Psyche
alle pijlers
Stoppen therapie
vrijdag 2 november 2018 om 09:34
Dat vind ik ook, dat het wel meebakt! Al weten ze vooral niks doordat ik het verzwijg en/of lieg.
vrijdag 2 november 2018 om 09:52
En ze houden haar al 7 jaar voor de gezelligheid in ggz zorg? Dure gezelligheid dan.
vrijdag 2 november 2018 om 09:56
Ja, daarom wil haar behandelaar ook een opname voor haar. En is ze al zeven(!) jaar in therapie. Dat is vast omdat het allemaal reuze meevalt.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 2 november 2018 om 09:58
Ik snap het nog steeds niet. Na al jouw topics, kun je me nog een keer uitleggen waarom je omgeving het niet mag weten?
En als het is vanwege "dat zij de veroorzakers zijn" waarom je überhaupt contact onderhoudt met ze?
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 2 november 2018 om 10:00
Je komt over als iemand zonder ziekte-inzicht en zonder daadwerkelijke motivatie om iets aan je problemen te doen. Dan is het, hoewel zonde, misschien wel prima om te stoppen met therapie en eerst op je bek te gaan. (Of jaren tijd verdoen met ongelukkig blijven en half leven) Misschien dat daarna je motivatie groter wordt dan je vermijdingsdrang en je wel toe bent aan de zorg die je nodig hebt. Geïndiceerd wordt je namelijk niet voor niets, dus ergens mist er iets van besef bij jou.
Maar doe het netjes. Een volwassen vrouw weet dat het niet ok is om niet meer op te komen opdagen. Iemand bij wie 'het wel meevalt' vervalt niet in zulk raar gedrag en rondt een traject gewoon normaal af.
Maar doe het netjes. Een volwassen vrouw weet dat het niet ok is om niet meer op te komen opdagen. Iemand bij wie 'het wel meevalt' vervalt niet in zulk raar gedrag en rondt een traject gewoon normaal af.
vrijdag 2 november 2018 om 10:08
Ik heb ooit een opname gehad voor vier maanden. Vrijwillige keuze en zat zelfs nog helemaal niet in therapie maar heb het gedaan na een heftige gebeurtenis. Zelf uitgezocht en verbleef er doordeweeks(weekend thuis). Het was pittig maar wat is het goed geweest! Intensief en dat was wat ik nodig had. Beter vier maanden dan een paar jaar. Bij mij was het niet psychiatrisch maar psychisch. Ik zou er toch eens naar kijken to, je bent het waard.
vrijdag 2 november 2018 om 10:50
Ik snap mezelf eigenlijk ook niet, maar zal het proberen uit te leggen. Toen ik net 18 was heb ik voor het eerst iemand een beetje over thuis verteld, zij heeft toen het AMK gebeld, maar die konden niks doen, omdat ik dus 18 was. Ze hebben haar toen geadviseerd met mij naar een andere instantie te gaan en van daaruit ben ik bij een psycholoog en uiteindelijk ggz terecht gekomen. Al vanaf het begin dat ik erover had gepraat was ik doodsbang dat ze erachter zouden komen en zo is er leugen op leugen gekomen. Er zijn wel steeds een paar dingetjes geweest waardoor ze er bijna achterkwamen, maar dan verzon ik weer iets anders. Nu ben ik nog steeds bang en durf ik de waarheid gewoon echt niet meer te vertellen, omdat ze dan weten dat ik al jaren lieg en ik wil ze ook gewoon geen pijn doen. Ik heb heel erg spijt van hoe ik het heb aangepakt, ik wilde helemaal geen hulp, ik wilde helemaal niet naar allerlei instanties. Ik had gewoon nooit wat moeten zeggen, dan was mijn leven nu niet een grote leugen geweest
vrijdag 2 november 2018 om 11:34
.
Dan wordt dit topic een herhaling van het vorige topic. En dat is ook vrij zinloos.
Het staat je altijd vrij om te stoppen. Als je hebt aangegeven dat je niks inhoudelijks naar je huisarts wil, dan sturen ze alleen dat de behandeling is afgesloten.
Wat wél absoluut fatsoenlijk is, is dat je dit bespreekt met je behandelaar en niet alleen telefonisch afbelt of niet meer komt opdagen. Je gaat erheen en je bespreekt dat je het niet meer wil en dat je de behandeling wil stopzetten.
Naar mijn idee snij je jezelf hiermee in je vingers en loop je weg voor de dingen die je moeilijk vindt, maar ook dat is je eigen keuze en het staat je vrij die te maken. Maar doe het op z'n minst met enig fatsoen en neem je verantwoordelijkheid.
vrijdag 2 november 2018 om 11:56
Jee Kroket, het ligt allemaal gecompliceerder dan ik dacht. Heb je nog een afspraak staan?
Ik kende iemand die deeltijd deed en doordeweeks bleef slapen in de buurt. Een soort van op kamers, maar dan in de buurt van therapie in plaats van in de buurt van de universiteit. Is dat de oplossing die je aangedragen kreeg?
Ik kan deeltijd wel aanbevelen, ik heb daar zo veel baat bij gehad destijds.
Ik kende iemand die deeltijd deed en doordeweeks bleef slapen in de buurt. Een soort van op kamers, maar dan in de buurt van therapie in plaats van in de buurt van de universiteit. Is dat de oplossing die je aangedragen kreeg?
Ik kan deeltijd wel aanbevelen, ik heb daar zo veel baat bij gehad destijds.
Geeft niet, het droogt wel weer op.
vrijdag 2 november 2018 om 15:05
Waar was jij opgenomen als ik vragen mag? En wat bedoel je met niet psychiatrisch maar psychisch?kippetje29 schreef: ↑02-11-2018 10:08Ik heb ooit een opname gehad voor vier maanden. Vrijwillige keuze en zat zelfs nog helemaal niet in therapie maar heb het gedaan na een heftige gebeurtenis. Zelf uitgezocht en verbleef er doordeweeks(weekend thuis). Het was pittig maar wat is het goed geweest! Intensief en dat was wat ik nodig had. Beter vier maanden dan een paar jaar. Bij mij was het niet psychiatrisch maar psychisch. Ik zou er toch eens naar kijken to, je bent het waard.
zaterdag 3 november 2018 om 00:26
Waar heb je allemaal over gelogen dan?Kroketjee schreef: ↑02-11-2018 10:50Ik snap mezelf eigenlijk ook niet, maar zal het proberen uit te leggen. Toen ik net 18 was heb ik voor het eerst iemand een beetje over thuis verteld, zij heeft toen het AMK gebeld, maar die konden niks doen, omdat ik dus 18 was. Ze hebben haar toen geadviseerd met mij naar een andere instantie te gaan en van daaruit ben ik bij een psycholoog en uiteindelijk ggz terecht gekomen. Al vanaf het begin dat ik erover had gepraat was ik doodsbang dat ze erachter zouden komen en zo is er leugen op leugen gekomen. Er zijn wel steeds een paar dingetjes geweest waardoor ze er bijna achterkwamen, maar dan verzon ik weer iets anders. Nu ben ik nog steeds bang en durf ik de waarheid gewoon echt niet meer te vertellen, omdat ze dan weten dat ik al jaren lieg en ik wil ze ook gewoon geen pijn doen. Ik heb heel erg spijt van hoe ik het heb aangepakt, ik wilde helemaal geen hulp, ik wilde helemaal niet naar allerlei instanties. Ik had gewoon nooit wat moeten zeggen, dan was mijn leven nu niet een grote leugen geweest
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 3 november 2018 om 11:27
Kroketjee, een verhaal van de andere kant. Afgelopen voorjaar zat ik in een zware crisis. Ik heb gesmeekt om opgenomen te worden, maar dat werd aan alle kanten afgeraden.
Ik zou er zelf zó blij mee zijn als ik intensieve therapie zou kunnen volgen om weer "beter" te worden.
Wat denk jij dat je nodig hebt om "beter" te worden?
Ik zou er zelf zó blij mee zijn als ik intensieve therapie zou kunnen volgen om weer "beter" te worden.
Wat denk jij dat je nodig hebt om "beter" te worden?
zaterdag 3 november 2018 om 12:54
Volgens mij was dat sowieso bij degene die ik had gevonden, maar dan dus ook niet nee..Celaena_Aelin schreef: ↑02-11-2018 15:33Zou je een opname waarbij je in het weekeind naar huis mag wel overwegen?
zaterdag 3 november 2018 om 13:07
zaterdag 3 november 2018 om 19:50
