Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 29 maart 2017 om 20:45
quote:_Beeldig_ schreef op 29 maart 2017 @ 17:24:
Joggingbroek aan: check!
Soep op het vuur: check!
Op de bank neergeploft: check!
Zen: check!
Ik heb zelfs een doek om mijn hoofd geknoopt om te voorkomen dat we haar in de soep vinden.
Ben ik nu een goede zen-huisvrouw of wat?! Ik lees je in verschillende topics en heb diep respect en leer van je Beeldig. Dank je. En een en een voor de posters in dit topic die door deze gegevens heen moeten en gaan.
Joggingbroek aan: check!
Soep op het vuur: check!
Op de bank neergeploft: check!
Zen: check!
Ik heb zelfs een doek om mijn hoofd geknoopt om te voorkomen dat we haar in de soep vinden.
Ben ik nu een goede zen-huisvrouw of wat?! Ik lees je in verschillende topics en heb diep respect en leer van je Beeldig. Dank je. En een en een voor de posters in dit topic die door deze gegevens heen moeten en gaan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
donderdag 30 maart 2017 om 11:34
Anna, heb je een pic of link van je sneakers? Ik zoek nog sneakers namelijk. Hakken van meer dan 3 cm worden het niet bij mij, voel me dan net een travestiet
Zit in mijn hoofd, dat weet ik maar dat krijg ik er al jaaaaaren niet uit.
Wat lief die knuffels! Dat zullen ze vast goed doen. Smartje heeft een klein knuffeltje in bed, ik heb dezelfde in mijn bed en manlief krijgt altijd het beste vriendinnetje van de knuffel.
Hoe is het vandaag? Heb je een korte versie van je joggingbroek klaar liggen voor de warme middag?
Zit in mijn hoofd, dat weet ik maar dat krijg ik er al jaaaaaren niet uit.
Wat lief die knuffels! Dat zullen ze vast goed doen. Smartje heeft een klein knuffeltje in bed, ik heb dezelfde in mijn bed en manlief krijgt altijd het beste vriendinnetje van de knuffel.
Hoe is het vandaag? Heb je een korte versie van je joggingbroek klaar liggen voor de warme middag?
donderdag 30 maart 2017 om 17:01
quote:Oudblond schreef op 29 maart 2017 @ 20:45:
[...]
Ik lees je in verschillende topics en heb diep respect en leer van je Beeldig. Dank je.
+1 ( ha, mijn eerste +1!)
Ik zat al even te zoeken naar een link, maar ik kan ze niet vinden op internet. Volgens mij ben ik over de 200 posts heen, dus zal plaatjesplakrechten aanvragen, dan kan ik ze showen (oei, en herkend worden.... maar goed, als er meelezers zijn in mijn omgeving ben ik vast toch al herkend). Volgens de verkoopster was ik ook hartstikke hip, en verkopen zij geen sportschoenen, maar 'modesneakers'. Weer wat geleerd
Vandaag op werk langs geweest, en ook daar probeerde iedereen (ja, ook de vrouwelijke CEO) mij gerust te stellen dat ik nu hip was. Geloof wel dat ik een collega nog snel mijn weerwoord "maar ik ben niet hip, ik ben hartstikke tuttig" zag opschrijven. Bedankt collega .
Vandaag ging wel weer beter. Wel hartstikke moe na bezoek aan werk. Ik heb net kinderen gedrild dat morgen de nieuwe schoonmaakster komt, en ik weet niet precies wat ze aan het doen zijn, maar het zou zomaar kunnen dat ze echt aan het opruimen zijn!
[...]
Ik lees je in verschillende topics en heb diep respect en leer van je Beeldig. Dank je.
+1 ( ha, mijn eerste +1!)
Ik zat al even te zoeken naar een link, maar ik kan ze niet vinden op internet. Volgens mij ben ik over de 200 posts heen, dus zal plaatjesplakrechten aanvragen, dan kan ik ze showen (oei, en herkend worden.... maar goed, als er meelezers zijn in mijn omgeving ben ik vast toch al herkend). Volgens de verkoopster was ik ook hartstikke hip, en verkopen zij geen sportschoenen, maar 'modesneakers'. Weer wat geleerd
Vandaag op werk langs geweest, en ook daar probeerde iedereen (ja, ook de vrouwelijke CEO) mij gerust te stellen dat ik nu hip was. Geloof wel dat ik een collega nog snel mijn weerwoord "maar ik ben niet hip, ik ben hartstikke tuttig" zag opschrijven. Bedankt collega .
Vandaag ging wel weer beter. Wel hartstikke moe na bezoek aan werk. Ik heb net kinderen gedrild dat morgen de nieuwe schoonmaakster komt, en ik weet niet precies wat ze aan het doen zijn, maar het zou zomaar kunnen dat ze echt aan het opruimen zijn!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 30 maart 2017 om 17:13
Opruimende kinderen?!
Die hebben een zonnesteek dan zeker?
(Ik kwam vannacht opeens op de site kankerspoken.nl uit, ook met tips voor kinderen van kankerlijers (zo noemen wij mij thuis ). Waarbij als tip stond dat ze papa of mama ook wat zorgen uit handen konden nemen door zelf bijvoorbeeld op te ruimen of te helpen met klusjes of taakjes. Ben ik nou heel stom als ik zeg dat ik dat dus echt géén goed idee vind? Om mijn kind het idee te geven dat ze mij moeten verzorgen? Ik vraag gerust om een keer drinken voor me in te schenken hoor, maar ik vind dat een kind vooral kínd moet zijn. En dat zeker bij een zieke ouder dat kind niet ook nog eens zichzelf schuldig moet gaan voelen omdat het niet mee wil helpen in huis en die arme papa of mama kan de hulp zo goed gebruiken. Dus nu vind ik die site, waarvan ik eerst zo blij was dat ik 'm vond, een stómme site met stómme tips. )
Die hebben een zonnesteek dan zeker?
(Ik kwam vannacht opeens op de site kankerspoken.nl uit, ook met tips voor kinderen van kankerlijers (zo noemen wij mij thuis ). Waarbij als tip stond dat ze papa of mama ook wat zorgen uit handen konden nemen door zelf bijvoorbeeld op te ruimen of te helpen met klusjes of taakjes. Ben ik nou heel stom als ik zeg dat ik dat dus echt géén goed idee vind? Om mijn kind het idee te geven dat ze mij moeten verzorgen? Ik vraag gerust om een keer drinken voor me in te schenken hoor, maar ik vind dat een kind vooral kínd moet zijn. En dat zeker bij een zieke ouder dat kind niet ook nog eens zichzelf schuldig moet gaan voelen omdat het niet mee wil helpen in huis en die arme papa of mama kan de hulp zo goed gebruiken. Dus nu vind ik die site, waarvan ik eerst zo blij was dat ik 'm vond, een stómme site met stómme tips. )
vrijdag 31 maart 2017 om 10:32
@Beeldig, kan je het helpen/klusjes doen niet beter in de context plaatsen dat ze ook moeten leren om op te ruimen enz?
Dat moeten ze namelijk toch ook leren? Dus niet zo zeer om de 'kankerlijers' (zoals jij ze noemt) te ontzien, maar meer om zelfstandigheid te kweken. Ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn, maar ik moest vanaf 8 jaar verplicht meedraaien in het afwasschema dat we hadden en vanaf dat ik mijzelf kon aankleden ook zelf mijn kleding in de wasmand gooien enz. Dat leer ik smartje ook aan. Behalve het afwassen dan want daar hebben we een machine voor, die zij ook trouw helpt uit te ruimen in de ochtend.
Dat moeten ze namelijk toch ook leren? Dus niet zo zeer om de 'kankerlijers' (zoals jij ze noemt) te ontzien, maar meer om zelfstandigheid te kweken. Ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn, maar ik moest vanaf 8 jaar verplicht meedraaien in het afwasschema dat we hadden en vanaf dat ik mijzelf kon aankleden ook zelf mijn kleding in de wasmand gooien enz. Dat leer ik smartje ook aan. Behalve het afwassen dan want daar hebben we een machine voor, die zij ook trouw helpt uit te ruimen in de ochtend.
vrijdag 31 maart 2017 om 10:49
Haha, ze hadden echt opgeruimd!
En dan nu het verschrikkelijke: de nieuwe schoonmaakster is niet op komen dagen! Ben nu dus braaf robotje van kamer naar kamer aan het slepen omdat ik het anders zo sneu vind voor de jongens. Ruimen ze een keer op, zonder te zeuren(!), wordt er niks mee gedaan. Hopelijk voor ze heb ik zo ook nog energie om nog even met een nat doekje door hun kamers te gaan voordat ze er weer de gebruikelijk puinhoop van maken.
Ik vond dat inderdaad ook verschrikkelijk van die website! Nou moet ik zeggen dat wij nu wel in een iets versneld tempo ze 'klusjes' laten doen in huis, maar dat onder het mom van 'we wonen hier met z'n allen, dus we moeten ook allemaal wat doen'. Kleren in de wasmand gooien gaat hier iets te goed: minimaal 1 keer per dag wordt alle kleding in de wasmand gegooid. Ook als ze het dus nog best nog een keer hadden aangekund. Ze kunnen zelf hun ontbijt maken (dan hoeven we niet op pappa en mamma te wachten en kunnen we eerder gamen) en ze moeten dus ook hun eigen zooi opruimen. Oh, en sinds vorige week zetten ze zelf het bad aan en klimmen ze er ook weer zelf uit en drogen ze zich af. Zonder enige zachte drang van ons .
Oh, en ze kunnen zelf van school naar huis lopen, maar meestal haal ik ze toch nog even op. Vind ik zelf ook wel gezellig
Het gaat deze week trouwens verder weer goed met oudste! Geen driftbuien meer gehad en geen poepongelukjes. Hij lijkt weer wat beter in z'n vel te zitten.
En dan nu het verschrikkelijke: de nieuwe schoonmaakster is niet op komen dagen! Ben nu dus braaf robotje van kamer naar kamer aan het slepen omdat ik het anders zo sneu vind voor de jongens. Ruimen ze een keer op, zonder te zeuren(!), wordt er niks mee gedaan. Hopelijk voor ze heb ik zo ook nog energie om nog even met een nat doekje door hun kamers te gaan voordat ze er weer de gebruikelijk puinhoop van maken.
Ik vond dat inderdaad ook verschrikkelijk van die website! Nou moet ik zeggen dat wij nu wel in een iets versneld tempo ze 'klusjes' laten doen in huis, maar dat onder het mom van 'we wonen hier met z'n allen, dus we moeten ook allemaal wat doen'. Kleren in de wasmand gooien gaat hier iets te goed: minimaal 1 keer per dag wordt alle kleding in de wasmand gegooid. Ook als ze het dus nog best nog een keer hadden aangekund. Ze kunnen zelf hun ontbijt maken (dan hoeven we niet op pappa en mamma te wachten en kunnen we eerder gamen) en ze moeten dus ook hun eigen zooi opruimen. Oh, en sinds vorige week zetten ze zelf het bad aan en klimmen ze er ook weer zelf uit en drogen ze zich af. Zonder enige zachte drang van ons .
Oh, en ze kunnen zelf van school naar huis lopen, maar meestal haal ik ze toch nog even op. Vind ik zelf ook wel gezellig
Het gaat deze week trouwens verder weer goed met oudste! Geen driftbuien meer gehad en geen poepongelukjes. Hij lijkt weer wat beter in z'n vel te zitten.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 31 maart 2017 om 11:34
Die 'ontzorg de zieke ouder tip' op die site is echt fout. Ik was 11 (begin jaren '80) toen mijn vader acute leukemie kreeg. In ons gezin was het heel normaal dat we op zaterdag met z'n allen het hele huishouden deden, daar veranderde niet zo veel in behalve dat mijn ouders heel vaak in het ziekenhuis waren en wij alleen thuis. Ik was een ernstig meisje, heel anders dan mijn oudere zussen en ik dacht bij alles wat me dwars zat, wat niet lukte, bij twijfel of verdriet dat ik dat zelf moest oplossen om mijn ouders niet nog meer verdriet te bezorgen. Mijn puberteit heb ik 'ingeslikt', ik deed vanalles in het huishouden zonder dat me dat gevraagd werd, 'spelen' kon voor mijn gevoel niet meer en mijn dromen durfde ik niet delen. Het was een eenzame, bange tijd. Vader is 8 jaar ziek geweest voor hij overleed. Ik ben op m'n 17de uit huis gegaan (in goede verstandhouding) omdat ik het gevoel had dat ik het toch al helemaal alleen kon en ik mijn ouders niet verder tot last wilde zijn. Het heeft jaren geduurd voor ik wist wie ik zelf echt was, wat ik zelf wilde, waar ik zelf gelukkig van werd. Het is uiteindelijk helemaal goed gekomen maar ik vind het nog steeds moeilijk om mezelf iets te 'gunnen' als ik niet eerst alles voor de ander gedaan heb.
Gelukkig pakken jullie dit met jullie kinderen heel anders aan. Dat is voor mij zo fijn om lezen.
Gelukkig pakken jullie dit met jullie kinderen heel anders aan. Dat is voor mij zo fijn om lezen.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
vrijdag 31 maart 2017 om 11:39
Dat kinderen een steentje bij moeten dragen omdat ze deel uitmaken van het huishouden, daar ben ik het gewoon mee eens hoor! En op zich zou ik het ook prima vinden als zo'n site op het oudergedeelte de suggestie geeft (en tips geeft over hoe je "klusjes doen" los kunt koppelen van "moeder heeft kanker", door het precies zo aan te pakken als normale mensen namelijk ). Maar ik ging even op het kindergedeelte snuffelen en daar stond als tip voor kínderen om vooral goed te helpen. Terwijl mijn kind juist heel erg in tweestrijd zit tussen braaf zijn vanwege moeder met kanker en beginnende puberteit waarbij je je moeder juist stom moet gaan vinden. Kind in klusjes-modus duwen omdat ik-met-mijn-kanker zo zielig ben zou dan wel de láátste ingeving zijn waar ik mee zou komen. Want dan is mij stom vinden geen optie meer. Als ik zeg dat de was in de wasmand hoort in plaats van over de hele vloer van je kamer, of als ik vraag of ze me even helpt bij het koken, dan ben ik gewoon die stomme rotmoeder die er niets van begrijpt. Maar als een kind aangespoord wordt door zo'n site om het huishouden toch vooral lichter te maken voor papa of mama die zo ziek is van de chemo, dan is die ruimte om mij stom te vinden er niet. En dan draait het allemaal weer om kanker. Terwijl het mijn kind zo goed doet als het eens níet om kanker draait.
Dat was het meer.
Wat fijn dat je oudste zich lekkerder in zijn vel lijkt te voelen, Anna! Weet hij van de aanmelding bij het hdi? Ik merkte hier dat dat al rust gaf: de wetenschap dat er hulp onderweg was. Maar als hij dat nog niet weet, dan is dat niet aan de orde natuurlijk.
Jij ook al in huishoudmodus? Ik ook! Ik heb de gordijnen gewassen! (En ze zijn meteen zo'n 30 cm gekrompen, dus mijn volgende huishoudelijke klussen gaan plaatsvinden achter strijkplank en naaimachine. ) En verder ben ik de logeertas van kind aan het inpakken, voor een onverwacht logeerpartijtje. Ik ga mijn man mee uit nemen vanavond!
Had al maanden geleden gezien dat er een voorstelling is waar we als pril verliefd stel ook naartoe zijn geweest en had toen al bedacht dat het wel leuk zou zijn om daar nu weer heen te gaan. Maar toen kwam mijn diagnose er tussendoor en had ik het eigenlijk al op mijn buik geschreven. Maar ja, ik voel me opeens weer fit de laatste dagen en ik dacht het te kunnen combineren met een ander uitje morgen (als in: kind daar alvast heen en wij later). Dat combineren gaat niet door, nu wordt ongeveer de halve schoonfamilie ingeschakeld in een schema van overdrachten om kind uiteindelijk op de juiste plek te krijgen, máár: het is gelukt! En gelukkig kon ik gisteravond ook nog snel stiekem kaarten kopen, ook niet onbelangrijk.
Dat was het meer.
Wat fijn dat je oudste zich lekkerder in zijn vel lijkt te voelen, Anna! Weet hij van de aanmelding bij het hdi? Ik merkte hier dat dat al rust gaf: de wetenschap dat er hulp onderweg was. Maar als hij dat nog niet weet, dan is dat niet aan de orde natuurlijk.
Jij ook al in huishoudmodus? Ik ook! Ik heb de gordijnen gewassen! (En ze zijn meteen zo'n 30 cm gekrompen, dus mijn volgende huishoudelijke klussen gaan plaatsvinden achter strijkplank en naaimachine. ) En verder ben ik de logeertas van kind aan het inpakken, voor een onverwacht logeerpartijtje. Ik ga mijn man mee uit nemen vanavond!
Had al maanden geleden gezien dat er een voorstelling is waar we als pril verliefd stel ook naartoe zijn geweest en had toen al bedacht dat het wel leuk zou zijn om daar nu weer heen te gaan. Maar toen kwam mijn diagnose er tussendoor en had ik het eigenlijk al op mijn buik geschreven. Maar ja, ik voel me opeens weer fit de laatste dagen en ik dacht het te kunnen combineren met een ander uitje morgen (als in: kind daar alvast heen en wij later). Dat combineren gaat niet door, nu wordt ongeveer de halve schoonfamilie ingeschakeld in een schema van overdrachten om kind uiteindelijk op de juiste plek te krijgen, máár: het is gelukt! En gelukkig kon ik gisteravond ook nog snel stiekem kaarten kopen, ook niet onbelangrijk.
vrijdag 31 maart 2017 om 11:44
Precies wat jij dus ook aanhaalt, Oudblond. Dat wil ik echt niet, dat mijn kind het gevoel heeft voor mij te moeten zorgen, of het gevoel heeft ons tot last te zijn. Dat is precies waarom we voor kind hulp ingeschakeld hebben: die had het gevoel niet bij ons terecht te kunnen met de angsten en emoties. Dat snap ik wel, maar dan moet er wel een andere plek gevonden worden waar je heen kunt als kind. De psych pakt het prima op trouwens en stimuleert kind ook om juist wél met ons te praten. (Wat wij ook wel deden, we hebben zo'n honderd manieren en ingangen geboden, maar wat tot nu toe geen indruk maakte. )
Pijnlijk dat dat voor jou wel zo is gelopen.
Pijnlijk dat dat voor jou wel zo is gelopen.
vrijdag 31 maart 2017 om 11:49
Het was natuurlijk een hele andere tijd Beeldig. Ik verwijt mijn ouders niets, zij hadden niet de mogelijkheden tot hulp inschakelen die er nu wel zijn. Het heeft jaren geduurd voor ik een echte, volwassen relatie met mijn moeder had, maar nu zijn we hechter dan ik ooit had kunnen wensen.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
