Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 12 juni 2016 om 11:07
Goeiemorgen.
Ik heb drukke dagen gehad maar wel gevuld met leuke dingen.
Die therapie sessie van dinsdag was weer wat vreemd. De man is graag zelf aan het woord en dat vind ik een beetje storend. Nu moest ik denken aan een situatie waarbij ik me heel prettig voelde. Duurde erg lang eer ik er op kwam en dacht aan het dagje strand met Mini. Toen wat voor kleur daarbij op kwam en welke vorm. Blauwe cirkel. Die moest ik vervolgens gaan tekeken. En daar 5 keer per dag naar kijken om zo wat meer positiviteit te voelen.
Ik heb hem in de keuken opgehangen.
Woensdag naar Friesland om een bakkie te doen met een vriendin. Was gezellig, we hadden elkaar lang niet gezien. En ook 2 uurtjes alleen in de auto was fijn.
Donderdag pesto Workshop gedaan. Was ook leuk (eten een beetje minder leuk).
Gisteren had ik oppas geregeld zodat ik met Maxi uit eten kon en naar de film. Even fijn samen. De film was leuk het eten redelijk veilig door mijn vooraf doorgegeven allergenen informatie.
Alleen nu voel ik me echt vreselijk. Ik voel me zo dik door afgelopen dagen. Durf me niet te gaan wegen omdat dan zeker de paniek zal toe slaan. Gelukkig gaat morgen de sportschool weer open.
Verder gaat met met de jongens heel wisselend. Net als met Maxi en mij.
Morgen komt de gezinscoach weer.
Ook ben ik de laatste dagen erg zenuwachtig. Het naderende afscheid van de psz. Ik ben al bezig geweest met de traktatie en heb voor de juffen al een fotoalbumpje gemaakt met foto's van hun en Mini van de afgelopen 1.5 jaar.
Nieuwe rugzakjes gekocht, bekers en broodtrommel.
En natuurlijk de naderende 27e dat maakt me ook nerveus.
Ik heb drukke dagen gehad maar wel gevuld met leuke dingen.
Die therapie sessie van dinsdag was weer wat vreemd. De man is graag zelf aan het woord en dat vind ik een beetje storend. Nu moest ik denken aan een situatie waarbij ik me heel prettig voelde. Duurde erg lang eer ik er op kwam en dacht aan het dagje strand met Mini. Toen wat voor kleur daarbij op kwam en welke vorm. Blauwe cirkel. Die moest ik vervolgens gaan tekeken. En daar 5 keer per dag naar kijken om zo wat meer positiviteit te voelen.
Ik heb hem in de keuken opgehangen.
Woensdag naar Friesland om een bakkie te doen met een vriendin. Was gezellig, we hadden elkaar lang niet gezien. En ook 2 uurtjes alleen in de auto was fijn.
Donderdag pesto Workshop gedaan. Was ook leuk (eten een beetje minder leuk).
Gisteren had ik oppas geregeld zodat ik met Maxi uit eten kon en naar de film. Even fijn samen. De film was leuk het eten redelijk veilig door mijn vooraf doorgegeven allergenen informatie.
Alleen nu voel ik me echt vreselijk. Ik voel me zo dik door afgelopen dagen. Durf me niet te gaan wegen omdat dan zeker de paniek zal toe slaan. Gelukkig gaat morgen de sportschool weer open.
Verder gaat met met de jongens heel wisselend. Net als met Maxi en mij.
Morgen komt de gezinscoach weer.
Ook ben ik de laatste dagen erg zenuwachtig. Het naderende afscheid van de psz. Ik ben al bezig geweest met de traktatie en heb voor de juffen al een fotoalbumpje gemaakt met foto's van hun en Mini van de afgelopen 1.5 jaar.
Nieuwe rugzakjes gekocht, bekers en broodtrommel.
En natuurlijk de naderende 27e dat maakt me ook nerveus.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 12 juni 2016 om 11:15
Kirikou, natuurlijk zou ik kunnen en mogen huilen. En het zalvast een keer gaan gebeuren en de wereld zal niet instorten. Maar nj overheerst de angst daarvoor nog. Soms breken er stukjes van die ijsberg af, laat ik de emotie stromen zoals die psycholoog dat zou zeggen. En dat is voor nu even goed.
Niemand die vroeg naar onze tukkies hoor Kirikou
Maxi en ik doen het nu zo dat we om beurten de ochtend blijven liggen. Dan neem ik of hij Nano mee om Mini weg te brengen.
Deze afspraak hadden we een tijd geleden ook en ik merk dat het wel wat minder irritatie geeft. Nano is immers nog steeds niet kampioen doorslapen.
Niemand die vroeg naar onze tukkies hoor Kirikou
Maxi en ik doen het nu zo dat we om beurten de ochtend blijven liggen. Dan neem ik of hij Nano mee om Mini weg te brengen.
Deze afspraak hadden we een tijd geleden ook en ik merk dat het wel wat minder irritatie geeft. Nano is immers nog steeds niet kampioen doorslapen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 12 juni 2016 om 12:20
Ik lees wat je schrijft en probeer het op me in te laten werken, maar ik zie overal de eetstoornis doorheen schemeren. En ik zie dat je er geen hulp voor inroept. En dat maakt dat ik niet weet wat ik nog moet schrijven. Wordt het erger als ik daarop aansla? Versterk ik daarmee onbedoeld een voor jou schadelijk patroon, zoals een andere forummer hier ooit duidelijk maakte?
Ik weet het niet. Feit is wel dat ik het steeds moeilijker vind om je te lezen. Omdat er zoveel chaos is en je ogenschijnlijk zo slecht voor jezelf zorgt. Ik hou mijn hart vast voor je.
Ik weet het niet. Feit is wel dat ik het steeds moeilijker vind om je te lezen. Omdat er zoveel chaos is en je ogenschijnlijk zo slecht voor jezelf zorgt. Ik hou mijn hart vast voor je.
maandag 13 juni 2016 om 12:38
Ja het is wel redelijk stabiel hoor Hebjehaarookweer. Ik val niet af en zorg dat ik mijn vitamines binnen krijg. Ik begin bijvoorbeeld iedere dag met een zelf gemaakt groentensapje.
En de paniek gevoelens die ik ervaar, die behandel ik met mijn psycholoog met EMDR.
Vanmorgen even weer naar de huisarts geweest met Mini voor zijn oor. Het is nog steeds pruttig en stinkt behoorlijk. We moeten nu naar de kno arts.
Straks komt de gezinscoach weer langs. Maxi gaat haar vragen hoe lang het duurt eer een huilbaby eens stopt met huilen
Nano jankt om alles, en niet zo'n beetje ook. Inmiddels is het al achtergrondmuziek.
En de paniek gevoelens die ik ervaar, die behandel ik met mijn psycholoog met EMDR.
Vanmorgen even weer naar de huisarts geweest met Mini voor zijn oor. Het is nog steeds pruttig en stinkt behoorlijk. We moeten nu naar de kno arts.
Straks komt de gezinscoach weer langs. Maxi gaat haar vragen hoe lang het duurt eer een huilbaby eens stopt met huilen
Nano jankt om alles, en niet zo'n beetje ook. Inmiddels is het al achtergrondmuziek.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 13 juni 2016 om 23:00
Was een pittig gesprek. Voor nu heeft ze al geholpen om Maxi en mij in gesprek te krijgen.
Ik heb hem verteld dat ik steeds op mijn woorden let en weinig durf te zeggen tegen hem omdat hij gelijk in de verdediging schiet of in de slachtofferrol.
En hij heeft (weer) het voorbeeld aangehaald van dat ik zei dat hij niet goed geluisterd had naar de opvoedpoli en dat ik hem niet in zijn waarde liet en dat hij de adviezen wat ruimer neemt waar ik ze strikt probeer uit te voeren.
Daar moeten we ergens zien te middelen.
Vanavond heeft ze een verslag gestuurd met advies en ook een artikel over hoe kinderen leren. Even vluchtig gelezen. Ze heeft het mooi en goed verwoord.
Fijn ook dat ze dit in haar vrije tijd nog doet. Dat waardeer ik erg.
Vanavond foto's van mn meisjes zitten kijken. Alle kinderen hebben precies dezelfde neus. Een maxi neus Bonuskinderen hebben hem ook en dus zelfs de kleine moppies hadden hem. Nog 2 weken.... ik voel de spanning stijgen.
Ik heb hem verteld dat ik steeds op mijn woorden let en weinig durf te zeggen tegen hem omdat hij gelijk in de verdediging schiet of in de slachtofferrol.
En hij heeft (weer) het voorbeeld aangehaald van dat ik zei dat hij niet goed geluisterd had naar de opvoedpoli en dat ik hem niet in zijn waarde liet en dat hij de adviezen wat ruimer neemt waar ik ze strikt probeer uit te voeren.
Daar moeten we ergens zien te middelen.
Vanavond heeft ze een verslag gestuurd met advies en ook een artikel over hoe kinderen leren. Even vluchtig gelezen. Ze heeft het mooi en goed verwoord.
Fijn ook dat ze dit in haar vrije tijd nog doet. Dat waardeer ik erg.
Vanavond foto's van mn meisjes zitten kijken. Alle kinderen hebben precies dezelfde neus. Een maxi neus Bonuskinderen hebben hem ook en dus zelfs de kleine moppies hadden hem. Nog 2 weken.... ik voel de spanning stijgen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 14 juni 2016 om 18:46
Ja ik heb een t&t die staat sinds gisteren al op "zending is aangemeld maar nog niet ontvangen bij postnl"
Het is een brievenbuspakket.
Vind het toch spannend hoor, er zit immers ook het zakje as bij.
Vandaag weer over emoties voelen gehad met die psycholoog met als gevolg dat ik al de hele dag aan het hyperventileren ben.
Ik ga straks een les poweryoga doen. Hopelijk kom ik dan wat beter in mijn ademhaling. Zal het van te voren even aangeven aan de docent.
Het is een brievenbuspakket.
Vind het toch spannend hoor, er zit immers ook het zakje as bij.
Vandaag weer over emoties voelen gehad met die psycholoog met als gevolg dat ik al de hele dag aan het hyperventileren ben.
Ik ga straks een les poweryoga doen. Hopelijk kom ik dan wat beter in mijn ademhaling. Zal het van te voren even aangeven aan de docent.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 14 juni 2016 om 20:27
quote:estrellas2 schreef op 13 juni 2016 @ 12:38:
Ja het is wel redelijk stabiel hoor Hebjehaarookweer. Ik val niet af en zorg dat ik mijn vitamines binnen krijg. Ik begin bijvoorbeeld iedere dag met een zelf gemaakt groentensapje.
En de paniek gevoelens die ik ervaar, die behandel ik met mijn psycholoog met EMDR.
Ik val hier compleet onbekend binnen.
Estrellas, je draait wat eetstoornis betreft om de hete brij heen. Mooie woorden maar geen daden. Ik heb de indruk dat je alles in stand houdt qua ES. Hier een stapje harder en daar wat minder zolang de buitenwereld maar ziet dat alles 'normaal' is.
Ik heb bewondering voor je wat betreft de benadering van mini en nano en ook van maxi, dat lijkt me niet makkelijk.
Estrellas, ga je met ES aan de slag, dan zul je ook weer energie en ruimte voelen om aan andere zaken te werken.
Ik wens je oprecht al het goeds
Ja het is wel redelijk stabiel hoor Hebjehaarookweer. Ik val niet af en zorg dat ik mijn vitamines binnen krijg. Ik begin bijvoorbeeld iedere dag met een zelf gemaakt groentensapje.
En de paniek gevoelens die ik ervaar, die behandel ik met mijn psycholoog met EMDR.
Ik val hier compleet onbekend binnen.
Estrellas, je draait wat eetstoornis betreft om de hete brij heen. Mooie woorden maar geen daden. Ik heb de indruk dat je alles in stand houdt qua ES. Hier een stapje harder en daar wat minder zolang de buitenwereld maar ziet dat alles 'normaal' is.
Ik heb bewondering voor je wat betreft de benadering van mini en nano en ook van maxi, dat lijkt me niet makkelijk.
Estrellas, ga je met ES aan de slag, dan zul je ook weer energie en ruimte voelen om aan andere zaken te werken.
Ik wens je oprecht al het goeds
dinsdag 14 juni 2016 om 21:13
quote:Smolla schreef op 14 juni 2016 @ 20:27:
[...]
Ik val hier compleet onbekend binnen.
Estrellas, je draait wat eetstoornis betreft om de hete brij heen. Mooie woorden maar geen daden. Ik heb de indruk dat je alles in stand houdt qua ES. Hier een stapje harder en daar wat minder zolang de buitenwereld maar ziet dat alles 'normaal' is.
Ik heb bewondering voor je wat betreft de benadering van mini en nano en ook van maxi, dat lijkt me niet makkelijk.
Estrellas, ga je met ES aan de slag, dan zul je ook weer energie en ruimte voelen om aan andere zaken te werken.
Ik wens je oprecht al het goeds Hier sluit ik me bij aan. Ik vind het vaak lastig om je te lezen. Je lijkt zo nuchter te doen over je eetstoornis, alsof het alleen om het eten gaat. Maar zo werkt een eetstoornis niet, een eetstoornis behelst je hele psyche en beïnvloedt daarmee ook je gezin. Ik denk oprecht dat als je je gaat focussen op behandeling van je eetstoornis, dat veel dingen binnen het gezin ook anders (beter) zullen lopen. Ja, je krijgt veel op je bord en ja, je zet een boel stappen ten behoeve van je gezin. Maar leg nu eens de prioriteit bij jezelf. Je roept voor iedereen hulp in maar je eigen ziekte krijgt maar bar weinig aandacht.
[...]
Ik val hier compleet onbekend binnen.
Estrellas, je draait wat eetstoornis betreft om de hete brij heen. Mooie woorden maar geen daden. Ik heb de indruk dat je alles in stand houdt qua ES. Hier een stapje harder en daar wat minder zolang de buitenwereld maar ziet dat alles 'normaal' is.
Ik heb bewondering voor je wat betreft de benadering van mini en nano en ook van maxi, dat lijkt me niet makkelijk.
Estrellas, ga je met ES aan de slag, dan zul je ook weer energie en ruimte voelen om aan andere zaken te werken.
Ik wens je oprecht al het goeds Hier sluit ik me bij aan. Ik vind het vaak lastig om je te lezen. Je lijkt zo nuchter te doen over je eetstoornis, alsof het alleen om het eten gaat. Maar zo werkt een eetstoornis niet, een eetstoornis behelst je hele psyche en beïnvloedt daarmee ook je gezin. Ik denk oprecht dat als je je gaat focussen op behandeling van je eetstoornis, dat veel dingen binnen het gezin ook anders (beter) zullen lopen. Ja, je krijgt veel op je bord en ja, je zet een boel stappen ten behoeve van je gezin. Maar leg nu eens de prioriteit bij jezelf. Je roept voor iedereen hulp in maar je eigen ziekte krijgt maar bar weinig aandacht.
dinsdag 14 juni 2016 om 23:13
Oei... ik denk nog even het forum te checken voor het slapen gaan en dan lees ik de laatste 2 berichten.
Die komen wel even binnen en mijn gedachten gaan gelijk weer op hol (wat natuurlijk niet erg is!)
Eten blijft een overheersende factor in mijn leven. Momenteel ligt vooral de focus op zo gezond mogelijk.
Zonder toegevoegde suikers, onbewerkte producten, liefst glutenvrij en lactosevrij, alles zelf gemaakt.
Ik maak iedere dag mijn eigen groentensapjes, eet mijn zelf gemaakte crackers, ga binnenkort mijn eigen yoghurt maken waar ik mijn zelfgemaakte granola doorheen kan doen.
Ik struin het internet af naar nieuwe recepten en ideeën. Ben actief op instagram en heb een speciale map op mijn telefoon met "gezonde" websites.
Vandaag 2 mooie kookboeken besteld en ik sta te popelen om daaruit recepten te maken.
Alles is niet eens meer zo gespitst op het afvallen, hoewel ik liever niet aan kom.
(Hoewel ik mezelf vanavond tijdens de yogales in de spiegel bekeek en zoveel minder mooie dingen zag en bedacht dat er echt nog wel wat vanaf mocht).
Opzich allemaal prima als daar die angst voor bepaalde producten en situaties niet zou zijn.
Zolang het allemaal binnen mijn eigen veilige lijst valt is het te doen. Maar zodra ik in een situatie kom waar spontaan met eten omgegaan wordt dan is daar die paniek.
Ik probeer de laatste tijd veel nieuwe recepten uit. En bijna standaard vraag mijn peuter. "Wat eten we vandaag? En wat eet u mama?"
En dat is iets wat me echt raakt. Wat ik niet wil.... mijn moeder at immers ook vaak anders dan wij.
Dit alles gelezen hebbende samen met jullie berichten.....
Ik ga dit bericht kopiëren en naar de eetcoach sturen. Waarschijnlijk is EMDR, gericht op het eten niet genoeg.
Die komen wel even binnen en mijn gedachten gaan gelijk weer op hol (wat natuurlijk niet erg is!)
Eten blijft een overheersende factor in mijn leven. Momenteel ligt vooral de focus op zo gezond mogelijk.
Zonder toegevoegde suikers, onbewerkte producten, liefst glutenvrij en lactosevrij, alles zelf gemaakt.
Ik maak iedere dag mijn eigen groentensapjes, eet mijn zelf gemaakte crackers, ga binnenkort mijn eigen yoghurt maken waar ik mijn zelfgemaakte granola doorheen kan doen.
Ik struin het internet af naar nieuwe recepten en ideeën. Ben actief op instagram en heb een speciale map op mijn telefoon met "gezonde" websites.
Vandaag 2 mooie kookboeken besteld en ik sta te popelen om daaruit recepten te maken.
Alles is niet eens meer zo gespitst op het afvallen, hoewel ik liever niet aan kom.
(Hoewel ik mezelf vanavond tijdens de yogales in de spiegel bekeek en zoveel minder mooie dingen zag en bedacht dat er echt nog wel wat vanaf mocht).
Opzich allemaal prima als daar die angst voor bepaalde producten en situaties niet zou zijn.
Zolang het allemaal binnen mijn eigen veilige lijst valt is het te doen. Maar zodra ik in een situatie kom waar spontaan met eten omgegaan wordt dan is daar die paniek.
Ik probeer de laatste tijd veel nieuwe recepten uit. En bijna standaard vraag mijn peuter. "Wat eten we vandaag? En wat eet u mama?"
En dat is iets wat me echt raakt. Wat ik niet wil.... mijn moeder at immers ook vaak anders dan wij.
Dit alles gelezen hebbende samen met jullie berichten.....
Ik ga dit bericht kopiëren en naar de eetcoach sturen. Waarschijnlijk is EMDR, gericht op het eten niet genoeg.
estrellas2 wijzigde dit bericht op 14-06-2016 23:22
Reden: Ik drukte per ongeluk op plaatsen
Reden: Ik drukte per ongeluk op plaatsen
% gewijzigd
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 14 juni 2016 om 23:48
Goed dat je meer hulp inroept. Ik denk (op basis van wat je schrijft) nog steeds dat je een tamelijk verwrongen beeld hebt van wat 'gezond' eten inhoudt, en dat dat beeld eigenlijk alleen maar steeds extremer wordt. En ook ik denk dat dit een bom legt onder je relatie met jezelf, je man, je kinderen en je hele omgeving. Los van wat er verder nog allemaal speelt, wat natuurlijk ook niet gering is. Maar juist daarom zou je goed voor jezelf moeten zorgen.
Sterkte weer, Estrellas.
Sterkte weer, Estrellas.
dinsdag 14 juni 2016 om 23:54
Het lijkt mij een hele goede keus van je om de eetcoach te mailen. Wat is zijn of haar achtergrond? Het is mij even onduidelijk welke behandeling je krijgt voor je ES.
Ook nu lees ik weer allerlei argumenten in je bericht die het goed moeten lijken te praten qua eten. Je weet zelf beter Estrellas, je hebt eerder met dit bijltje gehakt.
Maak de juiste keus vrouw
Ook nu lees ik weer allerlei argumenten in je bericht die het goed moeten lijken te praten qua eten. Je weet zelf beter Estrellas, je hebt eerder met dit bijltje gehakt.
Maak de juiste keus vrouw
woensdag 15 juni 2016 om 00:21
Het lijkt er momenteel meer op dat het mijn uitlaatklep is. Ik kan me verliezen in struinen op het internet naar gezonde recepten, nieuwe sites, met veilige onbewerkte producten.
Even met eten, recepten en producten bezig zijn ipv met de lastige zaken in het hier en nu.
De achtergrond van de coach is ervaringsdeskundigheid. Zij is aangesloten bij Human Concern, heeft 30 jaar een es gehad.
Ik ben daar 2 keer geweest Smolla, en krijg daarnaast bij mijn eigen psycholoog EMDR. Tijdens de EMDR behandelen we gevoelens die bepaald eten oproepen maar ook het eten bij mij thuis vroeger.
Er was bijvoorbeeld altijd ruzie aan tafel bij ons. Dingen gedurende dag werden aan tafel uitgesproken (uitgevochten), er werden regelmatig opmerkingen gemaakt dat ik te dik was en dat ik op moest letten als ik nog een keer wilde opscheppen, of mayo bij mn frietjes wilde. (Terugkijkend was ik echt geen dik kind/ dikke puber).
Mijn moeder bleek in haar jeugd anorexia gehad te hebben (al had dat toen nog niet die naam). Is heel dik geweest maar na afvallen wilde ze niet meer eten.
Mijn moeder sloeg thuis altijd de ijsjes en lekkernijen af, at salades terwijl wij gewoon AVG aten. Ze was niet dun maar mooi slank en dat is ze nog steeds.
Ik wilde zoals mijn moeder zijn... qua uiterlijk dan, verder was ze in mijn jeugd depressief en daardoor had ik het gevoel dat ik vrolijk "moest" zijn.
Enfin, ik dwaal af, maar dat zijn de onderwerpen die ik met mijn psycholoog middels EMDR behandel.
Even met eten, recepten en producten bezig zijn ipv met de lastige zaken in het hier en nu.
De achtergrond van de coach is ervaringsdeskundigheid. Zij is aangesloten bij Human Concern, heeft 30 jaar een es gehad.
Ik ben daar 2 keer geweest Smolla, en krijg daarnaast bij mijn eigen psycholoog EMDR. Tijdens de EMDR behandelen we gevoelens die bepaald eten oproepen maar ook het eten bij mij thuis vroeger.
Er was bijvoorbeeld altijd ruzie aan tafel bij ons. Dingen gedurende dag werden aan tafel uitgesproken (uitgevochten), er werden regelmatig opmerkingen gemaakt dat ik te dik was en dat ik op moest letten als ik nog een keer wilde opscheppen, of mayo bij mn frietjes wilde. (Terugkijkend was ik echt geen dik kind/ dikke puber).
Mijn moeder bleek in haar jeugd anorexia gehad te hebben (al had dat toen nog niet die naam). Is heel dik geweest maar na afvallen wilde ze niet meer eten.
Mijn moeder sloeg thuis altijd de ijsjes en lekkernijen af, at salades terwijl wij gewoon AVG aten. Ze was niet dun maar mooi slank en dat is ze nog steeds.
Ik wilde zoals mijn moeder zijn... qua uiterlijk dan, verder was ze in mijn jeugd depressief en daardoor had ik het gevoel dat ik vrolijk "moest" zijn.
Enfin, ik dwaal af, maar dat zijn de onderwerpen die ik met mijn psycholoog middels EMDR behandel.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 15 juni 2016 om 00:40
Oké, nog 1 ding en dan hou ik erover op. Veilige onbewerkte producten, schrijf je. Maar wat is er dan precies zo levensgevaarlijk aan andere onbewerkte en bewerkte producten? En als die andere dingen, die op jouw steeds langer wordende lijstje van verboden waren staan, niet veilig zouden zijn, wat dan? Dan zou je ze toch honderd keer liever aan jezelf voorzetten dan ze aan je kinderen te geven?
Ergens weet je wel dat Nano en Mini gewoon moeten en kunnen eten. Gelukkig maar. Alleen jij kunt dat niet.
Zie je zelf dat het niet klopt, dat je het ontkent en bagatelliseert en ondertussen genoeg erover loslaat op het forum om anderen een indruk van de diepte van je eetstoornis te geven?
Dit is niet fijn met gezonde dingen bezig zijn om wat afleiding te bieden, dit is een obsessie. En jij weet dat. Je bent zo dapper en zo eerlijk, ergens weet je dit. En ik hoop dat dat je de kracht geeft om er iets aan te doen. Want het is waar wat je schrijft: je kopieert het gedrag van je moeder en geeft je kinderen zo het verkeerde voorbeeld. Heel naar, maar ook heel waar.
Ergens weet je wel dat Nano en Mini gewoon moeten en kunnen eten. Gelukkig maar. Alleen jij kunt dat niet.
Zie je zelf dat het niet klopt, dat je het ontkent en bagatelliseert en ondertussen genoeg erover loslaat op het forum om anderen een indruk van de diepte van je eetstoornis te geven?
Dit is niet fijn met gezonde dingen bezig zijn om wat afleiding te bieden, dit is een obsessie. En jij weet dat. Je bent zo dapper en zo eerlijk, ergens weet je dit. En ik hoop dat dat je de kracht geeft om er iets aan te doen. Want het is waar wat je schrijft: je kopieert het gedrag van je moeder en geeft je kinderen zo het verkeerde voorbeeld. Heel naar, maar ook heel waar.
woensdag 15 juni 2016 om 06:10
quote:hebjehaarookweer schreef op 14 juni 2016 @ 23:48:
Goed dat je meer hulp inroept. Ik denk (op basis van wat je schrijft) nog steeds dat je een tamelijk verwrongen beeld hebt van wat 'gezond' eten inhoudt, en dat dat beeld eigenlijk alleen maar steeds extremer wordt. En ook ik denk dat dit een bom legt onder je relatie met jezelf, je man, je kinderen en je hele omgeving. Los van wat er verder nog allemaal speelt, wat natuurlijk ook niet gering is. Maar juist daarom zou je goed voor jezelf moeten zorgen.
Sterkte weer, Estrellas.
Hier kan ik mij volledig bij aansluiten. Orthorexia is inderdaad ook een eetstoornis, al is het niet zo bekend/opvallend als bijvoorbeeld anorexia. Jij beschrijft eten als een uitlaatklep, wij lezen het hier meer als een obsessie, die je in de normale dagelijkse dingen (eten is ook een sociale bezigheid!) belemmert.
Ik heb een vriend die vroeger aan orthorexia leed. Ik had hem jaren niet meer gezien, maar sprak hem pas. Hij was een paar kilo zwaarder, maar hij vertelde me dat hij zoveel gelukkiger was en sterker in het leven stond, dat hij het feit dat hij niet meet zo afgetraind was, totaal niet meer boeide en geen issue was. Ik zag ook een totaal ander persoon op de Facebookfoto's, nu een zelfverzekerdheid iemand, die straalde.
Dat zou ik jou ook gunnen (want diep in je hart weet je echt wel, dat je niet goed bezig bent en je energie zoveel beter in andere zaken kunt steken).
Goed dat je meer hulp inroept. Ik denk (op basis van wat je schrijft) nog steeds dat je een tamelijk verwrongen beeld hebt van wat 'gezond' eten inhoudt, en dat dat beeld eigenlijk alleen maar steeds extremer wordt. En ook ik denk dat dit een bom legt onder je relatie met jezelf, je man, je kinderen en je hele omgeving. Los van wat er verder nog allemaal speelt, wat natuurlijk ook niet gering is. Maar juist daarom zou je goed voor jezelf moeten zorgen.
Sterkte weer, Estrellas.
Hier kan ik mij volledig bij aansluiten. Orthorexia is inderdaad ook een eetstoornis, al is het niet zo bekend/opvallend als bijvoorbeeld anorexia. Jij beschrijft eten als een uitlaatklep, wij lezen het hier meer als een obsessie, die je in de normale dagelijkse dingen (eten is ook een sociale bezigheid!) belemmert.
Ik heb een vriend die vroeger aan orthorexia leed. Ik had hem jaren niet meer gezien, maar sprak hem pas. Hij was een paar kilo zwaarder, maar hij vertelde me dat hij zoveel gelukkiger was en sterker in het leven stond, dat hij het feit dat hij niet meet zo afgetraind was, totaal niet meer boeide en geen issue was. Ik zag ook een totaal ander persoon op de Facebookfoto's, nu een zelfverzekerdheid iemand, die straalde.
Dat zou ik jou ook gunnen (want diep in je hart weet je echt wel, dat je niet goed bezig bent en je energie zoveel beter in andere zaken kunt steken).
woensdag 15 juni 2016 om 14:57
Feitelijk weet ik inderdaad natuurlijk dat het niet goed is waar ik mee bezig ben.
Ik vind het koken en nieuwe recepten en producten uit proberen echt leuk.
Maar de tegenhanger daarvan is dat ik nerveus word van eten of eetmomenten.
Ik kan de knop gewoon niet om zetten. Het lukt mij niet.
Ik heb net de mail gekopieerd en door gestuurd.
Wat voor advies of hulp raden jullie aan dan? Ik heb natuurlijk de gesprekken met mijn psycholoog en de EMDR en dan gesprek met de eetcoach.
Vandaag gelukkig de kralen onvangen. Zo ontzettend mooi. Ik heb ze gelijk om gedaan (Janneke) het voelde niet goed om hem eerst ergens neer te leggen. Het was ook zo mooi verpakt, haast zonde om uit te pakken.
Ik zou er wel een foto van willen plaatsen zodat jullie het ook kunnen zien maar weet niet hoe dat moet.
Ik vind het koken en nieuwe recepten en producten uit proberen echt leuk.
Maar de tegenhanger daarvan is dat ik nerveus word van eten of eetmomenten.
Ik kan de knop gewoon niet om zetten. Het lukt mij niet.
Ik heb net de mail gekopieerd en door gestuurd.
Wat voor advies of hulp raden jullie aan dan? Ik heb natuurlijk de gesprekken met mijn psycholoog en de EMDR en dan gesprek met de eetcoach.
Vandaag gelukkig de kralen onvangen. Zo ontzettend mooi. Ik heb ze gelijk om gedaan (Janneke) het voelde niet goed om hem eerst ergens neer te leggen. Het was ook zo mooi verpakt, haast zonde om uit te pakken.
Ik zou er wel een foto van willen plaatsen zodat jullie het ook kunnen zien maar weet niet hoe dat moet.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
