Psyche
alle pijlers
Teleurstelling terecht?
zaterdag 3 april 2021 om 17:23
Hoi allemaal,
Ik heb een periode niet lekker in mijn vel gezeten. Ik had veel stress, angsten en paniekaanvallen. Ik ben een jaar in therapie geweest bij een psycholoog en ondertussen ben ik een jaar therapievrij. Het gaat best wel goed met me en over het algemeen zit ik weer goed in mijn vel en ervaar ik nauwelijks nog angsten.
Die paniekaanvallen hebben wel veel impact gemaakt. Ik vond heel veel dingen eng en heb veel dingen weer echt moeten leren om 'normaal' aan te gaan zonder in paniek te raken. Zoals: treinreizen, drukke en onbekende plekken bezoeken, onbekende wegen en autorijden..
Dit autorijden ben ik sinds een kleine maand weer aan het oppakken door middel van rijlessen. Ik heb twee lessen gehad, rij weer in mijn moeders auto (met haar ernaast) en ik wil nog een les om de snelweg op te pakken. Daarnaast wil ik binnenkort oefenen met 'alleen' rijden in haar auto. Hier in de buurt.
Nu gaan mijn ouders over ruim een week zeilen en hebben ze gevraagd of ik ze weg wil brengen. Ze kunnen niet zelf met de auto omdat het beginpunt waar ze zeilen anders is dan het eindpunt. En ze willen liever niet met het OV.
Echter rij ik pas net weer auto. Ik heb mn rijbewijs nu 3 jaar, maar heb hiervoor 1,5 jaar niet gereden. De laatste keer snelweg oefenen in die lesauto was 2 weken terug en vond ik echt nog niet prettig. Dit was nog geen 10 minuten.
Ik voel aan mezelf dat ik hier nog niet klaar voor ben en wil de snelweg begin mei weer oppakken in de lesauto. Ik ben juist weer trots dat ik wel weer de auto in durf te stappen en hier in mijn buurt (waar het rustig is) durf te rijden. De plek waar zij naartoe gebracht willen is ruim een uur rijden en het overgrote deel op de snelweg.
Mijn ouders hebben mijn angsten nooit begrepen. Mijn moeder geeft aan dat die knop gewoon een keer om moet...
En ja, ik snap haar wel. Ik werk er ook wel weer aan. Maar ik wil het op mijn tempo doen. Maar nu krijg ik het gevoel dat ik het 'te langzaam' aan het oppakken ben en dat ik haar teleurstel omdat ik haar nog niet weg durf te brengen..
Ik heb een periode niet lekker in mijn vel gezeten. Ik had veel stress, angsten en paniekaanvallen. Ik ben een jaar in therapie geweest bij een psycholoog en ondertussen ben ik een jaar therapievrij. Het gaat best wel goed met me en over het algemeen zit ik weer goed in mijn vel en ervaar ik nauwelijks nog angsten.
Die paniekaanvallen hebben wel veel impact gemaakt. Ik vond heel veel dingen eng en heb veel dingen weer echt moeten leren om 'normaal' aan te gaan zonder in paniek te raken. Zoals: treinreizen, drukke en onbekende plekken bezoeken, onbekende wegen en autorijden..
Dit autorijden ben ik sinds een kleine maand weer aan het oppakken door middel van rijlessen. Ik heb twee lessen gehad, rij weer in mijn moeders auto (met haar ernaast) en ik wil nog een les om de snelweg op te pakken. Daarnaast wil ik binnenkort oefenen met 'alleen' rijden in haar auto. Hier in de buurt.
Nu gaan mijn ouders over ruim een week zeilen en hebben ze gevraagd of ik ze weg wil brengen. Ze kunnen niet zelf met de auto omdat het beginpunt waar ze zeilen anders is dan het eindpunt. En ze willen liever niet met het OV.
Echter rij ik pas net weer auto. Ik heb mn rijbewijs nu 3 jaar, maar heb hiervoor 1,5 jaar niet gereden. De laatste keer snelweg oefenen in die lesauto was 2 weken terug en vond ik echt nog niet prettig. Dit was nog geen 10 minuten.
Ik voel aan mezelf dat ik hier nog niet klaar voor ben en wil de snelweg begin mei weer oppakken in de lesauto. Ik ben juist weer trots dat ik wel weer de auto in durf te stappen en hier in mijn buurt (waar het rustig is) durf te rijden. De plek waar zij naartoe gebracht willen is ruim een uur rijden en het overgrote deel op de snelweg.
Mijn ouders hebben mijn angsten nooit begrepen. Mijn moeder geeft aan dat die knop gewoon een keer om moet...
En ja, ik snap haar wel. Ik werk er ook wel weer aan. Maar ik wil het op mijn tempo doen. Maar nu krijg ik het gevoel dat ik het 'te langzaam' aan het oppakken ben en dat ik haar teleurstel omdat ik haar nog niet weg durf te brengen..
zaterdag 3 april 2021 om 18:08
Ja het enige voordeel dat de auto thuis blijft is dat ik dan kan oefenen. Dat is wel leuk, maar dan blijf ik gewoon in de buurt.
Ik ga wel nog even duidelijk zeggen dat ik ze niet ga brengen. Ik zie dat inderdaad niet zitten. Maar baal er wel van dat ze niet mijn situatie onder ogen kunnen zien...
Maar goed. Dat is nou eenmaal zo.
Ik ga wel nog even duidelijk zeggen dat ik ze niet ga brengen. Ik zie dat inderdaad niet zitten. Maar baal er wel van dat ze niet mijn situatie onder ogen kunnen zien...
Maar goed. Dat is nou eenmaal zo.
zaterdag 3 april 2021 om 18:17
zaterdag 3 april 2021 om 18:26
Lilalentekind schreef: ↑03-04-2021 18:08Ja het enige voordeel dat de auto thuis blijft is dat ik dan kan oefenen. Dat is wel leuk, maar dan blijf ik gewoon in de buurt.
Ik ga wel nog even duidelijk zeggen dat ik ze niet ga brengen. Ik zie dat inderdaad niet zitten. Maar baal er wel van dat ze niet mijn situatie onder ogen kunnen zien...
Maar goed. Dat is nou eenmaal zo.
De kans is groot dat ze dat ook nooit gaan doen. Heel naar en vervelend, maar het belangrijkste is dat jij leert je daar niks van aan te trekken. Het zegt iets over hun, niet over jou. Je klachten zijn serieus en daar heb je hard aan gewerkt, daar mag je trots op zijn. Je hoeft je echt niet te verantwoorden naar mensen die dat niet begrijpen!
Nee is ook een antwoord en daar moeten ze het maar mee doen.
Pivot! PIVOT!!!
zaterdag 3 april 2021 om 18:37
En als je niet over de snelweg gaat, maar een "toeristische route" pakt? Dan ben je gewoon wat langer onderweg.
Of je ouders rijden heen op de snelweg en jij daarna de terugweg op je eigen tempo en route.
Ik moet zelf na anderhalf uur rijden echt stoppen en dat doe ik dus ook. Een kippeneindje voor de meesten, maar voor Noordgroningen - Nijmegen stop ik dus onderweg voor een cappuccino bij de McD en ga na iets van twintig/dertig minuten weer verder.
Mijn man zou in één keer doorrijden naar Maastricht en daar pas de cappuccino halen.
Of je ouders rijden heen op de snelweg en jij daarna de terugweg op je eigen tempo en route.
Ik moet zelf na anderhalf uur rijden echt stoppen en dat doe ik dus ook. Een kippeneindje voor de meesten, maar voor Noordgroningen - Nijmegen stop ik dus onderweg voor een cappuccino bij de McD en ga na iets van twintig/dertig minuten weer verder.
Mijn man zou in één keer doorrijden naar Maastricht en daar pas de cappuccino halen.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zaterdag 3 april 2021 om 18:46
Ik heb erg met je te doen. Maar je moet één ding wel even onder ogen zien - en niet zozeer voor jouw ouders maar voor jezelf: je hebt een vrij grote angststoornis. Dat is niet gek of raar, dat is een menselijke reactie op wat je hebt meegemaakt. Maar het is wel een probleem, want je koppelt nu jouw angstaanvallen met autorijden. Die koppeling is niet logisch - vandaar de ‘stoornis’ in angststoornis. Maar je voelt dat wel zo.
Het goede nieuws: er is echt wel wat aan te doen. Maar makkelijk is het niet!
Ik heb ervaring met mensen met een angststoornis, en mocht je er wat meer over willen weten, of er misschien wat aan willen doen, stuur me dan even een PB. Misschien kan ik wat voor je betekenen. Schroom niet! Ik weet uit ervaring wat het met je kan doen...
Het goede nieuws: er is echt wel wat aan te doen. Maar makkelijk is het niet!
Ik heb ervaring met mensen met een angststoornis, en mocht je er wat meer over willen weten, of er misschien wat aan willen doen, stuur me dan even een PB. Misschien kan ik wat voor je betekenen. Schroom niet! Ik weet uit ervaring wat het met je kan doen...
Fate is just the weight of circumstances
zaterdag 3 april 2021 om 18:49
Waarom? Ze wil niet, klaar. Die mensen zijn oud en wijs genoeg om te kunnen zeilen (en die zeilboot te kunnen bekostigen), dan kunnen ze ook zelf wel iets regelen voor het vervoer naar hun boot. De onzin zeg dat iemand zich in allerlei bochten zou moeten wringen voor zijn ouders alleen maar omdat het zijn ouders zijn. Als die mensen nou nog hulpbehoevend waren was het wat anders maar dan gingen ze vast ook niet zeilen.Snoesje666 schreef: ↑03-04-2021 18:37En als je niet over de snelweg gaat, maar een "toeristische route" pakt? Dan ben je gewoon wat langer onderweg.
zaterdag 3 april 2021 om 18:59
Zo te lezen doen je ouders veel voor je: je leent je moeders auto en ze gaat er naast zitten zodat je kan oefenen. Dus zou wel leuk zijn als je nu iets voor ze terug kan doen.
Je hoeft toch niet perse over de snelweg? Neem gewoon B-wegen terug. Soms is het juist wel goed om jezelf even voor het blok te zetten. En je kan de reactie van je ouders juist ook positief zien: je moeder heeft naast je gezeten en heeft er alle vertrouwen in dat je dit kan. Als ze dachten dat je een gevaar op de weg zou zijn zouden ze het niet vragen.
Je hoeft toch niet perse over de snelweg? Neem gewoon B-wegen terug. Soms is het juist wel goed om jezelf even voor het blok te zetten. En je kan de reactie van je ouders juist ook positief zien: je moeder heeft naast je gezeten en heeft er alle vertrouwen in dat je dit kan. Als ze dachten dat je een gevaar op de weg zou zijn zouden ze het niet vragen.
zaterdag 3 april 2021 om 19:13
Ik snap jou en ik snap je ouders.
Jij hebt net weer de eerste stapjes gezet naar normaal autorijden. Voor jou zijn dat enorme overwinningen. Maar voor je ouders, die geen rijangst hebben, is het eerder ‘he he ze kan het weer, hup schop onder die kont en gaan’. Misschien denken ze zelfs dat ze je helpen door deze uitdaging te geven: dan ben je er in een keer vanaf.
Het lastige is dat het ongeveer net zo helpend is als iemand met anorexia een bord patat met mayonaise en frikandellen voor te zetten (en ijs met slagroom en chocoladesaus toe), onder het mom ‘als je dit opeet ben je zo van die eetstoornis af! Goed idee he?’ Het is goed bedoeld, maar het lost het probleem niet op (en kan zelfs het (onderliggende) probleem verergeren.
De oplossing lijkt mij als volgt: geef aan dat je begrijpt dat ze je denken te helpen, maar dat deze manier averechts werkt. Dat je het jammer vindt dat je dit nog niet voor ze kunt doen, maar dat jij, zodra het kan, hen trakteert op een autotochtje en koffie/lunch/thee/diner/ijsje.
Verder niet te veel woorden aan vuil maken. ‘Mam, ik begrijp dat je het goed bedoelt, maar ik kan dit nog niet. Ja, ik vind dat ook stom, en ja, ik werk er hard aan. En dat doe ik in mijn tempo, niet in het jouwe.’
Jij hebt net weer de eerste stapjes gezet naar normaal autorijden. Voor jou zijn dat enorme overwinningen. Maar voor je ouders, die geen rijangst hebben, is het eerder ‘he he ze kan het weer, hup schop onder die kont en gaan’. Misschien denken ze zelfs dat ze je helpen door deze uitdaging te geven: dan ben je er in een keer vanaf.
Het lastige is dat het ongeveer net zo helpend is als iemand met anorexia een bord patat met mayonaise en frikandellen voor te zetten (en ijs met slagroom en chocoladesaus toe), onder het mom ‘als je dit opeet ben je zo van die eetstoornis af! Goed idee he?’ Het is goed bedoeld, maar het lost het probleem niet op (en kan zelfs het (onderliggende) probleem verergeren.
De oplossing lijkt mij als volgt: geef aan dat je begrijpt dat ze je denken te helpen, maar dat deze manier averechts werkt. Dat je het jammer vindt dat je dit nog niet voor ze kunt doen, maar dat jij, zodra het kan, hen trakteert op een autotochtje en koffie/lunch/thee/diner/ijsje.
Verder niet te veel woorden aan vuil maken. ‘Mam, ik begrijp dat je het goed bedoelt, maar ik kan dit nog niet. Ja, ik vind dat ook stom, en ja, ik werk er hard aan. En dat doe ik in mijn tempo, niet in het jouwe.’
zaterdag 3 april 2021 om 19:19
ClumsyNinja schreef: ↑03-04-2021 18:59Zo te lezen doen je ouders veel voor je: je leent je moeders auto en ze gaat er naast zitten zodat je kan oefenen. Dus zou wel leuk zijn als je nu iets voor ze terug kan doen.
...
Dat zou leuk zijn ja, maar iets doen waar je niet aan toe bent is niet leuk. TO kan er een terugval door krijgen, het voelt niet goed voor haar dus dan moet ze dat niet doen.
Als TO een bedankje wil geven dan kan ze ook een bloemetje geven, of een keer lekker voor ze koken. Dat bepaalt zij.
.
zaterdag 3 april 2021 om 19:29
Hoezo moet ze nu iets terug doen? Dat kan ook op later moment, wanneer ze wel goed durft te rijden.ClumsyNinja schreef: ↑03-04-2021 18:59Zo te lezen doen je ouders veel voor je: je leent je moeders auto en ze gaat er naast zitten zodat je kan oefenen. Dus zou wel leuk zijn als je nu iets voor ze terug kan doen.
Je hoeft toch niet perse over de snelweg? Neem gewoon B-wegen terug. Soms is het juist wel goed om jezelf even voor het blok te zetten. En je kan de reactie van je ouders juist ook positief zien: je moeder heeft naast je gezeten en heeft er alle vertrouwen in dat je dit kan. Als ze dachten dat je een gevaar op de weg zou zijn zouden ze het niet vragen.
To, laat je geen schuldgevoel aanpraten.
zaterdag 3 april 2021 om 19:39
Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens. Iedereen zegt wel "laat je niet pushen", maar soms is een push nodig om je over een irrationele angst heen te zetten. Ik denk dat heel veel mensen wel een met klamme handjes aan het stuur hebben gezeten toen ze net reden, gewoon gaan en binnendoor terugrijden.ClumsyNinja schreef: ↑03-04-2021 18:59Zo te lezen doen je ouders veel voor je: je leent je moeders auto en ze gaat er naast zitten zodat je kan oefenen. Dus zou wel leuk zijn als je nu iets voor ze terug kan doen.
Je hoeft toch niet perse over de snelweg? Neem gewoon B-wegen terug. Soms is het juist wel goed om jezelf even voor het blok te zetten. En je kan de reactie van je ouders juist ook positief zien: je moeder heeft naast je gezeten en heeft er alle vertrouwen in dat je dit kan. Als ze dachten dat je een gevaar op de weg zou zijn zouden ze het niet vragen.
zaterdag 3 april 2021 om 19:45
Nou precies. Je kan alleen maar over je eigen grenzen heen door die grenzen op te zoeken. Er word niets van je gevraagd dat objectief gevaarlijk is. Dus waarom zou je het niet proberen?apppie schreef: ↑03-04-2021 19:39Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens. Iedereen zegt wel "laat je niet pushen", maar soms is een push nodig om je over een irrationele angst heen te zetten. Ik denk dat heel veel mensen wel een met klamme handjes aan het stuur hebben gezeten toen ze net reden, gewoon gaan en binnendoor terugrijden.
En dan ook nog teleurgesteld zijn dat je ouders je dit vragen. Ik zou blij zijn dat ze zo veel vertrouwen hebben dat je dit kan!
zaterdag 3 april 2021 om 20:01
ClumsyNinja schreef: ↑03-04-2021 19:45Nou precies. Je kan alleen maar over je eigen grenzen heen door die grenzen op te zoeken. Er word niets van je gevraagd dat objectief gevaarlijk is. Dus waarom zou je het niet proberen?
En dan ook nog teleurgesteld zijn dat je ouders je dit vragen. Ik zou blij zijn dat ze zo veel vertrouwen hebben dat je dit kan!
Idd misschien is dit wel de goede move.
Op de heen weg zijn je ouders erbij.
En op de terug weg rijdt je gewoon zelf naar huis.
En dat gaat vast goed. Je hebt vast in therapie geleerd. Om iets engs niet te vermijden.
En als je iets engs toch tegen komt,
Je kunt er niet van weg. Hoe adem ik.
Je ze zal zien het zal meevallen.
En anders rijdt je even naar een parkeerplek. Om jezelf te herpakken.
Je therapie is vast niet voor niks al een jaar niet meer.
Voor alles is een tijd.
Sterkte
zaterdag 3 april 2021 om 20:09
Natuurlijk mogen zij teleurgesteld zijn, dat is ook maar een gevoel. Ze hadden het plan in hun hoofd waarschijnlijk al helemaal rond en dat valt nu even tegen.
Máár die teleurstelling moeten ZIJ mee dealen. Niet jij. Jij doet wat goed is voor jou. Je hoeft je niet te verantwoorden en je bent ze niets verschuldigd.
Máár die teleurstelling moeten ZIJ mee dealen. Niet jij. Jij doet wat goed is voor jou. Je hoeft je niet te verantwoorden en je bent ze niets verschuldigd.
zaterdag 3 april 2021 om 20:15
apppie schreef: ↑03-04-2021 19:39Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens. Iedereen zegt wel "laat je niet pushen", maar soms is een push nodig om je over een irrationele angst heen te zetten. Ik denk dat heel veel mensen wel een met klamme handjes aan het stuur hebben gezeten toen ze net reden, gewoon gaan en binnendoor terugrijden.
TO heeft toch al een plan van aanpak en is daar hard mee aan het werk?
Waarom moet dat dan nu ineens in een snelkookpan onder hoge druk alleen omdat dat de ouders goed uitkomt?
zaterdag 3 april 2021 om 20:51
zaterdag 3 april 2021 om 20:52
Dit lijk mij ook inderdaad, ze is er al mee bezig, nergens voor nodig om nu onder druk een grotere sprong te maken dan ze nu eigenlijk aandurft.
Bovendien gaat het in het verkeer niet alleen om jezelf, er zijn zeker op de snelweg een hoop andere weggebruikers afhankelijk van jouw reactievermogen en stabiliteit.
Als je daar weinig ervaring mee hebt (of het is alweer lang geleden dat je zoiets gedaan hebt) en het ook nog niet zo goed aandurft dan is het echt niet handig om jezelf zo in het diepe te gooien.
Begin gewoon weer bij het begin, lange ritten op de snelweg komen later wel weer.
En natuurlijk snap ik dat je ouders teleurgestelt zijn, maar goed, je bent niet verplicht om alles voor hen op te lossen.
Daar zou ik ook een beetje paniekerig van worden, van het idee dat alles van mij afhangt, maar laat dat vooral los.
Zij zijn verantwoordelijk voor hun eigen vakantie, ze kunnen het ook anders oplossen.
anoniem_403978 wijzigde dit bericht op 03-04-2021 21:12
19.77% gewijzigd
zaterdag 3 april 2021 om 22:09
Omdat ze haar ouders daarmee kan helpen, zoals zij haar ook met dingen helpen. Je kunt ook denken: in dit soort situaties wil ik durven autorijden. Ik had het uit mezelf nog niet gedaan, maar nu de situatie zich zo voordoet..
Hoeft niet, kán wel.
apppie wijzigde dit bericht op 03-04-2021 22:17
Reden: Verkeerd gelezen
Reden: Verkeerd gelezen
11.23% gewijzigd
zaterdag 3 april 2021 om 22:10
Autorijden is objectief gevaarlijk. Dat we allemaal met dat gevaar hebben leren leven, zegt helemaal niks.ClumsyNinja schreef: ↑03-04-2021 19:45Er word niets van je gevraagd dat objectief gevaarlijk is. Dus waarom zou je het niet proberen?
zaterdag 3 april 2021 om 22:14
Ze schrijft in de OP dat ze bang is haar ouders teleur te stellen, niet dat ze teleurgesteld is dat haar de vraag gesteld word, dat is in mijn ogen toch even iets anders.apppie schreef: ↑03-04-2021 22:09Omdat ze haar ouders daarmee kan helpen, zoals zij haar ook met dingen helpen. Je kunt ook denken: in dit soort situaties wil ik durven autorijden. Ik had het uit mezelf nog niet gedaan, maar nu de situatie zich zo voordoet..
Hoeft niet, kán wel. Ik vind het in ieder geval erg raar en een beetje onvolwassen om teleurgesteld te zijn dat je ouders je om een dienst vragen.
"Maar nu krijg ik het gevoel dat ik het 'te langzaam' aan het oppakken ben en dat ik haar teleurstel omdat ik haar nog niet weg durf te
brengen.."
Het lijkt mij helemaal geen slecht idee om het tempo zelf te bepalen, heel goed juist dat TO er mee bezig is, en het doet op een manier die voor haar veilig voelt.
En natuurlijk is ze haar ouders niks verplicht, ongeacht hoeveel zij voor haar gedaan hebben, ze mag natuulijk altijd nee zeggen.
Ook als de ander de reden eigenlijk maar onzin vind.
Ik doe ook wel eens iets niet simpelweg omdat ik er geen zin in heb, of omdat ik vind dat ik die week al genoeg te doen heb.
anoniem_403978 wijzigde dit bericht op 03-04-2021 22:29
33.48% gewijzigd
zaterdag 3 april 2021 om 22:17
