Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 5 juni 2016 om 20:17
Ik denk dat dat misschien juist wel fijn is Boefje dat hij voor de vakantie niet gaat wennen. Want dan eerst een paar dagen heen, en dan 6 weken vrij. Dat lijkt mij voor een peuter ook verwarrend.
Voor Mini hebben we dat niet want de dagbehandeling gaat de hele zomer door.
Voor Mini hebben we dat niet want de dagbehandeling gaat de hele zomer door.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 6 juni 2016 om 08:16
Ja ik snap wat je bedoelde hoor. Geldt voor veel kindjes natuurlijk die in de grote vakantie jarig zijn. Alleen Mini heeft geen grote vakantie. Niet dat hij dat beseft natuurlijk en voor ons is het wel fijn want die 6 lange weken zou ik echt tegenop zien.
Vanmiddag komt die gezinscoach. Ik heb echt heel benieuwd. Sowieso of er een klik is maar ook war ze voor ons gaat betekenen. En of Maxi zich wat open wil stellen.
Vanmiddag komt die gezinscoach. Ik heb echt heel benieuwd. Sowieso of er een klik is maar ook war ze voor ons gaat betekenen. En of Maxi zich wat open wil stellen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 6 juni 2016 om 23:08
Ik moet het geloof ik nog even op me in laten werken.
Het was een fijne vrouw. Maar prettig was ook dat de vrouw (meisje) van de intake en observaties erbij was.
Er is nog niet echt een plan opgesteld.
Ze heeft een aantal punten aangestipt waar ze mij best mee raakte.
Hoe ik in mijn energie zit (van 0 tot 10 zit ik op een 4)
En toen ik het over Mini had moest ik ook ineens huilen (zo vervelend! )
En Maxi deed zijn verhaal, kwam met het verhaal dat hij niet meer wilde straffen omdat ik dan zeg dat hij niet goed heeft geluisterd naar de opvoedpoli. En omdat hij liever zijn soepje eet en Mini in de hal laat staan. Enfin, dat verhaal. Hij laat het straffen maar aan mij over want hij doet het toch niet goed.
Duidelijk was dus dat erwat aan onze communicatie gedaan kan worden. En niet alleen dat.... ook aan onze relatie.
Kak zooi. Ik weet het natuurlijk allemaal wel. Maar het voelt toch alsof ik enorme fouten gemaakt heb.
Het was een fijne vrouw. Maar prettig was ook dat de vrouw (meisje) van de intake en observaties erbij was.
Er is nog niet echt een plan opgesteld.
Ze heeft een aantal punten aangestipt waar ze mij best mee raakte.
Hoe ik in mijn energie zit (van 0 tot 10 zit ik op een 4)
En toen ik het over Mini had moest ik ook ineens huilen (zo vervelend! )
En Maxi deed zijn verhaal, kwam met het verhaal dat hij niet meer wilde straffen omdat ik dan zeg dat hij niet goed heeft geluisterd naar de opvoedpoli. En omdat hij liever zijn soepje eet en Mini in de hal laat staan. Enfin, dat verhaal. Hij laat het straffen maar aan mij over want hij doet het toch niet goed.
Duidelijk was dus dat erwat aan onze communicatie gedaan kan worden. En niet alleen dat.... ook aan onze relatie.
Kak zooi. Ik weet het natuurlijk allemaal wel. Maar het voelt toch alsof ik enorme fouten gemaakt heb.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 6 juni 2016 om 23:17
Ik blijf mezelf herhalen, maar ik doe het toch: ik ik denk dat het juist goed is om eens te janken Estrellas. Zolang jij alles op blijft kroppen, blijf je tegen blokkades oplopen. En je weet zelf vast als geen ander dat dat geen oplossing is in het algemeen, en zeker niet voor de ES.
Je zegt ze dat je wilt dat je jongens hun emoties gewoon leren uiten (en terecht). Dan moet je zelf ook dat voorbeeld geven, dat dat kan. Dat de wereld dan niet instort. Zelfs jouw wereld niet.
En wat Maxi betreft, het is wel positief dat hij in elk geval aangeeft waar zijn onderzekerheid zit. Hij had ook kunnen zeggen 'nee hoor, niks aan de hand'. Ok, dat lost het nog niet op, maar eht is een beginnetje toch?
Je zegt ze dat je wilt dat je jongens hun emoties gewoon leren uiten (en terecht). Dan moet je zelf ook dat voorbeeld geven, dat dat kan. Dat de wereld dan niet instort. Zelfs jouw wereld niet.
En wat Maxi betreft, het is wel positief dat hij in elk geval aangeeft waar zijn onderzekerheid zit. Hij had ook kunnen zeggen 'nee hoor, niks aan de hand'. Ok, dat lost het nog niet op, maar eht is een beginnetje toch?
maandag 6 juni 2016 om 23:18
Je doet het best naar je kunnen. Je hebt sessies bij een psycholoog, bent voor mini van alles aan het regelen, bent nu bezig met de opvoedpoli, luistert hier naar alle tips, kortom volgens mij doe jij zo ontzettend je best. En jij bent ook maar een mens en mensen maken fouten. Het feit dat jij open staat voor zelfreflectie en hulp van buitenaf zegt juist dat jij heel goed handelt. Heb wat meer vertrouwen in je eigen kunnen. Wij zien en sterke vrouw die alles voor haar gezin over heeft. Mijn complimenten voor jou, gun jij jezelf ook eens een compliment en ruimte voor jezelf
maandag 6 juni 2016 om 23:22
En enorme fouten hoezo? Er zijn dingen niet goed gelopen, maar dat zijn toch niet jouw enorme fouten? Dat is een gevolg van omstandigheden, van dingen totaal buiten jouw controle en dan misschien nog wat beslissingen van jou en/of Maxi die niet zo zijn uitgepakt als jullie bedoeld en gedacht hadden. Tja, dat gebeurd iedereen wel eens, dat maakt het nog niet meteen enorme fouten en al helemaal niet verwijtbaar.
maandag 6 juni 2016 om 23:29
Lief meiden, jullie woorden.
Morgen heb ik weer een gesprek met die vervangend psycholoog en zal ik het waarschijnlijk weer over het onderwerp huilen hebben.
Maar het gevoel dat ik dan instort is zo heftig aanwezig, dat overheerst en drukt dan de tranen weg zeg maar.
Af en toe breekt er een topje van die ijsberg af, zoals vanmiddag en zondag in de kerk bij mijn vriendin. Maar dat is zo eng. En ik ben dan zo bezig met slikken, letterlijk slikken om mezelf te herpakken.
Ik ben denk ik een beetje bang voor mijn eigen gevoel.
En in principe wéét ik dat ik het niet fout doe want ik heb de beste intenties voor mijn mannen. En dingen overkomen mij helaas waar we totaal geen grip op hebben.
Het zit een beetje in mij denk ik om het eerst bij mijzelf te zoeken.
Mini komt immers totaal blank deze wereld op en ik (en Maxi natuurlijk) zijn daar om hem te vormen.
Morgen heb ik weer een gesprek met die vervangend psycholoog en zal ik het waarschijnlijk weer over het onderwerp huilen hebben.
Maar het gevoel dat ik dan instort is zo heftig aanwezig, dat overheerst en drukt dan de tranen weg zeg maar.
Af en toe breekt er een topje van die ijsberg af, zoals vanmiddag en zondag in de kerk bij mijn vriendin. Maar dat is zo eng. En ik ben dan zo bezig met slikken, letterlijk slikken om mezelf te herpakken.
Ik ben denk ik een beetje bang voor mijn eigen gevoel.
En in principe wéét ik dat ik het niet fout doe want ik heb de beste intenties voor mijn mannen. En dingen overkomen mij helaas waar we totaal geen grip op hebben.
Het zit een beetje in mij denk ik om het eerst bij mijzelf te zoeken.
Mini komt immers totaal blank deze wereld op en ik (en Maxi natuurlijk) zijn daar om hem te vormen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 6 juni 2016 om 23:46
Ik vrees dat jij zelf ook een keer moet ervaren dat de wereld niet vergaat als je eens een keer goed uitjankt. Niet wegslikken, laten komen en echt, het houdt een keer weer op. Niemand blijft voorgoed huilen, dus jij ook niet.
Ik ga soms zelfs met opzet een zielige film kijken als ik het idee heb dat ik wat opkrop. Lekker belachelijk janken om een niet-waargebeurd verhaal, maar het licht vaak wel op.
En wat Mini betreft: ik ben het er niet helemaal mee eens dat hij volkomen blanco op de wereld is gekomen en alles wat er 'mis' is dus door jullie vorming komt (ik vind mis een naar woord in deze context, zo bedoel ik het niet, maar ik kan even niks beters verzinnen). Kinderen komen ter wereld met een set genen die al bepaald is, met bepaalde uitingspatronen die al bepaald zijn. En daarnaast worden ze niet alleen door jullie maar ook alles om jullie heen beïnvloed. Helaas heb je geen volledige controle over de vorming van je kind. Maar aan de andere kant betekent dat ook dat echt niet alles jullie schuld is. Je kent vast wel een kindje met autisme of ADHD of dat gewoon hele rg verlegen is. Vind je dat dan de schuld van zijn of haar ouders? Vast niet. Dat zat al in dat kind, de ouders kunnen alleen proberen het zo goed mogelijk te begeleiden. En ik wil absoluut geen labels op Mini plakken, maar ook zonder labels is dat precies wat je doet: je uiterste best om hem zo goed mogelijk te begeleiden in wie hij is.
Ik ga soms zelfs met opzet een zielige film kijken als ik het idee heb dat ik wat opkrop. Lekker belachelijk janken om een niet-waargebeurd verhaal, maar het licht vaak wel op.
En wat Mini betreft: ik ben het er niet helemaal mee eens dat hij volkomen blanco op de wereld is gekomen en alles wat er 'mis' is dus door jullie vorming komt (ik vind mis een naar woord in deze context, zo bedoel ik het niet, maar ik kan even niks beters verzinnen). Kinderen komen ter wereld met een set genen die al bepaald is, met bepaalde uitingspatronen die al bepaald zijn. En daarnaast worden ze niet alleen door jullie maar ook alles om jullie heen beïnvloed. Helaas heb je geen volledige controle over de vorming van je kind. Maar aan de andere kant betekent dat ook dat echt niet alles jullie schuld is. Je kent vast wel een kindje met autisme of ADHD of dat gewoon hele rg verlegen is. Vind je dat dan de schuld van zijn of haar ouders? Vast niet. Dat zat al in dat kind, de ouders kunnen alleen proberen het zo goed mogelijk te begeleiden. En ik wil absoluut geen labels op Mini plakken, maar ook zonder labels is dat precies wat je doet: je uiterste best om hem zo goed mogelijk te begeleiden in wie hij is.
dinsdag 7 juni 2016 om 07:02
Lieve Estrellas, probeer eens wat meer van jezelf te houden, probeer jezelf eens te zien zoals ik je zie.
Een sterke lieve vrouw, die alles over heeft voor het welzijn van haar gezin.
Die alles wat maar mogelijk is voor haar dochters heeft gedaan, zoals zorgen dat ze voor altijd samen mochten blijven. Die hen tot het allerlaatste moment niet alleen heeft gelaten.
Die als haar man overspannen thuis komt te zitten zorgt dat hij hulp krijgt en daarnaast ook de praktische zaken zoals arbeidsovereenkomst etc. voor hem regelt.
Die ziet dat Mini wat extra hulp nodig heeft en alles uit de kast haalt om dat voor hem te regelen.
Die bonuszoon in huis neemt als dat nodig is.
Die als eerste roept voor haar bonuskleindochter te willen zorgen toen bonusdochter ging scheiden (ook al liep dat allemaal anders, je wilde het wel doen)
Als dit niet over jouw zou gaan, maar over een vreemde, wat zou je dan zeggen?
Dat is een vrouw die enorme fouten maakt, of wat een fijne vrouw is dat?
Ik weet het antwoord wel en jij waarschijnlijk ook.....
Maxi, Mini en Nano boffen met jou!!
Een sterke lieve vrouw, die alles over heeft voor het welzijn van haar gezin.
Die alles wat maar mogelijk is voor haar dochters heeft gedaan, zoals zorgen dat ze voor altijd samen mochten blijven. Die hen tot het allerlaatste moment niet alleen heeft gelaten.
Die als haar man overspannen thuis komt te zitten zorgt dat hij hulp krijgt en daarnaast ook de praktische zaken zoals arbeidsovereenkomst etc. voor hem regelt.
Die ziet dat Mini wat extra hulp nodig heeft en alles uit de kast haalt om dat voor hem te regelen.
Die bonuszoon in huis neemt als dat nodig is.
Die als eerste roept voor haar bonuskleindochter te willen zorgen toen bonusdochter ging scheiden (ook al liep dat allemaal anders, je wilde het wel doen)
Als dit niet over jouw zou gaan, maar over een vreemde, wat zou je dan zeggen?
Dat is een vrouw die enorme fouten maakt, of wat een fijne vrouw is dat?
Ik weet het antwoord wel en jij waarschijnlijk ook.....
Maxi, Mini en Nano boffen met jou!!
dinsdag 7 juni 2016 om 10:16
Ik kan me voorstellen dat je het bezoek op je in moet laten werken.
Ontzettend eens met Nausicaa over dat een kind natuurlijk niet helemaal blanco ter wereld komt. Zoveel meer factoren dan alleen de ouders spelen een rol bij de ontwikkeling van een kind!
Jij doet er alles aan om Mini goed te begeleiden en op te voeden, dus reken jezelf dat niet aan.
Wat betreft weinig energie: ik lees regelmatig dat jullie overdag op bed liggen of slapen. Logisch dat problemen thuis voor vermoeidheid zorgen maar misschien is het ook deels gewenning? En van beter eten krijg je ook meer energie maar dat weet je zelf ook wel.
En laat die tranen eens gewoon gaan! Eén huilbui, of meerdere, hoeft echt niet te betekenen dat je volledig instort. En dan nog, de wereld stort ook dan niet in. De kinderen hebben immers ook een vader die voor hen kan zorgen. Misschien niet helemaal hoe jij het zou willen maar hij heeft het eerder op zich prima gedaan toch?
Ontzettend eens met Nausicaa over dat een kind natuurlijk niet helemaal blanco ter wereld komt. Zoveel meer factoren dan alleen de ouders spelen een rol bij de ontwikkeling van een kind!
Jij doet er alles aan om Mini goed te begeleiden en op te voeden, dus reken jezelf dat niet aan.
Wat betreft weinig energie: ik lees regelmatig dat jullie overdag op bed liggen of slapen. Logisch dat problemen thuis voor vermoeidheid zorgen maar misschien is het ook deels gewenning? En van beter eten krijg je ook meer energie maar dat weet je zelf ook wel.
En laat die tranen eens gewoon gaan! Eén huilbui, of meerdere, hoeft echt niet te betekenen dat je volledig instort. En dan nog, de wereld stort ook dan niet in. De kinderen hebben immers ook een vader die voor hen kan zorgen. Misschien niet helemaal hoe jij het zou willen maar hij heeft het eerder op zich prima gedaan toch?
dinsdag 7 juni 2016 om 13:19
Sterk zijn is je kwetsbaar durven opstellen.
Huilen is geen zwakte, huilen verlicht je stresshormoon. Een keer goed huilen lucht op en geeft ook letterlijk lucht. Je zou het eens moeten ervaren. Niet wegslikken, maar even weglopen naar een rustig plekje en daar de tranen laten komen.
De muur mag gewoon neer, je hoeft niet sterker te zijn dan je bent, je hebt al bewezen sterk te zijn. Nu nog leren sterk te zijn in je kwetsbaarheid. Wie zou er niet snappen dat jij huilt in zo'n situatie?
Huilen is geen zwakte, huilen verlicht je stresshormoon. Een keer goed huilen lucht op en geeft ook letterlijk lucht. Je zou het eens moeten ervaren. Niet wegslikken, maar even weglopen naar een rustig plekje en daar de tranen laten komen.
De muur mag gewoon neer, je hoeft niet sterker te zijn dan je bent, je hebt al bewezen sterk te zijn. Nu nog leren sterk te zijn in je kwetsbaarheid. Wie zou er niet snappen dat jij huilt in zo'n situatie?
dinsdag 7 juni 2016 om 14:33
Wat een lieve woorden zeg... ben er een beetje stil van.
Ik weet dat ik mag huilen en in dit geval misschien wel moet. De angst is gewoon dat ik er dan niet meer voor mijn gezin kan zijn. Wat natuurlijk onzin is want dat zal, als dat al zo is, maar tijdelijk zijn.
En ja, het is ook zo dat Mini niet helemaal blanco op.de werled komt. Ik ben het met je eens Nausicaa. Alleen voelt het soms wel zo dat ik hem niet goed kan helpen zijn emoties te reguleren. Hij moet dat leren en leert dat van ons. Maar ik ben me er inmiddels ook wel van bewust dat dat ook in hem zit.
Ik denk niet dat het gewenning is dat wij overdag wel eens op bed liggen Kirikou. Hoewel van Maxi gaat het aardig die kant op momenteel. Wat ik vaak doe is even een filmpje of serie kijken als de jongens slapen en dan wil het wel eens zo zijn dat ik mijn ogen niet open hou
Maar wil je daarmee zeggen dat doordat wij overdag rustmomenten zoeken dat we daardoor minder energie hebben?
In het kader van voor jezelf denken heb ik morgen met een vriendin afgesproken in Friesland (zij komt uit Groningen dus dan mooi op de helft afgesproken) we hebben elkaar al lang niet gesproken.
En donderdagavond heb ik geregeld dat ik met een vriendin een cursus pesto maken ga doen. Gewoon om er even uit te zijn, even iets anders. Ik heb gevraagd of Maxi thuis wilde blijven, dus niet naar de sportschool. Dat was voor hem geen probleem. Hij vond het juist goed dat ik dit ga doen.
Vanmorgen was ik even een uurtje langer op de psz omdat ik wat dingen wilde bespreken. En Nano was lekker aan het keutelen ook in de groep. Toen zag ik ineens dat Mini een kindje beet. Juf zag dat ook en reageerde daar gelijk op. Maar de reactie die Mini toen gaf... dat greep mij enorm aan. Ik schoot er even van vol en heb me dan ook even omgedraaid.
Straks weer naar de vervangend psycholoog. Ik zie er een beetje tegenop.
Ik weet dat ik mag huilen en in dit geval misschien wel moet. De angst is gewoon dat ik er dan niet meer voor mijn gezin kan zijn. Wat natuurlijk onzin is want dat zal, als dat al zo is, maar tijdelijk zijn.
En ja, het is ook zo dat Mini niet helemaal blanco op.de werled komt. Ik ben het met je eens Nausicaa. Alleen voelt het soms wel zo dat ik hem niet goed kan helpen zijn emoties te reguleren. Hij moet dat leren en leert dat van ons. Maar ik ben me er inmiddels ook wel van bewust dat dat ook in hem zit.
Ik denk niet dat het gewenning is dat wij overdag wel eens op bed liggen Kirikou. Hoewel van Maxi gaat het aardig die kant op momenteel. Wat ik vaak doe is even een filmpje of serie kijken als de jongens slapen en dan wil het wel eens zo zijn dat ik mijn ogen niet open hou
Maar wil je daarmee zeggen dat doordat wij overdag rustmomenten zoeken dat we daardoor minder energie hebben?
In het kader van voor jezelf denken heb ik morgen met een vriendin afgesproken in Friesland (zij komt uit Groningen dus dan mooi op de helft afgesproken) we hebben elkaar al lang niet gesproken.
En donderdagavond heb ik geregeld dat ik met een vriendin een cursus pesto maken ga doen. Gewoon om er even uit te zijn, even iets anders. Ik heb gevraagd of Maxi thuis wilde blijven, dus niet naar de sportschool. Dat was voor hem geen probleem. Hij vond het juist goed dat ik dit ga doen.
Vanmorgen was ik even een uurtje langer op de psz omdat ik wat dingen wilde bespreken. En Nano was lekker aan het keutelen ook in de groep. Toen zag ik ineens dat Mini een kindje beet. Juf zag dat ook en reageerde daar gelijk op. Maar de reactie die Mini toen gaf... dat greep mij enorm aan. Ik schoot er even van vol en heb me dan ook even omgedraaid.
Straks weer naar de vervangend psycholoog. Ik zie er een beetje tegenop.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 7 juni 2016 om 14:59
Ja, hij werd boos op de juf. De juf wikde graag dat hij haar aankeek als ze wat vertelde. Maar de kracht waarmee hij zich weg probeerde te maken uit de situatie en een bepaalde blik in zijn ogen, het gevecht. Iets daar greep mij ontzettend aan.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 7 juni 2016 om 15:14
quote:estrellas2 schreef op 07 juni 2016 @ 14:33:
Ik weet dat ik mag huilen en in dit geval misschien wel moet. De angst is gewoon dat ik er dan niet meer voor mijn gezin kan zijn. Wat natuurlijk onzin is want dat zal, als dat al zo is, maar tijdelijk zijn.
Dit!! Je kan wel een avondje weg maar niet een avondje huilen? Of een paar dagen alleen zijn met je verdriet? Ik denk dat je dit echt moet loslaten. Zoals je zelf ook al schreef, je wilt je kinderen ook leren dat ze hun verdriet mogen tonen.
Ik vroeg me gewoon af wat er bedoeld werd met weinig energie. Of dat geconcludeerd werd uit het feit dat jullie overdag rusten of uit iets anders?
Moeilijk, die reactie van Mini. Maar ik lees geregeld dat aankijken van een volwassene voor veel kinderen moeilijk/confronterend is, en voor iemand met een ASS nog lastiger? Zou dat ook niet geval bij Mini zijn?
Ik weet dat ik mag huilen en in dit geval misschien wel moet. De angst is gewoon dat ik er dan niet meer voor mijn gezin kan zijn. Wat natuurlijk onzin is want dat zal, als dat al zo is, maar tijdelijk zijn.
Dit!! Je kan wel een avondje weg maar niet een avondje huilen? Of een paar dagen alleen zijn met je verdriet? Ik denk dat je dit echt moet loslaten. Zoals je zelf ook al schreef, je wilt je kinderen ook leren dat ze hun verdriet mogen tonen.
Ik vroeg me gewoon af wat er bedoeld werd met weinig energie. Of dat geconcludeerd werd uit het feit dat jullie overdag rusten of uit iets anders?
Moeilijk, die reactie van Mini. Maar ik lees geregeld dat aankijken van een volwassene voor veel kinderen moeilijk/confronterend is, en voor iemand met een ASS nog lastiger? Zou dat ook niet geval bij Mini zijn?
dinsdag 7 juni 2016 om 21:13
Janneke had een stuk geschreven wat wel aansloot met mijn gedachtes over jouw gevoel van fouten maken.
Goed dat je leuke uitjes hebt komende dagen. Geniet ervan!
Sinds ik moeder ben huil ik heel snel. Soms vind ik het overdreven, denk ik hou nu maar weer op, maar aan de andere kant denk ik: het zij zo. Je hebt het idd niet in de hand.
Maar ik zou in jouw situatie (wat jou allemaal is overkomen) vast en zeker een overstroming van tranen hebben veroorzaakt .
Maar het lucht wel lekker op. Voor nu : vooral doen wat voor jou goed voelt!
Goed dat je leuke uitjes hebt komende dagen. Geniet ervan!
Sinds ik moeder ben huil ik heel snel. Soms vind ik het overdreven, denk ik hou nu maar weer op, maar aan de andere kant denk ik: het zij zo. Je hebt het idd niet in de hand.
Maar ik zou in jouw situatie (wat jou allemaal is overkomen) vast en zeker een overstroming van tranen hebben veroorzaakt .
Maar het lucht wel lekker op. Voor nu : vooral doen wat voor jou goed voelt!
