Psyche
alle pijlers
Verlammende faalangst...
maandag 10 mei 2010 om 11:24
Ik moet even mijn hart en onzekerheden uiten en ben ontzettend benieuwd naar ervaringen van andere. Van jongs af aan heb ik langs van angst om fouten te maken en te falen. Steeds op zoek naar bevestiging en deze zelden ontvangen. Ik merk nu, zowel in mijn studie als in mijn werk, dat het me soms verlamt en dat ik er dagen, weken en soms maanden mee bezig ben in gedachten. Zo erg dat ik niet in staat ben nog iets de doen, en alleen in bed kan liggen van oververmoeidheid... Ik ben me er bewust van en heb geprobeerd een oplossing te vinden voor dit probleem. Het heeft helaas nog nergens toe geleid, en ik begin me nu toch af te vragen of er iets mis met mij is :s... Wat mij alleen maar onzekerder maakt en mijn angst om te falen in het leven vergroot.
Is er iemand die dit herkent? Of ervaringen kan delen? Ik ben vooral benieuwd naar aanpak van faalangst en hoe je er mee om kan gaan en het liefst afleren natuurlijk!
Farasha
Is er iemand die dit herkent? Of ervaringen kan delen? Ik ben vooral benieuwd naar aanpak van faalangst en hoe je er mee om kan gaan en het liefst afleren natuurlijk!
Farasha
maandag 10 mei 2010 om 11:37
Ik heb ook mijn hele leven (vooral kinder- en pubertijd) faalangst gehad, al is het niet zo heftig als bij jou. Wel werd (en nog steeds af en toe) ik erdoor beperkt in mijn functioneren. Wat mij enorm heeft geholpen is door mijn doelen lager te stellen. Zo heb ik bijvoorbeeld mavo en mbo gedaan, terwijl ik best havo en hbo had gekund. Ik was dus automatisch de 'beste' van de klas, wat mij zelfvertrouwen gaf. Inmiddels ben ik hbo afgestudeerd en in staat om een moeilijke en zware baan vol te houden én dit als een uitdaging te zien i.p.v. als een onmogelijkheid, zoals ik het een aantal jaar zeker nog had bekeken.
Ik vraag me af of dit voor jou haalbaar is en of je geen professionele hulp kunt gebruiken. Cognitieve gedragstherapie is een therapievorm die goed past bij dit soort problemen, grote kans dat het jou kan helpen. Ik zou er zeker eens naar vragen bij je huisarts.. Voorwaarde is wel dat je jou probleem erkend en open staat voor hulp.. Succes en sterkte ermee!
Ik vraag me af of dit voor jou haalbaar is en of je geen professionele hulp kunt gebruiken. Cognitieve gedragstherapie is een therapievorm die goed past bij dit soort problemen, grote kans dat het jou kan helpen. Ik zou er zeker eens naar vragen bij je huisarts.. Voorwaarde is wel dat je jou probleem erkend en open staat voor hulp.. Succes en sterkte ermee!
maandag 10 mei 2010 om 12:08
@ Dorine: Ik heb verschillende therapien gehad, deze waren voor mij niet voldoende, of gaven geen voldoening. Ik heb me lange tijd afgevraagd of het komt doordat ik te snel resultaat verwacht. Misschien is dit gedeeltelijk waar omdat ik er al heel lang mee bezig ben, maar ik voelde me voornamelijk onbegrepen. Ik ben van mezelf een denker, cognitieve therapie werkte bij mij averechts. Ik ben bij psychologen geweest heb andere therapien gehad...
De huisarts is zeker niet iemand bij wie ik dit kan bespreken. Wat ik standaard bij hem te horen krijg is dat ik rust moet nemen en dat het allemaal veroorzaakt wordt door stress... Fijn, zo'n huisarts.
Ik denk dat ik ook in mijn faalangst blijf 'hangen' omdat ik het gevoel heb er vaak alleen voor te staan terwijl ik juist heel erg de behoefte heb aan een steuntje in de rug. Aan de andere kant ben ik weer koppig genoeg om het zelf te willen doen en niet teveel op anderen te leunen...
Het ene gevoel versterkt het ander hierdoor, of werkt het juist tegen. Soms denk ik ook dat het beter is om gewoon te leren dit te accepteren, dat het is zoals het is. Maar ja das makkelijker gedacht dan gedaan... Ik ben me er constant van bewust, en werk er al jaren aan, soms ben ik er zelfs te veel mee bezig.
Pff dit is echt vermoeiend, en ik merk dat ik het zelf lastig vind om uit te leggen hoe ik mij voel en wat er met mij gebeurt (dit is voornamelijk iets van het laatste half jaar). Voel me echt niet helder meer, vergeet vaak dingen en voel mij vaak in de war, alsof ik mijn bewustzijn verlies.
De huisarts is zeker niet iemand bij wie ik dit kan bespreken. Wat ik standaard bij hem te horen krijg is dat ik rust moet nemen en dat het allemaal veroorzaakt wordt door stress... Fijn, zo'n huisarts.
Ik denk dat ik ook in mijn faalangst blijf 'hangen' omdat ik het gevoel heb er vaak alleen voor te staan terwijl ik juist heel erg de behoefte heb aan een steuntje in de rug. Aan de andere kant ben ik weer koppig genoeg om het zelf te willen doen en niet teveel op anderen te leunen...
Het ene gevoel versterkt het ander hierdoor, of werkt het juist tegen. Soms denk ik ook dat het beter is om gewoon te leren dit te accepteren, dat het is zoals het is. Maar ja das makkelijker gedacht dan gedaan... Ik ben me er constant van bewust, en werk er al jaren aan, soms ben ik er zelfs te veel mee bezig.
Pff dit is echt vermoeiend, en ik merk dat ik het zelf lastig vind om uit te leggen hoe ik mij voel en wat er met mij gebeurt (dit is voornamelijk iets van het laatste half jaar). Voel me echt niet helder meer, vergeet vaak dingen en voel mij vaak in de war, alsof ik mijn bewustzijn verlies.
maandag 10 mei 2010 om 12:20
quote:Farasha schreef op 10 mei 2010 @ 11:24:
Ik moet even mijn hart en onzekerheden uiten en ben ontzettend benieuwd naar ervaringen van andere. Van jongs af aan heb ik langs van angst om fouten te maken en te falen. Steeds op zoek naar bevestiging en deze zelden ontvangen. Ik merk nu, zowel in mijn studie als in mijn werk, dat het me soms verlamt en dat ik er dagen, weken en soms maanden mee bezig ben in gedachten. Zo erg dat ik niet in staat ben nog iets de doen, en alleen in bed kan liggen van oververmoeidheid... Ik ben me er bewust van en heb geprobeerd een oplossing te vinden voor dit probleem. Het heeft helaas nog nergens toe geleid, en ik begin me nu toch af te vragen of er iets mis met mij is :s... Wat mij alleen maar onzekerder maakt en mijn angst om te falen in het leven vergroot.
Is er iemand die dit herkent? Of ervaringen kan delen? Ik ben vooral benieuwd naar aanpak van faalangst en hoe je er mee om kan gaan en het liefst afleren natuurlijk!
Farasha
Wat rot voor je Farasha. Maar misschien handig om hier neer te zetten wát je al hebt geprobeerd en waarom het niet heeft gewerkt. Heb twee punten uit je post gehaald die me opvielen.
Ten eerste: je hebt behoefte aan bevestiging maar deze zelden gekregen. Van wie wil je bevestiging? En stel je je eisen redelijk en vooral haalbaar?
Ten tweede: faalangst betekent niet dat er iets mis met je is. Je hebt moeite om bepaalde zaken aan te pakken door die interne blokkade. Dat is niet erg (veel mensen hebben dit in meer of mindere mate) en als je weet dat dit speelt kan je ook gericht actie ondernemen om dit aan te pakken. (lastig hoor, juist vanwege die faalanst...I know!)
Heb je bijvoorbeeld al eens professionele hulp gevraagd/gehad (psycholoog?). Wat doe je nu (werken, studeren) dat je tijden lang hele dagen thuis kan liggen? Als je niets om handen hebt wordt de drempel iets te gaan doen steeds groter. Kan echt enorme proporties aannemen.
Zelf heb ik faalangst maar relatief licht (denk ik) en dus beheersbaar. Zo gauw ik iets niet direct kan overzien sla ik lam. Vroeger deed ik dan niets meer en werd compleet passief, negeerde het (een werkstuk, opdracht of simpelweg formulieren oid invullen/aanvragen) volledig en dit is echt een paar keer uit de hand gelopen. (studieopdrachten, werk, financieel).
Ik heb het zelf grotendeels aangepakt en ben nu met een coach bezig e.e.a. te verfijnen. Ben er bewust mee bezig (lastig en soms pijnlijk confronterend maar geeft voldoening om verbetering te zien).
Inmiddels probeer ik het in stukken te hakken en zo concreet mogelijk te maken.
Wat moet ik precies doen?
Hoe moet ik dat doen?
Als ik niet weet hoe, kan ik wel de grove lijn bedenken wat ik ongeveer zou moeten doen?
Kan ik die grove stukken in kleinere stukken hakken?
Dit teken ik vaak uit op een A3 papier. Doel in het midden en alles wat ik denk te moeten doen er om heen.
Vervolgens ga ik dat proberen in logische volgorde te zetten.
Op die manier wordt mijn "taak" langzaam helder en vooral zichtbaar. En vooral: minder eng.
Heb ik het overzicht dan bespreek ik dit met iemand bv een collega of een vriending. Een ander kan vaak zinvolle toevoegingen geven of je dwingen iets goed te beargumenteren. Tevens kan me zo minder makkelijk "terugtrekken" en opnieuw terugvallen in 100% passief gedrag.
Er zijn ontzettend veel boeken geschreven over faalangst, heb je daar al iets mee gedaan? Verder kan je informeren bij je universiteit/hogeschool of je via je decaan hulp kan krijgen. Er bestaan verschillende soorten faalangst cursussen.
Ik moet even mijn hart en onzekerheden uiten en ben ontzettend benieuwd naar ervaringen van andere. Van jongs af aan heb ik langs van angst om fouten te maken en te falen. Steeds op zoek naar bevestiging en deze zelden ontvangen. Ik merk nu, zowel in mijn studie als in mijn werk, dat het me soms verlamt en dat ik er dagen, weken en soms maanden mee bezig ben in gedachten. Zo erg dat ik niet in staat ben nog iets de doen, en alleen in bed kan liggen van oververmoeidheid... Ik ben me er bewust van en heb geprobeerd een oplossing te vinden voor dit probleem. Het heeft helaas nog nergens toe geleid, en ik begin me nu toch af te vragen of er iets mis met mij is :s... Wat mij alleen maar onzekerder maakt en mijn angst om te falen in het leven vergroot.
Is er iemand die dit herkent? Of ervaringen kan delen? Ik ben vooral benieuwd naar aanpak van faalangst en hoe je er mee om kan gaan en het liefst afleren natuurlijk!
Farasha
Wat rot voor je Farasha. Maar misschien handig om hier neer te zetten wát je al hebt geprobeerd en waarom het niet heeft gewerkt. Heb twee punten uit je post gehaald die me opvielen.
Ten eerste: je hebt behoefte aan bevestiging maar deze zelden gekregen. Van wie wil je bevestiging? En stel je je eisen redelijk en vooral haalbaar?
Ten tweede: faalangst betekent niet dat er iets mis met je is. Je hebt moeite om bepaalde zaken aan te pakken door die interne blokkade. Dat is niet erg (veel mensen hebben dit in meer of mindere mate) en als je weet dat dit speelt kan je ook gericht actie ondernemen om dit aan te pakken. (lastig hoor, juist vanwege die faalanst...I know!)
Heb je bijvoorbeeld al eens professionele hulp gevraagd/gehad (psycholoog?). Wat doe je nu (werken, studeren) dat je tijden lang hele dagen thuis kan liggen? Als je niets om handen hebt wordt de drempel iets te gaan doen steeds groter. Kan echt enorme proporties aannemen.
Zelf heb ik faalangst maar relatief licht (denk ik) en dus beheersbaar. Zo gauw ik iets niet direct kan overzien sla ik lam. Vroeger deed ik dan niets meer en werd compleet passief, negeerde het (een werkstuk, opdracht of simpelweg formulieren oid invullen/aanvragen) volledig en dit is echt een paar keer uit de hand gelopen. (studieopdrachten, werk, financieel).
Ik heb het zelf grotendeels aangepakt en ben nu met een coach bezig e.e.a. te verfijnen. Ben er bewust mee bezig (lastig en soms pijnlijk confronterend maar geeft voldoening om verbetering te zien).
Inmiddels probeer ik het in stukken te hakken en zo concreet mogelijk te maken.
Wat moet ik precies doen?
Hoe moet ik dat doen?
Als ik niet weet hoe, kan ik wel de grove lijn bedenken wat ik ongeveer zou moeten doen?
Kan ik die grove stukken in kleinere stukken hakken?
Dit teken ik vaak uit op een A3 papier. Doel in het midden en alles wat ik denk te moeten doen er om heen.
Vervolgens ga ik dat proberen in logische volgorde te zetten.
Op die manier wordt mijn "taak" langzaam helder en vooral zichtbaar. En vooral: minder eng.
Heb ik het overzicht dan bespreek ik dit met iemand bv een collega of een vriending. Een ander kan vaak zinvolle toevoegingen geven of je dwingen iets goed te beargumenteren. Tevens kan me zo minder makkelijk "terugtrekken" en opnieuw terugvallen in 100% passief gedrag.
Er zijn ontzettend veel boeken geschreven over faalangst, heb je daar al iets mee gedaan? Verder kan je informeren bij je universiteit/hogeschool of je via je decaan hulp kan krijgen. Er bestaan verschillende soorten faalangst cursussen.
maandag 10 mei 2010 om 12:40
Wat Mips zegt, doe ik ook. Het werkt.
Via het forum ben ik aan het boek Getting Things Done gekomen en dat helpt goed om taken in stukjes te splitsen, duidelijk en inzichtelijk te maken.
Lijstjes waar je fijn dingen kunt afstrepen. Dat geeft een gevoel van "Hé, ik heb het toch maar weer gedaan!".
En voor ik iets ga doen bedenk ik me, wat is het ergste dat me kan overkomen als het fout gaat? Meestal dat ik nog op hetzelfde punt zit als voor ik iets probeerde. Nou dan kun je het net zo goed proberen.
Een voorbeeld is koud bellen. Ik moet mensen die ik nog niet ken bellen en proberen een afspraak te maken, zodat ik ze iets kan verkopen. Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Dat ze geen afspraak willen. Nou die afspraak heb ik ook niet als ik niet bel. Dus ik kan net zo goed bellen.
(maar dit moet ik mezelf wel een keer of tien vertellen voor ik de hoorn durf op te pakken.)
Via het forum ben ik aan het boek Getting Things Done gekomen en dat helpt goed om taken in stukjes te splitsen, duidelijk en inzichtelijk te maken.
Lijstjes waar je fijn dingen kunt afstrepen. Dat geeft een gevoel van "Hé, ik heb het toch maar weer gedaan!".
En voor ik iets ga doen bedenk ik me, wat is het ergste dat me kan overkomen als het fout gaat? Meestal dat ik nog op hetzelfde punt zit als voor ik iets probeerde. Nou dan kun je het net zo goed proberen.
Een voorbeeld is koud bellen. Ik moet mensen die ik nog niet ken bellen en proberen een afspraak te maken, zodat ik ze iets kan verkopen. Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Dat ze geen afspraak willen. Nou die afspraak heb ik ook niet als ik niet bel. Dus ik kan net zo goed bellen.
(maar dit moet ik mezelf wel een keer of tien vertellen voor ik de hoorn durf op te pakken.)
maandag 10 mei 2010 om 13:37
Farasha, het is alsof ik mijn eigen verhaal aan het lezen ben... Heb zelfs al meerdere keren getwijfeld hier een topic over te openen, maar zelfs dan denk ik: laat ik het maar niet doen. Dat vinden mensen vast raar.
@mips, goede tip. Ook in jou stukje herken ik veel. Als iets niets lukt, gewoon de kop in het zand steken. Want als ik er niet aan denk, dan is het er niet. Terwijl je jezelf eigenlijk nog zoveel verder in de problemen werkt.
Farasha, thanks voor het plaatsen van dit topic. Opent mij ook weer de ogen. Zal hier blijven meelezen...
@mips, goede tip. Ook in jou stukje herken ik veel. Als iets niets lukt, gewoon de kop in het zand steken. Want als ik er niet aan denk, dan is het er niet. Terwijl je jezelf eigenlijk nog zoveel verder in de problemen werkt.
Farasha, thanks voor het plaatsen van dit topic. Opent mij ook weer de ogen. Zal hier blijven meelezen...
dinsdag 11 mei 2010 om 08:37
Ik wil iedereen bedanken voor de tips en de reacties. Het is fijn te weten dat ik (dan toch!) niet de enige ben die dit heeft. Want soms voelt dat zo.
Op dit moment heb ik even niet de tijd om goed te reageren, maar dit zal ik later zeker doen. Dan beantwoord ik meteen de vragen die gesteld zijn.
En ik hoor graag meer!
Farasha
Op dit moment heb ik even niet de tijd om goed te reageren, maar dit zal ik later zeker doen. Dan beantwoord ik meteen de vragen die gesteld zijn.
En ik hoor graag meer!
Farasha