Psyche
alle pijlers
Verhoogd anti-ccp en boosheid partner
zaterdag 4 mei 2019 om 09:39
Na bloedonderzoek blijk ik een verhoogd anti-ccp te hebben en ik ben doorverwezen naar een reumatoloog.
Op internet lees ik dat een verhoogd anti ccp een zeer specifieke marker is voor (het ontstaan van) reumatoïde artritis, de huisarts wilde er verder niks over zeggen, hij zei alleen dat het ingewikkeld was en dat ik het moest bespreken met de reumatoloog.
Dat ga ik natuurlijk ook doen.
Toen ik thuiskwam heb ik het tegen mijn partner verteld.
Hij vroeg helemaal niet hoe het was bij de huisarts, maar ik wilde het graag kwijt en toen ik het verteld had werd hij boos.
Volgens hem lag het aan de Wi-Fi.
Hij zei dat ik ook niet zo vaak op mijn mobiel moest kijken en dat hij mij ging verbieden om in bed te lezen op mijn telefoon.
Normaal blijf ik altijd rustig en slik ik best veel, maar op dat moment vond ik dat lastig en er ontstond een soort van kleine ruzie.
Hij zei op boze toon dat hij niet in de medische wetenschap gelooft...eigenlijk ontkende hij alles en werd boos.
Later zei hij nog wel: sorry, het was me allemaal te veel informatie, zonder mij aan te kijken.
Maar aan hem heb ik op dit moment dus totaal geen emotionele steun, integendeel.
Ik moest hem gaan geruststellen door te zeggen dat we er tenminste vroeg bij zijn en dat er tegenwoordig vast hele goede medicatie voor is.
Maar eigenlijk weet ik het allemaal ook niet.
Omdat ik dat moeilijk vind heb ik dit in psyche geplaatst.
Ik weet sinds een jaar dat ik hashimoto heb en een trage schildklier, mijn medicatie daarvoor is nog niet goed ingesteld en nu dus ook nog naar de reumatoloog.
Ik ben erg moe en we hebben een zoontje van 15 maanden.
Gebeurt het vaker dat partners zo reageren op zulk soort nieuws?
Is het angst?
Op internet lees ik dat een verhoogd anti ccp een zeer specifieke marker is voor (het ontstaan van) reumatoïde artritis, de huisarts wilde er verder niks over zeggen, hij zei alleen dat het ingewikkeld was en dat ik het moest bespreken met de reumatoloog.
Dat ga ik natuurlijk ook doen.
Toen ik thuiskwam heb ik het tegen mijn partner verteld.
Hij vroeg helemaal niet hoe het was bij de huisarts, maar ik wilde het graag kwijt en toen ik het verteld had werd hij boos.
Volgens hem lag het aan de Wi-Fi.
Hij zei dat ik ook niet zo vaak op mijn mobiel moest kijken en dat hij mij ging verbieden om in bed te lezen op mijn telefoon.
Normaal blijf ik altijd rustig en slik ik best veel, maar op dat moment vond ik dat lastig en er ontstond een soort van kleine ruzie.
Hij zei op boze toon dat hij niet in de medische wetenschap gelooft...eigenlijk ontkende hij alles en werd boos.
Later zei hij nog wel: sorry, het was me allemaal te veel informatie, zonder mij aan te kijken.
Maar aan hem heb ik op dit moment dus totaal geen emotionele steun, integendeel.
Ik moest hem gaan geruststellen door te zeggen dat we er tenminste vroeg bij zijn en dat er tegenwoordig vast hele goede medicatie voor is.
Maar eigenlijk weet ik het allemaal ook niet.
Omdat ik dat moeilijk vind heb ik dit in psyche geplaatst.
Ik weet sinds een jaar dat ik hashimoto heb en een trage schildklier, mijn medicatie daarvoor is nog niet goed ingesteld en nu dus ook nog naar de reumatoloog.
Ik ben erg moe en we hebben een zoontje van 15 maanden.
Gebeurt het vaker dat partners zo reageren op zulk soort nieuws?
Is het angst?
zaterdag 4 mei 2019 om 17:11
Ach... vreselijk. Heeft hij een vorm van ASS?
Dit omdat ik kort geleden de vriendschap heb verbroken met iemand die ik sowieso zelden zag: ik kon niet meer tegen zijn stokpaardjes: straling, chemtrails, tandartsen, (die raden het giftige fluor aan en maken foto's van je gebit = straling).
Heeft ook een soort van bedrijf waar hij niet van kan leven, gelukkig voor hem leeft zijn vader nog; die geeft hem elk jaar 40.000,-
Gek genoeg haat hij mensen met veel geld maar dat pakt hij dan toch wel gewoon aan, hmm....
Toen ik een speciale, stralingsvrije(?) telefoon van hem moest kopen en me niet meer wilde bellen op mijn mobiel werd ik het zat. Ook hij dacht dat CBD-olie een wondermiddel was, at dagelijks lepels vol kurkuma en andere wondermiddelen.
Gaf daar bakken geld aan uit.
Pas kreeg ik er genoeg van, weer een mail vol linkjes naar allerlei goeroe's waar je een workshop kon volgen voor 500,- p.d. (duurde 4 uurtjes, de rest was voor je uit staren) incl. een kopje vegan soep, ik vroeg hem op te houden met die onzin.
Meteen boos. Nee, woedend. Ook omdat ik in een huis woon met metaal erin, wifi en de hele reutemeteut. Ik moest bv op een zak met stro slapen haha, hij was woest omdat ik een matras had gekocht in een winkel
Hij was behoorlijk autistisch en werd steeds sneller boos, iedereen was dom, ik had nooit kinderen mogen krijgen want overbevolking; inenten was vreselijk, net als medicijnen (zoveel docu's gezien over 'big pharma') behalve toen hij zijn arm brak: hij zat direct in het ziekenhuis om daar binnen 4 weken spijt van te hebben want hij had het beter zelf kunnen spalken, ze hadden het alleen erger gemaakt.
Dat er stukjes bot verbrijzeld waren deed er niet toe
Ik kon er niet meer tegen, 20 jaar geleden was hij gewoon 'apart' maar ook vriendelijk, behulpzaam. Hij is gewoon veranderd in een zeurderige zuurpruim met aluhoedje. Kan er niks anders van maken.
Als ik jou was zou ik eens vragen of hij wel wil dat je bij hem blijft en zo ja waarom.
En dat je dan ook wat eisen hebt. Alleen al het feit dat hij zich totaal niet om je bekommert of zich verdiept in jouw situatie.. bah. Ik denk dat je hem echt moet laten weten dat je klaar bent met die onzin: jij naar de psych omdat hij ze ziet vliegen
Wat vindt die psych daarvan eigenlijk? Heel veel sterkte, ik hoop dat je de juiste medicijnen krijgt en nog heel lang zonder klachten je leven kan leiden zoals je zelf wil.
Dit omdat ik kort geleden de vriendschap heb verbroken met iemand die ik sowieso zelden zag: ik kon niet meer tegen zijn stokpaardjes: straling, chemtrails, tandartsen, (die raden het giftige fluor aan en maken foto's van je gebit = straling).
Heeft ook een soort van bedrijf waar hij niet van kan leven, gelukkig voor hem leeft zijn vader nog; die geeft hem elk jaar 40.000,-
Gek genoeg haat hij mensen met veel geld maar dat pakt hij dan toch wel gewoon aan, hmm....
Toen ik een speciale, stralingsvrije(?) telefoon van hem moest kopen en me niet meer wilde bellen op mijn mobiel werd ik het zat. Ook hij dacht dat CBD-olie een wondermiddel was, at dagelijks lepels vol kurkuma en andere wondermiddelen.
Gaf daar bakken geld aan uit.
Pas kreeg ik er genoeg van, weer een mail vol linkjes naar allerlei goeroe's waar je een workshop kon volgen voor 500,- p.d. (duurde 4 uurtjes, de rest was voor je uit staren) incl. een kopje vegan soep, ik vroeg hem op te houden met die onzin.
Meteen boos. Nee, woedend. Ook omdat ik in een huis woon met metaal erin, wifi en de hele reutemeteut. Ik moest bv op een zak met stro slapen haha, hij was woest omdat ik een matras had gekocht in een winkel
Hij was behoorlijk autistisch en werd steeds sneller boos, iedereen was dom, ik had nooit kinderen mogen krijgen want overbevolking; inenten was vreselijk, net als medicijnen (zoveel docu's gezien over 'big pharma') behalve toen hij zijn arm brak: hij zat direct in het ziekenhuis om daar binnen 4 weken spijt van te hebben want hij had het beter zelf kunnen spalken, ze hadden het alleen erger gemaakt.
Dat er stukjes bot verbrijzeld waren deed er niet toe
Ik kon er niet meer tegen, 20 jaar geleden was hij gewoon 'apart' maar ook vriendelijk, behulpzaam. Hij is gewoon veranderd in een zeurderige zuurpruim met aluhoedje. Kan er niks anders van maken.
Als ik jou was zou ik eens vragen of hij wel wil dat je bij hem blijft en zo ja waarom.
En dat je dan ook wat eisen hebt. Alleen al het feit dat hij zich totaal niet om je bekommert of zich verdiept in jouw situatie.. bah. Ik denk dat je hem echt moet laten weten dat je klaar bent met die onzin: jij naar de psych omdat hij ze ziet vliegen
Wat vindt die psych daarvan eigenlijk? Heel veel sterkte, ik hoop dat je de juiste medicijnen krijgt en nog heel lang zonder klachten je leven kan leiden zoals je zelf wil.
zaterdag 4 mei 2019 om 17:14
Ik dacht hetzelfde.the_Wicked_Witch schreef: ↑04-05-2019 17:04Je bent al in gevecht met deze man sinds je hem kent. Inmiddels ben jij toch echt ook verantwoordelijk voor de situatie waarin je zit hoor.
zaterdag 4 mei 2019 om 17:21
Niks ergs aan, ze heeft de beste beslissing gemaakt voor haar kind ongeacht de mogelijke consequenties voor haar relatie. Heb ik respect voor.OopjenCoppit schreef: ↑04-05-2019 16:40Wat erg dat je 'dat' achter zijn rug om hebt gedaan tantejans.
Niet eens omdat dat een stiekeme actie is, maar omdat dit best zwaarwegende principiële keuzes zijn waarin jullie dus zo lijnrecht tegenover elkaar staan jij hebt (moeten) beslissen om dit zonder zijn medeweten door te zetten.
Ik hoop dat je beseft dat -mocht hij hier achter komen- en die kans lijkt me niet ondenkbaar, dit een levensgrote bom onder je relatie legt en hij je -terecht, vanuit zijn standpunt- zal verwijten een belangrijke keuze voor jullie kind tègen zijn standpunt in hebt genomen. Je hebt hem daarmee voor het blok gezet.
Zijn reactie op jouw mogelijke ziekte en de gevolgen daarvan zijn evenzeer tekenend voor hoe hij in het leven staat en hoe dat indruist tegen jouw principes. Volgens mij heb ik je al eens eerder meegegeven dat dit een steeds groter probleem zal gaan worden, ook naarmate jullie kindje groter wordt en er steeds weer keuzes gemaakt moeten worden die zijn leven gaan bepalen.
Ga je dan ook weer heimelijke acties ondernemen, ga je liegen of ga je de confrontatie aan? Links- of rechtsom, je zal er niet aan ontkomen en de vraag is urgenter dan ooit: waar ligt jouw grens?
TO, is jouw man altijd zo van het padje geweest? Ik kan me nog wel eerder iemand herinneren met een man die ook zo dacht, was jij dat ook? Ik vind t heel rot voor je dat je ziek bent en dan zo’n reactie van je man krijgt.
zaterdag 4 mei 2019 om 17:22
Hard maar waar.the_Wicked_Witch schreef: ↑04-05-2019 17:04Je bent al in gevecht met deze man sinds je hem kent. Inmiddels ben jij toch echt ook verantwoordelijk voor de situatie waarin je zit hoor.
zaterdag 4 mei 2019 om 17:24
Eens.stellar schreef: ↑04-05-2019 17:21Niks ergs aan, ze heeft de beste beslissing gemaakt voor haar kind ongeacht de mogelijke consequenties voor haar relatie. Heb ik respect voor.
TO, is jouw man altijd zo van het padje geweest? Ik kan me nog wel eerder iemand herinneren met een man die ook zo dacht, was jij dat ook? Ik vind t heel rot voor je dat je ziek bent en dan zo’n reactie van je man krijgt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 4 mei 2019 om 17:27
Als je goed leest, dan heb ik het ook niet over haar beslissing tov het kind. Ik ben daar zeker ook vóór.
Ik zeg alleen dat als dat op zo'n manier doet en bewust tegen de principes van je partner ingaat, je een ernstige vertrouwensbreuk veroorzaakt en daarmee een bom onder je relatie legt. Qua relatie dus bepaald niet respectvol naar elkaar.
zaterdag 4 mei 2019 om 17:34
Maar het gaat om de gezondheid van haar kind en niet om haar relatie. Hij gaat andersom toch net zo goed tegen haar principes in, nml het beste willen voor haar kindje. Even heel hard, ik zou niet eens een relatie willen hebben met iemand die zo denkt over de wetenschap dus ik vind TO erg dapper.OopjenCoppit schreef: ↑04-05-2019 17:27Als je goed leest, dan heb ik het ook niet over haar beslissing tov het kind. Ik ben daar zeker ook vóór.
Ik zeg alleen dat als dat op zo'n manier doet en bewust tegen de principes van je partner ingaat, je een ernstige vertrouwensbreuk veroorzaakt en daarmee een bom onder je relatie legt. Qua relatie dus bepaald niet respectvol naar elkaar.
zaterdag 4 mei 2019 om 17:55
Oh en TO, op je vraag of partners vaak zo reageren op dit soort nieuws.
Nee dat denk ik niet. Op het hoogte punt van de reuma (toen we nog niet wisten dat het RA was) kon mijn man niks meer. Ik moest hem helpen met aankleden, nou dat wil je als jonge vent ook niet.
Weten wat het is en wat het inhoud om je leven aan te passen, balans te vinden, een gezin te stichten (in ons geval), voor hem acceptatie dat hij niet alles kan en kon, waren we in ons geval een paar jaren verder.
Begrijp ik wat hij voelt; nee. Al doe ik nog zo m'n best. Ik kwam er bij in de buurt met bekken klachten.
En nog steeds blijft het voor hem zoeken naar balans in rust en activiteit.
En daarbij; een gezin heb je met z'n tweeën. Zo jammer om te lezen dat je geen enkele steun/begrip krijgt van je man. Die zul je nog hard nodig hebben.
Hij reageert echt niet normaal op deze situaties en meer dingen die je hebt geschreven. Denk dat dit het begin is van nog meer ellende. Wat ik niet voor je hoop trouwens
Nee dat denk ik niet. Op het hoogte punt van de reuma (toen we nog niet wisten dat het RA was) kon mijn man niks meer. Ik moest hem helpen met aankleden, nou dat wil je als jonge vent ook niet.
Weten wat het is en wat het inhoud om je leven aan te passen, balans te vinden, een gezin te stichten (in ons geval), voor hem acceptatie dat hij niet alles kan en kon, waren we in ons geval een paar jaren verder.
Begrijp ik wat hij voelt; nee. Al doe ik nog zo m'n best. Ik kwam er bij in de buurt met bekken klachten.
En nog steeds blijft het voor hem zoeken naar balans in rust en activiteit.
En daarbij; een gezin heb je met z'n tweeën. Zo jammer om te lezen dat je geen enkele steun/begrip krijgt van je man. Die zul je nog hard nodig hebben.
Hij reageert echt niet normaal op deze situaties en meer dingen die je hebt geschreven. Denk dat dit het begin is van nog meer ellende. Wat ik niet voor je hoop trouwens
zaterdag 4 mei 2019 om 18:28
Ik beschouw TO niet als dapper. Het gaat namelijk wel degelijk ook om haar relatie. Samen met haar partner vormt ze een gezin, dat een veilige bedding voor hun kind zou moeten zijn. Daarvoor moet je als partners een lijn kunnen trekken als het om belangrijke keuzes voor leven van dat kind gaat. Je eigen keuzes (hoe verdedigbaar ook) stiekem erdoor drukken en geheim houden voor de ander, bedreigt die veilige bedding.stellar schreef: ↑04-05-2019 17:34Maar het gaat om de gezondheid van haar kind en niet om haar relatie. Hij gaat andersom toch net zo goed tegen haar principes in, nml het beste willen voor haar kindje. Even heel hard, ik zou niet eens een relatie willen hebben met iemand die zo denkt over de wetenschap dus ik vind TO erg dapper.
Ik vraag me dan ook af hoe TO dit in de toekomst verder gaat doen, want het blijft hier natuurlijk niet bij. Daar vind ik, eerlijk gezegd, niks dappers aan.
zaterdag 4 mei 2019 om 20:13
COtweepuntnul schreef: ↑04-05-2019 09:42Ik denk dat hij erg geschrokken is.
Neemt niet weg dat hij een lompe hork is. En een psycholoog nodig heeft. En een aluhoedje (reuma door straling? Really?)
Ik schrik ook wel eens maar dan ga ik geen aluhoedjes vouwen en zulke denken of zeggen.
Ik denk eerder dat hij knettergek is, wat moet je met zo'n type.
