Psyche
alle pijlers
Tegen overspannen aan
maandag 1 april 2024 om 07:17
Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
maandag 1 april 2024 om 13:43
Ik heb even geloept, ben ik normaal te lui voor. Maar in dat andere topic lees ik dat jij alles regelt van maandag tot en met donderdag, dus niet 3 maar 4 dagen. Klopt dat en heb je nu inderdaad een aantal aanpassingen doorgevoerd waar hierboven naar verwezen wordt? Ik vind 4x per week sporten met jouw agenda echt heel erg veel. Ik probeer ook veel te sporten en zat in mijn ww tijd op 5 keer per week. Maar met een drukke baan erbij en (maar) 1 zelfstandig tiener en voor de rest niet veel verplichtingen kom ik 'maar' op 3 keer. Ik wil wel meer maar dat trek ik qua energie niet. Nou ben jij mij niet maar Ik snap wel dat je langzamerhand uitgeput raakt. Echt dit is de manier om een burn-out op te bouwen en dan kan je helemaal niets meer, laat staan zoveel sporten, zorgen voor ouders/kinderen en een meer dan fulltime baan onderhouden. Wees wijs en grijp in en dan bedoel ik jij en je man.
maandag 1 april 2024 om 14:33
Helaas zijn er een paar dingen veranderd waardoor het niet meer relaxt is:
Basisschool en vso kennen ze in ons dorp niet, daardoor kan ik ‘‘s ochtends pas rond 9.00 op kantoor zijn. Op de basisschool geen warm eten dus er moet iets op tafel komen voor de oudste, voordat hij te moe is.
Ouders en schoonouders zijn weggevallen de afgelopen weken qua oppassen of dat de kinderen daar kunnen logeren, dus niet een weekend weg samen of op vakantie. Dus die bijtank momenten zijn weg. Waar ik eerder op donderdagochtend niks deed moet ik nu om 7 uur beginnen omdat ik zoontje na school heb. Man pakt voorlopig de oppasdag van mijn ouders.
En ja dat zijn net de druppels die teveel zijn. Dag BSO-kdv extra staan we op de wachtlijst maar dat duurt nog 2 a 3 maanden.
Al mijn “vrije” momenten die ik eerst had zijn weggevallen en dat maakt het zwaar.
Basisschool en vso kennen ze in ons dorp niet, daardoor kan ik ‘‘s ochtends pas rond 9.00 op kantoor zijn. Op de basisschool geen warm eten dus er moet iets op tafel komen voor de oudste, voordat hij te moe is.
Ouders en schoonouders zijn weggevallen de afgelopen weken qua oppassen of dat de kinderen daar kunnen logeren, dus niet een weekend weg samen of op vakantie. Dus die bijtank momenten zijn weg. Waar ik eerder op donderdagochtend niks deed moet ik nu om 7 uur beginnen omdat ik zoontje na school heb. Man pakt voorlopig de oppasdag van mijn ouders.
En ja dat zijn net de druppels die teveel zijn. Dag BSO-kdv extra staan we op de wachtlijst maar dat duurt nog 2 a 3 maanden.
Al mijn “vrije” momenten die ik eerst had zijn weggevallen en dat maakt het zwaar.
maandag 1 april 2024 om 14:53
Ja we hadden oppas, die was om de haverklap ziek helaas, dus moesten terugvallen op kdv en BSO (gelukkig hebben we dat op tijd kunnen regelen). Dus helaas geen oppas die kookt meer.Labellocherry schreef: ↑01-04-2024 12:11En dit! Je hebt het al heel luxe geregeld, maar blijkbaar helpt het niet voldoende...
maandag 1 april 2024 om 14:56
Dan is het voor nu helaas niets anders om het schema een beetje aan te passen. Voorlopig een keertje minder sporten, in het weekend vooruit koken zodat je de oudste snel wat te eten kan geven, de lat qua huishouden iets minder hoog, man meer doen.
Over een tijdje kan het wellicht weer anders, maar nu even niet. En ik begrijp echt wel dat je alles wil blijven doen, maar soms moet je lief voor jezelf zijn en wat rustiger aan doen.
Over een tijdje kan het wellicht weer anders, maar nu even niet. En ik begrijp echt wel dat je alles wil blijven doen, maar soms moet je lief voor jezelf zijn en wat rustiger aan doen.
maandag 1 april 2024 om 15:21
Jouw situatie is herkenbaar voor mij. Ik had een partner die veel reisde voor zijn werk, gemiddeld 2,5 week per maand van huis, inclusief de weekenden. Ik werkte 32 uur, had de mantelzorg voor een ouder. Werkte op 10 minuten afstand. En ik dacht dat ik onmisbaar was op mijn werk.
Kinderen van 8 en 10, 3 dagen in de week op de BSO, verder deed ik alles zelf en alleen. Clubjes, speelafspraken, zwemles, noem het en ik fietste de hele stad door. Relatie is op de klippen gelopen omdat mijn partner mij niet gezellig meer vond, en zijn plezier en vertier elders zocht.
Ik ben niet burn out gegaan, maar ik was zeker wel overspannen, en dat jarenlang achter elkaar. Nu ben ik dan alleenstaande ouder, met paralel ouderschap, en een fulltime baan. Had ik het achteraf anders moeten en willen doen, ja! Niet met betrekking tot mijn ex, maar wel voor mijzelf en de kinderen.
Ik zou er toch eens over nadenken of je geen andere baan zou zoeken die beter bij deze levensfase past. En ik zou jezelf ook wat minder druk opleggen, met 4x in de week sporten naast fulltime werken en alle zorg eromheen. Dat zou ik gewoon skippen. Ik zou wat meer tijd besteden aan je man en je gezin. Je doet wel heel veel leuke dingen maar weinig met je man. Waar haalt hij zijn pleziertjes dan vandaan?
Kinderen van 8 en 10, 3 dagen in de week op de BSO, verder deed ik alles zelf en alleen. Clubjes, speelafspraken, zwemles, noem het en ik fietste de hele stad door. Relatie is op de klippen gelopen omdat mijn partner mij niet gezellig meer vond, en zijn plezier en vertier elders zocht.
Ik ben niet burn out gegaan, maar ik was zeker wel overspannen, en dat jarenlang achter elkaar. Nu ben ik dan alleenstaande ouder, met paralel ouderschap, en een fulltime baan. Had ik het achteraf anders moeten en willen doen, ja! Niet met betrekking tot mijn ex, maar wel voor mijzelf en de kinderen.
Ik zou er toch eens over nadenken of je geen andere baan zou zoeken die beter bij deze levensfase past. En ik zou jezelf ook wat minder druk opleggen, met 4x in de week sporten naast fulltime werken en alle zorg eromheen. Dat zou ik gewoon skippen. Ik zou wat meer tijd besteden aan je man en je gezin. Je doet wel heel veel leuke dingen maar weinig met je man. Waar haalt hij zijn pleziertjes dan vandaan?
Ik doe mijn best
maandag 1 april 2024 om 15:25
Lat veel minder hoog leggen. Soep met brood is ook een volwaardige maaltijd.Zwaluw1984 schreef: ↑01-04-2024 14:53Ja we hadden oppas, die was om de haverklap ziek helaas, dus moesten terugvallen op kdv en BSO (gelukkig hebben we dat op tijd kunnen regelen). Dus helaas geen oppas die kookt meer.
Sporten kan veel minder. Al snap ik dat het een uitlaatklep is maar een avond met je benen omhoog op de bank is ook lekker.
Ik neem aan dat je hulp in de huishouding hebt. En dat je je boodschappen laat thuisbezorgen.
Verder het gesprek aangaan met jullie leidinggevenden. Als jij uitvalt hebben ze niks aan je... das beter dan 1 dag in de week minder werken.
Waarom vinden jullie werk belangrijker dan gezin?
maandag 1 april 2024 om 15:26
Het is begrijpelijk dat wanneer je een bepaalde standaard hebt in het leven, het even pittig is wanneer dit wegvalt, en je had het goed voor elkaar dus het mag een zware dobber zijn.
Toch vind ik je niet heel flexibel overkomen, en heb ik het idee dat anderen tot op heden al flink ingesprongen zijn om jou de ontspanning te bieden die je nodig hebt.
Daarom zou ik de indeling van je agenda eens van een afstandje bekijken, als dingen als: 'er moet warm eten op tafel voor kind moe wordt omdat de bassischool geen warme maaltijd serveert' je leven zwaar maken. Heb je wat mij betreft bijzondere verwachtingen.
Daarnaast heb je over 3 weken een lang weekend ontspannen in het vooruitzicht, dus niet al je vrije momenten zijn weggevallen.
Je veegt alle opties wat betreft werk van tafel, het kan en mag dat je daar niet op wilt inleveren. Het komt op mij over alsof het werk enorm belangrijk is, en dat de zorg voor de kinderen naast deze baan juist zwaar valt.
Nu is het feit dat dit voorlopig niet gaat veranderen, je zult het tot de extra opvang rond is zelf moeten doen.
Ik denk dus dat je niets anders kunt dan schrappen in je agenda zodat je dit goed vol blijft houden.
Voor menig gezin is het niet meer dan normaal dat ze tijdig het eten op tafel hebben om een uitbarsting van een oververmoeide kleuter te voorkomen.
En dat je juist door je agenda eens goed te bekijken, de niet noodzakelijke dingen te laten, en de noodzakelijke dingen goed en praktisch te plannen heel veel rust kan geven.
Overigens vind ik dat je normaliter best al heel lief bent voor jezelf met hoe alles geregeld was, en dat je juist nu dus jezelf best even streng toe mag spreken dat het anders gaat dan gehoopt en dat je door moet zetten tot het weer naar behoren geregeld is en de kinderen een plaats hebben op de opvang.
Toch vind ik je niet heel flexibel overkomen, en heb ik het idee dat anderen tot op heden al flink ingesprongen zijn om jou de ontspanning te bieden die je nodig hebt.
Daarom zou ik de indeling van je agenda eens van een afstandje bekijken, als dingen als: 'er moet warm eten op tafel voor kind moe wordt omdat de bassischool geen warme maaltijd serveert' je leven zwaar maken. Heb je wat mij betreft bijzondere verwachtingen.
Daarnaast heb je over 3 weken een lang weekend ontspannen in het vooruitzicht, dus niet al je vrije momenten zijn weggevallen.
Je veegt alle opties wat betreft werk van tafel, het kan en mag dat je daar niet op wilt inleveren. Het komt op mij over alsof het werk enorm belangrijk is, en dat de zorg voor de kinderen naast deze baan juist zwaar valt.
Nu is het feit dat dit voorlopig niet gaat veranderen, je zult het tot de extra opvang rond is zelf moeten doen.
Ik denk dus dat je niets anders kunt dan schrappen in je agenda zodat je dit goed vol blijft houden.
Voor menig gezin is het niet meer dan normaal dat ze tijdig het eten op tafel hebben om een uitbarsting van een oververmoeide kleuter te voorkomen.
En dat je juist door je agenda eens goed te bekijken, de niet noodzakelijke dingen te laten, en de noodzakelijke dingen goed en praktisch te plannen heel veel rust kan geven.
Overigens vind ik dat je normaliter best al heel lief bent voor jezelf met hoe alles geregeld was, en dat je juist nu dus jezelf best even streng toe mag spreken dat het anders gaat dan gehoopt en dat je door moet zetten tot het weer naar behoren geregeld is en de kinderen een plaats hebben op de opvang.
maandag 1 april 2024 om 15:27
Hoe vaak gaan jullie samen op vakantie/ een weekend weg als je dat nu al mist als opa/oma een paar weken uitvallen? Ik denk dat je teveel op hen leunt en ik zou het toch proberen dicht te zetten met BSO/gastouder en nieuwe betrouwbare oppas of beter nog een aupair in jullie geval.Zwaluw1984 schreef: ↑01-04-2024 14:33Helaas zijn er een paar dingen veranderd waardoor het niet meer relaxt is:
Basisschool en vso kennen ze in ons dorp niet, daardoor kan ik ‘‘s ochtends pas rond 9.00 op kantoor zijn. Op de basisschool geen warm eten dus er moet iets op tafel komen voor de oudste, voordat hij te moe is.
Ouders en schoonouders zijn weggevallen de afgelopen weken qua oppassen of dat de kinderen daar kunnen logeren, dus niet een weekend weg samen of op vakantie. Dus die bijtank momenten zijn weg. Waar ik eerder op donderdagochtend niks deed moet ik nu om 7 uur beginnen omdat ik zoontje na school heb. Man pakt voorlopig de oppasdag van mijn ouders.
En ja dat zijn net de druppels die teveel zijn. Dag BSO-kdv extra staan we op de wachtlijst maar dat duurt nog 2 a 3 maanden.
Al mijn “vrije” momenten die ik eerst had zijn weggevallen en dat maakt het zwaar.
Ik herken het helemaal hoor, hier 3 kids waarvan eentje met ADHD die heel bewerkelijk is, logeren is 1x per jaar met veel geluk een nachtje want opas/omas hebben geen zin in logeren. Ik kan me heel erg druk gaan maken over het hebben van een neurodivers kind en het niet hebben van een groot vangnet maar het is niet anders. Je kunt inderdaad niet alles hebben, focus je op de dingen die voor jullie belangrijk zijn en laat de rest een beetje los. Koop stoommaaltijden, die zijn gezond en snel klaar als je weinig tijd en fut hebt. Ga alleen sporten als je dat zelf fijn vindt en niet omdat het hoort of moet. Laat het sociale leven een beetje los en focus je op je gezin en op je partner zodat dat intact blijft (dat werkt voor ons heel goed). Zorg dat je met elkaar op een lijn zit en het gevoel hebt dat je dingen samen doet, dat geeft om kracht. Kijk vooral niet naar het gras van de buren.
maandag 1 april 2024 om 16:19
Zwaluw1984 schreef: ↑01-04-2024 14:33
Basisschool en vso kennen ze in ons dorp niet, daardoor kan ik ‘‘s ochtends pas rond 9.00 op kantoor zijn. Op de basisschool geen warm eten dus er moet iets op tafel komen voor de oudste, voordat hij te moe is.
Geen warm eten op de basisschool? Dat is in NL toch hoogst zeldzaam?
En waarom kan hij dan niet eten wat jullie gisteren aten?
Paar jaar geleden at de puber die moest werken voordat wij aten altijd een bordje van gisteren. Dat is één keer een beetje extra koken en daarna houdt je over van degene die vandaag niet mee-eet voor degene die morgen niet mee-eet.
Verder snap ik de keuze voor een woonplaats zonder school niet helemaal. Wij wilden beslist een station in het dorp voor als de kinderen gingen studeren. Toen waren ze nog baby.
maandag 1 april 2024 om 16:51
Pardon, zijn pleziertjes? De beste man is 3 werkdagen per week niet beschikbaar en hoeft dan niet aan te staan, vind ik tijdens deze kinderfase al pleziertjes genoeg. Als iemand meer tijd aan partner en gezin zou moeten besteden is dat volgens mij de man van TO. Moet niet gekker worden.Senseo schreef: ↑01-04-2024 15:21Jouw situatie is herkenbaar voor mij. Ik had een partner die veel reisde voor zijn werk, gemiddeld 2,5 week per maand van huis, inclusief de weekenden. Ik werkte 32 uur, had de mantelzorg voor een ouder. Werkte op 10 minuten afstand. En ik dacht dat ik onmisbaar was op mijn werk.
Kinderen van 8 en 10, 3 dagen in de week op de BSO, verder deed ik alles zelf en alleen. Clubjes, speelafspraken, zwemles, noem het en ik fietste de hele stad door. Relatie is op de klippen gelopen omdat mijn partner mij niet gezellig meer vond, en zijn plezier en vertier elders zocht.
Ik ben niet burn out gegaan, maar ik was zeker wel overspannen, en dat jarenlang achter elkaar. Nu ben ik dan alleenstaande ouder, met paralel ouderschap, en een fulltime baan. Had ik het achteraf anders moeten en willen doen, ja! Niet met betrekking tot mijn ex, maar wel voor mijzelf en de kinderen.
Ik zou er toch eens over nadenken of je geen andere baan zou zoeken die beter bij deze levensfase past. En ik zou jezelf ook wat minder druk opleggen, met 4x in de week sporten naast fulltime werken en alle zorg eromheen. Dat zou ik gewoon skippen. Ik zou wat meer tijd besteden aan je man en je gezin. Je doet wel heel veel leuke dingen maar weinig met je man. Waar haalt hij zijn pleziertjes dan vandaan?
maandag 1 april 2024 om 16:54
Waarom niet? Wat nou als je man internationaal chauffeur is? Of uitgezonden wordt voor een (vredes) missie, of in de scheepvaart werkt, of "gewoon " dood gaat zoals bij ons. Dan moet je het toch ook alleen doen voor langere tijd of voor altijd?LaFolie schreef: ↑01-04-2024 10:12Poeh, wat klinkt dat allemaal zwaar.
Ik vind het eerlijk gezegd echt van de zotte dat jullie superjonge kinderen hebben en je man dan doodleuk 3 dagen compleet weg is en alles aan jou overlaat. Dat kan echt niet.
Ga jij dan van donderdag tot zaterdag weg, of vinden jullie dat dan ook weer niet oké? Hier is echt ernstig iets scheef en het is niet meer dan logisch dat jij dat niet kan volhouden.
De sleutel ligt al voor zo'n periode zich aan dient: hoe gaan we/ik dit doen en wat heb ik nodig om het te doen slagen.
maandag 1 april 2024 om 16:54
Dit klinkt als "de mistroostige cadans van ploegendienst in de Hoogovens" schreef Sylvia Witteman ooit.
Je hebt nu vast een zeer efficiënt schema maar plek voor rust of iets leuks doen is er niet bij. Kwestie van tijd voordat er iemand instort. Helaas ken ik dit maar al te goed, het heeft bij mij heel veel tijd en heel veel gesprekken met mijn man gekost voordat het leven weer een beetje leuk werd.
Je hebt nu vast een zeer efficiënt schema maar plek voor rust of iets leuks doen is er niet bij. Kwestie van tijd voordat er iemand instort. Helaas ken ik dit maar al te goed, het heeft bij mij heel veel tijd en heel veel gesprekken met mijn man gekost voordat het leven weer een beetje leuk werd.
maandag 1 april 2024 om 17:22
Ik weet niet of ik nou verdrietig of boos word als ik dit topic lees. Honderd ballen in de lucht houden, voor lief nemen dat jullie relatie op dit moment geen hol voorstelt… Maar waar zijn de kinderen in dit verhaal? Draait het bij jullie alleen maar om geld binnenharken? Waarom zijn jullie dan aan kinderen begonnen? En ja, ik kom misschien hard over, maar als jullie zo doorgaan vraag ik me af wat de gevolgen voor jullie kinderen zijn. Ouders die alleen maar aan werken denken. Die kindertijd haal je nooit meer in. Ik had vroeger op de basisschool ook vriendinnetjes van wie de ouders alleen maar bezig waren met werk, wat er uiteindelijk van hun terecht is gekomen boeide ze geen ene reet. Als jullie het kunnen permitteren kan je best tegen elkaar zeggen: komende jaren even een tandje minder. Je kan niet EN EN willen, dat blijkt wel uit jouw mentale gestel. Ondertussen bloedt je relatie ook dood. Is dat het doel? Want jullie zijn allebei goed op weg om de boel uiteen te laten klappen. Ga een hele dag of twee gewoon minder werken, al is het voor de komende twee jaar, maar je gaat zo hard op je gezicht als je hiermee doorgaat. Je bent roofbouw aan het plegen op je lijf en geloof me, als het licht eenmaal uitgaat duurt het heel lang voordat je daar weer uit bent. Bovendien is het voor de kinderen ook wat fijner om gewoon ouders hebben. Dus ja, ik ben eigenlijk wel een beetje boos dat jullie het allebei hier op hebben laten uitkomen. Als je aan kinderen begint, dan zul je keuzes moeten maken. Denk ook eens aan je eigen kindertijd terug, is deze situatie, hoe jouw kinderen later op hun kindertijd terugdenken, hoe je het voor ogen had? En sla niet meteen alle adviezen de wind in. Je hebt KINDEREN waar je nu eenmaal ook rekening mee moet houden dus doe dat ook. Er is meer dan geld alleen.
maandag 1 april 2024 om 17:31
Jeetje, keuzes keuzes keuzes. Dat is de enige optie. En dat lijkt nu net niet je sterkste punt te zijn. Want ja, je zult consessies moeten doen!
Ziek melden vind ik eigenlijk niet eerlijk naar je werkgever toe,, het probleem zit duidelijk in de keuzes die je zelf maakt!
- waarom woon je met kinderen op een plek waar geen scholen zijn? Hoogst onhandig lijkt me!
- opvang door opa's en oma's, langzaamaan worden die ouder en komen de gebreken. Dat is niet heel gek toch? 70ers die op een peuter(?) en een kleuter passen. Ik geef het ze te doen. Pittig! BSO had je al veel eerder kunnen/moeten regelen! Overal wachttijden, dus dat is niks nieuws.
- 4x per week sporten? Dat is behoorlijk veel! En als jij om 6.30 gaat snap ik dat je moe bent ja! Dat is, met jouw schema en kinderen, toch geen tijd om te sporten?!
- hij eet niet meer warm op school. Nee, natuurlijk niet! Scholen waar ze warm eten zijn op 1 hand te tellen in Nederland. Misschien 1x sporten per week opofferen en op dat moment een aantal gerechten koken die (per portie) ingevroren kunnen worden? Dan heb je voor 2 weken genoeg te eten voor het arme kind,
- want eten 'voor hij te moe is'? Dit ritme kost hem blijkbaar ook veel kruim! En wanneer krijgt hij de tijd om lekker op de bank te hangen en af te spreken met vriendjes?
- beide een fulltime baan: je hebt naast deze keuze ook de keuze voor kinderen gemaakt. Dit zijn meer dan gadgets. Zorg dat je voldoende échte tijd met ze hebt ipv alleen maar snel snel tussendoor,
- beide een (fulltime) management-baan. Omdat we dat zo leuk vinden. Tja, soms is het kiezen voor een stapje terug. En als jij op je werk uitlegt dat dit voor een paar jaar is, met de reden erbij, denk ik dat ze je best een kans willen geven. En anders elders!
- amper sprake van een relatie, man ruim 3 dagen achtereen niks bij kunnen dragen? Dan neemt hij dit soort klussen dus niet meer aan!
Klinkt hard als ik het zo allemaal op een rijtje zet, maar ga met je man om tafel en bekijk waar jullie concessies kunnen doen.
Ziek melden vind ik eigenlijk niet eerlijk naar je werkgever toe,, het probleem zit duidelijk in de keuzes die je zelf maakt!
- waarom woon je met kinderen op een plek waar geen scholen zijn? Hoogst onhandig lijkt me!
- opvang door opa's en oma's, langzaamaan worden die ouder en komen de gebreken. Dat is niet heel gek toch? 70ers die op een peuter(?) en een kleuter passen. Ik geef het ze te doen. Pittig! BSO had je al veel eerder kunnen/moeten regelen! Overal wachttijden, dus dat is niks nieuws.
- 4x per week sporten? Dat is behoorlijk veel! En als jij om 6.30 gaat snap ik dat je moe bent ja! Dat is, met jouw schema en kinderen, toch geen tijd om te sporten?!
- hij eet niet meer warm op school. Nee, natuurlijk niet! Scholen waar ze warm eten zijn op 1 hand te tellen in Nederland. Misschien 1x sporten per week opofferen en op dat moment een aantal gerechten koken die (per portie) ingevroren kunnen worden? Dan heb je voor 2 weken genoeg te eten voor het arme kind,
- want eten 'voor hij te moe is'? Dit ritme kost hem blijkbaar ook veel kruim! En wanneer krijgt hij de tijd om lekker op de bank te hangen en af te spreken met vriendjes?
- beide een fulltime baan: je hebt naast deze keuze ook de keuze voor kinderen gemaakt. Dit zijn meer dan gadgets. Zorg dat je voldoende échte tijd met ze hebt ipv alleen maar snel snel tussendoor,
- beide een (fulltime) management-baan. Omdat we dat zo leuk vinden. Tja, soms is het kiezen voor een stapje terug. En als jij op je werk uitlegt dat dit voor een paar jaar is, met de reden erbij, denk ik dat ze je best een kans willen geven. En anders elders!
- amper sprake van een relatie, man ruim 3 dagen achtereen niks bij kunnen dragen? Dan neemt hij dit soort klussen dus niet meer aan!
Klinkt hard als ik het zo allemaal op een rijtje zet, maar ga met je man om tafel en bekijk waar jullie concessies kunnen doen.
maandag 1 april 2024 om 17:47
Zwaluw, ik herken in jouw verhaal mijn vriend, die momenteel thuis zit met een burn-out. Zijn prive-omstandigheden zijn heel anders dan de jouwe, maar wat overeenkomt is veel te veel moeten (van zichzelf) in veel te weinig tijd.
Toen hij op de glijbaan naar de burn-out zat hebben we het daar regelmatig over gehad: ik zag dat hij teveel wilde en besprak dat, maar dat wilde hij niet horen. Volgens hem was er nergens ruimte om iets te veranderen en moest alles zoals hij het in zijn hoofd had.
Het is wat ik ook teruglees bij jou, kennelijk kan er niets anders. Dat vastzitten en geen andere opties zien zegt mij dat jij al een behoorlijk eind onderweg bent op dezelfde glijbaan als waar mijn vriend op zat. En daarmee dat je nu iets móet aanpassen, al dan niet met hulp van iemand die de keuze voor jou maakt omdat je dat wellicht zelf al niet meer kan. Anders kom je op dezelfde plek uit als mijn vriend. En zo totaal niks meer kunnen wil je niet.
Wat je dan wél leert is dat werkelijk alles anders kan: werk gaat gewoon door zonder jou, al dan niet tegen betaling blijkt hulp gewoon beschikbaar als je er om vraagt en van níet nuttig bezig zijn blijkt ook niemand dood te gaan. Maar je komt er liever achter zonder alle fysieke en mentale klachten die je compleet vloeren.
Toen hij op de glijbaan naar de burn-out zat hebben we het daar regelmatig over gehad: ik zag dat hij teveel wilde en besprak dat, maar dat wilde hij niet horen. Volgens hem was er nergens ruimte om iets te veranderen en moest alles zoals hij het in zijn hoofd had.
Het is wat ik ook teruglees bij jou, kennelijk kan er niets anders. Dat vastzitten en geen andere opties zien zegt mij dat jij al een behoorlijk eind onderweg bent op dezelfde glijbaan als waar mijn vriend op zat. En daarmee dat je nu iets móet aanpassen, al dan niet met hulp van iemand die de keuze voor jou maakt omdat je dat wellicht zelf al niet meer kan. Anders kom je op dezelfde plek uit als mijn vriend. En zo totaal niks meer kunnen wil je niet.
Wat je dan wél leert is dat werkelijk alles anders kan: werk gaat gewoon door zonder jou, al dan niet tegen betaling blijkt hulp gewoon beschikbaar als je er om vraagt en van níet nuttig bezig zijn blijkt ook niemand dood te gaan. Maar je komt er liever achter zonder alle fysieke en mentale klachten die je compleet vloeren.
maandag 1 april 2024 om 17:48
Die keuzes kunnen er wel voor zorgen dat je over de kop gaat
. Bij een burnout komt het vaak ook niet alleen door het werk, maar ben je onder aan de streep toch niet in staat om te werken.Net als dat je je met een sportblessure ook gewoon ziek mag melden als je niet kan werken.
mangogo wijzigde dit bericht op 01-04-2024 17:59
10.50% gewijzigd
maandag 1 april 2024 om 17:49
Tja, naar mijn idee krijg je dit ook als je de halve tijd de zorg ophangt aan ouders en schoonouders.. Ik zie het heel veel om me heen! Als ze te oud worden of het niet meer kunnen is het opeens nood..Zwaluw1984 schreef: ↑01-04-2024 14:33Helaas zijn er een paar dingen veranderd waardoor het niet meer relaxt is:
Basisschool en vso kennen ze in ons dorp niet, daardoor kan ik ‘‘s ochtends pas rond 9.00 op kantoor zijn. Op de basisschool geen warm eten dus er moet iets op tafel komen voor de oudste, voordat hij te moe is.
Ouders en schoonouders zijn weggevallen de afgelopen weken qua oppassen of dat de kinderen daar kunnen logeren, dus niet een weekend weg samen of op vakantie. Dus die bijtank momenten zijn weg. Waar ik eerder op donderdagochtend niks deed moet ik nu om 7 uur beginnen omdat ik zoontje na school heb. Man pakt voorlopig de oppasdag van mijn ouders.
En ja dat zijn net de druppels die teveel zijn. Dag BSO-kdv extra staan we op de wachtlijst maar dat duurt nog 2 a 3 maanden.
Al mijn “vrije” momenten die ik eerst had zijn weggevallen en dat maakt het zwaar.
Ik begrijp sowieso niet waarom jullie 2 kinderen wilden. Ze zijn nu pas 2 en 4, het leven gaat nog veel en veel drukker worden..
Ik begrijp oprecht helemaal niks van jullie keuzes! Maar zo te zien sta je ook niet open voor oplossingen.. Wat denk je dat een burnout met je kinderen doet?
maandag 1 april 2024 om 18:19
Klopt. Daarom is het zaak om NU te handelen en snel andere keuzes te maken. Want een ander de dupe laten zijn van jouw waardeloze keuzes is niet netjes. (En reken maar dat werkgever én kinderen binnenkort de dupe zullen zijn).
Een andere baan is geen optie (voor een baan 2 schalen lager moet je blijkbaar 'een verhaal hebben' en dan nog durft ze het niet aan! Zoveel lef is hier niet voor nodig hoor! En het verhaal dat ze heeft is het enige écht plausibele verhaal: Een gezin aandacht geven en beide een fulltime managementbaan is niet te doen. Daarom doe je de komende jaren graag een stapje terug!
Bijtanken kan blijkbaar alleen tijdens een weekend weg of een vakantie. Maar alle grootouders vallen weg....!!! Grootouders zijn opa's en oma's! Geen gratis 24-uurs opvang! Hoeveel mensen zijn er die geregeld even zonder kinderen op vakantie gaan om bij te tanken??? Weinig hoor! Die tanken 's avonds op de bank bij. Maar dan kiest TO voor werken of sporten. Een keertje logeren is prima, maar niet omdat je leven chronisch te vol propt.
En TO is gezond, want de drinkt niet, sport 4x per week en slaapt 7 uur per nacht. Uuhh, hoe kom je dan toch zo enorm moe? En weet je wat stress met je lichaam doet? Google voor de lol eens op 'hoe slecht is stress voor je?' Dan kom je echt pagina's vol tegen!
maandag 1 april 2024 om 18:29
Ik bedoelde het ook sarcastisch. Man onttrekt zich al drie dagen in de week aan het gezin, zonder zijn partner verder te steunden. Ik lees nergens dat hij zich ergens druk over maakt of dat hij het zwaar vind of begrip toont. Als zij altijd zo druk is met werk, sporten of wat dan ook . Hij zal dan toch ook wat missen in de relatie? Dan zal hij ook zijn pleziertjes wel elders zoeken. Dat was wat ik bedoelde.Whateffah schreef: ↑01-04-2024 16:51Pardon, zijn pleziertjes? De beste man is 3 werkdagen per week niet beschikbaar en hoeft dan niet aan te staan, vind ik tijdens deze kinderfase al pleziertjes genoeg. Als iemand meer tijd aan partner en gezin zou moeten besteden is dat volgens mij de man van TO. Moet niet gekker worden.
Verder volledig eens met jouw post.
Ik doe mijn best
maandag 1 april 2024 om 18:32
Je kunt een werkgever toch niet laten lijden onder het feit dat je zelf (niet de juiste) keuzes maakt?
Overigens zie ik burn-out in dit topic al een aantal keer voorbij komen, maar TO kiest heel bewust voor deze baan.
Sterker nog, ergens anders heeft ze geschreven dat ze heel bewust juist nu promotie heeft gemaakt nu de kinderen nog klein zijn.
Daarnaast lijkt het sporten voor TO juist ontspanning te zijn? Iets wat ze vol wil houden naast het gezin.
Ik zie heel veel voorbij komen dat zij vindt dat er van alles moet kunnen omdat ze een drukke fulltime baan heeft.
Heel veel uitjes per jaar voor zichzelf, het jezelf gemakkelijk maken.
En nu is er een tijd aangebroken dat zij ondanks een drukke baan, niet meer op alle momenten kan leunen dat de kinderen overgenomen kunnen worden om tijd voor zichzelf te hebben, dat is toch geen regelrechte ramp waarbij ze direct in een burn-out beland?
Het geeft mij meer het gevoel dat TO de tijd met de kinderen als heel intensief ervaart, en naast het werk/gezin nog heel veel eigen tijd nodig heeft. Eerst ging dit goed met het leunen op opa's en oma's en dat gaat nu (even) niet tot het kdv weer geregeld is.
Ik vind het ook bijzonder dat er zo gevallen wordt over het feit dat vader er niet is, ze kiezen er beide bewust voor om fulltime te werken. Vader neemt zoveel mogelijk over om TO te ondersteunen(hij zorgde er o.a ook voor dat to iedere week een ochtend voor zichzelf heeft) Klinkt mij in de oren als een mooie samenwerking met elkaar. Niet fair om hem weg te zetten als de afwezige vader.
Zoveel vaders die (verplicht) langer van huis zijn, niet zomaar kunnen switchen van baan omdat er gewoon brood op de plank moet komen en dit soms dus geen keuze is. Net als dat er vele (alleenstaande) moeders fulltime werken om de boel rond te breien.
To zit er financieel goed bij, je kunt in elk geval de periode overbruggen door o.a gezonde maaltijden te bestellen, desnoods laat je de huishoudelijke hulp nog een keer extra komen.
Zoek de momenten waar in je oplaad op bewust op, als de kinderen op bed liggen bijvoorbeeld. (i.pv. te gaan sporten)
En je wilt het vast niet horen, maar je kinderen hebben je zo nodig! Fulltime werkende ouders is al heel wat voor kinderen, maar als je daarnaast je leven nog zo volgooit met allerlei activiteiten die niet met de kinderen te maken te hebben, dan ben je er echt heel weinig.
Probeer momenten te zoeken waarin je op kunt laden met hen!
maandag 1 april 2024 om 19:16
Ik reageer later, veel stof tot nadenken 
Wat opheldering over aantal zaken:
Ochtend voor mezelf: dat is van 7 tot 9 wat concreet betekent dat ik 1 ochtend een keer blijf wat langer in bed blijf liggen en minder meedraai in de ochtendspits omdat ik 3 dagen alleen doe.
Oudste gaat 2 dagen naar de BSO op dit moment en heeft eigenlijk met ruim 4,5 nog moeite met hele dagen basisschool, rond 6 uur is hij echt op. Ligt rond 18.30 in bed doordeweeks. Eerste 2 maanden ging hij halve dagen en dat konden we regelen, langer werd lastig. Jongste gaat op dit moment 3 dagen per week naar het kdv. Doordat opa en oma wegvallen zal het 3 dagen BSO worden en 3,5 dag kdv. Dat is iets meer dan gemiddeld in NL, maar niet schokkend.
Sporten doe ik als de kinderen slapen dus voor half 7 of na half 8 dus daar merken ze niks van. Dat is een uitlaatklep en in principe op dit moment mijn weinige eigen tijd, los van die 3 a 4 weekenden per jaar weg. Mijn parttime dag en het weekend zijn voor de kinderen en hebben bewust we weinig verplichtingen met verjaardagen/familie etc.Ja ik ga soms met een vriendin eten of borrelen, maar dat is vanaf half 7.
Ontspanning man: heeft een seizoenskaart van zijn voetbalclub en gaat naar alle thuiswedstrijden en 1x per maand een dag golfen met vrienden.
Opdracht man is een keuze waar ik zeker niet gelukkig mee ben, daar is relatief ook veel discussie over. Het liefst zag ik dat hij een andere baan zocht op 1 vaste locatie. Als dat het geval zou zijn was het zeker te doen deze 2 banen. Dat hoefde ik niet te halen en te brengen en zou het werken in de avond een stuk minder zijn.
Ja, ik solliciteer op andere functies maar ik heb niet echt de motivatie voor die banen en daar prikt men terecht doorheen. Minder dan 32 uur overweeg ik nog niet, dat zou echt 3 of 4 stappen terug betekenen en kom ik nooit meer terug op dit niveau. Iets met kan en wil niet idd.
De dagen dat ik werk zie ik de kinderen van half 7 tot half 9 en van 5 tot (half) 7 in principe. Dat is ook redelijk standaard denk ik.
Wat opheldering over aantal zaken:
Ochtend voor mezelf: dat is van 7 tot 9 wat concreet betekent dat ik 1 ochtend een keer blijf wat langer in bed blijf liggen en minder meedraai in de ochtendspits omdat ik 3 dagen alleen doe.
Oudste gaat 2 dagen naar de BSO op dit moment en heeft eigenlijk met ruim 4,5 nog moeite met hele dagen basisschool, rond 6 uur is hij echt op. Ligt rond 18.30 in bed doordeweeks. Eerste 2 maanden ging hij halve dagen en dat konden we regelen, langer werd lastig. Jongste gaat op dit moment 3 dagen per week naar het kdv. Doordat opa en oma wegvallen zal het 3 dagen BSO worden en 3,5 dag kdv. Dat is iets meer dan gemiddeld in NL, maar niet schokkend.
Sporten doe ik als de kinderen slapen dus voor half 7 of na half 8 dus daar merken ze niks van. Dat is een uitlaatklep en in principe op dit moment mijn weinige eigen tijd, los van die 3 a 4 weekenden per jaar weg. Mijn parttime dag en het weekend zijn voor de kinderen en hebben bewust we weinig verplichtingen met verjaardagen/familie etc.Ja ik ga soms met een vriendin eten of borrelen, maar dat is vanaf half 7.
Ontspanning man: heeft een seizoenskaart van zijn voetbalclub en gaat naar alle thuiswedstrijden en 1x per maand een dag golfen met vrienden.
Opdracht man is een keuze waar ik zeker niet gelukkig mee ben, daar is relatief ook veel discussie over. Het liefst zag ik dat hij een andere baan zocht op 1 vaste locatie. Als dat het geval zou zijn was het zeker te doen deze 2 banen. Dat hoefde ik niet te halen en te brengen en zou het werken in de avond een stuk minder zijn.
Ja, ik solliciteer op andere functies maar ik heb niet echt de motivatie voor die banen en daar prikt men terecht doorheen. Minder dan 32 uur overweeg ik nog niet, dat zou echt 3 of 4 stappen terug betekenen en kom ik nooit meer terug op dit niveau. Iets met kan en wil niet idd.
De dagen dat ik werk zie ik de kinderen van half 7 tot half 9 en van 5 tot (half) 7 in principe. Dat is ook redelijk standaard denk ik.
maandag 1 april 2024 om 19:21
Hoe gaat het met je kinderen? Trekken zij het drukke leven goed? Het klinkt alsof ze veel door anderen opgevangen worden.
Als ik je verhaal zo lees lijkt het alsof de kinderen een beetje tussendoor gedaan moeten worden. Werken, sporten, dat moet allemaal zo veel mogelijk doorgaan. Hoe ervaar je het ouderschap? Valt het je misschien zwaarder dan verwacht?
Ik vraag dit trouwens zonder oordeel. Ik zou het me goed kunnen voorstellen dat je wellicht minder voldoening uit het ouderschap haalt dan verwacht of gehoopt.
Het klinkt alleen als zoveel. Zoveel ballen die je in de lucht moet houden. Ik zou zelf bij de helft van jouw schema al zijn omgevallen, maar dat is voor iedereen anders natuurlijk.
Als ik je verhaal zo lees lijkt het alsof de kinderen een beetje tussendoor gedaan moeten worden. Werken, sporten, dat moet allemaal zo veel mogelijk doorgaan. Hoe ervaar je het ouderschap? Valt het je misschien zwaarder dan verwacht?
Ik vraag dit trouwens zonder oordeel. Ik zou het me goed kunnen voorstellen dat je wellicht minder voldoening uit het ouderschap haalt dan verwacht of gehoopt.
Het klinkt alleen als zoveel. Zoveel ballen die je in de lucht moet houden. Ik zou zelf bij de helft van jouw schema al zijn omgevallen, maar dat is voor iedereen anders natuurlijk.
maandag 1 april 2024 om 19:29
Google eens op permanente gevolgen van burn-out en relativeer daarmee even dat “nooit meer terug op oude niveau” qua werk.
Something’s gotta give. Je lijkt nu nog te kunnen kiezen. Dat hoeft niet jouw baan te zijn. Tenzij het allemaal wel meevalt met dat overspannen, maar dat gevoel heb ik niet. Je onderschat echt hoe heftig dat is. Ook voor je gezin.
Something’s gotta give. Je lijkt nu nog te kunnen kiezen. Dat hoeft niet jouw baan te zijn. Tenzij het allemaal wel meevalt met dat overspannen, maar dat gevoel heb ik niet. Je onderschat echt hoe heftig dat is. Ook voor je gezin.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
