Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 6 april 2017 om 17:18
Pfff.... net met de uitvaartondernemer gesproken. Voel me even emotioneel op en zit nu onder een dekentje op de bank (naast 2 kinderen die mopperen over een vastlopende playstation en een man die probeert de playstation te maken).
Was wel een goed gesprek, maar best heftig. Vooral ook om mijn ouders en man zo emotioneel te zien. Mijn moeder moest echt zo hard huilen
Verder vandaag ook het ziekenhuis gesproken over de uitslag van het genetisch onderzoek, Er is geen enkele aanwijzing gevonden dat het genetisch is, dus echt pure dikke vette pech. Wel het advies gekregen om over een jaar of 5 nog een keer contact te zoeken om te vragen of het advies voor de kinderen nog steeds hetzelfde is (vanaf 45 jaar elke 5 jaar een darmonderzoek) of dat er inmiddels nieuwe inzichten zijn. Ze bewaren ook expres een paar buisjes bloed van mij .
Oh, de telefoon op de stofzuiger leggen werkt niet. Ten eerste is de gps niet nauwkeurig genoeg, dus heeft hij niet door dat robotje loopt en ten tweede past robotje met telefoon erop niet meer onder de kast. Dan ligt telefoon dus op de grond .
Zag nog dat er een pokemon in de buurt zit die ik nog niet heb, maar ben te moe om hem te gaan vangen
Was wel een goed gesprek, maar best heftig. Vooral ook om mijn ouders en man zo emotioneel te zien. Mijn moeder moest echt zo hard huilen
Verder vandaag ook het ziekenhuis gesproken over de uitslag van het genetisch onderzoek, Er is geen enkele aanwijzing gevonden dat het genetisch is, dus echt pure dikke vette pech. Wel het advies gekregen om over een jaar of 5 nog een keer contact te zoeken om te vragen of het advies voor de kinderen nog steeds hetzelfde is (vanaf 45 jaar elke 5 jaar een darmonderzoek) of dat er inmiddels nieuwe inzichten zijn. Ze bewaren ook expres een paar buisjes bloed van mij .
Oh, de telefoon op de stofzuiger leggen werkt niet. Ten eerste is de gps niet nauwkeurig genoeg, dus heeft hij niet door dat robotje loopt en ten tweede past robotje met telefoon erop niet meer onder de kast. Dan ligt telefoon dus op de grond .
Zag nog dat er een pokemon in de buurt zit die ik nog niet heb, maar ben te moe om hem te gaan vangen
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 6 april 2017 om 17:28
quote:neweve schreef op 06 april 2017 @ 14:06:
[...]
Binnenshuis registreert hij hier wel mits ik van de ene uiterste hoek naar de ander loop... wat buitenshuis hen en weer lopen veel leuker maakt.
Ik heb ook nog wel een mislukt haak project voor de wedstrijd! Geen pokemon muts maar wel een tas zonder hengsel (want toen wilde ik echt niet meer). Mag die ook meedoen?
Anna, wat God dat je weer wat hebt kunnen schrijven in de herinneringsboeken. Kom je er niet aan toe vind je het lastig te bedenken waar te beginnen? Je hebt de boeken " mam vertel eens" of "brieven aan mijn kind". Die hebben per bladzijde wat vragen, misschien dat je daar wat inspiratie uit kan halen.
Ik ben zelf ook herinneringen aan het opschrijven, alleen dan vanaf de andere kant (mam, als je nog steeds meeleest ik mis je ). Ik merk dat ik het soms lastig vind omdat er zoveel dingen tegelijk naar boven komen. Soms.begin ik gewoon ergens maar soms zoek ik de vragen op zodat ik een beginnende heb.
Hoe staat het met je kraanvogels?
Knuffel liefje.. Wat goed dat je daar al mee begonnen bent, ik merk dat heel veel al weggezakt is.
Sommige dingen staan me helder voor de geest, anderen juist niet.
[...]
Binnenshuis registreert hij hier wel mits ik van de ene uiterste hoek naar de ander loop... wat buitenshuis hen en weer lopen veel leuker maakt.
Ik heb ook nog wel een mislukt haak project voor de wedstrijd! Geen pokemon muts maar wel een tas zonder hengsel (want toen wilde ik echt niet meer). Mag die ook meedoen?
Anna, wat God dat je weer wat hebt kunnen schrijven in de herinneringsboeken. Kom je er niet aan toe vind je het lastig te bedenken waar te beginnen? Je hebt de boeken " mam vertel eens" of "brieven aan mijn kind". Die hebben per bladzijde wat vragen, misschien dat je daar wat inspiratie uit kan halen.
Ik ben zelf ook herinneringen aan het opschrijven, alleen dan vanaf de andere kant (mam, als je nog steeds meeleest ik mis je ). Ik merk dat ik het soms lastig vind omdat er zoveel dingen tegelijk naar boven komen. Soms.begin ik gewoon ergens maar soms zoek ik de vragen op zodat ik een beginnende heb.
Hoe staat het met je kraanvogels?
Knuffel liefje.. Wat goed dat je daar al mee begonnen bent, ik merk dat heel veel al weggezakt is.
Sommige dingen staan me helder voor de geest, anderen juist niet.
donderdag 6 april 2017 om 17:36
Zware dag AnnA. Ook de confrontatie met het verdriet van je geliefden is moeilijk om zien en dragen. Waar ik nadat mijn schoonmoeder ook veel te jong overleed, veel 'troost' uit geput heb en wat me veel stress ontnam, was dat ik wist wat zij wilde en hoe zij het wilde. Ik wist dat ik het voor haar 'goed' deed. En op momenten dat mensen er zich mee gingen bemoeien kon ik dat heel makkelijk afkappen : 'Dit hebben we besproken, zo wilde ze het en zo gaat het gebeuren. VETTE punt, geen discussie'.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
vrijdag 7 april 2017 om 10:35
Ik heb vanacht van 1 tot half 6 wakker gelegen. Werd om 7 uur wakker van jongste die van de trap af viel. Ik zat om 10 over 8 in school voor de voorstelling was jongste, ik heb net de meest mislukte pikachutaart ter wereld gemaakt, ik moet nog een pokedex printen en om 12 uur staan er hier 8 kinderen voor een kinderfeestje....
Ik ben nu al kapot en wil alleen maar slapen......
Ik ben nu al kapot en wil alleen maar slapen......
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 7 april 2017 om 14:27
Och Anna, nu net op deze dag zit het allemaal zo tegen! Slaapgebrek sucks!
Maar als die kinderen straks voor je deur staan, draai je vast en zeker op adrenaline. Zet hem op! Vanavond lekker met een dekentje op de bank en het weekend lekker rustig houden.
Oh, en ik moet nog even opscheppen. Sorry, maar ik kan het niet laten en ben er stiekem supertrots: ik heb level 26 bereikt en ben nu officieel een betere pokemontrainer dan mijn zoon!
Maar als die kinderen straks voor je deur staan, draai je vast en zeker op adrenaline. Zet hem op! Vanavond lekker met een dekentje op de bank en het weekend lekker rustig houden.
Oh, en ik moet nog even opscheppen. Sorry, maar ik kan het niet laten en ben er stiekem supertrots: ik heb level 26 bereikt en ben nu officieel een betere pokemontrainer dan mijn zoon!
zaterdag 8 april 2017 om 01:13
Lieve AnnA,
Om uit mijn pieker en niet kunnen slapen modus te komen, was ik het vivaforum aan het afstruinen en kwam ik op je topic terecht.
Net je hele topic doorgelezen en zowel heel hard moeten huilen, als heel hard moeten lachen.
Wat ben je een pracht mens met ontzettend veel humor. En wat een respect hoe je dit alles aan pakt met je (overigens geweldige) kinderen.
En wat een ontiegelijke kutziekte is het ook. Ik wil je alleen maar even een hele dikke knuffel geven . Hopelijk ben je de dag goed doorgekomen en was het feestje een groot succes!
Om uit mijn pieker en niet kunnen slapen modus te komen, was ik het vivaforum aan het afstruinen en kwam ik op je topic terecht.
Net je hele topic doorgelezen en zowel heel hard moeten huilen, als heel hard moeten lachen.
Wat ben je een pracht mens met ontzettend veel humor. En wat een respect hoe je dit alles aan pakt met je (overigens geweldige) kinderen.
En wat een ontiegelijke kutziekte is het ook. Ik wil je alleen maar even een hele dikke knuffel geven . Hopelijk ben je de dag goed doorgekomen en was het feestje een groot succes!
