Psyche
alle pijlers
Shopverslaving
maandag 3 maart 2008 om 12:02
Dit is een moeilijk topic voor mij. Ik moet bekennen dat ik aan de rand van een verslaving ben, of misschien al verslaafd ben. Ik heb nog geen grote schulden door mijn kopgedrag, maar mijn rekening staat elke maand weer rood. Ik heb besloten om er iets aan te doen. Ik heb met een deskundige gesproken om te weten hoe dat komt en was ik eraan kan doen.
Ik zou graag mijn ervaringen met andere koopverslaafden willen delen en weten of iemand die verslaving heeft kunnen winnen.
Als je niet zeker weet of je verslaafd bent, kan je een test hier maken.
__________________________________________________
De gouden regels:
Ik zou graag mijn ervaringen met andere koopverslaafden willen delen en weten of iemand die verslaving heeft kunnen winnen.
Als je niet zeker weet of je verslaafd bent, kan je een test hier maken.
__________________________________________________
De gouden regels:
- Stel haalbare doelen
- Durf je schuld onder ogen te zien
- Neem contact op met je schuldeisers
- Schrijf één maand lang precies was te uitgeeft
- Let op de kleintjes
- Investeer in jezelf
- Neem beweging
- Neem iemand in vertrouwen
- Zoek professionele hulp
- Les 1: Winkelen is de eerste stap naar zelfstandigheid: hoe was je eerste ervaring met winkelen?
- Les 2: Kies zorgvuldig je gezelschap uit.
- Les 3: Kijk goed in de spiegel en oordeel zelf: leer nee te zeggen.
- Les 4: Houd het overzicht: gooi alles weg wat je niet gebruikt.
- Les 5: Accepteer jezelf.
- Les 6: Wees tevreden met wat je hebt.
- Les 7: Ga shoppen met een goed humeur.
- Les 8: Neem rustig de tijd om iets te zoeken.
maandag 3 maart 2008 om 13:33
Hoi Mefs,
Wat goed dat je je probleem onder ogen ziet en er hulp voor gezocht hebt. Ik denk dat dat de belangrijkste stap is.
Zelf ben ik niet shopverslaafd, maar heb ik wel een andere tic die erop lijkt. Ik denk altijd dat ik overal twee van moet kopen omdat ik bang ben dat als het ene exemplaar is versleten (ik heb het nu over kleren) ik dan zo'n spijt zal hebben dat ik er niet nog een heb. Het gekke is dat dat in de praktijk ook nog eens echt zo is voor mij.Ik heb dus veel dezelfde shirtjes en andere kleding omdat ik erg hecht aan kleren waarin ik me goed voel. Maar er komt een moment dat ook die tweede versleten is, en meestal ben ik er dan ook wel op uitgekeken. Het is een afwijking, maar goed...ik kom er niet door in financiele nood.
Wat voor jou het beste zou kunnen werken is wellicht niet meer gaan winkelen. Dan kom je niet in de verleiding en geef je geen geld uit. Ik ken het van mezelf; soms kom ik weken niet in de stad en koop ik niets. Dan een keertje wel en volgt er een kettingreactie van iets zien, volgende dag teruggaan, twijfelen, volgende dag kopen. Maar soms ontkom je er niet aan en moet je een winkel in. Wat helpt is dan een lijstje maken en je daaraan houden en ook echt alleen daar naar op zoek gaan.
Wat goed dat je je probleem onder ogen ziet en er hulp voor gezocht hebt. Ik denk dat dat de belangrijkste stap is.
Zelf ben ik niet shopverslaafd, maar heb ik wel een andere tic die erop lijkt. Ik denk altijd dat ik overal twee van moet kopen omdat ik bang ben dat als het ene exemplaar is versleten (ik heb het nu over kleren) ik dan zo'n spijt zal hebben dat ik er niet nog een heb. Het gekke is dat dat in de praktijk ook nog eens echt zo is voor mij.Ik heb dus veel dezelfde shirtjes en andere kleding omdat ik erg hecht aan kleren waarin ik me goed voel. Maar er komt een moment dat ook die tweede versleten is, en meestal ben ik er dan ook wel op uitgekeken. Het is een afwijking, maar goed...ik kom er niet door in financiele nood.
Wat voor jou het beste zou kunnen werken is wellicht niet meer gaan winkelen. Dan kom je niet in de verleiding en geef je geen geld uit. Ik ken het van mezelf; soms kom ik weken niet in de stad en koop ik niets. Dan een keertje wel en volgt er een kettingreactie van iets zien, volgende dag teruggaan, twijfelen, volgende dag kopen. Maar soms ontkom je er niet aan en moet je een winkel in. Wat helpt is dan een lijstje maken en je daaraan houden en ook echt alleen daar naar op zoek gaan.
maandag 3 maart 2008 om 13:44
Bedankt voor je reactie. Dat lijst, helpt niet. Ik heb het geprobeerd. Ik ga al bijna nooit naar de winkels, maar dan heb ik internet, wat nog erger is. En helemaal uit de winkels weg te blijven kan gewoon niet: de kinderen hebben soms kleding nodig of ik moet naar de drogist en daar ben ik dan, met een maandje vol make up, of te veel kindekleding omdat ik niet kon kiezen of omdat ik dacht "mischien hebben ze dit ook nodig".
Ik ben met de therapeute eens dat ik aan de oorzaak moet werken. Vandaar dat het belangrijk is dat ik nu weet waarom ik het doe. Nu kan ik eraan werken. Ik koop uit verveling: dan ga ik niet meer winkelen of internetten als ik me verveel. Van het impulsief kopen of zekerheid in materiële dingen zoeken, is moeilijker af te komen.
Ik ben met de therapeute eens dat ik aan de oorzaak moet werken. Vandaar dat het belangrijk is dat ik nu weet waarom ik het doe. Nu kan ik eraan werken. Ik koop uit verveling: dan ga ik niet meer winkelen of internetten als ik me verveel. Van het impulsief kopen of zekerheid in materiële dingen zoeken, is moeilijker af te komen.
maandag 3 maart 2008 om 13:51
Uhm, heb de test ingevuld en twee keer Ja geantwoord..maar kom gelukkig niet in financiele problemen en spaar gewoon. Rij nu bijv rond met een tasje in de auto met een plantengieter in badeendvorm & twee tapasbakjes (totale schade 10 euro) gekocht om de tijd te doden. Vorige week kwam ik thuis van een etentje met vriendin en heb ik 's nachts om 2 uur nog een jurkje, bloesje en boxer gekocht op esprit.com..maar het was sale. Als ik nu terugkijk is het echt veel, amar de laatste aankoop daarvoor was een ipod shuffle in december..dus het valt nog wel mee. Maar ik ben wel iets selectiever geworden in internetten..want kan Mefs gelijk geven dat het heeel makkelijk is en het geld er dus uit vliegt!!
maandag 3 maart 2008 om 13:59
ik zou om te beginnen stoppen met jezelf dom te vinden omdat je een verslaving hebt. En heel trots op jezelf te zijn dat je en hulp bent gaan zoeken en dat je van de 5 keer 3x weer naar buiten bent gelopen zonder iets te kopen!
Iedereen die een verslaving heeft of dat nu shoppen, alcohol,gokken of eten weet dat het ontzettend moeilijk is om er vanaf te komen, maar de erkenning en het er aan willen werken is de belangrijkste stap en die heb je al genomen. Ik heb geleerd om verslaving aan te pakken door op een andere manier met gevoelens om te gaan. Dat was hard werken en soms gaat het nog wel eens mis, maar ik blijf er niet meer in hangen.
Heel veel sterkte en een
Iedereen die een verslaving heeft of dat nu shoppen, alcohol,gokken of eten weet dat het ontzettend moeilijk is om er vanaf te komen, maar de erkenning en het er aan willen werken is de belangrijkste stap en die heb je al genomen. Ik heb geleerd om verslaving aan te pakken door op een andere manier met gevoelens om te gaan. Dat was hard werken en soms gaat het nog wel eens mis, maar ik blijf er niet meer in hangen.
Heel veel sterkte en een
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 3 maart 2008 om 14:23
Mefs, ten eerste een pluim voor je! Je erkent je probleem en gaat ermee aan de slag, dat is al hardstikke goed!
Ten tweede; vertel het je man! Hij zal het vast niet leuk vinden om te horen, maar hij kan (en zál) je na de tijd ongetwijfeld steunen. Die steun kun je goed gebruiken toch?
En dan nog een algemene opmerking:
Ik ben absoluut geen shopfanaat. Heb eigenlijk ook nooit begrepen waarom mensen gaan winkelen als ze niks nodig hebben. Winkelen voor de fun is aan mij niet besteed. Misschien kun je dus de winkels mijden, tenzij je wat nodig hebt?
Ten tweede; vertel het je man! Hij zal het vast niet leuk vinden om te horen, maar hij kan (en zál) je na de tijd ongetwijfeld steunen. Die steun kun je goed gebruiken toch?
En dan nog een algemene opmerking:
Ik ben absoluut geen shopfanaat. Heb eigenlijk ook nooit begrepen waarom mensen gaan winkelen als ze niks nodig hebben. Winkelen voor de fun is aan mij niet besteed. Misschien kun je dus de winkels mijden, tenzij je wat nodig hebt?
maandag 3 maart 2008 om 14:38
Mefs,
Ik vind het erg knap dat je weet dat het niet lekker gaat en dat je hulp wilt. Het lijkt me erg verstandig dat je je man inlicht, ook al is het maar in beperkte mate. Hij kan je steunen als je het moeilijk hebt. Je kan hem bv vertellen dat je er moeite mee hebt om niet uit elke winkel iets mee te brengen, of maat te houden. Wellicht kunnen jullie samen een budget opstellen voor jou waarbinnen je moet blijven.
Bovendien, en dat is wschl het belangrijkste, kan hij mee helpen met de achterliggende oorzaak. Ik weet niet of je er al achter bent wat deze verslaving veroorzaakt heeft? Je man kent jou het beste en kan je daar vast bij helpen.
Ik wens je heel veel moed!
Ik vind het erg knap dat je weet dat het niet lekker gaat en dat je hulp wilt. Het lijkt me erg verstandig dat je je man inlicht, ook al is het maar in beperkte mate. Hij kan je steunen als je het moeilijk hebt. Je kan hem bv vertellen dat je er moeite mee hebt om niet uit elke winkel iets mee te brengen, of maat te houden. Wellicht kunnen jullie samen een budget opstellen voor jou waarbinnen je moet blijven.
Bovendien, en dat is wschl het belangrijkste, kan hij mee helpen met de achterliggende oorzaak. Ik weet niet of je er al achter bent wat deze verslaving veroorzaakt heeft? Je man kent jou het beste en kan je daar vast bij helpen.
Ik wens je heel veel moed!
maandag 3 maart 2008 om 14:50
Meestal voel ik het niet aankomen. Ik ben meer een impusieve kopen. Ineens zie ik AANBIEDING staan en dan móét ik het hebben. Of ik denk, mijn woonkamer moet veranderen en dan móét ik een nieuwe vaas kopen. Als ik naar de winkels ga en ik iets leuks zie dan móét ik het hebben, want als ik het niet koop, ga ik er straks spijt van hebben. Nu, als ik naar de winkels ga, ben ik ervoor bereid. Ik mag niet kopen, ik mag niet met mezelf onderhandelen: ik mag gewoon geen cent uitgeven buiten mijn lijst, punt uit. Als ik in de winkel in de verleiding kom, ga ik naar buiten en concentreer me in een aangename herinnering of bedenk wat ik voor leuks in het weekend ga doen.
De oorzaak, ik denk dat het twee redenen zijn. Ik denk dat ik uit verveling begon, voor de kick. Toen het een probleem begon te worden, was er iets anders in de achtergrond. Ik had twee jaar heel weinig geld, niet eens om elke week vlees op tafel te hebben. Nu dat we beide werken, heb ik weer geld voor andere dingen. Wat ik toen niet kon kopen: kleding, make up of een bosje bloemen, koop ik nu, als een soort trots en het geeft me zekerheid: "nu heb ik geld, nu kan ik het uitgeven". Maar ik wil het niet uitgeven. Ik wil, zoals vroeger, sparen. Ik wil zo snel mogelijk uit de rode cijfers komen. Ik heb mijn financiele plaatje op kaart gezet. Ik heb eerst de lat te hoog gezet. Dat was geen goed idee. Buiten de vaste lasten heb ik 650 om uit te besteden. Daar moet ik boodschappen van kopen en benzine/strippen kaart en alle onverwachte uitgaves en rekeningen. Eerst had ik berekend dat ik 50 euro per week kon uitgeven. Dat is voor een gezin met twee kinderen te weinig. Ik heb nu me voorgenomen niet meer dan 80 per week uit te geven, maar zaterdag ging ik de fout in en heb al veel meer uitgegeven dan gepland. Ik denk dat ik maar 100 euro heb tot eind van de maand.
De oorzaak, ik denk dat het twee redenen zijn. Ik denk dat ik uit verveling begon, voor de kick. Toen het een probleem begon te worden, was er iets anders in de achtergrond. Ik had twee jaar heel weinig geld, niet eens om elke week vlees op tafel te hebben. Nu dat we beide werken, heb ik weer geld voor andere dingen. Wat ik toen niet kon kopen: kleding, make up of een bosje bloemen, koop ik nu, als een soort trots en het geeft me zekerheid: "nu heb ik geld, nu kan ik het uitgeven". Maar ik wil het niet uitgeven. Ik wil, zoals vroeger, sparen. Ik wil zo snel mogelijk uit de rode cijfers komen. Ik heb mijn financiele plaatje op kaart gezet. Ik heb eerst de lat te hoog gezet. Dat was geen goed idee. Buiten de vaste lasten heb ik 650 om uit te besteden. Daar moet ik boodschappen van kopen en benzine/strippen kaart en alle onverwachte uitgaves en rekeningen. Eerst had ik berekend dat ik 50 euro per week kon uitgeven. Dat is voor een gezin met twee kinderen te weinig. Ik heb nu me voorgenomen niet meer dan 80 per week uit te geven, maar zaterdag ging ik de fout in en heb al veel meer uitgegeven dan gepland. Ik denk dat ik maar 100 euro heb tot eind van de maand.
maandag 3 maart 2008 om 15:43
Tjee, herkenbaar dit zeg.
Een tijdje geleden heb ik, vanuit dezelfde achtergrond als jij, een topic geopend over omgaan met geld. Want helaas kan ik dat dus absoluut niet.
Ik weet van mezelf dat ik verslaafd ben aan geld uitgeven. Vooral aan kleding en sinds ik het internetshoppen heb ontdekt is helemaal het einde zoek. Ebay, Marktplaats, maar ook de onlinewinkels van H&M en Esprit, ik ben er bijna dagelijks te vinden en koop dan helaas ook meestal wel iets.
Dat het een probleem aan het worden is, dat voel ik zelf ook wel. Financieel staan we er niet direct slecht voor, want m'n man en ik hebben allebei een baan waarin we vrij goed verdienen. Dus ik kan best elke maand een paar honderd euro zomaar uitgeven.
Maar waar ik wel van baal is dat onze spaarrekening ondertussen aardig leeg blijft, terwijl we met ons inkomen makkelijk een beetje moeten kunnen sparen elke maand.
Ook bij mij ligt de oorzaak in een verleden van 'niets hebben'. Bij mij was dat als kind al zo, ik liep in supergoedkope of zelfgemaakte kleren, we gingen nooit op vakantie en veel speelgoed had ik niet. Daardoor hoorde ik er ook nooit bij. Ook tijdens mijn studie, die ik zelf heb moeten betalen, heb ik met bijna niets rond moeten komen. En dat frustreerde me enorm.
Nu kan ik gewoon lekker gaan shoppen om het shoppen, mooie dingen kopen en ben daar zo trots op, word er zo gelukkig van. Ik heb het tenslotte ook zelf voor elkaar gekregen door te studeren en een goede baan te vinden.
Alleen ga ik er te ver in, dat weet ik eigenlijk zelf ook wel. Maar ik kan er niet mee stoppen.
In mijn geval is het probleem eigenlijk nog een beetje erger, want omdat ik financieel niet failliet dreig te gaan, wil ik eigenlijk niet eens stoppen met geld uitgeven. Ik WEET dat het dwangmatig wordt inmiddels, zelfs m'n man valt het soms op dat ik veel uitgeef (maar die vindt dat meestal geen enkel probleem, houdt er zelf ook wel van). Maar ik moet er niet aan denken om in therapie te gaan. Ik heb dan ook echt heel veel bewondering voor je...
Een tijdje geleden heb ik, vanuit dezelfde achtergrond als jij, een topic geopend over omgaan met geld. Want helaas kan ik dat dus absoluut niet.
Ik weet van mezelf dat ik verslaafd ben aan geld uitgeven. Vooral aan kleding en sinds ik het internetshoppen heb ontdekt is helemaal het einde zoek. Ebay, Marktplaats, maar ook de onlinewinkels van H&M en Esprit, ik ben er bijna dagelijks te vinden en koop dan helaas ook meestal wel iets.
Dat het een probleem aan het worden is, dat voel ik zelf ook wel. Financieel staan we er niet direct slecht voor, want m'n man en ik hebben allebei een baan waarin we vrij goed verdienen. Dus ik kan best elke maand een paar honderd euro zomaar uitgeven.
Maar waar ik wel van baal is dat onze spaarrekening ondertussen aardig leeg blijft, terwijl we met ons inkomen makkelijk een beetje moeten kunnen sparen elke maand.
Ook bij mij ligt de oorzaak in een verleden van 'niets hebben'. Bij mij was dat als kind al zo, ik liep in supergoedkope of zelfgemaakte kleren, we gingen nooit op vakantie en veel speelgoed had ik niet. Daardoor hoorde ik er ook nooit bij. Ook tijdens mijn studie, die ik zelf heb moeten betalen, heb ik met bijna niets rond moeten komen. En dat frustreerde me enorm.
Nu kan ik gewoon lekker gaan shoppen om het shoppen, mooie dingen kopen en ben daar zo trots op, word er zo gelukkig van. Ik heb het tenslotte ook zelf voor elkaar gekregen door te studeren en een goede baan te vinden.
Alleen ga ik er te ver in, dat weet ik eigenlijk zelf ook wel. Maar ik kan er niet mee stoppen.
In mijn geval is het probleem eigenlijk nog een beetje erger, want omdat ik financieel niet failliet dreig te gaan, wil ik eigenlijk niet eens stoppen met geld uitgeven. Ik WEET dat het dwangmatig wordt inmiddels, zelfs m'n man valt het soms op dat ik veel uitgeef (maar die vindt dat meestal geen enkel probleem, houdt er zelf ook wel van). Maar ik moet er niet aan denken om in therapie te gaan. Ik heb dan ook echt heel veel bewondering voor je...
maandag 3 maart 2008 om 15:56
Hallo Cappuccino,
Vroeger ben ik ook niet altijd zo goed in sparen geweest, maar als ik het wilde lukte het wel. Ik ben nog niet in problemen, maar die rode bankrekening en de lege spaarrekening zijn voor mij een obsessie geworden. Als er iets onverwacht gebeurt, heb ik er geen geld voor. Ik ben niet in therapie. Ik kan uren lang erover praten, maar ik ben de enige die het kan stoppen. Ik heb alleen één keer met iemand gaan praten, om inzicht in het probleem te krijgen.
Vroeger ben ik ook niet altijd zo goed in sparen geweest, maar als ik het wilde lukte het wel. Ik ben nog niet in problemen, maar die rode bankrekening en de lege spaarrekening zijn voor mij een obsessie geworden. Als er iets onverwacht gebeurt, heb ik er geen geld voor. Ik ben niet in therapie. Ik kan uren lang erover praten, maar ik ben de enige die het kan stoppen. Ik heb alleen één keer met iemand gaan praten, om inzicht in het probleem te krijgen.
maandag 3 maart 2008 om 16:08
Mefs, ik vind het super van je dat je er met een deskundige over gesproken hebt. Dat is de eerste stap. Verder kun je hier van gedachten wisselen met andere forumsters, dat helpt ook.
Ik weet niet of het slim is om je man dit te vertellen als je huwelijk net weer een beetje loopt.Ik zou het eerst zelf proberen op te lossen of het met een goede vriendin delen als je dat durft. Denk eraan hoe ontzettend trots je je zult voelen als je je aan je gestelde tax houdt. Je kunt het!
Ik weet niet of het slim is om je man dit te vertellen als je huwelijk net weer een beetje loopt.Ik zou het eerst zelf proberen op te lossen of het met een goede vriendin delen als je dat durft. Denk eraan hoe ontzettend trots je je zult voelen als je je aan je gestelde tax houdt. Je kunt het!
maandag 3 maart 2008 om 16:08
Mefs ik denk dat het echt een goed idee zou zijn om hier toch wat meer hulp bij te zoeken. Het weten waar het vandaan komt, is een stap, maar het is ook belangrijk dat je leert hoe je het kunt herkennen en het kunt ombuigen naar een minder schadelijke actie. En echt het is geen schande om daar hulp bij te vragen!
Verder denk ik dat het belangrijk is om je man toch in te lichten. Ik snap dat dat heel moeilijk is, zeker gezien jullie eerdere problemen, maar hoe fijn het ook is om hier met iemand te kunnen praten, je hebt ook iemand irl nodig om je te steunen.
Als dat echt niet gaat, is er dan misschien een vriendin of zo waar je mee kunt praten?
Verder denk ik dat het belangrijk is om je man toch in te lichten. Ik snap dat dat heel moeilijk is, zeker gezien jullie eerdere problemen, maar hoe fijn het ook is om hier met iemand te kunnen praten, je hebt ook iemand irl nodig om je te steunen.
Als dat echt niet gaat, is er dan misschien een vriendin of zo waar je mee kunt praten?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 3 maart 2008 om 16:24
Er is inderdaad iemand met wie ik zou kunnen praten, maar ik schaam me rot. Over meer hulp, ik denk niet dat het nodig is. Ik weet hoe ik er weerstaan kan bieden. Met die ene gesprek was het genoeg. Het was een 3 uur gesprek, eigenlijk meer een training. De therapeute was met mij eens dat ik waarschijnlijk geen extra hulp nodig heb, want het is niet zo lang begonnen en ik heb een sterke wil.
maandag 3 maart 2008 om 16:55
Ik heb nooit een shopverslaving gehad. Wel een eetverslaving. Alle verslavingen lijken zo te verschillen maar ik denk dat ze in essentie angstaanjagend veel op elkaar lijken. De verdoving, de kick, dat moment van vervulling, kort daarna dat ontzettende kutgevoel, het gevoel dat er momenten zijn waarop iets sterker is dan jij en je er geen grip op hebt.
Ik kan hierover niet meepraten dus heb geen praktische tips. Misschien hooguit je regelmatig realiseren dat je genoeg hebt aan wat je hebt. Dat je om je heenkijkt en weer even echt ziet hoeveel je wel niet hebt, hoe luxe dat is. Wie weet wordt de honger naar nieuw, meer, groter, mooier etc minder. Ik weet het niet.
Maar ik wil je iig net zoals de anderen aanraden: praat hierover. Met je man hoe dan ook. En daarnaast misschien met een goede vriendin. En iemand die je doelgericht kan helpen. Hoe minder het een geheim is hoe beter. Een deel van de trigger is schaamte en eenzaamheid, door erover open te zijn wordt het handelbaarder. En ben je er niet langer alleen in. Dat is heel eng maar ik denk dat de reacties je enorm mee zullen vallen. Begrip doet een mens heel veel goed
.
Iig heel veel succes en sterkte ermee. Enneh... dapper van je om hier erover te beginnen, echt goed van je!
Ik kan hierover niet meepraten dus heb geen praktische tips. Misschien hooguit je regelmatig realiseren dat je genoeg hebt aan wat je hebt. Dat je om je heenkijkt en weer even echt ziet hoeveel je wel niet hebt, hoe luxe dat is. Wie weet wordt de honger naar nieuw, meer, groter, mooier etc minder. Ik weet het niet.
Maar ik wil je iig net zoals de anderen aanraden: praat hierover. Met je man hoe dan ook. En daarnaast misschien met een goede vriendin. En iemand die je doelgericht kan helpen. Hoe minder het een geheim is hoe beter. Een deel van de trigger is schaamte en eenzaamheid, door erover open te zijn wordt het handelbaarder. En ben je er niet langer alleen in. Dat is heel eng maar ik denk dat de reacties je enorm mee zullen vallen. Begrip doet een mens heel veel goed
.Iig heel veel succes en sterkte ermee. Enneh... dapper van je om hier erover te beginnen, echt goed van je!
maandag 3 maart 2008 om 17:13
Hallo allemaal,
googlend op verslaafd aan geld uitgeven, kwam ik hier terecht. En ik moet zeggen dat ik nog niet alles heb gelezen wat hier boven staat, dat moet ik doen als ik de rust heb.
Nu wil ik hier toch even melden dat het hier andersom is. Jij hebt je man niet ingelicht... hier ben ik de niet ingelichte vrouw. In het kort: ik heb van de week ontdekt dat mijn man ons doorlopen krediet heeft geplunderd. Ik wist van niks, maar het is al een tijdje (jaren?) aan de gang. Ik kan via internet wel kijken hoe lang, maar dat durf ik niet. We hadden dat krediet voor een auto, met het idee: we kopen een dure en goede auto, betalen in 5 jaar af en kunnen dan hopelijk nog een aantal jaren zonder schulden rijden met dat ding. Nou, ik heb dus van de week ontdekt dat het krediet, wat nu afgelost had moeten zijn, hoger is als toen we de auto kochten...... duizenden euro's. Geconfronteerd natuurlijk. Hij zegt dat ie er niets speciaals van heeft gedaan.... maar als dat zo is moet hij er wel verdraaid veel "kleine" dingen van gekocht hebben want het gaat echt om veel geld (er is hier ook een Xbox en een psp verslaving, dus ja dat gaat hard dan...)
Ik kan je zeggen, nu ik er zelf achter ben gekomen dat in 1 klap het vertrouwen dat ik in hem had, weggeslagen is.... en dat ik nu daarvan aan het bijkomen ben en bedenk wat ik nu wil.
Zeker is dat ie ergens aan verslaafd is: of aan het kopen zelf, of aan dat wat ie gekocht heeft..... of elders verplichtingen heeft waar ik niets van weet. Kijk, ik kan alles bedenken. Want doordat hij al die tijd niets heeft gezegd, vertrouw ik nu ook zijn antwoord niet als ik vraag wat ie er mee deed. Zolang hij niets doet en niet toegeeft dat ie ergens aan verslaafd is, kunnen we ook geen hulp zoeken...
poeh, ik raaskal wel door geloof ik..... afijn... ik wou dat hij het me veel eerder had verteld!!! Denk daar aan, wat betreft je man!
Miep
googlend op verslaafd aan geld uitgeven, kwam ik hier terecht. En ik moet zeggen dat ik nog niet alles heb gelezen wat hier boven staat, dat moet ik doen als ik de rust heb.
Nu wil ik hier toch even melden dat het hier andersom is. Jij hebt je man niet ingelicht... hier ben ik de niet ingelichte vrouw. In het kort: ik heb van de week ontdekt dat mijn man ons doorlopen krediet heeft geplunderd. Ik wist van niks, maar het is al een tijdje (jaren?) aan de gang. Ik kan via internet wel kijken hoe lang, maar dat durf ik niet. We hadden dat krediet voor een auto, met het idee: we kopen een dure en goede auto, betalen in 5 jaar af en kunnen dan hopelijk nog een aantal jaren zonder schulden rijden met dat ding. Nou, ik heb dus van de week ontdekt dat het krediet, wat nu afgelost had moeten zijn, hoger is als toen we de auto kochten...... duizenden euro's. Geconfronteerd natuurlijk. Hij zegt dat ie er niets speciaals van heeft gedaan.... maar als dat zo is moet hij er wel verdraaid veel "kleine" dingen van gekocht hebben want het gaat echt om veel geld (er is hier ook een Xbox en een psp verslaving, dus ja dat gaat hard dan...)
Ik kan je zeggen, nu ik er zelf achter ben gekomen dat in 1 klap het vertrouwen dat ik in hem had, weggeslagen is.... en dat ik nu daarvan aan het bijkomen ben en bedenk wat ik nu wil.
Zeker is dat ie ergens aan verslaafd is: of aan het kopen zelf, of aan dat wat ie gekocht heeft..... of elders verplichtingen heeft waar ik niets van weet. Kijk, ik kan alles bedenken. Want doordat hij al die tijd niets heeft gezegd, vertrouw ik nu ook zijn antwoord niet als ik vraag wat ie er mee deed. Zolang hij niets doet en niet toegeeft dat ie ergens aan verslaafd is, kunnen we ook geen hulp zoeken...
poeh, ik raaskal wel door geloof ik..... afijn... ik wou dat hij het me veel eerder had verteld!!! Denk daar aan, wat betreft je man!
Miep
