Psyche
alle pijlers
Schoonzus doet zelfmoordpoging, schoonouders gaan op reis
donderdag 24 mei 2018 om 09:48
Beste Viva-forumdames,
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
anoniem_370057 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 09:52
Reden: spelfouten
Reden: spelfouten
1.44% gewijzigd
donderdag 24 mei 2018 om 11:06
Daar heb ik het toch niet over? Ik heb geen idee wat schoonzus zelf wil.
Maar ik ben al weg hier hoor, blijkbaar snap ik er hélemaal niks van en kom ik uit een geweldige gezinssituatie.
Mijn eerdere posts gemist waarin ik vrijwel hetzelfde zeg als de rest hier?
donderdag 24 mei 2018 om 11:31
Men weet nog niet hoe een psychose precies onstaat. Net zoals alle psychische stoornissen, vermoedt men een combinatie van in aanleg aanwezige factoren en omgevingsfactoren. Volgens deze redenering zou een psychose tot uiting kunnen komen binnen een bepaalde gezinsdynamiek. Maar ook allerlei andere omgevingsfactoren kunnen een rol spelen. Dus zeggen dat ouders een psychose niet kunnen veroorzaken is net zo kort door de bocht als dat ze wel een psychose kunnen veroorzaken.S-Meds schreef: ↑24-05-2018 11:23en ouders kunnen geen psychose veroorzaken
en TO zegt net iets te vaak de woorden, status, succesvol, exorbitant, elitair, hoogopgeleid.
Dus: TO kijkt tegen haar schoonfamilie op en zoekt dus naar rafelrandjes in het gezin zodat ze zichzelf niet zo minderwaardig voelt
Wel bijzonder dat je op basis van dit verhaal kunt concluderen hoe de vork precies in de steel zit. Een ware Freud hoor (en we weten allemaal hoe zijn theorieën hebben standgehouden)
TO stelt toch een simpele vraag, wat ons advies is. Ze vraagt toch niet om een analyse van haar psychologische gesteldheid.
donderdag 24 mei 2018 om 11:33
Klokkenluiders krijgen veel stront over zich heen. Trek je dit? Kun je het aan als jij het zwarte schaap wordt?
Zo ja; spreek die ouders aan op hun gedrag.
Er is een kans dat je bijval krijgt en velen blij zijn dat jij durft te zeggen wat ze zelf niet durfde te zeggen. Het kan echter ook anders lopen, ze vonden het niet jou zaak, en maken jou de zondebok (want JIJ hebt een blik maden opengetrokken waar we allemaal van wisten dat daar maden in zaten).
Persoonlijk vind ik 'niet jouw zaak' en ander struisvogel gedrag kul.
Tuurlijk mag jij je mening geven over dit gedrag van schoonouders, net zoveel als hun zich er niks van aantrekken en op vakantie gaan.
Het is al jouw zaak omdat ze het in jouw zicht doen.
Mensen zouden véél meer zeggen waar het op slaat dan excuses zoeken voor vervelende mensen (zo zijn ze nou eenmaal blabla...).
Maar tja. Je moet dus wel zeker weten dat je de gevolgen kunt handelen als je ze er op aanspreekt.
Ik vind dat persoonlijk erg moeilijk en probeer daardoor (falend) geen klokkenluider meer te zijn, omdat de gevolgen me vaak ontzettend veel energie kosten. Ik kan het moeilijk loslaten als mensen me niet mogen. En die zul je altijd krijgen als je iets bespreekbaar maakt wat voor onrust zorgt.
Zo ja; spreek die ouders aan op hun gedrag.
Er is een kans dat je bijval krijgt en velen blij zijn dat jij durft te zeggen wat ze zelf niet durfde te zeggen. Het kan echter ook anders lopen, ze vonden het niet jou zaak, en maken jou de zondebok (want JIJ hebt een blik maden opengetrokken waar we allemaal van wisten dat daar maden in zaten).
Persoonlijk vind ik 'niet jouw zaak' en ander struisvogel gedrag kul.
Tuurlijk mag jij je mening geven over dit gedrag van schoonouders, net zoveel als hun zich er niks van aantrekken en op vakantie gaan.
Het is al jouw zaak omdat ze het in jouw zicht doen.
Mensen zouden véél meer zeggen waar het op slaat dan excuses zoeken voor vervelende mensen (zo zijn ze nou eenmaal blabla...).
Maar tja. Je moet dus wel zeker weten dat je de gevolgen kunt handelen als je ze er op aanspreekt.
Ik vind dat persoonlijk erg moeilijk en probeer daardoor (falend) geen klokkenluider meer te zijn, omdat de gevolgen me vaak ontzettend veel energie kosten. Ik kan het moeilijk loslaten als mensen me niet mogen. En die zul je altijd krijgen als je iets bespreekbaar maakt wat voor onrust zorgt.
Bros before hoes
donderdag 24 mei 2018 om 11:37
.redbulletje schreef: ↑24-05-2018 11:05Mijn moeder uit 'n gezin van 9 mijn vader uit 'n gezin van 2 en hoe lief de moeder van mijn moeder ook was, toch kregen ze beduidend minder 1 op 1 aandacht dan in mijn vaders gezin. Ik had ook 'n veel betere band met mijn vaders ouders. Die hoefden zich niet te verdelen over 'n hele hoop kinderen en kleinkinderen.
Sja. Je hebt natuurlijk maar 24 uur in een dag, het houdt een keer op. Maar ik heb ook gezinnen gekend, waarin maar 2 kinderen waren en de moeder bewust thuisbleef (ofnouja, zo bewust ging dat 45 jaar terug niet, maar mijn moeder werd behoorlijk afgezeken dat ze wel werkte) maar waarin de kinderen nog steeds geen aandacht kregen. Zodra ze maar iets 'lastig' deden, moesten ze maar buiten gaan spelen.
Oftewel: grootte van het gezin zegt niet zoveel over het gezin en de ouders.
Dit gezegd hebbende
TO, ik vind het lief van je dat je je zo in wilt zetten voor je schoonzus en man, maar wat denk je dat het gevolg zou zijn als jij je schoonouders eens even ging vertellen wat ze allemaal fout doen en hoe het anders moet? Denk je niet dat er dan een nog grotere verwijdering kan ontstaan? Ruzie tussen schoonouders en jou. Mogelijk ruzie tussen jou en je man. Ruzie tussen jou, je man en z'n broers en zussen.
Wat ik in elk geval niet zie gebeuren, is dat die ouders ineens 'het licht' zien en naar Nederland komen om er te blijven. Mocht dat het geval zijn, zal dat ook nog een hele aparte situatie opgeven, waar schoonzus zich misschien ook geen raad mee weet.
Als die ouders echt zo koud zijn als jij beweert, is het misschien beter dat schoonzus daarmee om leert gaan (en jij ook)
Later is nu
donderdag 24 mei 2018 om 11:37
mogelijk mosterd maar:
het is niet aan jou. Ik snap je gevoel maar het is aan je man en zijn broers en zussen om dit op te pakken. Jij stelt dat zij de situatie zo laten want ouders zijn niet capabel: dat zullen de kinderen dan wel vanuit het verleden geleerd hebben.
Bedenk ook: je broer en zijn zussen en broers kennen zijn ouders langer dan jij he.
het is niet aan jou. Ik snap je gevoel maar het is aan je man en zijn broers en zussen om dit op te pakken. Jij stelt dat zij de situatie zo laten want ouders zijn niet capabel: dat zullen de kinderen dan wel vanuit het verleden geleerd hebben.
Bedenk ook: je broer en zijn zussen en broers kennen zijn ouders langer dan jij he.
donderdag 24 mei 2018 om 11:38
Ben je een psychiater ofzo? Mijn hemel, wat een meningen, conclusies en veroordelingen in deze OP. Wel bedankt voor de alinea's, maakt het een stuk leesbaarder.Mama_INFP schreef: ↑24-05-2018 09:48Beste Viva-forumdames,
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
[...]
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Een vreselijke situatie dus.
.
Ik hoop op reacties!
Anna
Je schoonzus is begin 30. Ik vind het niet meer dan normaal dat ouders, ook niet in dit geval, niet 24/7 om haar heen drentelen en alles on hold zetten om voor haar te zorgen. Daar heb je instanties voor (die vermoedelijk ook een stuk meer voor haar kunnen betekenen). Daarbij geef ik ze groot gelijk dat ze geen blaam bij zichzelf leggen, want dat is ook nergens voor nodig! Als je zo begaan bent met je schoonzus, verdiep je dan in de problematiek en vraag háár wat ze wil ipv met je belerende vingertje je schoonfamilie veroordelen en bepalen wat zij moeten doen.
donderdag 24 mei 2018 om 11:45
Het kan heel goed zo zijn dat de stijl van opvoeden van TO’s schoonouders bij die ene dochter niet paste. Dat is rot. TO gaat nog wel een flinke stap verder: zij schrijft, letterlijk, dat de opvoedstijl van haar schoonouders een van de oorzaken van de psychose van hun dochter is. Dat is me nogal een beschuldiging. Impliciet maakt ze de ouders daarmee ook schuldig aan de zelfmoordpoging van hun dochter.Kleppeboxx schreef: ↑24-05-2018 10:49We kennen TO niet, noch waar ze werkt en hoe haar verhouding met schoonzus. Kan best zijn dat ze intussen met schoonzus al heel wat gesprekken heeft gevoerd of dat ze beroepshalve een hele andere zienswijze heeft waardoor bepaalde aspecten door haar benoemd worden. Ze is aangetrouwd en als buitenstaander vallen gezinsverhoudingen veel meer op dan wanneer je in het betreffende gezin opgroeit.
Lees tussen de regels door dat TO zich zorgen maakt om schoonzus en dat ze graag wil dat schoonzus beter wordt. Maar dat kan alleen als schoonouders daar aan meewerken. Je kunt de symptomen bestrijden maar het neemt de oorzaak/oorzaken niet weg.
Zie je het voor je, dat je schoondochter je dat komt vertellen?
donderdag 24 mei 2018 om 11:50
Schoonzus is 30 en één van acht kinderen, dus de ouders zijn over de 60. Misschien doen deze mensen wel precies het juiste. Ik ben niet bekend met psychoses, maar lees dat onrust vermijden en bij negatieve reacties op een persoon actief afstand nemen juist wordt aangeraden. https://www.psychosenet.nl/tips-bij-psychose/
donderdag 24 mei 2018 om 11:56
uitstekend, dan ziet ze misschien nu ook in hoe dom haar eigen psychoanalyses van haar schoonfamilie zijn.Lemonsandlemonade schreef: ↑24-05-2018 11:31Men weet nog niet hoe een psychose precies onstaat. Net zoals alle psychische stoornissen, vermoedt men een combinatie van in aanleg aanwezige factoren en omgevingsfactoren. Volgens deze redenering zou een psychose tot uiting kunnen komen binnen een bepaalde gezinsdynamiek. Maar ook allerlei andere omgevingsfactoren kunnen een rol spelen. Dus zeggen dat ouders een psychose niet kunnen veroorzaken is net zo kort door de bocht als dat ze wel een psychose kunnen veroorzaken.
Wel bijzonder dat je op basis van dit verhaal kunt concluderen hoe de vork precies in de steel zit. Een ware Freud hoor (en we weten allemaal hoe zijn theorieën hebben standgehouden)
TO stelt toch een simpele vraag, wat ons advies is. Ze vraagt toch niet om een analyse van haar psychologische gesteldheid.
donderdag 24 mei 2018 om 11:57
Dat kan. Maar ik viel meer over de aanname dat de ouders de kinderen dan wel als nummers zouden beschouwen. Dat verschilt echt per gezin. Mijn vader komt uit een gezin van 5 en dat is al weer veel afstandelijker dan mijn moeder uit het gezin van 10.redbulletje schreef: ↑24-05-2018 11:05Mijn moeder uit 'n gezin van 9 mijn vader uit 'n gezin van 2 en hoe lief de moeder van mijn moeder ook was, toch kregen ze beduidend minder 1 op 1 aandacht dan in mijn vaders gezin. Ik had ook 'n veel betere band met mijn vaders ouders. Die hoefden zich niet te verdelen over 'n hele hoop kinderen en kleinkinderen.
Overigens heb ik persoonlijk juist weer totaal geen behoefte aan te veel 1 op 1 contact met mijn ouders, maar dat ben ik dan weer.
donderdag 24 mei 2018 om 11:58
Maar dan nog moet er sprake zijn van een gevoeligheid voor psychose bij deze dochter.Lemonsandlemonade schreef: ↑24-05-2018 11:31Men weet nog niet hoe een psychose precies onstaat. Net zoals alle psychische stoornissen, vermoedt men een combinatie van in aanleg aanwezige factoren en omgevingsfactoren. Volgens deze redenering zou een psychose tot uiting kunnen komen binnen een bepaalde gezinsdynamiek. Maar ook allerlei andere omgevingsfactoren kunnen een rol spelen. Dus zeggen dat ouders een psychose niet kunnen veroorzaken is net zo kort door de bocht als dat ze wel een psychose kunnen veroorzaken.
En als de overige 7 kinderen hier geen last van hebben is het dus veel te simpel om te stellen dat de ouders de psychose hebben veroorzaakt.
Trouwens, als de andere kinderen het wel hadden was het nog steeds te kort door de bocht, want de aanleg voor psychosegevoeligheid is erfelijk.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 24 mei 2018 om 12:07
Hoe dan ook. Je moet dingen bij jezelf houden. Doe wat je zelf kunt en wilt en laat anderen hun eigen invulling geven aan hoe ze iemand bij willen staan. Het is niet aan jou om daar over te oordelen. Of nou ja, je kunt erover oordelen, maar je hoeft een ander niet te vertellen hoe ze met hun kind om dienen te gaan.
Ergens moet het ook een beetje in haar zelf zitten, die aanleg voor psychoses etc. De rest lijkt er geen last van te hebben. Dus hoewel misschien onterecht, maar ik snap dat de ouders het meer als een ziekte zien dan als hun persoonlijke aandeel. Ze hebben toch 7 kinderen zonder psychoses opgevoed zal hun redenering zijn.
Overigens zou je iemand bij een andere ziekte meestal ook wel bijstaan. Ik zou mijn reis ook afzeggen als iemand voor iets anders in het ziekenhuis belandt. Maar daarin is iedereen verschillend. Sommigen stellen; ik kan toch niet veel doen.
Maar goed, ik krijg de indruk dat TO echt vindt dat de ziekte gerelateerd is aan het handelen van de ouders, dus dan ligt de situatie al weer anders.
Ergens moet het ook een beetje in haar zelf zitten, die aanleg voor psychoses etc. De rest lijkt er geen last van te hebben. Dus hoewel misschien onterecht, maar ik snap dat de ouders het meer als een ziekte zien dan als hun persoonlijke aandeel. Ze hebben toch 7 kinderen zonder psychoses opgevoed zal hun redenering zijn.
Overigens zou je iemand bij een andere ziekte meestal ook wel bijstaan. Ik zou mijn reis ook afzeggen als iemand voor iets anders in het ziekenhuis belandt. Maar daarin is iedereen verschillend. Sommigen stellen; ik kan toch niet veel doen.
Maar goed, ik krijg de indruk dat TO echt vindt dat de ziekte gerelateerd is aan het handelen van de ouders, dus dan ligt de situatie al weer anders.
anoniem_350483 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 12:11
23.48% gewijzigd
donderdag 24 mei 2018 om 12:10
StefBros schreef: ↑24-05-2018 11:33Klokkenluiders krijgen veel stront over zich heen. Trek je dit? Kun je het aan als jij het zwarte schaap wordt?
Zo ja; spreek die ouders aan op hun gedrag.
Er is een kans dat je bijval krijgt en velen blij zijn dat jij durft te zeggen wat ze zelf niet durfde te zeggen. Het kan echter ook anders lopen, ze vonden het niet jou zaak, en maken jou de zondebok (want JIJ hebt een blik maden opengetrokken waar we allemaal van wisten dat daar maden in zaten).
Persoonlijk vind ik 'niet jouw zaak' en ander struisvogel gedrag kul.
Tuurlijk mag jij je mening geven over dit gedrag van schoonouders, net zoveel als hun zich er niks van aantrekken en op vakantie gaan.
Het is al jouw zaak omdat ze het in jouw zicht doen.
Mensen zouden véél meer zeggen waar het op slaat dan excuses zoeken voor vervelende mensen (zo zijn ze nou eenmaal blabla...).
Maar tja. Je moet dus wel zeker weten dat je de gevolgen kunt handelen als je ze er op aanspreekt.
Ik vind dat persoonlijk erg moeilijk en probeer daardoor (falend) geen klokkenluider meer te zijn, omdat de gevolgen me vaak ontzettend veel energie kosten. Ik kan het moeilijk loslaten als mensen me niet mogen. En die zul je altijd krijgen als je iets bespreekbaar maakt wat voor onrust zorgt.
Wie zegt dat TO het bij het rechte eind heeft? Haar mening is maar een mening. En dan ook nog als "buitenstaander" over familieleden die elkaar al veel langer kennen dan zij die familie.
donderdag 24 mei 2018 om 12:25
Tsjongejongejonge.redbulletje schreef: ↑24-05-2018 10:34Als ze 8 (!) kinderen hebben dan hielden ze er al 'n rare moraal op na anno nu en dan zijn die kinderen waarschijnlijk nummers ipv dierbaren. .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 24 mei 2018 om 12:27
.
Mag toch hopen dat je dit niet meent....
Dus alles wat in haar zicht gebeurt, is haar zaak?? En alles wat in mijn zicht gebeurt, is mijn zaak? En dat geldt voor alle mensen op de wereld? Lijkt me geen goede zaak hoor....
donderdag 24 mei 2018 om 12:36
Solomio schreef: ↑24-05-2018 11:58Maar dan nog moet er sprake zijn van een gevoeligheid voor psychose bij deze dochter.
En als de overige 7 kinderen hier geen last van hebben is het dus veel te simpel om te stellen dat de ouders de psychose hebben veroorzaakt.
Trouwens, als de andere kinderen het wel hadden was het nog steeds te kort door de bocht, want de aanleg voor psychosegevoeligheid is erfelijk.
Ik bedoel met in aanleg aanwezig de erfelijke psychosegevoeligheid.
Maar ik geloof dat we het eens zijn. Zowel TO, als S-meds gaan te kort door de bocht.
TO nog steeds niet gereageerd. Jammer.
donderdag 24 mei 2018 om 12:37
misschien moet je even uitloggen?
