Psyche
alle pijlers
Twijfels aan mijn geloof
maandag 17 augustus 2009 om 21:20
Na lang aarzelen wil ik hier mijn verhaal plaatsen.
Ik ben een Islamitische vrouw van 30+ en ben moslim. Al sinds een aantal jaren begin ik te twijfelen aan mijn religie. Deze twijfel was een lang proces van veel lezen en nadenken.
Uit mijn geloof stappen is geen optie, gelukkig heb ik niet al te strenge familie en loop ik verder vrij westers bij.
Maar toch is er dat gevoel van onbehagen die dagelijks aan mij knaagt. Ik kan niet 100% leven zoals ik dat zou willen en vaak moet ik een masker opzetten als ik bij andere moslims ben.
Zijn er wellicht andere (islamitische) dames die ook dit gevoel hebben?
Ik ben een Islamitische vrouw van 30+ en ben moslim. Al sinds een aantal jaren begin ik te twijfelen aan mijn religie. Deze twijfel was een lang proces van veel lezen en nadenken.
Uit mijn geloof stappen is geen optie, gelukkig heb ik niet al te strenge familie en loop ik verder vrij westers bij.
Maar toch is er dat gevoel van onbehagen die dagelijks aan mij knaagt. Ik kan niet 100% leven zoals ik dat zou willen en vaak moet ik een masker opzetten als ik bij andere moslims ben.
Zijn er wellicht andere (islamitische) dames die ook dit gevoel hebben?
maandag 24 augustus 2009 om 11:00
quote:zusenzo schreef op 24 augustus 2009 @ 10:29:
Volgens mij is dat eerder traditie, die sociale controle, ik bedoel er is er maar 1 die oordeelt over hoe jij gelooft en je gelooft uitoefent en dat is god zelf.
Die hele sociale controle op hoe jij gelooft en je geloof uitoefent is gewoon bemoeienis en heeft niks met de koran te maken.
In een hadieth staat dat als jij iemand een zonde ziet plegen jij die persoon daarover mag aanspreken. Sterker nog het is je plicht en
(even in mijn eigen woorden, de hadieth kan ik opzoeken als je wil).
Ik heb ooit lessen gehad en daar werd ons dit geleerd. Nu heb ik dat altijd aan de kant geschoven omdat het mij niet boeit hoe iemand gelooft en zonden pleegt, maar genoeg moslims die elke gelegenheid aangrijpen om je te corrigeren.
Verder heb je ook gelijk dat dit erg cultuurgebonden is.
Ik werd trouwens ooit aangesproken door een berkeerling op het feit waarom ik geen hoofddoek draag en of ik wel weet wat voor zonde ik mij daar op de hals haal.
Frizzy ik geloof wel in God, maar ik vind het heel moeilijk te geloven dat God die de schepper is van aarde en heelal zich druk zou maken of mijn tenen te zien zijn als ik buiten loop. Ik vind het moeilijk te geloven dat Moeder Theresa eeuwig in de hel moet branden omdat ze niet in Allah geloofde, ik vind het moeilijk te geloven dat God ons verbied om van mensen te houden die niet in Hem geloven.
Ik heb heel vaak vragen gesteld aan geleerden via mail, ik kreeg dan altijd te horen, dat de twijfel van Sataan komt en dat ik mij meer moet gaan verdiepen in het geloof en meer de Koran moet gaan lezen zodat de twijfels vanzelf weer over gaan.
Frizzy weet je wat grappig is, veel moslims kennen hun eigen geloof niet. Ze weten alleen wat door hun ouders is verteld en overgedragen. Zo was ik ook. Totdat ik ging lezen en dan ontdek je dingen die ik als kind nooit had geweten. En dan kan je eigenlijk 2 dingen doen. Of afstand nemen, of je radicaliseert.
Volgens mij is dat eerder traditie, die sociale controle, ik bedoel er is er maar 1 die oordeelt over hoe jij gelooft en je gelooft uitoefent en dat is god zelf.
Die hele sociale controle op hoe jij gelooft en je geloof uitoefent is gewoon bemoeienis en heeft niks met de koran te maken.
In een hadieth staat dat als jij iemand een zonde ziet plegen jij die persoon daarover mag aanspreken. Sterker nog het is je plicht en
(even in mijn eigen woorden, de hadieth kan ik opzoeken als je wil).
Ik heb ooit lessen gehad en daar werd ons dit geleerd. Nu heb ik dat altijd aan de kant geschoven omdat het mij niet boeit hoe iemand gelooft en zonden pleegt, maar genoeg moslims die elke gelegenheid aangrijpen om je te corrigeren.
Verder heb je ook gelijk dat dit erg cultuurgebonden is.
Ik werd trouwens ooit aangesproken door een berkeerling op het feit waarom ik geen hoofddoek draag en of ik wel weet wat voor zonde ik mij daar op de hals haal.
Frizzy ik geloof wel in God, maar ik vind het heel moeilijk te geloven dat God die de schepper is van aarde en heelal zich druk zou maken of mijn tenen te zien zijn als ik buiten loop. Ik vind het moeilijk te geloven dat Moeder Theresa eeuwig in de hel moet branden omdat ze niet in Allah geloofde, ik vind het moeilijk te geloven dat God ons verbied om van mensen te houden die niet in Hem geloven.
Ik heb heel vaak vragen gesteld aan geleerden via mail, ik kreeg dan altijd te horen, dat de twijfel van Sataan komt en dat ik mij meer moet gaan verdiepen in het geloof en meer de Koran moet gaan lezen zodat de twijfels vanzelf weer over gaan.
Frizzy weet je wat grappig is, veel moslims kennen hun eigen geloof niet. Ze weten alleen wat door hun ouders is verteld en overgedragen. Zo was ik ook. Totdat ik ging lezen en dan ontdek je dingen die ik als kind nooit had geweten. En dan kan je eigenlijk 2 dingen doen. Of afstand nemen, of je radicaliseert.
maandag 24 augustus 2009 om 11:21
Hmmmm ja ik kan de zaken die jij noemt ook moeilijk geloven. Dat is precies de reden dat ik een religie aanhang die niet zo tegen de zaken aanhangt. Ik snap eigenlijk ook niet waarom men zich zo met die schepping bezighoudt, vindt het hier en nu belangrijker.
Oei wat een lastig antwoord, meer bidden en de schuld aan Satan geven. Wat kun je daar nou mee?
Ik weet dat héél veel moslims hun eigen geloof niet kennen. Maar hierbij moet ik bekennen dat ik denk dat dat bij veel religies zo is. Als je religieus wordt opgevoed ga je vaak niet zelf zoeken naar antwoorden, maar volg je gewoon op wat je meekrijgt.
Moet je als moslim het hele pakket nemen? Kun je niet, zoals ik eerder iemand hoorde zeggen, voor jou de essentie eruit halen en er je eigen betekenissen aan geven? Voor jezelf tenminste, zonder dat nou uitgebreid uit de doeken te doen...
Ik heb eens gesproken met een man over de Islam, waarin ik uitlegde dat ik alle regels uit de Islam zo lastig vind. Naar mijn idee hoort religie niet doorspekt (oh jee wat een taalgebruik...) te zijn van regels. Hij legde mij uit dat ook de Islam gaat om de essentie, niet om de bijzaken die vaak uitgebouwd worden door cultuur. Hij weerlegde veel van mijn woorden, en interpreteerde een aantal zaken anders dan ik ken van de meeste moslims. Ik vond hem heel bijzonder, alsof hij verlicht was. Achteraf vertelde een bevriende moslim dat deze man imam is.
Ik denk dat er meer gelovige moslims zijn die er andere ideeen op na houden. Minder star dan de geleerden die op jouw hebben gereageerd. Een vrijere interpretatie van de Koran.
Omdat ik persoonlijk geinteresseerd ben geraakt ga ik eens om mij heen informeren over twijfelende moslims.
Zoals ik al zei, ik vind twijfels over je geloof juist goed. Voor jou is het natuurlijk wel heel lastig dat je omgeving zich hiermee bemoeit...
Oei wat een lastig antwoord, meer bidden en de schuld aan Satan geven. Wat kun je daar nou mee?
Ik weet dat héél veel moslims hun eigen geloof niet kennen. Maar hierbij moet ik bekennen dat ik denk dat dat bij veel religies zo is. Als je religieus wordt opgevoed ga je vaak niet zelf zoeken naar antwoorden, maar volg je gewoon op wat je meekrijgt.
Moet je als moslim het hele pakket nemen? Kun je niet, zoals ik eerder iemand hoorde zeggen, voor jou de essentie eruit halen en er je eigen betekenissen aan geven? Voor jezelf tenminste, zonder dat nou uitgebreid uit de doeken te doen...
Ik heb eens gesproken met een man over de Islam, waarin ik uitlegde dat ik alle regels uit de Islam zo lastig vind. Naar mijn idee hoort religie niet doorspekt (oh jee wat een taalgebruik...) te zijn van regels. Hij legde mij uit dat ook de Islam gaat om de essentie, niet om de bijzaken die vaak uitgebouwd worden door cultuur. Hij weerlegde veel van mijn woorden, en interpreteerde een aantal zaken anders dan ik ken van de meeste moslims. Ik vond hem heel bijzonder, alsof hij verlicht was. Achteraf vertelde een bevriende moslim dat deze man imam is.
Ik denk dat er meer gelovige moslims zijn die er andere ideeen op na houden. Minder star dan de geleerden die op jouw hebben gereageerd. Een vrijere interpretatie van de Koran.
Omdat ik persoonlijk geinteresseerd ben geraakt ga ik eens om mij heen informeren over twijfelende moslims.
Zoals ik al zei, ik vind twijfels over je geloof juist goed. Voor jou is het natuurlijk wel heel lastig dat je omgeving zich hiermee bemoeit...
zondag 30 augustus 2009 om 13:47
Frizzy (en Virginia natuurlijk), het gaat voor mij ook om de essentie van de religie. Ik heb een enorme hekel aan het regeltjes-n*ken, zoals ik dat stiekem voor mezelf noem. Maar voor veel moslims is dat wel heel belangrijk, waarbij ze dan soms de essentie voor mijn gevoel uit het oog verliezen. Ik denk inderdaad dat de vraag of je wel of niet in een God gelooft heel belangrijk is (maar daar ben je misschien nog niet uit), aan de hand van het antwoord kun je kijken hoe je verder wilt gaan.
Hoe gaat het met vasten? Want dat lijkt me extra moeilijk wanneer je er niet echt achter staat of vergis ik me daar in?
Hoe gaat het met vasten? Want dat lijkt me extra moeilijk wanneer je er niet echt achter staat of vergis ik me daar in?
zondag 30 augustus 2009 om 14:06
Ik was gister naar de Poldermoskee, waar Khalid Yasin een lezing gaf.
Een groot deel ging over dat men eens moet leren om religie en geloof te scheiden.
Virginia ik heb erg veel aan je gedacht, want ik wilde deze man jouw twijfels voorleggen.
Helaas durfde ik niet zo goed, als enige niet-moslim, de aandacht op mij te vestigen.
Maar volgens mij houden vooral degenen die weinig van hun geloof weten erg vast aan die regeltjes, die vaak cultuur zijn ipv geloof.
Ik blijf erbij dat het goed zou zijn eens met een echte geleerde te gaan praten.
Iemand die jou vrij laat en ruimte geeft.
Een groot deel ging over dat men eens moet leren om religie en geloof te scheiden.
Virginia ik heb erg veel aan je gedacht, want ik wilde deze man jouw twijfels voorleggen.
Helaas durfde ik niet zo goed, als enige niet-moslim, de aandacht op mij te vestigen.
Maar volgens mij houden vooral degenen die weinig van hun geloof weten erg vast aan die regeltjes, die vaak cultuur zijn ipv geloof.
Ik blijf erbij dat het goed zou zijn eens met een echte geleerde te gaan praten.
Iemand die jou vrij laat en ruimte geeft.
zondag 30 augustus 2009 om 14:11
Diaantje, ik denk dat je de Islam ongeveer kunt vergelijken met Jehovagetuigen. Als je daar uitstapt, mag je zelfs geen contact meer met familie etc.
Ik kan me niet voorstellen dat dit de bedoeling is van een god, allah of jehova....dat men jou de rug toekeert. Maar het gebeurt wél! Onbegrijpelijk vind ik dat. Men preekt dat god liefde is....
Ik heb 1 dochter en zij is gelukkig op haar manier, haar keuzes. Ze woont in het buitenland, getrouwd met een Zwitser. Maar ik ben heel blij dat zij erg gelukkig is, is het dat niet wat ouders voor hun kinderen wensen?
Ik ben ook in een gelovig gezin opgegroeid, maar mijn zusters (3) en ik doen er helemaal niets meer aan...als zoiets met de paplepel ingegoten wordt, is het geen eigen keuze vind ik.
Ik kan me niet voorstellen dat dit de bedoeling is van een god, allah of jehova....dat men jou de rug toekeert. Maar het gebeurt wél! Onbegrijpelijk vind ik dat. Men preekt dat god liefde is....
Ik heb 1 dochter en zij is gelukkig op haar manier, haar keuzes. Ze woont in het buitenland, getrouwd met een Zwitser. Maar ik ben heel blij dat zij erg gelukkig is, is het dat niet wat ouders voor hun kinderen wensen?
Ik ben ook in een gelovig gezin opgegroeid, maar mijn zusters (3) en ik doen er helemaal niets meer aan...als zoiets met de paplepel ingegoten wordt, is het geen eigen keuze vind ik.
zondag 30 augustus 2009 om 16:56
Bedankt dames weer voor jullie lieve reacties.
Sasati ik begrijp wat je bedoelt en ik ben blij dat jij een manier hebt gevonden om hiermee om te gaan.
De laatste dagen zit ik in een emotionele achtbaan. Ramadan is immers de maand van bezinning en meditatie. Ik denk non-stop aan wat ik moet doen. Als ik in mijn bed lig maalt alles door mijn hoofd, maar ik kom er gewoon niet uit. Vasten is voor mij best moeilijk ja, vooral door alle twijfel.
Frizzy wat supertof van jou dat je dat wilde vragen en aan mij dacht. Khallid Yassin is een bekeerde Amerikaan (als ik mij niet vergis). Ik heb ooit wel wat van hem gehoord en is volgens mij vrij liberaal. Ik ben trouwens heel benieuwd verder naar jou bevindingen. Wat jij zegt over regeltjes klopt volgens mij wel. Cultuur en Islam zijn natuurlijk 2 aparte dingen, maar je ziet vaak dat men dat verwart met elkaar en door elkaar gooit, zodat je op een gegeven moment niet weet of dat nou niet mag vanuit je cultuur of vanuit je geloof.
Ik zou best wel een geleerde willen spreken, maar dan zou het wel eentje moeten zijn die vrij liberaal zijn en helaas zijn die in Nederland nog niet echt te vinden.
Ik heb ook wel eens via mail vragen gesteld aan zogenaamde internet imams, maar daar werd ik ook niet vrolijk van.
Namma zo hoort het ook, je kinderen los kunnen laten en hun eigen keuzes respecteren, hoe moeilijk dat ook misschien wel kan zijn.
Sasati ik begrijp wat je bedoelt en ik ben blij dat jij een manier hebt gevonden om hiermee om te gaan.
De laatste dagen zit ik in een emotionele achtbaan. Ramadan is immers de maand van bezinning en meditatie. Ik denk non-stop aan wat ik moet doen. Als ik in mijn bed lig maalt alles door mijn hoofd, maar ik kom er gewoon niet uit. Vasten is voor mij best moeilijk ja, vooral door alle twijfel.
Frizzy wat supertof van jou dat je dat wilde vragen en aan mij dacht. Khallid Yassin is een bekeerde Amerikaan (als ik mij niet vergis). Ik heb ooit wel wat van hem gehoord en is volgens mij vrij liberaal. Ik ben trouwens heel benieuwd verder naar jou bevindingen. Wat jij zegt over regeltjes klopt volgens mij wel. Cultuur en Islam zijn natuurlijk 2 aparte dingen, maar je ziet vaak dat men dat verwart met elkaar en door elkaar gooit, zodat je op een gegeven moment niet weet of dat nou niet mag vanuit je cultuur of vanuit je geloof.
Ik zou best wel een geleerde willen spreken, maar dan zou het wel eentje moeten zijn die vrij liberaal zijn en helaas zijn die in Nederland nog niet echt te vinden.
Ik heb ook wel eens via mail vragen gesteld aan zogenaamde internet imams, maar daar werd ik ook niet vrolijk van.
Namma zo hoort het ook, je kinderen los kunnen laten en hun eigen keuzes respecteren, hoe moeilijk dat ook misschien wel kan zijn.
zondag 30 augustus 2009 om 17:08
Hee Virginia, inderdaad is dat die bekeerde imam.
Ik ging hem net even googlen en toen kwam ik ook tegen dat hij omstreden zou zijn, maar ik vond het juist zo verhelderend dat hij geloof en cultuur uit elkaar trok en dat hij elke moslim aansprak op zijn/haar verantwoordelijkheden naar de (Westerse) maatschappij.
Ik begreep dat hij voorlopig nog wel even in Nederland is, maar geen idee of en hoe je met hem in contact zou kunnen komen.
Misschien kan de Poldermoskee je wel verder helpen, om een liberaal te vinden om mee te praten?
De lezingen speciaal voor vrouwen, daar heb ik een website van: www.compassion-in-islam.com .
Had ik je al verteld dat ik meerdere moslims heb bevraagd naar wat je zou moeten doen als twijfelende moslim?
Het grappige is (of eigenlijk is het helemaal niet grappig, net hoe je het bekijkt), de minst ontwikkelde moslims geven inderdaad het antwoord: "Als je twijfels hebt komt dat door de duivel, gewoon meer de Koran lezen." Echter de wat meer geleerde moslims zeiden direct: "Ja dat kan toch, twijfel? Vind ik niet zo gek hoor." Zij adviseerden om er vooral veel over te praten met andere moslims of een imam. Een vriend van mij zei trouwens, dat als een imam jou als antwoord geeft dat het door de duivel komt en dat je meer de Koran moet lezen, dit een slechte imam is.
Maar goed, ikzelf heb dus het idee dat je dit soort dingen best zou kunnen bespreken bij de Poldermoskee.
Het publiek is zo jong en staat zo open voor vanalles.
De sfeer was ook echt heel open, en er werden vragen gesteld aan Khalid Yasin waarmee mensen zich echt heel kwetsbaar opstelden.
Vond ik mooi.
Kan me voorstellen dat het vasten heel zwaar voor je moet zijn!
Misschien helpt het om de reden van het vasten wat persoonlijker voor jou te maken?
Je eigen invulling te geven aan de bezinning?
Ik weet niet waarom, maar ik voel gewoon zo met je mee!
Laat je het weten als ik iets voor je kan doen?
Sterkte!
Ik ging hem net even googlen en toen kwam ik ook tegen dat hij omstreden zou zijn, maar ik vond het juist zo verhelderend dat hij geloof en cultuur uit elkaar trok en dat hij elke moslim aansprak op zijn/haar verantwoordelijkheden naar de (Westerse) maatschappij.
Ik begreep dat hij voorlopig nog wel even in Nederland is, maar geen idee of en hoe je met hem in contact zou kunnen komen.
Misschien kan de Poldermoskee je wel verder helpen, om een liberaal te vinden om mee te praten?
De lezingen speciaal voor vrouwen, daar heb ik een website van: www.compassion-in-islam.com .
Had ik je al verteld dat ik meerdere moslims heb bevraagd naar wat je zou moeten doen als twijfelende moslim?
Het grappige is (of eigenlijk is het helemaal niet grappig, net hoe je het bekijkt), de minst ontwikkelde moslims geven inderdaad het antwoord: "Als je twijfels hebt komt dat door de duivel, gewoon meer de Koran lezen." Echter de wat meer geleerde moslims zeiden direct: "Ja dat kan toch, twijfel? Vind ik niet zo gek hoor." Zij adviseerden om er vooral veel over te praten met andere moslims of een imam. Een vriend van mij zei trouwens, dat als een imam jou als antwoord geeft dat het door de duivel komt en dat je meer de Koran moet lezen, dit een slechte imam is.
Maar goed, ikzelf heb dus het idee dat je dit soort dingen best zou kunnen bespreken bij de Poldermoskee.
Het publiek is zo jong en staat zo open voor vanalles.
De sfeer was ook echt heel open, en er werden vragen gesteld aan Khalid Yasin waarmee mensen zich echt heel kwetsbaar opstelden.
Vond ik mooi.
Kan me voorstellen dat het vasten heel zwaar voor je moet zijn!
Misschien helpt het om de reden van het vasten wat persoonlijker voor jou te maken?
Je eigen invulling te geven aan de bezinning?
Ik weet niet waarom, maar ik voel gewoon zo met je mee!
Laat je het weten als ik iets voor je kan doen?
Sterkte!
zondag 30 augustus 2009 om 17:31
Wat ben je toch een hartverwarmend mens Frizzy.
Ik zal eens kijken op de site, bedankt daarvoor.
Ja ik las ook eens dat Khallid Yassin omstreden is, maar goed dat ben je al gauw tegenwoordig.
Herkenbaar dat van die duivel haha. Weet je wat grappig is. Tijdens de ramadan zijn de duivels opgesloten en zijn de poorten van de hel gesloten en die van het paradijs geopend. Dan vraag ik mij af waar die twijfels vandaan komen, immers de duivel kan het niet zijn, want die is opgesloten.
Ik heb vaak dit soort discussies met mijn ouders en zussen, gewoon om ze een beetje uit te lokken en te prikkelen. Maar ze zijn zeer standvastig en laten zich niet snel uit het veld slaan door dit soort vragen. Als ze horen dat iemand de islam heeft verlaten zijn ze in shock en kunnen dat amper geloven dat er iemand is die dat serieus overweegt. Overigens de meeste moslims en over afvalligen wordt in eigen kring dan ook niet bepaald positief gesproken. Sterker nog ze worden vaak vervloekt, dus logisch eigenlijk dat je heel sterk in je schoenen moet staan om er openlijk voor uit te komen.
Ik denk persoonlijk dat ik voorlopig niet de islam kan verlaten. Puur omdat ik daar de moed niet voor heb. Wellicht zal ik er mijn eigen draai aan kunnen geven, maar dat zal met de jaren moeilijker gaan worden omdat mijn kinderen ouder worden en op de manier zoals ik ze opvoed krijgen ze weinig mee van de islam en dat is mijn verantwoordelijkheid. Maar goed dat is een zorg voor later, wie weet hoe mijn leven er dan voor staat.
Ik zal eens kijken op de site, bedankt daarvoor.
Ja ik las ook eens dat Khallid Yassin omstreden is, maar goed dat ben je al gauw tegenwoordig.
Herkenbaar dat van die duivel haha. Weet je wat grappig is. Tijdens de ramadan zijn de duivels opgesloten en zijn de poorten van de hel gesloten en die van het paradijs geopend. Dan vraag ik mij af waar die twijfels vandaan komen, immers de duivel kan het niet zijn, want die is opgesloten.
Ik heb vaak dit soort discussies met mijn ouders en zussen, gewoon om ze een beetje uit te lokken en te prikkelen. Maar ze zijn zeer standvastig en laten zich niet snel uit het veld slaan door dit soort vragen. Als ze horen dat iemand de islam heeft verlaten zijn ze in shock en kunnen dat amper geloven dat er iemand is die dat serieus overweegt. Overigens de meeste moslims en over afvalligen wordt in eigen kring dan ook niet bepaald positief gesproken. Sterker nog ze worden vaak vervloekt, dus logisch eigenlijk dat je heel sterk in je schoenen moet staan om er openlijk voor uit te komen.
Ik denk persoonlijk dat ik voorlopig niet de islam kan verlaten. Puur omdat ik daar de moed niet voor heb. Wellicht zal ik er mijn eigen draai aan kunnen geven, maar dat zal met de jaren moeilijker gaan worden omdat mijn kinderen ouder worden en op de manier zoals ik ze opvoed krijgen ze weinig mee van de islam en dat is mijn verantwoordelijkheid. Maar goed dat is een zorg voor later, wie weet hoe mijn leven er dan voor staat.
zondag 30 augustus 2009 om 17:43
Ik kan me wel voorstellen dat men in shock is als iemand de islam de rug toekeert.
Er wordt natuurlijk zo duidelijk benadrukt dat je dan allerlei erge dingen zullen overkomen...
Mijn idee is echter dat jij helemaal niet per definitie de islam moet verlaten, denk ook dat je dat niet perse wil.
Als ik het goed heb, wil je liever dat er een aantal vragen waar jij mee zit beantwoord hebben.
Je hebt iets tegen alle regels en voorschriften die je worden opgelegd.
Klopt dat?
Nou ben ik zelf natuurlijk geen moslim, dus misschien is het gek dat ik je dan adviseer raad te vragen juist aan moslims?
Ja inderdaad, tegenwoordig ben je als moslim al snel omstreden, zeker als je zoals hij, zo duidelijk bent in je mening.
De lezing was trouwens erg leuk gedaan, hij gebruikt veel humor.
Oh en die vrouw van de website is een Nederlandse bekeerling, misschien is het juist handig om met zo iemand te spreken?
Omdat je dan precies kan horen wat de Islam adviseert, ipv een 'culturele reactie'?
Ik wil anders best met je meegaan naar een van haar lezingen?
Er wordt natuurlijk zo duidelijk benadrukt dat je dan allerlei erge dingen zullen overkomen...
Mijn idee is echter dat jij helemaal niet per definitie de islam moet verlaten, denk ook dat je dat niet perse wil.
Als ik het goed heb, wil je liever dat er een aantal vragen waar jij mee zit beantwoord hebben.
Je hebt iets tegen alle regels en voorschriften die je worden opgelegd.
Klopt dat?
Nou ben ik zelf natuurlijk geen moslim, dus misschien is het gek dat ik je dan adviseer raad te vragen juist aan moslims?
Ja inderdaad, tegenwoordig ben je als moslim al snel omstreden, zeker als je zoals hij, zo duidelijk bent in je mening.
De lezing was trouwens erg leuk gedaan, hij gebruikt veel humor.
Oh en die vrouw van de website is een Nederlandse bekeerling, misschien is het juist handig om met zo iemand te spreken?
Omdat je dan precies kan horen wat de Islam adviseert, ipv een 'culturele reactie'?
Ik wil anders best met je meegaan naar een van haar lezingen?
zondag 30 augustus 2009 om 17:53
Ja Frizzy dat klopt de regeltjes en voorschriften daar heb ik moeite mee, heel veel moeite. Als je dat niet doet, word je zo gestraft en als je dat wel goed doet dan word je zo beloond.
Het draait bijna alleen om straffen en belonen.
De paradijs is onder de voorwaarden die de islam stelt bijna niet meer te bereiken voor de mens anno deze tijd.
Wat lief dat je mee wil, ik hou die optie zeker open. Ik vind het wel prettig tijdens zo een gesprek een persoon die niet "partijdig" is, omdat je zelf geen moslim bent.
Het draait bijna alleen om straffen en belonen.
De paradijs is onder de voorwaarden die de islam stelt bijna niet meer te bereiken voor de mens anno deze tijd.
Wat lief dat je mee wil, ik hou die optie zeker open. Ik vind het wel prettig tijdens zo een gesprek een persoon die niet "partijdig" is, omdat je zelf geen moslim bent.
zondag 30 augustus 2009 om 18:04
Ik snap dat hoor...
Alleen vraag ik mezelf nou al een tijdje af of dat nou échte regels zijn, of dat men dat ervan maakt.
Iemand die veel weet van de Islam zei tegen mij bijvoorbeeld dat de régel is dat je niet mag drinken, maar dat Allah weet men dat moeilijk vindt.
Dus dat Hij er begrip voor heeft dat sommigen drinken, en dat die mensen als de tijd rijp is leren hiermee te stoppen.
Belangrijkste is dat je tot inkeer komt en nog voor je dood vergiffenis kunt vragen.
Dus de regel is lang zo scherp niet, en dat zal dan voor meerdere regels gelden denk ik zo.
Wellicht zijn die voorwaarden allemaal leidraden om je leven zo goed mogelijk te leiden, en is het dus geen ramp als je steken laat vallen?
Zo is het in ieder geval in mijn geloof...
Als ik met je meega kan ik tenminste alle vragen stellen die een ander niet durft te vragen, puur omdat ik nou eenmaal blond geen moslim ben en dus wil leren.
Alleen vraag ik mezelf nou al een tijdje af of dat nou échte regels zijn, of dat men dat ervan maakt.
Iemand die veel weet van de Islam zei tegen mij bijvoorbeeld dat de régel is dat je niet mag drinken, maar dat Allah weet men dat moeilijk vindt.
Dus dat Hij er begrip voor heeft dat sommigen drinken, en dat die mensen als de tijd rijp is leren hiermee te stoppen.
Belangrijkste is dat je tot inkeer komt en nog voor je dood vergiffenis kunt vragen.
Dus de regel is lang zo scherp niet, en dat zal dan voor meerdere regels gelden denk ik zo.
Wellicht zijn die voorwaarden allemaal leidraden om je leven zo goed mogelijk te leiden, en is het dus geen ramp als je steken laat vallen?
Zo is het in ieder geval in mijn geloof...
Als ik met je meega kan ik tenminste alle vragen stellen die een ander niet durft te vragen, puur omdat ik nou eenmaal blond geen moslim ben en dus wil leren.
maandag 31 augustus 2009 om 11:31
Virginia, ik heb ook een hekel aan al die regeltjes, voor veel moslims lijkt dat het belangrijkste te zijn. Ik merk het hier ook op straat: 'Er is een stukje van je hals te zien!' (Ik draag een hoofddoek) Ik heb er wel eens op geantwoord dat mijn geloof in mijn hart zat en niet in mijn hoofddoek. Ik gruwel daar dus echt van, maar ben toch overtuigd moslim. Omdat ik dus geloof dat het om die essentie draait, al die regeltjes zijn niet te doen, daar kun je je nooit 100% aan houden (en volgens mij hoeft dat dus ook niet). Voor mij is het zo: ik bid (meestal alle vijf gebeden), ik vast, we geven aalmoezen en ik hoop op een dag de Haj te kunnen ondernemen. Verder probeer ik een 'goed mens' te zijn en dat alles bij elkaar lijkt me al moeilijk genoeg, zonder tigduizend regeltjes.
Misschien heb je niks aan mijn bijdragen, ik wil alleen maar aangeven dat er meerdere manieren zijn om de Islam te beleven, misschien kun jij jouw manier vinden en daar gelukkig mee zijn, het hoeft niet per se op de manier waarop je familie het doet.
Frizzy, ik ga die site eens bekijken die jij hier hebt gelinkt. Ik vind het leuk dat je zo meeleeft met Virginia.
Misschien heb je niks aan mijn bijdragen, ik wil alleen maar aangeven dat er meerdere manieren zijn om de Islam te beleven, misschien kun jij jouw manier vinden en daar gelukkig mee zijn, het hoeft niet per se op de manier waarop je familie het doet.
Frizzy, ik ga die site eens bekijken die jij hier hebt gelinkt. Ik vind het leuk dat je zo meeleeft met Virginia.
donderdag 3 september 2009 om 20:29
Hey Virginia, ik sprak laatst die persoon waarvan ik dus had geschreven dat diegene uit de kast is gekomen wat geloof betreft.
Hij deed de eerste paar jaar halfslachtig mee met het vasten, maar is daar nu helemaal mee gestopt. Logisch ook, waarom je zelf kwellen als je er niet achter staat?
Dit was echter een proces van jaren en ik snap dat je niet van het ene moment op het andere alles wat geloof betreft achter je kan laten.
Wat beleving van het geloof betreft, ik denk als je alle regeltjes etc. gaat lezen dat je daar idd panisch van kan worden. Niemand voldoet of kan voldoen aan dat beeld, onmogelijk.
Daarnaast word ik altijd een beetje moe van bepaalde orthodoxe moslims die je dan de les willen lezen over wat je wel en niet zou moeten doen.
Ik heb dus al heel lang zulke mensen uit mijn omgeving geband, ik geloof nl dat geloven iets is waar je constant vragen over kan hebben en ja, waar dus ook twijfel bij hoort.
Twijfel is juist goed want dat betekent dat je erover nadenkt en niet klakkeloos aanneemt wat een ander je verteld.
Wat is de waarheid?
De sjieten geloven dat zij het ware pad volgen, de soennieten net zo en de soefisten ook.
Maar ook de joden, de christenen etc. etc.
Ik denk dat een ieder dat voor zichzelf uit moet maken en hecht liever aan de hadieths waarin vaak geillustreerd wordt dat een goede moslim niet inhoudt dat je alle regeltjes opvolgt.
Wazig verhaal misschien, maar wat ik je wil zeggen is: twijfel niet aan jezelf omdat je twijfelt aan bepaalde zaken binnen het geloof.
Zoek het voor je zelf uit en dan kan je een beslissing nemen.
Dat die beslissing anderen niet zal bevallen is hun probleem.
Heel veel succes!
Hij deed de eerste paar jaar halfslachtig mee met het vasten, maar is daar nu helemaal mee gestopt. Logisch ook, waarom je zelf kwellen als je er niet achter staat?
Dit was echter een proces van jaren en ik snap dat je niet van het ene moment op het andere alles wat geloof betreft achter je kan laten.
Wat beleving van het geloof betreft, ik denk als je alle regeltjes etc. gaat lezen dat je daar idd panisch van kan worden. Niemand voldoet of kan voldoen aan dat beeld, onmogelijk.
Daarnaast word ik altijd een beetje moe van bepaalde orthodoxe moslims die je dan de les willen lezen over wat je wel en niet zou moeten doen.
Ik heb dus al heel lang zulke mensen uit mijn omgeving geband, ik geloof nl dat geloven iets is waar je constant vragen over kan hebben en ja, waar dus ook twijfel bij hoort.
Twijfel is juist goed want dat betekent dat je erover nadenkt en niet klakkeloos aanneemt wat een ander je verteld.
Wat is de waarheid?
De sjieten geloven dat zij het ware pad volgen, de soennieten net zo en de soefisten ook.
Maar ook de joden, de christenen etc. etc.
Ik denk dat een ieder dat voor zichzelf uit moet maken en hecht liever aan de hadieths waarin vaak geillustreerd wordt dat een goede moslim niet inhoudt dat je alle regeltjes opvolgt.
Wazig verhaal misschien, maar wat ik je wil zeggen is: twijfel niet aan jezelf omdat je twijfelt aan bepaalde zaken binnen het geloof.
Zoek het voor je zelf uit en dan kan je een beslissing nemen.
Dat die beslissing anderen niet zal bevallen is hun probleem.
Heel veel succes!
donderdag 3 september 2009 om 21:29
Wat ik moeilijk vond aan de islam waren de tegenstrijdigheden. Je hebt een vrije wil....maar oh wee als je je vrije wil niet ten gunste van Allah gebruikt. Dan dacht ik altijd:"Ja maar, als Allah wil dat ik zus en zo laat dan heeft "hij" toch alle macht om mij dat te laten doen? En wat heb ik aan een "vrije wil" als ik eigenlijk helemaal niet vrij ben om te doen en te laten wat ik wil zonder gestraft te worden?"
En zo had ik tig duizend vragen. Waarom moeten vrouwen een hoofddoek dragen? Volgens de vergevorderde moslims in mijn omgeving zijn alle geleerden (ja ja de Koran is lang niet zo eenvoudig...voor het ontcijferen ervan heb je geleerden nodig, dus niet op eigen houtje gaan lezen en interpreteren, dat werkt niet) het erover eens dat de hoofddoek verplicht is. Een vrouw hoort zich te beschermen tegen wellustige mannen.
"Oh," dacht ik toen, "dus stel dat ik die wellustige blikken wel op prijs stel, hoef ik 'm dan niet te dragen? Of als ik zelf prima in staat ben mijn grenzen aan te geven tot waar een mag komen? Of...wat als ik de noodzaak er niet van inzie...of nog erger...als ik het niet eens ben met deze verplichting?"
Van deze tegenstrijdigheid raakte ik ook erg in de war: men zegt dat in de Koran staat dat je kennis tot je moet nemen, ontwikkel jezelf, neem niet klakkeloos over. Als ik het goed begrijp, is dat de achterliggende gedachte van de eerste openbaring aan de profeet die begon met "iqra" wat zowel lees als leer betekent. Ok...daar kan ik me helemaal in vinden. Maar dan....wordt er gezegd dat in de Koran staat (ik heb 'm niet gelezen, voor mij niet doorheen te komen) dat als je aan 1 letter van de Koran twijfelt, je geen moslim bent. It's all or nothing. He, dacht ik, hoe kan dat nou...er wordt van mij verwacht dat ik alles mag bevragen, onder een loep mag leggen, zelf mag uitzoeken maar een spoortje twijfel en ik wordt in het vuur geslingerd?
Dan heb ik het nog niet over de vele stromingen binnen in de islam, de verschillende interpraties, de verschillende culturen en achtergronden die de persoonlijke beleving van de islam kleuren etc.
Ik die mezelf een echte zoeker mag noemen (zoeker naar de waarheid....hoezo de lat veel te hoog voor mezelf?) zag zoveel haken en ogen dat ik me overweldigd voelde door het hele concept van religie.
Mijn gevoel kwam in opstand bij een heleboel dingen. Kwaad komt misschien in de buurt van mijn gevoel. Waarom moet ik geloven in iets of iemand die duizenden jaren heeft geleefd en die ik persoonlijk niet ken? Waarom zou ik moeten vertrouwen op overleveringen die door mensenhanden zijn neergepent en dus altijd gekleurd zijn door de referentiekader van degene (meestal of alleen maar mannen, nog iets waar ik niet goed tegenkan) die het heeft opgeschreven? Waarom krijg ik niet mijn persoonlijke openbaring van God zodat het meteen gedaan is met alle twijfel?
Nog iets wat mij opvalt aan de islam: de rol die vrouwen toebedeeld krijgen of beter gezegd NIET toebedeeld krijgen. Ik vroeg me namelijk ook af waarom de oproep tot het gebed (el addan) alleen door mannen gedaan mag worden. Voor vrouwen is het niet toegestaan. Ik kreeg toen van verschillende mensen hetzelfde antwoord: een vrouwenstem kan lust opwekken in de harten (of lager gemikt) van mannen. Daarom is het niet toegestaan. Hmm....weer die lust en verleiding.
Ik had nog 1001 vragen maar ik besloot het gewoon op te geven. Mijn gevoel was al zo lang aan het protesteren en mijn 'bevrijding' kwam toen ik het inzicht kreeg dat ik mijn persoonlijke band met de Schepper of Almachtige of wat 'het' ook is wat mij doet laten wandelen op dit planeet, zelf kon invullen. Blanco beginnen......weg met alle bangmakerij over de hel en eeuwige verdoemenis (nog iets wat me erg tegen het borst stuit...geloven omdat het zo lekker voelt of geloven uit angst in de hel te belanden?) en leren vanaf 0 weer vertrouwen te krijgen in wat dan ook.
Want face it...we zoeken allemaal een houvast, ik althans. En als je iets verlaat waar je ooit op vertrouwde dan sta je nog wel even te wankelen. Dat evenwicht nog moeten vinden....daar ben ik tot de dag mee bezig. Ik adem in.....en adem uit....en realiseer me dat dit leven een te groot mysterie is wat nauwelijks te doorgronden is.
Voor iedereen die twijfelt....twijfel is goed. Het houdt je scherp en je neemt niet zomaar iets aan (precies wat Donna ook zegt) het helpt je groeien en je wordt er (mits met mate gebruikt) een zekerder mens door. Zeker in die zin dat je nooit echt iets zeker weet. Gevoel is en blijft voor mij het belangrijkste. Dat is het enige kompas wat mij vertelt of ik de goede kant opga of niet. En laat gevoel zich nou net niet in regeltjes dwingen.....
p.s. Virginia, heb je mijn berichtje ontvangen?
En zo had ik tig duizend vragen. Waarom moeten vrouwen een hoofddoek dragen? Volgens de vergevorderde moslims in mijn omgeving zijn alle geleerden (ja ja de Koran is lang niet zo eenvoudig...voor het ontcijferen ervan heb je geleerden nodig, dus niet op eigen houtje gaan lezen en interpreteren, dat werkt niet) het erover eens dat de hoofddoek verplicht is. Een vrouw hoort zich te beschermen tegen wellustige mannen.
"Oh," dacht ik toen, "dus stel dat ik die wellustige blikken wel op prijs stel, hoef ik 'm dan niet te dragen? Of als ik zelf prima in staat ben mijn grenzen aan te geven tot waar een mag komen? Of...wat als ik de noodzaak er niet van inzie...of nog erger...als ik het niet eens ben met deze verplichting?"
Van deze tegenstrijdigheid raakte ik ook erg in de war: men zegt dat in de Koran staat dat je kennis tot je moet nemen, ontwikkel jezelf, neem niet klakkeloos over. Als ik het goed begrijp, is dat de achterliggende gedachte van de eerste openbaring aan de profeet die begon met "iqra" wat zowel lees als leer betekent. Ok...daar kan ik me helemaal in vinden. Maar dan....wordt er gezegd dat in de Koran staat (ik heb 'm niet gelezen, voor mij niet doorheen te komen) dat als je aan 1 letter van de Koran twijfelt, je geen moslim bent. It's all or nothing. He, dacht ik, hoe kan dat nou...er wordt van mij verwacht dat ik alles mag bevragen, onder een loep mag leggen, zelf mag uitzoeken maar een spoortje twijfel en ik wordt in het vuur geslingerd?
Dan heb ik het nog niet over de vele stromingen binnen in de islam, de verschillende interpraties, de verschillende culturen en achtergronden die de persoonlijke beleving van de islam kleuren etc.
Ik die mezelf een echte zoeker mag noemen (zoeker naar de waarheid....hoezo de lat veel te hoog voor mezelf?) zag zoveel haken en ogen dat ik me overweldigd voelde door het hele concept van religie.
Mijn gevoel kwam in opstand bij een heleboel dingen. Kwaad komt misschien in de buurt van mijn gevoel. Waarom moet ik geloven in iets of iemand die duizenden jaren heeft geleefd en die ik persoonlijk niet ken? Waarom zou ik moeten vertrouwen op overleveringen die door mensenhanden zijn neergepent en dus altijd gekleurd zijn door de referentiekader van degene (meestal of alleen maar mannen, nog iets waar ik niet goed tegenkan) die het heeft opgeschreven? Waarom krijg ik niet mijn persoonlijke openbaring van God zodat het meteen gedaan is met alle twijfel?
Nog iets wat mij opvalt aan de islam: de rol die vrouwen toebedeeld krijgen of beter gezegd NIET toebedeeld krijgen. Ik vroeg me namelijk ook af waarom de oproep tot het gebed (el addan) alleen door mannen gedaan mag worden. Voor vrouwen is het niet toegestaan. Ik kreeg toen van verschillende mensen hetzelfde antwoord: een vrouwenstem kan lust opwekken in de harten (of lager gemikt) van mannen. Daarom is het niet toegestaan. Hmm....weer die lust en verleiding.
Ik had nog 1001 vragen maar ik besloot het gewoon op te geven. Mijn gevoel was al zo lang aan het protesteren en mijn 'bevrijding' kwam toen ik het inzicht kreeg dat ik mijn persoonlijke band met de Schepper of Almachtige of wat 'het' ook is wat mij doet laten wandelen op dit planeet, zelf kon invullen. Blanco beginnen......weg met alle bangmakerij over de hel en eeuwige verdoemenis (nog iets wat me erg tegen het borst stuit...geloven omdat het zo lekker voelt of geloven uit angst in de hel te belanden?) en leren vanaf 0 weer vertrouwen te krijgen in wat dan ook.
Want face it...we zoeken allemaal een houvast, ik althans. En als je iets verlaat waar je ooit op vertrouwde dan sta je nog wel even te wankelen. Dat evenwicht nog moeten vinden....daar ben ik tot de dag mee bezig. Ik adem in.....en adem uit....en realiseer me dat dit leven een te groot mysterie is wat nauwelijks te doorgronden is.
Voor iedereen die twijfelt....twijfel is goed. Het houdt je scherp en je neemt niet zomaar iets aan (precies wat Donna ook zegt) het helpt je groeien en je wordt er (mits met mate gebruikt) een zekerder mens door. Zeker in die zin dat je nooit echt iets zeker weet. Gevoel is en blijft voor mij het belangrijkste. Dat is het enige kompas wat mij vertelt of ik de goede kant opga of niet. En laat gevoel zich nou net niet in regeltjes dwingen.....
p.s. Virginia, heb je mijn berichtje ontvangen?
donderdag 3 september 2009 om 21:50
Dank voor het compliment
Ik hoop dat ik door het op te schijven Virginia een hart onder de riem kan steken. De Grote Vragen zijn van alle tijden. Iedereen worstelt er vroeg of laat mee. Sommigen geven het op en berusten zich in wat ze kennen en vermoeien zichzelf niet met deze vragen. Dat is goed. Sommigen denken zeker te weten dat wat zij geloven het enige juiste is. Dat is ook goed. Anderen pakken alles wat er vreemd uitziet/klinkt op en bekijken het van alle kanten...over de kin wrijvend en 'hmmm' mompelend. Dat is ook goed.
Het is misschien achteraf makkelijk lullen maar ik ben blij dat ik die achtbaan heb gehad. Zullen vast nog meer achtbanen komen en eigenlijk zit ik er al in eentje...die begint nu langzaam naar boven te rijden (kennen jullie dat geluid van de wagentjes op de rails van een achtbaan...het langzaam omhoogrijden...*diek*...*diek*....*diek*....en het griezelige gevoel dat je krijgt omdat je weet dat the ride nog maar net begint?) Zo voel ik me als ik besluit of meer als het me overkomt, dat een oude idee of overtuiging uit mijn systeem verdwijnt. Het is even eng en daarna is het weer volop genieten van de ruimte die vrijgekomen is. Om vervolgens weer tegen iets aan te lopen wat een nog grotere ruimte in de weg staat.... Er lijkt geen eind aan te komen. More horizons to explore I guess
Ik hoop dat ik door het op te schijven Virginia een hart onder de riem kan steken. De Grote Vragen zijn van alle tijden. Iedereen worstelt er vroeg of laat mee. Sommigen geven het op en berusten zich in wat ze kennen en vermoeien zichzelf niet met deze vragen. Dat is goed. Sommigen denken zeker te weten dat wat zij geloven het enige juiste is. Dat is ook goed. Anderen pakken alles wat er vreemd uitziet/klinkt op en bekijken het van alle kanten...over de kin wrijvend en 'hmmm' mompelend. Dat is ook goed.
Het is misschien achteraf makkelijk lullen maar ik ben blij dat ik die achtbaan heb gehad. Zullen vast nog meer achtbanen komen en eigenlijk zit ik er al in eentje...die begint nu langzaam naar boven te rijden (kennen jullie dat geluid van de wagentjes op de rails van een achtbaan...het langzaam omhoogrijden...*diek*...*diek*....*diek*....en het griezelige gevoel dat je krijgt omdat je weet dat the ride nog maar net begint?) Zo voel ik me als ik besluit of meer als het me overkomt, dat een oude idee of overtuiging uit mijn systeem verdwijnt. Het is even eng en daarna is het weer volop genieten van de ruimte die vrijgekomen is. Om vervolgens weer tegen iets aan te lopen wat een nog grotere ruimte in de weg staat.... Er lijkt geen eind aan te komen. More horizons to explore I guess
vrijdag 4 september 2009 om 11:33
WAUW WAUW WAUW Sensy je beschrijft precies mijn gevoel, prachtig gewoon.
Dat van die achtbaan is o zo herkenbaar.
Gisteren sprak ik iemand die weer over de bestraffing begon en ik merkte gewoon dat ik die angst niet meer voelde. Vroeger zou ik de rest van de avond depri op de bank hebben gezeten, maar het deed me weinig. Ik dacht alleen, wat moet jij het zwaar hebben om hierin te geloven. Het voelde werkelijk als een bevrijding.
Het zijn kleine stapjes, die ik 10 jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden.
Toevallig had ik afgelopen weekend een gesprek met een vriendin over de Islam. Ik begon voorzichtig te zeggen dat ik bij sommige zaken twijfels heb en tegenstrijdig zijn. Ze zei dat ze daar liever niet te diep over wilde nadenken anders zou ze helemaal gek worden. Ze accepteert liever de regels omdat God ze nou eenmaal zo bedoelt heeft en de mens niet overal een reden achter moet zoeken, God weet het beter.
Ik denk dat veel moslims zo denken bij zaken waar ze geen verklaring voor kunnen vinden.
Donna iedereen gelooft in zijn waarheid, maar niemand weet de waarheid. Voor mezelf moet ik een manier zien te vinden waarin ik mezelf kan zijn zonder dierbaren om mij heen teveel pijn te doen. Mijn moeder huilt al omdat haar zoon niet in de moskee bidt, laat staan als een ervan er helemaal uit stapt.
Sensy ik heb niets ontvangen.
Dat van die achtbaan is o zo herkenbaar.
Gisteren sprak ik iemand die weer over de bestraffing begon en ik merkte gewoon dat ik die angst niet meer voelde. Vroeger zou ik de rest van de avond depri op de bank hebben gezeten, maar het deed me weinig. Ik dacht alleen, wat moet jij het zwaar hebben om hierin te geloven. Het voelde werkelijk als een bevrijding.
Het zijn kleine stapjes, die ik 10 jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden.
Toevallig had ik afgelopen weekend een gesprek met een vriendin over de Islam. Ik begon voorzichtig te zeggen dat ik bij sommige zaken twijfels heb en tegenstrijdig zijn. Ze zei dat ze daar liever niet te diep over wilde nadenken anders zou ze helemaal gek worden. Ze accepteert liever de regels omdat God ze nou eenmaal zo bedoelt heeft en de mens niet overal een reden achter moet zoeken, God weet het beter.
Ik denk dat veel moslims zo denken bij zaken waar ze geen verklaring voor kunnen vinden.
Donna iedereen gelooft in zijn waarheid, maar niemand weet de waarheid. Voor mezelf moet ik een manier zien te vinden waarin ik mezelf kan zijn zonder dierbaren om mij heen teveel pijn te doen. Mijn moeder huilt al omdat haar zoon niet in de moskee bidt, laat staan als een ervan er helemaal uit stapt.
Sensy ik heb niets ontvangen.
vrijdag 4 september 2009 om 13:40
Dank je wel Elmervrouw En jij ook Virginia voor je compliment.
Ben blij dat je het herkent. Wat je vertelt over die vriendin, die er liever niet te diep op in wil gaan, zo herkenbaar. Want het IS eng om te twijfelen aan iets...want weet je wat het gevolg daarvan is? En dat weet jij jouw vriendin waarschijnlijk diep van binnen ook: ze moet dan zelf haar EIGEN weg vinden en eerlijk is eerlijk: we groeien op in een omgeving waar een EIGEN weg net net NIET de bedoeling is. Via allerlei regeltjes, zei het religieus of traditioneel, wordt je aan banden gelegd. En wat wordt altijd gebruikt om mensen in de pas te laten lopen? Angst.
Angst dat je als niet-moslim in de hel belandt.
Angst dat je familie je verstoot.
Angst dat je alleen blijft.
Angst dat je nergens bijhoort.
Angst dat je het bij het verkeerde eind hebt.
Angst, angst, angst...
Moe werd ik van al dat bangmakerij. En ik zie het nog wel eens bij mij eigen moeder. Dan denk ik:"Mam, ik wou dat je rustig kon ontspannen en het geloof wat minder krampachtig belijdt"
Begrijp me niet verkeerd Virginia, ik loop er niet mee te koop dat ik mezelf geen moslim vind (als ik heel eerlijk ben, heb ik me nooit zo gevoeld, want hoe voelt dat dan..."moslim" zijn?) Je ziet, ik barst van de vragen hahaha! Maar nogmaals, je hebt alle recht, ik benadruk ALLE recht om je eigen beleving voor je te houden. Ik heb een manier gevonden om er mee om te gaan zodat mijn familieleden zich gerespecteerd voelt in de keuzes die zij maken en tegelijkertijd dat ik mezelf niet verloochen.
Wilde ik vroeger bij iedereen MIJN zienswijze opdringen of niet eens opdringen maar meer dat iedereen moest weten hoe ik overal in stond, nu ben ik al blij als ik wat rust in lichaam en geest kan bereiken. Anderen hoef ik niet meer zonodig te vertellen waar ik sta in het leven. Ik weet soms zelf niet eens waar ik sta. Het ene moment denk ik dit en het volgende moment heb ik mijn mening gewijzigd.
Mijn familie kan ik niet kiezen en dat is prima. Ik respecteer en waardeer waar zij staan. Ik heb ze wel duidelijk gemaakt dat ik bepaalde grenzen heb. Respecteer de mijne en ik respecteer de jouwe.
Vrienden daarentegen...die zoek ik uit op gelijkgestemdheid. Ik merk dat ik bij openminded mensen, met humor, intelligentie, nuchter verstand en met beide benen op de grond, die willen groeien en ontdekken en geen starre opvattingen erop nahouden, ik me het meest vrij voel Het meest mezelf. Waarin ik weer ruimte ervaar om verder te groeien.
En weet je wat zo gek is? Stond ik ooit als 18 jarige de kwade feministe uit te hangen.....daar is haast niks meer van over gebleven. Hoe meer ik lees en me ontwikkel, des te meer ik me realiseer dat ik niks weet. En dat niet weten, dat maakt me nederig. Ik keur niet af wat een ander gelooft noch moedig ik het aan. I just don't know.
Verwar dus eerlijkheid naar jezelf toe niet met jezelf gedwongen voelen om je familie alles te vertellen. Soms is het het beste om geen onnodige spanningen te veroorzaken. Je kunt ook als je twijfelt, toch je familie in de ogen kijken. Het is niet hypocriet of schijnheilig. Het is zelfbescherming. Zeker als je weet dat je met jouw "outcoming" een hoop stormen veroorzaakt die je nu even niet kunt gebruiken.
Ik weet dat het moeilijk is maar echt, het kan. Realiseer je dat jouw innerlijke ruimte van jou is en van niemand anders Jij bepaalt wie daar een kijkje in mag nemen en wie niet. Wees dus voorzichtig wie je daartoe uitnodigd.
En ik ken de verstikkende familiebanden vanuit onze cultuur. Familie is alles maar als ik heel eerlijk ben vind ik familie zwaar overschat. Het zijn mensen waar we toevallig hetzelfde bloed mee delen, niks meer of minder dan een voorbijganger op straat of een vreemdeling die naast je zit in de tram. Me losmaken van al die 'handenbinders' heeft lang geduurd maar het ging sneller naarmate ik meer naar mijn gevoel luisterde.
Je ziet, cultuur en geloof zijn zo met elkaar versmolten dat ik me jouw verwarring goed kan voorstellen. Het leven is al uitdagend genoeg zonder ook nog te moeten voldoen aan strakke jasjes die gewoon niet lekker zitten, toch?
Ik las dit een keer in een boek en vond 'm zo waar:
"Religion is for those who are afraid to go to hell....spirituality for those who've been to hell and never want to go back"
P.s. ik ga je nog een keer een berichtje versturen....stomme viva!
Ben blij dat je het herkent. Wat je vertelt over die vriendin, die er liever niet te diep op in wil gaan, zo herkenbaar. Want het IS eng om te twijfelen aan iets...want weet je wat het gevolg daarvan is? En dat weet jij jouw vriendin waarschijnlijk diep van binnen ook: ze moet dan zelf haar EIGEN weg vinden en eerlijk is eerlijk: we groeien op in een omgeving waar een EIGEN weg net net NIET de bedoeling is. Via allerlei regeltjes, zei het religieus of traditioneel, wordt je aan banden gelegd. En wat wordt altijd gebruikt om mensen in de pas te laten lopen? Angst.
Angst dat je als niet-moslim in de hel belandt.
Angst dat je familie je verstoot.
Angst dat je alleen blijft.
Angst dat je nergens bijhoort.
Angst dat je het bij het verkeerde eind hebt.
Angst, angst, angst...
Moe werd ik van al dat bangmakerij. En ik zie het nog wel eens bij mij eigen moeder. Dan denk ik:"Mam, ik wou dat je rustig kon ontspannen en het geloof wat minder krampachtig belijdt"
Begrijp me niet verkeerd Virginia, ik loop er niet mee te koop dat ik mezelf geen moslim vind (als ik heel eerlijk ben, heb ik me nooit zo gevoeld, want hoe voelt dat dan..."moslim" zijn?) Je ziet, ik barst van de vragen hahaha! Maar nogmaals, je hebt alle recht, ik benadruk ALLE recht om je eigen beleving voor je te houden. Ik heb een manier gevonden om er mee om te gaan zodat mijn familieleden zich gerespecteerd voelt in de keuzes die zij maken en tegelijkertijd dat ik mezelf niet verloochen.
Wilde ik vroeger bij iedereen MIJN zienswijze opdringen of niet eens opdringen maar meer dat iedereen moest weten hoe ik overal in stond, nu ben ik al blij als ik wat rust in lichaam en geest kan bereiken. Anderen hoef ik niet meer zonodig te vertellen waar ik sta in het leven. Ik weet soms zelf niet eens waar ik sta. Het ene moment denk ik dit en het volgende moment heb ik mijn mening gewijzigd.
Mijn familie kan ik niet kiezen en dat is prima. Ik respecteer en waardeer waar zij staan. Ik heb ze wel duidelijk gemaakt dat ik bepaalde grenzen heb. Respecteer de mijne en ik respecteer de jouwe.
Vrienden daarentegen...die zoek ik uit op gelijkgestemdheid. Ik merk dat ik bij openminded mensen, met humor, intelligentie, nuchter verstand en met beide benen op de grond, die willen groeien en ontdekken en geen starre opvattingen erop nahouden, ik me het meest vrij voel Het meest mezelf. Waarin ik weer ruimte ervaar om verder te groeien.
En weet je wat zo gek is? Stond ik ooit als 18 jarige de kwade feministe uit te hangen.....daar is haast niks meer van over gebleven. Hoe meer ik lees en me ontwikkel, des te meer ik me realiseer dat ik niks weet. En dat niet weten, dat maakt me nederig. Ik keur niet af wat een ander gelooft noch moedig ik het aan. I just don't know.
Verwar dus eerlijkheid naar jezelf toe niet met jezelf gedwongen voelen om je familie alles te vertellen. Soms is het het beste om geen onnodige spanningen te veroorzaken. Je kunt ook als je twijfelt, toch je familie in de ogen kijken. Het is niet hypocriet of schijnheilig. Het is zelfbescherming. Zeker als je weet dat je met jouw "outcoming" een hoop stormen veroorzaakt die je nu even niet kunt gebruiken.
Ik weet dat het moeilijk is maar echt, het kan. Realiseer je dat jouw innerlijke ruimte van jou is en van niemand anders Jij bepaalt wie daar een kijkje in mag nemen en wie niet. Wees dus voorzichtig wie je daartoe uitnodigd.
En ik ken de verstikkende familiebanden vanuit onze cultuur. Familie is alles maar als ik heel eerlijk ben vind ik familie zwaar overschat. Het zijn mensen waar we toevallig hetzelfde bloed mee delen, niks meer of minder dan een voorbijganger op straat of een vreemdeling die naast je zit in de tram. Me losmaken van al die 'handenbinders' heeft lang geduurd maar het ging sneller naarmate ik meer naar mijn gevoel luisterde.
Je ziet, cultuur en geloof zijn zo met elkaar versmolten dat ik me jouw verwarring goed kan voorstellen. Het leven is al uitdagend genoeg zonder ook nog te moeten voldoen aan strakke jasjes die gewoon niet lekker zitten, toch?
Ik las dit een keer in een boek en vond 'm zo waar:
"Religion is for those who are afraid to go to hell....spirituality for those who've been to hell and never want to go back"
P.s. ik ga je nog een keer een berichtje versturen....stomme viva!
vrijdag 4 september 2009 om 16:01
Sensy: wat een prachtige postings.
Virginia: wat lijkt het me moeilijk voor je om hiermee te worstelen. De emoties spatten af en toe uit je postings.
Ik herken veel van wat je schrijft.
Mijn vriend noemt zichzelf ook moslim, maar ik merk dat hij twijfelt (ik ben Nederlandse).
De ene keer zegt hij dat het leven niets voorstelt en dat hij, net als ik, denkt dat er niets na de dood is, maar een week geleden verkondigde hij dat hij mee wilde doen aan de Ramadan (terwijl we ongetrouwd samenwonen).
Soms zegt hij ook dat hij weer wil gaan bidden.
Jij staat dus zeker niet alleen in je twijfels.
Ik heb wel eens discussies gehad over het geloof met mijn schoonfamilie, maar dat is zeker niet altijd gewenst. Er zijn mensen met wie je het er wel over kunt hebben en mensen die halsstarrig zijn.
Ik zie ook mensen die niet bidden ineens meedoen aan de Ramadan, enzovoorts.
Twijfel je absoluut niet aan het überhaupt bestaan van een god?
Ik wilde je in ieder geval even laten weten dat ik met je meeleef, en dat ik (een beetje) kan begrijpen waar je doorheen gaat.
Virginia: wat lijkt het me moeilijk voor je om hiermee te worstelen. De emoties spatten af en toe uit je postings.
Ik herken veel van wat je schrijft.
Mijn vriend noemt zichzelf ook moslim, maar ik merk dat hij twijfelt (ik ben Nederlandse).
De ene keer zegt hij dat het leven niets voorstelt en dat hij, net als ik, denkt dat er niets na de dood is, maar een week geleden verkondigde hij dat hij mee wilde doen aan de Ramadan (terwijl we ongetrouwd samenwonen).
Soms zegt hij ook dat hij weer wil gaan bidden.
Jij staat dus zeker niet alleen in je twijfels.
Ik heb wel eens discussies gehad over het geloof met mijn schoonfamilie, maar dat is zeker niet altijd gewenst. Er zijn mensen met wie je het er wel over kunt hebben en mensen die halsstarrig zijn.
Ik zie ook mensen die niet bidden ineens meedoen aan de Ramadan, enzovoorts.
Twijfel je absoluut niet aan het überhaupt bestaan van een god?
Ik wilde je in ieder geval even laten weten dat ik met je meeleef, en dat ik (een beetje) kan begrijpen waar je doorheen gaat.
zaterdag 5 september 2009 om 09:22
Ik ben opgegroeid in een streng christelijk gezin, tussen de zwarte kousen zeg maar. Mijn twijfel begon ook jaren geleden. Diep van binnen en veel weggestopt, omdat mij altijd geleerd is dat dit van de duivel is en als je je er in mee laat slepen je naar de hel gaat. Een angstgeloof waar denken en onderzoeken niet aangemoedigd wordt, sterker… je moet zulke verleidingen ver uit de weg gaan.
Je berichtje op het forum sprak me aan, ook al zijn de geloven verschillend, ik zie heel veel overeenkomsten. De angst om er voor uit te komen, en diep van binnen nog altijd de angst voor straf van God. Ik ben ook nog steeds zoekende, en mijn familie weet inmiddels dat ik anders denk. Oppvervlakkig gezien ben ik niet verstoten maar ik voel dat er grote afstand van me gehouden wordt. Als ik om iets vraag word ik letterlijk afgewezen, omdat ze niet kunnen accepteren dat ik anders denk.
Pff ‘t is erg ingewikkeld hè… Ik heb wel eens dingen hierover gezocht op internet maar nooit echt gevonden… Vandaar dat ik hierop ook reageer!
Je berichtje op het forum sprak me aan, ook al zijn de geloven verschillend, ik zie heel veel overeenkomsten. De angst om er voor uit te komen, en diep van binnen nog altijd de angst voor straf van God. Ik ben ook nog steeds zoekende, en mijn familie weet inmiddels dat ik anders denk. Oppvervlakkig gezien ben ik niet verstoten maar ik voel dat er grote afstand van me gehouden wordt. Als ik om iets vraag word ik letterlijk afgewezen, omdat ze niet kunnen accepteren dat ik anders denk.
Pff ‘t is erg ingewikkeld hè… Ik heb wel eens dingen hierover gezocht op internet maar nooit echt gevonden… Vandaar dat ik hierop ook reageer!
