Psyche
alle pijlers
stoppen met blowen
zaterdag 7 november 2009 om 14:59
hoi,
ik weet niet waar ik mijn topic moet plaatsen. maar omdat ik blowen vind vallen onder een psychische verslaving heb ik m hier maar gezet.
graag zou ik willen weten hoe anderen dit hebben aangepakt.
kan je het alleen? wat voor afleiding zocht je op? etc.
ik wil nog een opmerking maken voordat ik mijn verhaal doe:
veroordeel mij niet!
ik ben een moeder van een hele vrolijke meid van 3. ik woon samen met mijn vriend, haar vader.
al met al een heel gelukkig gezinnetje.
maar `s avond als mijn dochter naar bed is, rennen wij naar onze eigen rookruimte om een blowtje te draaien.
gemiddeld roken wij zo`n 3 tot 4 blowtjes `s per avonds.
mijn vriend is een gevalletje adhd en blowt al jaaaaaren.
helpt tegen zijn rusteloze gevoel zegt hij. vaak is dat het eerste wat hij doet als hij thuis komt van zijn werk.( al een verbetering, vorig jaar was dat het eerste wat hij deed als ie `s morgens opstond)
vroeger als tiener dronk en blowde ik veel. ik wilde bij een clubje horen. toen het contact met hen verwaterde en ik mijn eerste echte relatie kreeg, werd ik een heel braaf meisje. dronk niet, rookte alleen maar gewone sigaretten.
die relatie werkte niet. ik ontmoette via een gezamelijke vriendin mijn huidige vriend.
hij blowt al bijna zijn hele leven. denk ook niet dat hij er ooit mee zal stoppen.
langzaam aan begon ik ook weer te blowen.2 jaar langen was het elke dag feest. op mijn werk liep ik met wallen tot aan mijn knieeën. sliep misschien maar 3 uur per nacht. na 2 jaar gingen wij samen wonen.
we werden wat rustiger. ik was binnen no time zwanger. niet gepland maar enorm gewenst.
in de eerste 3 a 4 maanden was ik zwangerder dan zwanger. als je buiten had gerookt, had ik het graag gezien dat je eerst je tanden ging poesten voordat je iets tegen mij zei.
tijdens het einde van mijn zwangerschap, kwamen mijn slechte gewoontes weer omhoog. ik nam toch steeds een klein hijsje.
nog altijd ben ik "god"( ik geloof niet in god, wel in iets) dankbaar dat mijn meisje zo gezond is.
ik ben altijd een heel zwaarmoedig persoon geweest. nog steeds...
blowen geeft mij "vrijheid". als ik blow hoef ik niet na te denken.
2x eerder ben ik op vakantie geweest, uiteraard nam ik geen wiet mee, stel je voor.....
voor zoiets de bak in en mijn dochter kwijt!
heerlijk vond ik dat. het was meestal wel een dag of 4 bikkelen.
want ik miste het ook, maar op den duur voelde ik me weer aanwezig.
alsof de blinddoek van mijn ogen was verwijderd.
ik voelde me fris en had het idee dat mijn hersens weer eens gingen nadenken. ik was van mijn automatische piloot af!!!
maar goed na 2 weken thuis zijn was alles weer terug bij het oude.
goede voornemens weg.
ik wil het namelijk wel!
maar ik ben een zwakke doos!
als ik iemand zie roken of ik reuk het alleen al, dan moet ik ook.
en daar zit het m nou net.
ik wil stoppen. mijn vriend zal nooit stoppen, dat had ik op mijn tien vingers kunnen natellen.
ik wil mijn vriend niet kwijt. maar ik wil ook niet dat er straks vriendinnnetjes niet mogen komen spelen omdat de ouders van M een stelletje junkies zijn!!!
ik weet het tot nu toe goed verborgen te houden. naast mijn vriend weet bijna niemand dat ik blow. 2 goede vriendinnen weten dat ik af en toe wel eens blow.
mijn familie weet van niets. van mij dan, van mijn vriend weten ze het.
het liefste zou ik willen stoppen met blowen, zonder wrok gevoelens tegen over mijn vriend. ( het komt door jou! jij steunt me niet! etc.) zonder dat mijn familie er achter komt en zonder een terugval van mijn zware gedachten.
wie heeft er tips, suggesties, ideeën?
wie herkent mijn verhaal?
ookal ben je niet gestopt, ik zou graag je ervaring horen.
alvast bedankt!
ik weet niet waar ik mijn topic moet plaatsen. maar omdat ik blowen vind vallen onder een psychische verslaving heb ik m hier maar gezet.
graag zou ik willen weten hoe anderen dit hebben aangepakt.
kan je het alleen? wat voor afleiding zocht je op? etc.
ik wil nog een opmerking maken voordat ik mijn verhaal doe:
veroordeel mij niet!
ik ben een moeder van een hele vrolijke meid van 3. ik woon samen met mijn vriend, haar vader.
al met al een heel gelukkig gezinnetje.
maar `s avond als mijn dochter naar bed is, rennen wij naar onze eigen rookruimte om een blowtje te draaien.
gemiddeld roken wij zo`n 3 tot 4 blowtjes `s per avonds.
mijn vriend is een gevalletje adhd en blowt al jaaaaaren.
helpt tegen zijn rusteloze gevoel zegt hij. vaak is dat het eerste wat hij doet als hij thuis komt van zijn werk.( al een verbetering, vorig jaar was dat het eerste wat hij deed als ie `s morgens opstond)
vroeger als tiener dronk en blowde ik veel. ik wilde bij een clubje horen. toen het contact met hen verwaterde en ik mijn eerste echte relatie kreeg, werd ik een heel braaf meisje. dronk niet, rookte alleen maar gewone sigaretten.
die relatie werkte niet. ik ontmoette via een gezamelijke vriendin mijn huidige vriend.
hij blowt al bijna zijn hele leven. denk ook niet dat hij er ooit mee zal stoppen.
langzaam aan begon ik ook weer te blowen.2 jaar langen was het elke dag feest. op mijn werk liep ik met wallen tot aan mijn knieeën. sliep misschien maar 3 uur per nacht. na 2 jaar gingen wij samen wonen.
we werden wat rustiger. ik was binnen no time zwanger. niet gepland maar enorm gewenst.
in de eerste 3 a 4 maanden was ik zwangerder dan zwanger. als je buiten had gerookt, had ik het graag gezien dat je eerst je tanden ging poesten voordat je iets tegen mij zei.
tijdens het einde van mijn zwangerschap, kwamen mijn slechte gewoontes weer omhoog. ik nam toch steeds een klein hijsje.
nog altijd ben ik "god"( ik geloof niet in god, wel in iets) dankbaar dat mijn meisje zo gezond is.
ik ben altijd een heel zwaarmoedig persoon geweest. nog steeds...
blowen geeft mij "vrijheid". als ik blow hoef ik niet na te denken.
2x eerder ben ik op vakantie geweest, uiteraard nam ik geen wiet mee, stel je voor.....
voor zoiets de bak in en mijn dochter kwijt!
heerlijk vond ik dat. het was meestal wel een dag of 4 bikkelen.
want ik miste het ook, maar op den duur voelde ik me weer aanwezig.
alsof de blinddoek van mijn ogen was verwijderd.
ik voelde me fris en had het idee dat mijn hersens weer eens gingen nadenken. ik was van mijn automatische piloot af!!!
maar goed na 2 weken thuis zijn was alles weer terug bij het oude.
goede voornemens weg.
ik wil het namelijk wel!
maar ik ben een zwakke doos!
als ik iemand zie roken of ik reuk het alleen al, dan moet ik ook.
en daar zit het m nou net.
ik wil stoppen. mijn vriend zal nooit stoppen, dat had ik op mijn tien vingers kunnen natellen.
ik wil mijn vriend niet kwijt. maar ik wil ook niet dat er straks vriendinnnetjes niet mogen komen spelen omdat de ouders van M een stelletje junkies zijn!!!
ik weet het tot nu toe goed verborgen te houden. naast mijn vriend weet bijna niemand dat ik blow. 2 goede vriendinnen weten dat ik af en toe wel eens blow.
mijn familie weet van niets. van mij dan, van mijn vriend weten ze het.
het liefste zou ik willen stoppen met blowen, zonder wrok gevoelens tegen over mijn vriend. ( het komt door jou! jij steunt me niet! etc.) zonder dat mijn familie er achter komt en zonder een terugval van mijn zware gedachten.
wie heeft er tips, suggesties, ideeën?
wie herkent mijn verhaal?
ookal ben je niet gestopt, ik zou graag je ervaring horen.
alvast bedankt!
zondag 15 november 2009 om 10:47
MammieS: hier een ex-blower. Ik heb heel veel geblowd, Ik heb vijf jaar aan een stuk door in een blow-wolk geleeft. Ik stond er mee op en ging er mee naar bed. Dat is nu bijna 15 jaar geleden. In die vijf jaar zat ik vaak, stoned, te bedenken waarom ik blowde, waarom ik moest stoppen en hoe ik dat moest doen. Ik kwam er niet uit. Als ik bedacht had dat ik echt moest stoppen werd ik per direct zo nerveus dat ik gelijk weer een extra jointje op stak om dat gevoel weer kwijt te raken. Uiteindelijk kreeg ik een heldere ingeving. Ik bedacht dat er maar 1 manier was om te stoppen: het niet meer doen. Gewoon niet meer doen. Ik ben van de 1 op de andere dag gestopt en er brak een moeilijke periode aan. Veel gebeurtenissen en emoties die zich in die afgelopen 5 jaar hadden afgespeelt had ik helemaal niet echt gevoeld. In een jaar tijd kreeg ik alle emoties van die afgelopen vijf jaar over me heen gekieperd. Het was zwaar maar ik voelde vooral: ik leef! Mijn voeten kregen weer grond. Mijn belevenissen werden weer echt. Ik heb moeten accepteren dat ik vijf jaar van mijn leven weggegooid had met leven in een wolkje.
MammieS, je hebt een dochtertje van 3. Die jonge kindertijd wil je toch niet aan je voorbij laten gaan? Wat als ze je later vragen gaat stellen over haar vroege kindertijd en je kunt haar bijna niks vertellen? Je kind zien opgroeien kun je niet nog een keer over doen. Je leeft nu!
Stop met filosoferen. Stoppen is niets anders dan het niet doen.
MammieS, je hebt een dochtertje van 3. Die jonge kindertijd wil je toch niet aan je voorbij laten gaan? Wat als ze je later vragen gaat stellen over haar vroege kindertijd en je kunt haar bijna niks vertellen? Je kind zien opgroeien kun je niet nog een keer over doen. Je leeft nu!
Stop met filosoferen. Stoppen is niets anders dan het niet doen.
