Tegen overspannen aan

Zwaluw1984 maandag 1 april 2024 om 07:17

Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.

Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.

Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?

Merys maandag 22 april 2024 om 12:57

Zwaluw1984 schreef: ↑
22-04-2024 12:29
Omdat ik zie dat mijn vader al weken crepeert van de pijn en aan zware pijnstillers zit. Van een actieve man takelt hij nu snel af. En de huisarts stuurt hem telkens weg met het komt wel goed. Ik ben 1 keer meegegaan en toen ging het toch heel anders na een discussie over verslavingsgevaar bij langdurig gebruik van opiaten.

Mijn ouders geloven heilig in de autoriteit van artsen, advocaten etc. En dan is niet altijd handig en ze weten niet welke vragen ze moeten stellen.

En dat komt omdat ze Mavo gedaan hebben?

Kaarsjevoordesfeer maandag 22 april 2024 om 13:00

Zwaluw1984 schreef: ↑
22-04-2024 12:55
Dat is dus anders gok bij ons: ik doe dit sinds mijn 15e omdat ouders zaken complex vinden en er niet door heen komen. Dat is zo gegroeid en het werkt. Zij ervaren het ook niet als vervelend en zijn blij dat ze er geen uren aan kwijt zijn (het kost mij vaak een fractie daarvan) en ja dan doet papa liever de tuin bij ons daar heeft hij plezier in (zeker samen met de oudste )

Verder zijn er genoeg studies die laten zien dat lager opgeleiden zich moeilijker redden in de huidige samenleving, zeker voor wat betreft belastingen etc. Dat is een andere discussie.

Maar dat ze alles complex vinden komt ook doordat ze het niet (meer) doen natuurlijk. Mijn ouders hebben geeneens mavo gedaan maar zijn nog lager opgeleid en die reden zich prima en zijn tevreden. En dan zijn wij ook tevreden. Ze zouden misschien nog meer uit het leven kunnen halen maar wat ze niet doen, missen ze ook niet. En dat geeft ons als kinderen ruimte voor onze eigen dingen.

Zwaluw1984 maandag 22 april 2024 om 13:02

MrsMorrison schreef: ↑
22-04-2024 12:43
In welk opzicht? Dat mensen je minder snel helpen in een ziekenhuis of dat je zelf minder mondig bent? Hoe dan ook wat een vreselijk hautaine opmerking.

Nee ik heb artsen in mijn vriendenkring die meedenken. Daardoor hoor ik nog aan 1 oor, anders was ik doof gebleven. Omdat ik dramde dat ik met spoed naar een kno arts moest.

Zwaluw1984 maandag 22 april 2024 om 13:07

Merys schreef: ↑
22-04-2024 12:57
En dat komt omdat ze Mavo gedaan hebben?

En in grotere mate opvoeding.

NomenNescio maandag 22 april 2024 om 13:21

Ok, dus het is een soort diensten ruil? Jij helpt (met de wens van je ouders) hen bij belletjes en je ouders helpen je met de kinderen en de tuin? Zo werken wel meer families. Jonkies helpen ouders met het instellen van de telefoon of andere modernere dingen en ouders helpen met kinderen, huishouden, klusjes of tuin. Klinkt als een fijne wederzijdse hulp. Maar dan nog begrijp ik je opwerpingen niet dat je zo weinig hulp kunt vragen en zoveel voor anderen fixed. Zit dat niet meer in je eigen hoofd? Hou je score bij? Ik denk -als je het op een weegschaal wegzet- dat je (schoon) ouders meer zorg bij jou wegnemen dan je zelf in de gaten hebt.

En nogmaals, zo werken veel families. Maar het verklaart je overbelaste gevoel niet. Dat is een gevoel dat waarschijnlijk veel meer IN jou zit dan dat dit feitelijk zo is. Het lijkt me voor jou veel zinniger om wat meer grip te krijgen op je manier van denken en hoe je de wereld ervaart. Want deze kleuren je gevoelens. Ik denk dat er ergens in je manier van denken veel winst valt te behalen en ja, dat is eng. Maar kan je zo veel geven. Plezier, berusting, prioriteiten, etc.

Zwaluw1984 maandag 22 april 2024 om 13:28

NomenNescio schreef: ↑
22-04-2024 13:21
Ok, dus het is een soort diensten ruil? Jij helpt (met de wens van je ouders) hen bij belletjes en je ouders helpen je met de kinderen en de tuin? Zo werken wel meer families. Jonkies helpen ouders met het instellen van de telefoon of andere modernere dingen en ouders helpen met kinderen, huishouden, klusjes of tuin. Klinkt als een fijne wederzijdse hulp. Maar dan nog begrijp ik je opwerpingen niet dat je zo weinig hulp kunt vragen en zoveel voor anderen fixed. Zit dat niet meer in je eigen hoofd? Hou je score bij? Ik denk -als je het op een weegschaal wegzet- dat je (schoon) ouders meer zorg bij jou wegnemen dan je zelf in de gaten hebt.

En nogmaals, zo werken veel families. Maar het verklaart je overbelaste gevoel niet. Dat is een gevoel dat waarschijnlijk veel meer IN jou zit dan dat dit feitelijk zo is. Het lijkt me voor jou veel zinniger om wat meer grip te krijgen op je manier van denken en hoe je de wereld ervaart. Want deze kleuren je gevoelens. Ik denk dat er ergens in je manier van denken veel winst valt te behalen en ja, dat is eng. Maar kan je zo veel geven. Plezier, berusting, prioriteiten, etc.

Ik begin momenteel met nee zeggen tegen een aantal dingen, kijken of dat helpt. Zowel werk gerelateerd als in mijn relatie.
Hulp vragen is voor mij een enorme drempel, daar zitten tal van redenen achter, maar goed daar ben ik nog niet.

lila01 maandag 22 april 2024 om 13:42

Zwaluw1984 schreef: ↑
22-04-2024 12:05
Eventueel maar dan wachten ze braaf tot ze terecht kunnen bij het plaatselijke ziekenhuis

Dat doen veel mensen en dat is hun keuze!

lila01 maandag 22 april 2024 om 13:47

Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑
22-04-2024 12:19
Nee hoor, dan kun je net zo veel gedaan krijgen. Je moet het alleen wel willen. En misschien vinden zijn het prima om te wachten tot het plaatselijke ziekenhuis tijd heeft. Hun gezondheid hun keuze.

Jij zou iets anders willen voor je ouder maar heel eerlijk, is dat ook geen eigenbelang? Hoe eerder ouders weer op de been zijn hoe handiger voor jou?

En aan de andere kant gaan mensen ook steeds meer op een ander leunen als anderen dingen voor ze gaan regelen die ze in beginsel nog zelf kunnen. Hoe makkelijk als iemand anders het voor je oppakt?

Ik herken dit. Het is een valkuil, hoe meer je uit handen neemt, hoe minder zelfredzaam ze worden.
Bij een medisch noodgeval: prima.
Bij andere (medische) zaken, zelf laten regelen anders gaat het straks van kwaad tot erger. Laat mensen hun autonomie behouden tenzij ze je zelf vragen om hulp.

lila01 maandag 22 april 2024 om 13:50

Zwaluw1984 schreef: ↑
22-04-2024 12:29

Mijn ouders geloven heilig in de autoriteit van artsen, advocaten etc. En dan is niet altijd handig en ze weten niet welke vragen ze moeten stellen.

Dat zie je bij veel oudere mensen. Mijn ouders zijn net zo. Het is aan een arts om daar goed mee om te gaan. Bedenk ook dat als jij erbij zit je ouders misschien bepaalde vragen niet durven stellen of hun angsten durven delen.

En ja, ook ik heb regelmatig over hun hoofden heen dingen geregeld, maar dat was bij zeer ernstige medische (nood)zaken.

lila01 maandag 22 april 2024 om 13:52

Zwaluw1984 schreef: ↑
22-04-2024 12:40
Dat mogen ze zeker, maar zou jij niet ingrijpen als je ziet dat iemand van je houdt al weken pijn heeft? En daar mogelijk wat aan kunt doen?

Het is een valkuil, echt. Been there, done that.

lila01 maandag 22 april 2024 om 13:56

Tip, Google eens op Els van Steijn.
Jij zit op de verkeerde plek in de Fontein.
Heel interessant en leerzaam.

Mepal maandag 22 april 2024 om 13:57

TO, ik herken er eigenlijk best veel in.
Mijn ouders zijn ook niet assertief. Ik had al snel door dat ik dingen zelf moest regelen als ik iets wilde. Daarnaast kunnen ze niet omgaan met mijn negatieve gevoelens. En ik heb veel te snel volwassen moeten worden om ze te ondersteunen. Daardoor werd ik inderdaad een soort alleskunner zonder eigen wensen. Een aantal van die dingen lees ik bij jou ook.

De meeste mensen hier zien het best wel scherp wat er nu gebeurt. Je copingmechanisme staat op instorten. Alleen is dat enorm moeilijk om aan te nemen want het ging toch altijd goed zo?

Mensen vinden / vonden mij vaak moeilijk, dwingend en lastig. Dat klopt ook deels. Maar ze zien niet de zorgzaamheid en de zachte kant die erachter zit.
Bij mij zat achter dat harde, boze masker heel veel boosheid, verdriet en eenzaamheid die er niet mocht zijn.

Ik weet niet wat er bij jou achter zit maar ik gun het je wel om dat uit te zoeken. Hopelijk helpt hetgeen je nu doet op korte termijn. Voor de lange termijn zou ik je aanraden uit te zoeken waar dit allemaal vandaan komt.

lila01 maandag 22 april 2024 om 14:00

Ik denk dat jouw behoefte om overal controle over te willen hebben je enorm in de weg staat.
Wat als je dat zou loslaten? Vergaat de wereld dan?
Ik hoop dat therapie je helpt om daar inzicht in te krijgen.

Kaarsjevoordesfeer maandag 22 april 2024 om 14:52

lila01 schreef: ↑
22-04-2024 13:50
Dat zie je bij veel oudere mensen. Mijn ouders zijn net zo. Het is aan een arts om daar goed mee om te gaan. Bedenk ook dat als jij erbij zit je ouders misschien bepaalde vragen niet durven stellen of hun angsten durven delen.

En ja, ook ik heb regelmatig over hun hoofden heen dingen geregeld, maar dat was bij zeer ernstige medische (nood)zaken.

Dit! Toen mijn vader in paniek belde dat het niet goed ging met mijn moeder en hij twijfelde of hij 112 moest bellen of de HAP rende ik er ook heen en ging handelen.

Toen op een ander moment de ambulance kwam voor mijn moeder en mijn vader werd gevraagd wat in te pakken om mee te nemen wist hij uit paniek ook niet wat hij zou inpakken. (Nachtkleding, toiletartikelen etc) Dan neem je het ook over.

Maar verder zeg ik ook vaak op een aardige manier dat ze het zelf uit moeten zoeken.

canis-felis maandag 22 april 2024 om 16:24

Zwaluw1984 schreef: ↑
22-04-2024 12:29
Omdat ik zie dat mijn vader al weken crepeert van de pijn en aan zware pijnstillers zit. Van een actieve man takelt hij nu snel af. En de huisarts stuurt hem telkens weg met het komt wel goed. Ik ben 1 keer meegegaan en toen ging het toch heel anders na een discussie over verslavingsgevaar bij langdurig gebruik van opiaten.

Mijn ouders geloven heilig in de autoriteit van artsen, advocaten etc. En dan is niet altijd handig en ze weten niet welke vragen ze moeten stellen.

Ja, en dan ga je dus mee naar een ziekenhuisbezoek. Dat lijkt me sowieso prettig; mijn ouder was mondig en bij de pinken zat, maar met z'n tweeën hoor je meer dan alleen en ik kon ook helpen in de gaten te houden of alles aan de orde kwam wat hij wilde bespreken c.q. weten.

Ik snap niet wat eventuele overtuigingen van je ouders te maken hebben met zelfredzaamheid. Ik heb de indruk dat je (ook) hier een sterk beeld hebt van hoe het in jouw ogen moet. Dat is niet de enige waarheid.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Nova maandag 22 april 2024 om 17:22

Tja, met mantelzorg krijgen we op den duur vrijwel allemaal te maken. Dat hoort helaas, net als een doktersbezoek met je kind oudergesprekken op school, bij het leven. En dat is pittig als je fulltime werkt, en zal soms wat aanpassing vereisen.

Ik denk niet dat TO omvalt van wat dingen regelen voor haar zieke vader. Het is de combi met het wegvallen van opvang door diezelfde ouders, een vaak afwezige man, fulltime werken in 4 dagen, sporten en tijd voor zichzelf. En dan is er simpelweg weinig speling bij onverwachte gebeurtenissen.
Wat er al vaker in dit topic gezegd is: je kan niet alles, soms moet je keuzes maken.

meisje85 maandag 22 april 2024 om 17:39

Zwaluw1984 schreef: ↑
22-04-2024 13:02
Nee ik heb artsen in mijn vriendenkring die meedenken. Daardoor hoor ik nog aan 1 oor, anders was ik doof gebleven. Omdat ik dramde dat ik met spoed naar een kno arts moest.

Maar de meeste mensen hebben toch echt vrij alledaagse, gangbare dingen waarbij er niet second opinions van bevriende artsen aan te pas hoeven te komen om geen blijvende gevolgen te hebben. Het klinkt alsof je graag controle wil en ellende uit de weg wil gaan, maar dat gaat je niet lukken. En je ouders zijn volgens mij prima in staat om een arts te bezoeken, óók als ze niet alles gelijk mee krijgen (heeft elk mens last van) en óók als ze veel ontzag hebben voor artsen (daar ga je niet dood aan). Er is niks mis mee om je over te geven aan de kunde van een arts, die arts heeft nu eenmaal bijna altijd meer kunde dan de patiënt. Jij vindt er wel iets mis mee, maar dat betekent niet dat jij het dus voor je ouders moet "oplossen".

bijtie maandag 22 april 2024 om 19:34

Klinkt als parentificatie. Je hebt als kind een te grote jas aangetrokken en bent gaan zorgen voor je ouders. Niemand vraagt het van je maar dat is nu eenmaal wat kinderen doen. Daar komt je zelfbeeld vandaan van superwoman.
En als jij niet beter voor jezelf leert zorgen gaan jouw kinderen ook jouw emotionele ballast dragen.

Actieve topics