Psyche
alle pijlers
Tegen overspannen aan
maandag 1 april 2024 om 07:17
Sinds een week of 2 heb ik het gevoel weer: eigenlijk wil een paar dagen alleen maar slapen/in bed liggen en verder niks. Afgelopen jaar is dat al een paar keer geweest. Het is ook een jaar geweest met constant iets: zelf eerst nieuwe baan, daarna meteen sudden deafness gehad, man 3 maanden ziek waardoor hij de hele dag op bed lag en toen meteen daarma ik een operatie. Alles leek voorbij maar nu kwakkelt mijn vader (70) met zijn gezondheid waardoor opa/oma eigenlijk niet goed kunnen oppassen (1x in de week) en moet ik daar soms meer naar het ziekenhuis.
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
Ondertussen heb ik een fulltime baan, 2 kinderen van 4 en 2 en draai ik maandag t/m woensdag alleen omdat man ver weg zit voor een opdracht. Deze week t/m donderdag vanwege Pasen, ik zie er deze week enorm tegen op en wil eigenlijk alleen maar slapen en even niks. Over 3 weken ga ik een lang weekend weg met een vriendin en ben aan het aftellen daar naar toe.
Herkenbaar voor anderen en hoe pakken jullie het aan?
donderdag 18 april 2024 om 17:18
Gelukkig wonen we niet in die wijk), was meer om een voorbeeld te schetsen. Maar je hebt gelijk….maar ik kan beter wat minder gestresst zijn voor dat gesprek. Ik kom zelf uit een vrij eenvoudig milieu, dus dat plaatje is ook maar wat is. Ik vind mijn baan oprecht leuk net als mijn kinderen maar de combinatie bijt elkaar steeds meer. Daar bovenop een man die veel afwezig en je hebt een vreselijke cocktail.Mepal schreef: ↑18-04-2024 16:58Jammer dat je kiest voor vermijden van het gesprek met je man. Misschien ook wel logisch als je weet dat het gaat klappen als je dat doet.
Hou voor ogen dat je een keuze hebt: met jouw inkomen en capaciteiten red je het ook wel ergens anders dan in een chique wijk van den haag. Het is een mooi plaatje maar als je je daaronder niet gewaardeerd, overbelast en aan alle kanten ingeperkt wordt zou het dat mij niet waard zijn.
Maar goed de baan is ook flexibel, want op koningsdag kan ik dus weer gaan helpen op school (rustige week op week).
donderdag 18 april 2024 om 17:53
Die kamervragen zie ik nooit binnen een dag beantwoord worden en bovendien, daar kunnen toch meer mensen bij betrokken worden?Zwaluw1984 schreef: ↑18-04-2024 11:53Dat ligt aan de aard van het werk: ik kan niet zoveel niet aansturen of x aantal kamervragen niet beantwoorden.
Een ander huis: ik woon in een wijk waar de rijtjeshuizen inmiddels voor meer dan miljoen weggaan dus een groter huis kunnen we betalen maar niet ruim. En nee wij hebben ruime slaapkamer over + een badkamer. Nee dus een au pair hebben we helaas geen ruimte voor.
En ik vind de ochtendspits prima, avond vind ik soms stressvol (wie niet denk ik dan), maar dat 75% van de tijd alleen doen vind ik bepaalde weken zwaar.
Maar goed, volgens mij wil je geen oplossingen horen.
donderdag 18 april 2024 om 18:58
Op een ministerie of uitvoeringsorganisatie is het heel makkelijk je te laten leven. En er is altijd wel iets aan de hand en als je je verantwoordelijk voelt kan je eeuwig bezig blijven. Plus dat er altijd een dit is Heel Belangrijk sfeer hangt (En ja, ik heb ervaring)
TO, ook in het werk kun je jezelf begrenzen. In uren, door te delegeren, door dingen niet aan te pakken, door soms onbereikbaar te zijn. Dat is lastig in een dergelijke organisatie maar kan je ook meer mentale rust opleveren
TO, ook in het werk kun je jezelf begrenzen. In uren, door te delegeren, door dingen niet aan te pakken, door soms onbereikbaar te zijn. Dat is lastig in een dergelijke organisatie maar kan je ook meer mentale rust opleveren
donderdag 18 april 2024 om 19:30
Mooie personificatie van de kloof tussen overheid en burger ...NomenNescio schreef: ↑18-04-2024 14:19Pffff, jij weet echt niet wat een rijtjeshuis heet in de volksmond?
Als ik in een caravan woon, heb ik dan een vrijstaand huis met oprijlaan?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 18 april 2024 om 23:08
Dit is geen vreselijke cocktail, dit het leven.Zwaluw1984 schreef: ↑18-04-2024 17:18Gelukkig wonen we niet in die wijk), was meer om een voorbeeld te schetsen. Maar je hebt gelijk….maar ik kan beter wat minder gestresst zijn voor dat gesprek. Ik kom zelf uit een vrij eenvoudig milieu, dus dat plaatje is ook maar wat is. Ik vind mijn baan oprecht leuk net als mijn kinderen maar de combinatie bijt elkaar steeds meer. Daar bovenop een man die veel afwezig en je hebt een vreselijke cocktail.
Maar goed de baan is ook flexibel, want op koningsdag kan ik dus weer gaan helpen op school (rustige week op week).
En dan kom je regelmatig op een punt dat je dus keuzes moet maken.
En dan komt het er op neer: voor welk leven kies jij? En niet meer alleen voor jezelf, ook nu voor je kinderen. Wat is nou echt belangrijk?
Nee, niet je baan. Je kan overal werken. Maar je kinderen kun je niet ineens aan de waslijn hangen nu ze er eenmaal zijn.
Dus back to basic: eten, drinken, veilig onderdak, liefdevolle omgeving.
Only dead fish go with the flow
vrijdag 19 april 2024 om 09:37
Nee, maar daar zit een bepaalde dynamiek achter, net als sommige andere zaken. Veel kan gedelegeerd worden, maar in mijn MT wordt standaard meer dan 36 uur gewerkt en er zijn avondverplichtigen.
vrijdag 19 april 2024 om 09:37
Nee, maar daar zit een bepaalde dynamiek achter, net als sommige andere zaken. Veel kan gedelegeerd worden, maar in mijn MT wordt standaard meer dan 36 uur gewerkt en er zijn avondverplichtigen.
vrijdag 19 april 2024 om 09:42
Nee die dag wordt ook nu kdv/BSO als opa/oma dan willen oppassen leuk, maar niet noodzakelijk. Zoektocht naar oppas aan huis loopt maar is er niet zomaar. Net als een andere schoonmaakster die meer taken kan oppakken.
vrijdag 19 april 2024 om 09:50
Ok, prima, die werkdruk hoort dus bij jouw baan. En jij wil die baan. Dat kun je ook als uitgangspunt nemen. Daarbij wil je ook 4x per week sporten.
Je verwijt je man dat hij drie dagen weg is zodat je dan alleen het MT-gezin bent. Maar volgens mij drukt de rest van je verplichtingen en wensen minstens zo dringend op je, en is thuis de druppel die de emmer doet overlopen.
Je verwijt je man dat hij drie dagen weg is zodat je dan alleen het MT-gezin bent. Maar volgens mij drukt de rest van je verplichtingen en wensen minstens zo dringend op je, en is thuis de druppel die de emmer doet overlopen.
vrijdag 19 april 2024 om 09:55
Ik ben erg allergisch voor 'zo is het nu eenmaal bij ons op het werk/zo gaat het altijd al/zo doet pietje het ook'.
Praat met HR en je collegas over hoe het anders kan.
Anders ga je nog even door zoals je nu doet, kom je in een burnout, ben je minimaal een jaar uit de running, kan je ondertussen thuis goed regelen terwijl je geen lagere baan hoeft te accepteren, en als je weer aan de slag gaat/hersteld bent is de klus van je man klaar en neemt hij thuis weer over.
Praat met HR en je collegas over hoe het anders kan.
Anders ga je nog even door zoals je nu doet, kom je in een burnout, ben je minimaal een jaar uit de running, kan je ondertussen thuis goed regelen terwijl je geen lagere baan hoeft te accepteren, en als je weer aan de slag gaat/hersteld bent is de klus van je man klaar en neemt hij thuis weer over.
vrijdag 19 april 2024 om 12:08
Ik ken de dynamiek. En met deze houding zet je jezelf enorm klem. Je zou het ook bespreekbaar kunnen maken in je MT. Wie weet kunnen jullie elkaar helpen. Het vergt wel moed om de eerste te zijn.Zwaluw1984 schreef: ↑19-04-2024 09:37Nee, maar daar zit een bepaalde dynamiek achter, net als sommige andere zaken. Veel kan gedelegeerd worden, maar in mijn MT wordt standaard meer dan 36 uur gewerkt en er zijn avondverplichtigen.
Voorbeeld: mijn man wilde ouderschapsverlof na de geboorte van ons kind. Formeel prima geregeld, in praktijk ging het anders. Hij besprak het op zijn werk. Ja moeilijk sputter, sputter, binding met het werk, hoe moet dat nou bla bla. Uiteindelijk: nou, vooruit.
Resultaat: het bleek toch niet zo'n enorm probleem want onmisbaar ben je heus niet. Hij was gewoon de eerste. Na hem zijn er talloze mannen geweest die zonder problemen ouderschapsverlof opnamen omdat ze al hadden gezien dat dat kon. Nu wijzen elkaar erop.
Kan ook gebeuren. Wie weet verassen je collega's wel als je aangeeft waar je moeite mee hebt.
vrijdag 19 april 2024 om 12:45
TO ik kan me voorstellen dat er op jouw niveau wel iets van een netwerk/mentorgroepje oid is voor vrouwen waar je wellicht tips en inzichten vandaan kan halen, met name mbt je baan en of daar toch niet wat meer mogelijk is qua flexibiliteit.
Je zult inderdaad onverwachte spoeddingen blijven houden, en als je dat mentaal niet trekt (waar niks mis mee is hè) dan is het misschien inderdaad goed om een stapje terug te doen nu. Maar zoals je nu schrijft komt het over alsof je weinig regie over je werkdag ervaart en moeite hebt om grenzen aan te geven, en dat zou als manager toch beter moeten kunnen.
Je zult inderdaad onverwachte spoeddingen blijven houden, en als je dat mentaal niet trekt (waar niks mis mee is hè) dan is het misschien inderdaad goed om een stapje terug te doen nu. Maar zoals je nu schrijft komt het over alsof je weinig regie over je werkdag ervaart en moeite hebt om grenzen aan te geven, en dat zou als manager toch beter moeten kunnen.
vrijdag 19 april 2024 om 13:24
Dit. Je wil teveel. Ook als je man die 3 dagen niet van huis zou zijn.Tunamelt schreef: ↑19-04-2024 09:50Ok, prima, die werkdruk hoort dus bij jouw baan. En jij wil die baan. Dat kun je ook als uitgangspunt nemen. Daarbij wil je ook 4x per week sporten.
Je verwijt je man dat hij drie dagen weg is zodat je dan alleen het MT-gezin bent. Maar volgens mij drukt de rest van je verplichtingen en wensen minstens zo dringend op je, en is thuis de druppel die de emmer doet overlopen.
Ik heb ook een uitdagende baan (heel ander gebied), werk (meer dan) fulltime in 5 dagen dus zonder parttime dag. Ik sport één, hooguit twee keer per week en verder niks. Ik heb vrijwel geen tijd voor mezelf. Dat is pittig, maar een bewuste keuze. Omdat ik én die carrière wil maar ook genoeg tijd met mijn kinderen wil doorbrengen.
Ik vrees dus dat je toch ergens zal gaan moeten strepen.
vrijdag 19 april 2024 om 13:31
Nova schreef: ↑19-04-2024 13:24Dit. Je wil teveel. Ook als je man die 3 dagen niet van huis zou zijn.
Ik heb ook een uitdagende baan (heel ander gebied), werk (meer dan) fulltime in 5 dagen dus zonder parttime dag. Ik sport één, hooguit twee keer per week en verder niks. Ik heb vrijwel geen tijd voor mezelf. Dat is pittig, maar een bewuste keuze. Omdat ik én die carrière wil maar ook genoeg tijd met mijn kinderen wil doorbrengen.
Ik vrees dus dat je toch ergens zal gaan moeten strepen.
Dit is gewoon de realiteit als je fulltime werkt en kinderen hebt. Voor iedereen.
Ik denk eerder dat het probleem van TO er in zit dat ze zich daar niet bij neer kan leggen.
En dat is jammer want deze periode met kinderen duurt echt maar een paar jaar. Wel jaren waarin het belangrijk is dat je ook fysiek en emotioneel beschikbaar voor ze bent.
vrijdag 19 april 2024 om 14:02
TO, wij zijn ongeveer even oud denk ik. En ik had tot een paar jaar geleden ook een baan die veel tijd vroeg, heel veel deadlines had, maatschappelijk was, met veel verantwoordelijkheid (letterlijk mensenlevens) en nooit af was. Ik had ervoor gestudeerd en het was een vrij specifieke functie waar er niet veel van zijn in NL. Ik ben ermee gestopt, niet om alles wat in de vorige zin staat overigens, maar ik kan wel zeggen dat ik door het stoppen nog meer ben gaan inzien dat het allemaal niet zaligmakend is. Ik heb inmiddels een eigen bedrijf en verdien per maand zo'n 2000 euro minder dan toen. Nog los van alle andere zekerheden die ik er toen ook bij had. Dat betekent dat ik veel dingen die ik toen deed, nu niet doe (zoals eens per twee weken mijn nagels laten doen ofzo), maar ik kan nog steeds prima leven. Zonder dat ik dat van tevoren zo had ingeschat, heb ik er zo ontzettend veel vrijheid voor teruggekregen. Ik doe nu meer vrijwilligerswerk waar ik ook voldoening uit haal, ik ben veel meer buiten. Ik hoef niet 's ochtends en 's avonds in een hele meute naar een kantoor of huis te fietsen, omdat ik zelf bepaal wanneer ik werk. Soms begin ik om 9.00 uur, soms ga ik nog even wandelen, neem ik een duik in zee of doe ik een schoonmaakrondje door huis. Mijn telefoon hoeft niet meer altijd bij me te liggen, ik voel geen enkele behoefte om 's avonds mijn mail te checken want dat kan de volgende dag ook. Ik ambieer geen hoge maandelijke omzet, ik vind het prima als ik er prettig van kan leven. Mijn dagen zijn eigenlijk zoveel relaxter dan ze ooit zijn geweest. Mijn voldoening zit 'm nu in heel andere dingen. Mijn bedrijf loopt goed, maar nog belangrijker is dat ik me goed voel. Gezonder ook, dan toen.
Ik spreek veel mensen die in die baan zaten die ik had, of iets soortgelijks en tegen een burnout aan zitten. Mensen die vastlopen, omdat ze vinden dat ze altijd ja moeten zeggen, omdat ze denken dat het niet anders kan, omdat ze die maatschappelijke druk voelen of die grote verantwoordelijkheid. Die iedere avond die laptop openklappen, die hun telefoon naast hun bed hebben liggen en die denken dat dat allemaal niet anders kan. Maar dat kan wel, je moet alleen óók naar jezelf durven kijken: waarom doe ik dit zo? Wat durf ik misschien niet los te laten? Waarom vind ik dat ik overal verantwoordelijk voor ben? Waarom ben ik hier zowat grenzeloos in? Je lost het niet op met een extra oppas en minder uur werken, het is iets dat in jou zit.
Ik spreek veel mensen die in die baan zaten die ik had, of iets soortgelijks en tegen een burnout aan zitten. Mensen die vastlopen, omdat ze vinden dat ze altijd ja moeten zeggen, omdat ze denken dat het niet anders kan, omdat ze die maatschappelijke druk voelen of die grote verantwoordelijkheid. Die iedere avond die laptop openklappen, die hun telefoon naast hun bed hebben liggen en die denken dat dat allemaal niet anders kan. Maar dat kan wel, je moet alleen óók naar jezelf durven kijken: waarom doe ik dit zo? Wat durf ik misschien niet los te laten? Waarom vind ik dat ik overal verantwoordelijk voor ben? Waarom ben ik hier zowat grenzeloos in? Je lost het niet op met een extra oppas en minder uur werken, het is iets dat in jou zit.
vrijdag 19 april 2024 om 14:38
Je moet er ook maar net gunstig voor wonen. 
Heel herkenbaar, ik hoor veel mensen zeggen: ik moet wel want hypotheek/gezin/duur huis/financiele zekerheid/kan niks anders dan deze baan/moet twee auto's kunnen betalen/studie van kinderen over 10 jaar etc.
Ik was toen alleen, met overigens een koophuis op dat flinke salaris, maar inmiddels met iemand samen (met kinderen). En het is óók heerlijk dat ik gewoon om 17u al kan beginnen met koken als ik daar toevallig zin in heb, of 's ochtends wat voorbereidingen tref, en iedereen relaxed aan tafel zit omdat er geen "gehaastheid" rond de ouders hangt (waarmee ik overigens niet pretendeer nu een soort huisvrouw te zijn). Het voelt alsof ik voor mezelf en anderen veel meer beschikbaar ben.
Heel herkenbaar, ik hoor veel mensen zeggen: ik moet wel want hypotheek/gezin/duur huis/financiele zekerheid/kan niks anders dan deze baan/moet twee auto's kunnen betalen/studie van kinderen over 10 jaar etc.
Ik was toen alleen, met overigens een koophuis op dat flinke salaris, maar inmiddels met iemand samen (met kinderen). En het is óók heerlijk dat ik gewoon om 17u al kan beginnen met koken als ik daar toevallig zin in heb, of 's ochtends wat voorbereidingen tref, en iedereen relaxed aan tafel zit omdat er geen "gehaastheid" rond de ouders hangt (waarmee ik overigens niet pretendeer nu een soort huisvrouw te zijn). Het voelt alsof ik voor mezelf en anderen veel meer beschikbaar ben.
vrijdag 19 april 2024 om 14:53
vrijdag 19 april 2024 om 15:05
Volgens mij voldoe je uberhaupt al niet aan die verplichtingen? Of iedereen dat ook weet/in de gaten heeft, weet ik niet. Maar jij werkt niet standaard meer dan 36 uur. Volgens mij kom je uberhaupt niet aan de 36 uur zoals je je week hebt uitgelegd. Blijkbaar lukt het dan toch met minder uren.Zwaluw1984 schreef: ↑19-04-2024 09:37Nee, maar daar zit een bepaalde dynamiek achter, net als sommige andere zaken. Veel kan gedelegeerd worden, maar in mijn MT wordt standaard meer dan 36 uur gewerkt en er zijn avondverplichtigen.
vrijdag 19 april 2024 om 15:09
NomenNescio schreef: ↑19-04-2024 15:05Volgens mij voldoe je uberhaupt al niet aan die verplichtingen? Of iedereen dat ook weet/in de gaten heeft, weet ik niet. Maar jij werkt niet standaard meer dan 36 uur. Volgens mij kom je uberhaupt niet aan de 36 uur zoals je je week hebt uitgelegd. Blijkbaar lukt het dan toch met minder uren.
zou ik willen, maar een week van 55- 60 uur compenseert veel weken van 34 uur. En die heb ik er best een aantal per jaar.
vrijdag 19 april 2024 om 15:21
Zwaluw1984 schreef: ↑19-04-2024 15:09zou ik willen, maar een week van 55- 60 uur compenseert veel weken van 34 uur. En die heb ik er best een aantal per jaar.
Mens, zoek het dan lekker uit verder.
Je wil echt niks. Arme kinderen.
vrijdag 19 april 2024 om 15:59
Ik denk steeds hoe kan iemand als TO iets of iemand aansturen. Ik zie helemaal geen persoonlijk leiderschap of verantwoordelijkheid in je reacties. Meer een soort aanklacht jegens het leven en je echtgenoot. Onrealistische verwachtingen. Her leest soms alsof een tiener deze reacties schrijft.
Stapje terugdoen en/of iig een goede coach, mentor of psycholoog via het werk regelen lijkt me geen slecht idee. Ook om je emoties richting echtgenoot op een rijtje te zetten wellicht.
Stapje terugdoen en/of iig een goede coach, mentor of psycholoog via het werk regelen lijkt me geen slecht idee. Ook om je emoties richting echtgenoot op een rijtje te zetten wellicht.
vrijdag 19 april 2024 om 16:53
Het is flauw om te zeggen, want persoonlijk leven en werkleven hoeven niet op elkaar te lijken. Maar ik begrijp wel waarom Bijtie het zegt. Ik deel dezelfde verwondering. Heb door de manier van schrijven ook regelmatig het idee dat to nog heel jong is in haar manier van denken. Ook het leven dat haar wordt aangedaan, terwijl ik dan echt mezelf afvraag dat je niet begrijpt dat je niet in een slechte scène zit, maar dat dit het leven IS. Het is iets waar iedereen elke dag mee dealt. Ben je dan zo beschermd opgevoed? Zo weinig klappen van de zweep gewend? Dat past dan in mijn hoofd ook moeilijk bij het takenpakket van je baan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
