Tips gezocht: hoe omgaan met paniekaanvallen in relatie?

Hoi Viva-forummers,



Ik ben sinds kort lid en ik hoop dat jullie wat tips voor mij hebben.

Ik ben 22 jaar, studeer en heb sinds 1,5 jaar een goede relatie. Sinds ongeveer 3 jaar heb ik last van paniekaanvallen.

Ik volg hiervoor therapie en slik medicijnen. Het gaat met ups en downs, soms heb ik een goede periode, soms heb ik veel aanvallen

en kan ik erg kwaad op mezelf worden. Ik vind het heel moeilijk om fouten te maken, mensen te vertrouwen en ik heb niet zoveel zelfvertrouwen, maar ik werk hier hard aan.

Aanvallen kan ik niet altijd tegen houden, als ze erg heftig zijn overvallen ze me. Als ik erg kwaad ben op mezelf, knijp ik soms in mijn keel of in mijn armen.

Doordat ik veel stress heb met school en stage heb zit ik nu in een wat meer lastige periode. Ik heb vaker en heftigere aanvallen.

Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken door leuke dingen te doen met vrienden, te sporten enzovoorts, maar toch heb ik soms last van sombere buien.

Mijn vriend reageert heel begripvol en lief, maar ik merk dat ik me soms heel erg voor mijn aanvallen schaam en me dan zo waardeloos voel dat ik me dan voor hem afsluit (met name als ik iets fout heb gedaan). Ik blijf dan erg hangen in dat gevoel van me waardeloos voelen en heb dan geen vertrouwen meer in onze relatie. Ik ben soms ook wel eens snauwerig of kortaf omdat ik me dan zo rot en onzeker voel. Ik verontschuldig me daar wel altijd voor, maar ik vind het toch naar dat ik zo doe omdat hij altijd zo lief voor mij is.

Als ik in een heftige aanval heb kan mijn vriend daar ook erg onder lijden. Hij maakt zich erg zorgen en kan hier intens verdrietig van raken. Hebben jullie adviezen hoe ik dit voor hem wat meer draagbaar kan maken en hoe ik van die negatieve gedachten over mijn relatie af kan komen tijdens een aanval?

Ik kan er met hem wel goed over praten, en hij snapt ook waardoor mijn aanvallen veroorzaakt worden en hoe hij mij kan helpen.

quote:guppekop schreef op 31 januari 2017 @ 14:07:

er met hem over praten?



Dat doen we al veel, hij is op de hoogte van de oorzaken en triggers van mijn aanvallen.

Hij snapt mij meestal erg goed en misverstanden enzo spreken we uit.

Ameliaaa, ja dat klopt, ik moet leren om hier niet zo over te twijfelen. Het zegt idd wel wat dat hij er nog steeds is.



Fee-de-Goede, dat doe ik wel, maar ik vond het fijn om ook om aanvullend advies te vragen, aangezien hier geloof ik ook mensen zijn die in dezelfde situatie zitten. Dus meer advies vanuit ervaring.

Bedankt voor alle reacties!



ella70: Ik heb nu citalopram 20 mg, ik reageerde sterk op de bijwerkingen dus mijn huisarts en psycholoog denken dat de dosering juist is. Ik weet het zelf niet zo, ik denk soms dat het gevoelens wel dempt maar ik heb nog steeds wel aanvallen.



Ameliaaa: Ja, dat moet ik misschien wat meer benadrukken, nu stelt hij me vaak gerust maar ik zie ook dat hij soms twijfelt of ik het wel aankan. Op het moment zelf voelt het voor mij van niet, maar na de aanval weet ik dat het me wel lukt om de aanvallen te handelen.



Anelleke: Dat zal ik in mijn achterhoofd houden. Dat stukje over 'liefde in twijfel trekken' doe ik wel eens, niet eerlijk eigenlijk, maar ja zo zijn mijn gedachten tijdens de aanval wel eens. Daarna weet ik dat het allemaal wel goed zit.