Suïcide poging na geboorte eerste kind

Flexiia maandag 6 januari 2025 om 20:39

Allereerst mijn excuses voor de titel van dit topic. Ook wil ik alvast mijn excuses aanbieden voor het verhaal dat ik hieronder zal posten.

Ik ben enkele maanden geleden bevallen van mijn eerste kind. De zwangerschap was gewenst en gepland.

Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik te horen dat mijn werk lastig te combineren zou zijn met een jong gezin. Ik heb het advies gekregen om op zoek te gaan naar ander werk.

Na de geboorte van mijn kind kreeg ik voor mijn gevoel niet veel steun van mijn partner. Ik deed in mijn eentje het huishouden, zorgen voor de dieren, het doen van de boodschappen etc. Daar kwam nu ook de zorg voor een baby bij.
Enkele uren voor mijn bevalling heb ik nog van boven tot onderen alles schoon gesopt. Twee dagen na de bevalling ruimde ik alle rotzooi van de kraamvisite op.

Er is toen iets in mij gebroken. Ik gaf mijn baby de schuld van alles wat er gebeurd was.

Ik heb toen iets gedaan waarvan ik heel erg ben geschrokken. Ik heb daarna zelf om hulp kunnen vragen bij de huisarts. Een paar uur later stond mijn woonkamer vol met hulpverleners.

Ik ben nu ziekgemeld van mijn werk. Mijn baby wordt door anderen verzorgd. Ik voel vooral angst, heel veel angst. Ik wil het liefste niks meer met mijn kind en partner te maken hebben.

Ik krijg meerdere keren per week psychiatrische hulp. Voor mijn gevoel is dit echter niet genoeg. De artsen adviseren een gespecialiseerde opname voor moeder en kind. Dit wil mijn partner echter niet. Er wordt daarom nu gekeken naar hulp waar mijn partner zich wel in kan vinden, hoe gek dat ook klinkt.

Voor nu weet ik niet wat ik moet doen. Ik snap mijn eigen emoties niet. Ik had altijd een grote kinderwens. Nu wil ik echter niks meer met mijn eigen kind te maken hebben. Het is zelfs zo erg dat ik fysiek ril als ik bij mijn partner of kind in de buurt kom.

Heeft iemand ervaring met bovenstaande en/of tips?

moderatorviva wijzigde dit bericht op 07-01-2025 08:09
Reden: Titel aangepast

0.00% gewijzigd

tortelduif dinsdag 7 januari 2025 om 14:53

Wat naar voor je to

Zoals anderen ook al schreven: luister naar de deskundigen en doe wat goed is voor jou. Als je zelf sterker en stabieler wordt, help je daarmee ook je baby. Je bent niet verantwoordelijk voor wat je partner voelt en denkt, hij zit niet in jouw lijf en kan niet voor jou bepalen welke hulp je nodig hebt.

Quinnepin dinsdag 7 januari 2025 om 16:23

13th_Star schreef: ↑
07-01-2025 12:48
Dat kan helemaal niet. De baby's slapen op een aparte kamer en er is toezicht.

Ik heb geen idee vandaar. Misschien weet haar partner het ook niet.

Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.

Anna285 dinsdag 7 januari 2025 om 23:39

Na alle goede adviezen die je hier kreeg, kan ik daar eigenlijk niets meer aan toevoegen, maar ik wil je wel een hart onder de riem steken. Heel veel sterkte! Ik hoop van harte dat je de juiste hulp voor jou en je baby mag krijgen.

Noah_Bloem donderdag 9 januari 2025 om 21:29

TO, ga alsjeblieft de behandeling volgen die geadviseerd wordt. Het gaat om jou en je kind. Je partner heeft hier eigenlijk niet zoveel in te willen. Doe wat voor jou het beste is.

Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-

LemoosGaatDoor donderdag 9 januari 2025 om 22:10

Ervaring met een postpartumpsychose en opname met kind (goede ervaring mee).

Mijn advies: neem alsjeblieft die gespecialiseerde hulp voor moeder en kind aan. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je dochter.

Je kiest hier niet voor. Niemand kiest voor die hel. Laat je helpen door mensen die de snelste weg uit die ellende weten en je stap voor stap begeleiden. Laat je niet tegenhouden door misplaatste schaamte. De belangrijkste stap heb je al genomen. Wat die partner van je nu denkt, vindt en voelt is plan 3 of 4. Kind en jij staan nu op plan 1.

Moiren donderdag 9 januari 2025 om 22:14

LemoosGaatDoor schreef: ↑
09-01-2025 22:10
Ervaring met een postpartumpsychose en opname met kind (goede ervaring mee).

Mijn advies: neem alsjeblieft die gespecialiseerde hulp voor moeder en kind aan. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je dochter.

Je kiest hier niet voor. Niemand kiest voor die hel. Laat je helpen door mensen die de snelste weg uit die ellende weten en je stap voor stap begeleiden. Laat je niet tegenhouden door misplaatste schaamte. De belangrijkste stap heb je al genomen. Wat die partner van je nu denkt, vindt en voelt is plan 3 of 4. Kind en jij staan nu op plan 1.

Helemaal mee eens.

Waarom wil je partner die opname niet TO? Ik neem aan dat hij jou het liefst zo snel mogelijk hersteld ziet.

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Moiren donderdag 9 januari 2025 om 22:19

Rooss4.0 schreef: ↑
07-01-2025 11:19
Ik zou je echt willen aanraden jezelf op één te zetten. Je weet het nu niet en dat is heel begrijpelijk maar je hebt professionele hulp om je heen die het wél weet!
Zij raden je aan je op te laten nemen met je baby, grijp die kans! Als jij opgenomen bent kun je meters maken en is de kans dat je relatief snel weer op de been bent en een beetje de oude groot aanwezig.
Wat je partner vindt is niet belangrijk, het gaat om jou!

En hoe je partner zich daarin voegt zie je dan wel weer, aan hem heb je helemaal niks!

En ook hier ben ik het helemaal mee eens!

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

LoveDobby donderdag 9 januari 2025 om 22:23

Goed dat je hulp hebt gezocht, laat je partner niet bepalen welke hulp je mag krijgen, het gaat nu om jouw.

Such a beautiful place to be with Friends.

Noah_Bloem vrijdag 10 januari 2025 om 08:44

LemoosGaatDoor schreef: ↑
09-01-2025 22:10
Ervaring met een postpartumpsychose en opname met kind (goede ervaring mee).

Mijn advies: neem alsjeblieft die gespecialiseerde hulp voor moeder en kind aan. Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je dochter.

Je kiest hier niet voor. Niemand kiest voor die hel. Laat je helpen door mensen die de snelste weg uit die ellende weten en je stap voor stap begeleiden. Laat je niet tegenhouden door misplaatste schaamte. De belangrijkste stap heb je al genomen. Wat die partner van je nu denkt, vindt en voelt is plan 3 of 4. Kind en jij staan nu op plan 1.

Helemaal mee eens. Mooie post Lemoos.

Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-

Flipflop zaterdag 11 januari 2025 om 11:33

Het gaat hier niet om wat je partner wil.

Ongelooflijk dat hij wil dat jij een (mogelijk) gepast behandeladvies afslaat. Wie is hij?

Kies voor wat jij nu nodig bent. En schaam je vooral niet voor alle gevoelens die er nu zijn.

Wat een verdrietige en moeilijke situatie ... ik wens je heel veel sterkte...

Flexiia dinsdag 14 januari 2025 om 10:55

WaterGirl schreef: ↑
07-01-2025 08:24
Lieve schat, wat een ontzettende vervelende kut situatie.

Jij en je kind zijn nu een prioriteit. Wat wil je zelf? Je geeft aan dat je meer hulp nodig hebt.

Uiteraard is je partner belangrijk, maar het gaat niet om hem. En hij kan aan de buitenkant niet invoelen hoe het voor jou is.

Praat met je hulpverleners (zonder hem) en kijk wat de aller aller allerbelangrijkste optie voor jou en je kind is. En is dit een gespecialiseerde opname, dan zou ik daar echt voor gaan. Komt daar iets anders uit, ook goed. Maar jij bent ziek, jij en je kind hebben hulp nodig. Hulp die je nu onvoldoende krijgt.

Het lastige is alleen dat partner aangeeft dat als ik samen met mijn kind voor een opname kies de relatie uit is. Dus dan heb ik er voor mijn gevoel nóg een probleem bij. Dan ben ik namelijk dakloos.

En eerder gaf hij aan dat als we gaan scheiden hij het huis wil behouden én het kind.

Flexiia dinsdag 14 januari 2025 om 10:59

Flipflop schreef: ↑
11-01-2025 11:33
Het gaat hier niet om wat je partner wil.

Ongelooflijk dat hij wil dat jij een (mogelijk) gepast behandeladvies afslaat. Wie is hij?

Kies voor wat jij nu nodig bent. En schaam je vooral niet voor alle gevoelens die er nu zijn.

Wat een verdrietige en moeilijke situatie ... ik wens je heel veel sterkte...

Ik heb mijn partner na de bevalling op een heel andere manier leren kennen. Mijn partner deed al weinig in huis en ging vooral voor veel plezier. Maar ik had gehoopt dat het krijgen van een kind hem meer volwassen zou maken. Niet meer pas na 3:00 uur naar bed, helpen in het huishouden, niet meer tot 12:00 of zelfs later uitslapen.

Zolang je beide nog geen kind hebt is het absoluut geen probleem om te leven als een eeuwige student. Who cares? Maar nu met een baby kan je die levensstijl niet blijven behouden... wat hij dus wel wil. De baby lijkt voor hem te zijn wat een puppy voor een kindje is. Leuk om te hebben, ook heel leuk om weg te leggen.

En in mijn huidige mentale gesteldheid kan ik deze shit er niet bij hebben.

Het consultatiebureau heeft inmiddels Velig Thuis ingeschakeld omdat ze bezorgd zijn over hoe goed er voor de baby wordt gezorgd. Ik had nooit verwacht dat mijn leven zo zou lopen. Normaal gesproken ben ík diegene die VT inschakelt voor patiënten of iets dergelijks. Ik had niet verwacht dat mijn eigen leven zo in de shit zou lopen.

Flexiia dinsdag 14 januari 2025 om 11:00

Moiren schreef: ↑
09-01-2025 22:14
Helemaal mee eens.

Waarom wil je partner die opname niet TO? Ik neem aan dat hij jou het liefst zo snel mogelijk hersteld ziet.

Hij wil zijn kind niet vier weken missen. En hij wil niet iedere dag een uur in de auto zitten om ons te bezoeken.

Noah_Bloem dinsdag 14 januari 2025 om 11:02

Flexiia schreef: ↑
14-01-2025 10:55
Het lastige is alleen dat partner aangeeft dat als ik samen met mijn kind voor een opname kies de relatie uit is. Dus dan heb ik er voor mijn gevoel nóg een probleem bij. Dan ben ik namelijk dakloos.

En eerder gaf hij aan dat als we gaan scheiden hij het huis wil behouden én het kind.

Wat is hij een ongelooflijke egoïst! Het gaat om jouw gezondheid.

Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-

Noah_Bloem dinsdag 14 januari 2025 om 11:03

Flexiia schreef: ↑
14-01-2025 11:00
Hij wil zijn kind niet vier weken missen. En hij wil niet iedere dag een uur in de auto zitten om ons te bezoeken.

Het gaat echt alleen maar over hem. Waarom vindt hij jou niet belangrijk?

Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-

-Rosings- dinsdag 14 januari 2025 om 11:03

Flexiia schreef: ↑
14-01-2025 10:55
Het lastige is alleen dat partner aangeeft dat als ik samen met mijn kind voor een opname kies de relatie uit is. Dus dan heb ik er voor mijn gevoel nóg een probleem bij. Dan ben ik namelijk dakloos.

En eerder gaf hij aan dat als we gaan scheiden hij het huis wil behouden én het kind.

Ik denk dat een kind niet snel toegewezen wordt aan een vader die de moeder manipuleert om niet de juiste zorg te krijgen. Geen huis is een groot probleem, maar uiteindelijk denk ik een kleiner probleem dan mindere zorg dan je nodig hebt en daarna aan deze kwast vast blijven zitten.

Gefeliciteerd met je kindje, succes met je gezondheid en sterkte met de dweil van een vader.

Flexiia dinsdag 14 januari 2025 om 11:04

Mijn partner en ik zijn traditioneel ingesteld (wel Nederlands van afkomst). Ik deed daarom altijd vrijwel alles in het huishouden. Koken, boodschappen, schoonmaken etc.

Partner heeft de afgelopen twee jaar een luizenleven gehad. Zodra hij thuis kwam van zijn werk stond het eten op tafel (of dat nu om 18:00 uur was of om 23:00 uur, onregelmatige werktijden), was het huis schoon en lagen zijn kleren schoon in de kast.
Hij kon eten, drinken en vervolgens gamen. Als zijn vrienden langskwamen bleven de bierflesjes door heel de woonkamer staan. Partner zag niet in waarom híj dat moest opruimen.

In de jaren dat ik al een relatie met mijn partner heb zijn we uit elkaar gegroeid. Ik heb mijn opleiding afgerond, hij is gestopt na een studentenleven vol feesten. Ik ben soms weken gaan werken van 60 uur, hij heeft een baan van 28 uur. Ik deed al het huishouden en de boodschappen en zorgde voor de organisatie. Hij spendeert al zijn dagen achter de computer en drinkt veel bier.

Toen kregen we een kind. Ik had gehoopt dat hij volwassen zou worden. Lang verhaal kort: ik weet nu dat dit niet het geval is. Ik geef mezelf de schuld van mijn naïviteit.
Ik wilde zo ontzettend graag een kind dat ik niet in wilde zien dat deze man geen geschikte partner was. En daarom zit ik nu in de shit.

-Rosings- dinsdag 14 januari 2025 om 11:05

Flexiia schreef: ↑
14-01-2025 11:00
Hij wil zijn kind niet vier weken missen. En hij wil niet iedere dag een uur in de auto zitten om ons te bezoeken.

Het is niet alsof jij hier allemaal op zat te wachten en lekker 4 weken op vakantie gaat he?

Is er iemand die er bij vader door kan dringen dat het nu even niet over hem gaat?

Flexiia dinsdag 14 januari 2025 om 11:05

Flexiia schreef: ↑
14-01-2025 11:04
Mijn partner en ik zijn traditioneel ingesteld (wel Nederlands van afkomst). Ik deed daarom altijd vrijwel alles in het huishouden. Koken, boodschappen, schoonmaken etc.

Partner heeft de afgelopen twee jaar een luizenleven gehad. Zodra hij thuis kwam van zijn werk stond het eten op tafel (of dat nu om 18:00 uur was of om 23:00 uur, onregelmatige werktijden), was het huis schoon en lagen zijn kleren schoon in de kast.
Hij kon eten, drinken en vervolgens gamen. Als zijn vrienden langskwamen bleven de bierflesjes door heel de woonkamer staan. Partner zag niet in waarom híj dat moest opruimen.

In de jaren dat ik al een relatie met mijn partner heb zijn we uit elkaar gegroeid. Ik heb mijn opleiding afgerond, hij is gestopt na een studentenleven vol feesten. Ik ben soms weken gaan werken van 60 uur, hij heeft een baan van 28 uur. Ik deed al het huishouden en de boodschappen en zorgde voor de organisatie. Hij spendeert al zijn dagen achter de computer en drinkt veel bier.

Toen kregen we een kind. Ik had gehoopt dat hij volwassen zou worden. Lang verhaal kort: ik weet nu dat dit niet het geval is. Ik geef mezelf de schuld van mijn naïviteit.
Ik wilde zo ontzettend graag een kind dat ik niet in wilde zien dat deze man geen geschikte partner was. En daarom zit ik nu in de shit.

Edit: en met tradtioneel bedoel ik dat het idee was altijd dat híj ging werken en ik het huishouden op mij zou nemen. Maar over de jaren heen ben ik meer en meer gaan werken, meer en meer geld gaan verdienen en hij is op zijn gat gaan zitten. Dus nu ben ik als het ware het sloofje in huis.

Lila-Linda dinsdag 14 januari 2025 om 11:07

Flexiia schreef: ↑
14-01-2025 11:05
Edit: en met tradtioneel bedoel ik dat het idee was altijd dat híj ging werken en ik het huishouden op mij zou nemen. Maar over de jaren heen ben ik meer en meer gaan werken, meer en meer geld gaan verdienen en hij is op zijn gat gaan zitten. Dus nu ben ik als het ware het sloofje in huis.

en waarom blijf jij in deze situatie?

Koffieleut123 dinsdag 14 januari 2025 om 11:08

Ik heb je berichten met veel medeleven gelezen. Het lijkt me een afschuwelijke situatie. Maar ik denk dat je je partner in deze situatie sowieso gaat verliezen. Ik weet dat het heel hard overkomt maar hij zet jou en jouw gezondheid niet op de eerste plaats. Je kunt dus proberen om keuzes te maken om hem te pleasen zodat hij niet weggaat maar uiteindelijk gaat hij toch. Hij kan wel dreigen met het afpakken van je kind en je huis maar uiteindelijk is dat zo eenvoudig niet in Nederland. Ik hoop dat je steun gaat zoeken bij de juiste mensen en echt stappen gaat zetten richting herstel. Gun jezelf en je kindje een gezonde toekomst! Veel sterkte

aikidoka dinsdag 14 januari 2025 om 11:11

Als jij en je partner toch al uit elkaar gegroeid zijn dan zou ik juist de aangeboden behandeling accepteren en met je kind de behandeling gaan volgen. Dan is je relatie nu over, maar anders gaat dat ergens daarna gebeuren. Je zoet nu dat hij niet verandert. Is het huis van hem, want ik schat zo in dat de kans groot is dat jij meer rechten hebt als het huis van jullie samen is, aangezien jij meer werkt (en wellicht meer verdient) en vanwege jullie zeer jonge kind. Hij kan wel dreigen dat het huis en kind voor hem zijn, maar de vraag is of hij dat ook echt voor elkaar krijgt.

Avocadeau dinsdag 14 januari 2025 om 12:03

Ach vrouw, wat verdrietig.
Wat spat jouw droom uit elkaar. Het klinkt ontzettend naar en wanhopig.
vertel dit ook aan de hulpverlening.
Zij weten vast uit ervaring of hij überhaupt waar kan maken dat hij het huis en jullie kind dan houdt.
Zou het voor jou verschil maken om dat te weten?

Aangezien jij het meest werkt heb je waarschijnlijk een prima eigen inkomen.
Wat voegt je partner toe aan jouw leven, dat je je laat chanteren om niet opgenomen te worden?
Je doet het eigenlijk allemaal al alleen...
Huishouden, werken...

Opname nu betekent ook dat je even niet geconfronteerd wordt met hem, wat hij van je verwacht, en wat je allemaal had moeten doen van hem.
Even alleen maar zijn. Jij, en je kindje.
En hulp die er voor jou is.
Jou wil helpen. Kijkt wat het beste is voor jou.

Ik hoop dat het je lukt om voor zorg voor jezelf te kiezen. En anders misschien om voor de beste zorg voor je kindje te kiezen.
Vraag de hulpverlening wat dat is. Wat het beste is voor je kleintje nu.

Sterkte.
Fijn om wat van je te lezen, al is het zo verdrietig.

aardbeitje8 dinsdag 14 januari 2025 om 12:05

Zeg tegen je partner:
- Stel je aan, het is maar voor 4 weken. En ik en de baby hebben deze hulp nodig. En hij lost het nu ook niet op.

Jouw partner is geen partner, maar een onvolwassen kind. Je hebt nu een 'groot kind' en een baby. Verder heb je de keuze om hem buiten spel te zetten en al je aandacht te richten op jezelf en je baby.

I was reminded that my bloodtype is B positive.

MissButterflyyy dinsdag 14 januari 2025 om 12:08

Flexiia schreef: ↑
14-01-2025 10:59
Ik heb mijn partner na de bevalling op een heel andere manier leren kennen. Mijn partner deed al weinig in huis en ging vooral voor veel plezier. Maar ik had gehoopt dat het krijgen van een kind hem meer volwassen zou maken. Niet meer pas na 3:00 uur naar bed, helpen in het huishouden, niet meer tot 12:00 of zelfs later uitslapen.

Zolang je beide nog geen kind hebt is het absoluut geen probleem om te leven als een eeuwige student. Who cares? Maar nu met een baby kan je die levensstijl niet blijven behouden... wat hij dus wel wil. De baby lijkt voor hem te zijn wat een puppy voor een kindje is. Leuk om te hebben, ook heel leuk om weg te leggen.

En in mijn huidige mentale gesteldheid kan ik deze shit er niet bij hebben.

Het consultatiebureau heeft inmiddels Velig Thuis ingeschakeld omdat ze bezorgd zijn over hoe goed er voor de baby wordt gezorgd. Ik had nooit verwacht dat mijn leven zo zou lopen. Normaal gesproken ben ík diegene die VT inschakelt voor patiënten of iets dergelijks. Ik had niet verwacht dat mijn eigen leven zo in de shit zou lopen.

Mooi, dan kun je je situatie bespreken met veilig thuis.
Mocht je partner je dumpen zien ze ook waar het probleem ligt: de scheefgegroeide relatie met je partner waarbij jij jezelf helemaal wegcijfert om hem tegenmoet te komen.
Ze kunnen je dan ook helpen om het alleen te redden met je kindje.

Levensgenieter

Actieve topics