Psyche
alle pijlers
Van burcht naar....?
donderdag 7 januari 2010 om 15:55
Dit schreef ik gisteren op het biechttopic:
"Op veel manieren loopt mijn leven wel goed en aan de buitenkant is er niet zoveel te zien denk ik. Relatie, werk - alles OK.
Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer. En nu is het te.
Loop vast qua motivatie in werk, ben moe, kom niet meer vooruit, stel van alles uit. En hoe meer dat is, hoe groter de faalangst, en hoe groter de faalangst, hoe meer ik vastloop. Misschien is de posting hier wel een schopje vooruit.
Een eigen topic hierover openen vind ik eng, want ben ook bang voor kritiek en ik zit zelf al zo vol schuldgevoel en zelfverwijten.
Maar het zou wel fijn zijn om hier gehoord te worden..."
Daarop volgde het advies om mijzelf open te stellen.
Met het openen van dit topic een nieuwe nick en avatar: een kasteel, gelukkig mét brug want, ja, openstellen - dat is lastig.
Het advies ging verder om met anderen te praten.
Probleem is dat er niet zoveel anderen zijn. Die ene vriendin is ver weg. Bij familie voel ik me niet genoeg op mijn gemak om mijn hart bij uit te storten. De burcht waarin ik zit, is er niet voor niets.
Ik voel ook dezelfde angst en wantrouwen als ik bij mijn moeder zie. Waarvan ik dacht dat ik die niet zo had als zij; maar één klein kritiekpuntje ("je moet het zelf doen!" > niet eens kritiek, maar toch...) en ik schiet in de verdediging. Alsof niemand mij snapt en niemand weet hoe zwaar het is. Oeps.
Nouja. Ik ben er niet happy mee. Het gevoel van eenzaamheid, dat gaat nog wel. Maar ik loop vast, in mezelf, in mijn dingen. Ik ben geen type voor het kluizenaarsleven.
Maar ik ben zooo bang om naar buiten te komen. Verblindende angst, want ik kan niet eens benoemen waar ik precies bang voor ben.
Ik ben dit topic gestart om beweging te krijgen. En ik zou het heel erg op prijs stellen als mensen hier af en toe met me komen babbelen. Kijken waar het naar toe gaat...
Toevoeging: feel free to join als je hetzelfde voelt als ik - het is prettig om heen en weer te praten over hoe het voelt en herkenning te vinden.
"Op veel manieren loopt mijn leven wel goed en aan de buitenkant is er niet zoveel te zien denk ik. Relatie, werk - alles OK.
Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer. En nu is het te.
Loop vast qua motivatie in werk, ben moe, kom niet meer vooruit, stel van alles uit. En hoe meer dat is, hoe groter de faalangst, en hoe groter de faalangst, hoe meer ik vastloop. Misschien is de posting hier wel een schopje vooruit.
Een eigen topic hierover openen vind ik eng, want ben ook bang voor kritiek en ik zit zelf al zo vol schuldgevoel en zelfverwijten.
Maar het zou wel fijn zijn om hier gehoord te worden..."
Daarop volgde het advies om mijzelf open te stellen.
Met het openen van dit topic een nieuwe nick en avatar: een kasteel, gelukkig mét brug want, ja, openstellen - dat is lastig.
Het advies ging verder om met anderen te praten.
Probleem is dat er niet zoveel anderen zijn. Die ene vriendin is ver weg. Bij familie voel ik me niet genoeg op mijn gemak om mijn hart bij uit te storten. De burcht waarin ik zit, is er niet voor niets.
Ik voel ook dezelfde angst en wantrouwen als ik bij mijn moeder zie. Waarvan ik dacht dat ik die niet zo had als zij; maar één klein kritiekpuntje ("je moet het zelf doen!" > niet eens kritiek, maar toch...) en ik schiet in de verdediging. Alsof niemand mij snapt en niemand weet hoe zwaar het is. Oeps.
Nouja. Ik ben er niet happy mee. Het gevoel van eenzaamheid, dat gaat nog wel. Maar ik loop vast, in mezelf, in mijn dingen. Ik ben geen type voor het kluizenaarsleven.
Maar ik ben zooo bang om naar buiten te komen. Verblindende angst, want ik kan niet eens benoemen waar ik precies bang voor ben.
Ik ben dit topic gestart om beweging te krijgen. En ik zou het heel erg op prijs stellen als mensen hier af en toe met me komen babbelen. Kijken waar het naar toe gaat...
Toevoeging: feel free to join als je hetzelfde voelt als ik - het is prettig om heen en weer te praten over hoe het voelt en herkenning te vinden.
anoniem_98617 wijzigde dit bericht op 09-01-2010 20:42
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zondag 10 januari 2010 om 13:24
Oja, zie dat ik nog een vraag niet had beantwoord:
kritiek krijgen van mensen die nog niet in mijn burchtje zitten > nou... da's niet fijn! Rationeel kan ik daar wel mee omgaan en ik kan zelfs de kritiek (later, als ik het in mijn eentje heb kunnen herkauwen) wel ter harte nemen en er iets mee doen. Maar op dat moment zelf ontstaat er wel een iglo als toegangspoort tot de burcht.
Nouja, laten we het zo zeggen: dat is wel slikken ja, haha.
kritiek krijgen van mensen die nog niet in mijn burchtje zitten > nou... da's niet fijn! Rationeel kan ik daar wel mee omgaan en ik kan zelfs de kritiek (later, als ik het in mijn eentje heb kunnen herkauwen) wel ter harte nemen en er iets mee doen. Maar op dat moment zelf ontstaat er wel een iglo als toegangspoort tot de burcht.
Nouja, laten we het zo zeggen: dat is wel slikken ja, haha.
zondag 10 januari 2010 om 16:12
Laura ik kom jou ook overal tegen 
Met de mensen uit mijn kennissen kring heb ik het niet over dit soort dingen. Zij hebben het allemaal te druk met hun kinderen. En als we weleens wat afspreken dan is het meer om wat leuks te doen i.p.v. te praten. Ik denk ook dat, dat meer mannen eigen is. We gaan liever poolen en bier drinken dan praten over wat ons bezig houdt
Met de mensen uit mijn kennissen kring heb ik het niet over dit soort dingen. Zij hebben het allemaal te druk met hun kinderen. En als we weleens wat afspreken dan is het meer om wat leuks te doen i.p.v. te praten. Ik denk ook dat, dat meer mannen eigen is. We gaan liever poolen en bier drinken dan praten over wat ons bezig houdt
zondag 10 januari 2010 om 18:12
Haha ja, wat zegt dat over ons 
Maar dat je het niet met kennissen bespreekt snap ik wel. Dus los van die vriend die overleed heb je niet echt vrienden? Of is het meer dan man-eigen stuk?
@jointheclub: nee, ik ben na het verbreken van de relatie verhuisd naar de stad waar ik ook werk. Dat is nu een aantal maanden terug. Vriendengroep is ongeveer op 60 km afstand. Naar een doordeweekse borrel kan ik dus niet, maar dat wordt sowieso wat minder omdat meer mensen werken en de volgende dag bijtijds op moeten. Ik hoef ook echt niet overal bij te zijn, zo realistisch ben ik wel. Ze hebben alleen niet helemaal door dat het voor mij best lastig is, weer grotendeels opnieuw beginnen. Ben ik wel mee bezig en lukt ook wel, maar het kost tijd. Laatst was er iets kleins waardoor ik me erbuiten voelde, al hadden ze dat vast niet door en ook niet zo bedoeld.
Maar los van die vriendengroep ben ik niet zo goed in bellen of andere actie als het niet zo lekker gaat, behalve hier op het forum wat neer te pennen. Ben niet zo'n goeie beller, mede daardoor moet ik echt vrij bewust bezig zijn met contact onderhouden. Heb een paar mensen met wie ik me wel goed bevriend voel, maar die zitten ook niet om de hoek. Maar goed, het ligt dus ook aan mijzelf, maar het zit er kennelijk zo wat ingebakken. Daarnaast zijn die goeie vrienden zelf ook niet van die bellers blijkbaar (van één weet ik dat van eigen zeggen), dus dat maakt het wat ingewikkeld. Ben niet zo bekend met het hebben van een goede vriend met wie ik alles deel. Ja mijn ex dus, maar ik vind het niet gezond hem nog steeds degene te laten zijn die het meeste hoort. Zo af en toe wel als we toevallig bellen (hij belt af en toe), maar ik probeer zelf met dingen juist bewust ook wel andere mensen op te zoeken. Als ik dat dus al doe :-s
Maar dat je het niet met kennissen bespreekt snap ik wel. Dus los van die vriend die overleed heb je niet echt vrienden? Of is het meer dan man-eigen stuk?
@jointheclub: nee, ik ben na het verbreken van de relatie verhuisd naar de stad waar ik ook werk. Dat is nu een aantal maanden terug. Vriendengroep is ongeveer op 60 km afstand. Naar een doordeweekse borrel kan ik dus niet, maar dat wordt sowieso wat minder omdat meer mensen werken en de volgende dag bijtijds op moeten. Ik hoef ook echt niet overal bij te zijn, zo realistisch ben ik wel. Ze hebben alleen niet helemaal door dat het voor mij best lastig is, weer grotendeels opnieuw beginnen. Ben ik wel mee bezig en lukt ook wel, maar het kost tijd. Laatst was er iets kleins waardoor ik me erbuiten voelde, al hadden ze dat vast niet door en ook niet zo bedoeld.
Maar los van die vriendengroep ben ik niet zo goed in bellen of andere actie als het niet zo lekker gaat, behalve hier op het forum wat neer te pennen. Ben niet zo'n goeie beller, mede daardoor moet ik echt vrij bewust bezig zijn met contact onderhouden. Heb een paar mensen met wie ik me wel goed bevriend voel, maar die zitten ook niet om de hoek. Maar goed, het ligt dus ook aan mijzelf, maar het zit er kennelijk zo wat ingebakken. Daarnaast zijn die goeie vrienden zelf ook niet van die bellers blijkbaar (van één weet ik dat van eigen zeggen), dus dat maakt het wat ingewikkeld. Ben niet zo bekend met het hebben van een goede vriend met wie ik alles deel. Ja mijn ex dus, maar ik vind het niet gezond hem nog steeds degene te laten zijn die het meeste hoort. Zo af en toe wel als we toevallig bellen (hij belt af en toe), maar ik probeer zelf met dingen juist bewust ook wel andere mensen op te zoeken. Als ik dat dus al doe :-s
zondag 10 januari 2010 om 18:32
quote:Jointheclub67 schreef op 10 januari 2010 @ 12:59:
Hoi Nieuwsgierigmeisje; tuurlijk die dingen liggen dicht naast elkaar! Maar voor mij is de nuance belangrijk.
Ik vind ook dat er niets mis hoeft te zijn met om bevestiging te vragen. Zolang het niet continu is of met emotionele chantage gepaard gaat. Ik bedoel te zeggen dat dingen niet a priori fout of goed zijn.
Net als boarder zegt: mensen zijn sociale dieren. Mijn openingspost klinkt niet erg vrolijk, maar om de een of andere vreemde reden gaat het niet om ongelukkig zijn. Het voornaamste is dat vastloop in mezelf sinds ik die 'sparring partner' niet meer heb. Ik vind mezelf een leuk mens, zoals ik eerder schreef volgens mij; ik verveel me niet met mezelf. Maar vriendschap is als olie voor de hersenen: die halen het innerlijke geluk wel op, maar hebben wat olie nodig om te kunnen werken.
Ik zeg ook niet dat er iets mis mee is, ik bedoel alleen te zeggen dat ik vind dat dit soort dingen je zelfbeeld bepalen en of ze nou goed of slecht zijn, soms zijn bepaalde overtuigingen/manieren van functioneren niet heel constructief.
Dat die 'sparring partner' er niet meer is, zegt dat iets over jou?
Kun je uberhaupt iets vertellen over hoe dit gegaan is tussen jullie?
Hoi Nieuwsgierigmeisje; tuurlijk die dingen liggen dicht naast elkaar! Maar voor mij is de nuance belangrijk.
Ik vind ook dat er niets mis hoeft te zijn met om bevestiging te vragen. Zolang het niet continu is of met emotionele chantage gepaard gaat. Ik bedoel te zeggen dat dingen niet a priori fout of goed zijn.
Net als boarder zegt: mensen zijn sociale dieren. Mijn openingspost klinkt niet erg vrolijk, maar om de een of andere vreemde reden gaat het niet om ongelukkig zijn. Het voornaamste is dat vastloop in mezelf sinds ik die 'sparring partner' niet meer heb. Ik vind mezelf een leuk mens, zoals ik eerder schreef volgens mij; ik verveel me niet met mezelf. Maar vriendschap is als olie voor de hersenen: die halen het innerlijke geluk wel op, maar hebben wat olie nodig om te kunnen werken.
Ik zeg ook niet dat er iets mis mee is, ik bedoel alleen te zeggen dat ik vind dat dit soort dingen je zelfbeeld bepalen en of ze nou goed of slecht zijn, soms zijn bepaalde overtuigingen/manieren van functioneren niet heel constructief.
Dat die 'sparring partner' er niet meer is, zegt dat iets over jou?
Kun je uberhaupt iets vertellen over hoe dit gegaan is tussen jullie?
zondag 10 januari 2010 om 19:56
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 10 januari 2010 @ 18:32:
[...]
Ik zeg ook niet dat er iets mis mee is, ik bedoel alleen te zeggen dat ik vind dat dit soort dingen je zelfbeeld bepalen en of ze nou goed of slecht zijn, soms zijn bepaalde overtuigingen/manieren van functioneren niet heel constructief. Okidook.quote:
Dat die 'sparring partner' er niet meer is, zegt dat iets over jou?
Kun je uberhaupt iets vertellen over hoe dit gegaan is tussen jullie?
I.v.m. herkenbaarheid wilde ik de details eigenlijk niet geven, maar ach. Ze is geëmigreerd om bij haar vriend te zijn, dus het heeft niets met mij te maken.
Het afscheid vond ik wel pijnlijk omdat ze eigenlijk 'in haar hoofd' al vertrokken was en er de laatste maand nog weinig ruimte was voor onze normaal intensieve vriendschap.
[...]
Ik zeg ook niet dat er iets mis mee is, ik bedoel alleen te zeggen dat ik vind dat dit soort dingen je zelfbeeld bepalen en of ze nou goed of slecht zijn, soms zijn bepaalde overtuigingen/manieren van functioneren niet heel constructief. Okidook.quote:
Dat die 'sparring partner' er niet meer is, zegt dat iets over jou?
Kun je uberhaupt iets vertellen over hoe dit gegaan is tussen jullie?
I.v.m. herkenbaarheid wilde ik de details eigenlijk niet geven, maar ach. Ze is geëmigreerd om bij haar vriend te zijn, dus het heeft niets met mij te maken.
Het afscheid vond ik wel pijnlijk omdat ze eigenlijk 'in haar hoofd' al vertrokken was en er de laatste maand nog weinig ruimte was voor onze normaal intensieve vriendschap.
maandag 11 januari 2010 om 09:15
quote:Jointheclub67 schreef op 07 januari 2010 @ 15:55:
Het advies ging verder om met anderen te praten.
Probleem is dat er niet zoveel anderen zijn. Die ene vriendin is ver weg. Bij familie voel ik me niet genoeg op mijn gemak om mijn hart bij uit te storten. De burcht waarin ik zit, is er niet voor niets.
Ok, Je weet heel goed hoe het zit en hoe je ervoor staat.
Wat ga je doen om die burcht weg te werken? Welke keuze ga je maken?
Het advies ging verder om met anderen te praten.
Probleem is dat er niet zoveel anderen zijn. Die ene vriendin is ver weg. Bij familie voel ik me niet genoeg op mijn gemak om mijn hart bij uit te storten. De burcht waarin ik zit, is er niet voor niets.
Ok, Je weet heel goed hoe het zit en hoe je ervoor staat.
Wat ga je doen om die burcht weg te werken? Welke keuze ga je maken?
maandag 11 januari 2010 om 23:18
Ben moe (drukke dag gehad), maar heb je vraag gelezen Nieuwsgierig meisje. Ik kom er morgen op terug.
Keuze is duidelijk: er iets aan doen, maar hoe en wat kan wel iets uitgebreider. Dus morgen verder!
En reageer dan ook nog even op Boarder en Laura.
Wel alvast een vraag voor Boarder die al een dag ofzo in mijn hoofd zit: is het lastig/moeilijk voor je om over het overlijden van je vriend te praten of over je vriend in het algemeen?
Keuze is duidelijk: er iets aan doen, maar hoe en wat kan wel iets uitgebreider. Dus morgen verder!
En reageer dan ook nog even op Boarder en Laura.
Wel alvast een vraag voor Boarder die al een dag ofzo in mijn hoofd zit: is het lastig/moeilijk voor je om over het overlijden van je vriend te praten of over je vriend in het algemeen?
woensdag 13 januari 2010 om 00:55
Ja Nieuwsgierigmeisje, een aantal dingen weet ik heel goed, maar voor sommige andere dingen heb ik een blinde vlek denk ik. Het enige dat iets kan veranderen is actie.
Nou moet ik even mijn openingspost terug lezen om te zien waar ik op dat moment tegen aan liep. Oja: om beweging te krijgen in het proces. Dat is in elk geval gelukt. Ik heb zelfs aan vriendin laten weten dat e.e.a. me hoog zat en dat heeft ook een obstakel weggenomen.
Het komt er simpelweg op neer dat ik de deur uit moet om mensen te ontmoeten. En dan bedoel ik sociaal gezien want ik zie via werk genoeg mensen. En de angsten die ik dan tegen kom, moet ik maar onder ogen zien en maar een beetje los laten hoe het allemaal zou moeten en open staan voor nieuwe ervaringen.
Ik denk dat ik de komende paar dagen na moet denken over concrete stappen.
Boarder; je kort maar af.
Ik wil wel meer weten over jouw vriendschap en het overlijden en hoe je daar nu onder bent (behalve dat je een sparring vriend mist). Ik kan me voorstellen dat dit een enorme impact op je heeft en aangezien we hier toch vrij persoonlijk delen over wat er gebeurt, zou ik dit ook graag horen.
Laura, ik was ook niet zo'n beller, maar bleek het met vriendin toch goed te kunnen. Als het schaapje maar over de dam is bij mij, dan volgt de rest vanzelf. Maar misschien moet je ook een beetje 'de vorm' los laten? Je kan ook een vriendschap hebben waarbij je elkaar gewoon regelmatig ziet, face to face en tussendoor een paar mailtjes. De vriendin die bij jou past, voelt zich daar misschien ook wel net goed bij.
Je bent volgens mij een beetje dubbel in wat je zegt: aan de ene kant niet echt veel vrienden, of ver weg. Nieuwe stad. Aan de andere kant zeg je dat het je wel lukt om in de nieuwe plaats iets op te bouwen 'maar het kost tijd'.
Heb je echt het idee dat het de goede kant op gaat met de acties die je onderneemt nu? Het heeft mij in elk geval wel geholpen om te erkennen dat ik gewoon geen echte vrienden heb. Vind ik rottig en zal ik hardop niet zo snel zeggen, maar ik kan daardoor wel effectiever er mee aan de slag.
Tot zover mijn nachtgedachten.
Nou moet ik even mijn openingspost terug lezen om te zien waar ik op dat moment tegen aan liep. Oja: om beweging te krijgen in het proces. Dat is in elk geval gelukt. Ik heb zelfs aan vriendin laten weten dat e.e.a. me hoog zat en dat heeft ook een obstakel weggenomen.
Het komt er simpelweg op neer dat ik de deur uit moet om mensen te ontmoeten. En dan bedoel ik sociaal gezien want ik zie via werk genoeg mensen. En de angsten die ik dan tegen kom, moet ik maar onder ogen zien en maar een beetje los laten hoe het allemaal zou moeten en open staan voor nieuwe ervaringen.
Ik denk dat ik de komende paar dagen na moet denken over concrete stappen.
Boarder; je kort maar af.
Ik wil wel meer weten over jouw vriendschap en het overlijden en hoe je daar nu onder bent (behalve dat je een sparring vriend mist). Ik kan me voorstellen dat dit een enorme impact op je heeft en aangezien we hier toch vrij persoonlijk delen over wat er gebeurt, zou ik dit ook graag horen.
Laura, ik was ook niet zo'n beller, maar bleek het met vriendin toch goed te kunnen. Als het schaapje maar over de dam is bij mij, dan volgt de rest vanzelf. Maar misschien moet je ook een beetje 'de vorm' los laten? Je kan ook een vriendschap hebben waarbij je elkaar gewoon regelmatig ziet, face to face en tussendoor een paar mailtjes. De vriendin die bij jou past, voelt zich daar misschien ook wel net goed bij.
Je bent volgens mij een beetje dubbel in wat je zegt: aan de ene kant niet echt veel vrienden, of ver weg. Nieuwe stad. Aan de andere kant zeg je dat het je wel lukt om in de nieuwe plaats iets op te bouwen 'maar het kost tijd'.
Heb je echt het idee dat het de goede kant op gaat met de acties die je onderneemt nu? Het heeft mij in elk geval wel geholpen om te erkennen dat ik gewoon geen echte vrienden heb. Vind ik rottig en zal ik hardop niet zo snel zeggen, maar ik kan daardoor wel effectiever er mee aan de slag.
Tot zover mijn nachtgedachten.
woensdag 13 januari 2010 om 09:33
quote:Jointheclub67 schreef op 13 januari 2010 @ 00:55:
Ja Nieuwsgierigmeisje, een aantal dingen weet ik heel goed, maar voor sommige andere dingen heb ik een blinde vlek denk ik. Het enige dat iets kan veranderen is actie.
Nou moet ik even mijn openingspost terug lezen om te zien waar ik op dat moment tegen aan liep.
Haha ja, dat heb ik ook al een paar gedaan, om bij de kern te kunnen blijven en te kunnen achterhalen waar het nou precíes om gaat... je beschrijft heel veel, maar je blijft aan de oppervlakte, niet concreet.
Oja: om beweging te krijgen in het proces. Dat is in elk geval gelukt. Ik heb zelfs aan vriendin laten weten dat e.e.a. me hoog zat en dat heeft ook een obstakel weggenomen.
Hoe ging dat? Hoe ging je om met gevoelens van.. angst wellicht? En hoe was haar reactie?
Het komt er simpelweg op neer dat ik de deur uit moet om mensen te ontmoeten. En dan bedoel ik sociaal gezien want ik zie via werk genoeg mensen. En de angsten die ik dan tegen kom, moet ik maar onder ogen zien en maar een beetje los laten hoe het allemaal zou moeten en open staan voor nieuwe ervaringen.
Wat voor angsten/angstige gedachten ervaar je dan precies? En hoe ga je dat onder ogen zien en los laten? Klinkt goed hoor, maar zeggen en doen zijn 2...!!
Ik denk dat ik de komende paar dagen na moet denken over concrete stappen.
Lijkt me een goed plan, goed dat je nou concreet aan de slag gaat!Wat wellicht helpt met angstige gedachten is je realiseren dat het maar gedachten zijn. Als wolken; ze drijven ook weer voorbij, ook zonder dat je er iets mee doet of er naar luistert.
Ja Nieuwsgierigmeisje, een aantal dingen weet ik heel goed, maar voor sommige andere dingen heb ik een blinde vlek denk ik. Het enige dat iets kan veranderen is actie.
Nou moet ik even mijn openingspost terug lezen om te zien waar ik op dat moment tegen aan liep.
Haha ja, dat heb ik ook al een paar gedaan, om bij de kern te kunnen blijven en te kunnen achterhalen waar het nou precíes om gaat... je beschrijft heel veel, maar je blijft aan de oppervlakte, niet concreet.
Oja: om beweging te krijgen in het proces. Dat is in elk geval gelukt. Ik heb zelfs aan vriendin laten weten dat e.e.a. me hoog zat en dat heeft ook een obstakel weggenomen.
Hoe ging dat? Hoe ging je om met gevoelens van.. angst wellicht? En hoe was haar reactie?
Het komt er simpelweg op neer dat ik de deur uit moet om mensen te ontmoeten. En dan bedoel ik sociaal gezien want ik zie via werk genoeg mensen. En de angsten die ik dan tegen kom, moet ik maar onder ogen zien en maar een beetje los laten hoe het allemaal zou moeten en open staan voor nieuwe ervaringen.
Wat voor angsten/angstige gedachten ervaar je dan precies? En hoe ga je dat onder ogen zien en los laten? Klinkt goed hoor, maar zeggen en doen zijn 2...!!
Ik denk dat ik de komende paar dagen na moet denken over concrete stappen.
Lijkt me een goed plan, goed dat je nou concreet aan de slag gaat!Wat wellicht helpt met angstige gedachten is je realiseren dat het maar gedachten zijn. Als wolken; ze drijven ook weer voorbij, ook zonder dat je er iets mee doet of er naar luistert.
woensdag 13 januari 2010 om 18:44
Ik snap niet echt wat er dubbel is aan wat ik schreef? Ik heb een paar goede vriend(inn)en en een soort vriendengroepje, maar die zitten te ver weg om op echt regelmatige basis elkaar te zien (hier spelen natuurlijk ook factoren als werk en andere bezigheden een rol in - je kan alleen niet even een avondje bij elkaar langs doordeweeks). Daarnaast wil ik hier wat contacten opbouwen in m'n nieuwe woonomgevingen. Niet in plaats van, maar erbij, zodat ik niet zo afhankelijk ben van het gereis en me hier in de stad ook wat meer thuis ga voelen. En dat hoeven geen soulmates te zijn, maar gewoon dat ik hier eens wat kan ondernemen met iemand. En ja, daar zit beweging in. Ik ben bij een 'club' van iets gegaan en ik ben van de week van tevoren bij een meisje van die groep wezen eten. Misschien is zoiets ook wel wat voor jou. Door het wekelijks (oid) terugkerende karakter van zo'n activiteit ben je sowieso al de deur uit om iets leuks te doen. Dat kan al kracht geven.
maandag 25 januari 2010 om 10:23
Ik heb even niet geschreven, moest het even laten bezinken allemaal. Ik vind het lastig om concrete doelen te stellen 'zomaar', maar ik hou nu wel bewust mijn ogen open voor contact leggen. Waar ik dan eerst vaak 'nee' dacht of er niet bij stil stond, denk ik nu 'ja'. Dus ik stel me wat actiever op daarin en dat is leuk.
Met de vriendin begint het contact zich te herstellen, maar het gemis blijft.
Laura, ik kan niet goed onder woorden brengen wat ik bedoel met 'dubbel. Het was in elk geval niet als kritiek bedoeld dus no worries.
Vivabiecht van 22 januari: wees welkom als je hier leest.
Met de vriendin begint het contact zich te herstellen, maar het gemis blijft.
Laura, ik kan niet goed onder woorden brengen wat ik bedoel met 'dubbel. Het was in elk geval niet als kritiek bedoeld dus no worries.
Vivabiecht van 22 januari: wees welkom als je hier leest.
donderdag 18 februari 2010 om 11:11
Jointheclub,
Bedankt voor de uitnodiging.
Ik klaagde dus een beetje over de passiviteit van een vriendin, m'n 'beste vriendin' zeg maar. en vroeg me af of ze bewust , of onbewust, niets van zich laat horen.
Omdat het niet de eerste keer is dat vriendinnen zich min of meer terugtrekken in hun famillieleven ( ze heeft een kindje gekregen twee jaar geleden.) vraag ik me af hoe een goede vriendschap er eigenlijk uitziet en of dat alleen in films bestaat. (ironisch)
Hier op dit topic schreef al iemand dat sommige mensen teveel verwachten van een vriendschap, en daar zit wat in natuurlijk. Het lijkt er wel op dat veel mensen toch oppervlakkige kontakten beter vinden.
Wat 'openstellen' , een 'muur bouwen' en een 'pantser' hebben betreft: Dat soort begrippen zijn eigenlijk niet eens van toepassing als je oppervlakkige contacten hebt die zowiezo niet dieper gaan en dus ook niet een eventueel pantser voorbij proberen te komen.
Het is niet echt moeilijk om sociale activiteiten te doen en daarbij mensen te leren kennen , Ik klaagde voornamelijk over het wegvallen van interesse bij een vriendin, wat tot de onaangename vraag leidt of ik wel voldoende te bieden heb om die vriendschapin stand te houden. Het antwoord blijkt dus gewoon nee te zijn.
Niet leuk om toe te geven natuurlijk, maar laat ik mezelf niets wijsmaken. Heeft deze conclusie een voordeel? Geen idee, misschien dat, als je weinig verwacht, minder vlug teleurgesteld wordt, wat natuurlijk een vrij veilige en bijna laffe houding is.
Bedankt voor de uitnodiging.
Ik klaagde dus een beetje over de passiviteit van een vriendin, m'n 'beste vriendin' zeg maar. en vroeg me af of ze bewust , of onbewust, niets van zich laat horen.
Omdat het niet de eerste keer is dat vriendinnen zich min of meer terugtrekken in hun famillieleven ( ze heeft een kindje gekregen twee jaar geleden.) vraag ik me af hoe een goede vriendschap er eigenlijk uitziet en of dat alleen in films bestaat. (ironisch)
Hier op dit topic schreef al iemand dat sommige mensen teveel verwachten van een vriendschap, en daar zit wat in natuurlijk. Het lijkt er wel op dat veel mensen toch oppervlakkige kontakten beter vinden.
Wat 'openstellen' , een 'muur bouwen' en een 'pantser' hebben betreft: Dat soort begrippen zijn eigenlijk niet eens van toepassing als je oppervlakkige contacten hebt die zowiezo niet dieper gaan en dus ook niet een eventueel pantser voorbij proberen te komen.
Het is niet echt moeilijk om sociale activiteiten te doen en daarbij mensen te leren kennen , Ik klaagde voornamelijk over het wegvallen van interesse bij een vriendin, wat tot de onaangename vraag leidt of ik wel voldoende te bieden heb om die vriendschapin stand te houden. Het antwoord blijkt dus gewoon nee te zijn.
Niet leuk om toe te geven natuurlijk, maar laat ik mezelf niets wijsmaken. Heeft deze conclusie een voordeel? Geen idee, misschien dat, als je weinig verwacht, minder vlug teleurgesteld wordt, wat natuurlijk een vrij veilige en bijna laffe houding is.
