Psyche
alle pijlers
syndroom van asperger
woensdag 12 mei 2010 om 23:27
ojee, daar ga ik dan: lang getwijfeld, maar ik doe nu toch een oproep: ik ben een dertiger die sinds kort weet dat ik Asperger heb. En dat is moeilijk, het verheldert een heleboel: lang dacht ik waarom doe ik het niet goed? ik ben hoogopgeleid, maar toch snapte ik mensen niet, enz. Het geeft mij een hoop antwoorden, maar ook een hoop vragen. Wie van jullie heeft ook Asperger, en kan mij ondersteuning geven hoe je hier mee om gaat?
woensdag 12 mei 2010 om 23:45
Je hebt op een wat ongunstig tijdstip je topic geplaatst en velen zijn denk ik al naar bed, maar er zijn hier een aantal mensen met Asperger en/of andere autistische stoornissen en ik weet zeker dat die je graag willen helpen met tips en adviezen, want dit lijkt me best lastig zo in het begin.
En anders zijn er ook nog mensen met een Asperger (ex)partner (zoals ik) en/of kind en die hebben misschien ook wel goede tips voor je.
En anders zijn er ook nog mensen met een Asperger (ex)partner (zoals ik) en/of kind en die hebben misschien ook wel goede tips voor je.
woensdag 12 mei 2010 om 23:45
Ik denk dat je iets specifieker kan zijn rondom je problematiek als je meningen wil waar je echt wat mee kan. Er zijn veel verschillende autisten met allemaal hun eigen achtergrond en specifieke eigenschappen.
Een algemene over het begrijpen van mensen: eigenlijk zijn mensen veel simpeler dan je zou vermoeden, als je maar een hoop romantische en emotiforme 'wol' eromheen wegdenkt.
Een algemene over het begrijpen van mensen: eigenlijk zijn mensen veel simpeler dan je zou vermoeden, als je maar een hoop romantische en emotiforme 'wol' eromheen wegdenkt.
donderdag 13 mei 2010 om 01:07
donderdag 13 mei 2010 om 07:02
Aspergegirl, kun je aangeven met welke eigenschappen jij te maken hebt, of waar je last van hebt? Op grond waarvan is bij jou de diagnose gesteld?
Niet dat ik die diagnose in twijfel wil trekken, maar iedereen is natuurlijk anders.
Mijn zus heeft onlangs te horen gekregen dat zijn het syndroom van Asperger heeft. Aanvankelijk werd haar gemoedstoestand anders omschreven. Ik heb geprobeerd zo goed morglijk geprobeerd hiermee om te gaan volgens de adviezen die daar toen bij hoorden.
Nu heb ik geen idee welke dingen nu goed zijn en welke niet.
Wat weet jij al?
Niet dat ik die diagnose in twijfel wil trekken, maar iedereen is natuurlijk anders.
Mijn zus heeft onlangs te horen gekregen dat zijn het syndroom van Asperger heeft. Aanvankelijk werd haar gemoedstoestand anders omschreven. Ik heb geprobeerd zo goed morglijk geprobeerd hiermee om te gaan volgens de adviezen die daar toen bij hoorden.
Nu heb ik geen idee welke dingen nu goed zijn en welke niet.
Wat weet jij al?
donderdag 13 mei 2010 om 09:16
Niet om iemand te beledigen maar is Asperger het nieuwe hoog sensitief? De halve wereld (inclusief mijn schoonvader van 68...) heeft het (of is het, net wat je wil).
Is het niet gewoon een "labeltje" voor mensen die sociaal gezien minder sterk zijn?
Nogmaals: niet mijn bedoeling iemand te kwetsen, het fascineert me.
Is het niet gewoon een "labeltje" voor mensen die sociaal gezien minder sterk zijn?
Nogmaals: niet mijn bedoeling iemand te kwetsen, het fascineert me.
donderdag 13 mei 2010 om 11:52
quote:Suze2 schreef op 13 mei 2010 @ 09:16:
Niet om iemand te beledigen maar is Asperger het nieuwe hoog sensitief? De halve wereld (inclusief mijn schoonvader van 68...) heeft het (of is het, net wat je wil).
Is het niet gewoon een "labeltje" voor mensen die sociaal gezien minder sterk zijn?
Nogmaals: niet mijn bedoeling iemand te kwetsen, het fascineert me.
Uhm, andersom is aannemelijker, aangezien Hans Asperger in 1944 erover schreef en Aron uit mijn hoofd een jaar of 50 later. Daarnaast is Asperger inmiddels uitgebreid onderzocht en kent het een redelijk algemeen gebruikte definitie (die in DSM-V) op de schop gaat. HSP is daarnaast iets waar vrijwel iedereen zich wel in kan herkennen (op een ander forum waar veel mensen niets hebben met de term een keer 100% in een poll!) en zegt dus vooral iets over de insteek van de persoon. Dat gezegd hebbende is er momenteel waarschijnlijk wel een lichte overdiagnose aan de gang in Nederland. Dit neemt echter niet weg dat veel mensen het 'echt' hebben en helaas ook de problemen.
Asperger is in elk geval meer dan sociaal niet sterk. Sterker nog, veel Aspergers kunnen uitstekend sociale vaardigheden faken (in een ander topic werkt er één in een café). Het enige verschil met veel andere mensen is dan de energie die het kost. Er is minder sprake van een directe cognitieve empathie waardoor alles beredeneerd moet worden. Dat kan met ervaring heel snel gaan, maar werkt dan nog altjd anders dan bij reguliere mensen. Ik ben zelf een voorbeeld van iemand met een diagnose waar je het niet aan zou merken (momenteel denk ik dat ik ook niet meer volledig voldoe aan de voorwaarden, in elk geval subpathologisch), maar dat neemt niet weg dat het vaak hard werken is,
Naast het de sociale vaardigheden hebben mensen met Asperger bijvoorbeeld ook last van verstoorde sensorische vaardigheden, planningvaardigheden (of andersom: het extreem afhankelijk zijn van een planning) en concentratie (meestal is niet de concentratie zelf gestoord, maar juist het vermogen een andere gedachte weg te zetten), De mate waarin deze dingen voorkomen is wisselend per persoon, evenals de last die iemand ervan kan hebben in het dagelijks leven.
Niet om iemand te beledigen maar is Asperger het nieuwe hoog sensitief? De halve wereld (inclusief mijn schoonvader van 68...) heeft het (of is het, net wat je wil).
Is het niet gewoon een "labeltje" voor mensen die sociaal gezien minder sterk zijn?
Nogmaals: niet mijn bedoeling iemand te kwetsen, het fascineert me.
Uhm, andersom is aannemelijker, aangezien Hans Asperger in 1944 erover schreef en Aron uit mijn hoofd een jaar of 50 later. Daarnaast is Asperger inmiddels uitgebreid onderzocht en kent het een redelijk algemeen gebruikte definitie (die in DSM-V) op de schop gaat. HSP is daarnaast iets waar vrijwel iedereen zich wel in kan herkennen (op een ander forum waar veel mensen niets hebben met de term een keer 100% in een poll!) en zegt dus vooral iets over de insteek van de persoon. Dat gezegd hebbende is er momenteel waarschijnlijk wel een lichte overdiagnose aan de gang in Nederland. Dit neemt echter niet weg dat veel mensen het 'echt' hebben en helaas ook de problemen.
Asperger is in elk geval meer dan sociaal niet sterk. Sterker nog, veel Aspergers kunnen uitstekend sociale vaardigheden faken (in een ander topic werkt er één in een café). Het enige verschil met veel andere mensen is dan de energie die het kost. Er is minder sprake van een directe cognitieve empathie waardoor alles beredeneerd moet worden. Dat kan met ervaring heel snel gaan, maar werkt dan nog altjd anders dan bij reguliere mensen. Ik ben zelf een voorbeeld van iemand met een diagnose waar je het niet aan zou merken (momenteel denk ik dat ik ook niet meer volledig voldoe aan de voorwaarden, in elk geval subpathologisch), maar dat neemt niet weg dat het vaak hard werken is,
Naast het de sociale vaardigheden hebben mensen met Asperger bijvoorbeeld ook last van verstoorde sensorische vaardigheden, planningvaardigheden (of andersom: het extreem afhankelijk zijn van een planning) en concentratie (meestal is niet de concentratie zelf gestoord, maar juist het vermogen een andere gedachte weg te zetten), De mate waarin deze dingen voorkomen is wisselend per persoon, evenals de last die iemand ervan kan hebben in het dagelijks leven.
vrijdag 14 mei 2010 om 20:30
Fijn, al die reacties! Eerst een reactie op Suze: het lijkt misschien of het nu ineens "in "is, maar dat is niet zo. Het is een diagnose die nog maar kort (ca 15 jaar) erkend is. Aangezien ik halfverwege de 30 ben, kun je je voorstellen dat dat in mijn kindertijd niet gezien is. Kinderen zoals ik waren lastig, opvallend, enz., maar niet met een diagnose. Dat komt nu pas boven water. Daarnaast is het zo, dat als je in een gestructureerde omgeving opgroeit (ouders niet gescheiden, niet veel verhuizingen, school ok, intellegentie, enz), het niet zo aan het licht komt. Pas als je alleen gaat wonen, komen de problemen, of zoals in mijn geval als er veel "life events"komen. Ik vind het jammer dat het als een modegrill wordt gezien. Daarnaast een andere reactie. Ik lees over leven met een Aspergerman, dat is waar ik tegenaan loop: veel Aspergers zijn mannen en over relaties met mannen is veel geschreven, (vrouwen schrijven schijnbaar meer!), ook mijn man loopt heir tegen aan.
YetiMan; heb jij ook Asperger?
YetiMan; heb jij ook Asperger?
vrijdag 14 mei 2010 om 21:47
quote:aspergegirl schreef op 14 mei 2010 @ 20:30:Daarnaast een andere reactie. Ik lees over leven met een Aspergerman, dat is waar ik tegenaan loop: veel Aspergers zijn mannen en over relaties met mannen is veel geschreven, (vrouwen schrijven schijnbaar meer!), ook mijn man loopt heir tegen aan.
YetiMan; heb jij ook Asperger?Mogelijk wel, al is het dan vrij licht. Ik heb in elk geval ervaring met een relatie met een aspergervrouw , dus daar kan ik eventueel ook wat over vertellen.
YetiMan; heb jij ook Asperger?Mogelijk wel, al is het dan vrij licht. Ik heb in elk geval ervaring met een relatie met een aspergervrouw , dus daar kan ik eventueel ook wat over vertellen.
vrijdag 14 mei 2010 om 23:21
Ik heb de diagnose pdd/nos vrij recent gekregen (en twijfel nog steeds of ik wel voldoe aan de ernstigheid die bij deze diagnose verondersteld wordt) en op zich werkte het wel bevrijdend. Of ik nu wel of niet en in welke mate autistisch ben, ik vind herkenning in een aantal van de categorieen problemen die je in deze stoornis tegen kunt komen. Herkenning betekent op een andere wijze omgaan met dezelfde problemen die ik dus al een half leven bewust heb en een heel leven maar mee leefde. Betekent dat ik nu weet hoe mijn valkuilen ontstaan, en dus eerder kan ingrijpen. Al die tijd dat ik nog als 'normaal' gezien werd sloegen de behandelingen niet aan, het simpele inzicht dat ik fysiek overprikkeld kan raken helpt me wel (want dan weet ik ook om wat voor soort prikkels het gaat en wanneer die overprikkeling plaatsvindt). Betekent overigens ook dat ik kan zien dat ik van ver gekomen ben als het gaat om sociale vaardigheden of het leren omgaan met mijn beperkingen.
Ben nu bezig met een psycho educatie cursus (veel meer aanbod is er niet, lijkt het, hierna is het praktische ondersteuning en eventueel therapie op deelproblemen) en dat biedt naast een aantal theoretische aandachtspunten vooral herkenning bij andere autisten/aspergers.
Kort gezegd: probeer je valkuilen te inventariseren, probeer de theoretische achtergrond daarvan te pakken te krijgen zodat je ze misschien aan kunt pakken, probeer contact te leggen met lotgenoten, probeer vrede te hebben met hoe je bent, want zo zul je in grote lijnen toch wel blijven.
Ben nu bezig met een psycho educatie cursus (veel meer aanbod is er niet, lijkt het, hierna is het praktische ondersteuning en eventueel therapie op deelproblemen) en dat biedt naast een aantal theoretische aandachtspunten vooral herkenning bij andere autisten/aspergers.
Kort gezegd: probeer je valkuilen te inventariseren, probeer de theoretische achtergrond daarvan te pakken te krijgen zodat je ze misschien aan kunt pakken, probeer contact te leggen met lotgenoten, probeer vrede te hebben met hoe je bent, want zo zul je in grote lijnen toch wel blijven.
maandag 17 mei 2010 om 14:54
Alles draait om acceptatie en je grenzen leren kennen. Mensen met Asperger zijn vaak heel goed in staat om zich sociaal wenselijk te gedragen maar dit kan veel energie vragen. Daarom is het ook handig om te weten wat nou zo vermoeiend is en soms te omzeilen. Dan heb je over het algemeen net wat meer energie en dat is ook fijn
Op mijn 21ste gediagnostiseerd met Asperger, paar maanden nadat mijn vader op 51 jarige leeftijd was gediagnostiseerd. Ook Asperger trouwens.
Op mijn 21ste gediagnostiseerd met Asperger, paar maanden nadat mijn vader op 51 jarige leeftijd was gediagnostiseerd. Ook Asperger trouwens.
maandag 17 mei 2010 om 20:03
quote:aspergegirl schreef op 17 mei 2010 @ 17:17:
[...]
dat ik niet naar zijn vollegdige verhaal luister, me soms te weinig kan invoelen in zijn gevoel of gemoedstoestand op dat moment
Ja, dat kunnen mijn vrouw en ik ook goed, compleet langs elkaar heenpraten. Heeft veel te maken met de erg gerichte aandacht van iemand met asperger. Soms hebben we geen gesprekken maar meer een soort uitwisseling van monologen waarbij de onderwerpen elkaar misschien maar half raken. Als je dit van elkaar weet kan je gewoon elkaar de tijd geven te 'lozen' wat er in gedachten zit. Is dat er eenmaal uit dan is er vaak wel weer ruimte voor een nieuw verhaal. Boos worden heeft in elk geval geen zin, wederzijds geduld des te meer.
Verder is inleven ook toch vooral een kwestie van zelf een gevoel kennen, iets op een vergelijkbare manier meegemaakt hebben. Met mensen die dichtbij me staan qua gevoel en ervaringen gaat me dit dus ook makkelijker uit. Bij mij zijn er ook meerdere aspergers waarbij dat makkelijk gaat. Uit het aantal topics hier waarin vrouwen ineens onverwachtte dingen meemaakten met hun man (of v.v.) blijkt wel dat niemand echt in de gedachten van een ander kan kijken. Is het automatisch invoelen lastiger dan kan je in mijn ervaring ook veel opvangen via de 'intellectuele weg'. Ervaring, logica en interpretatie is ook veel waard.
[...]
dat ik niet naar zijn vollegdige verhaal luister, me soms te weinig kan invoelen in zijn gevoel of gemoedstoestand op dat moment
Ja, dat kunnen mijn vrouw en ik ook goed, compleet langs elkaar heenpraten. Heeft veel te maken met de erg gerichte aandacht van iemand met asperger. Soms hebben we geen gesprekken maar meer een soort uitwisseling van monologen waarbij de onderwerpen elkaar misschien maar half raken. Als je dit van elkaar weet kan je gewoon elkaar de tijd geven te 'lozen' wat er in gedachten zit. Is dat er eenmaal uit dan is er vaak wel weer ruimte voor een nieuw verhaal. Boos worden heeft in elk geval geen zin, wederzijds geduld des te meer.
Verder is inleven ook toch vooral een kwestie van zelf een gevoel kennen, iets op een vergelijkbare manier meegemaakt hebben. Met mensen die dichtbij me staan qua gevoel en ervaringen gaat me dit dus ook makkelijker uit. Bij mij zijn er ook meerdere aspergers waarbij dat makkelijk gaat. Uit het aantal topics hier waarin vrouwen ineens onverwachtte dingen meemaakten met hun man (of v.v.) blijkt wel dat niemand echt in de gedachten van een ander kan kijken. Is het automatisch invoelen lastiger dan kan je in mijn ervaring ook veel opvangen via de 'intellectuele weg'. Ervaring, logica en interpretatie is ook veel waard.
woensdag 19 mei 2010 om 22:23
quote:aspergegirl schreef op 14 mei 2010 @ 20:30:
Ik lees over leven met een Aspergerman, dat is waar ik tegenaan loop: veel Aspergers zijn mannen en over relaties met mannen is veel geschreven, (vrouwen schrijven schijnbaar meer!), ook mijn man loopt heir tegen aan.
YetiMan; heb jij ook Asperger?
Slechts 25% van de mensen met asperger zijn vrouw. Dat kan ook een verklaring zijn.
Daarnaast is asperger bij vrouwen soms weer anders dan bij mannen, het manifesteert zich op een iets andere manier.
Hoe ervaar jij eigenlijk de problemen waar jij tegenaanloopt binnen een relatie? Is dat onbegrip van jouw man zijn kant naar jou toe? of is dat jouw onbegrip richting hem?
quote:aspergegirl schreef op 17 mei 2010 @ 17:17:
[...]
dat ik niet naar zijn vollegdige verhaal luister, me soms te weinig kan invoelen in zijn gevoel of gemoedstoestand op dat moment
Oh nou ik kan je wel een ding vertellen: Luisteren kunnen sowieso bitter weinig mensen. Is je dat nooit opgevallen?
Ik moet mezelf daar ook meer in oefenen. Als je goed kunt luisteren, kun je iets dat de meeste andere mensen niet kunnen maar je wordt er heel erg door op waarde gesteld.
Invoelen, empathie, ja, dat is inderdaad waar mensen met asperger tegenaanlopen. Ik zelf heb een vader met asperger en inderdaad, empathie kent hij niet. Hij kan alleen redeneren vanuit eigen standpunt.
Wat betreft gemoedstoestand bemerken, misschien kun je soms er gewoon ronduit naar vragen.
"hoe gaat het met je?" of " heb je het naar je zin?", "hoe was je dag?" of "heb je een fijne dag gehad?"
Deze vragen lokken gewoon een duidelijk antwoord uit. Dat maakt het voor jou gemakkelijker. Een lauwe reactie als een brom of "hum" geluid, geven een indicatie dat het niet helemaal is zoals hij het had gewild.
Misschien is het handig voor jou als je jezelf oefent in lichamelijke communicatie ofwel bodylanguage. Dieren doen niet anders, wist je dat? Zo "lezen" ze elkaar en reageren ze ook op elkaar. Alles via lichaamsgedrag. Misschien kun je middels dieren een hoop leren over mensen. Omdat mensen uiteindelijk ook dieren zijn.
Het is zomaar een tip. Ik denk wel dat je bepaalde dingen namelijk kunt leren.
Ik lees over leven met een Aspergerman, dat is waar ik tegenaan loop: veel Aspergers zijn mannen en over relaties met mannen is veel geschreven, (vrouwen schrijven schijnbaar meer!), ook mijn man loopt heir tegen aan.
YetiMan; heb jij ook Asperger?
Slechts 25% van de mensen met asperger zijn vrouw. Dat kan ook een verklaring zijn.
Daarnaast is asperger bij vrouwen soms weer anders dan bij mannen, het manifesteert zich op een iets andere manier.
Hoe ervaar jij eigenlijk de problemen waar jij tegenaanloopt binnen een relatie? Is dat onbegrip van jouw man zijn kant naar jou toe? of is dat jouw onbegrip richting hem?
quote:aspergegirl schreef op 17 mei 2010 @ 17:17:
[...]
dat ik niet naar zijn vollegdige verhaal luister, me soms te weinig kan invoelen in zijn gevoel of gemoedstoestand op dat moment
Oh nou ik kan je wel een ding vertellen: Luisteren kunnen sowieso bitter weinig mensen. Is je dat nooit opgevallen?
Ik moet mezelf daar ook meer in oefenen. Als je goed kunt luisteren, kun je iets dat de meeste andere mensen niet kunnen maar je wordt er heel erg door op waarde gesteld.
Invoelen, empathie, ja, dat is inderdaad waar mensen met asperger tegenaanlopen. Ik zelf heb een vader met asperger en inderdaad, empathie kent hij niet. Hij kan alleen redeneren vanuit eigen standpunt.
Wat betreft gemoedstoestand bemerken, misschien kun je soms er gewoon ronduit naar vragen.
"hoe gaat het met je?" of " heb je het naar je zin?", "hoe was je dag?" of "heb je een fijne dag gehad?"
Deze vragen lokken gewoon een duidelijk antwoord uit. Dat maakt het voor jou gemakkelijker. Een lauwe reactie als een brom of "hum" geluid, geven een indicatie dat het niet helemaal is zoals hij het had gewild.
Misschien is het handig voor jou als je jezelf oefent in lichamelijke communicatie ofwel bodylanguage. Dieren doen niet anders, wist je dat? Zo "lezen" ze elkaar en reageren ze ook op elkaar. Alles via lichaamsgedrag. Misschien kun je middels dieren een hoop leren over mensen. Omdat mensen uiteindelijk ook dieren zijn.
Het is zomaar een tip. Ik denk wel dat je bepaalde dingen namelijk kunt leren.
vrijdag 21 mei 2010 om 18:22
Hallo Aspergirl,
Ik had jou topic in het begin al snel gelezen en wou daar al een hele tijd op reageren maar niet mijn mijn eigen nick.
Dus heb ik nu een hele oude nick opgeduikeld op een ander e-mailadres om anoniem mijn verhaal te kunnen doen.
Ik heb dus ook het syndroom van Asperger bij mij is het wel een stuk eerder ontdekt maar niet in mijn jeugd zoals bij de meeste gevallen maar pas toen ik 19 was. Ik ben nou 21.
Ik liep in mijn jeugd al vaak tegen dingen aan op de basisschool hoorde ik er niet bij. Ik had wel een groepje van 4 vriendinnen maar wij waren echt de outsiders van de klas.
Daarnaast kon ik al me hele leven slecht tegen veranderingen. En was ik vaak heel intensief met mijn hobby's bezig. Ook kwa kleding had ik veel lievelingskleren en wou eigelijk altijd hetzelfde dragen en kon moeilijk afscheid nemen van kleren als ze te klein waren. Daarnaast was ik heel perfectionistisch het moest allemaal op mijn manier gebeuren en alles moest goed gaan anders schoot ik helemaal in de stress. Op mijn diploma stond gewoon op en gegeven moment Je mag best eens iets fout doen.
Daarnaast had ik vaak onverklaarbare buikpijn en op later leeftijd hoofdpijn. Hiermee ben ik eerst bij gewone artsen geweest maar daar kwam niks uit, later bij kinderpshiaters enz maar daar kwam eigenlijk ook niks uit.
Op de middelbare school ging dit over in een depressie ik voelde me vaak niet goed en had last van een druk gevoel en kon niet goed met stress omgaan. Ik haalde wel goede cijfers en had ook wel vriendinnen maar ik hoorde er op het vwo nog steeds niet bij. Voor de depressie ben ik toen bij een psychiater geweest (waar ik totaal niet mee overweg kon) en heb ik een tijdje AD geslikt. Toen ging het wel weer beter.
Omdat ik helemaal vast zat met mezelf en op een gegeven moment ook het nut van school niet meer inzag wou ik mbo gaan doen zodat ik direct gericht kon gaan leren want dat leek me veel meer wat. Dit werd mij sterk afgeraden. Toen ben ik naar de Havo gegaan op dezelfde school. Toen ging het weer wat beter ik had minder werkdruk en ik paste beter in de klas.
Ik heb toen me eindexamen gedaan en dat ging heel goed en toen die tijd leerde ik ook mijn huidige vriend kennen. We waren al snel heel serieus met elkaar en door de vakantie konden we meteen veel bij elkaar slapen.
Toen ben ik naar een hbo gegaan. Dat vond ik heel leuk maar ook heel zwaar want ik moest elke dag 4 uur reizen erheen. Op kamers daar wonen zag ik echt niet zitten. Toen is lanzaam de depressie weer terug gekomen. Ik had ook vaak last weer van stress.
Na me 1e jaar dat ik me propedeuse haalde ben ik toen ook met deze hbo gestopt omdat ik het allemaal niet meer zag zitten. Wel met de belofte aan me ouders dat ik deze keer er goed achteraan ging wat er nou mis was.
Met me jongere broertje ging het ook wat minder hij kwam bij onze ggz instelling voor de jeugd terecht. Daar werd al snel aan het syndroom van Asperger gedacht. Toen ik dat hoorde ben ik eens gaan opzoeken wat dat dan wel niet was. Nou er ging een wereld voor me open het leek me gewoon op het lijf geschreven. Toen ben ik naar me moeder gegaan en die zei ook als je broertje het heeft dan heb jij het helemaal.
Zo ben ik ook bij die instelling gekomen en bij een psycholoog. Ik ben weer begonnen met AD en daarnaast risperdal in lage dosering. Waar ik dus al jaren last van had was een overkill aan prikkels wat mij andere psychiater van de middelbare schooltijd afschreef als sociale angststoornis waar ik het totaal niet mee eens was. En met die risperdal kon ik eindelijk weer normaal de straat op.
Ik heb toen 2 jaar lang niet echt een normaal leven geleid vooral heel veel thuis zitten. Leven van de Wajong die ik ondertussen had aangevraagd. Wat ondertussen wel erg grappig was (zo vonden wij dat tenminste). Was dat mijn vriend ook niet zo lekker in zijn vel zat. Toen is er bij hem de diagnose PDD-Nos uitgekomen. Beide dus autistisch zonder dat van te voren van elkaar te weten. Tussen ons gaat het mischien mede daardoor heel goed wij kunnen overal over praten en weten wat we van elkaar kunnen verwachten.
Ik heb vorig jaar ook een soort deeltijd programma gevolgd in een psychise afdeling van een ziekenhuis speciaal voor adolocenten met autisme.
Nu ben ik op een punt gekomen dat ik het helemaal zat ben om thuis te zitten. Ik ben dus nu op zoek naar parttime werk wat ik samen met een deeltijd opleiding wil gaan beginnen. Hierbij heb ik hulp van een reintegratiebureau maar ik ben niet echt tevreden met hun inzet. Het is ook nog maar zien of dit goed gaat, ik ben ook voor 100% afgekeurd.
Ik ben ook begonnen met rijlessen maar dat is ook nog een heel drama vanwege me medicijnen moet ik een medisch onderzoek en praktische test ondergaan. De medische test heb ik nu gehad wat alleen bestond uit een gesprek bij een Psychiater die wou weten of ik wel eens psychoses had vanwege de risperdal. Nou dat had ik helemaal niet dus ik dacht dat de kous daarmee af was. Maar nee hoor, ik moet ook nog een pratkijk toets doen.
Ik kan je eigelijk weinig helpen behalve je zeggen dat je zeker niet de enige (vrouw) ben. Ik heb zelf veel herkenning gevonden op het autsider forum maar ik ben daar niet actief, ik lees alleen af en toe mee. Dit forum vind ik dan leuker omdat ik het gewoon ook als mij als persoon kan hebben en niet alleen alles wat om autisme draait. Maar nog niet zover en ivm met herkenbaarheid dat ik me echte nick gebruik.
Ik had jou topic in het begin al snel gelezen en wou daar al een hele tijd op reageren maar niet mijn mijn eigen nick.
Dus heb ik nu een hele oude nick opgeduikeld op een ander e-mailadres om anoniem mijn verhaal te kunnen doen.
Ik heb dus ook het syndroom van Asperger bij mij is het wel een stuk eerder ontdekt maar niet in mijn jeugd zoals bij de meeste gevallen maar pas toen ik 19 was. Ik ben nou 21.
Ik liep in mijn jeugd al vaak tegen dingen aan op de basisschool hoorde ik er niet bij. Ik had wel een groepje van 4 vriendinnen maar wij waren echt de outsiders van de klas.
Daarnaast kon ik al me hele leven slecht tegen veranderingen. En was ik vaak heel intensief met mijn hobby's bezig. Ook kwa kleding had ik veel lievelingskleren en wou eigelijk altijd hetzelfde dragen en kon moeilijk afscheid nemen van kleren als ze te klein waren. Daarnaast was ik heel perfectionistisch het moest allemaal op mijn manier gebeuren en alles moest goed gaan anders schoot ik helemaal in de stress. Op mijn diploma stond gewoon op en gegeven moment Je mag best eens iets fout doen.
Daarnaast had ik vaak onverklaarbare buikpijn en op later leeftijd hoofdpijn. Hiermee ben ik eerst bij gewone artsen geweest maar daar kwam niks uit, later bij kinderpshiaters enz maar daar kwam eigenlijk ook niks uit.
Op de middelbare school ging dit over in een depressie ik voelde me vaak niet goed en had last van een druk gevoel en kon niet goed met stress omgaan. Ik haalde wel goede cijfers en had ook wel vriendinnen maar ik hoorde er op het vwo nog steeds niet bij. Voor de depressie ben ik toen bij een psychiater geweest (waar ik totaal niet mee overweg kon) en heb ik een tijdje AD geslikt. Toen ging het wel weer beter.
Omdat ik helemaal vast zat met mezelf en op een gegeven moment ook het nut van school niet meer inzag wou ik mbo gaan doen zodat ik direct gericht kon gaan leren want dat leek me veel meer wat. Dit werd mij sterk afgeraden. Toen ben ik naar de Havo gegaan op dezelfde school. Toen ging het weer wat beter ik had minder werkdruk en ik paste beter in de klas.
Ik heb toen me eindexamen gedaan en dat ging heel goed en toen die tijd leerde ik ook mijn huidige vriend kennen. We waren al snel heel serieus met elkaar en door de vakantie konden we meteen veel bij elkaar slapen.
Toen ben ik naar een hbo gegaan. Dat vond ik heel leuk maar ook heel zwaar want ik moest elke dag 4 uur reizen erheen. Op kamers daar wonen zag ik echt niet zitten. Toen is lanzaam de depressie weer terug gekomen. Ik had ook vaak last weer van stress.
Na me 1e jaar dat ik me propedeuse haalde ben ik toen ook met deze hbo gestopt omdat ik het allemaal niet meer zag zitten. Wel met de belofte aan me ouders dat ik deze keer er goed achteraan ging wat er nou mis was.
Met me jongere broertje ging het ook wat minder hij kwam bij onze ggz instelling voor de jeugd terecht. Daar werd al snel aan het syndroom van Asperger gedacht. Toen ik dat hoorde ben ik eens gaan opzoeken wat dat dan wel niet was. Nou er ging een wereld voor me open het leek me gewoon op het lijf geschreven. Toen ben ik naar me moeder gegaan en die zei ook als je broertje het heeft dan heb jij het helemaal.
Zo ben ik ook bij die instelling gekomen en bij een psycholoog. Ik ben weer begonnen met AD en daarnaast risperdal in lage dosering. Waar ik dus al jaren last van had was een overkill aan prikkels wat mij andere psychiater van de middelbare schooltijd afschreef als sociale angststoornis waar ik het totaal niet mee eens was. En met die risperdal kon ik eindelijk weer normaal de straat op.
Ik heb toen 2 jaar lang niet echt een normaal leven geleid vooral heel veel thuis zitten. Leven van de Wajong die ik ondertussen had aangevraagd. Wat ondertussen wel erg grappig was (zo vonden wij dat tenminste). Was dat mijn vriend ook niet zo lekker in zijn vel zat. Toen is er bij hem de diagnose PDD-Nos uitgekomen. Beide dus autistisch zonder dat van te voren van elkaar te weten. Tussen ons gaat het mischien mede daardoor heel goed wij kunnen overal over praten en weten wat we van elkaar kunnen verwachten.
Ik heb vorig jaar ook een soort deeltijd programma gevolgd in een psychise afdeling van een ziekenhuis speciaal voor adolocenten met autisme.
Nu ben ik op een punt gekomen dat ik het helemaal zat ben om thuis te zitten. Ik ben dus nu op zoek naar parttime werk wat ik samen met een deeltijd opleiding wil gaan beginnen. Hierbij heb ik hulp van een reintegratiebureau maar ik ben niet echt tevreden met hun inzet. Het is ook nog maar zien of dit goed gaat, ik ben ook voor 100% afgekeurd.
Ik ben ook begonnen met rijlessen maar dat is ook nog een heel drama vanwege me medicijnen moet ik een medisch onderzoek en praktische test ondergaan. De medische test heb ik nu gehad wat alleen bestond uit een gesprek bij een Psychiater die wou weten of ik wel eens psychoses had vanwege de risperdal. Nou dat had ik helemaal niet dus ik dacht dat de kous daarmee af was. Maar nee hoor, ik moet ook nog een pratkijk toets doen.
Ik kan je eigelijk weinig helpen behalve je zeggen dat je zeker niet de enige (vrouw) ben. Ik heb zelf veel herkenning gevonden op het autsider forum maar ik ben daar niet actief, ik lees alleen af en toe mee. Dit forum vind ik dan leuker omdat ik het gewoon ook als mij als persoon kan hebben en niet alleen alles wat om autisme draait. Maar nog niet zover en ivm met herkenbaarheid dat ik me echte nick gebruik.
zaterdag 22 mei 2010 om 08:41
Ik zie dit topic voor het eerst. Ik heb PPD/NOS. Ikzelf denk dat ik ook Asperger-kenmerken heb, want ik herken me ook voor een groot deel in datgene wat voor Aspergers geldt. Ik ben het heel erg met Dana eens. Ik zie mezelf als een individu, met bijzondere begaafdheden maar ook met handicaps. Ik word door veel mensen positief gewaardeerd.
World of Warcraft: Legion
zondag 23 mei 2010 om 19:21
quote:iones schreef op 23 mei 2010 @ 10:36:
Wat is eigenlijk het verschil tussen PDD/NOS en Asperger?
Als we uitgaan van de definitie heeft iemand die ppd-nos heeft kenmerken van een autistische stoornis, maar voldoet net niet aan alle 'kenmerken'. voor deze of enkele andere (zoals schizofrenie) stoornissen. Bijvoorbeeld om de diagnose asperger te krijgen moet iemand uit twee groepen van vier kenmerken er beide twee hebben, Iemand die uit de ene groep vier kenmerken heeft en uit de andere maar één voldoet niet aan asperger, maar je kan wel stellen dat zo iemand ook de problemen van een ontwikkelingsstoornis (pdd is letterlijk pervasieve ontwikkelingsstoornis) heeft. Op deze manier kan iemand afwijken, maar dat kan natuurlijk ook op alle andere eisen voor de diagnose zijn. De diagnose pdd-nos is dan in potentie een brede groep.
De praktijk echter leert dat de diagnose pdd-nos vooral in twee omstandigheden gegeven wordt. Ten eerste als de beoordelaar iemand te 'licht' vindt voor de diagnose asperger (of autisme). Dit is op het eerste gezicht logisch vanuit de definitie, maar toch niet geheel correct. De definitie zegt namelijk iets over de aard van de kenmerken, maar niets over de sterkte. Ik ben zelf een 'lichte' asperger, maar neig eigenlijk naar alle kenmerken (hoewel in lichte mate dus). Een pdd-nosser (volgens de dsm-IV definitie) die enkele kenmerken sterker heeft kan er veel meer last van hebben. Beter is het lichte kenmerken gewoon lichte kenmerken te noemen.
Ten tweede wordt de diagnose veel gegeven als.... de diagnosticus een voorkeur heeft voor die term. Sommigen vinden autisme bijvoorbeeld net te zwaar klinken, of hebben bijvoorbeeld het idee dat alle aspergers nerderige wizkids zijn (veel zijn dat wel, maar verre van allemaal). De gegeven diagnose kan dus net zo sterk samenhangen met de diagnosticus als met de patient.
Gelukkig wordt het onderscheid tussen de vier huidige diagnoses over een tijdje opgeheven en zal het een systeem worden met 1 naam en enkele beschrijvende toevoegingen. Dit doet meer recht aan onderlinge verschillen. Het is namelijk niet zo dat er geen verschillen zijn, maar de huidige indelen doet gewoon geen recht aan de verschillen die men in de praktijk ziet (een verhaal als dit kan ik ook houden over asperger vs. 'klassiek' autisme).
Dankjewl klasgenootjes voor het luisteren naar mijn spreekbeurt.
Addendum: De twee groepen van vier aspergerkenmerken zijn: A. Kwalitatieve beperkingen in de sociale interactie, zoals blijkt uit ten
minste twee van de volgende:
1) duidelijke stoornissen in het gebruik van veelvoudig nonverbaal gedrag zoals oogcontact, gelaatsuitdrukking, lichaamshoudingen en gebaren om de sociale interactie te bepalen
2) er niet in slagen met leeftijdgenoten tot bij het ontwikkelingsniveau passende relaties te komen
3) tekort in het spontaan proberen met anderen plezier, bezigheden of prestaties te delen (bijvoorbeeld het niet laten zien, brengen of aanwijzen van voorwerpen die van betekenis zijn)
4) afwezigheid van sociale of emotionele wederkerigheid
B. Beperkte, zich herhalende en stereotiepe patronen van gedrag,
belangstelling en activiteiten, zoals blijkt uit ten minste een van de
volgende:
1) sterke preoccupatie met een of meer stereotiepe en beperkte patronen van belangstelling die abnormaal is in ofwel intensiteit of aandachtspunt
2) duidelijk rigide vastzitten aan specifieke niet-functionele routines of rituelen
3) stereotiepe en zich herhalende motorische manieerismen (bijvoorbeeld fladderen of draaien met de hand of vingers of complexe bewegingen met het hele lichaam)
4) aanhoudende preoccupatie met delen van voorwerpen
Wat is eigenlijk het verschil tussen PDD/NOS en Asperger?
Als we uitgaan van de definitie heeft iemand die ppd-nos heeft kenmerken van een autistische stoornis, maar voldoet net niet aan alle 'kenmerken'. voor deze of enkele andere (zoals schizofrenie) stoornissen. Bijvoorbeeld om de diagnose asperger te krijgen moet iemand uit twee groepen van vier kenmerken er beide twee hebben, Iemand die uit de ene groep vier kenmerken heeft en uit de andere maar één voldoet niet aan asperger, maar je kan wel stellen dat zo iemand ook de problemen van een ontwikkelingsstoornis (pdd is letterlijk pervasieve ontwikkelingsstoornis) heeft. Op deze manier kan iemand afwijken, maar dat kan natuurlijk ook op alle andere eisen voor de diagnose zijn. De diagnose pdd-nos is dan in potentie een brede groep.
De praktijk echter leert dat de diagnose pdd-nos vooral in twee omstandigheden gegeven wordt. Ten eerste als de beoordelaar iemand te 'licht' vindt voor de diagnose asperger (of autisme). Dit is op het eerste gezicht logisch vanuit de definitie, maar toch niet geheel correct. De definitie zegt namelijk iets over de aard van de kenmerken, maar niets over de sterkte. Ik ben zelf een 'lichte' asperger, maar neig eigenlijk naar alle kenmerken (hoewel in lichte mate dus). Een pdd-nosser (volgens de dsm-IV definitie) die enkele kenmerken sterker heeft kan er veel meer last van hebben. Beter is het lichte kenmerken gewoon lichte kenmerken te noemen.
Ten tweede wordt de diagnose veel gegeven als.... de diagnosticus een voorkeur heeft voor die term. Sommigen vinden autisme bijvoorbeeld net te zwaar klinken, of hebben bijvoorbeeld het idee dat alle aspergers nerderige wizkids zijn (veel zijn dat wel, maar verre van allemaal). De gegeven diagnose kan dus net zo sterk samenhangen met de diagnosticus als met de patient.
Gelukkig wordt het onderscheid tussen de vier huidige diagnoses over een tijdje opgeheven en zal het een systeem worden met 1 naam en enkele beschrijvende toevoegingen. Dit doet meer recht aan onderlinge verschillen. Het is namelijk niet zo dat er geen verschillen zijn, maar de huidige indelen doet gewoon geen recht aan de verschillen die men in de praktijk ziet (een verhaal als dit kan ik ook houden over asperger vs. 'klassiek' autisme).
Dankjewl klasgenootjes voor het luisteren naar mijn spreekbeurt.
Addendum: De twee groepen van vier aspergerkenmerken zijn: A. Kwalitatieve beperkingen in de sociale interactie, zoals blijkt uit ten
minste twee van de volgende:
1) duidelijke stoornissen in het gebruik van veelvoudig nonverbaal gedrag zoals oogcontact, gelaatsuitdrukking, lichaamshoudingen en gebaren om de sociale interactie te bepalen
2) er niet in slagen met leeftijdgenoten tot bij het ontwikkelingsniveau passende relaties te komen
3) tekort in het spontaan proberen met anderen plezier, bezigheden of prestaties te delen (bijvoorbeeld het niet laten zien, brengen of aanwijzen van voorwerpen die van betekenis zijn)
4) afwezigheid van sociale of emotionele wederkerigheid
B. Beperkte, zich herhalende en stereotiepe patronen van gedrag,
belangstelling en activiteiten, zoals blijkt uit ten minste een van de
volgende:
1) sterke preoccupatie met een of meer stereotiepe en beperkte patronen van belangstelling die abnormaal is in ofwel intensiteit of aandachtspunt
2) duidelijk rigide vastzitten aan specifieke niet-functionele routines of rituelen
3) stereotiepe en zich herhalende motorische manieerismen (bijvoorbeeld fladderen of draaien met de hand of vingers of complexe bewegingen met het hele lichaam)
4) aanhoudende preoccupatie met delen van voorwerpen
maandag 24 mei 2010 om 11:06
Het klopt. Een diagnosticus is nog altijd een mens die zijn mening baseert op zijn opleiding maar ook op zijn ervaringen. De ervaringen verschillen per persoon. Vandaar dat ik me helemaal kan voorstellen dat het stellen van een diagnose nooit helemaal objectief kan plaatsvinden. Onmogelijk.
Ik kan me ook voorstellen dat als je 1 persoon laat diagnosticeren door verschillende psychiaters, dat je meerdere verschillende uitkomsten zou kunnen krijgen.
Mijn vader heeft asperger.
Communiceren met hem is voor niemand makkelijk want het is geen 2 richtingen verkeer: Hij vertelt en hij heeft gelijk. Jij hebt niets te vertellen want je hebt toch geen gelijk. Hij voert dus altijd het hoogste woord. Maar op een vriendelijke manier (zolang hij niet in rede wordt gevallen want dan gaat hij dus gewoon overschreeuwen).
Mijn vader was wel sociaal ontwikkeld en kon goed met andere mensen omgaan.
Hij had een eigen makelaarskantoor opgebouwd dat heel goed stond aangeschreven bij de mensen omdat hij goed kon adviseren. In die tijd liet hij potentiele kopers ook een hypotheekuitdraai maken en kon hij positief advies geven tot aankoop of negatief. In het laatste ging de koop niet door. Ook heeft hij voor de klas gestaan en kennelijk was hij daar ook goed in.
Dit zijn niet de kenmerken van asperger.
Ik kan me ook voorstellen dat als je 1 persoon laat diagnosticeren door verschillende psychiaters, dat je meerdere verschillende uitkomsten zou kunnen krijgen.
Mijn vader heeft asperger.
Communiceren met hem is voor niemand makkelijk want het is geen 2 richtingen verkeer: Hij vertelt en hij heeft gelijk. Jij hebt niets te vertellen want je hebt toch geen gelijk. Hij voert dus altijd het hoogste woord. Maar op een vriendelijke manier (zolang hij niet in rede wordt gevallen want dan gaat hij dus gewoon overschreeuwen).
Mijn vader was wel sociaal ontwikkeld en kon goed met andere mensen omgaan.
Hij had een eigen makelaarskantoor opgebouwd dat heel goed stond aangeschreven bij de mensen omdat hij goed kon adviseren. In die tijd liet hij potentiele kopers ook een hypotheekuitdraai maken en kon hij positief advies geven tot aankoop of negatief. In het laatste ging de koop niet door. Ook heeft hij voor de klas gestaan en kennelijk was hij daar ook goed in.
Dit zijn niet de kenmerken van asperger.
