Psyche
alle pijlers
Schoonzus doet zelfmoordpoging, schoonouders gaan op reis
donderdag 24 mei 2018 om 09:48
Beste Viva-forumdames,
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
anoniem_370057 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 09:52
Reden: spelfouten
Reden: spelfouten
1.44% gewijzigd
vrijdag 25 mei 2018 om 12:22
Wel jammer voor schoonzus dat haar familiegeschiedenis hier zo uitgebreid uit de doeken wordt gedaan. Daar kikkert ze vast van op terwijl ze herstellende is.
Er zitten voldoende details in het hele verhaal om het herkenbaar te maken voor mensen uit de omgeving van betrokkenen.
En ondertussen worden er paniekerige discussies gevoerd op andere topics over de nieuwe privacy-wetgeving.
Er zitten voldoende details in het hele verhaal om het herkenbaar te maken voor mensen uit de omgeving van betrokkenen.
En ondertussen worden er paniekerige discussies gevoerd op andere topics over de nieuwe privacy-wetgeving.
vrijdag 25 mei 2018 om 12:36
Als je op die manier gaat redeneren kunnen we het forum wel sluiten, want bij al dit soort discussies lezen we maar één kant van 't verhaal.Koffiehagedis schreef: ↑25-05-2018 12:15Ja, dat staat in de OP. Geschreven door iemand die er niet bij was en daar geen mening over kan vormen. Geen argument dus.
vrijdag 25 mei 2018 om 12:36
shifty schreef: ↑25-05-2018 09:07Sowieso weet ik niet of je hiermee gelijk hebt, dat 'mensen' psychische ziekte zien als keuzes; ik zie dit echt helemaal niet.
Maar het is in dit topic ook helemaal niet aan de orde.
helaas gebeurd dat dus nog wel. Als ervaringsdeskundige loop ik er nog veel tegen aan. Maar fijn dat jij dat niet zo ziet.
De reacties hier zijn niet gebaseerd op wat schoonzus mankeert. Schoonzus wordt hier niet weggezet als een aansteller. Er is niemand die zegt dat de schoonouders terecht er niet goed mee om gaan omdat het 'maar' een psychologische aan doening is.
Het gaat er om dat mensen hier vinden dat TO zich er niet tegenaan moet bemoeien, omdat ze daar de situatie niet mee verbetert en dus schoonzus daarmee ook niet helpt.
ik heb bij een andere post ook erbij gezet dat het niet on topic was. Ik vind het gewoon heel erg wat schoonzus moet doormaken
Als de ouders niet de capaciteit hebben om hun dochter op een positieve manier bij te staan dan heeft het gewoon ook geen zin om ze daartoe te willen dwingen. Dat is ook een psychologische tekortkoming (gebrek aan empathie) en geen keuze . Waarom begrijp je dat dan niet?
dat begrijp ik helaas zeker. Ik zeg ook nergens dat het van de ouders een keuze is. Ik had het alleen over to.
vrijdag 25 mei 2018 om 18:21
Er is altijd de mogelijkheid dat jij in een drukker gezin beter had geleerd om te gaan met prikkels en daardoor minder overgevoelig was geweest.redbulletje schreef: ↑25-05-2018 10:21Dat weet ik dat mijn ouders hun keus daar niet op gebaseerd hebben. Maar in de OP staat dat de schoonzus last ondervond van de gezinsstructuur, dus wellicht heeft zij ook die pech overprikkeld te zijn en dubbel pech dat zij in zo'n druk gezin is moeten opgroeien.
Plus dat je dan mss minder het middelpunt was geweest en daardoor nu iets minder de behoefte zou hebben om je ook in bijv dit topic weer in het middelpunt te plaatsen.
Kan hè, kan.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 25 mei 2018 om 23:40
Onzin. Vrijwel geen enkele OP hier wordt volledig letterlijk genomen, dit soort nuances worden vaak aangestipt.redbulletje schreef: ↑25-05-2018 12:36Als je op die manier gaat redeneren kunnen we het forum wel sluiten, want bij al dit soort discussies lezen we maar één kant van 't verhaal.
zaterdag 26 mei 2018 om 02:48
Na de openingspost: Zeer lastige moeilijke situatie waarin jij hoog van de toren blaast, door te denken dat je de ouders van een volwassene kunt terugfluiten.
Hierin heeft de volwassene zieke zelf verantwoordelijkheid laten liggen door dit al (ze is 30?) 9 jaar te laten gaan.
Zorg voor je schoonszusje, omarm haar, geef haar liefde. Maar verwacht niet dat haar ouders ineens het licht gaan zien. Het is ook niet zo dat ander gedrag dit probleem ineens gaat oplossen. Het is zoals het is. Laat dat zo. Maak het beste van wat er nu over is. Als dat zonder ouders is dan is dat zo.
Hierin heeft de volwassene zieke zelf verantwoordelijkheid laten liggen door dit al (ze is 30?) 9 jaar te laten gaan.
Zorg voor je schoonszusje, omarm haar, geef haar liefde. Maar verwacht niet dat haar ouders ineens het licht gaan zien. Het is ook niet zo dat ander gedrag dit probleem ineens gaat oplossen. Het is zoals het is. Laat dat zo. Maak het beste van wat er nu over is. Als dat zonder ouders is dan is dat zo.
Lemminkäinen tried to sing away the venom with a shaman spell but he knew no words of magic against watersnakes. The whirlpool of the river of death caught him and his body was ripped into pieces which sank among the underwater boulders
zaterdag 26 mei 2018 om 03:49
Dat neem jij aan.
En je gaat er vanuit dat anderen dat dan weten.
Dus je bedoelt dat solomio dan her en der maar haar verantwoordelijkheden heeft af te leggen? Zo niet.. .dan weet de omgeving dat niet nee. Is het dan ineens geen goede tactiek/ kil/ onverantwoord?
Je gaat hier teveel uit van je eigen aanname. Zoals ie-der-een. Daar gaat het mis met dit soort discussies.
Als we er nou vanuit gingen dat iedereen gegronde redenen heeft om te doen wat ze doen (ook al snappen we het niet) dan was de wereld alweer een klein stukje beter. maar de opmerking dat de nabije personen of omgeving dan wel weten hoe of wat? Nee, dat weten ze alleen als er verantwoording is afgelegd die niet afgelegd hoeft te worden. Mensen hebben zich gewoon wat minder te bemoeien met elkaar. En wat meer lief te hebben. En ja, dat gaat perfect samen!
Lemminkäinen tried to sing away the venom with a shaman spell but he knew no words of magic against watersnakes. The whirlpool of the river of death caught him and his body was ripped into pieces which sank among the underwater boulders
zaterdag 26 mei 2018 om 04:18
Voor je schoonzus is het ook niet goed als je schoonouders zich anders voor gaan doen dan ze zijn.
Ouders blijven --> dochter krijgt liefde en aandacht, en na die 3 maanden krijgt ze een deksel op der neus omdat het beter gaat. Gaan haar ouders weer op reis. En dan heb je verhoogde kans op herhaling/verslechtering. Dan kan je beter de steun bieden van uit de werkelijkheid zoals de situatie is dan een sprookje voor haar creëren.
En waarschijnlijk kan je man veel beter de situatie inschatten dan jij hier over.
Want er zullen vroeger wel vaker zulke voorvallen zijn geweest alleen minder heftig.
Ouders blijven --> dochter krijgt liefde en aandacht, en na die 3 maanden krijgt ze een deksel op der neus omdat het beter gaat. Gaan haar ouders weer op reis. En dan heb je verhoogde kans op herhaling/verslechtering. Dan kan je beter de steun bieden van uit de werkelijkheid zoals de situatie is dan een sprookje voor haar creëren.
En waarschijnlijk kan je man veel beter de situatie inschatten dan jij hier over.
Want er zullen vroeger wel vaker zulke voorvallen zijn geweest alleen minder heftig.
zaterdag 26 mei 2018 om 08:02
Wat verzin je er een hoop bij.Lemminkainen schreef: ↑26-05-2018 03:49Dat neem jij aan.
En je gaat er vanuit dat anderen dat dan weten.
Dus je bedoelt dat solomio dan her en der maar haar verantwoordelijkheden heeft af te leggen? Zo niet.. .dan weet de omgeving dat niet nee. Is het dan ineens geen goede tactiek/ kil/ onverantwoord?
Je gaat hier teveel uit van je eigen aanname. Zoals ie-der-een. Daar gaat het mis met dit soort discussies.
Als we er nou vanuit gingen dat iedereen gegronde redenen heeft om te doen wat ze doen (ook al snappen we het niet) dan was de wereld alweer een klein stukje beter. maar de opmerking dat de nabije personen of omgeving dan wel weten hoe of wat? Nee, dat weten ze alleen als er verantwoording is afgelegd die niet afgelegd hoeft te worden. Mensen hebben zich gewoon wat minder te bemoeien met elkaar. En wat meer lief te hebben. En ja, dat gaat perfect samen!
zaterdag 26 mei 2018 om 08:22
Dit is precies wat ik ook dacht toen ik de OP las: '' Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. ''dannas schreef: ↑24-05-2018 22:16Je moet wel goed over je eigen motief nadenken hierin. In hoeverre is het eigenlijk heel lekker om zo enorm gelijk te hebben? En wat brengt het jou om dat gelijk even lekker te gaan halen door boos te worden en je mening te gaan ventileren?
Mijn vader is ook niet zo zorgzaam en vindt zichzelf ook geweldig. Dat is heel irritant want doordat hij zichzelf zo geweldig vindt, heeft hij niet zoveel ruimte voor anderen. Tenzij die ander iets doet dat positief op hem afstraalt. En ja dat is kut en ja dat had ik graag anders gezien, maar ik ben midden veertig en heb er goed mee leren leven. En natuurlijk heb ik het wel eens over met mijn man. Maar ik zou het bijzonder slecht trekken als mijn man bij elk ding dat mijn vader verkeerd/niet zo handig doet, ik niet alleen met mijn eigen gevoelens daarover maar ook nog met mijn mans gevoelens daarover moet dealen. Dus ik ben blij dat mijn man nooit uit zichzelf over de acties van mijn vader begint en alleen in de bijval modus gaat (Ik zag het ook, ik snap dat je dat kut vindt) en niet in de aanval modus (Jezus wat is je vader toch ook een eikel, ik ga toch eens tegen hem zeggen dat hij normaal moet doen, belachelijk hoe hij jou behandelt).
Dus denk eens goed na wat je precies bereikt met je huidige houding en plannen en welke behoefte in jou dat precies vervult. En dan denk ik zomaar eens dat die behoefte heel erg gaat over gelijk willen krijgen en jezelf als de grote oplosser zien. En heel weinig tot niets met echt je schoonzus helpen en je man ondersteunen.
Hoezo voel jij die enorme drang om je er mee te bemoeien en je schoonouders 'aan te pakken' ? Hoezo zou jij dit moeten/kunnen oplossen?
Er wordt waarachijnlijk iets in jou getriggerd dat niks met de situatie van schoonzus te maken heeft.
.
