Psyche
alle pijlers
Thuisblijfmoeder ivm psychische klachten
zaterdag 26 september 2020 om 09:52
Wat ik heb geleerd tijdens een burn out is om geen definitieve beslissingen te nemen maar je eerst te richten om beter te worden.
Je man is nog steeds nodig thuis dus hij zal nog steeds moeite moeten doen om op tijd thuis te zijn. De kinderen hebben 2 ouders.
Kijk uit met belanden in een rollenpatroon wat er langzaam insluipt en moeilijk terug te draaien is.
Beterschap.
Je man is nog steeds nodig thuis dus hij zal nog steeds moeite moeten doen om op tijd thuis te zijn. De kinderen hebben 2 ouders.
Kijk uit met belanden in een rollenpatroon wat er langzaam insluipt en moeilijk terug te draaien is.
Beterschap.
zaterdag 26 september 2020 om 10:01
Stop met uitleggen.... als jij en je man het goed hebben samen en daar zit het goed heb je verder niets uit te leggen.
Wat erg goed voor mij werkte was gewoon opmerkingen in de ruimte te laten wegglijden.... oftewel nauwelijks een reactie opgeven. Dit voelt oncomfortabel voor de zender waardoor ze zelf vaak over gaan op een ander onderwerp of e toont iets verzachtende achteraan.
Vind je dat heel moeilijk dan studeer je 1 zin in die je steeds herhaald: nou ja wij hebben nu ontdekt dat op dit moment dit het beste voor ons werkt, we zien later wel weer.... zo hoe is het met....
Laat je niet gek maken! Beterschap
Wat erg goed voor mij werkte was gewoon opmerkingen in de ruimte te laten wegglijden.... oftewel nauwelijks een reactie opgeven. Dit voelt oncomfortabel voor de zender waardoor ze zelf vaak over gaan op een ander onderwerp of e toont iets verzachtende achteraan.
Vind je dat heel moeilijk dan studeer je 1 zin in die je steeds herhaald: nou ja wij hebben nu ontdekt dat op dit moment dit het beste voor ons werkt, we zien later wel weer.... zo hoe is het met....
Laat je niet gek maken! Beterschap
zaterdag 26 september 2020 om 10:21
Helemaal prima. Je hoeft trouwens niks uit te leggen. Dit is hoe jullie gezin nu draait. Jullie zijn er happy mee. Dat je nu niet werkt, hoef je aan niemand aan te leggen. Ik leg ook niet uit waarom ik wel werk, toch?
En weet je, het is toch nooit goed. Ik werk bijna fulltime en ook daar krijg ik een hoop commentaar op. Iedereen doet het zoals het kan en zoals het voor jouw gezin werkt.
En weet je, het is toch nooit goed. Ik werk bijna fulltime en ook daar krijg ik een hoop commentaar op. Iedereen doet het zoals het kan en zoals het voor jouw gezin werkt.
zaterdag 26 september 2020 om 10:25
Even dacht ik het verhaal van mijn een bekende te lezen, zeker nadat ik ook even de oude topics erbij had gehaald.
Wat belangrijk is voor jezelf is dat zowel jij en je partner tevreden zijn met de huidige regeling. Ik kan me voorstellen dat de combinatie van werken / zorgen voor de kinderen / het huishouden / etc soms even iets teveel kan zijn. De ene persoon trekt het nou eenmaal beter dan de andere, waarbij opgemerkt moet worden dat het type werk ook heel erg bepalend is in dit verhaal.
Als jullie beiden tevreden zijn en de balans thuis ook goed is, perfect! Bij het stel dat ik ken is de balans echt compleet zoek: hij is de hoofdkostwinner + zorgt voor het gezin + het koken + het huishouden, kortom alles. Ik merk nu dat het bij hem begint op te breken, want hij heeft er ook de zorg voor zijn partner bij. Het laatste wat het gezin kan gebruiken is dat hij óók in een burnout terechtkomt.
Dus, probeer de balans goed te houden, dat is het enige waar je op moet letten.
Wat belangrijk is voor jezelf is dat zowel jij en je partner tevreden zijn met de huidige regeling. Ik kan me voorstellen dat de combinatie van werken / zorgen voor de kinderen / het huishouden / etc soms even iets teveel kan zijn. De ene persoon trekt het nou eenmaal beter dan de andere, waarbij opgemerkt moet worden dat het type werk ook heel erg bepalend is in dit verhaal.
Als jullie beiden tevreden zijn en de balans thuis ook goed is, perfect! Bij het stel dat ik ken is de balans echt compleet zoek: hij is de hoofdkostwinner + zorgt voor het gezin + het koken + het huishouden, kortom alles. Ik merk nu dat het bij hem begint op te breken, want hij heeft er ook de zorg voor zijn partner bij. Het laatste wat het gezin kan gebruiken is dat hij óók in een burnout terechtkomt.
Dus, probeer de balans goed te houden, dat is het enige waar je op moet letten.
zaterdag 26 september 2020 om 10:59
Ik begrijp nooit zo goed waarom je je moet verantwoorden voor je keuzes.
Jullie hebben een goede modus gevonden voor jullie gezin. Mooi dat het zo goed gaat en dat jullie gelukkig zijn zo.
Sta achter je keuzes en als mensen vragen naar de reden van je keuze. Kun je altijd vragen waarom ze dat vragen. Je vraagt toch ook niet aan een leerkracht, cassiere, dokter etc. waarom hij of zij werkt. Wij hebben niets te maken met de reden waarom jij niet werkt.
En mensen weten niet zo goed hoe je moet reageren op psychische klachten. Het is ongrijpbaar voor velen. Als je een andere ziekte had gehad dan reageren mensen wel begripvol omdat daar meer kennis over is.
Jullie hebben een goede modus gevonden voor jullie gezin. Mooi dat het zo goed gaat en dat jullie gelukkig zijn zo.
Sta achter je keuzes en als mensen vragen naar de reden van je keuze. Kun je altijd vragen waarom ze dat vragen. Je vraagt toch ook niet aan een leerkracht, cassiere, dokter etc. waarom hij of zij werkt. Wij hebben niets te maken met de reden waarom jij niet werkt.
En mensen weten niet zo goed hoe je moet reageren op psychische klachten. Het is ongrijpbaar voor velen. Als je een andere ziekte had gehad dan reageren mensen wel begripvol omdat daar meer kennis over is.
zaterdag 26 september 2020 om 11:04
Uiteindelijk ben je ziek thuis voor jezelf, om te herstellen. Niet perse voor de kinderen.
Waar ik dan wel mee bezig zou gaan is het ontdekken waarom werken voor jou voelde als een ratrace. Je schrijft dat je man een drukke baan heeft, wat hield dat voor jou in? Hij werken en jij werken en de rest?
Dat is best belangrijk om te weten omdat je anders weer in dezelfde situatie terecht komt.
Waar ik dan wel mee bezig zou gaan is het ontdekken waarom werken voor jou voelde als een ratrace. Je schrijft dat je man een drukke baan heeft, wat hield dat voor jou in? Hij werken en jij werken en de rest?
Dat is best belangrijk om te weten omdat je anders weer in dezelfde situatie terecht komt.
zaterdag 26 september 2020 om 11:12
Joh, de een maakt opmerkingen tegen een thuisblijfmoeder, de ander maakt opmerkingen tegen een werkende moeder. Het is totaal onbelangrijk hoe anderen denken over jouw of jullie keuzes. Dit is nu wat het is, dit is wat nu voor jullie werkt.
Ik ben nu 6 jaar werkende moeder en onze kinderen hebben een thuisblijf-papa. Daar vinden ook heel wat mensen wat van, kan ik je zeggen
.
Ik ben nu 6 jaar werkende moeder en onze kinderen hebben een thuisblijf-papa. Daar vinden ook heel wat mensen wat van, kan ik je zeggen
.
zaterdag 26 september 2020 om 11:20
Ik ben thuisblijfmoeder omdat ik een ongeluk heb gehad waarna ik niets meer kon. Ik heb alles opnieuw moeten leren. Ondertussen zie je van buiten niets meer aan mij (tenzij je het weet) maar van binnen is er onherstelbare schade, ik heb veel cognitieve problemen, komt ook nooit meer goed.
In het begin vond ik dat ook lastig naar de buitenwereld. Ondertussen weten de mensen die dicht bij mij staan hoe het zit en verder ben ik allang al gestopt met uit te leggen. Mensen zitten helemaal niet te wachten op uitleg namelijk, tenzij ze er zelf om vragen.
Voor mijn man geld dat ook, ik ben meestal diegene die de kinderen overal heen brengt en weer ophaalt. Met ze naar clubjes, zwemles, oudergesprekken, afspraken noem maar op. Ik haal boodschappen ( hij ruimt ze op). Door de weeks kook ik etc.
Edit: Pas nu ik al een poos niet meer werk, realiseer ik mij wat een stress en race tegen de klok het altijd was om alle ballen hoog te houden, en
wat een druk ik altijd voelde van alle kanten om in het perfecte plaatje te passen.
In het begin vond ik dat ook lastig naar de buitenwereld. Ondertussen weten de mensen die dicht bij mij staan hoe het zit en verder ben ik allang al gestopt met uit te leggen. Mensen zitten helemaal niet te wachten op uitleg namelijk, tenzij ze er zelf om vragen.
Voor mijn man geld dat ook, ik ben meestal diegene die de kinderen overal heen brengt en weer ophaalt. Met ze naar clubjes, zwemles, oudergesprekken, afspraken noem maar op. Ik haal boodschappen ( hij ruimt ze op). Door de weeks kook ik etc.
Edit: Pas nu ik al een poos niet meer werk, realiseer ik mij wat een stress en race tegen de klok het altijd was om alle ballen hoog te houden, en
wat een druk ik altijd voelde van alle kanten om in het perfecte plaatje te passen.
vgm1980 wijzigde dit bericht op 26-09-2020 11:24
12.71% gewijzigd
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zaterdag 26 september 2020 om 11:22
Om eerlijk te zijn vind ik dat jij jezelf tekort doet, door te zeggen dat je thuisblijfmoeder bent.
Je bent moeder en jullie hebben samen besloten dat jij je baan hebt opgezegd. Als iemand vraagt waarom, kan je gewoon zeggen; daar hebben wij onze redenen voor.
Ik vind het een goede tip overigens, nu geen definitieve beslissingen te nemen.
Burn out is vaak net als alle andere psychische klachten, ongrijpbaar. En voor veel mensen moeilijk om zich in te kunnen leven, zeker als ze het zelf niet hebben meegemaakt.
Wees trots op jezelf, je hebt zo te lezen al heel wat stappen gezet. Je bent aan het ontdekken wat jij nodig hebt en waar jij je goed bij voelt. Dat is nu even het belangrijkste.
Sterkte met alles!
Je bent moeder en jullie hebben samen besloten dat jij je baan hebt opgezegd. Als iemand vraagt waarom, kan je gewoon zeggen; daar hebben wij onze redenen voor.
Ik vind het een goede tip overigens, nu geen definitieve beslissingen te nemen.
Burn out is vaak net als alle andere psychische klachten, ongrijpbaar. En voor veel mensen moeilijk om zich in te kunnen leven, zeker als ze het zelf niet hebben meegemaakt.
Wees trots op jezelf, je hebt zo te lezen al heel wat stappen gezet. Je bent aan het ontdekken wat jij nodig hebt en waar jij je goed bij voelt. Dat is nu even het belangrijkste.
Sterkte met alles!
zaterdag 26 september 2020 om 11:35
Ik vond het na een uitval door psychische klachten ook heerlijk om even te huismoederen en rustig te herstellen.
Toen ik eenmaal helemaal weer fit en hersteld was kreeg ik wel weer erg de behoefte om 'buitenshuis' een rol te vervullen en meer te doen met mijn capaciteiten dan ik thuis kon. De balans was toen ook snel weer prima tussen thuis en werk.
Dus het kan zijn dat deze behoefte van jou een teken is dat je mss nog niet helemaal hersteld bent maar het kan ook zijn dat dit helemaal is wat bij je past.
Als jij er nu gelukkig van wordt dan is dat nu toch prima? Je hoeft to h niet nu te besluiten dat dit het is voor de rest van je leven?
Toen ik eenmaal helemaal weer fit en hersteld was kreeg ik wel weer erg de behoefte om 'buitenshuis' een rol te vervullen en meer te doen met mijn capaciteiten dan ik thuis kon. De balans was toen ook snel weer prima tussen thuis en werk.
Dus het kan zijn dat deze behoefte van jou een teken is dat je mss nog niet helemaal hersteld bent maar het kan ook zijn dat dit helemaal is wat bij je past.
Als jij er nu gelukkig van wordt dan is dat nu toch prima? Je hoeft to h niet nu te besluiten dat dit het is voor de rest van je leven?
zaterdag 26 september 2020 om 11:47
En als iemand nou geen psychische klachten heeft maar besluit dat ze thuis wil blijven en man werkt en dat vind iedereen prettig; vind je daar wat mis mee dan?
Dat denk ik anders zou je jezelf niet zo willen verdedigen
Het is heerlijk als je een goede modus vind en het gezin in balans is. Geniet ervan zou ik zeggen en het enige wat je nog moet verliezen is je schuldgevoel hoor
Dat denk ik anders zou je jezelf niet zo willen verdedigen
Het is heerlijk als je een goede modus vind en het gezin in balans is. Geniet ervan zou ik zeggen en het enige wat je nog moet verliezen is je schuldgevoel hoor
zaterdag 26 september 2020 om 12:02
Als ik vanuit mijzelf spreek: mijn man was daar sowieso niet akkoord mee gegaan, maar ik vind er zeker niks mis mee
als een ander daar voor kiest. Alleen heel veel mensen zijn er afkeurend in. Je ziet namelijk niets aan mij. Meestal doet het mij niks want ik weet wel beter maar soms kwetst het mij wel en snap ik niet waarom mensen zo oordelend zijn. Je ziet namelijk niets aan mij, ik lijk van buiten gezond.
En als ik mensen op internet over anderen hoor zeggen ' nou ik liep laatst langs de nicht van mijn buurvrouw daar de schoonmoeder van, en ze stond gewoon in haar tuin te tuineren. Terwijl ze een uitkering heeft. Schandalig! ga werken voor je geld'
Of dat je als thuisblijfmoeder wel zal profiteren van het geld van je man, dat je over niks anders praat dan je kinderen, dat je wereldje klein is en bestaat uit je huis poetsen en je kinderen. Dat je hele dagen zit te netflixen en chips zit te vreten. Dat ze niks meer bijleren, waarom ze eigenlijk een studie hebben gevolgd. Ze hadden beter gewoon dom kunnen blijven tot de tijd dat de kinderen komen.
En er zullen heus mensen bij zitten die zo zijn, die worden dan ook vaak uitvergroot in een reality of docu. Dus dan alle vrouwen die kinderen hebben en niet werken wel zo zijn.
Overigens komen dat soort opmerkingen alleen op internet voor, in het gewone leven krijg ik zulke opmerkingen nooit. Wellicht dat ze het denken, maar niet hardop zeggen. Enige vragen die ik in het begin wel eens kreeg waren of ik mij niet verveelde, of mijn wereldje niet erg klein werd, of ik geen vrijwilligerswerk kon doen.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zaterdag 26 september 2020 om 12:07
Treurig hoor allemaalVGM1980 schreef: ↑26-09-2020 12:02Als ik vanuit mijzelf spreek: mijn man was daar sowieso niet akkoord mee gegaan, maar ik vind er zeker niks mis mee
als een ander daar voor kiest. Alleen heel veel mensen zijn er afkeurend in. Je ziet namelijk niets aan mij. Meestal doet het mij niks want ik weet wel beter maar soms kwetst het mij wel en snap ik niet waarom mensen zo oordelend zijn. Je ziet namelijk niets aan mij, ik lijk van buiten gezond.
En als ik mensen op internet over anderen hoor zeggen ' nou ik liep laatst langs de nicht van mijn buurvrouw daar de schoonmoeder van, en ze stond gewoon in haar tuin te tuineren. Terwijl ze een uitkering heeft. Schandalig! ga werken voor je geld'
Of dat je als thuisblijfmoeder wel zal profiteren van het geld van je man, dat je over niks anders praat dan je kinderen, dat je wereldje klein is en bestaat uit je huis poetsen en je kinderen. Dat je hele dagen zit te netflixen en chips zit te vreten. Dat ze niks meer bijleren, waarom ze eigenlijk een studie hebben gevolgd. Ze hadden beter gewoon dom kunnen blijven tot de tijd dat de kinderen komen.
En er zullen heus mensen bij zitten die zo zijn, die worden dan ook vaak uitvergroot in een reality of docu. Dus dan alle vrouwen die kinderen hebben en niet werken wel zo zijn.
Overigens komen dat soort opmerkingen alleen op internet voor, in het gewone leven krijg ik zulke opmerkingen nooit. Wellicht dat ze het denken, maar niet hardop zeggen. Enige vragen die ik in het begin wel eens kreeg waren of ik mij niet verveelde, of mijn wereldje niet erg klein werd, of ik geen vrijwilligerswerk kon doen.
Mijn moeder is altijd huismoeder geweest, mijn vader de kostwinner
Gewoon een keus van beiden en ik heb een heerlijke onbezorgde jeugd gehad
Jammer hoor al die vooroordelen
Maar goed, mijn schoonmoeder (ook huismoeder) had in de jaren 80 ongetwijfeld dezelfde hoeveelheid vooroordelen to de werkende moeders
zaterdag 26 september 2020 om 12:19
zowel mijn schoonmoeder en mijn eigen moeder zijn ook gestopt met werken. (mede omdat het niet anders kon met het werk van hun partner)
In mijn jeugd weinig vooroordelen gehoord, want eigenlijk werkten veel moeders niet. Maar nu wel. Overigens heeft mijn moeder er wel altijd op gehamerd dat je moet zorgen dat je je eigen broek kan ophouden. Niet doelend er op dat je persé moet werken, maar dat je wel zorgt dat je een eigen inkomen hebt mocht je er alleen voor komen te staan. Overigens zijn beide vrouwen totaal niet dom, gaan met hun tijd mee, en ondernemen van alles en genoeg sociale contacten.
In mijn jeugd weinig vooroordelen gehoord, want eigenlijk werkten veel moeders niet. Maar nu wel. Overigens heeft mijn moeder er wel altijd op gehamerd dat je moet zorgen dat je je eigen broek kan ophouden. Niet doelend er op dat je persé moet werken, maar dat je wel zorgt dat je een eigen inkomen hebt mocht je er alleen voor komen te staan. Overigens zijn beide vrouwen totaal niet dom, gaan met hun tijd mee, en ondernemen van alles en genoeg sociale contacten.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zaterdag 26 september 2020 om 12:25
Dat is dus inderdaad zijn gedachte. Dat hij dan fulltime zou moeten werken terwijl de partner
financieel niets hoeft bij te dragen. Zou trouwens ook niet mogelijk zijn met zijn salaris, dan
wordt het dubbeltjes omdraaien.
Overigens zou ik het helemaal niet erg vinden als hij 36 uur of 32 uur zou willen werken, alleen kan dat in
zijn functie niet.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zaterdag 26 september 2020 om 12:54
Waarom doet ze zichzelf tekort?viva-life22 schreef: ↑26-09-2020 11:22Om eerlijk te zijn vind ik dat jij jezelf tekort doet, door te zeggen dat je thuisblijfmoeder bent.
Je bent moeder en jullie hebben samen besloten dat jij je baan hebt opgezegd. Als iemand vraagt waarom, kan je gewoon zeggen; daar hebben wij onze redenen voor.
Ik vind het een goede tip overigens, nu geen definitieve beslissingen te nemen.
Burn out is vaak net als alle andere psychische klachten, ongrijpbaar. En voor veel mensen moeilijk om zich in te kunnen leven, zeker als ze het zelf niet hebben meegemaakt.
Wees trots op jezelf, je hebt zo te lezen al heel wat stappen gezet. Je bent aan het ontdekken wat jij nodig hebt en waar jij je goed bij voelt. Dat is nu even het belangrijkste.
Sterkte met alles!
