat minder op de huid zouden zitten, maar we hebben het knopje om de deur van de helicopter open te maken nog niet gevonden.
Voor wat betreft mijn schoonmoeder/-familie. Daarvoor houden we onze rechtsbijstandsverzekering aan...
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
donderdag 24 mei 2018 om 10:51
Misschien zijn ze het drama van dochter wel helemaal zatRégineFilange schreef: ↑24-05-2018 10:46Ik heb het niet over van zelfmoord weerhouden, maar als die ouders een greintje ouderliefde en ouderinstinct hebben willen ze bij hun kind zijn na zoiets.
Normale ouders zouden dat doen in ieder geval, maar dit zijn blijkbaar helaas geen normale ouders.
donderdag 24 mei 2018 om 10:52
Jij leest wat de TO je aan informatie geeft. Zij vindt de opvoeding van schoonouders laissez fair. En dat zegt nog helemaal niets over de opvoeding an sich, alleen over de verwachtingen en ervaringen en wensen die TO heeft mbt opvoeding.Kleppeboxx schreef: ↑24-05-2018 10:37Sorry, ik lees dat ouders weinig hebben gezorgd. TO schrijft heel duidelijk 'laissez fair' ofwel bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen waaronder schoonzus die als het zwarte schaap in de familie bekend staat.
Waarom moeten siblings zorg dragen voor hun zus terwijl eigen ouders lang-leve-de-lol rond reizen en niet omkijken naar kind dat hulp en zorg nodig heeft?
Stel jezelf maar eens voor in zo'n situatie. Hoe zou jij dat vinden?
Siblings hoeven de zorg niet te dragen, daar kiezen ze voor. Dus eigenlijk een bewijs dat de opvoeding van schoonouders wel degelijk ook positief is geweest, de kinderen hebben blijkbaar een warme band en zorgen voor elkaar.
En ouders zijn 3 dagen hier geweest. Wat wil je dat ze doen? Thuis gaan zitten en 4 keer per week een uur naar volwassen dochter toe? Wie zegt überhaupt dat dochter daar behoefte aan heeft? En dat contact zou ook op andere manieren gemaakt kunnen worden, ook vanaf de andere kant van de wereld.
En deze situatie hoef ik me niet voor te stellen, ik weet hoe het is om in een gezin te leven met meerdere mensen die ontzettend met het leven worstelen, wel eens pogingen gedaan hebben en uitgebreide zorg en opnames nodig hebben gehad. En eerlijk? Ook ik ben soms ervan weg gegaan. Ook ik had last van hun 'ziek zijn'. En ook ik moest leren om voor mezelf te zorgen zonder te verzuipen in de zorgen voor anderen. En weet je wat het oordeel was van anderen? Die Genie, die zorgt niet voor haar familie. Dommere opmerkingen heb ik iig nog nooit gehoord.
donderdag 24 mei 2018 om 10:53
Ik geef TO geen gelijk. Kijk maar in mijn eerste post. Alleen ik bekijk het net anders dan de meesten hier. Ik ga uit van haar verhaal en heb nooit nagedacht over dat ze veroordelend is oid. Zo zie ik het gewoon niet. Maar ik denk dat ze er geen goed aan doet om haar schoonouders de les te lezen. En zoals eerder hier opgemerkt vraag ik me sterk af of schoonzus wel op aandacht van haar ouders zit te wachten, want zoals TO het schetst is dit nooit het geval geweest.
donderdag 24 mei 2018 om 10:53
ik mijn omgeving heb ik afgelopen jaar twee geslaagde zelfmoordpogingen meegemaakt. Van volwassen mensen, de rol van de ouders is echt verwaarloosbaarKleppeboxx schreef: ↑24-05-2018 10:49
Lees tussen de regels door dat TO zich zorgen maakt om schoonzus en dat ze graag wil dat schoonzus beter wordt. Maar dat kan alleen als schoonouders daar aan meewerken. Je kunt de symptomen bestrijden maar het neemt de oorzaak/oorzaken niet weg.
donderdag 24 mei 2018 om 10:53
To ik zou je wel een lieverd vinden als ik die schoonzus was die in de kreukels ligt, you care en dat maakt vast al een groot verschil!
Heb je al eens aan haar gevraagd wat ze graag wil? Je kunt ook tegen haar zeggen dat acceptatie ook belangrijk is als haar ouders er niet voor haar zijn, ja sommige ouders zijn er niet en dat is kut en dan volgt acceptatie met evt therapie maar ze moet in elk geval een goede psych hebben.
Misschien zitten die ouders haar helemaal niet dwars en heeft ze gewoon aanleg voor haar psychose en wil ze alleen maar de juiste medicatie.
Praat er eens over met haar alleen al praten kan wonderen verrichten even je hart luchten af en toe.
Heb je al eens aan haar gevraagd wat ze graag wil? Je kunt ook tegen haar zeggen dat acceptatie ook belangrijk is als haar ouders er niet voor haar zijn, ja sommige ouders zijn er niet en dat is kut en dan volgt acceptatie met evt therapie maar ze moet in elk geval een goede psych hebben.
Misschien zitten die ouders haar helemaal niet dwars en heeft ze gewoon aanleg voor haar psychose en wil ze alleen maar de juiste medicatie.
Praat er eens over met haar alleen al praten kan wonderen verrichten even je hart luchten af en toe.
donderdag 24 mei 2018 om 10:55
Je arme schoonzus wat moet zij zich ongewaardeert voelen door haar eigen ouders...iets wat oh zo belangrijk is.
Je kunt helaas weinig aan je schoonouders doen. Zeker als de rest van het gezin ook geen ogen wil openen.
Be there for here en vraag ook wat zij wil doen aan alles..praat met haar.
Sterkte ook voor jou.
Je kunt helaas weinig aan je schoonouders doen. Zeker als de rest van het gezin ook geen ogen wil openen.
Be there for here en vraag ook wat zij wil doen aan alles..praat met haar.
Sterkte ook voor jou.
donderdag 24 mei 2018 om 10:55
Wat een oordelen zeg, brrrr. Wie ben jij om te bepalen wat normaal is? Wat weet jij nu over ouderliefde en ouderinstinct? Juist, alleen dat wat jij heb geleerd en meegekregen vanuit je eigen opvoeding en als je kinderen hebt, vanuit je eigen ouderschap.RégineFilange schreef: ↑24-05-2018 10:46Ik heb het niet over van zelfmoord weerhouden, maar als die ouders een greintje ouderliefde en ouderinstinct hebben willen ze bij hun kind zijn na zoiets.
Normale ouders zouden dat doen in ieder geval, maar dit zijn blijkbaar helaas geen normale ouders.
In mijn optiek staat menselijkheid nog steeds boven ouderliefde instinct, ik vraag me af hoe dat bij jou in verhouding is.
donderdag 24 mei 2018 om 10:59
RégineFilange schreef: ↑24-05-2018 10:46Ik heb het niet over van zelfmoord weerhouden, maar als die ouders een greintje ouderliefde en ouderinstinct hebben willen ze bij hun kind zijn na zoiets.
Normale ouders zouden dat doen in ieder geval, maar dit zijn blijkbaar helaas geen normale ouders.
Gedrag van ouders kan ook het gevolg zijn van het gedrag van kind hè.
Ik kan nog zo graag bij mijn kind willen zijn, als hij dat niet wil kan ik net zo goed naar Amerika vertrekken.
Makkelijk oordelen toch altijd.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 24 mei 2018 om 11:01
redbulletje schreef: ↑24-05-2018 10:34Als ze 8 (!) kinderen hebben dan hielden ze er al 'n rare moraal op na anno nu en dan zijn die kinderen waarschijnlijk nummers ipv dierbaren. Als ze na de hectiek van 8 kinderen groot brengen eindelijk aan zichzelf toekomen en besluiten te gaan reizen zullen ze idd niet terugkomen voor iedere scheet. In grotere gezinnen komen vaak niet eens alle siblings op de begrafenis van een sibling. Laat die schoonzus ergens opnemen, is ook niet jouw verantwoordelijkheid.
Off-topic
Hè? Nummers? Omdat het een groot gezin is? Wat een rare stelling. Dat verschilt toch per gezin. Mijn moeder komt uit een gezin van 10, heel warm en met de meest betrokken ouders die je kunt bedenken. Ik ken ook behoorlijk wat kleine kille gezinnen.
donderdag 24 mei 2018 om 11:03
GenieInABottle schreef: ↑24-05-2018 10:52Jij leest wat de TO je aan informatie geeft. Zij vindt de opvoeding van schoonouders laissez fair. En dat zegt nog helemaal niets over de opvoeding an sich, alleen over de verwachtingen en ervaringen en wensen die TO heeft mbt opvoeding.
Siblings hoeven de zorg niet te dragen, daar kiezen ze voor. Dus eigenlijk een bewijs dat de opvoeding van schoonouders wel degelijk ook positief is geweest, de kinderen hebben blijkbaar een warme band en zorgen voor elkaar.
En ouders zijn 3 dagen hier geweest. Wat wil je dat ze doen? Thuis gaan zitten en 4 keer per week een uur naar volwassen dochter toe? Wie zegt überhaupt dat dochter daar behoefte aan heeft? En dat contact zou ook op andere manieren gemaakt kunnen worden, ook vanaf de andere kant van de wereld.
En deze situatie hoef ik me niet voor te stellen, ik weet hoe het is om in een gezin te leven met meerdere mensen die ontzettend met het leven worstelen, wel eens pogingen gedaan hebben en uitgebreide zorg en opnames nodig hebben gehad. En eerlijk? Ook ik ben soms ervan weg gegaan. Ook ik had last van hun 'ziek zijn'. En ook ik moest leren om voor mezelf te zorgen zonder te verzuipen in de zorgen voor anderen. En weet je wat het oordeel was van anderen? Die Genie, die zorgt niet voor haar familie. Dommere opmerkingen heb ik iig nog nooit gehoord.
Dank voor je eerlijke reactie! Ik reageer enkel op wat TO schrijft en wat ik schrijf is mijn mening/zienswijze. Maar ik wel wel zo eerlijk te zeggen dat ik de wijsheid ook niet in pacht heb en de dingen zwart/wit zie. Jouw reactie doet mij nadenken.
donderdag 24 mei 2018 om 11:05
Mijn moeder uit 'n gezin van 9 mijn vader uit 'n gezin van 2 en hoe lief de moeder van mijn moeder ook was, toch kregen ze beduidend minder 1 op 1 aandacht dan in mijn vaders gezin. Ik had ook 'n veel betere band met mijn vaders ouders. Die hoefden zich niet te verdelen over 'n hele hoop kinderen en kleinkinderen.
