Psyche
alle pijlers
Vertellen op het werk of niet?
dinsdag 12 november 2019 om 11:59
Sinds donderdag gestart met AD ivm angstprobleem. Het ging eigenlijk heel goed, tot ik gisteren aan het werk was (zorg) en me daar heel onrustig en paniekerig, trillerig voelde en kramp in mijn kaak kreeg. Toen naar huis gegaan met een smoes omdat niemand er van weet.
Vandaag ook nog thuis en morgen moet ik weer werken. Ik neem aan dat dit bijwerkingen zijn en wel weer weggaat?
Ik vind het zo lastig. Moet ik het niet toch in vertrouwen vertellen aan mijn teamleider? Voelde me gister echt "alleen" er in. Andere kant, je krijgt wel altijd lekker zo'n etiketje dan.
Vandaag ook nog thuis en morgen moet ik weer werken. Ik neem aan dat dit bijwerkingen zijn en wel weer weggaat?
Ik vind het zo lastig. Moet ik het niet toch in vertrouwen vertellen aan mijn teamleider? Voelde me gister echt "alleen" er in. Andere kant, je krijgt wel altijd lekker zo'n etiketje dan.
dinsdag 12 november 2019 om 12:01
dinsdag 12 november 2019 om 12:02
Ik ben altijd voor openheid, maar op mijn werkplek kan dat ook. Niet op alle werkplekken is dat zo.
Maar als jij last hebt van bijwerkingen (dat kan in het begin zo zijn) dan is het toch wel handig dat iemand dat weet? Je kunt niet telkens met een smoes naar huis gaan of onverantwoorde situaties creëren. Wellicht kan je teamleider meedenken in wat op moment wel haalbaar is voor jou.
Maar als jij last hebt van bijwerkingen (dat kan in het begin zo zijn) dan is het toch wel handig dat iemand dat weet? Je kunt niet telkens met een smoes naar huis gaan of onverantwoorde situaties creëren. Wellicht kan je teamleider meedenken in wat op moment wel haalbaar is voor jou.
dinsdag 12 november 2019 om 12:12
Met name in de eerste twee weken kan je een opvlamming van de klachten krijgen, dat kan soms best heftig zijn. Persoonlijk zou ik het met je leidinggevende bespreken, wellicht kunnen ze er qua werkzaamheden en uren even rekening mee houden. Zoniet is wellicht een afspraak met de bedrijfsarts een optie.
dinsdag 12 november 2019 om 12:15
Ja ik vind het echt een eng gevoel en daardoor zelfs de neiging er mee te stoppen. Ik heb "maar" 25 mg, de allerlaagste dosering en dan al dit.blauwe_emmer schreef: ↑12-11-2019 12:12Met name in de eerste twee weken kan je een opvlamming van de klachten krijgen, dat kan soms best heftig zijn. Persoonlijk zou ik het met je leidinggevende bespreken, wellicht kunnen ze er qua werkzaamheden en uren even rekening mee houden. Zoniet is wellicht een afspraak met de bedrijfsarts een optie.
dinsdag 12 november 2019 om 12:23
Zelfs met een hele lage dosering kan je aardig bijwerkingen krijgen. Vooral het suffe lijkt me wel een ding om zeker te bespreken.
Ik zou open kaart spelen, hoef je ook niet steeds met smoezen te komen.
Ik zou open kaart spelen, hoef je ook niet steeds met smoezen te komen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 12 november 2019 om 12:40
dinsdag 12 november 2019 om 12:41
Dat zou heel dom zijn, er nu weer mee stoppen. Dan loop je het risico weer ontwenningsverschijnselen te krijgen. Vraag een gesprekje aan met je leidinggevende of, als je denkt dat die er niet voor openstaat, de bedrijfsarts. Echt goed wennen aan AD kan een week of twee duren, gezien je in de zorg werkt, en dus met mensen, moet je wel even bespreken dat je momenteel wat minder stabiel bent door de AD.KlavertjexVier schreef: ↑12-11-2019 12:15Ja ik vind het echt een eng gevoel en daardoor zelfs de neiging er mee te stoppen. Ik heb "maar" 25 mg, de allerlaagste dosering en dan al dit.
dinsdag 12 november 2019 om 12:53
dinsdag 12 november 2019 om 13:54
Los van dat je met lage doseringen ook flinke bijwerkingen kan krijgen, zijn de bijwerkingen in de opbouw- (maar ook afbouw-) fase het grootst. Vooral het verschil van 0 naar ...mg en andersom heeft vaak de meeste impact op je lichaam. Als je vrij vlot verder zou opbouwen dan kan het wel toenemen, maar dat komt omdat de stap ervoor nog niet gestabiliseerd is. Het is sowieso heel erg persoonsafhankelijk hoe erg de bijwerkingen zijn en hoeveel er van blijven. Veranderingen in antidepressiva (en dus ook de start ermee) geven wel over het algemeen extra bijwerkingen die later wat minder heftig worden. De werking zelf duurt vaak wat langer. Ik hoop voor je dat het vooral "opbouw-bijwerkingen" zijn en dat het wat wegtrekt. Wel denk ik dat het belangrijk is om te bespreken. Daarmee doel ik niet alleen op het stuk over de bijwerkingen van de antidepressiva, maar vooral ook op de andere zaken waar je tegenaan loopt. Houdt het wel haalbaar voor jezelf.KlavertjexVier schreef: ↑12-11-2019 12:15Ja ik vind het echt een eng gevoel en daardoor zelfs de neiging er mee te stoppen. Ik heb "maar" 25 mg, de allerlaagste dosering en dan al dit.
Sterkte!
lorah wijzigde dit bericht op 12-11-2019 13:56
3.83% gewijzigd
dinsdag 12 november 2019 om 13:55
Wat heeft dat nou voor zin? Als TO een acute paniekaanval krijgt, moet er dán iets gebeuren, niet leuk overlegd worden etc. En een advies als :’als TO zegt dat ze weg moet, dan moet dat maar’, kun je ook helemaal niks mee als leidinggevende als je verder weigert te zeggen wat er dan aan de hand is. Bovendien weet je dan zeker dat mensen gaan speculeren en je een mogelijk nog veel vreemder etiket krijgt.viva-amber schreef: ↑12-11-2019 12:53Vraag een preventief gesprek bij de bedrijfsarts. In principe geef je geen medische info aan een manager maar wel aan een BA die de werkgever kan adviseren.
TO: die paniek aanvallen heb ik de eerste week ook gehad (had ook al in je andere topic gereageerd). Maar ook die waren na een dikke week weer voorbij. Het is een veel voorkomende bijwerking, en als je dat weet, is het al iets makkelijker te verdragen. Dan denk je namelijk niet ‘oh help, ik word gek, ik ga doordraaien’, maar ‘oh bah, dit is een bijwerking, gaat wel weer over’. Nog steeds niet leuk, maar wel een stuk minder eng.
Als jij denkt dat de kans groot is dat het nog een keer gebeurt op je werk, of als het jou zou helpen om te weten dat je weg kan als dat echt nodig is, zou ik het inderdaad bespreken. Grote kans dat ze toch al hebben gemerkt dat er iets aan de hand is, je krijgt die medicijnen niet voor niks natuurlijk. Je hoeft ook niet de hele situatie uit de doeken te doen, je kunt het ook gewoon op spanningsklachten houden oid.
Het risico op een etiket is er altijd, maar dat is er ook als je niks zegt en je toch ‘anders’ gedraagt. Bij mij persoonlijk heb ik vooral veel meer begrip gekregen dan ik had verwacht.
dinsdag 12 november 2019 om 13:58
Nee, niet doen. Je leidinggevende is geen arts en kan hier niet over oordelen. Vraag om contact met de bedrijfarts desnoods telefonisch. Een leidinggevende mag medische informatie niet verzamelen en daar ook niet over oordelen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 12 november 2019 om 13:59
dinsdag 12 november 2019 om 14:46
Op mijn werk merkt niemand dat er iets is omdat het piekeren, drukmaken en bang zijn in mezelf zit en ik dit niet naar buiten breng. Ik weet ook niet of het echt een heel ernstig probleem was, ik voelde dat er iets moest gebeuren (het piekeren, drukmaken om helemaal niets, doemdenken werden steeds erger) en heb daarom initiatief genomen om ermee naar de huisarts te gaan en gevraagd om medicatie ter ondersteuning en een doorverwijzing naar een psycholoog. Ik weet niet of ik de medicatie gekregen had als ik er niet naar vroeg natuurlijk.
Ik heb het globaal besproken met mijn TL en hij toonde wel begrip en heeft me voor deze week tot vrijdag uitgepland.
Ik heb het globaal besproken met mijn TL en hij toonde wel begrip en heeft me voor deze week tot vrijdag uitgepland.
dinsdag 12 november 2019 om 14:49
de gevoelens dat je hebt, dat is misselijkheid en braakneigingen denk ik dan?
medicatie is een hulpmiddel maar als het chronisch kun je mss ademtechnieken toepassen. als je een aanval krijgt, denk je automatisch het ergst, ga je hyperventileren, ga je meer lucht ineen keer inademen en dat geeft dan een misselijkheid gevoel. wat ik kan aanraden, is proberen te ontspannen, handen op de buik en vanuit buik proberen te ademen .
medicatie is een hulpmiddel maar als het chronisch kun je mss ademtechnieken toepassen. als je een aanval krijgt, denk je automatisch het ergst, ga je hyperventileren, ga je meer lucht ineen keer inademen en dat geeft dan een misselijkheid gevoel. wat ik kan aanraden, is proberen te ontspannen, handen op de buik en vanuit buik proberen te ademen .
dinsdag 12 november 2019 om 15:43
Viva-amber heeft gelijk, gesprek met de bedrijfsarts aanvragen. Bedrijfsarts beoordeelt dan in hoeverre TO belastbaar is qua werk. Daarnaast kan hij TO ook advies geven in wat zij wel en niet aan haar werkgever moet vertellen. Ondanks dat de bedrijfsarts wordt betaald door de werkgever is het echt niet zo dat zij altijd tegen de werknemer zijn. Toen mijn man in het voorjaar langdurig ziek was en bij de bedrijfsarts liep zij de arts: denk om je zomer vakantie, daar heb je gewoon recht op. (en dat weet ik zeker, ik was mee omdat man vanwege medicatie niet mocht autorijden en daardoor ook niet kon werken)
dinsdag 12 november 2019 om 16:33
Er is niks mis met ook naar de bedrijfsarts gaan, maar dat je hoe dan ook nooit iets tegen je leidinggevende moet zeggen, ben ik het niet mee eens. Er zijn leidinggevenden genoeg die wél gewoon begrip tonen, en dat is veel makkelijker als ze weten wat er aan de hand is. Daar hoef je geen arts voor te zijn, en ook geen medisch oordeel voor te vormen. Ik ben ook geen arts, maar als een van mijn medewerkers zegt: ik ben zo vreselijk misselijk. Dan zeg ik: wat vervelend, dan moet je hier niet zitten. Ga naar huis en kunnen wij iets overnemen?
Daar heb ik geen bedrijfsarts voor nodig. En als die zelfde medewerker zou zeggen: ik ga naar huis, het waarom bespreek ik wel met de bedrijfsarts, dat hoef jij niet te weten. Dan zou ik daar toch een beetje raar van staan te kijken
Daar heb ik geen bedrijfsarts voor nodig. En als die zelfde medewerker zou zeggen: ik ga naar huis, het waarom bespreek ik wel met de bedrijfsarts, dat hoef jij niet te weten. Dan zou ik daar toch een beetje raar van staan te kijken
dinsdag 12 november 2019 om 16:36
Dan meld je je ziek tot je de BA hebt gesproken.nausicaa schreef: ↑12-11-2019 13:55Wat heeft dat nou voor zin? Als TO een acute paniekaanval krijgt, moet er dán iets gebeuren, niet leuk overlegd worden etc. En een advies als :’als TO zegt dat ze weg moet, dan moet dat maar’, kun je ook helemaal niks mee als leidinggevende als je verder weigert te zeggen wat er dan aan de hand is. Bovendien weet je dan zeker dat mensen gaan speculeren en je een mogelijk nog veel vreemder etiket krijgt.
TO: die paniek aanvallen heb ik de eerste week ook gehad (had ook al in je andere topic gereageerd). Maar ook die waren na een dikke week weer voorbij. Het is een veel voorkomende bijwerking, en als je dat weet, is het al iets makkelijker te verdragen. Dan denk je namelijk niet ‘oh help, ik word gek, ik ga doordraaien’, maar ‘oh bah, dit is een bijwerking, gaat wel weer over’. Nog steeds niet leuk, maar wel een stuk minder eng.
Als jij denkt dat de kans groot is dat het nog een keer gebeurt op je werk, of als het jou zou helpen om te weten dat je weg kan als dat echt nodig is, zou ik het inderdaad bespreken. Grote kans dat ze toch al hebben gemerkt dat er iets aan de hand is, je krijgt die medicijnen niet voor niks natuurlijk. Je hoeft ook niet de hele situatie uit de doeken te doen, je kunt het ook gewoon op spanningsklachten houden oid.
Het risico op een etiket is er altijd, maar dat is er ook als je niks zegt en je toch ‘anders’ gedraagt. Bij mij persoonlijk heb ik vooral veel meer begrip gekregen dan ik had verwacht.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
