Psyche
alle pijlers
Spijt: niet pakken kans van mijn leven, hoe mee om te gaan?
dinsdag 22 december 2009 om 23:41
Kan iemand mij tips geven hoe ik het kan verwerken als ik de kans van mijn leven niet gepakt heb en daar later spijt van heb gekregen?
Iemand ideeën hoe ik er mee kan om gaan als ik in het verleden de kans van me leven uit me handen heb laten vallen en daar dagelijks mee geconfronteerd word? Hoe verwerk ik dit?
Ik heb een voorbeeld situatie schets (lang verhaal) maar ook andere voorbeelden zijn welkom.
De situatie:
Ik stond anderhalf jaar geleden op plek nummer één voor een gloednieuw studentenhuis dat werd opgeleverd door een woningbouw coorperatie in hartje Utrecht Centrum. Daarvoor had ik 20 keer gehospiteerd (Ik word niet zo gauw aangenomen vanwege asperger) en dacht dat ik binnen was. . Maar uiteindelijk durfde ik niet omdat ik:
-bang was wat voor huisgenoten ik zou krijgen (kon ze niet beoordelen op een hospiteeravond en had in het verleden nare ervaringen met huisgenoten)
-bang zijn om in een nieuwe situatie te wonen (typisch asperger)
-terwijl ik geld zat heb en de kwaliteit-prijs verhouding erg goed was, was ik niet gewend zoveel meer geld uit te geven en durfde ik dat niet.
Daarna heb ik nog 20 keer gehospiteerd en ontzettende spijt gehad dat ik dit toen niet genomen heb. Zelf een maand geleden heb ik bij hetzelfde huis gehospiteerd en toen bleken de bewoners ontzettend mee te vallen en bleek het supergezellig te zijn. Als troost hoorde ik dat ik wel hoog op de hospiteeravond was geeindigd. Op het moment heb ik wel iets anders in de nabijheid van Utrecht Centrum maar lang niet zo gezellig. Iedere keer als ik weer langs het pand in Utrecht Centrum kom is het een loden last...
I
Iemand ideeën hoe ik er mee kan om gaan als ik in het verleden de kans van me leven uit me handen heb laten vallen en daar dagelijks mee geconfronteerd word? Hoe verwerk ik dit?
Ik heb een voorbeeld situatie schets (lang verhaal) maar ook andere voorbeelden zijn welkom.
De situatie:
Ik stond anderhalf jaar geleden op plek nummer één voor een gloednieuw studentenhuis dat werd opgeleverd door een woningbouw coorperatie in hartje Utrecht Centrum. Daarvoor had ik 20 keer gehospiteerd (Ik word niet zo gauw aangenomen vanwege asperger) en dacht dat ik binnen was. . Maar uiteindelijk durfde ik niet omdat ik:
-bang was wat voor huisgenoten ik zou krijgen (kon ze niet beoordelen op een hospiteeravond en had in het verleden nare ervaringen met huisgenoten)
-bang zijn om in een nieuwe situatie te wonen (typisch asperger)
-terwijl ik geld zat heb en de kwaliteit-prijs verhouding erg goed was, was ik niet gewend zoveel meer geld uit te geven en durfde ik dat niet.
Daarna heb ik nog 20 keer gehospiteerd en ontzettende spijt gehad dat ik dit toen niet genomen heb. Zelf een maand geleden heb ik bij hetzelfde huis gehospiteerd en toen bleken de bewoners ontzettend mee te vallen en bleek het supergezellig te zijn. Als troost hoorde ik dat ik wel hoog op de hospiteeravond was geeindigd. Op het moment heb ik wel iets anders in de nabijheid van Utrecht Centrum maar lang niet zo gezellig. Iedere keer als ik weer langs het pand in Utrecht Centrum kom is het een loden last...
I
vrijdag 25 december 2009 om 11:27
Hoi Tony,
Wat rot voor je dat je vanwege verschillende angsten niet die keuze hebt gemaakt die je eigenlijk wel had willen maken. Je geeft het studentenhuis als voorbeeld, maar ik krijg het idee dat dit soort dingen veel vaker voorkomen? Dat je je niet over drempels heen kan zetten omdat ze te hoog lijken voor je? Iemand gaf aan dat je Asperger niet zo veel met je probleem te maken had. Ik denk daar anders over. Natuurlijk overkomt dit ook mensen zonder Asperger, maar door je ASS zijn veranderingen, onbekende situaties en zeker ook sociale situaties zoals het samenwonen met anderen gewoon extra moeilijk.
Hoe ben je toentertijd tot je beslissing gekomen het niet te nemen? Heb je er met anderen over gepraat, je angsten geuit? Je lijkt nu goed op je eigen angsten te kunnen reflecteren, is het een volgende keer ook mogelijk om voor je een beslissing neemt je angsten te herkennen en een strategie te bepalen hoe hiermee om te gaan? Eventueel voors en tegens tegen elkaar af te wegen? Zijn er angsten geweest waar je je ooit wel overheen gezet hebt en waarna ook bleek dat het inderdaad enorm mee kon vallen? Misschien zou dat kunnen helpen de stap in het onbekende opnieuw te nemen? Is er een mogelijkheid een "safety net" in te bouwen voor als je de nieuwe situatie echt niet trekt?
Probeer je gemiste kans als een leermoment te zien. Écht ontzettend balen dat je nu niet in dat misschien wel hele leuke huis woont. Maar je bent je wel bewust geworden van het innerlijke proces dat hiertoe geleid heeft. Wellicht kan je het de volgende keer hierdoor wat eerder herkennen en er iets mee doen voor je weer een kans laat lopen!
Wat rot voor je dat je vanwege verschillende angsten niet die keuze hebt gemaakt die je eigenlijk wel had willen maken. Je geeft het studentenhuis als voorbeeld, maar ik krijg het idee dat dit soort dingen veel vaker voorkomen? Dat je je niet over drempels heen kan zetten omdat ze te hoog lijken voor je? Iemand gaf aan dat je Asperger niet zo veel met je probleem te maken had. Ik denk daar anders over. Natuurlijk overkomt dit ook mensen zonder Asperger, maar door je ASS zijn veranderingen, onbekende situaties en zeker ook sociale situaties zoals het samenwonen met anderen gewoon extra moeilijk.
Hoe ben je toentertijd tot je beslissing gekomen het niet te nemen? Heb je er met anderen over gepraat, je angsten geuit? Je lijkt nu goed op je eigen angsten te kunnen reflecteren, is het een volgende keer ook mogelijk om voor je een beslissing neemt je angsten te herkennen en een strategie te bepalen hoe hiermee om te gaan? Eventueel voors en tegens tegen elkaar af te wegen? Zijn er angsten geweest waar je je ooit wel overheen gezet hebt en waarna ook bleek dat het inderdaad enorm mee kon vallen? Misschien zou dat kunnen helpen de stap in het onbekende opnieuw te nemen? Is er een mogelijkheid een "safety net" in te bouwen voor als je de nieuwe situatie echt niet trekt?
Probeer je gemiste kans als een leermoment te zien. Écht ontzettend balen dat je nu niet in dat misschien wel hele leuke huis woont. Maar je bent je wel bewust geworden van het innerlijke proces dat hiertoe geleid heeft. Wellicht kan je het de volgende keer hierdoor wat eerder herkennen en er iets mee doen voor je weer een kans laat lopen!
maandag 28 december 2009 om 12:40
Dank voor jullie reacties. Toch ook wel zelfconfronterend om me terug te lezen... Situatie is een beetje kut omdat het niet alleen slecht gaat met me woning, maar ook met werk/studie, sociale contacten etcetera. Kruisbestuiving van problemen ligt op de loer... Maar ik voel me wel weer gesterkt dat ik weer mijn leven moet oppakken en vooruitkijken ipv achteruit kijken. ps: Ik ben een man
maandag 28 december 2009 om 13:24
