Psyche
alle pijlers
Van burcht naar....?
donderdag 7 januari 2010 om 15:55
Dit schreef ik gisteren op het biechttopic:
"Op veel manieren loopt mijn leven wel goed en aan de buitenkant is er niet zoveel te zien denk ik. Relatie, werk - alles OK.
Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer. En nu is het te.
Loop vast qua motivatie in werk, ben moe, kom niet meer vooruit, stel van alles uit. En hoe meer dat is, hoe groter de faalangst, en hoe groter de faalangst, hoe meer ik vastloop. Misschien is de posting hier wel een schopje vooruit.
Een eigen topic hierover openen vind ik eng, want ben ook bang voor kritiek en ik zit zelf al zo vol schuldgevoel en zelfverwijten.
Maar het zou wel fijn zijn om hier gehoord te worden..."
Daarop volgde het advies om mijzelf open te stellen.
Met het openen van dit topic een nieuwe nick en avatar: een kasteel, gelukkig mét brug want, ja, openstellen - dat is lastig.
Het advies ging verder om met anderen te praten.
Probleem is dat er niet zoveel anderen zijn. Die ene vriendin is ver weg. Bij familie voel ik me niet genoeg op mijn gemak om mijn hart bij uit te storten. De burcht waarin ik zit, is er niet voor niets.
Ik voel ook dezelfde angst en wantrouwen als ik bij mijn moeder zie. Waarvan ik dacht dat ik die niet zo had als zij; maar één klein kritiekpuntje ("je moet het zelf doen!" > niet eens kritiek, maar toch...) en ik schiet in de verdediging. Alsof niemand mij snapt en niemand weet hoe zwaar het is. Oeps.
Nouja. Ik ben er niet happy mee. Het gevoel van eenzaamheid, dat gaat nog wel. Maar ik loop vast, in mezelf, in mijn dingen. Ik ben geen type voor het kluizenaarsleven.
Maar ik ben zooo bang om naar buiten te komen. Verblindende angst, want ik kan niet eens benoemen waar ik precies bang voor ben.
Ik ben dit topic gestart om beweging te krijgen. En ik zou het heel erg op prijs stellen als mensen hier af en toe met me komen babbelen. Kijken waar het naar toe gaat...
Toevoeging: feel free to join als je hetzelfde voelt als ik - het is prettig om heen en weer te praten over hoe het voelt en herkenning te vinden.
"Op veel manieren loopt mijn leven wel goed en aan de buitenkant is er niet zoveel te zien denk ik. Relatie, werk - alles OK.
Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer. En nu is het te.
Loop vast qua motivatie in werk, ben moe, kom niet meer vooruit, stel van alles uit. En hoe meer dat is, hoe groter de faalangst, en hoe groter de faalangst, hoe meer ik vastloop. Misschien is de posting hier wel een schopje vooruit.
Een eigen topic hierover openen vind ik eng, want ben ook bang voor kritiek en ik zit zelf al zo vol schuldgevoel en zelfverwijten.
Maar het zou wel fijn zijn om hier gehoord te worden..."
Daarop volgde het advies om mijzelf open te stellen.
Met het openen van dit topic een nieuwe nick en avatar: een kasteel, gelukkig mét brug want, ja, openstellen - dat is lastig.
Het advies ging verder om met anderen te praten.
Probleem is dat er niet zoveel anderen zijn. Die ene vriendin is ver weg. Bij familie voel ik me niet genoeg op mijn gemak om mijn hart bij uit te storten. De burcht waarin ik zit, is er niet voor niets.
Ik voel ook dezelfde angst en wantrouwen als ik bij mijn moeder zie. Waarvan ik dacht dat ik die niet zo had als zij; maar één klein kritiekpuntje ("je moet het zelf doen!" > niet eens kritiek, maar toch...) en ik schiet in de verdediging. Alsof niemand mij snapt en niemand weet hoe zwaar het is. Oeps.
Nouja. Ik ben er niet happy mee. Het gevoel van eenzaamheid, dat gaat nog wel. Maar ik loop vast, in mezelf, in mijn dingen. Ik ben geen type voor het kluizenaarsleven.
Maar ik ben zooo bang om naar buiten te komen. Verblindende angst, want ik kan niet eens benoemen waar ik precies bang voor ben.
Ik ben dit topic gestart om beweging te krijgen. En ik zou het heel erg op prijs stellen als mensen hier af en toe met me komen babbelen. Kijken waar het naar toe gaat...
Toevoeging: feel free to join als je hetzelfde voelt als ik - het is prettig om heen en weer te praten over hoe het voelt en herkenning te vinden.
anoniem_98617 wijzigde dit bericht op 09-01-2010 20:42
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
vrijdag 8 januari 2010 om 16:03
quote:JTC67
Lange tijd had hij ook mijn 'hulp' nodig - die balans is nu wat rechter getrokken.quote:Nieuwsgierigmeisje
Hoe lang is dat geleden? Kan het zijn dat dat voor een heel groot deel jouw identiteit bepaalde, doordat dat jouw identiteit van jongs af aan al is geweest? En dat het nu voelt alsof je niks bij te dragen hebt?
Nee, dat is toch al wat langer geleden. Zo'n 2 jaar denk ik?
Daar is in elk geval kort geleden niet veel in veranderd volgens mij.
Wel heb ik qua werk na heel lang, heel hard gewerkt te hebben nu even iets van: is dit het nou?
Lange tijd had hij ook mijn 'hulp' nodig - die balans is nu wat rechter getrokken.quote:Nieuwsgierigmeisje
Hoe lang is dat geleden? Kan het zijn dat dat voor een heel groot deel jouw identiteit bepaalde, doordat dat jouw identiteit van jongs af aan al is geweest? En dat het nu voelt alsof je niks bij te dragen hebt?
Nee, dat is toch al wat langer geleden. Zo'n 2 jaar denk ik?
Daar is in elk geval kort geleden niet veel in veranderd volgens mij.
Wel heb ik qua werk na heel lang, heel hard gewerkt te hebben nu even iets van: is dit het nou?
zaterdag 9 januari 2010 om 10:23
2 jaar vind ik nog niet zo lang. Zo lang kan het best duren voor je échte gevoel de kop op steekt en je er niet meer om heen kan. Raakt mijn theorietje (over je identiteit) uberhaupt kant of wal?
Dat pantser van je is inderdaad erg veilig, maar je schiet er zo weinig mee op. Ieder mens heeft recht op een beetje zelfbescherming, maar sommige vormen werken uiteindelijk averechts en dan kom je jezelf wel tegen.
Wachten tot je ontdekt wordt... Pas als iemand ziet hoe (goed) ik mijn dingen doe dan laat ik diegene toe.. En als iemand nou ziet dat je ergens een steek laat vallen, bouw je je pantser dan tot een iglo (zonder deur:P) ?
"Ik brainstorm even wat hardop hier. Hoop dat dat niet saai is. Jullie vragen c.q. meedenken helpen wel." Is een mooi voorbeeld; ben je je ervan bewust dat je daarmee om bevestiging vraagt? Heel subtiel, maar kan me zo voorstellen dat je dat de hele dag door eigenlijk stiekem een beetje doet, kan dat? Dat je het nodig hebt om gezien te worden...punt is; dat heb je niet nodig van anderen, dat moet uit jezelf kunnen komen.
En mijn opmerking over; waarom niet dagtgene doen waarvan jij denkt dat t confronterend is? Ik snap wel dat t eng is, maar voordat je nog verder in je eigen drijfzand zakt.... Nogmaals; je hebt een keuze.
Dat pantser van je is inderdaad erg veilig, maar je schiet er zo weinig mee op. Ieder mens heeft recht op een beetje zelfbescherming, maar sommige vormen werken uiteindelijk averechts en dan kom je jezelf wel tegen.
Wachten tot je ontdekt wordt... Pas als iemand ziet hoe (goed) ik mijn dingen doe dan laat ik diegene toe.. En als iemand nou ziet dat je ergens een steek laat vallen, bouw je je pantser dan tot een iglo (zonder deur:P) ?
"Ik brainstorm even wat hardop hier. Hoop dat dat niet saai is. Jullie vragen c.q. meedenken helpen wel." Is een mooi voorbeeld; ben je je ervan bewust dat je daarmee om bevestiging vraagt? Heel subtiel, maar kan me zo voorstellen dat je dat de hele dag door eigenlijk stiekem een beetje doet, kan dat? Dat je het nodig hebt om gezien te worden...punt is; dat heb je niet nodig van anderen, dat moet uit jezelf kunnen komen.
En mijn opmerking over; waarom niet dagtgene doen waarvan jij denkt dat t confronterend is? Ik snap wel dat t eng is, maar voordat je nog verder in je eigen drijfzand zakt.... Nogmaals; je hebt een keuze.
zaterdag 9 januari 2010 om 13:53
Is het goed als ik ook meeschrijf. Ik heb eigenlijk alleen maar kennissen en vrienden die allemaal gesetteld zijn en weinig tijd hebben om leuke dingen te doen. Dit is al jaren zo. Ik had altijd een goede vriend waar ik af en toe mee afsprak om te stappen of andere leuke dingen mee te doen. Afgelopen jaar is hij overleden en sindsdien merk ik dat ik ik het niet meer trek om alleen thuis te zitten en geen plannen in het weekend te hebben.
Dit werkt ook door in mijn werk. Ik heb in mijn werk met veel negativiteit te maken. Na een hele week negativiteit op het werk mee gemaakt te hebben en dan een weekend waarin ik mijn ei niet kwijt kan heeft ervoor gezorgd dat ik nu mijn werk ook niet meer aankan en op hele korte termijn een stuk minder ga werken.
Voor de buitenwereld heb ik een mooi leven. Maak mooie reizen, ben spontaan, sportief en heb veel vrijheid. Voor mezelf weet ik niet hoe ik hier verder mee moet.
Dit werkt ook door in mijn werk. Ik heb in mijn werk met veel negativiteit te maken. Na een hele week negativiteit op het werk mee gemaakt te hebben en dan een weekend waarin ik mijn ei niet kwijt kan heeft ervoor gezorgd dat ik nu mijn werk ook niet meer aankan en op hele korte termijn een stuk minder ga werken.
Voor de buitenwereld heb ik een mooi leven. Maak mooie reizen, ben spontaan, sportief en heb veel vrijheid. Voor mezelf weet ik niet hoe ik hier verder mee moet.
zaterdag 9 januari 2010 om 17:24
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 09 januari 2010 @ 10:23:
2 jaar vind ik nog niet zo lang. Zo lang kan het best duren voor je échte gevoel de kop op steekt en je er niet meer om heen kan. Raakt mijn theorietje (over je identiteit) uberhaupt kant of wal?
Ja, raakt zeker kant en wal! Sorry dat ik daar niet duidelijker over was. Ik ontleen zeker een deel van mijn identiteit aan 'nodig zijn'. Alleen dacht ik dat het mezelf minder 'nodig' maken in de relatie (ik weet ook dat dat mijn valkuil is), niet zo'n impact heeft.
Maar misschien heb je gelijk en is 2 jaar nog niet zo lang.
Bovendien besef ik ook door jouw opmerking dat ik wel steeds minder in de 'overlevingsstand' sta en misschien wel voor het eerst in jaren zorgeloos zou kunnen zijn (wat ik absoluut niet ben, aard van het beestje). Misschien dat daardoor bepaalde dingen nu naar voren kunnen komen.
quote:Dat pantser van je is inderdaad erg veilig, maar je schiet er zo weinig mee op. Ieder mens heeft recht op een beetje zelfbescherming, maar sommige vormen werken uiteindelijk averechts en dan kom je jezelf wel tegen.I know...quote:Wachten tot je ontdekt wordt... Pas als iemand ziet hoe (goed) ik mijn dingen doe dan laat ik diegene toe.. En als iemand nou ziet dat je ergens een steek laat vallen, bouw je je pantser dan tot een iglo (zonder deur:P) ?Weet ik niet zeker. Kan best zijn dat als mensen eenmaal binnen zijn in de burcht en ik ze vertrouw (of hoe je dat moet benoemen), dat ik het dan allemaal niet zo eng vind. Laat ik het zo zeggen; bij mijn lief trek ik dan geen iglo op en bij de weinige anderen die dichtbij zijn gekomen ook niet volgens mij.quote:"Ik brainstorm even wat hardop hier. Hoop dat dat niet saai is. Jullie vragen c.q. meedenken helpen wel." Is een mooi voorbeeld; ben je je ervan bewust dat je daarmee om bevestiging vraagt? Heel subtiel, maar kan me zo voorstellen dat je dat de hele dag door eigenlijk stiekem een beetje doet, kan dat? Dat je het nodig hebt om gezien te worden...punt is; dat heb je niet nodig van anderen, dat moet uit jezelf kunnen komen.
Toen ik het schreef was ik me er al van bewust, niet eens achteraf. Het is niet helemaal het vragen om bevestiging, maar meer 'help, laat me niet in de steek'.
Ik ben me ooit bewust geworden van vragen om 'gezien te worden' en ik denk dat ik het onbewust om bevestiging vragen een stuk minder doe. Deze keer heb ik het gewoon zo laten staan omdat ik het ook echt zo voelde, maar dan als in 'laat me niet in de steek'.
Maar het zit zeker wel in me.
quote:En mijn opmerking over; waarom niet dagtgene doen waarvan jij denkt dat t confronterend is? Ik snap wel dat t eng is, maar voordat je nog verder in je eigen drijfzand zakt.... Nogmaals; je hebt een keuze.Ja, daar ben ik over aan het nadenken dus nu.
2 jaar vind ik nog niet zo lang. Zo lang kan het best duren voor je échte gevoel de kop op steekt en je er niet meer om heen kan. Raakt mijn theorietje (over je identiteit) uberhaupt kant of wal?
Ja, raakt zeker kant en wal! Sorry dat ik daar niet duidelijker over was. Ik ontleen zeker een deel van mijn identiteit aan 'nodig zijn'. Alleen dacht ik dat het mezelf minder 'nodig' maken in de relatie (ik weet ook dat dat mijn valkuil is), niet zo'n impact heeft.
Maar misschien heb je gelijk en is 2 jaar nog niet zo lang.
Bovendien besef ik ook door jouw opmerking dat ik wel steeds minder in de 'overlevingsstand' sta en misschien wel voor het eerst in jaren zorgeloos zou kunnen zijn (wat ik absoluut niet ben, aard van het beestje). Misschien dat daardoor bepaalde dingen nu naar voren kunnen komen.
quote:Dat pantser van je is inderdaad erg veilig, maar je schiet er zo weinig mee op. Ieder mens heeft recht op een beetje zelfbescherming, maar sommige vormen werken uiteindelijk averechts en dan kom je jezelf wel tegen.I know...quote:Wachten tot je ontdekt wordt... Pas als iemand ziet hoe (goed) ik mijn dingen doe dan laat ik diegene toe.. En als iemand nou ziet dat je ergens een steek laat vallen, bouw je je pantser dan tot een iglo (zonder deur:P) ?Weet ik niet zeker. Kan best zijn dat als mensen eenmaal binnen zijn in de burcht en ik ze vertrouw (of hoe je dat moet benoemen), dat ik het dan allemaal niet zo eng vind. Laat ik het zo zeggen; bij mijn lief trek ik dan geen iglo op en bij de weinige anderen die dichtbij zijn gekomen ook niet volgens mij.quote:"Ik brainstorm even wat hardop hier. Hoop dat dat niet saai is. Jullie vragen c.q. meedenken helpen wel." Is een mooi voorbeeld; ben je je ervan bewust dat je daarmee om bevestiging vraagt? Heel subtiel, maar kan me zo voorstellen dat je dat de hele dag door eigenlijk stiekem een beetje doet, kan dat? Dat je het nodig hebt om gezien te worden...punt is; dat heb je niet nodig van anderen, dat moet uit jezelf kunnen komen.
Toen ik het schreef was ik me er al van bewust, niet eens achteraf. Het is niet helemaal het vragen om bevestiging, maar meer 'help, laat me niet in de steek'.
Ik ben me ooit bewust geworden van vragen om 'gezien te worden' en ik denk dat ik het onbewust om bevestiging vragen een stuk minder doe. Deze keer heb ik het gewoon zo laten staan omdat ik het ook echt zo voelde, maar dan als in 'laat me niet in de steek'.
Maar het zit zeker wel in me.
quote:En mijn opmerking over; waarom niet dagtgene doen waarvan jij denkt dat t confronterend is? Ik snap wel dat t eng is, maar voordat je nog verder in je eigen drijfzand zakt.... Nogmaals; je hebt een keuze.Ja, daar ben ik over aan het nadenken dus nu.
zaterdag 9 januari 2010 om 17:28
quote:boarder schreef op 09 januari 2010 @ 13:53:
Is het goed als ik ook meeschrijf. Ik heb eigenlijk alleen maar kennissen en vrienden die allemaal gesetteld zijn en weinig tijd hebben om leuke dingen te doen. Dit is al jaren zo. Ik had altijd een goede vriend waar ik af en toe mee afsprak om te stappen of andere leuke dingen mee te doen. Afgelopen jaar is hij overleden en sindsdien merk ik dat ik ik het niet meer trek om alleen thuis te zitten en geen plannen in het weekend te hebben.
Dit werkt ook door in mijn werk. Ik heb in mijn werk met veel negativiteit te maken. Na een hele week negativiteit op het werk mee gemaakt te hebben en dan een weekend waarin ik mijn ei niet kwijt kan heeft ervoor gezorgd dat ik nu mijn werk ook niet meer aankan en op hele korte termijn een stuk minder ga werken.
Voor de buitenwereld heb ik een mooi leven. Maak mooie reizen, ben spontaan, sportief en heb veel vrijheid. Voor mezelf weet ik niet hoe ik hier verder mee moet.
Boarder, ik vind het juist fijn dat je hier meeschrijft.
Ook al is het onderwerp misschien minder leuk, het is natuurlijk wel prettig om met iemand te praten die zich ook zo voelt.
Ik herken wat je zegt; door het wegvallen van die ene vriendschap, lukt het niet meer de rest in balans te houden (bij mij dus en bij jou ook begrijp ik). Ik had dat contact echt nodig om weer even nieuwe energie op te doen of even de boel te 'resetten'. De vriendin waar ik het over heb is niet overleden, maar heeft gewoon die rol niet meer door omstandigheden.
Is het goed als ik ook meeschrijf. Ik heb eigenlijk alleen maar kennissen en vrienden die allemaal gesetteld zijn en weinig tijd hebben om leuke dingen te doen. Dit is al jaren zo. Ik had altijd een goede vriend waar ik af en toe mee afsprak om te stappen of andere leuke dingen mee te doen. Afgelopen jaar is hij overleden en sindsdien merk ik dat ik ik het niet meer trek om alleen thuis te zitten en geen plannen in het weekend te hebben.
Dit werkt ook door in mijn werk. Ik heb in mijn werk met veel negativiteit te maken. Na een hele week negativiteit op het werk mee gemaakt te hebben en dan een weekend waarin ik mijn ei niet kwijt kan heeft ervoor gezorgd dat ik nu mijn werk ook niet meer aankan en op hele korte termijn een stuk minder ga werken.
Voor de buitenwereld heb ik een mooi leven. Maak mooie reizen, ben spontaan, sportief en heb veel vrijheid. Voor mezelf weet ik niet hoe ik hier verder mee moet.
Boarder, ik vind het juist fijn dat je hier meeschrijft.
Ook al is het onderwerp misschien minder leuk, het is natuurlijk wel prettig om met iemand te praten die zich ook zo voelt.
Ik herken wat je zegt; door het wegvallen van die ene vriendschap, lukt het niet meer de rest in balans te houden (bij mij dus en bij jou ook begrijp ik). Ik had dat contact echt nodig om weer even nieuwe energie op te doen of even de boel te 'resetten'. De vriendin waar ik het over heb is niet overleden, maar heeft gewoon die rol niet meer door omstandigheden.
zaterdag 9 januari 2010 om 17:47
Ik zit maar een beetje bij mezelf na te gaan waarom het is dat de ene persoon wel heeft wat iemand anders wil en andersom. Sommige mensen hebben vrienden bij de vleet en anderen kunnen gewoon geen vrienden maken of houden; hoe hard zij hun best ook hiervoor doen. Mensen die "het" wel allemaal (denken te) hebben, zeggen tegen mensen die "het" niet hebben, dat wanneer ze "het loslaten", het vanzelf wel naar hun toekomt. Maar zo werkt het natuurlijk niet altijd. Ik denk dat eenzaamheid niet zozeer iets met alleen zijn te maken heeft, maar meer met verveling en het niet samen kunnen delen waardoor je het gevoel hebt, dat wat je doet doelloos is.
Even geen concrete reactie nu, maar gewoon wat hersenspinsels.
Even geen concrete reactie nu, maar gewoon wat hersenspinsels.
zaterdag 9 januari 2010 om 18:44
Jointheclub ik had dus ook dat ik door dat contact op de been kon blijven. Als er weer eens wat heftigs was gebeurd kon ik hem altijd bellen. Nu kan dat dus niet meer en kan ik mijn gevoelens met niemand meer delen. Vind het soms heel lastig dat ik dan thuis kom en er niemand is waar ik even de dag mee kan doorspreken of dat ik even iemand kan bellen. Uiteindelijk heeft dit me opgebroken. Het stomme is dat ik op krote termijn dus aanzienlijk minder ga werken. Ik zit alleen met de vraag wat ik dan met al die tijd moet doen. Ben bang dat ik me dan nog meer ga vervelen en het nog zwaarder krijg.
zaterdag 9 januari 2010 om 18:47
Paloma ik snap dus ook niet waarom het de een makkelijker afgaat dan de andere. Ik weet dat als ik het loslaat er helemaal niets gaat gebeuren.
En het is inderdaad het gevoel van niets kunnen delen. Ben nu al een paar keer alleen op reis geweest en geloof me als je 3 maanden alleen aan het reizen bent je toch iemand mist om je ervaringen mee te delen. Sta je op de mooiste plekjes van de wereld en kan je tegen niemand zeggen dat het mooi is.
En het is inderdaad het gevoel van niets kunnen delen. Ben nu al een paar keer alleen op reis geweest en geloof me als je 3 maanden alleen aan het reizen bent je toch iemand mist om je ervaringen mee te delen. Sta je op de mooiste plekjes van de wereld en kan je tegen niemand zeggen dat het mooi is.
zaterdag 9 januari 2010 om 20:39
Ja Boarder, dat herken ik dat van die mooie ervaringen delen; dat heb ik met mijn partner > ben heel gelukkig met hem, maar we doen niet heel veel samen. Dan heb ik iets moois meegemaakt en kan het niet delen.
Maar in mijn geval kan ik het in elk geval nog vertellen als ik thuis kom... Het lijkt me heel moeilijk voor jou dat je op zulke momenten je vriend wil bellen en dat die er gewoon niet meer is. Behalve eenzaam, voel je dan ook telkens het verdriet - lijkt mij zo.
Paloma, even over jouw gedachtenspinsel; ik heb denk ik de mazzel dat ik nog niet eens zo hard heb geprobeerd vrienden te maken. Het ging tot nu toe gewoon wel, en zoals je misschien hebt gelezen, vind ik het moeilijk om mensen toe te laten. Dus voor zover ik het zie val ik niet in de categorie 'vrienden bij de vleet', maar ook niet helemaal in de categorie 'geen vrienden kunnen maken/houden'.
Trouwens, nu ik dit zo zeg... Kan ook best zijn dat ik het niet heel hard probeer zodat ik er niet in hoef te falen. Ik hou graag een escape open > als ik het nog niet heb geprobeerd, kan ik dat altijd nog als joker inzetten. Begrijp je wat ik bedoel?
Nog even over jou Boarder, probeer jij het wel?
Want met die extra vrij tijd straks, oef, dat kan zich inderdaad ook tegen je keren. Want met meer tijd (trust me I know) kom je niet terug in balans. Daar is iets anders voor nodig. Heb je trouwens begeleiding op een of andere manier?
Maar in mijn geval kan ik het in elk geval nog vertellen als ik thuis kom... Het lijkt me heel moeilijk voor jou dat je op zulke momenten je vriend wil bellen en dat die er gewoon niet meer is. Behalve eenzaam, voel je dan ook telkens het verdriet - lijkt mij zo.
Paloma, even over jouw gedachtenspinsel; ik heb denk ik de mazzel dat ik nog niet eens zo hard heb geprobeerd vrienden te maken. Het ging tot nu toe gewoon wel, en zoals je misschien hebt gelezen, vind ik het moeilijk om mensen toe te laten. Dus voor zover ik het zie val ik niet in de categorie 'vrienden bij de vleet', maar ook niet helemaal in de categorie 'geen vrienden kunnen maken/houden'.
Trouwens, nu ik dit zo zeg... Kan ook best zijn dat ik het niet heel hard probeer zodat ik er niet in hoef te falen. Ik hou graag een escape open > als ik het nog niet heb geprobeerd, kan ik dat altijd nog als joker inzetten. Begrijp je wat ik bedoel?
Nog even over jou Boarder, probeer jij het wel?
Want met die extra vrij tijd straks, oef, dat kan zich inderdaad ook tegen je keren. Want met meer tijd (trust me I know) kom je niet terug in balans. Daar is iets anders voor nodig. Heb je trouwens begeleiding op een of andere manier?
zaterdag 9 januari 2010 om 20:59
quote:Jointheclub67 schreef op 09 januari 2010 @ 20:39:
Ja Boarder, dat herken ik dat van die mooie ervaringen delen; dat heb ik met mijn partner > ben heel gelukkig met hem, maar we doen niet heel veel samen. Dan heb ik iets moois meegemaakt en kan het niet delen.Hoe moet ik dit zien? Waarom kun je het niet delen? Waarom doe je niet veel samen? Hoe kan het dan zijn dat je heel gelukkig met hem bent?
Ja Boarder, dat herken ik dat van die mooie ervaringen delen; dat heb ik met mijn partner > ben heel gelukkig met hem, maar we doen niet heel veel samen. Dan heb ik iets moois meegemaakt en kan het niet delen.Hoe moet ik dit zien? Waarom kun je het niet delen? Waarom doe je niet veel samen? Hoe kan het dan zijn dat je heel gelukkig met hem bent?
zaterdag 9 januari 2010 om 21:06
quote:paloma schreef op 09 januari 2010 @ 20:59:
[...]
Hoe moet ik dit zien? Waarom kun je het niet delen? Waarom doe je niet veel samen? Hoe kan het dan zijn dat je heel gelukkig met hem bent?
Delen als in: je beleeft het op dat moment niet samen.
Kan het natuurlijk achteraf wel delen.
Ik schreef dan ook erna:
quote:Maar in mijn geval kan ik het in elk geval nog vertellen als ik thuis kom...
Mijn lief en ik zijn verschillend, doen natuurlijk wel dingen samen - maar minder dan sommigen. En ik ben heel gelukkig met hem, gewoon omdat het een fijne vent is.
Ik begrijp dat jij het moeilijk zou vinden om gelukkig te zijn met een partner waarmee 'je niet veel' (=subjectief...) samen doet. Maar daar gaat dit topic niet over.
[...]
Hoe moet ik dit zien? Waarom kun je het niet delen? Waarom doe je niet veel samen? Hoe kan het dan zijn dat je heel gelukkig met hem bent?
Delen als in: je beleeft het op dat moment niet samen.
Kan het natuurlijk achteraf wel delen.
Ik schreef dan ook erna:
quote:Maar in mijn geval kan ik het in elk geval nog vertellen als ik thuis kom...
Mijn lief en ik zijn verschillend, doen natuurlijk wel dingen samen - maar minder dan sommigen. En ik ben heel gelukkig met hem, gewoon omdat het een fijne vent is.
Ik begrijp dat jij het moeilijk zou vinden om gelukkig te zijn met een partner waarmee 'je niet veel' (=subjectief...) samen doet. Maar daar gaat dit topic niet over.
anoniem_98617 wijzigde dit bericht op 09-01-2010 21:08
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zaterdag 9 januari 2010 om 21:13
quote:Jointheclub67 schreef op 07 januari 2010 @ 15:55:
Relatie, werk - alles OK. Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer.quote:Jointheclub67 schreef op 09 januari 2010 @ 20:39:
Dus voor zover ik het zie val ik niet in de categorie 'vrienden bij de vleet', maar ook niet helemaal in de categorie 'geen vrienden kunnen maken/houden'.
Ik vind bovenstaande quotes tegenstrijdig. Dit bedoel ik niet kritisch maar het valt mij gewoon op.
quote:Jointheclub67 schreef op 09 januari 2010 @ 20:39:Trouwens, nu ik dit zo zeg... Kan ook best zijn dat ik het niet heel hard probeer zodat ik er niet in hoef te falen. Ik hou graag een escape open > als ik het nog niet heb geprobeerd, kan ik dat altijd nog als joker inzetten. Begrijp je wat ik bedoel?Nee, ik begrijp niet wat je bedoelt. Wat ik wel denk te begrijpen is dat falen voor jou een terugkerend onderwerp is. Misschien is dat een interessant vraagstuk om te ontrafelen?
Relatie, werk - alles OK. Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer.quote:Jointheclub67 schreef op 09 januari 2010 @ 20:39:
Dus voor zover ik het zie val ik niet in de categorie 'vrienden bij de vleet', maar ook niet helemaal in de categorie 'geen vrienden kunnen maken/houden'.
Ik vind bovenstaande quotes tegenstrijdig. Dit bedoel ik niet kritisch maar het valt mij gewoon op.
quote:Jointheclub67 schreef op 09 januari 2010 @ 20:39:Trouwens, nu ik dit zo zeg... Kan ook best zijn dat ik het niet heel hard probeer zodat ik er niet in hoef te falen. Ik hou graag een escape open > als ik het nog niet heb geprobeerd, kan ik dat altijd nog als joker inzetten. Begrijp je wat ik bedoel?Nee, ik begrijp niet wat je bedoelt. Wat ik wel denk te begrijpen is dat falen voor jou een terugkerend onderwerp is. Misschien is dat een interessant vraagstuk om te ontrafelen?
zaterdag 9 januari 2010 om 21:16
quote:Jointheclub67 schreef op 09 januari 2010 @ 21:06:
Ik begrijp dat jij het moeilijk zou vinden om gelukkig te zijn met een partner waarmee 'je niet veel' (=subjectief...) samen doet. Maar daar gaat dit topic niet over. Dat begrijp je verkeerd. Ik zou het moeilijk vinden om gelukkig te zijn met een partner met wie ik niets kan delen, ongeacht we samen veel dingen doen of niet. Iemand die naar je luistert of je enthousiasme kan delen, zonder het zelf te hebben meegemaakt. Dat is wat ik versta onder delen. Niet per se iemand met wie ik samen iets onderneem.
Ik begrijp dat jij het moeilijk zou vinden om gelukkig te zijn met een partner waarmee 'je niet veel' (=subjectief...) samen doet. Maar daar gaat dit topic niet over. Dat begrijp je verkeerd. Ik zou het moeilijk vinden om gelukkig te zijn met een partner met wie ik niets kan delen, ongeacht we samen veel dingen doen of niet. Iemand die naar je luistert of je enthousiasme kan delen, zonder het zelf te hebben meegemaakt. Dat is wat ik versta onder delen. Niet per se iemand met wie ik samen iets onderneem.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:19
quote:paloma schreef op 09 januari 2010 @ 21:13:
Ik vind bovenstaande quotes tegenstrijdig. Dit bedoel ik niet kritisch maar het valt mij gewoon op.
Moet je even uitleggen wat voor jou tegenstrijdig is.
Want ik zie het niet?
quote:Nee, ik begrijp niet wat je bedoelt.Als ik het niet echt probeer, dan kan ik denken: als het écht te erg wordt (whatever that may be), dan kan ik altijd nog proberen. Dus bijv. lid worden van een vereniging, hobby doen waar mensen samen komen - dat soort dingen.quote:Wat ik wel denk te begrijpen is dat falen voor jou een terugkerend onderwerp is. Misschien is dat een interessant vraagstuk om te ontrafelen?
Nou, ik weet niet of falen het issue is.
Wel het ontbreken van hoop. Zie mijn uitleg over 'laatste escape'.
Ik vind bovenstaande quotes tegenstrijdig. Dit bedoel ik niet kritisch maar het valt mij gewoon op.
Moet je even uitleggen wat voor jou tegenstrijdig is.
Want ik zie het niet?
quote:Nee, ik begrijp niet wat je bedoelt.Als ik het niet echt probeer, dan kan ik denken: als het écht te erg wordt (whatever that may be), dan kan ik altijd nog proberen. Dus bijv. lid worden van een vereniging, hobby doen waar mensen samen komen - dat soort dingen.quote:Wat ik wel denk te begrijpen is dat falen voor jou een terugkerend onderwerp is. Misschien is dat een interessant vraagstuk om te ontrafelen?
Nou, ik weet niet of falen het issue is.
Wel het ontbreken van hoop. Zie mijn uitleg over 'laatste escape'.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:23
quote:paloma schreef op 09 januari 2010 @ 21:16:
[...]
Dat begrijp je verkeerd. Ik zou het moeilijk vinden om gelukkig te zijn met een partner met wie ik niets kan delen, ongeacht we samen veel dingen doen of niet. Iemand die naar je luistert of je enthousiasme kan delen, zonder het zelf te hebben meegemaakt. Dat is wat ik versta onder delen. Niet per se iemand met wie ik samen iets onderneem.
Dan hebben we het over 2 verschillende dingen.
Ik zei er ook bij dat ik het achteraf wel met hem kan delen.
Dus ik weet niet helemaal waarom jij 'mijn niet kunnen delen' (volgen we het nog haha), vertaalt naar "een partner met wie ik niets kan delen, ongeacht we samen veel dingen doen of niet. Iemand die niet naar je luistert of met wie je je enthousiasme niet kan delen, zonder het zelf te hebben meegemaakt."
[...]
Dat begrijp je verkeerd. Ik zou het moeilijk vinden om gelukkig te zijn met een partner met wie ik niets kan delen, ongeacht we samen veel dingen doen of niet. Iemand die naar je luistert of je enthousiasme kan delen, zonder het zelf te hebben meegemaakt. Dat is wat ik versta onder delen. Niet per se iemand met wie ik samen iets onderneem.
Dan hebben we het over 2 verschillende dingen.
Ik zei er ook bij dat ik het achteraf wel met hem kan delen.
Dus ik weet niet helemaal waarom jij 'mijn niet kunnen delen' (volgen we het nog haha), vertaalt naar "een partner met wie ik niets kan delen, ongeacht we samen veel dingen doen of niet. Iemand die niet naar je luistert of met wie je je enthousiasme niet kan delen, zonder het zelf te hebben meegemaakt."
zaterdag 9 januari 2010 om 21:30
quote:boarder schreef op 09 januari 2010 @ 18:47:
Paloma ik snap dus ook niet waarom het de een makkelijker afgaat dan de andere. Ik weet dat als ik het loslaat er helemaal niets gaat gebeuren.
En het is inderdaad het gevoel van niets kunnen delen. Ben nu al een paar keer alleen op reis geweest en geloof me als je 3 maanden alleen aan het reizen bent je toch iemand mist om je ervaringen mee te delen. Sta je op de mooiste plekjes van de wereld en kan je tegen niemand zeggen dat het mooi is.
Ik snap zeker wat je bedoelt met het missen van iemand om bepaalde ervaringen mee te delen. Aan de andere kant (hier komt de ja maar ) over romantiseren "wij" niet het hebben van de perfecte relatie? Want minder dat dat hoeft voor mij niet. Ik ben meer dan bereid 1000% in een relatie te stoppen, maar niet om het risico te lopen dat de ander op een goede dag zegt dat hij er geen heil meer in ziet. Of is dat weer te fatalistisch gedacht van mij?
Heb jij weleens een relatie gehad, boarder?
Hoe zie je straks de tijd dat je minder gaat werken? Heb je concrete plannen wat je wil gaan doen? Een studie, vrijwilligerswerk, reizen? Misschien een andere richting inslaan qua werk; heb je daar weleens over nagedacht?
Paloma ik snap dus ook niet waarom het de een makkelijker afgaat dan de andere. Ik weet dat als ik het loslaat er helemaal niets gaat gebeuren.
En het is inderdaad het gevoel van niets kunnen delen. Ben nu al een paar keer alleen op reis geweest en geloof me als je 3 maanden alleen aan het reizen bent je toch iemand mist om je ervaringen mee te delen. Sta je op de mooiste plekjes van de wereld en kan je tegen niemand zeggen dat het mooi is.
Ik snap zeker wat je bedoelt met het missen van iemand om bepaalde ervaringen mee te delen. Aan de andere kant (hier komt de ja maar ) over romantiseren "wij" niet het hebben van de perfecte relatie? Want minder dat dat hoeft voor mij niet. Ik ben meer dan bereid 1000% in een relatie te stoppen, maar niet om het risico te lopen dat de ander op een goede dag zegt dat hij er geen heil meer in ziet. Of is dat weer te fatalistisch gedacht van mij?
Heb jij weleens een relatie gehad, boarder?
Hoe zie je straks de tijd dat je minder gaat werken? Heb je concrete plannen wat je wil gaan doen? Een studie, vrijwilligerswerk, reizen? Misschien een andere richting inslaan qua werk; heb je daar weleens over nagedacht?
zaterdag 9 januari 2010 om 21:32
Jointheclub. Geloof me ik probeer het wel. Zal wel moeten.
Zo ga ik in ieder geval volgende maand nog even een weekje snowboarden met wat mensen. Ik zit eraan te denken om een cursus Capoeira te gaan volgen om zo lekker bezig te zijn en nieuwe mensen te leren kennen.
En ik snap dat het voor jou lastig is dat je een partner hebt maar daar ook niet alles mee kan delen. En zonder desperate over te komen lijkt het mij heerlijk om weer eens een partner te hebben. Gewoon af en toe die arm om me heen en de aanspraak
Zo ga ik in ieder geval volgende maand nog even een weekje snowboarden met wat mensen. Ik zit eraan te denken om een cursus Capoeira te gaan volgen om zo lekker bezig te zijn en nieuwe mensen te leren kennen.
En ik snap dat het voor jou lastig is dat je een partner hebt maar daar ook niet alles mee kan delen. En zonder desperate over te komen lijkt het mij heerlijk om weer eens een partner te hebben. Gewoon af en toe die arm om me heen en de aanspraak
zaterdag 9 januari 2010 om 21:36
Paloma. Ik heb ooit 8 jaar samengewoond. En ik moet eerlijk bekennen dat ik het toch wel fijn vond om samen met iemand te reizen, te praten en leuke dingen te doen. Tuurlijk zitten er aan een relatie ook haken en ogen maar het samen zijn was gewoon heerlijk.
Wat ik straks ga doen als ik tijdelijk minder werk weet ik nog niet. Ik denk eerst even tot rust komen en dan eens goed denken wat ik wil. Gelukkig krijg ik hier ook begeleiding bij.
Wat ik straks ga doen als ik tijdelijk minder werk weet ik nog niet. Ik denk eerst even tot rust komen en dan eens goed denken wat ik wil. Gelukkig krijg ik hier ook begeleiding bij.
zaterdag 9 januari 2010 om 22:01
Boarder, ik ben blij dat je in elk geval begeleiding hebt straks. Lijkt dat je ook wat of weet je nog niet hoe of wat?
En je hoeft natuurlijk helemaal niet desperate te zijn om een relatie te willen. Dat is ook gewoon fijn, en het scheelt natuurlijk de helft.
Het raakt me wel dat je nu feitelijk in een leeg huis thuis komt en ook niet even kan bellen of bij je vriend langs kan gaan.
En je hoeft natuurlijk helemaal niet desperate te zijn om een relatie te willen. Dat is ook gewoon fijn, en het scheelt natuurlijk de helft.
Het raakt me wel dat je nu feitelijk in een leeg huis thuis komt en ook niet even kan bellen of bij je vriend langs kan gaan.
zaterdag 9 januari 2010 om 22:14
Met de begeleiding kan ik wat dingen voor mezelf op een rij zetten. Ik ben er al aan begonnen en het is wel wat. Het lost alleen het probleem van alleen thuis komen en niemand kunnen bellen niet op. Soms is het gewoon lekker om over dingen te praten zodat je ze ook een beetje uit je systeem krijgt. Door er niet over te kunnen praten blijft het in je lichaam zitten en komt het er uiteindelijk op een andere manier uit.
zondag 10 januari 2010 om 02:46
Ik herken hier wel wat, heb na een relatie een nieuw begin gemaakt, maar mis nu wel sterker iemand om mee te praten. niet alleen door wegvallen ex (heb nog goed contact met hem, maar vind het niet 'gezond' om elkaar als praatpaal te houden), maar ook door andere stad en omdat ik er gewoon niet zo goed in ben iemand te bellen. Ik had een soort vriendengroepje, maar dat was in de vorige woonplaats en voel me er nu een beetje buiten staan. Dat zal niet zo bedoeld zijn, maar het is af en toe wel wat gebeurt.
Omdat ik ook niet zo'n echt beste vriend(in) heb, of wel goeie vrienden, maar die dan een relatie hebben en drukdruk, ga ik ook alleen op vakantie. Het is ergens relaxed omdat je gewoon je eigen plan, heel ad hoc, kan trekken, maar ik herken het niet kunnen delen. Wat ik deel is nogal versnipperd, bijv hier op het forum, op m'n werk wat etc, maar ik heb veel aan m'n hoofd, veel dingen waarin ik beweging wil krijgen zoals TO ook zegt en ik zou het fijn vinden iemand in de buurt te hebben die me een beetje kan 'helpen'. Orde in de chaos enzo.
@Boarder: nou kom ik je hier tegen, vervelend dat je je zo overbelast voelt (als ik het zo goed benoem tenminste). Ik herinner me globaal wat voor werk je doet (of deed iig) en kan me voorstellen dat je daar af en toe even wat over kwijt moet. Zijn er wel mensen waar dat kan? Ik bedoel, gesetteld zijn hoeft daar geen belemmering in te zijn lijkt me, al snap ik heel goed dat je dan niet het 'overall' plaatje hebt zoals je het zou willen hebben.
Omdat ik ook niet zo'n echt beste vriend(in) heb, of wel goeie vrienden, maar die dan een relatie hebben en drukdruk, ga ik ook alleen op vakantie. Het is ergens relaxed omdat je gewoon je eigen plan, heel ad hoc, kan trekken, maar ik herken het niet kunnen delen. Wat ik deel is nogal versnipperd, bijv hier op het forum, op m'n werk wat etc, maar ik heb veel aan m'n hoofd, veel dingen waarin ik beweging wil krijgen zoals TO ook zegt en ik zou het fijn vinden iemand in de buurt te hebben die me een beetje kan 'helpen'. Orde in de chaos enzo.
@Boarder: nou kom ik je hier tegen, vervelend dat je je zo overbelast voelt (als ik het zo goed benoem tenminste). Ik herinner me globaal wat voor werk je doet (of deed iig) en kan me voorstellen dat je daar af en toe even wat over kwijt moet. Zijn er wel mensen waar dat kan? Ik bedoel, gesetteld zijn hoeft daar geen belemmering in te zijn lijkt me, al snap ik heel goed dat je dan niet het 'overall' plaatje hebt zoals je het zou willen hebben.
zondag 10 januari 2010 om 10:34
[quote]Jointheclub67 schreef op 09 januari 2010 @ 17:24:
Weet ik niet zeker. Kan best zijn dat als mensen eenmaal binnen zijn in de burcht en ik ze vertrouw (of hoe je dat moet benoemen), dat ik het dan allemaal niet zo eng vind. Laat ik het zo zeggen; bij mijn lief trek ik dan geen iglo op en bij de weinige anderen die dichtbij zijn gekomen ook niet volgens mij.
En bij mensen die nog niet 'binnen' zijn die kritiek hebben?
[...]
Toen ik het schreef was ik me er al van bewust, niet eens achteraf. Het is niet helemaal het vragen om bevestiging, maar meer 'help, laat me niet in de steek'.
Dit ligt wel heeel dicht bij elkaar!
quote]
Weet ik niet zeker. Kan best zijn dat als mensen eenmaal binnen zijn in de burcht en ik ze vertrouw (of hoe je dat moet benoemen), dat ik het dan allemaal niet zo eng vind. Laat ik het zo zeggen; bij mijn lief trek ik dan geen iglo op en bij de weinige anderen die dichtbij zijn gekomen ook niet volgens mij.
En bij mensen die nog niet 'binnen' zijn die kritiek hebben?
[...]
Toen ik het schreef was ik me er al van bewust, niet eens achteraf. Het is niet helemaal het vragen om bevestiging, maar meer 'help, laat me niet in de steek'.
Dit ligt wel heeel dicht bij elkaar!
quote]
zondag 10 januari 2010 om 10:49
Wat me opvalt is dat je (jullie) je gemoedstoestand/ je manier van functioneren heel erg toeschrijven aan het al dan niet aanwezig zijn van die ene belangrijke persoon.
Ik snap wel dat je dat zo ervaart, maar je geluk mag niet van een ander afhangen en andersom; jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van een ander (been there).
Je moet je 'bestaansrecht' en geluksgevoel bij jezelf weten weg te halen, iedereen die daarin deelt is mooi meegenomen.
Klinkt allemaal erg gemakkelijk gezegd, I know, maar het is wel zo.
Ik snap wel dat je dat zo ervaart, maar je geluk mag niet van een ander afhangen en andersom; jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van een ander (been there).
Je moet je 'bestaansrecht' en geluksgevoel bij jezelf weten weg te halen, iedereen die daarin deelt is mooi meegenomen.
Klinkt allemaal erg gemakkelijk gezegd, I know, maar het is wel zo.
zondag 10 januari 2010 om 12:34
zondag 10 januari 2010 om 12:59
Hoi Nieuwsgierigmeisje; tuurlijk die dingen liggen dicht naast elkaar! Maar voor mij is de nuance belangrijk.
Ik vind ook dat er niets mis hoeft te zijn met om bevestiging te vragen. Zolang het niet continu is of met emotionele chantage gepaard gaat. Ik bedoel te zeggen dat dingen niet a priori fout of goed zijn.
Net als boarder zegt: mensen zijn sociale dieren. Mijn openingspost klinkt niet erg vrolijk, maar om de een of andere vreemde reden gaat het niet om ongelukkig zijn. Het voornaamste is dat vastloop in mezelf sinds ik die 'sparring partner' niet meer heb. Ik vind mezelf een leuk mens, zoals ik eerder schreef volgens mij; ik verveel me niet met mezelf. Maar vriendschap is als olie voor de hersenen: die halen het innerlijke geluk wel op, maar hebben wat olie nodig om te kunnen werken.
Ik vind ook dat er niets mis hoeft te zijn met om bevestiging te vragen. Zolang het niet continu is of met emotionele chantage gepaard gaat. Ik bedoel te zeggen dat dingen niet a priori fout of goed zijn.
Net als boarder zegt: mensen zijn sociale dieren. Mijn openingspost klinkt niet erg vrolijk, maar om de een of andere vreemde reden gaat het niet om ongelukkig zijn. Het voornaamste is dat vastloop in mezelf sinds ik die 'sparring partner' niet meer heb. Ik vind mezelf een leuk mens, zoals ik eerder schreef volgens mij; ik verveel me niet met mezelf. Maar vriendschap is als olie voor de hersenen: die halen het innerlijke geluk wel op, maar hebben wat olie nodig om te kunnen werken.
