Psyche
alle pijlers
Totaal in de knoop
zaterdag 27 april 2019 om 00:25
Ik open een topic omdat ik even totaal in de knoop zit en ik weet niet wat ik moet doen.
Ik heb een hormonale aandoening waardoor ik elke maand weer in een enorm diep, zwart gat val dankzij mijn hormonen. Ik heb al vanalles geprobeerd, van antidepressiva tot rustmiddeltjes tot verschillende anticonceptievormen,mindulness,noem het maar op... Soms helpt iets tijdelijk, maar echt een langdurige oplossing heb ik nog niet gevonden.
Nu ben ik sinds kort met een nieuwe pil begonnen en het leek in het begin aan te slaan. Ik had wel wat last van bijwerkingen, maar het leek tegelijk wel beter te gaan. Maar na mijn stopweek ben ik compleet van het padje af. 1,5 uur nadat ik naar bed ben gegaan schrik ik wakker met hartkloppingen en paniek en dat wordt elke dag erger. Vandaag lag ik in bed en ik dacht echt dat ik doodging, de paniek raast dusdanig door mijn lichaam dat ik gewoon niet meer weet wat ik ermee moet. Toen ben ik maar uit bed gegaan en nu zit ik dus dit stukje te typen terwijl de paniek door me heen raast. Ook overdag voel ik me paniekerig en heel erg verdrietig.
Hiernaast heb ik ook nog eens over een paar dagen mijn rij-examen waar ik me sowieso al druk over maak, maar ik heb wel het idee dat die pil mijn angst enorm vergroot. En ook nog eens enorme kiespijn,maar mijn eigen tandarts is op vakantie en ik ben normaal gesproken al angstig voor de tandarts, dus nu helemaal. Ikben vandaag wel langsgegaan voor een foto en daar kwam uit dat ik een wortelkanaalbehandeling moet, maar dat durf ik dus echt niet bij een andere tandarts dus nu heb ik pijnstillers meegekregen. Maargoed, mijn examen is dus ook in die periode met kiespijn en daar lig ik nu dus ook nog eens wakker van. O ja, en mijn zoon (5) heeft vakantie, dus even wat rust nemen overdag zit er niet echt in, behalve op de momenten dat hij even op zijn tablet zit, maar dat wil ik ook niet teveel doen.
Dan voel ik me ook nog eens enorm eenzaam, want ik heb deze aandoening nu 4 jaar en mijn man wordt er ook gewoon helemaal gestoord van dat ik nooit eens een keer "normaal" ben, dat het altijd wel wat met mij is. En dat snap ik ook wel heel goed, want het IS ook altijd wel wat met mij. Eerlijk gezegd hou ik het momenteel ook niet echt uit met mezelf.
Maargoed, waar ik er normaal wel weer bovenop klim heb ik nu het gevoel dat ik weer steeds verder afzak en ik weet gewoon niet hoe ik het halt toe kan roepen.
De stress wordt me echt teveel. 
Ik heb een hormonale aandoening waardoor ik elke maand weer in een enorm diep, zwart gat val dankzij mijn hormonen. Ik heb al vanalles geprobeerd, van antidepressiva tot rustmiddeltjes tot verschillende anticonceptievormen,mindulness,noem het maar op... Soms helpt iets tijdelijk, maar echt een langdurige oplossing heb ik nog niet gevonden.
Nu ben ik sinds kort met een nieuwe pil begonnen en het leek in het begin aan te slaan. Ik had wel wat last van bijwerkingen, maar het leek tegelijk wel beter te gaan. Maar na mijn stopweek ben ik compleet van het padje af. 1,5 uur nadat ik naar bed ben gegaan schrik ik wakker met hartkloppingen en paniek en dat wordt elke dag erger. Vandaag lag ik in bed en ik dacht echt dat ik doodging, de paniek raast dusdanig door mijn lichaam dat ik gewoon niet meer weet wat ik ermee moet. Toen ben ik maar uit bed gegaan en nu zit ik dus dit stukje te typen terwijl de paniek door me heen raast. Ook overdag voel ik me paniekerig en heel erg verdrietig.
Hiernaast heb ik ook nog eens over een paar dagen mijn rij-examen waar ik me sowieso al druk over maak, maar ik heb wel het idee dat die pil mijn angst enorm vergroot. En ook nog eens enorme kiespijn,maar mijn eigen tandarts is op vakantie en ik ben normaal gesproken al angstig voor de tandarts, dus nu helemaal. Ikben vandaag wel langsgegaan voor een foto en daar kwam uit dat ik een wortelkanaalbehandeling moet, maar dat durf ik dus echt niet bij een andere tandarts dus nu heb ik pijnstillers meegekregen. Maargoed, mijn examen is dus ook in die periode met kiespijn en daar lig ik nu dus ook nog eens wakker van. O ja, en mijn zoon (5) heeft vakantie, dus even wat rust nemen overdag zit er niet echt in, behalve op de momenten dat hij even op zijn tablet zit, maar dat wil ik ook niet teveel doen.
Dan voel ik me ook nog eens enorm eenzaam, want ik heb deze aandoening nu 4 jaar en mijn man wordt er ook gewoon helemaal gestoord van dat ik nooit eens een keer "normaal" ben, dat het altijd wel wat met mij is. En dat snap ik ook wel heel goed, want het IS ook altijd wel wat met mij. Eerlijk gezegd hou ik het momenteel ook niet echt uit met mezelf.
Maargoed, waar ik er normaal wel weer bovenop klim heb ik nu het gevoel dat ik weer steeds verder afzak en ik weet gewoon niet hoe ik het halt toe kan roepen.
De stress wordt me echt teveel.
zondag 28 april 2019 om 07:29
redbulletje schreef: ↑27-04-2019 21:56Maar waarom zou ze uberhaupt ovulatie en ongesteldheid laten door komen? Zou dat in elk geval stop laten zetten.
Dat heb ik al 3 keer uitgelegd, dus dat lijkt me wel genoeg
zondag 28 april 2019 om 11:07
Extra progesteron, of het verminderen van oestrogeen kan beide helpen, afhankelijk van waar bij jou het probleem zit.Moosey schreef: ↑27-04-2019 11:04Heb je al provera (progesteron) geprobeerd? Ik had erg last van PMS, en provera legde mijn cyclus gewoon stil. Werkte heel goed. Ben er uiteindelijk mee gestopt omdat ik erachter kwam dat het mijn libido ook totaal om zeep hielp, maar ik kan me voorstellen dat dat bij jou nu even geen prioriteit is. Sterkte
Gezien de bijwerking van het lage libido wat jij krijgt door extra progesteron te nemen denk ik dat een supplement als DIM (zie mijn eerdere comment) bij jou ook goed zou kunnen helpen. Wat DIM kortgezegd doet is voorkomen dat testosteron wordt omgezet naar oestrogeen. Bij PMS klachten komt dit (omzetting van testosteron naar oestrogeen) in te grote mate voor, waardoor er een teveel aan oestrogeen (tov progesteron) ontstaat, en waardoor er daarnaast ook minder testosteron beschikbaar is in het lichaam (ergo, een lager libido en mogelijk nog een hele reeks andere klachten).
Kijk, luister en geniet... want mooier dan dit wordt het niet!
Nu maar weer verdergaan met opbouwen en de tips opvolgen zoals op zoek gaan naar een hobby en dergelijke, hopelijk gaat het dan de komende weken / maanden beter.
maandag 29 april 2019 om 09:21
2 weken wel, 2 weken niet. Eerst hielp het best goed, maar na een tijdje nam de werking erg af en werden de bijwerkingen juist erger. Toen ben ik ermee gestopt en begonnen met de pil om te bekijken of dat zou werken. Eerst werkte dat heel goed, maar ook hierbij nam de werking na een tijdje af. Nu dus weer een nieuwe pil. Ik moet het toch maar even wat langer de tijd geven om te gaan werken, denk ik.
maandag 29 april 2019 om 09:39
Ja,ik loop bij een gynaecoloog en heb therapie bij PsyQ. Inmiddels ben ik er wel achter dat de gedachte die ik had dat er een wondermiddeltje bestaat waardoor het niet meer optreedt niet klopt. Ik zal er echt mee moeten leren leven. En soms lukt dat hele periodes heel goed en dan opeens niet meer
maandag 29 april 2019 om 22:51
Ik herken je klachten. Twee jaar geleden zat ik in tranen, spugend van de spanning, bij de gynaecoloog te smeken om alles eruit te halen. Het bloed, de pijn, maar vooral m'n depressieve en paniekklachten, maakten dat het op was. Ik heb een hormoonafwijking, mijn baarmoeder is niet goed aangelegd, mijn eierstokken en eileiders zijn rudimentair aangelegd, kortom, niet gemaakt om ooit een kind in te dragen. Van die hormoonafwijking heb ik meer klachten, maar die bepalen mijn leven niet. De gynaecoloog nam mij heel serieus, heeft alle gegevens opgeschreven die ze nodig zou hebben voor de operatieplanning. Toch wilde ze nog 1 ding een kans geven, want met 40 jaar... Te jong. Ze heeft een kuur oestrogeen voorgeschreven. Blijkbaar, dit is niet in bloed terug te vinden, reageer ik nogal heftig op progesteron. Omdat inname van oestrogeen op de langere termijn een verhoogde kans op borstkanker geeft, hebben we afgesproken om dit een half jaar te gebruiken en dat half jaar te gebruiken om te kijken naar een oplossing voor de langere termijn. Ik ben door half Nederland besproken, de genderpoli is er zelfs bij betrokken, vanwege mijn hormoonafwijking, en uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij Qlaira, een wat "natuurlijkere" anticonceptiepil, zonder progesteron.
Ik voel me zoveel beter. Ik slik geen antidepressiva meer, ik bloed niet meer, mn humeur is stabiel. De optie voor een operatie staat nog steeds, voor het geval dat, maar ik heb alweer twee jaar mn leven terug.
Misschien is dit ook voor jou een optie. Er wordt nog steeds te veel van uitgegaan dat progesteron nodig is, maar dit kan best verstrekkende gevolgen hebben. Ik vond mezelf echt geen leuk mens.
In ieder geval heel veel sterkte!
Ik voel me zoveel beter. Ik slik geen antidepressiva meer, ik bloed niet meer, mn humeur is stabiel. De optie voor een operatie staat nog steeds, voor het geval dat, maar ik heb alweer twee jaar mn leven terug.
Misschien is dit ook voor jou een optie. Er wordt nog steeds te veel van uitgegaan dat progesteron nodig is, maar dit kan best verstrekkende gevolgen hebben. Ik vond mezelf echt geen leuk mens.
In ieder geval heel veel sterkte!
zaterdag 4 mei 2019 om 13:50
Snorriemorrie; ik heb sinds 2 jaar ook veel last van pms..ik heb al een angststoornis die redelijk onder controle is maar tijdens de pms kan ik niet relativeren, erg moe is en voel me vlak.
Ik smeer zelf bio-identieke progesteroncreme en slik een aantal vitamines/supplementen. De ene maand gaat t beter dan de andere.
Er is ook een Facebook pagina 'PMS/PMDD Nederland'..maar misschien ben je daar al mee bekend.
Sterkte meid!!
Ik smeer zelf bio-identieke progesteroncreme en slik een aantal vitamines/supplementen. De ene maand gaat t beter dan de andere.
Er is ook een Facebook pagina 'PMS/PMDD Nederland'..maar misschien ben je daar al mee bekend.
Sterkte meid!!
