Psyche
alle pijlers
Uit het dal komen - depressie
maandag 10 juni 2024 om 13:55
Hallo, nu zo'n drie jaar last van een flinke depressie ( 3 jaar terug diagnose bij spec. ggz ). Tijdje lichte dosering antidepressiva geslikt maar weer gestopt toen ik aan de beurt was voor behandeling, om zo beter bij mijn gevoel te kunnen komen. Inmiddels op het kantelpunt beland, weer beginnen of niet. De laatste 4 weken waren vreselijk, mede door pms klachten ( weet ik bijna zeker ). E.e.a. bij de huisarts neergelegd, welke verwijst naar psycholoog. Psycholoog laat de keuze aan mij en mengt zich logischerwijs niet in de 'medische' klachten. Al met al speelt er al jaren zoveel waarbij kip en ei niet aan te wijzen zijn... ik wilde hier eigenlijk gewoln even mijn ei kwijt. Het is zo lastig om op eigen kracht uit dit dal te komen. Ik ben zo ook geen leuk gezelschap meer, ik merk dat steeds meer mensen afhaken, minder willen afspreken. Maar de leuke oude ik spelen lukt me niet meer. In het weekend als man en kinderen thuis zijn of er sociale verplichtingen zijn kost me dit enorm veel energie. Ik lijk altijd degene te zijn die een praatje moet beginnen of een gesprek gaande moet houden door interesse te tonen. Andersom is dat er vaak niet... Zijn dit herkenbare zaken voor mensen hier?
maandag 10 juni 2024 om 15:56
Misschien toch goed om medicatie te overwegen, of iets natuurlijks? Probeer niet per se je leuke oude ik te zijn, wie weet ben je nu wel al een hele leuke nieuwe ik, kijk naar je positieve kanten en doe wat je aan kunt, zijn sociale verplichtingen te vermoeiend vermijd het dan indien mogelijk, aan iemand met een gebroken been stel je ook geen boswandeling voor dus waarom mensen die niet lekker in hun vel zitten verplichten gezellig te doen of een hoop prikkels te incasseren, kies voor jezelf en zorg goed voor jezelf, desnoods idd met medicatie als steuntje, daar heb je zelf en ook daarna man en kinderen het meest aan! sterkte
maandag 10 juni 2024 om 17:42
Roereitje schreef: ↑10-06-2024 13:55de leuke oude ik spelen lukt me niet meer. In het weekend als man en kinderen thuis zijn of er sociale verplichtingen zijn kost me dit enorm veel energie. Ik lijk altijd degene te zijn die een praatje moet beginnen of een gesprek gaande moet houden door interesse te tonen. Andersom is dat er vaak niet... Zijn dit herkenbare zaken voor mensen hier?
Waarom denk je dit? Vragen anderen dit van jou? Of kun jij er niet tegen als het (even) stil valt? Misschien eens gaan onderzoeken waar je overtuiging vandaan komt en wat er gebeurt (met name in jou) als jij niet de verantwoording naar je toetrekt om het gesprek gaande te houden.
Over de medicatie: het is een groot goed dat die medicatie er is. De keuze blijft altijd aan jou, ik ben wel benieuwd waarom je het per sé op 'eigen kracht' moet doen.
Je was in behandeling, hoe is dat verlopen en geëindigd?
maandag 10 juni 2024 om 18:15
Zou het kunnen dat je depressief bent omdat je die andere “minder leuke” kant van jezelf niet makkelijk toelaat ? Ik heb dat ook ervaren in mijn leven dat mensen nooit echt vragen stelden, ik vond dat vreemd gedrag, maar nu weet ik dat dit ook deel is van de realiteit . Ik zie het vaak, mensen denken te moeten praten tegen elkaar, terwijl dit in mijn ogen gewoon aangeleerd gedrag is. Ik merk het van mezelf, ik beleef weinig , ik heb weinig te vertellen, ik roddel ook niet over andere mensen, ik neem de realiteit zoals die is… dan blijft er niet veel over om over te praten. Ik heb er niet altijd behoefte aan maar ik heb ook geen verwachtingen meer. Ik heb heel lange tijd problemen gehad met mijn stille ik, de persoon die niets zegt en ook geen zin heeft om te praten. Jaaaren in onzekerheid geleefd en onzeker in relaties. Nu heb ik het gelukkig omarmd.
maandag 10 juni 2024 om 19:01
Ik snap echt de weerstand tegen antidepressiva niet. Geen enkele andere medicatie wordt met zoveel achterdocht bekeken.
Je hebt het zonder medicatie en met therapie geprobeerd en je merkt nu dat dat toch niet passend is.
Terug naar arts en wellicht heropstarten van de medicatie.
Ook de term: “op eigen kracht” bij een gediagnosticeerde ziekte snap ik echt niet.
Hoor je nou nooit bij een gebroken been omdat je ervoor kiest geen gips te doen. Nee nee ik doe dit mooi op “eigen kracht” hoor.
Laat staan bij ernstige ziektes.
Zolang mensen er op deze manier naar blijven kijken krijgt het nooit een serieuze kans zo zonde.
TO, ik leef nog dankzij antidepressiva en ik weet dat ik dit levenslang moet slikken.
Het is niet anders en ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt maar waarom nu al 4 verschrikkelijke weken wachten en heen en weer geslingerd worden?
Je hebt het zonder medicatie en met therapie geprobeerd en je merkt nu dat dat toch niet passend is.
Terug naar arts en wellicht heropstarten van de medicatie.
Ook de term: “op eigen kracht” bij een gediagnosticeerde ziekte snap ik echt niet.
Hoor je nou nooit bij een gebroken been omdat je ervoor kiest geen gips te doen. Nee nee ik doe dit mooi op “eigen kracht” hoor.
Laat staan bij ernstige ziektes.
Zolang mensen er op deze manier naar blijven kijken krijgt het nooit een serieuze kans zo zonde.
TO, ik leef nog dankzij antidepressiva en ik weet dat ik dit levenslang moet slikken.
Het is niet anders en ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt maar waarom nu al 4 verschrikkelijke weken wachten en heen en weer geslingerd worden?
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 10 juni 2024 om 20:16
Ik ook niet, echt niet. Het was voor mij een wonderpil en ik wou dat ik 20 jaar eerder had geweten dat het zo goed voor me werkt. Zonder was ik nooit zo snel hersteld (want de eerdere depressies duurden altijd veel langer). Zodra ik weer in een depressie kom (en dat gaat gebeuren, al weet ik niet wanneer), dan twijfel ik geen moment.
TO, waarom gun je jezelf geen fijner en makkelijker herstel?
maandag 10 juni 2024 om 22:01
Ik ben zeker niet anti - anti depressiva... van mij mag het taboe er juist af!
Misschien is dit ergens in mijn verhaal verkeerd overgekomen.
Waar het mij omgaat is, werkt de nog lopende behandeling bij de psycholoog ( gedragstherapie ) wel voldoende als ik het weer ga slikken. 1 van mijn problemen is geen plezier meer ervaren, niet meer kunnen lachen, niet bij mijn gevoel kunnen. Ik huil nooit, kan het niet, maar zou wel willen. De ad vlakt nog meer af en dan is de vraag of ik met mijn therapie wel 'diep' genoeg kom.
Hoop dat ik het zo een beetje goed verwoord...
In deze context bedoel ik dus ook de 'op eigen kracht'.
Misschien is dit ergens in mijn verhaal verkeerd overgekomen.
Waar het mij omgaat is, werkt de nog lopende behandeling bij de psycholoog ( gedragstherapie ) wel voldoende als ik het weer ga slikken. 1 van mijn problemen is geen plezier meer ervaren, niet meer kunnen lachen, niet bij mijn gevoel kunnen. Ik huil nooit, kan het niet, maar zou wel willen. De ad vlakt nog meer af en dan is de vraag of ik met mijn therapie wel 'diep' genoeg kom.
Hoop dat ik het zo een beetje goed verwoord...
In deze context bedoel ik dus ook de 'op eigen kracht'.
maandag 10 juni 2024 om 22:06
S-groot, vwb de teleurstelling in gesprekken of gesprekken gaande houden snap ik je vraag... ik ben juist meer een introvert, minder van de koetjes en kalfjes. Stiltes zijn niet erg.
Nu ik erover nadenk schuilt er ook wel onzekerheid achter. Ik wil soms misschien te graag niet als nors overkomen.
Ik ben ook wel bekend met door onzekerheid over mijn uiterlijk met een glimlach compenseren. Slaat eigenlijk nergens op, maar zit er in gebakken.
Nu ik erover nadenk schuilt er ook wel onzekerheid achter. Ik wil soms misschien te graag niet als nors overkomen.
Ik ben ook wel bekend met door onzekerheid over mijn uiterlijk met een glimlach compenseren. Slaat eigenlijk nergens op, maar zit er in gebakken.
maandag 10 juni 2024 om 22:10
dinsdag 11 juni 2024 om 06:50
Vervelend dat je dit ervaart.
Het lijkt me dat herstarten in overleg met je huisarts op dit moment een betere keuze is dan niet nemen en maar blijven kijken of er meer gevoelens naar de oppervlakte komen in therapie.
Zo te lezen is de therapie al een aantal Jaren aan de gang.
De rottige gevoelens die je nu ervaart lijken je meer naar beneden te trekken en je energie weg te nemen en er komt weinig tegenhang nog qua betere gevoelens.
Misschien is nog weer een tijdje anti depressiva nemen een goed idee
Het lijkt me dat herstarten in overleg met je huisarts op dit moment een betere keuze is dan niet nemen en maar blijven kijken of er meer gevoelens naar de oppervlakte komen in therapie.
Zo te lezen is de therapie al een aantal Jaren aan de gang.
De rottige gevoelens die je nu ervaart lijken je meer naar beneden te trekken en je energie weg te nemen en er komt weinig tegenhang nog qua betere gevoelens.
Misschien is nog weer een tijdje anti depressiva nemen een goed idee
dinsdag 11 juni 2024 om 13:59
Het is begin 2022 begonnen. Einde coronatijd. Zelf ook corona gehad, niet heel zwaar. Hormonaal veel klachten en ziekte in de familie, dat zijn de zaken die destijds speelden. Kan een combinatie van die zaken zijn die het getriggerd heeft. Ben wel al sinds mijn 20e ongeveer depressiegevoelig.Hetiswathetis42 schreef: ↑11-06-2024 05:58welke gebeurtenis heeft bepaald dat je zo veranderd bent waardoor je aan de antidepressiva bent gegaan?
dinsdag 11 juni 2024 om 19:55
Bij mij juist! Ik voelde heel weinig meer door de depressie, de medicijnen zorgden er juist voor dat er weer pieken (en dalen) waren.Roereitje schreef: ↑10-06-2024 22:01Ik ben zeker niet anti - anti depressiva... van mij mag het taboe er juist af!
Misschien is dit ergens in mijn verhaal verkeerd overgekomen.
Waar het mij omgaat is, werkt de nog lopende behandeling bij de psycholoog ( gedragstherapie ) wel voldoende als ik het weer ga slikken. 1 van mijn problemen is geen plezier meer ervaren, niet meer kunnen lachen, niet bij mijn gevoel kunnen. Ik huil nooit, kan het niet, maar zou wel willen. De ad vlakt nog meer af en dan is de vraag of ik met mijn therapie wel 'diep' genoeg kom.
Hoop dat ik het zo een beetje goed verwoord...
In deze context bedoel ik dus ook de 'op eigen kracht'.
donderdag 13 juni 2024 om 00:32
Het is natuurlijk een afweging die persoonlijk is.
Voor mij wegen de diepe diepe dalen, angsten en onzekerheden niet op tegen zo af en toe een piekje.
Het kan zijn dat de weegschaal voor jou anders uit komt uiteraard.
Ik heb sowieso nog nooit gehoord dat je voor therapie geen ad mag slikken vanwege het effect.
Gelukkig is er bij nog nooit iemand zo, in mijn ogen, bekrompen en stigmatiserend geweest.
Sterker nog bij depressie is het meestal het meest raadzame. Ad en therapie gelijktijdig.
Maar bespreek het eens met een/je psychiater. Complexere vragen hierover liggen meestal niet op zijn plek bij de huisarts.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 13 juni 2024 om 21:41
Pieken en dalen liggen inderdaad bij iedereen anders op de weegschaal.
Bij mij geld nu o.a. wel willen eten maar niet meer genieten van smaken, nergens naar uitkijken etc.
Psycholoog reageert op mijn ervaring met de vorige ad, die vlakte af. Wil dus niet zeggen dat een andere vorm dit ook zal doen. Toch gaf zij gisteren aan zolang het houdbaar is, probeer het zo.
Deel van mijn depressie is ook geen connectie meer voelen met mensen, zelfs niet met familie dichtbij ( buiten gezin ). Niets boeite me meer. Kan niet meer blij zijn voor een verjaardag of trots op familie/vrienden die iets bereiken op werk of studie of een neefje dat afzwemt. Het doet me niks. Ik voel me zo slecht dat ik niks voel voor betreffende mensen en de voor hen belangrijke gebeurtenissen.
Bij mij geld nu o.a. wel willen eten maar niet meer genieten van smaken, nergens naar uitkijken etc.
Psycholoog reageert op mijn ervaring met de vorige ad, die vlakte af. Wil dus niet zeggen dat een andere vorm dit ook zal doen. Toch gaf zij gisteren aan zolang het houdbaar is, probeer het zo.
Deel van mijn depressie is ook geen connectie meer voelen met mensen, zelfs niet met familie dichtbij ( buiten gezin ). Niets boeite me meer. Kan niet meer blij zijn voor een verjaardag of trots op familie/vrienden die iets bereiken op werk of studie of een neefje dat afzwemt. Het doet me niks. Ik voel me zo slecht dat ik niks voel voor betreffende mensen en de voor hen belangrijke gebeurtenissen.
vrijdag 14 juni 2024 om 05:14
Als ik even goed inlees in je verhalen zou bij mij de afweging voor wel of geen medicatie zijn hoe de gedragstherapie voor je verloopt.
Hoe lang is die aan de gang?
Heb je effekten ervan gemerkt tot dusverre. In die zin, dat je een beetje gaat merken dat deze therapie voor je werkt. Dat het de juiste is en je hiermee door kan gaan?
Misschien heb je ook wel baat bij nog een andere therapie, zoals haptonomie.
Ik zeg dat even omdat je eerder benoemde dat je je onzeker voelt over je uiterlijk en dit met een glimlach compenseert.
Dit gedrag is moeilijker te behandelen via gedragstherapie omdat dat er zo ingebakken zit. Dat zijn overlevingsmechanismen geweest waarschijnlijk, eerder in je leven. Diepe mechanismen. Hetzelfde met willen spreken om zo een stukje gedrag (norsheid) van jezelf te verbloemen.
Dat kun je lastig benaderen met redenering en het koppie.
Daar kan kontakt therapie zoals haptonomie juist goed werken. Kontakt via het lichaam, want daar lijkt de afsluiting ook deels te zitten.
Laat het idee eens op je inwerken. En lees er misschien over.
Als ik in jouw situatie zou staan zou ik eerder kijken of ik binnenkort bij een haptonoom terecht zou kunnen dan beginnen met anti-depressiva.
Een….haptonoom met goede reviews, eentje die je aanspreekt, die een fijne website heeft
Hoe lang is die aan de gang?
Heb je effekten ervan gemerkt tot dusverre. In die zin, dat je een beetje gaat merken dat deze therapie voor je werkt. Dat het de juiste is en je hiermee door kan gaan?
Misschien heb je ook wel baat bij nog een andere therapie, zoals haptonomie.
Ik zeg dat even omdat je eerder benoemde dat je je onzeker voelt over je uiterlijk en dit met een glimlach compenseert.
Dit gedrag is moeilijker te behandelen via gedragstherapie omdat dat er zo ingebakken zit. Dat zijn overlevingsmechanismen geweest waarschijnlijk, eerder in je leven. Diepe mechanismen. Hetzelfde met willen spreken om zo een stukje gedrag (norsheid) van jezelf te verbloemen.
Dat kun je lastig benaderen met redenering en het koppie.
Daar kan kontakt therapie zoals haptonomie juist goed werken. Kontakt via het lichaam, want daar lijkt de afsluiting ook deels te zitten.
Laat het idee eens op je inwerken. En lees er misschien over.
Als ik in jouw situatie zou staan zou ik eerder kijken of ik binnenkort bij een haptonoom terecht zou kunnen dan beginnen met anti-depressiva.
Een….haptonoom met goede reviews, eentje die je aanspreekt, die een fijne website heeft
vrijdag 14 juni 2024 om 18:40
Haptonoom is eerder geadviseerd inderdaad, door de vorige psycholoog. Dit wordt gezien als alternatieve geneeswijze door mijn zorgverzekeraar, helaas kan ik dat zelf niet betalen.
Maar snap zeker dat dit kan helpen. Tevens is runningtherapie geadviseerd, ook lichaamsgericht. Heb ook wel het gevoel dat dat iets los kan maken. Ook runningtherapie is prijzig helaas.
Mijn gedragstherapie nu loopt nog maar kort. 2 sessies gehad. Kan nog niet echt zeggen dat het al iets heeft gedaan. Voel me wel op mijn gemak bij deze psycholoog en ze maakt wel wat los, dat is ook al heel veel waard.
Maar snap zeker dat dit kan helpen. Tevens is runningtherapie geadviseerd, ook lichaamsgericht. Heb ook wel het gevoel dat dat iets los kan maken. Ook runningtherapie is prijzig helaas.
Mijn gedragstherapie nu loopt nog maar kort. 2 sessies gehad. Kan nog niet echt zeggen dat het al iets heeft gedaan. Voel me wel op mijn gemak bij deze psycholoog en ze maakt wel wat los, dat is ook al heel veel waard.
zaterdag 15 juni 2024 om 07:34
Runningtherapie zou je in principe zelf kunnen doen. Ik begrijp dat de opzet anders is met een begeleider maar je zult vast gewoon al baat hebben bij je fysiek inspannen. En even niet in je hoofd zitten.
Gewoon een legging aandoen en even een blokje om rennen.
Kijken hoe het voelt om weer even te rennen.
Je kunt dat een paar x per week gaan doen.
Gewoon een legging aandoen en even een blokje om rennen.
Kijken hoe het voelt om weer even te rennen.
Je kunt dat een paar x per week gaan doen.
zaterdag 15 juni 2024 om 21:53
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
