Psyche
alle pijlers
Slaapproblemen, van kwaad tot erger
zondag 16 augustus 2009 om 04:54
Hier zit ik weer, half 5, niet slapend, ik word gek van mezelf.
Ik geloof dat ik aan het afglijden ben en dat is scary.
Jaren heb ik therapie gehad voor mijn overgeeffobie, is op sommige vlakken beter geworden door EMDR, maar dat stomme ding in mij, angst genaamd manifesteert zich dan toch op een andere manier in mij.
Steeds minder ben ik gaan slapen. Moeilijk was het niet, ik ben altijd een nachtmens geweest dus een uurtje later had ik er zo aangeplakt. Maar nu is het zo uit de klauwen gelopen dat altijd als ik in slaap wil vallen (rond 3-4 uur 'snachts) dat vaak gepaard gaat met dat "vrije val" gevoel. Schrik dan wakker, ben misselijk als de pest, en met mijn overgeeffobie lig ik dus nog makkelijk weer een half uur met een kloppend hart in bed hopend dat het gauw over is....die angst.
Nu deze week is er iets nieuws bijgekomen. Het vrije val gevoel heeft plaats gemaakt voor een soort van in slaap vallen, niks aan het handje, maar bij de crossover schrik ik wakker van een soort gevoel alsof alles bij me omhoog komt en ook echt mijn huig bijvoorbeeld zo'n brandend gevoel heeft. De eerste keer ging het nog weg, heeft even geduurd maar ik heb mezelf tot kalmte kunnen manen en viel weer in slaap. Gister was het de 2e keer. Ging op zich op een voor mij vroeg moment naar bed, kwart voor 2. Viel in slaap, dochter had pijn kwam even om, even later weer terug naar bed, ik wil weer slapen, en daar kwam het weer.
Deze keer kon ik niet meer in slaap vallen en ging ik afleiding zoeken. Om uiteindelijk om half 7 in slaap te vallen, in het daglicht op de bank met tv nog aan.
Dit gevoel heeft de hele dag aangehouden en nog steeds heb ik dat "het staat me in mijn keel gevoel (brandend)" waardoor ik niet kan slapen. Langzaamaan weet ik niet meer wat nou de fobie is en wat niet. Ik pak wat Gaviscon, gaat beter, kan met de tv aan in slaap vallen, maar 20 minuten later zit ik weer rechtop en is het weer mis.
Ik word er zo moe van dat soms ik ook denk dat ik gewoon niet meer wil zo, dit monster neemt steeds meer van mij af en maakt me tot een schuw vogeltje die niets meer wil ondernemen buiten de deur. Morgen gaan we voor 2 nachten naar de kust...is het misschien daarom dat het zich zo openbaart door mijn psyche te bewerken? We gaan toch, ik wil er niet aan toegeven maar het maakt me wel radeloos.
In 4 jaar ben ik van leuke ondernemende vrouw naar dit gegaan, durft niet, angst angst angst. Hoe ziet het er dan in de volgende 4 jaar voor me uit? Het vooruitzicht kan niet goed zijn, en soms denk ik, zo kan ik niet leven.
Sorry als ik sommigen voor de borst stuit, ik heb geen grote ziekte, kanker of wat dan ook maar wel iets dat ergens in mijn vroege jaren naar binnen is geslopen en me steeds meer in zijn greep heeft.
Hmm ik weet niet wat ik hiermee bereik, misschien het idee dat ik het al eens beschrijf is al een stap. Met mij gaat het toch altijd goed hoor! sommige mensen hebben gewoon niet veel slaap nodig joh (jaja). Ik heb een dochter van 6, lieve vriend en werk parttime, niks raars dus. Mijn vriend maakt zich nu ook wel zorgen, maar weet niet goed waar ie moet beginnen...
Ik weet wel dat jullie me hiermee niet kunnen helpen maar het staat al een keer zwart op wit in ieder geval.
Groetjes
van een vermoeide en radeloze Ari
Ik geloof dat ik aan het afglijden ben en dat is scary.
Jaren heb ik therapie gehad voor mijn overgeeffobie, is op sommige vlakken beter geworden door EMDR, maar dat stomme ding in mij, angst genaamd manifesteert zich dan toch op een andere manier in mij.
Steeds minder ben ik gaan slapen. Moeilijk was het niet, ik ben altijd een nachtmens geweest dus een uurtje later had ik er zo aangeplakt. Maar nu is het zo uit de klauwen gelopen dat altijd als ik in slaap wil vallen (rond 3-4 uur 'snachts) dat vaak gepaard gaat met dat "vrije val" gevoel. Schrik dan wakker, ben misselijk als de pest, en met mijn overgeeffobie lig ik dus nog makkelijk weer een half uur met een kloppend hart in bed hopend dat het gauw over is....die angst.
Nu deze week is er iets nieuws bijgekomen. Het vrije val gevoel heeft plaats gemaakt voor een soort van in slaap vallen, niks aan het handje, maar bij de crossover schrik ik wakker van een soort gevoel alsof alles bij me omhoog komt en ook echt mijn huig bijvoorbeeld zo'n brandend gevoel heeft. De eerste keer ging het nog weg, heeft even geduurd maar ik heb mezelf tot kalmte kunnen manen en viel weer in slaap. Gister was het de 2e keer. Ging op zich op een voor mij vroeg moment naar bed, kwart voor 2. Viel in slaap, dochter had pijn kwam even om, even later weer terug naar bed, ik wil weer slapen, en daar kwam het weer.
Deze keer kon ik niet meer in slaap vallen en ging ik afleiding zoeken. Om uiteindelijk om half 7 in slaap te vallen, in het daglicht op de bank met tv nog aan.
Dit gevoel heeft de hele dag aangehouden en nog steeds heb ik dat "het staat me in mijn keel gevoel (brandend)" waardoor ik niet kan slapen. Langzaamaan weet ik niet meer wat nou de fobie is en wat niet. Ik pak wat Gaviscon, gaat beter, kan met de tv aan in slaap vallen, maar 20 minuten later zit ik weer rechtop en is het weer mis.
Ik word er zo moe van dat soms ik ook denk dat ik gewoon niet meer wil zo, dit monster neemt steeds meer van mij af en maakt me tot een schuw vogeltje die niets meer wil ondernemen buiten de deur. Morgen gaan we voor 2 nachten naar de kust...is het misschien daarom dat het zich zo openbaart door mijn psyche te bewerken? We gaan toch, ik wil er niet aan toegeven maar het maakt me wel radeloos.
In 4 jaar ben ik van leuke ondernemende vrouw naar dit gegaan, durft niet, angst angst angst. Hoe ziet het er dan in de volgende 4 jaar voor me uit? Het vooruitzicht kan niet goed zijn, en soms denk ik, zo kan ik niet leven.
Sorry als ik sommigen voor de borst stuit, ik heb geen grote ziekte, kanker of wat dan ook maar wel iets dat ergens in mijn vroege jaren naar binnen is geslopen en me steeds meer in zijn greep heeft.
Hmm ik weet niet wat ik hiermee bereik, misschien het idee dat ik het al eens beschrijf is al een stap. Met mij gaat het toch altijd goed hoor! sommige mensen hebben gewoon niet veel slaap nodig joh (jaja). Ik heb een dochter van 6, lieve vriend en werk parttime, niks raars dus. Mijn vriend maakt zich nu ook wel zorgen, maar weet niet goed waar ie moet beginnen...
Ik weet wel dat jullie me hiermee niet kunnen helpen maar het staat al een keer zwart op wit in ieder geval.
Groetjes
van een vermoeide en radeloze Ari
zondag 16 augustus 2009 om 04:58
Wat erg zeg....
Ik slaap ook slecht en ik herken het 'vrije val' gevoel wel. Bij jou is is het wel veel erger en zit het dieper dan bij mij.
Meid, ik zou toch maar naar de huisarts gaan hoor met dit probleem en hopelijk kun je naar een therapeut toe. Je bent behandeld voor je overgeeffobie maar niet voor slapeloosheid?
Zo moe zijn en zo moeilijk in slaap vallen en er zo bang voor zijn daarmee moet je echt geholpen worden, denk je niet?
Ik slaap ook slecht en ik herken het 'vrije val' gevoel wel. Bij jou is is het wel veel erger en zit het dieper dan bij mij.
Meid, ik zou toch maar naar de huisarts gaan hoor met dit probleem en hopelijk kun je naar een therapeut toe. Je bent behandeld voor je overgeeffobie maar niet voor slapeloosheid?
Zo moe zijn en zo moeilijk in slaap vallen en er zo bang voor zijn daarmee moet je echt geholpen worden, denk je niet?
zondag 16 augustus 2009 om 05:02
zondag 16 augustus 2009 om 05:09
Nou ja zeker, ik denk zeker dat dat goed is. Je moet er iets mee, dat is heel duidelijk.
Vandaag is het zondag, heb het er over met je vriend en maandag afspraak maken bij de huisarts.
Er zijn meer mensen met jouw angsten, daar durf ik vergif op in te nemen en er is dus ook therapie voor.
Je moet slapen, echt, het is niet anders. Niet slapen is ongezond.....
Vandaag is het zondag, heb het er over met je vriend en maandag afspraak maken bij de huisarts.
Er zijn meer mensen met jouw angsten, daar durf ik vergif op in te nemen en er is dus ook therapie voor.
Je moet slapen, echt, het is niet anders. Niet slapen is ongezond.....
zondag 16 augustus 2009 om 05:18
quote:eleonora schreef op 16 augustus 2009 @ 05:09:
Nou ja zeker, ik denk zeker dat dat goed is. Je moet er iets mee, dat is heel duidelijk.
Vandaag is het zondag, heb het er over met je vriend en maandag afspraak maken bij de huisarts.
Er zijn meer mensen met jouw angsten, daar durf ik vergif op in te nemen en er is dus ook therapie voor.
Je moet slapen, echt, het is niet anders. Niet slapen is ongezond.....
Nou ja mijn vriend redeneert daar wel makkelijk in, tv uit, licht uit en proberen te slapen...ja koekoek als dat eens zo easy ging dan was het geen probleem natuurlijk. Hij vindt dat ik het zo ook zelf in stand hou....en ik, ik weet het niet, gevalletje kip en ei.
Zoals ik al zei, we gaan 2 nachten naar de kust dus voor dinsdag zit het er niet in.
En therapie...ik weet het niet meer. EMDR, Cognitieve, Exposure ik heb ze allemaal al gehad. Ze nemen een stukje weg, wat fijn is maar er komt iets anders voor in de plaats.
En uiteindelijk val ik ook in slaap, kan ook niet anders, ik ga haast in coma zou ik willen zeggen. En lieve Leo, ik vind het hartstikke fijn dat je reageert zeg...echt heel fijn, doet me goed.
Nou ja zeker, ik denk zeker dat dat goed is. Je moet er iets mee, dat is heel duidelijk.
Vandaag is het zondag, heb het er over met je vriend en maandag afspraak maken bij de huisarts.
Er zijn meer mensen met jouw angsten, daar durf ik vergif op in te nemen en er is dus ook therapie voor.
Je moet slapen, echt, het is niet anders. Niet slapen is ongezond.....
Nou ja mijn vriend redeneert daar wel makkelijk in, tv uit, licht uit en proberen te slapen...ja koekoek als dat eens zo easy ging dan was het geen probleem natuurlijk. Hij vindt dat ik het zo ook zelf in stand hou....en ik, ik weet het niet, gevalletje kip en ei.
Zoals ik al zei, we gaan 2 nachten naar de kust dus voor dinsdag zit het er niet in.
En therapie...ik weet het niet meer. EMDR, Cognitieve, Exposure ik heb ze allemaal al gehad. Ze nemen een stukje weg, wat fijn is maar er komt iets anders voor in de plaats.
En uiteindelijk val ik ook in slaap, kan ook niet anders, ik ga haast in coma zou ik willen zeggen. En lieve Leo, ik vind het hartstikke fijn dat je reageert zeg...echt heel fijn, doet me goed.
zondag 16 augustus 2009 om 05:45
Ja nou ja, ik kan niet slapen (hahaha!) kleine moeite dus hoor meid.
Maar toch he, ik weet dat je het allemaal gedaan hebt, toch zou ik het nog eens proberen. Misschien gewoon praten met een peut. Gewoon praten en je zorgen wat van je af laten glijden tijdens die therapie. Jezelf wat sterken, zelfverzekerder worden, meer vertrouwen in lichaam en geest waardoor het makkelijker is je over te geven aan de slaap.
Lotgenoten?
Iets voor jou?
Het stikt vast van de mensen die ook niet kunnen slapen en daar mee bezig zijn. Misschien een idee om daar eens naar op zoek te gaan op internet.
De 'niet slapen hyves' kun je 's nachts tetteren met mede-niet slapers.
Ik weet niet of analyse of zo nou goed is met jouw probleem. Er zijn slaapklinieken waar je slaapstructuur in kaart wordt gebracht. Daarvoor moet je 24 uur wakker blijven (voor jou waarschijnlijk geen probleem) en dan gaan ze EEG's maken van je hoofd.
Wie weet is het wel iets medisch, of iets waarvoor zij een prima advies hebben. Je weet het allemaal niet en ik zou het eens laten onderzoeken.
Niet wanhopen hoor, je bent zo moe dat je door de bomen het bos niet meer ziet maar meisje, maandag bellen naar de huisarts en maak je probleem bespreekbaar.
Eenzaam jij? Heeft je slapeloosheid daar mee te maken ook denk je?
Maar toch he, ik weet dat je het allemaal gedaan hebt, toch zou ik het nog eens proberen. Misschien gewoon praten met een peut. Gewoon praten en je zorgen wat van je af laten glijden tijdens die therapie. Jezelf wat sterken, zelfverzekerder worden, meer vertrouwen in lichaam en geest waardoor het makkelijker is je over te geven aan de slaap.
Lotgenoten?
Iets voor jou?
Het stikt vast van de mensen die ook niet kunnen slapen en daar mee bezig zijn. Misschien een idee om daar eens naar op zoek te gaan op internet.
De 'niet slapen hyves' kun je 's nachts tetteren met mede-niet slapers.
Ik weet niet of analyse of zo nou goed is met jouw probleem. Er zijn slaapklinieken waar je slaapstructuur in kaart wordt gebracht. Daarvoor moet je 24 uur wakker blijven (voor jou waarschijnlijk geen probleem) en dan gaan ze EEG's maken van je hoofd.
Wie weet is het wel iets medisch, of iets waarvoor zij een prima advies hebben. Je weet het allemaal niet en ik zou het eens laten onderzoeken.
Niet wanhopen hoor, je bent zo moe dat je door de bomen het bos niet meer ziet maar meisje, maandag bellen naar de huisarts en maak je probleem bespreekbaar.
Eenzaam jij? Heeft je slapeloosheid daar mee te maken ook denk je?
zondag 16 augustus 2009 om 06:08
Ja het is inderdaad een grote garen geworden...doelende op "het overgeven aan slaap"
Ze zeggen weleens dat fobie uit controle-freakerigheid voortkomt. Overgeven (letterlijk en figuurlijk) kan ik niet en wil ik ook niet. Slapen is eigenlijk net zo natuurlijk, en dit terwijl ik slapen juist eigenlijk heel fijn vind. Lekker in bed, dekentje over me heen, zalig. Maar het moment van laten gaan schijnt de issue te zijn.
Haha niet slapen Hyves...ik zit niet op Hyves, ken het wel maar voor de niet-slapenden heb ik nog nooit gehoord.
Simpel gezegd zou ik gewoon een pilletje willen, dat me gewoon mijn brein weet uit te schakelen, gewoon lekker de slaap inglijden. Ik ben bang voor een opname ofzo, stel je voor zeg...dan ben je dus wel gek in mijn ogen (bedoel ik niet denigrerend, maar dat is zo'n magische grens voor mij, als ik daaraan moet zal ik moeten erkennen dat ik het zelf niet meer kan oplossen).
Ja dit is echt iets waarmee ik niet te lang moet doorlopen, ik bedoel, what's next? Mijn privéleven gaat straks er echt onder lijden en dat kan niet de bedoeling zijn.
Eenzaam bedoel ik dat ik in de loop van de tijd een muur van angst om me heen heb gekregen. Ik heb wel een lieve vriend en mijn relatie is gewoon goed, maar dat is toch zo'n muurtje dat altijd aanwezig is. En achter dat muurtje kun je soms in je uppie best eenzaam zijn. Ik begin steeds meer een relatie met mijn fobie te krijgen dan in de eerste plaats met mijn vriend en dat is een gevaarlijke situatie.
Ze zeggen weleens dat fobie uit controle-freakerigheid voortkomt. Overgeven (letterlijk en figuurlijk) kan ik niet en wil ik ook niet. Slapen is eigenlijk net zo natuurlijk, en dit terwijl ik slapen juist eigenlijk heel fijn vind. Lekker in bed, dekentje over me heen, zalig. Maar het moment van laten gaan schijnt de issue te zijn.
Haha niet slapen Hyves...ik zit niet op Hyves, ken het wel maar voor de niet-slapenden heb ik nog nooit gehoord.
Simpel gezegd zou ik gewoon een pilletje willen, dat me gewoon mijn brein weet uit te schakelen, gewoon lekker de slaap inglijden. Ik ben bang voor een opname ofzo, stel je voor zeg...dan ben je dus wel gek in mijn ogen (bedoel ik niet denigrerend, maar dat is zo'n magische grens voor mij, als ik daaraan moet zal ik moeten erkennen dat ik het zelf niet meer kan oplossen).
Ja dit is echt iets waarmee ik niet te lang moet doorlopen, ik bedoel, what's next? Mijn privéleven gaat straks er echt onder lijden en dat kan niet de bedoeling zijn.
Eenzaam bedoel ik dat ik in de loop van de tijd een muur van angst om me heen heb gekregen. Ik heb wel een lieve vriend en mijn relatie is gewoon goed, maar dat is toch zo'n muurtje dat altijd aanwezig is. En achter dat muurtje kun je soms in je uppie best eenzaam zijn. Ik begin steeds meer een relatie met mijn fobie te krijgen dan in de eerste plaats met mijn vriend en dat is een gevaarlijke situatie.
zondag 16 augustus 2009 om 06:26
Beste AriMa
Wat een rotprobleem zeg!
Ik ken het probleem niet, dus kan je alleen veel steun toewensen. Maar het lijkt me duidelijk dat je hulp nodig hebt. Een begin is dan gemaakt bij de huisarts. Van daar uit kun je nog altijd kijken naar wat wel en niet kan. Ik zou je nu nog niet druk gaan maken over opname's oid. Eerst eens naar de huisarts...
Veel plezier de komende dagen en sterkte met je probleem!
Wat een rotprobleem zeg!
Ik ken het probleem niet, dus kan je alleen veel steun toewensen. Maar het lijkt me duidelijk dat je hulp nodig hebt. Een begin is dan gemaakt bij de huisarts. Van daar uit kun je nog altijd kijken naar wat wel en niet kan. Ik zou je nu nog niet druk gaan maken over opname's oid. Eerst eens naar de huisarts...
Veel plezier de komende dagen en sterkte met je probleem!
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
zondag 16 augustus 2009 om 06:27
Goed dat je inziet dat het niet ok is om er mee door te lopen. Dat lijkt me een prima uitgangspunt.
Het je overgeven aan de luchtledigheid van de slaap, ja, dat zou best uit de wil om te controleren kunnen voortkomen. Lijkt me een logische verklaring. Ik vind het ook niet prettig hoor, dat moment tussen waken en slapen en dat je dan zo wegglijdt, ik heb er niks mee maar voor anderen is het 't lekkerste moment van de dag. Dat relativeert het voor mij wel moet ik zeggen. Niet dat ik moet voelen wat iedereen voelt maar slapen hoort net zo goed bij het mens zijn als plassen, poepen etc. Het is de natuur en ik geloof enorm in de natuur. Voor mezelf kan ik daar dus wel wat mee.
Als je zo moe bent zoals jij dan is relativeren moeilijk denk ik. Of ben je daar sowieso niet goed in?
Van niet slapen wordt je niet gelukkig en het is zelfs slecht voor je. Niet om extra druk op je te zetten maar als je bang bent dat het misloopt is dat wel een extra reden om er mee aan de slag te gaan, met je probleem, denk je zelf ook niet?
Het je overgeven aan de luchtledigheid van de slaap, ja, dat zou best uit de wil om te controleren kunnen voortkomen. Lijkt me een logische verklaring. Ik vind het ook niet prettig hoor, dat moment tussen waken en slapen en dat je dan zo wegglijdt, ik heb er niks mee maar voor anderen is het 't lekkerste moment van de dag. Dat relativeert het voor mij wel moet ik zeggen. Niet dat ik moet voelen wat iedereen voelt maar slapen hoort net zo goed bij het mens zijn als plassen, poepen etc. Het is de natuur en ik geloof enorm in de natuur. Voor mezelf kan ik daar dus wel wat mee.
Als je zo moe bent zoals jij dan is relativeren moeilijk denk ik. Of ben je daar sowieso niet goed in?
Van niet slapen wordt je niet gelukkig en het is zelfs slecht voor je. Niet om extra druk op je te zetten maar als je bang bent dat het misloopt is dat wel een extra reden om er mee aan de slag te gaan, met je probleem, denk je zelf ook niet?
zondag 16 augustus 2009 om 08:03
Arima, ik herken je probleem heel goed, ook ik heb emotofobie en heb therapie gehad via ggz. paniekgroep, fobie groep en individuele thrapie bij de psygoloog. Ik ben alleen bang voor overgeven als ik mij misselijk voel, of iets aan mijn maag voel. Ook ik slaap slecht en ik heb een andere angst die ik hier niet durft te zetten uit angst van herkenning, maar het heeft ook met controlle te maken denk ik ? dit houd mij ook uit mijn slaap. Mijn toenmalige ex was ook zo van, gewoon liggen en fijne gedachtes hebben en slapen zo werkt dat gewoon niet, hij snapt het niet ! Eenzaam ben ik ook, ik woon alleen en door mijn ziekte (Astma) kan toch stuk minder. Ik ben ook de gehele tijd gestressed en angstig over dat andere probleem.
sterkte !
sterkte !
zondag 16 augustus 2009 om 08:10
Oh, nog een vraag aan jou, ben jij ook super gevoelig ? ik wel dus, ik ben te gevoelig, ik trek ook alles aan ben bang dingen fout te doen/zeggen, schrik snel en huil ook super snel, en vind het vreselijk als iemand boos op mij is. En ik moet ook ales goed doen, mag geen fouten maken uit angst dat ze boos op mij worden.
zondag 16 augustus 2009 om 14:37
zondag 16 augustus 2009 om 14:44
Weet je wel zeker dat het brandende gevoel "tussen je oren" zit? Het kan namelijk ook zo zijn dat je een lichte reflux hebt gehad: een beetje maagzuur dat terugkomt.
Aj, en dat wil je ws nou nèt niet horen, met je overgeeffobie... Sorry! Laat het iig eens nakijken door de huisarts, wie weet kan die je helpen...
Trustu!
Aj, en dat wil je ws nou nèt niet horen, met je overgeeffobie... Sorry! Laat het iig eens nakijken door de huisarts, wie weet kan die je helpen...
Trustu!
maandag 17 augustus 2009 om 19:05
AriMa, wat vervelend allemaal!
Ik denk dat je vooral jezelf heel serieus moet nemen. Je schrijft dat je er nu voor het eerst om gehuild hebt. En dat mag, dat is heel goed! Het is toch ook een rotprobleem.
Ik 'ken' je nog van het darmproblementopic. Daarin kon je zo luchtig praten over je problemen. Alsof je er een beetje afstand van deed. Ik snap dat dat een goede 'overlevingsstrategie' is, maar soms moet je onder ogen zien dat er wel een probleem is. In dit geval je angst en je eenzaamheid. Heel goed dat je dat nu bent gaan zien en dat je het hier opgeschreven hebt. Ik hoop dat je er verder mee aan de slag kunt gaan.
Hoe heb je het gehad aan de kust?
Ik denk dat je vooral jezelf heel serieus moet nemen. Je schrijft dat je er nu voor het eerst om gehuild hebt. En dat mag, dat is heel goed! Het is toch ook een rotprobleem.
Ik 'ken' je nog van het darmproblementopic. Daarin kon je zo luchtig praten over je problemen. Alsof je er een beetje afstand van deed. Ik snap dat dat een goede 'overlevingsstrategie' is, maar soms moet je onder ogen zien dat er wel een probleem is. In dit geval je angst en je eenzaamheid. Heel goed dat je dat nu bent gaan zien en dat je het hier opgeschreven hebt. Ik hoop dat je er verder mee aan de slag kunt gaan.
Hoe heb je het gehad aan de kust?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:53
Hallo hallo,
Hier ben ik weer, eagle has landed enzo. Aan de kust was het lekker hoor. Als je uit het Zuid-Limburgse komt is dat toch weer hele andere koek
Heeft me ook goed gedaan om uit mijn omgeving te zijn voor even. De slaapproblemen heb ik daar ook niet gehad, althans niet in deze hoedanigheid. De eerste avond heb ik wel even last gehad dat ik na 20 minuten weer wakker schoot, vriend lag naast me tv te kijken en dat was kalmerend (aangezien hij meestal slaapt als ik in bed kruip). De 2e keer schrok ik ergens in de nacht wakker, hij lag te slapen, tv was uit en voelde me wel ongemakkelijk maar ik probeerde me kalm te houden en dat is ook gelukt, viel weer in slaap en ben niet meer wakker geworden tot onze meid ons om 9.30 uur(!!) wakker maakte. Gister ben ik zelfs om 1 uur in slaap gevallen en heb de hele nacht doorgeslapen in 1 ruk (dat is dus al heel lang geweest dat mij dit lukte). Merk wel dat ik echt een chronisch slaaptekort heb, mén wat ben ik moe zeg....zou overal kunnen neervallen en slapen lijkt het wel.
Tja dat van de reflux, ik weet het niet, is natuurlijk een optie die nagekeken kan worden.
Ik ben wel erg aan het opkijken tegen de huisarts. Heb 2 jaar non-stop in een of andere therapie gezeten voor mijn fobie, soms ging het erg goed, soms leek het net omdat ik er meer mee bezig was dat het echt ook meer in mijn gedachten voorkwam. Ben eigenlijk beetje moedeloos aan het worden. De praktijk waar ik zat was na 2 jaar gewoon "klaar" met mij. Volgens hun was de conclusie dat ik dit gewoon altijd zal blijven houden en het moet handelen, aangezien ik de "tools" van ze heb gekregen.
Girlxxx: nee ik ben niet supergevoelig ofzo. En ik kan ook veel hebben eigenlijk maar er is gewoon dit duveltje in de doos dat altijd op te proppen komt en dat is gewoon frustrerend. Is echt wel klote he dat het je zo isoleert. Dat heb ik nu wel ingezien, juist omdat we wel weg zijn geweest en niet aan mijn angst heb willen toegeven.
Moonlight: Leuk dat je hier even komt meeschrijven.
Mijn darmproblemen ja...nou weet je eigenlijk zie ik het ook luchtig, die problemen kwamen niet op het terrein van overgeven ofzo en dan kan ik echt wel nuchter dingen bekijken. Was ik misselijk geweest of iets dergelijks geweest zou ik wel inderdaad in paniek zijn gewees, maar dat was niet aan de orde. Ik was eigenlijk gerustgesteld door mijn specialist die het doorhad dat het iets aan mijn dikke darm moet zijn en dan wordt het van onder bekeken, niet van boven...en dan kan ik wel wat hebben haha.
Nu weer thuis, ben aant wikken en wegen, zal ik morgen bellen of niet...het is beter van wel want ik ben ook gelijk gespannener op de een of andere manier terwijl ik net thuis ben....echt vaag...
Hier ben ik weer, eagle has landed enzo. Aan de kust was het lekker hoor. Als je uit het Zuid-Limburgse komt is dat toch weer hele andere koek
Heeft me ook goed gedaan om uit mijn omgeving te zijn voor even. De slaapproblemen heb ik daar ook niet gehad, althans niet in deze hoedanigheid. De eerste avond heb ik wel even last gehad dat ik na 20 minuten weer wakker schoot, vriend lag naast me tv te kijken en dat was kalmerend (aangezien hij meestal slaapt als ik in bed kruip). De 2e keer schrok ik ergens in de nacht wakker, hij lag te slapen, tv was uit en voelde me wel ongemakkelijk maar ik probeerde me kalm te houden en dat is ook gelukt, viel weer in slaap en ben niet meer wakker geworden tot onze meid ons om 9.30 uur(!!) wakker maakte. Gister ben ik zelfs om 1 uur in slaap gevallen en heb de hele nacht doorgeslapen in 1 ruk (dat is dus al heel lang geweest dat mij dit lukte). Merk wel dat ik echt een chronisch slaaptekort heb, mén wat ben ik moe zeg....zou overal kunnen neervallen en slapen lijkt het wel.
Tja dat van de reflux, ik weet het niet, is natuurlijk een optie die nagekeken kan worden.
Ik ben wel erg aan het opkijken tegen de huisarts. Heb 2 jaar non-stop in een of andere therapie gezeten voor mijn fobie, soms ging het erg goed, soms leek het net omdat ik er meer mee bezig was dat het echt ook meer in mijn gedachten voorkwam. Ben eigenlijk beetje moedeloos aan het worden. De praktijk waar ik zat was na 2 jaar gewoon "klaar" met mij. Volgens hun was de conclusie dat ik dit gewoon altijd zal blijven houden en het moet handelen, aangezien ik de "tools" van ze heb gekregen.
Girlxxx: nee ik ben niet supergevoelig ofzo. En ik kan ook veel hebben eigenlijk maar er is gewoon dit duveltje in de doos dat altijd op te proppen komt en dat is gewoon frustrerend. Is echt wel klote he dat het je zo isoleert. Dat heb ik nu wel ingezien, juist omdat we wel weg zijn geweest en niet aan mijn angst heb willen toegeven.
Moonlight: Leuk dat je hier even komt meeschrijven.
Mijn darmproblemen ja...nou weet je eigenlijk zie ik het ook luchtig, die problemen kwamen niet op het terrein van overgeven ofzo en dan kan ik echt wel nuchter dingen bekijken. Was ik misselijk geweest of iets dergelijks geweest zou ik wel inderdaad in paniek zijn gewees, maar dat was niet aan de orde. Ik was eigenlijk gerustgesteld door mijn specialist die het doorhad dat het iets aan mijn dikke darm moet zijn en dan wordt het van onder bekeken, niet van boven...en dan kan ik wel wat hebben haha.
Nu weer thuis, ben aant wikken en wegen, zal ik morgen bellen of niet...het is beter van wel want ik ben ook gelijk gespannener op de een of andere manier terwijl ik net thuis ben....echt vaag...
donderdag 20 augustus 2009 om 08:30
AriMa welkom terug ! Toch knap en goed dat je bent gegaan, ik snap nlk presies dat gevoel wat jij erbij hebt die angst etc... pffft.
Zo dan ben je vast even goed bijgetankt na zo'n goede nachtrust hihaaaaaaaa
Bedankt voor je antwoord over dat gevoelig zijn, tja zelf heb ik daar dus wel veels te veel last van, ik huil snel en ben snel bang voor mensen ik ben gewoon echt een watje ! ik laat ook over mij heenlopen en durf weing, ben niet assertief geneoeg helaas, en als ik in nieuw gezeldschap verkeer ben ik verlegen, en bij de mensen die ik goed ken, doe ik mij stoerder voor dan dat ik ben, nogmaals heb ik er een angst bij die ik nog nooit heb uitgesproken zelfs niet tegen de psygoloog want ik schaam mij dood voor dat, het knaagt al mijn hele leven aan mij.
Als ik je raad mag geven, bellen meissie ! zie je geef jou raad dat moet ik bij mijzelf ook doen hoor
Succes !
Zo dan ben je vast even goed bijgetankt na zo'n goede nachtrust hihaaaaaaaa
Bedankt voor je antwoord over dat gevoelig zijn, tja zelf heb ik daar dus wel veels te veel last van, ik huil snel en ben snel bang voor mensen ik ben gewoon echt een watje ! ik laat ook over mij heenlopen en durf weing, ben niet assertief geneoeg helaas, en als ik in nieuw gezeldschap verkeer ben ik verlegen, en bij de mensen die ik goed ken, doe ik mij stoerder voor dan dat ik ben, nogmaals heb ik er een angst bij die ik nog nooit heb uitgesproken zelfs niet tegen de psygoloog want ik schaam mij dood voor dat, het knaagt al mijn hele leven aan mij.
Als ik je raad mag geven, bellen meissie ! zie je geef jou raad dat moet ik bij mijzelf ook doen hoor
Succes !
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:48
donderdag 27 augustus 2009 om 22:02
Dus nogmaals:
Het gaat met dagen goed en een aantal wat minder.
Heb in ieder geval wel in kaart kunnen brengen dat mijn maagzuur (ik denk dat dat het gewoon is) bij mij zich manifesteert als ik gespannen ben.
Aan zee ging het best goed, eenmaal thuis de 2e nacht een terugval gehad, toen weer een aantal dagen ok (heb mezelf gedwongen om vroeg naar bed te gaan). En toen weer klote eigenlijk. Mijn vriend was namelijk naar Lowlands vanaf donderdag en vanaf vrijdag was mijn dochter naar mijn ex. Dus ik was eigenlijk het hele weekend alleen en was echt wel van de leg af haha. Het is gewoon ook jaaaaren geweest dat ik niet iemand om me heen was, zo stil in huis enzo, was echt effe beetje de draad kwijt.
Dus die dagen waren niet zo fijn, weer aan de Gaviscon en tegen de ochtend naar bed en met de tv aan in slaap vallen.
Wat dat betreft heb ik echt wel gemerkt dat een paar dagen goed slapen echt wel heel veel verschil kunnen maken.
Wat minder lange tenen, voelde me fitter, gewoon ook wat positiever tegen dingen aankijken.
Nu ben ik sinds gistermiddag in Polen bij mijn familie en het gaat zo zo. Gister na een hele lange autorit (18 uur) aangekomen en was echt kapot, dus even op de bank gelegen en geslapen en 's avonds wat moeizamer in slaap gevallen. Heel lang liggen te draaien en weer een vlaag van misselijkheid gehad die weer hartkloppingen veroorzaakte. Maar ik heb mezelf weer weten te bedaren en heb weer doorgeslapen. De truc heb ikzelf ook uitgevonden. Bidden....ja echt ik weet het, niet heel hip enzo maar toch. Als ik me niet goed voel ben ik aan het bidden geslagen en het kalmeert me, dat ik weer in slaap val.
Vandaag feestje gehad ivm mijn verjaardag (bah alweer 29 haha) en toen ging om 21,15 weer iedereen naar huis, met de kippen op stok. Dat is hier altijd zo maar goed als je gewend bent om 5 uur te gaan slapen mis ik voor mijn gevoel dus nog een heel dagdeel. Heb dus tegen mijn vriend gezegd dat ie nog maar een boek kan gaan lezen ofzo en ik even achter de pc want ik kan dus echt nog niet nu naar bed hoor.
Voor mij komt de beproeving straks. Aangezien ik zo'n control freak ben en moeilijk uit mijn stramien kom heb ik mijn vriend voorgesteld om samen in de tent te slapen buiten. Ik moet van mezelf bepaalde negatieven ideeen gewoon af en ik wil dingen doorstaan, door gewoon dingen te doen van mezelf.
Dus dalijk liggen we buiten, in het pikkedonker (we zitten hier in de bergen in een dorpje dus het is echt echt donker), zonder enige vorm van luxe (en dus houvast). Ik zie er tegen op, maar dit moet ik gewoon doen, iets gevoelsmatigs voor mij zeg maar. Bewijzen dat ik niet toegeef aan mijn angst.
En jij ook vroeg naar bed he Moonlight
Girlxxx ik herken sommige dingen ook wel hoor, dingen willen verbloemen met mijn zogenaamde stoerheid. Maar eigenlijk kan ik helemaal niet eens over mezelf praten zijn mijn vriend en ik tot de conclusie gekomen (jaja 18 uur in de auto samen dan krijg je ook de zwaardere gesprekken haha). Ik kan wel zeggen wat ik vind, maar wat ik voel is iets anders, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Het lijkt net alsof mijn kastje gewoon op slot is en dichtgemetseld. Ik ben zo mondig (tot vervelens toe, zal ik eerlijk bekennen, ben soms geen gemakkelijke) en als het me niet zint, dan kan ik makkelijk iemand een veeg uit de pan geven maar wat het met me doet kan ik dan weer niet benoemen, echt heel stom....
Nou Girl...ga jij dan ook de dokter bellen dan?
Zo ik heb wel weer genoeg getypt voor nu. Ik ga eens kijken wat er verder nog op het forum gebeurt in de afgelopen dagen.
Ari
Het gaat met dagen goed en een aantal wat minder.
Heb in ieder geval wel in kaart kunnen brengen dat mijn maagzuur (ik denk dat dat het gewoon is) bij mij zich manifesteert als ik gespannen ben.
Aan zee ging het best goed, eenmaal thuis de 2e nacht een terugval gehad, toen weer een aantal dagen ok (heb mezelf gedwongen om vroeg naar bed te gaan). En toen weer klote eigenlijk. Mijn vriend was namelijk naar Lowlands vanaf donderdag en vanaf vrijdag was mijn dochter naar mijn ex. Dus ik was eigenlijk het hele weekend alleen en was echt wel van de leg af haha. Het is gewoon ook jaaaaren geweest dat ik niet iemand om me heen was, zo stil in huis enzo, was echt effe beetje de draad kwijt.
Dus die dagen waren niet zo fijn, weer aan de Gaviscon en tegen de ochtend naar bed en met de tv aan in slaap vallen.
Wat dat betreft heb ik echt wel gemerkt dat een paar dagen goed slapen echt wel heel veel verschil kunnen maken.
Wat minder lange tenen, voelde me fitter, gewoon ook wat positiever tegen dingen aankijken.
Nu ben ik sinds gistermiddag in Polen bij mijn familie en het gaat zo zo. Gister na een hele lange autorit (18 uur) aangekomen en was echt kapot, dus even op de bank gelegen en geslapen en 's avonds wat moeizamer in slaap gevallen. Heel lang liggen te draaien en weer een vlaag van misselijkheid gehad die weer hartkloppingen veroorzaakte. Maar ik heb mezelf weer weten te bedaren en heb weer doorgeslapen. De truc heb ikzelf ook uitgevonden. Bidden....ja echt ik weet het, niet heel hip enzo maar toch. Als ik me niet goed voel ben ik aan het bidden geslagen en het kalmeert me, dat ik weer in slaap val.
Vandaag feestje gehad ivm mijn verjaardag (bah alweer 29 haha) en toen ging om 21,15 weer iedereen naar huis, met de kippen op stok. Dat is hier altijd zo maar goed als je gewend bent om 5 uur te gaan slapen mis ik voor mijn gevoel dus nog een heel dagdeel. Heb dus tegen mijn vriend gezegd dat ie nog maar een boek kan gaan lezen ofzo en ik even achter de pc want ik kan dus echt nog niet nu naar bed hoor.
Voor mij komt de beproeving straks. Aangezien ik zo'n control freak ben en moeilijk uit mijn stramien kom heb ik mijn vriend voorgesteld om samen in de tent te slapen buiten. Ik moet van mezelf bepaalde negatieven ideeen gewoon af en ik wil dingen doorstaan, door gewoon dingen te doen van mezelf.
Dus dalijk liggen we buiten, in het pikkedonker (we zitten hier in de bergen in een dorpje dus het is echt echt donker), zonder enige vorm van luxe (en dus houvast). Ik zie er tegen op, maar dit moet ik gewoon doen, iets gevoelsmatigs voor mij zeg maar. Bewijzen dat ik niet toegeef aan mijn angst.
En jij ook vroeg naar bed he Moonlight
Girlxxx ik herken sommige dingen ook wel hoor, dingen willen verbloemen met mijn zogenaamde stoerheid. Maar eigenlijk kan ik helemaal niet eens over mezelf praten zijn mijn vriend en ik tot de conclusie gekomen (jaja 18 uur in de auto samen dan krijg je ook de zwaardere gesprekken haha). Ik kan wel zeggen wat ik vind, maar wat ik voel is iets anders, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Het lijkt net alsof mijn kastje gewoon op slot is en dichtgemetseld. Ik ben zo mondig (tot vervelens toe, zal ik eerlijk bekennen, ben soms geen gemakkelijke) en als het me niet zint, dan kan ik makkelijk iemand een veeg uit de pan geven maar wat het met me doet kan ik dan weer niet benoemen, echt heel stom....
Nou Girl...ga jij dan ook de dokter bellen dan?
Zo ik heb wel weer genoeg getypt voor nu. Ik ga eens kijken wat er verder nog op het forum gebeurt in de afgelopen dagen.
Ari
donderdag 27 augustus 2009 om 22:16
Gefeliciteerd AriMa!
Ja, ik wil ook vroeg naar bed vandaag. Heb een paar dagen gehad dat ik 'weer in mijn ritme moest komen'. Vind dat ik morgenochtend gewoon vroeg moet opstaan. Heb geen afspraken morgen, dus t maakt niet uit als ik moe ben.
Ik hoop dat je geniet van je verblijf in Polen. Heb je zelf Poolse roots?
Ja, ik wil ook vroeg naar bed vandaag. Heb een paar dagen gehad dat ik 'weer in mijn ritme moest komen'. Vind dat ik morgenochtend gewoon vroeg moet opstaan. Heb geen afspraken morgen, dus t maakt niet uit als ik moe ben.
Ik hoop dat je geniet van je verblijf in Polen. Heb je zelf Poolse roots?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 22:32
Heej Moon,
Dank je dank je
Ja mijn moeder (en de hele kant van haar natuurlijk) zijn Pools, dus ik heb hier een legio aan tantes en nichtjes enzo die we om de zoveel tijd opzoeken. Eigenlijk een hele beproeving want mijn vertrouwd huisje verlaten is een hele taak voor mijn gevoel maar niet gaan kan ik ook niet.
Dat is het ook een verkeerd ritme is er ook ingeslopen dus dan duurt het goede ritme krijgen natuurlijk ook weer een tijdje. Moet je wel de discipline hebben om dan ook je bed uit te komen
Ik hoop dat het je echt lukt, ben je ook mentaal een stuk weerbaarder lijkt me zo.
Ari
Dank je dank je
Ja mijn moeder (en de hele kant van haar natuurlijk) zijn Pools, dus ik heb hier een legio aan tantes en nichtjes enzo die we om de zoveel tijd opzoeken. Eigenlijk een hele beproeving want mijn vertrouwd huisje verlaten is een hele taak voor mijn gevoel maar niet gaan kan ik ook niet.
Dat is het ook een verkeerd ritme is er ook ingeslopen dus dan duurt het goede ritme krijgen natuurlijk ook weer een tijdje. Moet je wel de discipline hebben om dan ook je bed uit te komen
Ik hoop dat het je echt lukt, ben je ook mentaal een stuk weerbaarder lijkt me zo.
Ari
donderdag 27 augustus 2009 om 22:35
Mentaal gaat het wel eigenlijk, maar dat komt omdat ik er 's ochtends pas laat uit kom. Ik kom dus wel aan voldoende uren slaap. Maar t is zo zonde van die uren tussen 11 en 2... (en ja.. ik weet het, stap 1 is eerder opstaan)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 22:48
