Psyche
alle pijlers
Spijt van relatiebreuk
donderdag 3 juni 2021 om 11:31
Ik ben nieuw op dit forum, maar lees al een tijdje mee.
Ik wil graag even mijn verhaal delen, omdat ik hoop dat het allereerst oplucht en ik vraag me af of er
anderen zijn die hier ook mee worstelen of mee geworsteld hebben en er inmiddels overheen zijn.
Twee jaar terug is mijn relatie verbroken. We waren meer dan 10 jaar samen en woonden ook samen.
Sinds enkele jaren hadden we een koophuis. Het was een relatie waarin we alles wel een keer
meegemaakt hebben; lief en leed hebben we gedeeld. Maar het laatste jaar/ de laatste jaren van onze
relatie knabbelde er iets aan mij. Ik miste iets. Maar wat? Ik merkte dat ik gevoeliger werd voor
andere mannen en was niet meer happy. Totdat verschillende mensen tegen me zeiden dat we geen
stel leken, maar huisgenoten. Het is dat ze ons kenden en dat ze wisten dat we een stel waren, maar
het was niet aan ons af te zien. Dat zette me aan het denken.
We hebben geprobeerd onze relatie nieuw leven in te blazen, maar na een ruim jaar proberen hebben
we er samen een punt achter gezet.
Nu woon ik alweer een tijdje alleen. Ik ben wat dates verder, maar het enige dat door mijn hoofd blift
spoken is dat ik mijn ex mis. En hoe!!! Ik besef nu wat we hadden. Hoe fijn dat eigenlijk was en hoe
veilig en stabiel. Hoe goed we bij elkaar pasten en dat we over alles hetzelfde dachten. We waren echt
een team!
Maar het is te laat! Hij is al een tijdje gelukkig met zijn nieuwe vriendin en ik ga daar niet tussen zitten.
Ik moet verder, maar krijg hem en onze tijd samen niet uit mijn hoofd. Nu is het laatste jaar ook niet
echt bevorderlijk geweest, natuurlijk, door corona. Met dat alleen thuis komen en op jezelf aangewezen
zijn. Daarbij ben ik door de breuk ook vrienden kwijt geraakt en heb ik weinig tot geen nieuwe
contacten kunnen maken. Ik zit heel erg verstrikt in mijn emoties en huil heel veel. Ik heb echt zo'n spijt! Het gras bij de buren
is echt niet groener. Daar ben ik nu achter.
Ik kan er privé met niemand over praten, want iedereen was shocked toen wij uit elkaar gingen.
Iedereen zei dat wij zo'n perfect team waren, dus ik moet er zelf mee dealen.
Maar heeft iemand hier ook ervaring mee? Hoe ben je eruit gekomen? Hoe ben je weer het licht gaan
zien?
Ik wil graag even mijn verhaal delen, omdat ik hoop dat het allereerst oplucht en ik vraag me af of er
anderen zijn die hier ook mee worstelen of mee geworsteld hebben en er inmiddels overheen zijn.
Twee jaar terug is mijn relatie verbroken. We waren meer dan 10 jaar samen en woonden ook samen.
Sinds enkele jaren hadden we een koophuis. Het was een relatie waarin we alles wel een keer
meegemaakt hebben; lief en leed hebben we gedeeld. Maar het laatste jaar/ de laatste jaren van onze
relatie knabbelde er iets aan mij. Ik miste iets. Maar wat? Ik merkte dat ik gevoeliger werd voor
andere mannen en was niet meer happy. Totdat verschillende mensen tegen me zeiden dat we geen
stel leken, maar huisgenoten. Het is dat ze ons kenden en dat ze wisten dat we een stel waren, maar
het was niet aan ons af te zien. Dat zette me aan het denken.
We hebben geprobeerd onze relatie nieuw leven in te blazen, maar na een ruim jaar proberen hebben
we er samen een punt achter gezet.
Nu woon ik alweer een tijdje alleen. Ik ben wat dates verder, maar het enige dat door mijn hoofd blift
spoken is dat ik mijn ex mis. En hoe!!! Ik besef nu wat we hadden. Hoe fijn dat eigenlijk was en hoe
veilig en stabiel. Hoe goed we bij elkaar pasten en dat we over alles hetzelfde dachten. We waren echt
een team!
Maar het is te laat! Hij is al een tijdje gelukkig met zijn nieuwe vriendin en ik ga daar niet tussen zitten.
Ik moet verder, maar krijg hem en onze tijd samen niet uit mijn hoofd. Nu is het laatste jaar ook niet
echt bevorderlijk geweest, natuurlijk, door corona. Met dat alleen thuis komen en op jezelf aangewezen
zijn. Daarbij ben ik door de breuk ook vrienden kwijt geraakt en heb ik weinig tot geen nieuwe
contacten kunnen maken. Ik zit heel erg verstrikt in mijn emoties en huil heel veel. Ik heb echt zo'n spijt! Het gras bij de buren
is echt niet groener. Daar ben ik nu achter.
Ik kan er privé met niemand over praten, want iedereen was shocked toen wij uit elkaar gingen.
Iedereen zei dat wij zo'n perfect team waren, dus ik moet er zelf mee dealen.
Maar heeft iemand hier ook ervaring mee? Hoe ben je eruit gekomen? Hoe ben je weer het licht gaan
zien?
donderdag 3 juni 2021 om 13:07
Justme schreef: ↑03-06-2021 13:00Ik zat ook al te denken om het via de huisarts te regelen. Ik zit inderdaad best wel in de knoop. Maar ik vraag niet zo snel hulp. Ik heb altijd het idee dat ze het bij de praktijk en de POH al druk hebben en dat andere mensen het meer nodig hebben en/ of verdienen.
NIVEA (Niet Invullen Voor Een Ander). Juist goed om naar de huisarts te gaan!
donderdag 3 juni 2021 om 13:07
Het zegt genoeg dat jij denkt dat je geen hulp zou mogen ontvangen. Je schreef al dat jezelf niet goed genoeg vindt. Zou het kunnen dat dit in jullie relatie ook een rol speelde?Justme schreef: ↑03-06-2021 13:00Ik zat ook al te denken om het via de huisarts te regelen. Ik zit inderdaad best wel in de knoop. Maar ik vraag niet zo snel hulp. Ik heb altijd het idee dat ze het bij de praktijk en de POH al druk hebben en dat andere mensen het meer nodig hebben en/ of verdienen.
donderdag 3 juni 2021 om 13:09
Thanks!!!Mevrouw_SpuitElf schreef: ↑03-06-2021 13:03Ze zitten júist op jou te wachten. Ze hebben een opleiding gevolgd om mensen te helpen. Niet alleen maar mensen met hevige, uit de hand gelopen problematiek. Hoe eerder jij erbij bent, hoe beter!
Je komt over alsof je je eigen mening onderbouwen wilt door te zeggen dat anderen het ook zo zien. Dat hoeft niet. Je mag je eigen gevoelens en mening hebben. Die zijn echt, ook als andere mensen er iets anders van vinden. Jij bent evenveel waard. Dat geldt dus als het over je gevoelens gaat, over je mening, maar ook als het over de tijd van de huisarts gaat.
donderdag 3 juni 2021 om 13:09
Ja, nog steeds. Na 2 jaar.....loisnvt schreef: ↑03-06-2021 13:05Wat een rare opmerkingen van je familie, dat zij hem missen in de familie? En dat zeggen ze 2 jaar na de breuk nog steeds?
Echt, ga werken aan je weerbaarheid, het maakt je leven zoveel makkelijker als je commentaar of opmerkingen van je kunt laten afglijden ipv het jezelf aan te trekken.
donderdag 3 juni 2021 om 13:11
O lieve TO.... ook hier wil je je niet laten steunen. Deze mensen worden er gewoon voor betaald. Ze hebben echt geen oordeel over je.Justme schreef: ↑03-06-2021 13:00Ik zat ook al te denken om het via de huisarts te regelen. Ik zit inderdaad best wel in de knoop. Maar ik vraag niet zo snel hulp. Ik heb altijd het idee dat ze het bij de praktijk en de POH al druk hebben en dat andere mensen het meer nodig hebben en/ of verdienen.
Je bent nog geen 40 en wil dingen anders. Als je niet nog 40 jaar zo wil leven, zul je zelf echt dingen anders moeten doen. Dus uit die comfort zone. Je verdient een leuk leven, waarin je minder afhankelijk bent van anderen. Maar daarvoor moet je zelf ook durven loskomen.
Fuck em allemaal. Je brengt nog steeds de meeste tijd door met jezelf. Dan kun je maar beter zorgen dat je je eigen beste vriend bent.
donderdag 3 juni 2021 om 13:13
Dank je! Je hebt echt helemaal gelijk!!!Merrick schreef: ↑03-06-2021 13:11O lieve TO.... ook hier wil je je niet laten steunen. Deze mensen worden er gewoon voor betaald. Ze hebben echt geen oordeel over je.
Je bent nog geen 40 en wil dingen anders. Als je niet nog 40 jaar zo wil leven, zul je zelf echt dingen anders moeten doen. Dus uit die comfort zone. Je verdient een leuk leven, waarin je minder afhankelijk bent van anderen. Maar daarvoor moet je zelf ook durven loskomen.
Fuck em allemaal. Je brengt nog steeds de meeste tijd door met jezelf. Dan kun je maar beter zorgen dat je je eigen beste vriend bent.
donderdag 3 juni 2021 om 13:15
Misschien ga ik een stapje terug in de (hulp)vraag van de TS, maar toevallig staat er een artikel op de frontpage over:
https://www.viva.nl/sex-en-liefde/denk- ... ure-zoekt/
https://www.viva.nl/sex-en-liefde/denk- ... ure-zoekt/
donderdag 3 juni 2021 om 13:17
Misschien helpt het je om het ‘heimwee’ te noemen. Je idealiseert dat wat er niet is, vergeet wat niet goed was en bij gebrek aan leuke dingen waar je nu bent, heb je heimwee naar je vorige relatie.
Dan helpt het niet als je daarin gevoed wordt door je familie. Dat je het gevoel hebt dat je voor alles een soort goedkeuring moet vragen. En tegelijkertijd helpt het hebben van heimwee ook niet bij het zien van het (mannenlijk;)) moois wat er nu is.
Klinkt alsof er iemand naast je mag gaan staan om je te laten zien wat je zélf waard bent. Dat jouw mening ok is, ook al wijkt die af. Die je leert dat jij echt je eigen ding mag doen, waardoor je meer zelfvertrouwen en misschien daardoor rust krijgt.
Laat nou de route huisarts-POH daar net voor bedacht zijn. Voor mensen die een zetje nodig hebben om daarna een veel prettiger leven te hebben. Mensen zoals jij die het verdienen om lekker in hun vel te zitten. Zodat je ooit, als iemand zegt dat jullie zo’n leuk team waren, kan bevestigen dat het klopt- maar dat je in je eentje ook superleuk bent.
Dan helpt het niet als je daarin gevoed wordt door je familie. Dat je het gevoel hebt dat je voor alles een soort goedkeuring moet vragen. En tegelijkertijd helpt het hebben van heimwee ook niet bij het zien van het (mannenlijk;)) moois wat er nu is.
Klinkt alsof er iemand naast je mag gaan staan om je te laten zien wat je zélf waard bent. Dat jouw mening ok is, ook al wijkt die af. Die je leert dat jij echt je eigen ding mag doen, waardoor je meer zelfvertrouwen en misschien daardoor rust krijgt.
Laat nou de route huisarts-POH daar net voor bedacht zijn. Voor mensen die een zetje nodig hebben om daarna een veel prettiger leven te hebben. Mensen zoals jij die het verdienen om lekker in hun vel te zitten. Zodat je ooit, als iemand zegt dat jullie zo’n leuk team waren, kan bevestigen dat het klopt- maar dat je in je eentje ook superleuk bent.
donderdag 3 juni 2021 om 13:18
Dus... de huisarts bellen? Coach zoeken? Met vrienden praten? De volgende keer je familie van repliek dingen? Minder investeren in mensen die je naar beneden halen en meer waar je vrolijk van wordt?
Waar zou voor jou het beste begin zijn?
donderdag 3 juni 2021 om 13:32
Heel herkenbaar!
Maar had jij nu in een mooie, stabiele relatie gezeten, dan was dat gevoel er helemaal niet.
Hier is het nu ruim 2 jaar uit en ik begin nu ook soms terug te denken aan de mooie momenten die we hadden,, droom er zelfs van. Maar dan denk ik meteen aan hoe ik me de laatste maanden toen we samen waren voelde en waarom het uit is en ik ben zo weer blij dat we niet meer samen zijn. Ik mis gewoon een lief.
Maar had jij nu in een mooie, stabiele relatie gezeten, dan was dat gevoel er helemaal niet.
Hier is het nu ruim 2 jaar uit en ik begin nu ook soms terug te denken aan de mooie momenten die we hadden,, droom er zelfs van. Maar dan denk ik meteen aan hoe ik me de laatste maanden toen we samen waren voelde en waarom het uit is en ik ben zo weer blij dat we niet meer samen zijn. Ik mis gewoon een lief.
donderdag 3 juni 2021 om 14:54
