Psyche
alle pijlers
Vergeven
zondag 23 september 2018 om 16:33
Hoe doe je dat? En doe je dat snel?
Zit daar zelf al een tijdje over te peinzen en vind het ongrijpbaar. In hele heftige zaken (moord, verkrachting) kan ik mij voor stellen dat vergeving uitgesloten is. Maar in minder heftige zaken vind ik het lastig te bevatten wat vergiffenis precies is, hoe het voelt, hoe je het doet. En in welk mate speelt mee dat je je zelf eerder niet kunt vergeven en misschien boos blijft op een ander om dat te maskeren?
Beetje vage OP maar ik vind het letterlijk ook vaag, het begrip vergeven.
P.S. ik ben er zelf ook mee bezig, met dat proces, om proberen minder keihard voor mij zelf te zijn en minder boosheid te doen voelen naar mensen toe in sociale omgang waar in het mis ging. Daar komt mijn overpeinzen uit voort.
Ben benieuwd of jullie het overzichtelijker kunnen zeggen wat vergeving voor jou in houdt en hoe het proces voor jou verloopt. Of dat je bewust kiest voor niet vergeven of zelfs uit voeren van wraak (waar ik trouwens zelf geen oordeel over heb).
Any thoughts?
Zit daar zelf al een tijdje over te peinzen en vind het ongrijpbaar. In hele heftige zaken (moord, verkrachting) kan ik mij voor stellen dat vergeving uitgesloten is. Maar in minder heftige zaken vind ik het lastig te bevatten wat vergiffenis precies is, hoe het voelt, hoe je het doet. En in welk mate speelt mee dat je je zelf eerder niet kunt vergeven en misschien boos blijft op een ander om dat te maskeren?
Beetje vage OP maar ik vind het letterlijk ook vaag, het begrip vergeven.
P.S. ik ben er zelf ook mee bezig, met dat proces, om proberen minder keihard voor mij zelf te zijn en minder boosheid te doen voelen naar mensen toe in sociale omgang waar in het mis ging. Daar komt mijn overpeinzen uit voort.
Ben benieuwd of jullie het overzichtelijker kunnen zeggen wat vergeving voor jou in houdt en hoe het proces voor jou verloopt. Of dat je bewust kiest voor niet vergeven of zelfs uit voeren van wraak (waar ik trouwens zelf geen oordeel over heb).
Any thoughts?
dinsdag 25 september 2018 om 16:10
Vergeven is inderdaad lastig en moeilijk. Zelf heb ik er járen over gedaan om iemand te vergeven. Hij had me op school heel erg gepest en daar heb ik later veel last van gehad.
Op een gegeven moment heb ik een brief aan hem geschreven hoe ik me toen voelde en dat ik hem daarvoor vergeef. Daarna heb ik de brief verscheurd. Soort van ritueel. Mijn gevoel was daarna anders, lichter, dichter bij mezelf. Zo van: het is klaar, zo is het goed.
Toevallig was een paar weken geleden een feest van een vriend/klasgenoot die 50 werd. Die persoon organiseerde iets leuks voor de vriend. Hij vroeg om foto's van vroeger. Ik heb een foto naar hem gestuurd en ik kreeg tot mijn verbazing een hartelijke reactie. Op het feest zag ik hem en had er eigenlijk een heel rustig gevoel bij. Na wat dubben stapte ik op hem af en vroeg of we even konden praten. Dat kon. Ik legde uit dat ik het vroeger moeilijk heb gehad met zijn gepest, maar dat ik dat nu achter me wou laten. Hij reageerde daarop dat hij vroeger inderdaad geen lieverdje was geweest en dat het eigenlijk stom was. Toen hebben we elkaar een hand gegeven en een soort van omhelzing.
Nu heb ik het gevoel: het is goed zo. Hij heeft erkend dat hij geen lieverdje was. En dat brengt me veel rust. Ik kan nu beter aan vroeger denken zonder steeds die steek van pijn en verdriet.
Maar ik ben me ervan bewust dat vergeven voor iedereen anders ligt. Ligt ook aan de omstandigheden en de situatie waarin je je bevindt. Voor mijzelf pakte het goed uit.
Op een gegeven moment heb ik een brief aan hem geschreven hoe ik me toen voelde en dat ik hem daarvoor vergeef. Daarna heb ik de brief verscheurd. Soort van ritueel. Mijn gevoel was daarna anders, lichter, dichter bij mezelf. Zo van: het is klaar, zo is het goed.
Toevallig was een paar weken geleden een feest van een vriend/klasgenoot die 50 werd. Die persoon organiseerde iets leuks voor de vriend. Hij vroeg om foto's van vroeger. Ik heb een foto naar hem gestuurd en ik kreeg tot mijn verbazing een hartelijke reactie. Op het feest zag ik hem en had er eigenlijk een heel rustig gevoel bij. Na wat dubben stapte ik op hem af en vroeg of we even konden praten. Dat kon. Ik legde uit dat ik het vroeger moeilijk heb gehad met zijn gepest, maar dat ik dat nu achter me wou laten. Hij reageerde daarop dat hij vroeger inderdaad geen lieverdje was geweest en dat het eigenlijk stom was. Toen hebben we elkaar een hand gegeven en een soort van omhelzing.
Nu heb ik het gevoel: het is goed zo. Hij heeft erkend dat hij geen lieverdje was. En dat brengt me veel rust. Ik kan nu beter aan vroeger denken zonder steeds die steek van pijn en verdriet.
Maar ik ben me ervan bewust dat vergeven voor iedereen anders ligt. Ligt ook aan de omstandigheden en de situatie waarin je je bevindt. Voor mijzelf pakte het goed uit.
dinsdag 25 september 2018 om 20:08
Het ligt ook aan wat je onder vergeven verstaat denk ik. Ik zie vergeven als er vrede mee hebben. Dat kan ik niet. Ik kan bepaalde mensen niet begeven voor wat ze mij hebben aangedaan. Ik heb het wel geaccepteerd. Mijn ouders hebben gedaan wat in hun macht laag, zij waren niet in staat mij een veilige stabiele jeugd te geven. Dat kan ik ze niet vergeven, maar ik heb wel geaccepteerd dat zij binnen hun mogelijkheden hebben gehandeld.
Anderen zijn gewoon slechte mensen in mijn ogen, monsters. Hen kan ik niet vergeven, maar ik heb die behoefte om niet (meer), langzaamaan begin ik te voelen dat ik boos mag zijn over wat mij is aangedaan.
Anderen zijn gewoon slechte mensen in mijn ogen, monsters. Hen kan ik niet vergeven, maar ik heb die behoefte om niet (meer), langzaamaan begin ik te voelen dat ik boos mag zijn over wat mij is aangedaan.
Forever is a hell of a long time
