Traject levenseindekliniek

03-10-2018 18:18 220 berichten
Om herkenning te voorkomen heb ik even een nieuw account aangemaakt maar ik blijf gewoon strontvlieg hoor ;).

Ik ben in maart een traject gestart bij de levenseindekliniek. Er is ondertussen contact geweest met mijn behandelend psychiater en ik mag op gesprek komen. Blij dat ik mag komen maar ook veel spanning, wat als ze me afwijzen?
Ik heb een overzicht gemaakt van welke behandelingen ik de afgelopen 10 jaar heb gehad en dat zijn er best veel maar er zijn ook behandeling waar ik niet aan kon beginnen omdat ik weer in crisis raakte. De behandelingen die ik wel heb gedaan hebben niet of weinig geholpen omdat ik de vertaalslag naar het thuis doen niet kon maken of doordat het zoveel opriep dat ik mezelf op slot moest gooien tijdens de sessies waardoor het niet geholpen heeft.

Het gesprek is volgende week. Ik kijk ernaar uit en ik zie er tegenop.
Mijn omgeving weet het niet, op 1 vriendin na maar die wil ik er niet steeds mee belasten dus ik hoop dat ik mijn verhaal hier anoniem kwijt kan zonder mensen ermee te belasten.

Ik weet dat er al een topic over is maar ik wilde het topic van Fayana niet vervuilen met mijn verhaal.
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Vliegje, je weet toch dat er hier altijd mensen zijn die bereid zijn je te lezen en op je te reageren ?
Misschien dat het een heel klein beetje helpt als je erover schrijft ?
Ken je 'After hours' van The Velvet Underground ? (het liedje dat begint met 'If you close the door...)
Hier gezongen door Maureen Tucker https://www.youtube.com/watch?v=fND_Y6OgsDs
En hier (live geluidsopname) door Lou Reed https://www.youtube.com/watch?v=BOfx8D5-h0g
Tot later.
nounou
Alle reacties Link kopieren
Ook hier een meelezer die met je meevoelt Vlieg, daarom kruip ik even uit de meelees stand, omdat ik het niemand gun om zich zo te voelen, en je (op wat voor manier dan ook) rust en iets beters toewens. ...so you know :rose:
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me dan echt af wat dan je dag zo ondraaglijk maakt? Ik neem aan dat je nu niet werkt en dus vooral thuis zit?
Verder vraag ik me af waarom je denkt dat het beter is aan de andere kant? Wat is zo verschrikkelijk aan het bewustzijn? Dat is denk wat ik nog probeer te begrijpen maar maar niet lijk te snappen.
Nachtvlinder, misschien hoef je Vliegje ook niet te snappen.
Alle reacties Link kopieren
nachtvlindertje85 schreef:
15-10-2018 08:52
Ik vraag me dan echt af wat dan je dag zo ondraaglijk maakt? Ik neem aan dat je nu niet werkt en dus vooral thuis zit?
Verder vraag ik me af waarom je denkt dat het beter is aan de andere kant? Wat is zo verschrikkelijk aan het bewustzijn? Dat is denk wat ik nog probeer te begrijpen maar maar niet lijk te snappen.
Misschien een invulling van mij hoor.
Maar ga jij eens een maand aan de zijkant van de maatschappij staan, en beseffen dat je nergens bijhoudt. Want je werkt niet, wat sociale contacten verkleint, je voelt je niet altijd top door misschien wel psychische struggles, wat sociale contacten verkleint.

En een mens is van oorsprong een 'gezelschapsdier' wat soms behoefte heeft aan waardering. En als je alleen maar 'alleen' bent is die bevestiging krijgen lastig. En dan kan ik begrijpen dat je het gevoel zou kunnen krijgen dat je faalt in het leven, met alle negatieve gevoelens van dien.

Maar nogmaals, dit is voor mij een invulling. Bij TO werkt het misschien totaal anders. Maar dat zou mijn leven echt ondragelijk maken.
Tante_Ans schreef:
15-10-2018 10:47
Misschien een invulling van mij hoor.
Maar ga jij eens een maand aan de zijkant van de maatschappij staan, en beseffen dat je nergens bijhoudt. Want je werkt niet, wat sociale contacten verkleint, je voelt je niet altijd top door misschien wel psychische struggles, wat sociale contacten verkleint.

En een mens is van oorsprong een 'gezelschapsdier' wat soms behoefte heeft aan waardering. En als je alleen maar 'alleen' bent is die bevestiging krijgen lastig. En dan kan ik begrijpen dat je het gevoel zou kunnen krijgen dat je faalt in het leven, met alle negatieve gevoelens van dien.

Maar nogmaals, dit is voor mij een invulling. Bij TO werkt het misschien totaal anders. Maar dat zou mijn leven echt ondragelijk maken.
Psychische pijn kan, net als fysieke pijn, een goede reden zijn voor euthanasie.
Ik denk niet dat dat met een gevoel van falen te maken heeft. Meer met de wetenschap dat de pijn niet meer overgaat, het lijden uitzichtloos is. Maar ook dit is maar een mening natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Nachtvlindertje, je vraag klinkt bijna als een verwijt.
Je hebt in feite geluk dat je het niet begrijpt.
In wezen begrijp ik het ook niet echt, want ik heb in de situatie gezeten die Ans beschrijft, en toch vond ik het leven niet onverdragelijk, alleen maar heel moeilijk.
Ik denk dat er geen logische verklaring is waarom mensen zich zó ellendig of waardeloos kunnen voelen.
Het is verschrikkelijk dat een mens dat kan ervaren, vrijwel onophoudelijk, en dat je niets of vrijwel niets kunt doen als je naast haar of hem staat.
Het beste wat je misschien kunt doen is luisteren naar wat iemand nodig heeft als het leven zo zwaar is.
nounou
Ik leef van harte met je mee. Voor de komende tijd, is dagbesteding via WMO, via de gemeente, eventueel tijdelijk, op een voor jou plezierige plek, binnen of buiten, misschien een idee? Voor afleiding, zonder iets te moeten? Even buiten het hulpverleningscircuit? Super veel sterkte gewenst!
Meelezer hier... ook vanuit mij een virtuele knuffel en ik lees je. Je hebt altijd een “luisterend” oor op het forum. :redrose:
Veel ervaring met depressie in mijn familie, zelf tweemaal zware depressie incl. suïcide-drang en het hele rataplan en sinds enkele jaren zelf behandelaar gericht op depressie. Ik hoop zo ontzettend dat linksom of rechtsom het leven draaglijker wordt of dat je wens bij blijvende ondraaglijkheid wordt gerespecteerd. :heart:

(Ik schreef jarenlang onder een andere naam op het forum maar ivm herkenning op anoniem en nieuwe nick)
anoniem_371087 wijzigde dit bericht op 15-10-2018 22:05
Reden: Toevoeging
24.30% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Vliegje, hoe gaat het ?
Ken je dit lied van Boudewijn de Groot en Elly Nieman (die van Elly & Rikkert) - 'Meester Prikkebeen' ?
Het is uit 1968, toen was jij geloof ik nog niet eens geboren :)
Zo'n mooi melancholisch lied.

https://www.youtube.com/watch?v=S7N7L-XlJO4
nounou
Misschien heb ik er overheen gelezen maar
heb je een indicatie gehad wanneer de kliniek met haar besluit komt?
Verder heel veel sterkte, ik snap dat je dood wilt. En wat sterk van je dat je het no zo lang hebt gerekt om je kinderen, hebben zij een goed vangnet als jij er niet meer bent?
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Strontvlieg, ik kom nu je topic tegen. We hebben wel eens "gepraat" in een topic van mij. Ik snap dat je lijden zo ontzettend ondraaglijk kan zijn. Daarom een hele dikke knuffel van mij.
nachtvlindertje85 schreef:
15-10-2018 08:52
Ik vraag me dan echt af wat dan je dag zo ondraaglijk maakt? Ik neem aan dat je nu niet werkt en dus vooral thuis zit?
Verder vraag ik me af waarom je denkt dat het beter is aan de andere kant? Wat is zo verschrikkelijk aan het bewustzijn? Dat is denk wat ik nog probeer te begrijpen maar maar niet lijk te snappen.
Soms kom je op een punt dat vragen stellen gewoon net niet gepast is. Je hoeft het niet te begrijpen om begrip te kunnen tonen. Je hoeft niet zelf je been te breken om te kunnen begrijpen hoe de pijn is. Dan zeg je beterschap en goh wat rot voor je dat je nu zo beperkt bent in je bewegingsvrijheid. Daar hoef je dus echt niet zelf een been voor te breken om dat stukje medeleven te kunnen tonen. Zo werkt het met andere dingen ook: je hoeft het niet te begrijpen om medeleven te kunnen tonen.

Ik vind dat je vragen zodanig gesteld zijn dat er alleen maar onbegrip uit straalt. Ik voel me al defensief als ik je vragen lees, misschien dat Vliegje dat ook heeft. Alsof ze jou moet gaan overtuigen van haar gevoel. Ze voelt zich kut. Megakut. (bijna) Elke dag. Nee, ik begrijp dat niet, gelukkig. Maar ik vind het oprecht wel heel rot voor haar dat ze zich zo voelt.

Ik hoop dat als ik hier een knuffel of wat lieve woorden hier achterlaat, dat dat misschien een lichtpuntje is voor haar. Dat ze zich gezien en gehoord voelt. En niet dat ze zich hier ook nog moet verantwoorden waarom ze zich zo voelt en waarom ze dit traject in is gegaan.
Vliegje, hoe is het? Een van mijn kleine hulpmiddelen als ik onder of boven mijn gevoelsgrens zit, is het bekijken van lieve/grappige dierenplaatjes. Ik plaats er een voor je. Misschien vind je hem ook grappig. Afbeelding
Ik wil je nog een keer heel veel sterkte wensen.. :hug: :hug: :hug:

Ik heb een periode veel last gehad van paniekaanvallen. Op die momenten heb ik ervaren hoe extreem zwaar het kan zijn (zonder dat anderen kunnen zien hoe groot de angst is en hoe weinig uitwegen er op zo'n moment zijn). Ik besef ontzettend goed hoeveel geluk ik heb gehad dat ik die periode achter me heb kunnen laten. Was me dat niet gelukt (had net zo goed gekund), dan had ik het niet tot nu toe uitgehouden.

Ik heb mateloos veel respect voor je. :rose:
Nog een aanvulling: ik heb dus 'gewoon' geluk gehad dat ik me nu weer goed voel. Jij hebt in al die jaren 100x zo hard geknokt om beter te worden. En 1000x zoveel moeten doorstaan.. Daar twijfel ik geen seconde aan.
Alle reacties Link kopieren
Vliegje, ik weet niet of je nog leeft, maar hier een lied van Peter Gabriel 'Mercy Street', wat hij schreef voor dichteres Anne Sexton, die een einde aan haar leven maakte.
https://www.youtube.com/watch?v=DYw9UrsFJa4
nounou
Bij toeval heb ik deze docu pas bekeken op youtube, over een jonge vrouw die geen lijdensweg wil voor ze sterft. Ze is 26, wordt nachtvlindertje genoemd.

Ik vond het erg aangrijpend voor wie er meer van wil weten: https://youtu.be/X8ulmEFY2Fs
Titel: Nachtvlinder, de laatste dagen van Priscilla.

Er is nog een docu te vinden die gaat over een meisje met uitzichtloos lijden op het psychisch vlak. Ik meen "De laatste dagen van Aurelia" waarin men heel goed laat zien hoe alles in zijn werk gaat en wat de Levenseindekliniek voor je kan betekenen.
Die link heb ik hier op het forum gevonden sorry als het dubbelop is.

Wat ik tegen je moet zeggen weet ik niet alleen dat ik heel erg met je meeleef. Het lijkt me zo onwerkelijk om zelf de knoop door te hakken en de dagen af te tellen Vliegje. Ik hoop dat alles verloopt zoals je dat zelf wil en men je besluit respecteert.
<3
Ik wil je graag sterkte wensen en mijn medeleven tonen. :rose: :'-( :-...
Ik zie de topic al een tijdje voorbij komen en heb het tot aan nu toe vermeden om mee te lezen, omdat ik het te pijnlijk vind, aangezien ik zelf worstel met het leven te verdragen.
Ik heb niks zinnigs te zeggen of te brengen, wil alleen heel graag mijn medeleven tonen en een virtuele knuffel overbrengen.
Ik ben er nog hoor. Vooral meegeleverd, schrijven lukte niet echt. Ik ben nu niet thuis maar misschien lukt het vanavond nog om wat te schrijven. Bedankt voor jullie lieve reacties.
Alle reacties Link kopieren
Je bent er nog. Daar ben ik blij om, en tegelijk voor jou niet, denk ik.
Hopelijk krijg je snel bericht van je contactpersoon bij de Levenseindekliniek zodat er wat schot komt in de begeleiding.
Fijn om wat van je te horen, Vliegje :)
nounou
Alle reacties Link kopieren
hai vliegje :bigkiss: , fijn dat je iets laat horen.
...
Alle reacties Link kopieren
Wauw, wat intens. Ik hoop dat je inderdaad de rust kan vinden, op welke manier dan ook. ❤️
Alle reacties Link kopieren
Hoi Strontvlieg,
Zou jij hypnotherapie overwegen om te doen?
Ik weet dat je al heel veel hebt gedaan maar omdat je vertelde dat je in ieder geval zoveel mogelijk zou willen hebben geprobeerd dacht ik dit ook te vermelden.
Via hypnotherapie kom je in kontakt met vaak onderbewuste lagen van het bewustzijn waar meer kennis zit en informatie aangaande onszelf.
Dingen waar we met ons dagbewustzijn niet bij kunnen.

Het is misschien onbekend en 'raar' but why not try it??
Veel van je weg is onbekend voor je.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven