Spottende bijnamen kinderen

22-05-2017 08:26 53 berichten
Al een tijdje soms zit het volgende in mijn hoofd. Om mij heen en online hoor/zie ik dat ouders en familie een kind een bijnaam geven als meneer(tje), mevrouw(tje), kleine koningin, dramaqueen, de kleine directeur, Prins naam-kind, etc.

Bij mij gaan dan de haren overeind staan. Die bijnamen lijken grappig maar ik vind het stom om iemand een spottend naampje te geven.

Ook wordt het toegepast als betutteling of excuus. "Agh ja dat doet onze kleine koningin nou eenmaal" of "Oh Meneertje wil weer wat".

Ik vind het onaardig en een kind het toch een naam? En wat voor voorbeeld geef je dan? Zo kan een kind denken dat het normaal is om iemand een spottende naam te geven. Dan zijn bijnamen als de dikke, schele en weet ik veel waar kinderen elkaar tegenwoordig voor uitmaken, ineens scheldwoorden.

Het lijkt zo normaal om je kind meneer of mevrouw te noemen maar zijn er meer mensen die dit gek vinden?
Alle reacties Link kopieren
LIgt er helemaal aan in de mate dat het gebruikt wordt. Ik heb weleens een spottende bijnaam voor mijn überpuber, en mijn überpuber voor mij.

En soms zijn kinderen ook dramaqueens/kings of vertonen ze prinsen gedrag.

Zolang het eens met een knipoog gezegd wordt en het geen dagelijkse kost is, zie ik het als een plagerijtje.

Komt het dagelijks voor, dan vind ik het gemopper worden en is het onschuldige eraf.
ibaohi wijzigde dit bericht op 22-05-2017 08:32
76.65% gewijzigd
Interviewer: And you see an equivalence between the idea of god and the idea of a fairy or a Leprechaun??? Dawkins: The evidence of both is equally poor! :-)
Alle reacties Link kopieren
Och, zo nu en dan een keertje vind ik niet zo raar. Om vervelend gedrag te benoemen bijvoorbeeld. Maar wij hadden vroeger een vrouw op ons plein wonen die haar kinderen altijd "monsters" noemde. Altijd. Nooit bij naam, altijd monster. Dat vond ik wel idioot.
Ik noem mijn zoon wel eens aapje. Hij kan namelijk nogal een aapachtige kop trekken. Maar hij wordt ook regelmatig lief schattepollewopjesnoepjedropje genoemd. Denk dat dat op den duur traumatiserender is.

Maar hij is een maand oud dus veel last zal hij er niet van hebben ;-D Mijn vader zong altijd dat ik rare benen had en heb nooit een seconde gedacht dat ik werkelijk rare benen had. Dus die kinderen komen er vast wel overheen.
vivamien schreef:
22-05-2017 08:31
Och, zo nu en dan een keertje vind ik niet zo raar. Om vervelend gedrag te benoemen bijvoorbeeld. Maar wij hadden vroeger een vrouw op ons plein wonen die haar kinderen altijd "monsters" noemde. Altijd. Nooit bij naam, altijd monster. Dat vond ik wel idioot.

Heette ze toevallig Stefani Germanotta ;)
Alle reacties Link kopieren
ik noem mijn kinderen altijd mijn apen. Bedoel dat niet spottend, ze zijn gewoon mijn aapjes
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
biol schreef:
22-05-2017 08:36
ik noem mijn kinderen altijd mijn apen. Bedoel dat niet spottend, ze zijn gewoon mijn aapjes
:high5:
Alle reacties Link kopieren
Snap hem wel, ken iemand die haar zoon altijd Poekie noemde(ook op FB) dan dacht ik vooral arm kind, dat gaat hem zijn hele leven achtervolgen.
Such a beautiful place to be with Friends.
Het is toch helemaal niet spottend? Hoe ga je nou van 'meneertje' of 'koningin' naar dikke schele papzak?

Of het een leuke bijnaam is is iets anders, maar volgens mij is het gewoon liefkozend bedoeld.

Je kunt over al wel een probleem in zien.
IBAOHI schreef:
22-05-2017 08:29
LIgt er helemaal aan in de mate dat het gebruikt wordt. Ik heb weleens een spottende bijnaam voor mijn überpuber, en mijn überpuber voor mij.

En soms zijn kinderen ook dramaqueens/kings of vertonen ze prinsen gedrag.

Zolang het eens met een knipoog gezegd wordt en het geen dagelijkse kost is, zie ik het als een plagerijtje.

Komt het dagelijks voor, dan vind ik het gemopper worden en is het onschuldige eraf.

Ja dat is het denk ik. Ik vind het soms niet zo erg maar om nou elke keer je kind zo te noemen vind ik onaardig.
Er is een verschil tussen koosnamen en scheldnamen. TO heeft het niet over koosnamen, dus namen die je je kind geeft om je liefde mee te uiten, maar over namen die je je kind geeft om je ongenoegen over het kind mee te uiten. Door je kind te noemen naar zijn negatieve gedrag, maak je het kind tot zijn negatieve gedrag. En je kunt er over discussieren of je dat okee vindt.
Pantax schreef:
22-05-2017 08:44
Er is een verschil tussen koosnamen en scheldnamen. TO heeft het niet over koosnamen, dus namen die je je kind geeft om je liefde mee te uiten, maar over namen die je je kind geeft om je ongenoegen over het kind mee te uiten. Door je kind te noemen naar zijn negatieve gedrag, maak je het kind tot zijn negatieve gedrag. En je kunt er over discussieren of je dat okee vindt.
Goeie :)
Maar de mensen die ik ken die het over hun 'meneertje' of 'prinsesje' hebben bedoelen dat niet spottend hoor.

Ik zeg ook wel eens als zoon het op een krijsen zet: 'ah meneertje heeft honger'. Maar dan vind ik hem niet vervelend, is gewoon een constatering.

Ik ken alleen een blog waar een vrouw het telkens over 'de terroristen' heeft. Maar dat beschouw ik als (mislukt) cool proberen te doen :-P)
Ah ja die van Me-to-we. Die zoekt ook een reden om bijzonder te zijn + de kinderen van al de Me-to-we bloggers lijken bijzonderder te zijn..
Alle reacties Link kopieren
Nu je het erover hebt, ik was gisteren in ons park bij een soort van buurt evenement. Toen we op het gras zaten liep er een gezin voorbij, die vader tegen zijn dochter van een jaar of 8 "ja weetje, soms ben je ook gewoon een... een.. een dramaqueen!" :rofl:

Vond het best lullig klinken haha, maar ergens ook wel grappig. Zolang die kinderen weten dat je het niet rot bedoelt lijkt het me niet zo erg toch? Ik werd altijd "drolletje" of "kleine drol" genoemd :proud:
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
Haha ik heb altijd het idee dat ze hun kinderen maar irritant vinden. Maar ik krijg vaak het isee dat het hip is om het ouderschap heul erg zwaar en je kind heul erg irritant te vinden en dat je het dan tóch óndanks alles het mooiste dat er is vindt ofzo.

De moeder als martelaarster zeg maar. Maar dat is volgens mij meer volwassenen onder elkaar en niet tegen de kinderen.
Hier weten de kinderen juist dat ze 'een beetje' gecorrigeerd worden ipv iets heel fouts hebben gedaan als ik er een bijnaam ingooi.
'laat je nou alweeeer je bord staan apekoppie'
klinkt toch anders dan 'laat je nou alweer je bord staan!'.
'figuur' vinden we hier ook een grappige.

Houdt het gezellig, zeg maar.
Ligt eraan.

Hier had kind sinds baby een liefkozend bijnaampje. Inmiddels gebruiken we die niet meer, want kind groeit op en idd....je wil als ouder zijnde niet dat anderen die naam gebruiken op onprettige wijze. Dus uit bescherming is die bijnaam niet meer in gebruik.

Daarnaast heeft kind een ontzettend mooie en bijzonder naam, al zeg ik het zelf. Kind groeit dan ook op met de wetenschap dat, wanneer iemand van die naam een andere naam maakt of deze gaat vervormen of afkorten, kind daarvan iets mag zeggen. Iets in de trant van: ik heet......gebruik die naam aub en maak er geen andere naam van.

Zo ging dat ook bij mezelf. Mijn naam is bijzonder en niet alledaags. Vervormingen werden al snel gemaakt, en ik heb daar altijd, nu nog indien nodig, iets van gezegd. Noem me bij mijn volledige juiste naam en kort hem niet af etc.

Op vriendelijke wijze he. Niet pinnig of vinnig. Dan zijn mensen ook geneigd die wenste respecteren.
Mijn moeder noemt mij ook nog steeds tuttenbel als ik iets doe wat niet zo heel slim is :whistle:
Daardoor weet ik juist dat ze van me houdt. :)
Ja arme kinderen Jaren therapie is daarvoor nodig :'(
Alle reacties Link kopieren
De moeder van een vriendin noemde haar trouwens heel vaak "trut" of "trutje". "Trutje" vind ik dan nog wel kunnen net zoals tuttebel, maar bij een heuse "trut" kreeg ik toch wel plaatsvervangende schaamte als ik daar was. Het is de toon die de muziek maakt in deze..
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
lux. schreef:
22-05-2017 08:59
Haha ik heb altijd het idee dat ze hun kinderen maar irritant vinden. Maar ik krijg vaak het isee dat het hip is om het ouderschap heul erg zwaar en je kind heul erg irritant te vinden en dat je het dan tóch óndanks alles het mooiste dat er is vindt ofzo.

De moeder als martelaarster zeg maar. Maar dat is volgens mij meer volwassenen onder elkaar en niet tegen de kinderen.

Ohh spot-on! :worship:
Ik beweer trouwens niet dat ouders hun kinderen treiteren of dat ze een stoornis ontwikkelen omdat ze meneertje of mevrouwtje genoemd worden.

Maar het doet mij denken dat we als volwassenen laten zien dat we gedrag normaal vinden maar als een kind het doet of later als volwassenen doorzet, we het niet meer zo netjes vinden.

Zoals er van kinderen verwacht wordt dat ze verplicht zijn om te knuffelen of opa en oma een kus te geven als ze dat zelf niet willen. Daarmee geef je een signaal af dat een kind geen zeggenschap heeft over zijn/haar lijf en intimiteit. Terwijl we later wel verwachten dat kinderen nee zeggen tegen ongevraagd betasten.
Troeteltje schreef:
22-05-2017 09:03
Ligt eraan.

Hier had kind sinds baby een liefkozend bijnaampje. Inmiddels gebruiken we die niet meer, want kind groeit op en idd....je wil als ouder zijnde niet dat anderen die naam gebruiken op onprettige wijze. Dus uit bescherming is die bijnaam niet meer in gebruik.

Daarnaast heeft kind een ontzettend mooie en bijzonder naam, al zeg ik het zelf. Kind groeit dan ook op met de wetenschap dat, wanneer iemand van die naam een andere naam maakt of deze gaat vervormen of afkorten, kind daarvan iets mag zeggen. Iets in de trant van: ik heet......gebruik die naam aub en maak er geen andere naam van.

Zo ging dat ook bij mezelf. Mijn naam is bijzonder en niet alledaags. Vervormingen werden al snel gemaakt, en ik heb daar altijd, nu nog indien nodig, iets van gezegd. Noem me bij mijn volledige juiste naam en kort hem niet af etc.

Op vriendelijke wijze he. Niet pinnig of vinnig. Dan zijn mensen ook geneigd die wenste respecteren.
Echt? Wat apart. Ik vind het juist ontzettend kil en koud om bij mijn volledige naam aangesproken te worden. Dat doen collega's en andere relatieve onbekenden. Voor de mensen om me heen ben ik geen Rosa, maar een Roos, Roosje of andere verbasteringen. Zou raar opkijken als man, moeder of zusje me zouden aanspreken met mijn volle naam. Mijn moeder doet dat wel eens en dat betekent meestal heibel in de tent :proud:

(Ik heet geen Rosa maar you get my drift)
Alle reacties Link kopieren
Kleine knuffelkont mag ook niet?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven