Teleurgesteld met geslacht.

03-05-2017 20:46 92 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Vandaag ben ik 17 weken zwanger. Sinds vorige week weten mijn man en ik dat het een jongentje word. Mijn man is dol gelukkig maar ik ben juist erg teleurgesteld!! Van te voren had ik al het gevoel dat het een knul werd maar toch voel ik me erg verdrietig.

Ik voel me daarom ook erg schuldig omdat er ook mensen zijn die geen eens kinderen kunnen krijgen en dit knulletje net zo veel liefde verdient! Toch blijft dit gevoel aan mij knagen, ik had zo graag een meisje gewild!



Is dit raar?? Verdwijnt dit gevoel? Zijn er meerdere die dit hebben ervaren? Kan ik iets doen aan dit gevoel?
Alle reacties Link kopieren
quote:Perzina schreef op 03 mei 2017 @ 23:27:

[...]



Ja, omdat ik zelf vrouw ben en niet heel erg man-achtig. Ik vind vrouwen gewoon leuker en prettiger gezelschap. Ik ben zelf meisje en puberella geweest, enz, en voel mezelf ook echt een meidenmoeder.



Ik ben zelf echt een vrouw - vrouw, maar ik vind mijzelf wel een jongensmoeder.

Als ik dochters had gehad was het wel erg roze, Hello Kitty en snoezig geweest
Frankly my dear, I don"t give a damn
Ik ben echt wel een vrouw, maar zou niet weten wat ik met een dochter had gemoeten. En wrs was het precies andersom geweest als ik een dochter had gehad.

Mijn kind is gewoon de leukste, en toevallig een jongen.



Even denken, oh meisje was wel erg leuk geweest kan ik me nog iets bij voorstellen.



Maar erg teleurgesteld en verdrietig vind ik echt heel erg raar.
Alle reacties Link kopieren
quote:MoirenPhae schreef op 03 mei 2017 @ 23:44:

Ik ben echt wel een vrouw, maar zou niet weten wat ik met een dochter had gemoeten. En wrs was het precies andersom geweest als ik een dochter had gehad.

Mijn kind is gewoon de leukste, en toevallig een jongen.



Even denken, oh meisje was wel erg leuk geweest kan ik me nog iets bij voorstellen.



Maar erg teleurgesteld en verdrietig vind ik echt heel erg raar.Helemaal mee eens!
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren
quote:mafalda schreef op 03 mei 2017 @ 22:09:

[...]





Het is natuurlijk een feit dat jongens meestal en niet altijd hé, maar meestal wel moederskindjes zijn.Dat er echt nog mensen zijn die dit denken. En dan ook nog zeggen dat het een feit is.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
quote:peecee schreef op 03 mei 2017 @ 22:24:

En ik zou maar snel schakelen....want dat kind voelt dat nu al terwijl hij nog in de buik zit...daar zijn onderzoeken naar gedaan....

Wat een onzin.

Kind kan last hebben van stress van de moeder, maar dat is iets heel anders.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
quote:Perzina schreef op 03 mei 2017 @ 23:27:

[...]



Ja, omdat ik zelf vrouw ben en niet heel erg man-achtig. Ik vind vrouwen gewoon leuker en prettiger gezelschap. Ik ben zelf meisje en puberella geweest, enz, en voel mezelf ook echt een meidenmoeder.

Ik ben zelf enorm overtuigd van het feit dat man-vrouw-verschillen (en jongens-meisjes-verschillen) niet aangeboren, maar aangeleerd zijn.

Daarom vond ik het erg dat ik een voorkeur voor een meisje had.

Over mijn oudste zoon kreeg ik regelmatig te horen 'dat ie een halve meid was'. Razend kon ik daar om worden.



Het idee dat je een meisje beter begrijpt omdat je zelf een meisje bent geweest herken ik dus helemaal niet. Ik herken in allebei mijn zoons enorm veel van mezelf, ook nu ze aan het puberen zijn.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb nooit een duidelijke kinderwens gehad vroeger maar als ik dan 'later' een kind zou mogen krijgen dan zou het een meisje zijn met leuke jurkjes aan en een mooie bos lange haren. Een jongen is nooit in me opgekomen gewoon. Ik heb alleen maar zussen en nichten dus echt opgegroeid in een meiden familie. Inmiddels bijna 26 weken zwanger en vanaf het begin wist ik het, dit wordt een jongen. En dat is ook zo weten we inmiddels en ik vind het fantastisch!



Ik herken je gevoel dus totaal niet maar vind het wel vervelend voor je. Ik denk dat het nog wel bijtrekt wanneer je aan het idee gewend bent.
Alle reacties Link kopieren
Wat is er zo erg aan jongens?? Mijn man komt uit een gezin van 4 jongens en ik uit een echt meiden gezin en beide heeft echt z'n charme!



Snap dat je misschien moet schakelen omdat je gevoel iets anders zei, maar teleurgesteld zijn vind ik wel erg ver gaan. Bovendien is het je eerste kindje nog maar (of je moet het hierbij willen laten)



Ik ben 4 weken geleden bevallen van een meisje terwijl ik overtuigd was dat het een jongetje zou zijn. Vooral ook omdat ik het voor mn ouders heel leuk zou vinden dat er na 3 dochters en 4 kleindochters eindelijk eens een jongen in de familie zou komen, maar tadaa een prachtige 5e kleindochter waar we allemaal weer net zo gek op zijn. Het is gewoon het allerliefste KIND (zeg ik als moeder natuurlijk) en maakt geen reet uit of het nou een jongetje of meisje is!
Alle reacties Link kopieren
Achja,beide zijn leuk natuurlijk!
Ik vind het altijd zo zielig als vrouwen graag een meisje willen om lekker mee te tutten en te winkelen. Zoveel meisjes die daar helemaal niet op zitten te wachten. Mijn moeder was ook altijd erg teleurgesteld dat ik niet mee wilde 'shoppen' en zo waren er meer typische meisjes-dingen, waar ik geen zin in had. Gelukkig had ik nog een zus waar ze dit wel op uit kon leven, maar ik zou toch wat indimmen qua verwachtingen over de verschillende geslachten. Je weet niet hoe je kind zich ontwikkeld en het lijkt me niet goed om een kind iets op te dringen.



Andersom trouwens ook. De vader van een gezin met twee dochters was best teleurgesteld, want hij had graag een zoon gehad om lekker mee te voetballen. Nu vijftien jaar later zitten allebei zijn dochters op voetbal (dat wilden ze zelf graag, het zijn ook echt van die rouwdouwers) en is hij de trainer van een van de teams. Ze zijn allemaal bloedfanatiek, echt leuk om te zien.



Je weet het gewoon niet. Op basis van geslacht kun je er weinig over zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Dan laat je bij de geboorte toch gelijk zn geslachtsdeek veranderen?
Klopt. Dochter wilde nooit met me winkelen, was ook een echte draak als puber. Zoon is erg lief en zorgzaam, met hem ging ik wel winkelen. Het zijn 2 kinderen met allebei hun eigen karakter en ze zijnme beide even lief.
quote:MoirenPhae schreef op 03 mei 2017 @ 23:44:

Ik ben echt wel een vrouw, maar zou niet weten wat ik met een dochter had gemoeten. En wrs was het precies andersom geweest als ik een dochter had gehad.

Mijn kind is gewoon de leukste, en toevallig een jongen.



Even denken, oh meisje was wel erg leuk geweest kan ik me nog iets bij voorstellen.



Maar erg teleurgesteld en verdrietig vind ik echt heel erg raar.Dit dus.
Herkenbaar! En.. het komt goed! Vanaf het moment dat je je zoontje in je armen hebt wil je hem voor geen duizend meisjes meer ruilen.

(Oppervlakkige) troosttips voor nu. Verzin alvast een mooie naam en ga wat leuke spulletjes/ kleertjes voor je zoontje shoppen. (Ja die zijn er echt.) Persoonlijk fleurde ik daar al erg van op.

Ben inmiddels moeder van 2 zoons en 1 dochter, en was alledrie de keren even verliefd toen ze geboren werden, dat piemeltje maakt echt echt echt niets meer uit dan!
Alle reacties Link kopieren
Hoe zijn je verwachtingen over het ouder/moederschap? Je ziet het al helemaal voor je hoe je met een meisje kan 'aantutten'? Idealiseer je het allemaal misschien nogal?

Bereid je voor: het ouderschap is een mooie, maar ook zware taak!
Alle reacties Link kopieren
Ben je er inmiddels al wat aan gewend en ben je minder teleurgesteld?
Alle reacties Link kopieren
aankleefsjaan schreef:
03-05-2017 21:35
Pfff taboe of niet, ik heb ook een hele sterke voorkeur en ben heel bang voor dezelfde teleurstelling als die jij nu ervaart.

Ik moet nog 5 weken wachten tot de echo waarop ze het geslacht kunnen zien. Mocht het niet zijn waar ik zo op hoop, dan denk ik wel dat je dan inderdaad de rest van je zwangerschap nog genoeg tijd hebt om er aan te wennen.



Waarom ik een voorkeur heb is omdat mijn vriend al een dochtertje heeft. Ik wil om deze reden graag een zoontje, dan is dat voor ons beiden de eerste keer zegmaar. Misschien raar, geef de hormonen maar de schuld, maar ik wil dit gewoon

Daarnaast zou een stamhouder bij vriend in de familie heel welkom zijn en vind ik mezelf meer een jongensmoeder dan een meisjesmoeder. Totaal gebaseerd op niks, ja gevoel.
Bij de echo kregen we te horen dat het toch een meisje zou worden. Mijn voorkeur voor een jongen verdween direct als sneeuw voor de zon en inmiddels zijn we 4 weken verder. Ik ben al helemaal gewend aan roze en jurkjes enz. Ik hoop dat het met TO ook helemaal veranderd is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven