Psyche
alle pijlers
Steeds maar weer huilen, wat is er toch met mij?
dinsdag 26 januari 2010 om 08:56
Een andere nick aangemaakt, ik schaam mij een beetje voor mijzelf.
Nu zit ik hier te tikken op de Vivasite, in mijn bed. Nu ben ik weer niet op mijn werk. Ik dacht dat het in 2010 over zou zijn, dat ik elke dag weer vol goede moed op kon staan, maar het lukt me niet. Ik weet niet hoe ik het op kan lossen, want ik weet niet wat er aan de hand is met mij. Veel gebeurd de afgelopen tijd, maar wat wil ik er hier over kwijt en wat is van belang en wat niet?
Zo vaak huilen, wie herkent dit en kan mij de oplossing sturen?
Nu zit ik hier te tikken op de Vivasite, in mijn bed. Nu ben ik weer niet op mijn werk. Ik dacht dat het in 2010 over zou zijn, dat ik elke dag weer vol goede moed op kon staan, maar het lukt me niet. Ik weet niet hoe ik het op kan lossen, want ik weet niet wat er aan de hand is met mij. Veel gebeurd de afgelopen tijd, maar wat wil ik er hier over kwijt en wat is van belang en wat niet?
Zo vaak huilen, wie herkent dit en kan mij de oplossing sturen?
dinsdag 26 januari 2010 om 11:30
Hahaha, oke dan!
Let je erop dat je je rust ook neemt?!
Goed luisteren naar je lichaam, je grenzen leren kennen... Heeel moeilijk... ik weet er alles van
Succes zo op je werk! Heb je leuke collega's? Vast wel, als ze je zulke adviesen geven he. Je kunt overleggen hoe je het moet doen, snipperuren opnemen, of je ziek melden.
Let je erop dat je je rust ook neemt?!
Goed luisteren naar je lichaam, je grenzen leren kennen... Heeel moeilijk... ik weet er alles van
Succes zo op je werk! Heb je leuke collega's? Vast wel, als ze je zulke adviesen geven he. Je kunt overleggen hoe je het moet doen, snipperuren opnemen, of je ziek melden.
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
dinsdag 26 januari 2010 om 11:30
Je bent echt goed bezig evenzohoor en van dat lijste dat Janna80 voor je had gemaakt kun je al aardig wat wegstrepen (goed idee trouwens is dat) maar ga nu niet jezelf voorbij rennnen hoor, veel succes op je werk en bij de huisarts vanmiddag.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
dinsdag 26 januari 2010 om 11:35
quote:Janna80 schreef op 26 januari 2010 @ 11:21:
To do list Evenzo:
huisarts bellen
douchen
uit bed komen
was aanzetten
Een boterham eten als lunch i.p.v. een snelle snack.
Naar de huisarts vanmiddag
Naar je werk om te praten? (Zou ik doorschuiven naar morgen)
Nog een was draaien?
Studeren?
Ik zou zelf huisarts en werk combineren. Je bent toch al uit huis. En dan op de terugweg even de winkel in en iets lekkers halen om te eten vanavond.
Als je eenmaal op gang bent is het makkelijker om door te gaan, dan eerst weer thuis op de bank te gaan zitten. En dat heeft denk ik iedereen wel, zeker in de winterperiode.
To do list Evenzo:
huisarts bellen
douchen
uit bed komen
was aanzetten
Een boterham eten als lunch i.p.v. een snelle snack.
Naar de huisarts vanmiddag
Naar je werk om te praten? (Zou ik doorschuiven naar morgen)
Nog een was draaien?
Studeren?
Ik zou zelf huisarts en werk combineren. Je bent toch al uit huis. En dan op de terugweg even de winkel in en iets lekkers halen om te eten vanavond.
Als je eenmaal op gang bent is het makkelijker om door te gaan, dan eerst weer thuis op de bank te gaan zitten. En dat heeft denk ik iedereen wel, zeker in de winterperiode.
dinsdag 26 januari 2010 om 11:35
quote:Janna80 schreef op 26 januari 2010 @ 11:30:
Hahaha, oke dan!
Let je erop dat je je rust ook neemt?!
Goed luisteren naar je lichaam, je grenzen leren kennen... Heeel moeilijk... ik weet er alles van
Succes zo op je werk! Heb je leuke collega's? Vast wel, als ze je zulke adviesen geven he. Je kunt overleggen hoe je het moet doen, snipperuren opnemen, of je ziek melden.
Ja, ik heb fijne collega's, werk er al jaren, het is fijn dat ze veel dingen weten die er de afgelopen jaren zijn voorgevallen. We hebben wel een streng verzuimbeleid en mijn manager zal mij vast adviseren om snipperuren op te nemen.
Hahaha, oke dan!
Let je erop dat je je rust ook neemt?!
Goed luisteren naar je lichaam, je grenzen leren kennen... Heeel moeilijk... ik weet er alles van
Succes zo op je werk! Heb je leuke collega's? Vast wel, als ze je zulke adviesen geven he. Je kunt overleggen hoe je het moet doen, snipperuren opnemen, of je ziek melden.
Ja, ik heb fijne collega's, werk er al jaren, het is fijn dat ze veel dingen weten die er de afgelopen jaren zijn voorgevallen. We hebben wel een streng verzuimbeleid en mijn manager zal mij vast adviseren om snipperuren op te nemen.
dinsdag 26 januari 2010 om 11:38
quote:mamalelie schreef op 26 januari 2010 @ 11:35:
[...]
Ik zou zelf huisarts en werk combineren. Je bent toch al uit huis. En dan op de terugweg even de winkel in en iets lekkers halen om te eten vanavond.
Als je eenmaal op gang bent is het makkelijker om door te gaan, dan eerst weer thuis op de bank te gaan zitten. En dat heeft denk ik iedereen wel, zeker in de winterperiode.Ik ga wel wandelen naar mijn werk straks. Als ik dan op tijd klaar ben, wandel ik ook naar de huisarts en willen ze toch nog dat ik werk ga verrichten (ben bang dat er niet veel uit mijn handen komt, maar alle beetjes helpen toch) dan pak ik de bus of vraag of iemand mij naar de dokter kan brengen. Zo heb ik ook weer meer beweging dan in de auto te stappen en frisse lucht.
[...]
Ik zou zelf huisarts en werk combineren. Je bent toch al uit huis. En dan op de terugweg even de winkel in en iets lekkers halen om te eten vanavond.
Als je eenmaal op gang bent is het makkelijker om door te gaan, dan eerst weer thuis op de bank te gaan zitten. En dat heeft denk ik iedereen wel, zeker in de winterperiode.Ik ga wel wandelen naar mijn werk straks. Als ik dan op tijd klaar ben, wandel ik ook naar de huisarts en willen ze toch nog dat ik werk ga verrichten (ben bang dat er niet veel uit mijn handen komt, maar alle beetjes helpen toch) dan pak ik de bus of vraag of iemand mij naar de dokter kan brengen. Zo heb ik ook weer meer beweging dan in de auto te stappen en frisse lucht.
dinsdag 26 januari 2010 om 11:42
Goed plan! En frisse (eh..koude!) buitenlucht en beweging is ook echt goed voor je!
Klopt wel wat Mamalelie zegt, het van de bank/uit bed/uit huis komen is vaak het moeilijkste.
Niet teveel doen he!! Dan heb je er misschien later last van, dat je te moe bent..
Succes zo!! (Dikke trui aan!)
Klopt wel wat Mamalelie zegt, het van de bank/uit bed/uit huis komen is vaak het moeilijkste.
Niet teveel doen he!! Dan heb je er misschien later last van, dat je te moe bent..
Succes zo!! (Dikke trui aan!)
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
dinsdag 26 januari 2010 om 11:45
wat jij nu doet deed ik ook altijd. Je weet namelijk precies hoe het hoort, wat er van je verwacht wordt, hoe je meot reageren, wat goed voor je is... Maar pas op dat je ook de tijd neemt om te voelen. Niet zwelgen in medelijden met jezelf, niet doordraven als een kip zonder kop, niet denken dat als je al het goede maar doet dat het dan DUS goed met je GAAT. Maar denken, ik doe de goede dingen, daar kan ik trots op zijn, maar ik voel me ook kut, en dat MAG. Ik mag nu eindelijk eens voelen wat er allemaal is gebeurd, ik mag eindelijk die zooi opruimen, ik hoef niet meer te doen of er niks aan de hand is. Ik ga door met leven, maar ik sluit me neit af voor wat er nog aan emoties ligt van eerder.
Het hoeft neit veel te zijn, misschien ben je wel met een eekje echt na denken gewoon klaar. Toen ik aangaf op mijn wekr dat het effe niet meer ging, voltijd werken, scheiden en alles draaiende houden, ben ik in drie weken weer mezelf geworden, door echt eens stil te kunnen staan bij wat me nou dwars zat, en uberhaubt te accepteren DAT me iets dwars zat.
Het hoeft neit veel te zijn, misschien ben je wel met een eekje echt na denken gewoon klaar. Toen ik aangaf op mijn wekr dat het effe niet meer ging, voltijd werken, scheiden en alles draaiende houden, ben ik in drie weken weer mezelf geworden, door echt eens stil te kunnen staan bij wat me nou dwars zat, en uberhaubt te accepteren DAT me iets dwars zat.
dinsdag 26 januari 2010 om 11:52
quote:allis schreef op 26 januari 2010 @ 11:45:
wat jij nu doet deed ik ook altijd. Je weet namelijk precies hoe het hoort, wat er van je verwacht wordt, hoe je meot reageren, wat goed voor je is... Maar pas op dat je ook de tijd neemt om te voelen. Niet zwelgen in medelijden met jezelf, niet doordraven als een kip zonder kop, niet denken dat als je al het goede maar doet dat het dan DUS goed met je GAAT. Maar denken, ik doe de goede dingen, daar kan ik trots op zijn, maar ik voel me ook kut, en dat MAG. Ik mag nu eindelijk eens voelen wat er allemaal is gebeurd, ik mag eindelijk die zooi opruimen, ik hoef niet meer te doen of er niks aan de hand is. Ik ga door met leven, maar ik sluit me neit af voor wat er nog aan emoties ligt van eerder.
Het hoeft neit veel te zijn, misschien ben je wel met een eekje echt na denken gewoon klaar. Toen ik aangaf op mijn wekr dat het effe niet meer ging, voltijd werken, scheiden en alles draaiende houden, ben ik in drie weken weer mezelf geworden, door echt eens stil te kunnen staan bij wat me nou dwars zat, en uberhaubt te accepteren DAT me iets dwars zat.Ik voelde mij eind vorige jaar, vanaf oktober ook al steeds heel rot en heb toen ook een week of drie wat rustiger aan gedaan, ook op het werk wat rustigere taken. Daarna 2 weekjes vrij gehad. Ik voelde me weer als herboren, maar nu is het een maand na mijn vakantie en weer steeds dat gehuil. Ik vraag me af of dat weer nut heeft, rustig aan doen en dan voel ik me misschien weer tijdelijk ok en dan boem, knalt ht er weer in. Voel me ook erg negatief de laatste tijd. Ik heb voor het eerst een tentamen niet gehaald en dan zie ik mijn hele studie gelijk niet meer zitten, zulke dingen.
wat jij nu doet deed ik ook altijd. Je weet namelijk precies hoe het hoort, wat er van je verwacht wordt, hoe je meot reageren, wat goed voor je is... Maar pas op dat je ook de tijd neemt om te voelen. Niet zwelgen in medelijden met jezelf, niet doordraven als een kip zonder kop, niet denken dat als je al het goede maar doet dat het dan DUS goed met je GAAT. Maar denken, ik doe de goede dingen, daar kan ik trots op zijn, maar ik voel me ook kut, en dat MAG. Ik mag nu eindelijk eens voelen wat er allemaal is gebeurd, ik mag eindelijk die zooi opruimen, ik hoef niet meer te doen of er niks aan de hand is. Ik ga door met leven, maar ik sluit me neit af voor wat er nog aan emoties ligt van eerder.
Het hoeft neit veel te zijn, misschien ben je wel met een eekje echt na denken gewoon klaar. Toen ik aangaf op mijn wekr dat het effe niet meer ging, voltijd werken, scheiden en alles draaiende houden, ben ik in drie weken weer mezelf geworden, door echt eens stil te kunnen staan bij wat me nou dwars zat, en uberhaubt te accepteren DAT me iets dwars zat.Ik voelde mij eind vorige jaar, vanaf oktober ook al steeds heel rot en heb toen ook een week of drie wat rustiger aan gedaan, ook op het werk wat rustigere taken. Daarna 2 weekjes vrij gehad. Ik voelde me weer als herboren, maar nu is het een maand na mijn vakantie en weer steeds dat gehuil. Ik vraag me af of dat weer nut heeft, rustig aan doen en dan voel ik me misschien weer tijdelijk ok en dan boem, knalt ht er weer in. Voel me ook erg negatief de laatste tijd. Ik heb voor het eerst een tentamen niet gehaald en dan zie ik mijn hele studie gelijk niet meer zitten, zulke dingen.
dinsdag 26 januari 2010 om 12:02
mamalelie:
mag ze wel een vierdubbele afspraak maken
Evenzohoor: heb het topic gelezen wil je sterkte wensen, laat je nog weten hoe het is gegaan bij de huisarts?
Voor iedereen: waarom wordt vlinder niet genegeerd? zo heeft ze alleen maar steeds weer kans om op opmerkingen in te gaan!
gewoon niet meer op haar reageren, stopt ze vanzelf!
mag ze wel een vierdubbele afspraak maken
Evenzohoor: heb het topic gelezen wil je sterkte wensen, laat je nog weten hoe het is gegaan bij de huisarts?
Voor iedereen: waarom wordt vlinder niet genegeerd? zo heeft ze alleen maar steeds weer kans om op opmerkingen in te gaan!
gewoon niet meer op haar reageren, stopt ze vanzelf!
dinsdag 26 januari 2010 om 12:03
tja, dat los je niet op door nu met frisse moed een tweede was er in te gooien. Het probleem wordt er niet mee weggewassen. Volgens mij loop je structureel op je tenen, achter de feiten aan, en wil je het ook nog eens allemaal zo goed mogelijk doen, liefst perfect. En dat laatste kan niet. Uiteindelijk ben JIJ het belangrijkste, niet de was, het werk of de studie. Dus neem de tijd voor JOU, dat is hetgene waar je het beste in kunt investeren op dit moment.
Ik denk dat je het effect van wat de dood van je ouders en het geregel daarom heen op je heeft gehad erg onderschat. Ja, je hebt het goed afgehandeld, alle papieren zijn in orde, je hebt de goede beslissingen gemaakt, de juiste dingen gedaan, instanties gebeld, alles netjes afgerond. Behalve één ding. Jezelf. Je hebt wél twee ouders verloren, en door al het geregel heb je jezelf de kans ontnomen om daar om te rouwen. Heel logisch, de dingen moesten nou eenmaal gebeuren. Maar het gaat niet vanzelf weg. Zolang je bezig bent gaat het allemaal best goed, maar als de druk te hoog wordt of juist wegvalt krijg je het weer in je gezicht terug. Je DOET het allemaal wel goed, maar het GAAT niet goed. Het is zo verleidelijk om mooi weer te spelen, te zeggen dat het allemaal wel gaat, want als je dat maar vaak genoeg zegt geloof je het zelf ook. Schrijf nou eens voor jezelf op wat er niet goed gaat, en zorg dat je dat aan je arts ook duidelijk maakt. Hem zal het een worst wezen, en jij bent er niet bij gebaat de situatie beter voor te doen dan hij is.
Ik denk dat je het effect van wat de dood van je ouders en het geregel daarom heen op je heeft gehad erg onderschat. Ja, je hebt het goed afgehandeld, alle papieren zijn in orde, je hebt de goede beslissingen gemaakt, de juiste dingen gedaan, instanties gebeld, alles netjes afgerond. Behalve één ding. Jezelf. Je hebt wél twee ouders verloren, en door al het geregel heb je jezelf de kans ontnomen om daar om te rouwen. Heel logisch, de dingen moesten nou eenmaal gebeuren. Maar het gaat niet vanzelf weg. Zolang je bezig bent gaat het allemaal best goed, maar als de druk te hoog wordt of juist wegvalt krijg je het weer in je gezicht terug. Je DOET het allemaal wel goed, maar het GAAT niet goed. Het is zo verleidelijk om mooi weer te spelen, te zeggen dat het allemaal wel gaat, want als je dat maar vaak genoeg zegt geloof je het zelf ook. Schrijf nou eens voor jezelf op wat er niet goed gaat, en zorg dat je dat aan je arts ook duidelijk maakt. Hem zal het een worst wezen, en jij bent er niet bij gebaat de situatie beter voor te doen dan hij is.
dinsdag 26 januari 2010 om 12:09
quote:mamalelie schreef op 26 januari 2010 @ 11:59:
Print dit topic (en dan met name je eigen teksten) even uit voor de huisarts. Heeft die meteen alles op een rijtje.quote:allis schreef op 26 januari 2010 @ 12:03:
Schrijf nou eens voor jezelf op wat er niet goed gaat, en zorg dat je dat aan je arts ook duidelijk maakt. Hem zal het een worst wezen, en jij bent er niet bij gebaat de situatie beter voor te doen dan hij is.
Twee hele goede tips, ik hoop dat je ze nog hebt gelezen voor je de deur uit moest evenzohoor.
Nogmaals veel succes,
Print dit topic (en dan met name je eigen teksten) even uit voor de huisarts. Heeft die meteen alles op een rijtje.quote:allis schreef op 26 januari 2010 @ 12:03:
Schrijf nou eens voor jezelf op wat er niet goed gaat, en zorg dat je dat aan je arts ook duidelijk maakt. Hem zal het een worst wezen, en jij bent er niet bij gebaat de situatie beter voor te doen dan hij is.
Twee hele goede tips, ik hoop dat je ze nog hebt gelezen voor je de deur uit moest evenzohoor.
Nogmaals veel succes,
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
dinsdag 26 januari 2010 om 12:25
En je kunt tegen de HA zeggen dat je het eigenlijk alleen wilde proberen en het lastig vindt om te zeggen omdat je jezelf beter voor probeert te doen. Dan vraagt hij/zij waarschijnlijk wat meer door.
En 't klopt wat Allis zegt, hem of haar zal het persoonlijk niets uitmaken wat er aan de hand is, het gaat echt om jou, dus eerlijk zijn. Tegen jezelf en de huisarts!
En 't klopt wat Allis zegt, hem of haar zal het persoonlijk niets uitmaken wat er aan de hand is, het gaat echt om jou, dus eerlijk zijn. Tegen jezelf en de huisarts!
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
dinsdag 26 januari 2010 om 12:32
dinsdag 26 januari 2010 om 18:45
quote:vlinder67 schreef op 26 januari 2010 @ 09:59:
[...]
Depressie is een luxeprobleem.
Oh wat kan ik hier kwaad om worden zeg. Het is dat je hier niet voor me staat, want ik had je acuut de gracht ingemept.
Een luxe-probleem...? Denk effe na voordat je iets zegt. Of beter nog, hou je mond als je niets zinnigs hebt te zeggen.
TO: sterkte en
[...]
Depressie is een luxeprobleem.
Oh wat kan ik hier kwaad om worden zeg. Het is dat je hier niet voor me staat, want ik had je acuut de gracht ingemept.
Een luxe-probleem...? Denk effe na voordat je iets zegt. Of beter nog, hou je mond als je niets zinnigs hebt te zeggen.
TO: sterkte en
dinsdag 26 januari 2010 om 19:42
Ik ben jaren geleden een keer bij een haptonoom binnengestapt, en zei alleen maar "Ik moet zo veel huilen, de laatste tijd". Ze wist genoeg. En na een half jaartje was t al veel minder.
Ze zei onder andere; Dat janken, dat helpt niet, dat kennen we nou wel. Je hebt een vlotte babbel, ziet er goed uit, en dat helpt ook geen moer. Maar wanneer ga je eens voelen?
Pats.
Ze zei onder andere; Dat janken, dat helpt niet, dat kennen we nou wel. Je hebt een vlotte babbel, ziet er goed uit, en dat helpt ook geen moer. Maar wanneer ga je eens voelen?
Pats.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 26 januari 2010 om 19:50
quote:Very Cherry schreef op 26 januari 2010 @ 19:42:
Maar wanneer ga je eens voelen? Pats.Oh, dat herken ik. Ik ook boehoe'en, zegt ze (iets van een haptonoom maar dan anders) tegen me "het regent buiten, wat vind je daarvan - wat voel je daarbij". Eeehhhh...weet ik niet, ben alleen maar bezig met wat anderen vinden en voelen, zolang zij maar blij zijn en wat ik daarvan vind of hoe ik mij daarbij voel - doet helemaal niet ter zake. Pats.
Maar wanneer ga je eens voelen? Pats.Oh, dat herken ik. Ik ook boehoe'en, zegt ze (iets van een haptonoom maar dan anders) tegen me "het regent buiten, wat vind je daarvan - wat voel je daarbij". Eeehhhh...weet ik niet, ben alleen maar bezig met wat anderen vinden en voelen, zolang zij maar blij zijn en wat ik daarvan vind of hoe ik mij daarbij voel - doet helemaal niet ter zake. Pats.
woensdag 27 januari 2010 om 09:41
Grappig om te lezen hoe ik gisterenochtend om 10 uur al afsloot om naar mijn werk te gaan, en hoe er nog uren daarna (tot 's avonds laat!) doorgegaan is over mijn opmerkingen hier. Mijn hemel.. En wat er daarna allemaal geschreven is, is honderd keer harder/ groffer enz. dan wat ik ooit geschreven heb. Alleen maar omdat ik hierin een andere mening heb dan de grootste gemene deler mag ik kennelijk voor alles en nog wat uitgemaakt worden, in de gracht gegooid, enz. en dat mag/ kan allemaal wel? En ondertussen janken en klagen over mij bij de moderator, " vlinder zit te provoceren...". Haha, het is gewoon grappig.
Met een vrouw of 20 tegen mij en mij dan nog niet aankunnen en klikken bij "de juf"?
En honderd keer roepen van negeren, en dan toch ondertussen zelf maar doorgaan en doorgaan en doorgaan... Zelfs nog op een ander topic die ik gestart heb over de MRI scan.
Hoe sneu. Hebben jullie dan écht helemaal niets anders te doen? Uren uren uren op dit forum? Pfffff.....
Met een vrouw of 20 tegen mij en mij dan nog niet aankunnen en klikken bij "de juf"?
En honderd keer roepen van negeren, en dan toch ondertussen zelf maar doorgaan en doorgaan en doorgaan... Zelfs nog op een ander topic die ik gestart heb over de MRI scan.
Hoe sneu. Hebben jullie dan écht helemaal niets anders te doen? Uren uren uren op dit forum? Pfffff.....
woensdag 27 januari 2010 om 10:04
@ Vlinder: je mag best een andere mening hebben hoor, maar misschien kun je eerst nadenken voordat je iets opschrijft (heb ik gister ook van mezelf geleerd op het forum). En dat van die gracht (die kwam van mij), is misschien wat erg overdreven, maar stellen dat depressiviteit een luxeprobleem is, vind ik ook te ver gaan. Dan heb ik dus al de helft van mijn leven een luxeprobleem? Dat zie ik toch echt even anders. Mijn hoofd maakt bepaalde stoffen niet aan. Ik heb daardoor al vanaf mijn 17e last van endogene depressies. Dat houdt in dat ik in meerdere of mindere mate altijd last heb van depressies. Hou het er maar op dat jouw slechtste dag (qua stemming/emotie) ongeveer neerkomt op mijn beste dag. Maar goed, dat is natuurlijk een luxeprobleem.... Wellicht kun je nu mijn grachtopmerking iets beter begrijpen.
