Psyche
alle pijlers
Teleurstelling terecht?
zaterdag 3 april 2021 om 17:23
Hoi allemaal,
Ik heb een periode niet lekker in mijn vel gezeten. Ik had veel stress, angsten en paniekaanvallen. Ik ben een jaar in therapie geweest bij een psycholoog en ondertussen ben ik een jaar therapievrij. Het gaat best wel goed met me en over het algemeen zit ik weer goed in mijn vel en ervaar ik nauwelijks nog angsten.
Die paniekaanvallen hebben wel veel impact gemaakt. Ik vond heel veel dingen eng en heb veel dingen weer echt moeten leren om 'normaal' aan te gaan zonder in paniek te raken. Zoals: treinreizen, drukke en onbekende plekken bezoeken, onbekende wegen en autorijden..
Dit autorijden ben ik sinds een kleine maand weer aan het oppakken door middel van rijlessen. Ik heb twee lessen gehad, rij weer in mijn moeders auto (met haar ernaast) en ik wil nog een les om de snelweg op te pakken. Daarnaast wil ik binnenkort oefenen met 'alleen' rijden in haar auto. Hier in de buurt.
Nu gaan mijn ouders over ruim een week zeilen en hebben ze gevraagd of ik ze weg wil brengen. Ze kunnen niet zelf met de auto omdat het beginpunt waar ze zeilen anders is dan het eindpunt. En ze willen liever niet met het OV.
Echter rij ik pas net weer auto. Ik heb mn rijbewijs nu 3 jaar, maar heb hiervoor 1,5 jaar niet gereden. De laatste keer snelweg oefenen in die lesauto was 2 weken terug en vond ik echt nog niet prettig. Dit was nog geen 10 minuten.
Ik voel aan mezelf dat ik hier nog niet klaar voor ben en wil de snelweg begin mei weer oppakken in de lesauto. Ik ben juist weer trots dat ik wel weer de auto in durf te stappen en hier in mijn buurt (waar het rustig is) durf te rijden. De plek waar zij naartoe gebracht willen is ruim een uur rijden en het overgrote deel op de snelweg.
Mijn ouders hebben mijn angsten nooit begrepen. Mijn moeder geeft aan dat die knop gewoon een keer om moet...
En ja, ik snap haar wel. Ik werk er ook wel weer aan. Maar ik wil het op mijn tempo doen. Maar nu krijg ik het gevoel dat ik het 'te langzaam' aan het oppakken ben en dat ik haar teleurstel omdat ik haar nog niet weg durf te brengen..
Ik heb een periode niet lekker in mijn vel gezeten. Ik had veel stress, angsten en paniekaanvallen. Ik ben een jaar in therapie geweest bij een psycholoog en ondertussen ben ik een jaar therapievrij. Het gaat best wel goed met me en over het algemeen zit ik weer goed in mijn vel en ervaar ik nauwelijks nog angsten.
Die paniekaanvallen hebben wel veel impact gemaakt. Ik vond heel veel dingen eng en heb veel dingen weer echt moeten leren om 'normaal' aan te gaan zonder in paniek te raken. Zoals: treinreizen, drukke en onbekende plekken bezoeken, onbekende wegen en autorijden..
Dit autorijden ben ik sinds een kleine maand weer aan het oppakken door middel van rijlessen. Ik heb twee lessen gehad, rij weer in mijn moeders auto (met haar ernaast) en ik wil nog een les om de snelweg op te pakken. Daarnaast wil ik binnenkort oefenen met 'alleen' rijden in haar auto. Hier in de buurt.
Nu gaan mijn ouders over ruim een week zeilen en hebben ze gevraagd of ik ze weg wil brengen. Ze kunnen niet zelf met de auto omdat het beginpunt waar ze zeilen anders is dan het eindpunt. En ze willen liever niet met het OV.
Echter rij ik pas net weer auto. Ik heb mn rijbewijs nu 3 jaar, maar heb hiervoor 1,5 jaar niet gereden. De laatste keer snelweg oefenen in die lesauto was 2 weken terug en vond ik echt nog niet prettig. Dit was nog geen 10 minuten.
Ik voel aan mezelf dat ik hier nog niet klaar voor ben en wil de snelweg begin mei weer oppakken in de lesauto. Ik ben juist weer trots dat ik wel weer de auto in durf te stappen en hier in mijn buurt (waar het rustig is) durf te rijden. De plek waar zij naartoe gebracht willen is ruim een uur rijden en het overgrote deel op de snelweg.
Mijn ouders hebben mijn angsten nooit begrepen. Mijn moeder geeft aan dat die knop gewoon een keer om moet...
En ja, ik snap haar wel. Ik werk er ook wel weer aan. Maar ik wil het op mijn tempo doen. Maar nu krijg ik het gevoel dat ik het 'te langzaam' aan het oppakken ben en dat ik haar teleurstel omdat ik haar nog niet weg durf te brengen..
zondag 4 april 2021 om 07:04
Nou dit dus.ClumsyNinja schreef: ↑03-04-2021 18:59Zo te lezen doen je ouders veel voor je: je leent je moeders auto en ze gaat er naast zitten zodat je kan oefenen. Dus zou wel leuk zijn als je nu iets voor ze terug kan doen.
Je hoeft toch niet perse over de snelweg? Neem gewoon B-wegen terug. Soms is het juist wel goed om jezelf even voor het blok te zetten. En je kan de reactie van je ouders juist ook positief zien: je moeder heeft naast je gezeten en heeft er alle vertrouwen in dat je dit kan. Als ze dachten dat je een gevaar op de weg zou zijn zouden ze het niet vragen.
Maar denk er vast te makkelijk over?
gelukkig geen ervaring met grote ziektebeelden qua angst maar bij kleinere angsten werkt er soms ff doorheen en merken dat je het kunt juist goed... voelt achteraf erg goed. Net als het wat kunnen betekenen voor anderen.
Eigenlijk zeg je ook tegen jezelf dat je het niet kunt zo. Of nog niet kunt. Die grens van niet op snelweg kun je nog jaren tegenaan hikken vrees ik, te makkelijk te vermijden. Soms is even erdoorheen juist goed. Maar nogmaals ik heb geen ervaring met ernstige angsten (wel met angsten) dus praat ongetwijfeld poep.
zondag 4 april 2021 om 07:14
Haar ouders helpen haar niet door 'teleurgesteld' te doen hoor.
Je hoeft niet, omdat iemand je wel eens helpt, op jouw beurt aan ieder onredelijk of onmogelijk verzoek te voldoen.
En een "ze denken dat je het kan!" is net even wat geloofwaardiger op een moment dat ze zelf geen belang hebben bij een lift.
zondag 4 april 2021 om 07:17
Het gevaar in te grote stappen nemen, is dat de terugval dubbel zo hard wordt. Zeker als die stappen onder druk van buitenaf worden genomen. Je hoeft geen ervaring te hebben met (grote) ziektebeelden om te snappen dat hardlopers doodlopers zijn. TO doet al haar best en neemt al stappen op een voor haar aanvaardbaar tempo. Meer kan en moet ze niet doen.
Als ouders een zeilvakantie kunnen betalen dan is een Uber busje ook zo geregeld.
Als ouders een zeilvakantie kunnen betalen dan is een Uber busje ook zo geregeld.
zondag 4 april 2021 om 07:31
Zo onredelijk vind ik het niet, en voor wat hoort wat.Quincy2 schreef: ↑04-04-2021 07:14Haar ouders helpen haar niet door 'teleurgesteld' te doen hoor.
Je hoeft niet, omdat iemand je wel eens helpt, op jouw beurt aan ieder onredelijk of onmogelijk verzoek te voldoen.
En een "ze denken dat je het kan!" is net even wat geloofwaardiger op een moment dat ze zelf geen belang hebben bij een lift.
zondag 4 april 2021 om 07:40
hanimuk schreef: ↑04-04-2021 07:04Nou dit dus.
Maar denk er vast te makkelijk over?
gelukkig geen ervaring met grote ziektebeelden qua angst maar bij kleinere angsten werkt er soms ff doorheen en merken dat je het kunt juist goed... voelt achteraf erg goed. Net als het wat kunnen betekenen voor anderen.
Eigenlijk zeg je ook tegen jezelf dat je het niet kunt zo. Of nog niet kunt. Die grens van niet op snelweg kun je nog jaren tegenaan hikken vrees ik, te makkelijk te vermijden. Soms is even erdoorheen juist goed. Maar nogmaals ik heb geen ervaring met ernstige angsten (wel met angsten) dus praat ongetwijfeld poep.
Is dat erg dan? Soms hebben dingen tijd nodig. Ik lees nergens dat TO ertegenaan blijft hikken of denkt het nóóit te kunnen.
zondag 4 april 2021 om 07:45
Misschien doet ze al genoeg andere dingen?
Het is niet een punt in je voordeel als je in termen van voor wat hoort wat denkt. Wij hebben daar immers als buitenstaanders totaal geen zicht op.
zondag 4 april 2021 om 07:50
En dan loopt TO zichzelf voorbij. Wie heeft daar nou uiteindelijk wat aan?
zondag 4 april 2021 om 07:59
Die teleurstelling is vooral TO’s eigen invulling.
Haar ouders vragen eigenlijk alleen dat TO de auto terug-/heenrijdt want als ze met zijn allen zijn kan moeder ook in haar eigen auto rijden natuurlijk. Het lijkt mij net het zetje dat je nodig hebt TO (maar ik heb mezelf een vergelijkbare uitdaging gesteld toen ik net mijn rijbewijs had).
Maar TO, als je het echt teveel vindt, wat zijn de alternatieven? Is bijvoorbeeld meerijden naar hun vertekplaats en de auto verder rijden naar hun aankomstplaats praktisch? Is de OV verbinding vanaf hun aankomstplaats naar huis gemakkelijk voor jou zonder bagage? Dan hoef je maar een klein stukje te rijden (geen snelweg?), kun je gelijk met de trein reizen oefenen en staat de auto voor je ouders op de juiste plek. Omdenken.
zondag 4 april 2021 om 09:12
Ik heb besloten om het nog niet te doen. Jammer voor hen, maar dat is inderdaad niet mijn probleem.
Als dit plan door was gegaan had mijn moeder kunnen rijden op de heenweg en moest ik alleen terugrijden. Ik had eventueel de snelweg wel kunnen vermijden door lokale wegen te nemen (reistijd +15 minuten), maar ook dit is voor mij nog een te grote stap.
Ik heb in geen tijden niet meer alleen gereden, alleen toen ik net mijn rijbewijs had gehaald en ik nog niet 'ziek' was. Dan moet ik nu ineens een uur + 15 minuten alleen auto gaan rijden. Ik vind dat teveel, dit moet ik opbouwen.
Mocht ik een verkeerde afslag nemen beland ik ook zo op de snelweg, dat zie ik al helemaal niet zitten. En al helemaal niet alleen.
Volgende maand pak ik de snelweg weer op met de lesauto. In die tussentijd probeer ik te blijven oefenen hier in de buurt.
Als dit plan door was gegaan had mijn moeder kunnen rijden op de heenweg en moest ik alleen terugrijden. Ik had eventueel de snelweg wel kunnen vermijden door lokale wegen te nemen (reistijd +15 minuten), maar ook dit is voor mij nog een te grote stap.
Ik heb in geen tijden niet meer alleen gereden, alleen toen ik net mijn rijbewijs had gehaald en ik nog niet 'ziek' was. Dan moet ik nu ineens een uur + 15 minuten alleen auto gaan rijden. Ik vind dat teveel, dit moet ik opbouwen.
Mocht ik een verkeerde afslag nemen beland ik ook zo op de snelweg, dat zie ik al helemaal niet zitten. En al helemaal niet alleen.
Volgende maand pak ik de snelweg weer op met de lesauto. In die tussentijd probeer ik te blijven oefenen hier in de buurt.
zondag 4 april 2021 om 09:18
Lilalentekind schreef: ↑04-04-2021 09:12Ik heb besloten om het nog niet te doen. Jammer voor hen, maar dat is inderdaad niet mijn probleem.
Als dit plan door was gegaan had mijn moeder kunnen rijden op de heenweg en moest ik alleen terugrijden. Ik had eventueel de snelweg wel kunnen vermijden door lokale wegen te nemen (reistijd +15 minuten), maar ook dit is voor mij nog een te grote stap.
Ik heb in geen tijden niet meer alleen gereden, alleen toen ik net mijn rijbewijs had gehaald en ik nog niet 'ziek' was. Dan moet ik nu ineens een uur + 15 minuten alleen auto gaan rijden. Ik vind dat teveel, dit moet ik opbouwen.
Mocht ik een verkeerde afslag nemen beland ik ook zo op de snelweg, dat zie ik al helemaal niet zitten. En al helemaal niet alleen.
Volgende maand pak ik de snelweg weer op met de lesauto. In die tussentijd probeer ik te blijven oefenen hier in de buurt.
Prima toch! Niet aan jezelf gaan twijfelen hoor, je bent op de goede weg.
zondag 4 april 2021 om 09:20
Je hebt gelijk hoor, dat dit met kleine angsten werkt.
Maar vergelijk het met het verschil tussen spierpijn en een blessure. Sporten met spierpijn kan geen kwaad, word je sterker van. Bij sporten met een blessure heb je kans dat je iets erger beschadigt.
En in het geval van autorijden breng je ook nog eens anderen in gevaar. Door angst kun je rare inschattingsfouten maken.
zondag 4 april 2021 om 09:23
Treffend omschreven.xynix schreef: ↑04-04-2021 09:20Je hebt gelijk hoor, dat dit met kleine angsten werkt.
Maar vergelijk het met het verschil tussen spierpijn en een blessure. Sporten met spierpijn kan geen kwaad, word je sterker van. Bij sporten met een blessure heb je kans dat je iets erger beschadigt.
En in het geval van autorijden breng je ook nog eens anderen in gevaar. Door angst kun je rare inschattingsfouten maken.
zondag 4 april 2021 om 09:26
Het is alleen geen onredelijk of onmogelijk verzoek, TO wil het gewoon niet. Ik zou mijn ouders echt nooit laten sjouwen met troep als ik in de mogelijkheid ben hen te helpen, zet je er overheen en vooruit met die geit. Kun je daarna zelf ook weer een overwinning afstrepen.Quincy2 schreef: ↑04-04-2021 07:14Haar ouders helpen haar niet door 'teleurgesteld' te doen hoor.
Je hoeft niet, omdat iemand je wel eens helpt, op jouw beurt aan ieder onredelijk of onmogelijk verzoek te voldoen.
En een "ze denken dat je het kan!" is net even wat geloofwaardiger op een moment dat ze zelf geen belang hebben bij een lift.
zondag 4 april 2021 om 09:29
Lilalentekind schreef: ↑04-04-2021 09:12
Ik heb in geen tijden niet meer alleen gereden, alleen toen ik net mijn rijbewijs had gehaald en ik nog niet 'ziek' was. Dan moet ik nu ineens een uur + 15 minuten alleen auto gaan rijden. Ik vind dat teveel, dit moet ik opbouwen.
Heb je gelezen wat ik schreef? De afstand van de ene naar de andere haven zal geen uur zijn en vast ook geen snelweg. Dat is dan een mooi afgebakend oefenritje.
zondag 4 april 2021 om 09:32
apppie schreef: ↑04-04-2021 09:26Het is alleen geen onredelijk of onmogelijk verzoek, TO wil het gewoon niet. Ik zou mijn ouders echt nooit laten sjouwen met troep als ik in de mogelijkheid ben hen te helpen, zet je er overheen en vooruit met die geit. Kun je daarna zelf ook weer een overwinning afstrepen.
In de context van het risico op paniekaanvallen is het zeker een onredelijk verzoek. Je jaagt iemand ver over diens grenzen heen met niet alleen gevaar voor zichzelf maar zoals een post van iemand anders hierboven ook voor gevaar voor anderen in het verkeer.
Daarnaast streept ze op haar eigen tempo kleine aanvaardbare overwinningen af. De ouders schijnen geen begrip of inlevingsvermogen te hebben voor waar TO doorheen gaat en in sommige reacties hier komt dat ook tot uiting.
zondag 4 april 2021 om 09:43
apppie schreef: ↑04-04-2021 09:26Het is alleen geen onredelijk of onmogelijk verzoek, TO wil het gewoon niet. Ik zou mijn ouders echt nooit laten sjouwen met troep als ik in de mogelijkheid ben hen te helpen, zet je er overheen en vooruit met die geit. Kun je daarna zelf ook weer een overwinning afstrepen.
Jezelf voorbij lopen is geen overwinning, het is het recept voor burn out als je dat standaard doet.
Het verzoek is niet onredelijk - nee hebben ze, ja kunnen ze krijgen - maar het antwoord ook niet.
zondag 4 april 2021 om 10:44
apppie schreef: ↑04-04-2021 09:26Het is alleen geen onredelijk of onmogelijk verzoek, TO wil het gewoon niet. Ik zou mijn ouders echt nooit laten sjouwen met troep als ik in de mogelijkheid ben hen te helpen, zet je er overheen en vooruit met die geit. Kun je daarna zelf ook weer een overwinning afstrepen.
Daarbij ga je volledig voorbij aan het feit dat het ongelooflijk kwetsend en naar is dat haar ouders haar klachten niet serieus nemen. Dit van haar vragen terwijl ze eerlijk aangeeft dat niet goed aan te durven is gewoon ronduit over haar grenzen heen walsen. TO is ziek en werkt hard aan haar herstel. Wat ze nodig heeft zijn ouders die haar steunen en haar grenzen respecteren.
Dat dit een brug te ver is voor TO zegt niet dat ze op andere gebieden niet klaar staat voor haar ouders. Wat ik lees is dat ze juist erg bezig is met hen niet teleur te stellen en blijkbaar niet stil staat bij het feit dat haar ouders haar heel erg teleurstellen.
Pivot! PIVOT!!!
zondag 4 april 2021 om 11:01
Ja hoor. Fluwelen handschoentjes dan maar en nooit meer je eigen kind om een gunst vragen. Fijne verhoudingen creëer je daarmee.KitKeller schreef: ↑04-04-2021 10:44Daarbij ga je volledig voorbij aan het feit dat het ongelooflijk kwetsend en naar is dat haar ouders haar klachten niet serieus nemen. Dit van haar vragen terwijl ze eerlijk aangeeft dat niet goed aan te durven is gewoon ronduit over haar grenzen heen walsen. TO is ziek en werkt hard aan haar herstel. Wat ze nodig heeft zijn ouders die haar steunen en haar grenzen respecteren.
Dat dit een brug te ver is voor TO zegt niet dat ze op andere gebieden niet klaar staat voor haar ouders. Wat ik lees is dat ze juist erg bezig is met hen niet teleur te stellen en blijkbaar niet stil staat bij het feit dat haar ouders haar heel erg teleurstellen.
zondag 4 april 2021 om 11:05
Als TO haar been in het gips had gezeten was dit totaal geen issue geweest maar omdat haar ziekte mentaal is moet ze zich er maar overheen zetten?
Dat zijn pas scheve verhoudingen.
Pivot! PIVOT!!!
zondag 4 april 2021 om 11:18
Ze heeft haar rijvaardigheid niet gebroken. Ze is al bezig het op te pakken. Het zal alleen een paar stapjes harder gaan én ze helpt haar ouders ermee. Dubbel prima dus. Ik ben overigens nogal bekend met angst issues, dus die bagatelliseer ik zeker niet. Ik ga er gewoon anders mee om.
Maar ik stop met reageren, want we worden het niet eens
zondag 4 april 2021 om 11:28
Wij kunnen niet voor haar bepalen wat ze wel en niet kan of moet doen. En ja, ik ben ook ervaringsdeskundige maar mijn situatie kan ik niet vergelijken met die van een ander. Wat voor mij werkt, kan voor een ander weer averechts werken. Het is zo ongelooflijk kwetsend en denigrerend als je hard werkt aan je herstel en andere mensen zeggen dat je ''gewoon iets moet doen''. Fantastisch dat jij er anders mee om kan gaan maar dat geeft je niet het recht TO niet serieus te nemen en haar situatie te bagataliseren. Het is duidelijk dat TO zich al rot genoeg voelt dat haar grenzen niet gerespecteerd worden.apppie schreef: ↑04-04-2021 11:18Ze heeft haar rijvaardigheid niet gebroken. Ze is al bezig het op te pakken. Het zal alleen een paar stapjes harder gaan én ze helpt haar ouders ermee. Dubbel prima dus. Ik ben overigens nogal bekend met angst issues, dus die bagatelliseer ik zeker niet. Ik ga er gewoon anders mee om.
Maar ik stop met reageren, want we worden het niet eens
Pivot! PIVOT!!!
zondag 4 april 2021 om 11:30
apppie schreef: ↑04-04-2021 11:18Ze heeft haar rijvaardigheid niet gebroken. Ze is al bezig het op te pakken. Het zal alleen een paar stapjes harder gaan én ze helpt haar ouders ermee. Dubbel prima dus. Ik ben overigens nogal bekend met angst issues, dus die bagatelliseer ik zeker niet. Ik ga er gewoon anders mee om.
Maar ik stop met reageren, want we worden het niet eens
Met een gebroken been ga je ook niet de volgende dag weer beginnen met lopen omdat het dan lekker wat harder gaat. Herstel heeft tijd nodig.
zondag 4 april 2021 om 11:41
Hier ook enorme rijangst gehad én overwonnen. Rijd nu zelfs naar Zuid Frankrijk in mijn eentje (voor corona). Eigenlijk gewoon door het te doen.. volgens mij de enige remedie. Als je nu je ouders brengt en de terugweg in etappes doet? Dus met jezelf afspreekt dat je elke 20 minuten even tot rust komt? Kan op een parkeerplaats zijn, of even ergens een kop koffie halen. In dit geval maken zachte heelmeesters stinkende wonden, daar ben ik van overtuigd. Geef jezelf gewoon een schop onder je kont en gaaan. Je zal daarna trots zijn op jezelf.
zondag 4 april 2021 om 11:45
Dat kan je toch niet zeggen?Janne-jan schreef: ↑04-04-2021 11:41Hier ook enorme rijangst gehad én overwonnen. Rijd nu zelfs naar Zuid Frankrijk in mijn eentje (voor corona). Eigenlijk gewoon door het te doen.. volgens mij de enige remedie. Als je nu je ouders brengt en de terugweg in etappes doet? Dus met jezelf afspreekt dat je elke 20 minuten even tot rust komt? Kan op een parkeerplaats zijn, of even ergens een kop koffie halen. In dit geval maken zachte heelmeesters stinkende wonden, daar ben ik van overtuigd. Geef jezelf gewoon een schop onder je kont en gaaan. Je zal daarna trots zijn op jezelf.
Ik weet nog toen mijn oma 80 werd ik hard aan het werk was uit een diepe depressie te komen. Langzaamaan begon ik weer dingen op te pakken. Van alle kanten werd toen gezegd ''je moet naar de verjaardag komen! Het zal je goed doen onder de mensen te zijn! Je moet je er overheen zetten want dat is belangrijk voor oma! Je moet jezelf een schop onder je kont geven!''
Gevolg? Enorme paniekaanval en een keiharde terugval.
Wij kunnen gewoonweg niet bepalen wat het beste is voor TO! Dat kan alleen zij en haar behandelaars. Er is duidelijk nog een lange weg te gaan wat betreft het accepteren en respecteren van een mentaal ziektebeeld.
Pivot! PIVOT!!!
zondag 4 april 2021 om 11:53
Ik denk dat een depressie iets heel anders is dan rijangst. Ze geeft zelf aan dat het goed gaat, klachtenvrij is en geen therapie meer heeft. Rijangst kun je volgens mij alleen overwinnen door het gewoon te doen. Gewoon te gaan. Rustige tijdstippen, geen tijdsdruk en rijden rijden rijden. Ik heb zelf 3 jaar niet gereden en zou nog steeds niet rijden als ik mezelf geen enorme schop onder mijn kont had gegeven. Rijangst overwin je niet door het uit te stellen. Je kan rijden want je hebt je rijbewijs, je moet het gewoon gaan doen.
