Psyche
alle pijlers
sociale angst, paniek en wantrouwen
donderdag 2 februari 2017 om 19:38
...
Maar nu komen de gevoelens boven, ze zijn er en lten zich nog mar moeilijk weg drukken. Maar mijn negatieve stem heeft hier een duidelijke visie op: dit kan en dit mag niet. Want met emoties ben je zichtbaar en dat mag niet. Het is continue strijden en vechten in mijn hoofd. Mijn therapeute zei dat dit de goede weg is, omdat alles nu in beweging is. Ik wil van mijn sociale angst af, mensen weer kunnnen vertrouwen en vooral een positief gevoel hebben over mezelf. Ik kan nu geeneens in de spiegel kijken zonder me te schamen.
Het is zo moeilijk...
Wat ik wilde met dit topic was het even van me af schrijven. Laten weten dat ik een vechter ben. Ik zal niet opgeven, het is een weg met een hele lange adem. Maar ik zal er komen!
Maar nu komen de gevoelens boven, ze zijn er en lten zich nog mar moeilijk weg drukken. Maar mijn negatieve stem heeft hier een duidelijke visie op: dit kan en dit mag niet. Want met emoties ben je zichtbaar en dat mag niet. Het is continue strijden en vechten in mijn hoofd. Mijn therapeute zei dat dit de goede weg is, omdat alles nu in beweging is. Ik wil van mijn sociale angst af, mensen weer kunnnen vertrouwen en vooral een positief gevoel hebben over mezelf. Ik kan nu geeneens in de spiegel kijken zonder me te schamen.
Het is zo moeilijk...
Wat ik wilde met dit topic was het even van me af schrijven. Laten weten dat ik een vechter ben. Ik zal niet opgeven, het is een weg met een hele lange adem. Maar ik zal er komen!
anoniem_264693 wijzigde dit bericht op 02-02-2017 23:12
Reden: Misschien toch te herkenbaar
Reden: Misschien toch te herkenbaar
% gewijzigd
donderdag 2 februari 2017 om 19:56
Ik herken een hoop, waaronder het niet emoties tonen zodat je onzichtbaar blijft. Dat is moeilijk en geeft idd veel innerlijke strijd wanneer je eenmaal emotioneel in beweging bent.
Wat ontzettend verdrietig van je eerste kindje. Hoe oud is je tweede nu? Bij mij hielp het om naar mijn kind te kijken en te ervaren wat gezonde en belangrijke ontwikkelingsfases zijn. Dus bijv: ze mag boos worden want dat betekent dat ze zich op gezonde wijze een beetje van mij losmaakt en zelf haar wensen gaat onderzoeken. Door me dat te realiseren en er over na te denken, kreeg ik veel meer inzicht in welke stappen ik nooit veilig had kunnen zetten en welke ontwikkelingen ik had misgelopen. En dan het engste: jezelf die ruimte gaan geven om dat te gaan doen. Ik was ook gemotiveerd om te groeien, naar mijn idee is het dan toch makkelijker om alle angst die telkens vrijkomt bij een volgende stap niet uit de weg te gaan maar op milde wijze aan te gaan.
Wat ontzettend verdrietig van je eerste kindje. Hoe oud is je tweede nu? Bij mij hielp het om naar mijn kind te kijken en te ervaren wat gezonde en belangrijke ontwikkelingsfases zijn. Dus bijv: ze mag boos worden want dat betekent dat ze zich op gezonde wijze een beetje van mij losmaakt en zelf haar wensen gaat onderzoeken. Door me dat te realiseren en er over na te denken, kreeg ik veel meer inzicht in welke stappen ik nooit veilig had kunnen zetten en welke ontwikkelingen ik had misgelopen. En dan het engste: jezelf die ruimte gaan geven om dat te gaan doen. Ik was ook gemotiveerd om te groeien, naar mijn idee is het dan toch makkelijker om alle angst die telkens vrijkomt bij een volgende stap niet uit de weg te gaan maar op milde wijze aan te gaan.
donderdag 2 februari 2017 om 20:05
Dank jullie wel
Mijn dochter is nu 8 jaar. Voor haar ben ik de strijd aan gegaan. Vooral sinds zij naar school is, merkte ik dat mijn verleden ons inhaalde. Ik was op de verkeerde manier gefocust. Was alleen maar bezig met dat ze niet gepest zou worden bijvoorbeeld.
Ik probeer nu haar wel boos te laten zijn of verdrietig. Ik troost haar en laat haar merken dat het oké is.
En inderdaad zelf niets meer uit de weg gaan. Vaak confronterend en zwaar...
Mijn dochter is nu 8 jaar. Voor haar ben ik de strijd aan gegaan. Vooral sinds zij naar school is, merkte ik dat mijn verleden ons inhaalde. Ik was op de verkeerde manier gefocust. Was alleen maar bezig met dat ze niet gepest zou worden bijvoorbeeld.
Ik probeer nu haar wel boos te laten zijn of verdrietig. Ik troost haar en laat haar merken dat het oké is.
En inderdaad zelf niets meer uit de weg gaan. Vaak confronterend en zwaar...
donderdag 2 februari 2017 om 20:15
Ja het kan echt loodzwaar zijn. Er zijn wrs delen in je die op de rem staan, omdat je dingen niet mag doen want als je ze doet dan ben je in gevaar. Daar zit veel angst en stress op.
Hoe erg het ook als jou voelt, jij hoeft dat niet te zijn. Jij kunt nieuwsgierig zijn, en je open willen stellen en dergelijke. Dat andere stuk heeft recht op haar angst, die associaties zijn er niet voor niets. Daar je weg in vinden, met begrip voor je vroegere ik en verlangen naar een ruimere nieuwe ik, dat is een uitdaging. Wel één die echt de moeite waard is
Hoe erg het ook als jou voelt, jij hoeft dat niet te zijn. Jij kunt nieuwsgierig zijn, en je open willen stellen en dergelijke. Dat andere stuk heeft recht op haar angst, die associaties zijn er niet voor niets. Daar je weg in vinden, met begrip voor je vroegere ik en verlangen naar een ruimere nieuwe ik, dat is een uitdaging. Wel één die echt de moeite waard is
donderdag 2 februari 2017 om 20:23
Dikke knuffel, je bent een sterke vrouw! Ik herken sommige dingen ook wel zoals geen emoties tonen want van mezelf mag ik het niet laten zien omdat ik dan kwetsbaar ben en dat wil ik niet. Maar toch is het soms goed om emoties los te laten en eruit te gooien om dingen op te schonen en een frisse start te maken. Jij komt er wel!
