Psyche
alle pijlers
Tips & kennis gevraagd over verborgen narcisme vrouw
woensdag 9 maart 2022 om 15:53
Ik heb een ander account aangemaakt voor dit onderwerp. Omdat de kans aanwezig is dat de betreffende persoon (v) hier ook schrijft, kan ik niet heel uitgebreid het volledige verhaal vertellen. Ook met de disclaimer dat de diagnose niet officieel gesteld is, maar laat ik het dan zeer heftige verborgen narcistische gedragskenmerken noemen. Het gaat met name om dat verborgen gedeelte wat het zo moeilijk maakt. ook om te bewijzen en aan te tonen.
Ik ben op zoek naar goede literatuur, (wetenschappelijk) onderzoek en goede sites over verborgen narcisme bij vrouwen. Wat ik vooral tegenkom is voor mij te 'zweverig'.
Ik heb er zijdelings mee te maken, en het vreet energie, woede en machteloosheid. Het is niet mogelijk om dit contact af te breken. Ook worden er kinderen bij betrokken, en alleen daarom ben ik op zoek naar hoe hier mee om te gaan - zoveel mogelijk op afstand.
Sorry als het wat vaag blijft, maar dat is puur ter bescherming.
Ik ben op zoek naar goede literatuur, (wetenschappelijk) onderzoek en goede sites over verborgen narcisme bij vrouwen. Wat ik vooral tegenkom is voor mij te 'zweverig'.
Ik heb er zijdelings mee te maken, en het vreet energie, woede en machteloosheid. Het is niet mogelijk om dit contact af te breken. Ook worden er kinderen bij betrokken, en alleen daarom ben ik op zoek naar hoe hier mee om te gaan - zoveel mogelijk op afstand.
Sorry als het wat vaag blijft, maar dat is puur ter bescherming.
donderdag 10 maart 2022 om 12:32
Omdat dat niet in een paar zinnen is uit te leggen, ik daarover na wil denken hoe ik dat zo precies mogelijk kan vertellen (zonder al te herkenbaar te worden, het zijn namelijk hele specifieke voorbeelden). En ik ook gewoon aan het werk ben, en niet overal tegelijk op kan antwoorden.Chienandalou schreef: ↑10-03-2022 11:21Waarom ga je niet in op de 2 andere vragen die gesteld zijn in het bericht waar je op reageert? Dat lijken me belangrijke vragen om tot een oplossing te komen.
Nu jij: waarom geef jij geen antwoord op mijn vraag?
donderdag 10 maart 2022 om 12:54
Weet je, je hoeft natuurlijk niet in dit topic te reageren. Het is prachtig weer, ga lekker naar buiten iets leuks doen. Vreemd dat dit topic je blijkbaar zo triggert dat je reageert zoals je reageert. Dat staat je natuurlijk vrij,daarom is het ook een forum, maar het is niet erg helpend. Anderen die reageren met tips en linkjes naar informatie, naar achtergrond, en eigen ervaring daar ben ik blij mee.Murgatroyd schreef: ↑10-03-2022 12:29Ik lees nog steeds niks schokkends. Een vrouw heeft ergens over gejokt en een andere vrouw heeft een nogal verregaande interesse (obsessie?) met dat die vrouw jokt.
Ben in ieder geval heel blij dat je niet te maken hebt met de gevolgen van langdurig mentaal misbruik, wat dat met je doet en hoe het kan voortbestaan. Vreemde woordkeuze ook 'obsessie' of 'verregaande interesse' als je iemand die je erg dierbaar is probeert te helpen. Mocht je het niet gelezen hebben: ik ben niet het liefje van de vader die 'obsessief' met de ex-partner bezig is.
Ik heb hierboven ergens twee linkjes gepost naar documentaires die de ernst van deze situatie goed weergeeft. Daarin zegt een slachtoffer: "Iedereen wist er wel van, maar niemand deed iets." Ik probeer niet die "niemand" te zijn. 'Jokken' komt nog niet in de buurt van wat er aan de hand is. En ik heb al in mijn eerste post uitgelegd dat het vaag overkomt. Dat heeft in dit geval een gegronde reden.
Heb een fijne, zorgeloze dag!
donderdag 10 maart 2022 om 15:38
Ja, net zoals, “waar er twee vechten, hebben er twee schuld”.
Dooddoeners waar je niets aan hebt.
Een uitspraak die ik ergens hoorde, waar ik wel veel aan had:
“Ga nooit schaken met iemand die bereid om het schaakbord in de fik te steken”.
Net zoals met de beschuldigingen, het zwartmaken, de bedreigingen, het drama. Je kunt de keuze maken om je te laten meezuigen hierin, proberen begrip te krijgen, de beschuldigingen tegengaan, niets zeggen vanwege bedreiging. Of je kiest om je rug recht te houden (pick your battles carefully, alleen die waar je ook daadwerkelijk invloed op hebt, te vertellen wat je gaat doen, en dat dan ook doet). Richt je op jezelf, je gezin en vertrouw op jezelf en de mensen die je steunen. Komen er bedreigingen, doe een melding. Komen er beschuldigingen of zielig gedrag, reageer niet of zeg kort iets van: “ik herken dit niet”. Reageer alleen kort op praktische zaken, nooit meer dan nodig. Hanteer grenzen. Wil de ander iets van je, zeg nooit direct ja. Als we ergens een afspraak hadden voor school, stuurde ik dat naar hem. En dan kwam hij niet opdagen en vertelde tegen iedereen dat hij nooit iets had ontvangen. Je kunt in de verdediging gaan, mail laten zien, maar niemand is daarin geïnteresseerd. En blijkbaar doen instanties niet aan waarheidsvinding. Dus “moeder houdt zich niet aan de afspraak om gegevens door te sturen” kwam in de rapportage, en niet dat ik de mail had laten zien inclusief cc.
Dus dit maar opgelost door hier niet meer tussen te staan, school deed alles zowel naar mij als naar hem.
Krijg je van school, instanties beschuldigingen terug: “wat vervelend dat je dat te horen kreeg, Ja helaas zijn wij zo’n vechtstel. Ik herken me hier niet in en merk dat ik overal waar ik kom me moet verdedigen; maar ik ben er een beetje moe van en wil me eigenlijk richten op waarvoor ik hier ben, en dat is de toekomst van m’n kinderen. Is dat oké wat jou betreft? “
Elke negatieve emotie, angst, verdriet, verdediging, begrip zoeken is een soort voeding voor de moeilijke mens. Ze krijgen energie van de onmacht en verwarring van anderen, hoe ze zien dat anderen er onder door gaan, door wat zij doen. En ondertussen de vermoorde onschuld spelen. Dus niet reageren. Dat is wel moeilijk. Als mijn dochter met beschuldigingen kwam - bv dat ik haar sloeg als baby - moest ik soms eerst naar de wc. Om daar met kussen voor mond te huilen. En vervolgens zei ik dan dat ik het niet herkende. En vroeg ik haar hoe ze het nu bij me vond. Heeft jaren geduurd voordat ik weer een goede band met haar hand.
En blijf met de kinderen leuke dingen doen. Het enige wat hij kan is laten zien hoe hij nu is. Uiteindelijk verliezen de voortdurende beschuldigingen hun kracht, vooral als hij in zijn gedrag andere dingen laat zien en zicht richt op het hier en nu.
Zoals mijn dochter laatst zei: mijn pa vindt je super evil. Ik: wat heb ik nu weer gedaan? Ik kreeg een hele opsomming. Ik vroeg haar of ze mijn visie wilde, of gewoon een knuffel. Ze wil ook dat gezeik niet, dus ze gaf me een knuf en we lachten erom. Maar goed, ik ben al jaren verder, in het begin was ik meer in shock van alles dan dat ik er adequaat op kon reageren, het is een heel proces.
Misschien dat ik er ooit helemaal van af ben als ik niet meer de noodzaak voel om met een te lange tekst te reageren op deze verhalen xD
donderdag 10 maart 2022 om 15:58
In detail treden is niet nodig, een soortgelijk voorbeeld had een beeld kunnen geven.Bloemenboeket schreef: ↑10-03-2022 12:32Omdat dat niet in een paar zinnen is uit te leggen, ik daarover na wil denken hoe ik dat zo precies mogelijk kan vertellen (zonder al te herkenbaar te worden, het zijn namelijk hele specifieke voorbeelden). En ik ook gewoon aan het werk ben, en niet overal tegelijk op kan antwoorden.
Nu jij: waarom geef jij geen antwoord op mijn vraag?
Je had het over die docu’s, gaat het om ouderverstoting? Je inlezen in een stoornis waarvan je niet weet of die persoon dat heeft is alleen maar ruis op de lijn. Wat zij doet en laat is iets waar jij zelf niets mee kunt. Laat je niet meeslepen in een conflict van een ander, dat is ook schadelijk. Je kunt de man troosten, een goede jurist in familierecht aanraden, luisterend oor zijn en dat is het wel zo’n beetje.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
donderdag 10 maart 2022 om 16:01
op de kleuterschool ja.
donderdag 10 maart 2022 om 16:22
Dinedi schreef: ↑10-03-2022 15:38Ja, net zoals, “waar er twee vechten, hebben er twee schuld”.
Dooddoeners waar je niets aan hebt.
Precies, ik dacht nog: ga ik hier op reageren? Laat maar.
Een uitspraak die ik ergens hoorde, waar ik wel veel aan had:
“Ga nooit schaken met iemand die bereid om het schaakbord in de fik te steken”.
Die onthoud ik, dit helpt me wel. Vader hoort ook altijd: "Waar rook is, is vuur." Ze moesten eens weten.
Net zoals met de beschuldigingen, het zwartmaken, de bedreigingen, het drama. Je kunt de keuze maken om je te laten meezuigen hierin, proberen begrip te krijgen, de beschuldigingen tegengaan, niets zeggen vanwege bedreiging. Of je kiest om je rug recht te houden (pick your battles carefully, alleen die waar je ook daadwerkelijk invloed op hebt, te vertellen wat je gaat doen, en dat dan ook doet).
Dit doet de vader ook, althans: hij worstelt zich er doorheen op deze manier.
Richt je op jezelf, je gezin en vertrouw op jezelf en de mensen die je steunen.
Het is niet mijn gezin - het gaat om iemand die me zeer dierbaar is, en die geregeld verzuipt in emoties. Ik ben er vooral om te luisteren, en om hem te helpen met het (mail) contact. Af en toe wordt mij dat ook even te veel, en ben ik zo boos op de hele situatie. Ik probeer ook zo feitelijk mogelijk te zijn - niet meegaan in de dreigingen, beschuldigingen richting hem en het manipulatieve gedrag richting hem. Maar ik ben ook niet van steen.
Hij heeft 2 mensen die haar precies doorhebben, daar kan hij ook bij terecht. De twee personen kennen haar ook al heel lang, en hebben haar op een gegeven moment geconfronteerd met haar gedrag, haar beschuldigingen en verhalen die van geen kant klopten. Dat was meteen einde vriendschap: ze heeft direct alle contact met ze verbroken. Ook de kinderen mochten geen contact meer met de kinderen van de twee andere gezinnen meer hebben.
Komen er bedreigingen, doe een melding. Komen er beschuldigingen of zielig gedrag, reageer niet of zeg kort iets van: “ik herken dit niet”. Reageer alleen kort op praktische zaken, nooit meer dan nodig. Hanteer grenzen. Wil de ander iets van je, zeg nooit direct ja. Als we ergens een afspraak hadden voor school, stuurde ik dat naar hem. En dan kwam hij niet opdagen en vertelde tegen iedereen dat hij nooit iets had ontvangen. Je kunt in de verdediging gaan, mail laten zien, maar niemand is daarin geïnteresseerd. En blijkbaar doen instanties niet aan waarheidsvinding. Dus “moeder houdt zich niet aan de afspraak om gegevens door te sturen” kwam in de rapportage, en niet dat ik de mail had laten zien inclusief cc.
Hier hetzelfde, contact met school gehad - hij wordt niet ingelicht over schoolzaken (ouderavonden, enz). School zegt dan: de ene ouder moet de andere op de hoogte houden. Maar wat als dat niet gebeurt? School verschuilt zich achter dit beleid - wat overigens juridisch niet houdbaar is. Maar om dat allemaal uit te zoeken en aan te gaan is steeds vermoeiend. Gekmakend vind ik het ja, dat je tegen een muur van onbegrip oploopt.
Dus dit maar opgelost door hier niet meer tussen te staan, school deed alles zowel naar mij als naar hem.
Krijg je van school, instanties beschuldigingen terug: “wat vervelend dat je dat te horen kreeg, Ja helaas zijn wij zo’n vechtstel. Ik herken me hier niet in en merk dat ik overal waar ik kom me moet verdedigen; maar ik ben er een beetje moe van en wil me eigenlijk richten op waarvoor ik hier ben, en dat is de toekomst van m’n kinderen. Is dat oké wat jou betreft? “
Elke negatieve emotie, angst, verdriet, verdediging, begrip zoeken is een soort voeding voor de moeilijke mens. Ze krijgen energie van de onmacht en verwarring van anderen, hoe ze zien dat anderen er onder door gaan, door wat zij doen. En ondertussen de vermoorde onschuld spelen. Dus niet reageren. Dat is wel moeilijk. Als mijn dochter met beschuldigingen kwam - bv dat ik haar sloeg als baby - moest ik soms eerst naar de wc. Om daar met kussen voor mond te huilen. En vervolgens zei ik dan dat ik het niet herkende. En vroeg ik haar hoe ze het nu bij me vond. Heeft jaren geduurd voordat ik weer een goede band met haar hand.
Dit. Het is zo herkenbaar, zo moeilijk om dat niet te doen. Wat triest ook, dat je dit hebt moeten meemaken, er is zo veel verdriet. Er zijn alleen maar verliezers. Ik weet dat hij af en toe een stuk gaat rijden en dan heel hard huilt en schreeuwt. Dat raakt me diep.
En blijf met de kinderen leuke dingen doen. Het enige wat hij kan is laten zien hoe hij nu is. Uiteindelijk verliezen de voortdurende beschuldigingen hun kracht, vooral als hij in zijn gedrag andere dingen laat zien en zicht richt op het hier en nu.
Zoals mijn dochter laatst zei: mijn pa vindt je super evil. Ik: wat heb ik nu weer gedaan? Ik kreeg een hele opsomming. Ik vroeg haar of ze mijn visie wilde, of gewoon een knuffel. Ze wil ook dat gezeik niet, dus ze gaf me een knuf en we lachten erom. Maar goed, ik ben al jaren verder, in het begin was ik meer in shock van alles dan dat ik er adequaat op kon reageren, het is een heel proces.
Daarom vind ik het ook zo moeilijk inderdaad, wat je zegt: het is een proces, en dat adequaat reageren lukt hem in zijn eentje (vaak) niet. Want: wat voor woedende reactie komt er nu weer terug? En: het belang van de kinderen moet voorop staan, waar doe je goed aan? En wat maakt het alleen maar erger? Wat je schrijft over die 'voeding', die energie en voldoening die ze ervan krijgt is iets waar ik nog niet genoeg rekening mee hield in het schriftelijk contact. Dat neem ik mee, dank je wel voor deze blik op de situatie.
Misschien dat ik er ooit helemaal van af ben als ik niet meer de noodzaak voel om met een te lange tekst te reageren op deze verhalen xD
Ik begrijp je helemaal, en ik ben blij dat je uit de situatie bent. Maar het verwerken van wat er gebeurd is... ik kan me voorstellen dat je daar misschien wel nooit helemaal vanaf komt. Misschien leer je er hoogstens mee leven. Dikke knuffel voor jou en je dochter!
donderdag 10 maart 2022 om 16:44
Daar gaat het om ja. Het gaat dus verder dan één specifiek conflict, of voorbeeld.Chienandalou schreef: ↑10-03-2022 15:58In detail treden is niet nodig, een soortgelijk voorbeeld had een beeld kunnen geven.
Je had het over die docu’s, gaat het om ouderverstoting? Je inlezen in een stoornis waarvan je niet weet of die persoon dat heeft is alleen maar ruis op de lijn. Wat zij doet en laat is iets waar jij zelf niets mee kunt. Laat je niet meeslepen in een conflict van een ander, dat is ook schadelijk. Je kunt de man troosten, een goede jurist in familierecht aanraden, luisterend oor zijn en dat is het wel zo’n beetje.
Het etiketje als in een officiële diagnose, dat gaat nooit gebeuren. Daarom noem ik het ook gedragskenmerken/patronen - maar ze vinkt alle kenmerken aan. Ik denk dat ik me wil inlezen om er wat grip op te krijgen. Hoe kán iemand zo zijn? Zo worden? Begrijp je een beetje wat ik bedoel?
Je hebt gelijk dat ik niet veel kan doen, niet meer dan troosten, luisteren, en helpen met zo sec mogelijk reageren. Een goede advocaat heeft hij gevonden, maar het uurtarief is zo hoog dat het financieel niet haalbaar is. Na een intake bleek ook dat er niet veel recht te halen valt: de kinderen zijn ouder dan 12. Zie ook de docu.
Maar de woede wint het soms, het is zo onrechtvaardig.
Ik weet: het leven is niet eerlijk.
Ik ga even lekker naar buiten, dank je wel voor je reactie.
donderdag 10 maart 2022 om 16:52
Ik denk dat de dynamiek tussen hen interessanter is en meer perspectief biedt om op in te grijpen, dan kennis over haar specifieke gedragspatroon want dat blijft allemaal giswerk.
"waar twee vechten, " etc. zijn natuurlijk dooddoeners maar feit is dat deze twee mensen samen in een destructieve dynamiek zitten. Verlies dat niet uit het oog. De kans is groot dat je hier met twee emotioneel onvolwassen mensen te maken hebt, niet voor niets heeft hij het een tijd met haar uitgehouden. Zij is niet ineens narcistisch (of wat het ook is) geworden. Dat soort patronen tussen twee mensen kunnen heel moeilijk zijn om te doorgronden en voor je het weet zit je als redder in de dramadriehoek. Daar heeft het nu al wel enige schijn van.
Natuurlijk is het schrijnend maar feit is dat je niet weet wat deze vrouw ertoe beweegt om zich zo te gedragen. Haar gedrag kan een (narcistische) overlevingsreactie zijn op trauma, maar het kan ook aangeboren psychopathie zijn waardoor zij geen inlevingsvermogen of geweten heeft. Het kan een psychotische reactie op stressoren zijn, enz.
Voor omgaan met moeilijke mensen en emotionele vampiers zijn zat handreikingen, zoals de grey rock methode: emotieloos communiceren, niets uitleggen, nergens op ingaan. Inderdaad laat ze zich niet voeden op aandacht en negativiteit en negeer drama, dreigementen en razernij. Het draait bij dergelijk gedrag allemaal om aandacht en controle. Als je dat voedt ben je er zelf ook onderdeel van en houd je het in stand.
Compassie helpt ook, besef dat dit gedrag voortkomt uit grote onmacht vergelijkbaar met een tweejarige die zijn zin niet krijgt, dus ga niet overal op lopen reageren, uitleggen en volwassen lopen doen want dat is olie op het vuur. Heb ook compassie met jezelf en reageer vanuit mildheid, niet vanuit rechtvaardigheidsgevoel. Geweldloze communicatie kan ook helpen en realiseer je dat je/deze vader simpelweg veel zal moeten incasseren en loslaten om tot een werkbare status quo te komen.
Om welke reden moet er zo veel geschreven en gemaild worden met deze vrouw eigenlijk? Lijkt me sowieso niet iets waartoe een labiel persoon in staat is en dat het gekmakend is, ook voor haar. Dus hoe ga je dat ooit constructief laten verlopen vraag ik me af. Heeft zij niet iemand die haar zaak vertegenwoordigt?
"waar twee vechten, " etc. zijn natuurlijk dooddoeners maar feit is dat deze twee mensen samen in een destructieve dynamiek zitten. Verlies dat niet uit het oog. De kans is groot dat je hier met twee emotioneel onvolwassen mensen te maken hebt, niet voor niets heeft hij het een tijd met haar uitgehouden. Zij is niet ineens narcistisch (of wat het ook is) geworden. Dat soort patronen tussen twee mensen kunnen heel moeilijk zijn om te doorgronden en voor je het weet zit je als redder in de dramadriehoek. Daar heeft het nu al wel enige schijn van.
Natuurlijk is het schrijnend maar feit is dat je niet weet wat deze vrouw ertoe beweegt om zich zo te gedragen. Haar gedrag kan een (narcistische) overlevingsreactie zijn op trauma, maar het kan ook aangeboren psychopathie zijn waardoor zij geen inlevingsvermogen of geweten heeft. Het kan een psychotische reactie op stressoren zijn, enz.
Voor omgaan met moeilijke mensen en emotionele vampiers zijn zat handreikingen, zoals de grey rock methode: emotieloos communiceren, niets uitleggen, nergens op ingaan. Inderdaad laat ze zich niet voeden op aandacht en negativiteit en negeer drama, dreigementen en razernij. Het draait bij dergelijk gedrag allemaal om aandacht en controle. Als je dat voedt ben je er zelf ook onderdeel van en houd je het in stand.
Compassie helpt ook, besef dat dit gedrag voortkomt uit grote onmacht vergelijkbaar met een tweejarige die zijn zin niet krijgt, dus ga niet overal op lopen reageren, uitleggen en volwassen lopen doen want dat is olie op het vuur. Heb ook compassie met jezelf en reageer vanuit mildheid, niet vanuit rechtvaardigheidsgevoel. Geweldloze communicatie kan ook helpen en realiseer je dat je/deze vader simpelweg veel zal moeten incasseren en loslaten om tot een werkbare status quo te komen.
Om welke reden moet er zo veel geschreven en gemaild worden met deze vrouw eigenlijk? Lijkt me sowieso niet iets waartoe een labiel persoon in staat is en dat het gekmakend is, ook voor haar. Dus hoe ga je dat ooit constructief laten verlopen vraag ik me af. Heeft zij niet iemand die haar zaak vertegenwoordigt?
donderdag 10 maart 2022 om 17:16
Jammer dat je meteen begint met narcisme. Er zijn vele persoonlijkheidsstoornissen of gedragskenmerken die nogal ontwrichtend kunnen werken. Denk aan sociopaten, psychopaten, borderliners, pathologisch leugenaars, extreem conflict zoekend of juist vermijdende stoornis, emotieregulatie problemen, compulsieve leugenaars, fantasten, paranoïde, psychotische en gewoon enorm egoïstische gekwetste wraaknemers die alles kapotmaken wat een relatie ooit heeft voortgebracht.
Dat gezegd hebbende, neutraal blijven, onderdeel van de oplossing, kijken naar wat er wel is en de kinderen niet nog verder in een conflict duwen is alles wat je kan.
Hoe erg jij het ook vind, dit is hun moeder, voor de rest van hun leven. Zij zullen daar op hun eigen tijd een vorm voor moeten vinden om daar mee om te gaan. Jij kunt ze daar niet van redden of verlossen, dat kan niemand, dit is nou eenmaal hun realiteit.
Hoe eerder je begrijpt dat dit het is en dat kan accepteren, hoe beter. Dan komt er ruimte om te kijken naar hoe je hun leven écht wat makkelijker kan maken.
Dat gezegd hebbende, neutraal blijven, onderdeel van de oplossing, kijken naar wat er wel is en de kinderen niet nog verder in een conflict duwen is alles wat je kan.
Hoe erg jij het ook vind, dit is hun moeder, voor de rest van hun leven. Zij zullen daar op hun eigen tijd een vorm voor moeten vinden om daar mee om te gaan. Jij kunt ze daar niet van redden of verlossen, dat kan niemand, dit is nou eenmaal hun realiteit.
Hoe eerder je begrijpt dat dit het is en dat kan accepteren, hoe beter. Dan komt er ruimte om te kijken naar hoe je hun leven écht wat makkelijker kan maken.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 11 maart 2022 om 08:45
Je krijgt er geen grip op.Bloemenboeket schreef: ↑10-03-2022 16:44Ik denk dat ik me wil inlezen om er wat grip op te krijgen. Hoe kán iemand zo zijn? Zo worden? Begrijp je een beetje wat ik bedoel?
Mensen met zulke gedragingen zijn zo glad als een aal.
Zo zijn ze poeslief, zo steken ze een spreekwoordelijke dolk in je rug om daarna de schuld bij jou te leggen en zij zijn de vermoorde onschuld.
Hoe iemand zo kan zijn? Veel van deze personen hebben een vervelende jeugd gehad of zijn behandeld als prinsjes of beide. Ze maken iets ergs mee en daarna legt niemand ze nog in de weg want ze zijn zo zielig en ze worden gepamperd om daarna uit te groeien tot mensen die vinden dat zij overal recht op hebben, dat hun waarheid de enige is en dat heel de f*cking wereld om hen draait.
Loslaten en negeren is het enige wat je kan doen. De kinderen zijn slachtoffer en zullen getraumatiseerd opgroeien. Want zulke ouders komen overal mee weg, want niemand krijgt er grip op, niemand wil zijn handen eraan branden. Er is zelden bewijs. Kinderen worden neergezet als fantasten, als leugenaars en zijn loyaal aan beide ouders, willen hun ouders niet kwetsen. Sommige kinderen zullen meegaan in gedrag van de gestoorde ouder en de lieveling worden, andere kinderen gaan er tegenin en worden de zondebok.
Het is te hopen dat die kinderen heel snel weg kunnen bij zo'n ouder.
vrijdag 11 maart 2022 om 12:06
Moeder heeft informatieplicht, en dat gaat alleen schriftelijk/mail.Avage schreef: ↑10-03-2022 16:52Ik denk dat de dynamiek tussen hen interessanter is en meer perspectief biedt om op in te grijpen, dan kennis over haar specifieke gedragspatroon want dat blijft allemaal giswerk.
Dit is een interessante eyeopener voor me. Ik denk steeds dat ik er meer van moet 'begrijpen' om er vat op te krijgen, maar je hebt denk ik gelijk dat onbegonnen werk is / blijft gissen. Ik ga er in de rest van het leven meestal ook vanuit dat 'kennis, macht is', maar zo werkt het dus niet in gevallen als deze.
"waar twee vechten, " etc. zijn natuurlijk dooddoeners maar feit is dat deze twee mensen samen in een destructieve dynamiek zitten. Verlies dat niet uit het oog. De kans is groot dat je hier met twee emotioneel onvolwassen mensen te maken hebt, niet voor niets heeft hij het een tijd met haar uitgehouden. Zij is niet ineens narcistisch (of wat het ook is) geworden. Dat soort patronen tussen twee mensen kunnen heel moeilijk zijn om te doorgronden en voor je het weet zit je als redder in de dramadriehoek. Daar heeft het nu al wel enige schijn van.
Dat is inderdaad iets waar mijn valkuil ligt, dat willen redden. Ik herken het in ieder geval, en kan me in deze situatie ook wel afsluiten als ik merk dat het me te veel aangrijpt.
Natuurlijk is het schrijnend maar feit is dat je niet weet wat deze vrouw ertoe beweegt om zich zo te gedragen. Haar gedrag kan een (narcistische) overlevingsreactie zijn op trauma, maar het kan ook aangeboren psychopathie zijn waardoor zij geen inlevingsvermogen of geweten heeft. Het kan een psychotische reactie op stressoren zijn, enz.
Voor omgaan met moeilijke mensen en emotionele vampiers zijn zat handreikingen, zoals de grey rock methode: emotieloos communiceren, niets uitleggen, nergens op ingaan. Inderdaad laat ze zich niet voeden op aandacht en negativiteit en negeer drama, dreigementen en razernij. Het draait bij dergelijk gedrag allemaal om aandacht en controle. Als je dat voedt ben je er zelf ook onderdeel van en houd je het in stand.
Die kende ik nog niet, ik heb gisteren even snel gegoogeld, zal me er eens meer in verdiepen. Dit is ook waarom ik dit topic opende: ik ben op zoek naar tips en nieuwe inzichten, dank!
Compassie helpt ook, besef dat dit gedrag voortkomt uit grote onmacht vergelijkbaar met een tweejarige die zijn zin niet krijgt, dus ga niet overal op lopen reageren, uitleggen en volwassen lopen doen want dat is olie op het vuur. Heb ook compassie met jezelf en reageer vanuit mildheid, niet vanuit rechtvaardigheidsgevoel. Geweldloze communicatie kan ook helpen en realiseer je dat je/deze vader simpelweg veel zal moeten incasseren en loslaten om tot een werkbare status quo te komen.
Compassie hebben klinkt in dit geval onmogelijk, haha! Maar ik snap je punt.
Om welke reden moet er zo veel geschreven en gemaild worden met deze vrouw eigenlijk? Lijkt me sowieso niet iets waartoe een labiel persoon in staat is en dat het gekmakend is, ook voor haar. Dus hoe ga je dat ooit constructief laten verlopen vraag ik me af. Heeft zij niet iemand die haar zaak vertegenwoordigt?
Er is geen sprake van een 'zaak' (juridisch), de kinderen zijn ouder dan 12.
vrijdag 11 maart 2022 om 13:12
Ik heb niet alles gelezen, maar een paar tips uit ervaring:
Benader hulpverlening alleen als je echt, echt denkt dat het nodig is, ze zullen namelijk meestal niets doen. Of je krijgt te maken met gedwongen zorg, waar je niet perse beter mee af bent.
Over de emails, reageer alleen op feitelijke zaken die geregeld moeten worden. Negeer de rest.
Voor de kinderen kan een onafhankelijk iemand fijn zijn, zet je in voor hulp voor de kinderen. Een therapeut kan vast geen kwaad en dan hebben ze een vertrouwens persoon.
Richt je op de kinderen, laat merken, zien, voelen hoe jij bent (of vader) en geef ze bij jou / vader een normale/stabiele basis.
Negeren vind een narcist het ergste wat er is. Tegelijkertijd is het voor de ex beter om er wat afstand van te nemen en niet alle gekkigheid proberen serieus te nemen.
Wel veel sterkte, en misschien dat je eerder op grotere schaal je energie in kan zetten?
Ik snap je woede, maar mijn ervaring is dat je niet tot een oplossing brengt.
Benader hulpverlening alleen als je echt, echt denkt dat het nodig is, ze zullen namelijk meestal niets doen. Of je krijgt te maken met gedwongen zorg, waar je niet perse beter mee af bent.
Over de emails, reageer alleen op feitelijke zaken die geregeld moeten worden. Negeer de rest.
Voor de kinderen kan een onafhankelijk iemand fijn zijn, zet je in voor hulp voor de kinderen. Een therapeut kan vast geen kwaad en dan hebben ze een vertrouwens persoon.
Richt je op de kinderen, laat merken, zien, voelen hoe jij bent (of vader) en geef ze bij jou / vader een normale/stabiele basis.
Negeren vind een narcist het ergste wat er is. Tegelijkertijd is het voor de ex beter om er wat afstand van te nemen en niet alle gekkigheid proberen serieus te nemen.
Wel veel sterkte, en misschien dat je eerder op grotere schaal je energie in kan zetten?
Ik snap je woede, maar mijn ervaring is dat je niet tot een oplossing brengt.
vrijdag 11 maart 2022 om 13:52
Ik heb zelf veel gehad aan het Youtube kanaal van Dr. Ramani, een psychologe gespecialiseerd in narcisme:
https://www.youtube.com/c/DoctorRamani/videos
https://www.youtube.com/c/DoctorRamani/videos
vrijdag 11 maart 2022 om 15:22
Dank je wel voor de nieuwe reacties, ik kan er echt mee verder.
Om wat te verduidelijken: het gaat om ouderverstoting door moeder. Daarom ook mijn eerste post met twee linkjes naar 2 documentaires daarover.
Het is dus niet mogelijk om met de kinderen in contact te komen. Moeder mailt/schrijft alleen maar omdat het moet. (Informatieplicht).
Alles wat er geschreven wordt bewaart vader, ook zijn eigen antwoorden.
Er is op geen enkele andere manier communicatie mogelijk. Ze geeft aan dat de kinderen dat niet willen, en niks met vader meer te maken willen hebben.
Met de kinderen gaat het volgens moeder pri-ma. Vader heeft echter via via andere signalen gehoord, en maakt zich echt (en terecht zorgen). Iemand schreef het hier al: niemand wil hier zijn of haar vingers aan branden. En dat maakt me zo machteloos.
Ik help hem dus met het verzamelen van informatie en het opbouwen van dossiers voor later zodat hij kan 'bewijzen' dat wat zij de kinderen vertelt (en rondbazuint, liegt en manipuleert) niet de werkelijke situatie is.
Ook schreef iemand hier dat instanties niet thuis geven en niks doen. Dat ervaart vader ook. Politie heeft paar keer daar aan de deur gestaan omdat het gedag van het oudste kind daar aanleiding toe gaf. Moeder ontkent dit alles naar vader en praat recht wat krom is. Het is dus ook steeds checken en dubbelchecken wat ze schrijft ook écht waar is, of gelogen, achtergehouden of aangedikt.
Ik dacht door proberen het gedrag te begrijpen, er dus grip op te krijgen en wellicht een oplossing te vinden (te forceren). Ik begrijp uit de reacties dat dat echt tevergeefse hoop is.
Ik vind het heel erg fijn dat er goeie reacties komen, ook wel schrijnend om te lezen dat er ervaring mee is. Dit is zo beschadigend voor alle partijen voor de rest van het leven. Zo triest vind ik dat.
Om wat te verduidelijken: het gaat om ouderverstoting door moeder. Daarom ook mijn eerste post met twee linkjes naar 2 documentaires daarover.
Het is dus niet mogelijk om met de kinderen in contact te komen. Moeder mailt/schrijft alleen maar omdat het moet. (Informatieplicht).
Alles wat er geschreven wordt bewaart vader, ook zijn eigen antwoorden.
Er is op geen enkele andere manier communicatie mogelijk. Ze geeft aan dat de kinderen dat niet willen, en niks met vader meer te maken willen hebben.
Met de kinderen gaat het volgens moeder pri-ma. Vader heeft echter via via andere signalen gehoord, en maakt zich echt (en terecht zorgen). Iemand schreef het hier al: niemand wil hier zijn of haar vingers aan branden. En dat maakt me zo machteloos.
Ik help hem dus met het verzamelen van informatie en het opbouwen van dossiers voor later zodat hij kan 'bewijzen' dat wat zij de kinderen vertelt (en rondbazuint, liegt en manipuleert) niet de werkelijke situatie is.
Ook schreef iemand hier dat instanties niet thuis geven en niks doen. Dat ervaart vader ook. Politie heeft paar keer daar aan de deur gestaan omdat het gedag van het oudste kind daar aanleiding toe gaf. Moeder ontkent dit alles naar vader en praat recht wat krom is. Het is dus ook steeds checken en dubbelchecken wat ze schrijft ook écht waar is, of gelogen, achtergehouden of aangedikt.
Ik dacht door proberen het gedrag te begrijpen, er dus grip op te krijgen en wellicht een oplossing te vinden (te forceren). Ik begrijp uit de reacties dat dat echt tevergeefse hoop is.
Ik vind het heel erg fijn dat er goeie reacties komen, ook wel schrijnend om te lezen dat er ervaring mee is. Dit is zo beschadigend voor alle partijen voor de rest van het leven. Zo triest vind ik dat.
vrijdag 11 maart 2022 om 21:38
maandag 14 maart 2022 om 08:59
maandag 14 maart 2022 om 11:33
Een oplossing voor dit gedrag is vaak moeilijk. Echt, ga je verdiepen in het begrip narcisme. Zo ga je patronen zien en krijg je tips hoe met dit gedrag om te gaan, hoe moeilijk ook. Naast dr. Ramani vind ik de filmpjes van dr. Les Carter ook informatief. Ze zijn te vinden op YouTube. Succes, weet uit ervaring wat je meemaakt.
Horen, zien en .... reageren
maandag 14 maart 2022 om 15:35
Omdat het hier gaat om ouderverstoting, ik noemde dat al eerder in een post en heb daarbij linkjes naar twee documentaires hierover gepost. Er is zeker geen legitieme reden dat hij de kinderen niet mag zien. Als in: seksueel misbruik, mishandeling enz!) Vader heeft ook gewoon het gezag, maar kan het dus niet uitvoeren doordat hij de kinderen niet meer (mag) zien.Tamsyn schreef: ↑14-03-2022 08:59De kinderen zijn ouder dan 12, schreef je ergens? Waarom nemen zij dan niet zelf contact op met hun vader? En waarom neemt de vader niet zelf contact op met de kinderen als hij dat wil? Is er een legitieme reden dat hij ze niet mag zien en daarom moet communiceren via zijn ex?
Na de scheiding is er nog een korte periode contact geweest tussen vader met de kinderen. Vanaf dat moment is moeder steeds meer gaan liegen, manipuleren en verhalen gaan rondpraten (die aantoonbaar niet waar zijn) over vader tegen de kinderen. De oudste begon als eerste met het gedag dat hij vader niet meer wilde zien. De twee anderen volgden. Moeder moet vader informeren over de kinderen, omdat zij wettelijke informatieplicht heeft.
maandag 14 maart 2022 om 15:36
Bij verplicht contact met een narcist/borderliner/irritant persoon werkt de Grey stone method heel goed. Google daar maar eens op.
Verder maakt het niet zo veel uit welke diagnose en wat er achter zit toch? Het is nirt aan jou om dat allemaal uit te zoeken, je moet alleen zorgen dat het verplichte contact zo soepel mogelijk verloopt
Verder maakt het niet zo veel uit welke diagnose en wat er achter zit toch? Het is nirt aan jou om dat allemaal uit te zoeken, je moet alleen zorgen dat het verplichte contact zo soepel mogelijk verloopt
maandag 14 maart 2022 om 15:46
Sja klinkt meer als borderline dan verborgen narcisme maar ik ben geen psychiater en jij ook niet.Bloemenboeket schreef: ↑10-03-2022 10:30Wat heftig voor je, en voor je zusje... Zeker het wegsturen, zwart maken, en alles uit de kast trekken om leugens en manipulatief schadend gedrag te ontkennen is erg herkenbaar. Heel goed om te lezen dat de schooldirectie daar niet in trapte. Vooralsnog doet school in dit geval niks: "Wij houden ons buiten emotionele familiebanden." Ongekend, want school heeft wel degelijk een signaleringsfunctie.
Ik ken de vader van de kinderen, en die help ik met het (schriftelijk) contact met haar (daartoe is zij verplicht). En als het niet zo in en in triest zou zijn, zou ik het bijna fascinerend willen noemen wat ik van haar lees. Liegen over de rug van haar kinderen. Zélfs als vader zwart op wit iets aantoont (tastbaar en schriftelijk bewijs, kan er niet op ingaan, te herkenbaar) waar ze over gelogen heeft naar de buitenwereld, en vader de schuld van heeft gegeven draait ze de situatie zo dat het "niet waar is".
Er volgt dan een explosie aan mails/brieven die van woedend, naar onderdanig, naar vriendelijk en daarna ontkennend gaan - met allerlei wendingen die er niet toe doen en ook totaal chaotisch en absurd zijn. Het is op die manier fascinerend om te zien hoe ze zichzelf al schrijvend steeds dieper de leugens inwerkt om haar eigen bedachte werkelijkheid te geloven. Om uiteindelijk weer terug te keren naar woedend en ontkennend. Terwijl het bewijs vóór haar neus ligt.
