![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-psyche-01.png)
Thuisblijfmoeder ivm psychische klachten
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
dinsdag 29 september 2020 om 23:04
Hallo,
Na dit topic meegelezen te hebben, wil ik toch ook wel even mijn verhaal hier opschrijven.
Momenteel ben ik ongeveer 10 maanden ziek thuis met een depressie. Sinds begin dit jaar ben ik in behandeling, er zijn verschillende diagnoses bij mij gesteld die allemaal behandeld zullen worden.
Ik ga binnenkort thuishulp krijgen omdat ik het thuis niet echt geregeld krijg..
Ik ben nog onder contract bij huidige werkgever wat betekend dat ik om de 6 weken naar de bedrijfsarts moet, maar het is iedere keer een hele opgave om er heen te gaan, mijn verhaal te doen en daarbij dan te horen te krijgen dat ik maar moet gaan opbouwen.
Mijn hulpverleners zijn hier wel een steunpaal in, zij vinden het gewoon niet goed om al te gaan opbouwen.
Ik slaap bij wijze van al een week van te voren bijna niet meer en weet nog de vorige keer dat ik zo’n erge terugval gekregen heb, dat ik hier nu pas weer een beetje van hersteld ben 5 weken later.
Het lijkt me zo fijn om je te kunnen focussen op je herstel. Ik begrijp je dan ook volkomen.
En ja, dat onbegrip van anderen snap ik ook. Maar ik denk dan ook mensen die dit niet hebben zullen dit ook niet begrijpen.
Gewoon lekker doen wat voor jou en je gezin goed is.
Ik hoop dat ik binnenkort ook mijn gezin weer draaiende kan krijgen. Dat is voor mij nu het allerbelangrijkste!
Na dit topic meegelezen te hebben, wil ik toch ook wel even mijn verhaal hier opschrijven.
Momenteel ben ik ongeveer 10 maanden ziek thuis met een depressie. Sinds begin dit jaar ben ik in behandeling, er zijn verschillende diagnoses bij mij gesteld die allemaal behandeld zullen worden.
Ik ga binnenkort thuishulp krijgen omdat ik het thuis niet echt geregeld krijg..
Ik ben nog onder contract bij huidige werkgever wat betekend dat ik om de 6 weken naar de bedrijfsarts moet, maar het is iedere keer een hele opgave om er heen te gaan, mijn verhaal te doen en daarbij dan te horen te krijgen dat ik maar moet gaan opbouwen.
Mijn hulpverleners zijn hier wel een steunpaal in, zij vinden het gewoon niet goed om al te gaan opbouwen.
Ik slaap bij wijze van al een week van te voren bijna niet meer en weet nog de vorige keer dat ik zo’n erge terugval gekregen heb, dat ik hier nu pas weer een beetje van hersteld ben 5 weken later.
Het lijkt me zo fijn om je te kunnen focussen op je herstel. Ik begrijp je dan ook volkomen.
En ja, dat onbegrip van anderen snap ik ook. Maar ik denk dan ook mensen die dit niet hebben zullen dit ook niet begrijpen.
Gewoon lekker doen wat voor jou en je gezin goed is.
Ik hoop dat ik binnenkort ook mijn gezin weer draaiende kan krijgen. Dat is voor mij nu het allerbelangrijkste!