Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 15 juni 2016 om 15:11
Yes kralen binnen! Even een lichtpuntje en iets voor JOU, eigenlijk.... VAN jou <3 voor altijd!
Is het overigens niet zo dat je nieuwe recepten uitproberen leuk vindt omdat je dan weet dat je dan meer op je veilige lijstje kunt zetten?
En uiteraard is het ook even afleiding van je dagelijks leven.
Wel fijn dat je eet en blijft eten (!) maar volgens mij dus wel minimaal en kun je al snel vervallen in nog meer producten die niet mogen. En idd zoals een ander al zei: jezelf geef je het niet maar je kinderen wel? Zijn zij nu zo verkeerd aan het eten dan?
Ik besef heel goed dat je de knop nu niet kunt omzetten, is ook moeilijk, maar gelukkig heb je hulp. Hopelijk kun je wat met de adviezen/commentaar hierboven. Soort van wakker schudden zeg maar, jezelf niet verliezen <3 sterkte.
Is het overigens niet zo dat je nieuwe recepten uitproberen leuk vindt omdat je dan weet dat je dan meer op je veilige lijstje kunt zetten?
En uiteraard is het ook even afleiding van je dagelijks leven.
Wel fijn dat je eet en blijft eten (!) maar volgens mij dus wel minimaal en kun je al snel vervallen in nog meer producten die niet mogen. En idd zoals een ander al zei: jezelf geef je het niet maar je kinderen wel? Zijn zij nu zo verkeerd aan het eten dan?
Ik besef heel goed dat je de knop nu niet kunt omzetten, is ook moeilijk, maar gelukkig heb je hulp. Hopelijk kun je wat met de adviezen/commentaar hierboven. Soort van wakker schudden zeg maar, jezelf niet verliezen <3 sterkte.
woensdag 15 juni 2016 om 15:36
Wat zijn je kralen prachtig Estrellas, wat bijzonder dat zulke dingen mogelijk zijn.
Ik volg je al vanaf je vorige topic en heel af en toe post ik iets. Ik ben nou éénmaal meer een lezer dan een actieve poster.
Ik vind het ook lastig dit te schrijven omdat ik je er misschien mee kwets en dat is absoluut mijn bedoeling niet!
Maar de laatste 2 dagen valt het me op dat je mbt je ES je steeds verschuilt achter (in mijn ogen) excuses. Je vindt het fijn om "gezonde" recepten op te zoeken en ziet het hiermee bezig zijn als uitlaat klep. Wat ik ook enigszins begrijp hoor.
Je hebt al zo vreselijk veel voor je kiezen gehad en dat lijkt maar niet te stoppen.
Maar toen ik onderstaande las moest ik wel reageren...
quote:estrellas2 schreef op 15 juni 2016 @ 00:21:
Mijn moeder bleek in haar jeugd anorexia gehad te hebben (al had dat toen nog niet die naam). Is heel dik geweest maar na afvallen wilde ze niet meer eten.
Mijn moeder sloeg thuis altijd de ijsjes en lekkernijen af, at salades terwijl wij gewoon AVG aten. Ze was niet dun maar mooi slank en dat is ze nog steeds.
Ik wilde zoals mijn moeder zijn... qua uiterlijk dan, verder was ze in mijn jeugd depressief en daardoor had ik het gevoel dat ik vrolijk "moest" zijn.
Enfin, ik dwaal af, maar dat zijn de onderwerpen die ik met mijn psycholoog middels EMDR behandel.
Lieverd als ik dit stukje van je lees; hoe het gedrag van je moeder jou heeft beïnvloed, zo erg zelfs dat je zelf een ES hebt ontwikkeld. Ben je niet bang dat het jouw jongens door je eigen verstoorde relatie met eten ook beïnvloed? Ook al eten Mini en Nano "normaal" ze zien wel dat jij dat niet doet. Kindjes zijn zo vatbaar voor dit soort dingen.
Werk eraan Estrellas, je bent zo sterk, voor alles en iedereen. Wees eens sterk voor jezelf. Je hoeft jezelf niet weg te cijferen of jezelf te straffen door slecht voor jezelf te zorgen.
Jij bent belangrijk, heel belangrijk....voor Maxi, voor je jongens en voor alle mensen die dicht bij je staan.
Ik volg je al vanaf je vorige topic en heel af en toe post ik iets. Ik ben nou éénmaal meer een lezer dan een actieve poster.
Ik vind het ook lastig dit te schrijven omdat ik je er misschien mee kwets en dat is absoluut mijn bedoeling niet!
Maar de laatste 2 dagen valt het me op dat je mbt je ES je steeds verschuilt achter (in mijn ogen) excuses. Je vindt het fijn om "gezonde" recepten op te zoeken en ziet het hiermee bezig zijn als uitlaat klep. Wat ik ook enigszins begrijp hoor.
Je hebt al zo vreselijk veel voor je kiezen gehad en dat lijkt maar niet te stoppen.
Maar toen ik onderstaande las moest ik wel reageren...
quote:estrellas2 schreef op 15 juni 2016 @ 00:21:
Mijn moeder bleek in haar jeugd anorexia gehad te hebben (al had dat toen nog niet die naam). Is heel dik geweest maar na afvallen wilde ze niet meer eten.
Mijn moeder sloeg thuis altijd de ijsjes en lekkernijen af, at salades terwijl wij gewoon AVG aten. Ze was niet dun maar mooi slank en dat is ze nog steeds.
Ik wilde zoals mijn moeder zijn... qua uiterlijk dan, verder was ze in mijn jeugd depressief en daardoor had ik het gevoel dat ik vrolijk "moest" zijn.
Enfin, ik dwaal af, maar dat zijn de onderwerpen die ik met mijn psycholoog middels EMDR behandel.
Lieverd als ik dit stukje van je lees; hoe het gedrag van je moeder jou heeft beïnvloed, zo erg zelfs dat je zelf een ES hebt ontwikkeld. Ben je niet bang dat het jouw jongens door je eigen verstoorde relatie met eten ook beïnvloed? Ook al eten Mini en Nano "normaal" ze zien wel dat jij dat niet doet. Kindjes zijn zo vatbaar voor dit soort dingen.
Werk eraan Estrellas, je bent zo sterk, voor alles en iedereen. Wees eens sterk voor jezelf. Je hoeft jezelf niet weg te cijferen of jezelf te straffen door slecht voor jezelf te zorgen.
Jij bent belangrijk, heel belangrijk....voor Maxi, voor je jongens en voor alle mensen die dicht bij je staan.
woensdag 15 juni 2016 om 16:33
quote:estrellas2 schreef op 15 juni 2016 @ 14:57:
Feitelijk weet ik inderdaad natuurlijk dat het niet goed is waar ik mee bezig ben.
Ik vind het koken en nieuwe recepten en producten uit proberen echt leuk.
Maar de tegenhanger daarvan is dat ik nerveus word van eten of eetmomenten.
Ik kan de knop gewoon niet om zetten. Het lukt mij niet.
Ik heb net de mail gekopieerd en door gestuurd.
Wat voor advies of hulp raden jullie aan dan? Ik heb natuurlijk de gesprekken met mijn psycholoog en de EMDR en dan gesprek met de eetcoach.
Vandaag gelukkig de kralen onvangen. Zo ontzettend mooi. Ik heb ze gelijk om gedaan (Janneke) het voelde niet goed om hem eerst ergens neer te leggen. Het was ook zo mooi verpakt, haast zonde om uit te pakken.
Ik zou er wel een foto van willen plaatsen zodat jullie het ook kunnen zien maar weet niet hoe dat moet.
De kralen zijn prachtig!
In de eerste alinea verwoord je waar het om draait. Je hoeft de knop niet in 1X om te zetten. Dat lijkt me ook schier onmogelijk. Het is wel zaak dat je dingen aan gaat qua eten. Het is ook een kwestie van doen naast de gesprekken die je er over hebt met de coach en de EMDR. Heb je wat aan de coach?
Feitelijk weet ik inderdaad natuurlijk dat het niet goed is waar ik mee bezig ben.
Ik vind het koken en nieuwe recepten en producten uit proberen echt leuk.
Maar de tegenhanger daarvan is dat ik nerveus word van eten of eetmomenten.
Ik kan de knop gewoon niet om zetten. Het lukt mij niet.
Ik heb net de mail gekopieerd en door gestuurd.
Wat voor advies of hulp raden jullie aan dan? Ik heb natuurlijk de gesprekken met mijn psycholoog en de EMDR en dan gesprek met de eetcoach.
Vandaag gelukkig de kralen onvangen. Zo ontzettend mooi. Ik heb ze gelijk om gedaan (Janneke) het voelde niet goed om hem eerst ergens neer te leggen. Het was ook zo mooi verpakt, haast zonde om uit te pakken.
Ik zou er wel een foto van willen plaatsen zodat jullie het ook kunnen zien maar weet niet hoe dat moet.
De kralen zijn prachtig!
In de eerste alinea verwoord je waar het om draait. Je hoeft de knop niet in 1X om te zetten. Dat lijkt me ook schier onmogelijk. Het is wel zaak dat je dingen aan gaat qua eten. Het is ook een kwestie van doen naast de gesprekken die je er over hebt met de coach en de EMDR. Heb je wat aan de coach?
donderdag 16 juni 2016 om 00:10
Ja, ze zijn mooi hè
Ja, ik weet dat het een beetje krom is dat ik mijn kinderen wel producten geef van mijn verboden lijst maar het zelf niet eet, Aquadruppels en Minameut.
Vanavond hadden we pannenkoeken, ik heb zelf een pannenkoek op van havermout en amandelmelk. Dus dat viel dan niet op
Maar het is wel iets waar ik me zorgen over maak. Zeker als ik het jullie zwart op wit zie zetten. Dat komt best binnen.
Wat geef ik mijn kinderen voor voorbeeld. Ergens denk ik nog wel eens, ach, het zijn jongetjes en die letten daar niet op, zijn daar minder gevoelig voor.
Maar Mini vraagt haast iedere avond; Wat eet jij dan mama?
Maar vaak koken we ook apart want wij houden wel van lekker pittig, of een visje waar nog graatjes in kunnen zitten.
Maar goed, ik geef niet het goede voorbeeld en ga hard mijn eigen moeder achterna
Wat jij zegt Smolla, dat zei de coach ook, je moet het ook soms gewoon doen.
Net als met die boterham toen. Ik heb de boterham 1 keer genomen maar daarna over gestapt op speltbrood, wat voor mij veiliger voelde. Maar nu zit ik er al aan te denken om mijn eigen brood te gaan bakken want dan weet ik zeker wat er in gaat.
Ik ben 2 keer bij de coach geweest Smolla. Het voelde goed om het er met iemand over te hebben die je begrijpt, die aan een half woord genoeg heeft.
Maar echt verder heeft ze me niet geholpen. Wel was ik de laatste keer heel erg van slag toen het op het stukje "los laten" kwam.
Nu maar eens slapen. Morgen trouwt mijn vriendin. Ik ga samen met Maxi er heen en we hebben een hotel geboekt (Rotterdam).
De ventjes slapen bij de buren. Ik vind het erg spannend!
Maar heb er wel zin in om even met Maxi alleen op stap te zijn.
Ja, ik weet dat het een beetje krom is dat ik mijn kinderen wel producten geef van mijn verboden lijst maar het zelf niet eet, Aquadruppels en Minameut.
Vanavond hadden we pannenkoeken, ik heb zelf een pannenkoek op van havermout en amandelmelk. Dus dat viel dan niet op
Maar het is wel iets waar ik me zorgen over maak. Zeker als ik het jullie zwart op wit zie zetten. Dat komt best binnen.
Wat geef ik mijn kinderen voor voorbeeld. Ergens denk ik nog wel eens, ach, het zijn jongetjes en die letten daar niet op, zijn daar minder gevoelig voor.
Maar Mini vraagt haast iedere avond; Wat eet jij dan mama?
Maar vaak koken we ook apart want wij houden wel van lekker pittig, of een visje waar nog graatjes in kunnen zitten.
Maar goed, ik geef niet het goede voorbeeld en ga hard mijn eigen moeder achterna
Wat jij zegt Smolla, dat zei de coach ook, je moet het ook soms gewoon doen.
Net als met die boterham toen. Ik heb de boterham 1 keer genomen maar daarna over gestapt op speltbrood, wat voor mij veiliger voelde. Maar nu zit ik er al aan te denken om mijn eigen brood te gaan bakken want dan weet ik zeker wat er in gaat.
Ik ben 2 keer bij de coach geweest Smolla. Het voelde goed om het er met iemand over te hebben die je begrijpt, die aan een half woord genoeg heeft.
Maar echt verder heeft ze me niet geholpen. Wel was ik de laatste keer heel erg van slag toen het op het stukje "los laten" kwam.
Nu maar eens slapen. Morgen trouwt mijn vriendin. Ik ga samen met Maxi er heen en we hebben een hotel geboekt (Rotterdam).
De ventjes slapen bij de buren. Ik vind het erg spannend!
Maar heb er wel zin in om even met Maxi alleen op stap te zijn.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
donderdag 16 juni 2016 om 17:04
genieten!!!!!!
vrijdag 17 juni 2016 om 21:22
We hebben nog een superfijne avond gehad. Maxi en ik hebben gedanst samen en gepraat over de toekomst. Was echt heel fijn met zn 2en.
Slapen was wat minder maar dat geeft niet. We konden wel rustig opstarten.
Op de terugweg even langs mijn ouders gereden die op een camping staan.
De jongens hebben het heel goed gedaan!
Vanmorgen werd ik wakker en kreeg gelijk de zenuwen. Het volgende agendapunt is Mini zijn afscheid op de psz
Ik zie er zo tegenop! We gaan er sowieso voor Mini wel een feestje van maken.
Coach heeft nog niet terug gemailt trouwens.
Slapen was wat minder maar dat geeft niet. We konden wel rustig opstarten.
Op de terugweg even langs mijn ouders gereden die op een camping staan.
De jongens hebben het heel goed gedaan!
Vanmorgen werd ik wakker en kreeg gelijk de zenuwen. Het volgende agendapunt is Mini zijn afscheid op de psz
Ik zie er zo tegenop! We gaan er sowieso voor Mini wel een feestje van maken.
Coach heeft nog niet terug gemailt trouwens.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
vrijdag 17 juni 2016 om 21:57
Oh, nu wel antwoord. Eigenlijk precies wat jullie ook zeggen...
Ik denk eerlijk gezegd zelf dat jij heel goed weet wat je nodig hebt en waar het t m in zit. Kijk er naar als een grote ijsberg: wat zit er onder die berg als je dat water laat smelten? Kortom wat gaat er bij jou gebeuren als je de eetstoornis loslaat? Als je geen probleem zou hebben met gewicht, of eten zou je het dus ook kunnen loslaten? Als je antwoord nee is dan ligt er toch nog opruiming benodigde behandeling onder die lagen eetstoornis.
Wat mij in je mail opviel was de volgende zin:
Ik wilde zoals mijn moeder zijn... qua uiterlijk dan, verder was ze in mijn jeugd depressief en daardoor had ik het gevoel dat ik vrolijk "moest" zijn.
Wil jij dit ook voor je kinderen of zou jij de cirkel willen doorbreken en leren om van jezelf te houden ongeacht welk gewicht er bij jou hoort of de minder mooie kanten die elk mens nou eenmaal ook bezit naast de mooie en unieke eigenschappen?
Wat je bent geef je door.
Als je van jezelf kunt houden geef je door dat het goed is om van jezelf te houden. Inclusief je ontwikkel- of minpunten.
Ik kan er nog heel veel over zeggen maar ik wil het hierbij laten: belangrijker is dat jij voor jezelf bewust gaat worden hoe je dit verder voor de toekomst van jezelf en je kinderen zou willen.
Als ik in deze ontdekkingsreis iets voor je kan betekeken dan hoor ik dat uiteraard graag.
Je bent altijd van harte welkom!
Ik denk eerlijk gezegd zelf dat jij heel goed weet wat je nodig hebt en waar het t m in zit. Kijk er naar als een grote ijsberg: wat zit er onder die berg als je dat water laat smelten? Kortom wat gaat er bij jou gebeuren als je de eetstoornis loslaat? Als je geen probleem zou hebben met gewicht, of eten zou je het dus ook kunnen loslaten? Als je antwoord nee is dan ligt er toch nog opruiming benodigde behandeling onder die lagen eetstoornis.
Wat mij in je mail opviel was de volgende zin:
Ik wilde zoals mijn moeder zijn... qua uiterlijk dan, verder was ze in mijn jeugd depressief en daardoor had ik het gevoel dat ik vrolijk "moest" zijn.
Wil jij dit ook voor je kinderen of zou jij de cirkel willen doorbreken en leren om van jezelf te houden ongeacht welk gewicht er bij jou hoort of de minder mooie kanten die elk mens nou eenmaal ook bezit naast de mooie en unieke eigenschappen?
Wat je bent geef je door.
Als je van jezelf kunt houden geef je door dat het goed is om van jezelf te houden. Inclusief je ontwikkel- of minpunten.
Ik kan er nog heel veel over zeggen maar ik wil het hierbij laten: belangrijker is dat jij voor jezelf bewust gaat worden hoe je dit verder voor de toekomst van jezelf en je kinderen zou willen.
Als ik in deze ontdekkingsreis iets voor je kan betekeken dan hoor ik dat uiteraard graag.
Je bent altijd van harte welkom!
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
vrijdag 17 juni 2016 om 22:22
Super die mail, maar mis wel handvatten om tot actie/doen te komen.
Diep van binnen weet jij wel wat goed is en wat niet, maar mis je zelf de zet om er iets aan te doen, een soort knop om te zetten. Onwijs lastig(!) maar wel goed om dieper na te denken over hoe je over wilt komen naar je kinderen toe, en uiteraard naar jezelf! Succes. Ik vind je dapper!
Diep van binnen weet jij wel wat goed is en wat niet, maar mis je zelf de zet om er iets aan te doen, een soort knop om te zetten. Onwijs lastig(!) maar wel goed om dieper na te denken over hoe je over wilt komen naar je kinderen toe, en uiteraard naar jezelf! Succes. Ik vind je dapper!
vrijdag 17 juni 2016 om 23:25
Ik vind de mail mooi en begripvol, maar ook vaag. Eerder een vrijblijvende filosofische bespiegeling dan echte hulp. Ik zou denken dat je op dit moment wel wat steviger begeleiding nodig hebt om eruit te komen. Zie jij dat zelf ook zo? En zou je de coach dan kunnen/durven vragen om iets concreters?
Prachtig trouwens, die kralen!
Prachtig trouwens, die kralen!
zaterdag 18 juni 2016 om 08:48
Ik kan hier eigenlijk ook niet zo veel mee. Mooi geschreven inderdaad maar wat bedoeld ze bijvoorbeeld met: Als je antwoord nee is dan ligt er toch nog opruiming benodigde behandeling onder die lagen eetstoornis.
We hebben een goede nacht gehad. Alleen zijn ze allebei niet zo lekker. Nano diarree en snot, Mini hoesten en snot. Dat oor van Mini is echt vies. Ik rook het gelijk toen hij bij mij kwam liggen vanmorgen.
Gelukkig woensdag naar de KNO. Ik ben heel benieuwd wat ze daar aan doen. Het is nu al een maand!
We hebben een goede nacht gehad. Alleen zijn ze allebei niet zo lekker. Nano diarree en snot, Mini hoesten en snot. Dat oor van Mini is echt vies. Ik rook het gelijk toen hij bij mij kwam liggen vanmorgen.
Gelukkig woensdag naar de KNO. Ik ben heel benieuwd wat ze daar aan doen. Het is nu al een maand!
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zaterdag 18 juni 2016 om 09:00
Volgens mij kan zij niet echt behandeling aanbieden enkel coaching.
Toevallig sprak ik iemand die zijn vriendin ook gesprekken met haar heeft maar daarnaast in therapie zit voor haar eetstoornis.
En aangezien ik dit zelf moet betalen, twijfel ik een beetje om er echt geen te gaan. Zeker als ik dan weer het gevoel krijg dat ik met haar niet echt tot een oplossing kom.
En ik denk dat ik met mijn eigen psycholoog al in de behandeling ben.
Bij een behandeling gaan ze toch kijken naar verleden en oorsprong. Iets wat ik nu ook allemaal met mijn psycholoog doe.
Ja Mini heeft buisjes gehad, die zijn er inmiddels uit.
Toevallig sprak ik iemand die zijn vriendin ook gesprekken met haar heeft maar daarnaast in therapie zit voor haar eetstoornis.
En aangezien ik dit zelf moet betalen, twijfel ik een beetje om er echt geen te gaan. Zeker als ik dan weer het gevoel krijg dat ik met haar niet echt tot een oplossing kom.
En ik denk dat ik met mijn eigen psycholoog al in de behandeling ben.
Bij een behandeling gaan ze toch kijken naar verleden en oorsprong. Iets wat ik nu ook allemaal met mijn psycholoog doe.
Ja Mini heeft buisjes gehad, die zijn er inmiddels uit.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
