Psyche
alle pijlers
Twijfel en piekeren over keuze in loopbaan
vrijdag 20 oktober 2017 om 07:50
Hoi iedereen,
ik ben nieuw op dit forum en ik zit met een probleem... een luxeprobleem zullen vele zeggen maar ik blijf piekeren en twijfelen dat het mijn leven zwaar beïnvloed...
Ik werk bij de politie en het werk dat ik nu doe, doe ik graag... Dat is iets dat vast staat. Ik heb ook altijd van toen ik klein was bij de politie willen werken. Ik ben nu momenteel 33 jaar en ben ook pas papa geworden voor de eerste keer.
Ik werk in een klein team en onze teamleider is nu naar een andere dienst vertrokken... Ik heb altijd een heel goede band met onze teamleider gehad waardoor ik ook veel "beleidstaken" toegewezen kreeg. Ik kreeg veel waardering en appreciatie... Wat altijd leuk is natuurlijk...
Nu valt dat weg doordat ze naar een andere dienst is vertrokken.
Het beleid heeft mij nu de vraag gesteld of ik haar plaats wil innemen. Leuk zou je denken? Ja da dacht ik in het begin ook, al vermoed ik dat het vooral men ego was dat voor mij sprak...
Ik zou dus die plaats kunnen innemen maar de bedoeling is dan wel dat ik zo snel mogelijk meedoe voor promotieexamens... Iets wat heel veel voorbereiding vraagt en iets wat ik normaal gezien pas gepland had over een aantal jaren.
Het feit dat je op die plaats zit en dan uiteindelijk niet zou slagen voor die examens, zou een beetje belachelijk overkomen denk ik dan? Men kan wel een paar keer meedoen maar toch...?
Ook weet ik niet of ik dit mentaal al aankan. Inhoudelijk kan ik de job wel aan, maar ik weet niet of ik op deze moment al kan omgaan met die extra druk en verantwoordelijkheid van teamleider... Ik twijfel enorm hierover en ik blijf maar piekeren.
Ik heb het gevoel dat ik nu deze kans heb gemist door mijn eigen schuld... Sommige zeggen dat ik het gewoon moest proberen, maar zo gemakkelijk is dat niet... Even "proberen" en daarna terugkeren naar je oude plaats komt ook wel vreemd over.
Ik weet dat ik naar de toekomst toe zeker ambitie heb om dat te proberen maar ik blijf het gevoel hebben dat die men enige kans was. Wat in theorie niet zo is want men kan elk jaar meedoen voor promotie examens. Maar ondertussen zal natuurlijk die vacature voor teamleider reeds ingevuld zijn...
Luxe probleem i know maar iemand die hier ervaring mee heeft op werkgebied (of persoonlijk gebied)?
Alvast bedankt
ik ben nieuw op dit forum en ik zit met een probleem... een luxeprobleem zullen vele zeggen maar ik blijf piekeren en twijfelen dat het mijn leven zwaar beïnvloed...
Ik werk bij de politie en het werk dat ik nu doe, doe ik graag... Dat is iets dat vast staat. Ik heb ook altijd van toen ik klein was bij de politie willen werken. Ik ben nu momenteel 33 jaar en ben ook pas papa geworden voor de eerste keer.
Ik werk in een klein team en onze teamleider is nu naar een andere dienst vertrokken... Ik heb altijd een heel goede band met onze teamleider gehad waardoor ik ook veel "beleidstaken" toegewezen kreeg. Ik kreeg veel waardering en appreciatie... Wat altijd leuk is natuurlijk...
Nu valt dat weg doordat ze naar een andere dienst is vertrokken.
Het beleid heeft mij nu de vraag gesteld of ik haar plaats wil innemen. Leuk zou je denken? Ja da dacht ik in het begin ook, al vermoed ik dat het vooral men ego was dat voor mij sprak...
Ik zou dus die plaats kunnen innemen maar de bedoeling is dan wel dat ik zo snel mogelijk meedoe voor promotieexamens... Iets wat heel veel voorbereiding vraagt en iets wat ik normaal gezien pas gepland had over een aantal jaren.
Het feit dat je op die plaats zit en dan uiteindelijk niet zou slagen voor die examens, zou een beetje belachelijk overkomen denk ik dan? Men kan wel een paar keer meedoen maar toch...?
Ook weet ik niet of ik dit mentaal al aankan. Inhoudelijk kan ik de job wel aan, maar ik weet niet of ik op deze moment al kan omgaan met die extra druk en verantwoordelijkheid van teamleider... Ik twijfel enorm hierover en ik blijf maar piekeren.
Ik heb het gevoel dat ik nu deze kans heb gemist door mijn eigen schuld... Sommige zeggen dat ik het gewoon moest proberen, maar zo gemakkelijk is dat niet... Even "proberen" en daarna terugkeren naar je oude plaats komt ook wel vreemd over.
Ik weet dat ik naar de toekomst toe zeker ambitie heb om dat te proberen maar ik blijf het gevoel hebben dat die men enige kans was. Wat in theorie niet zo is want men kan elk jaar meedoen voor promotie examens. Maar ondertussen zal natuurlijk die vacature voor teamleider reeds ingevuld zijn...
Luxe probleem i know maar iemand die hier ervaring mee heeft op werkgebied (of persoonlijk gebied)?
Alvast bedankt
vrijdag 20 oktober 2017 om 08:01
Ik had het gewoon geprobeerd als ik jou was. Je bent niet voor niets gevraagd en vaak zie je van te voren allemaal beren op de weg die toch mee blijken te vallen. En het is helemaal niet raar om weer terug te gaan naar je oude functie, mocht het niet bevallen. Ik zie in mijn omgeving wel vaker dat mensen (om wat voor reden dan ook) een stapje terugdoen. Maar wat wil je met je topic? Want ik denk te lezen dat je nu niet meer kan reageren of wel?
vrijdag 20 oktober 2017 om 08:23
vrijdag 20 oktober 2017 om 09:28
Bespreek het met je leidinggevende of HR en kijk of je bijvoorbeeld een aanlooptraject kunt krijgen of een soort traineeship waarmee je kunt onderzoeken of leidinggevende zijn iets voor jou is. Daarmee zeg je niet direct nee maar wel: ik heb meer tijd en ruimte nodig. Zij willen het snel maar je bent niet verplicht om hun agenda te volgen en daarmee jezelf volledig weg te cijferen. Zij hebben er ook baar bij wanneer het op een bestendige manier gaat. Zij kunnen ook een interim aan stellen terwijl jij naar die plek toe groeit.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
