Psyche
alle pijlers
verwachtingspatroon aanpassen
woensdag 1 februari 2017 om 19:48
Ik zit op dit moment in therapie. Een terugkerend onderwerp is mijn verwachtingspatroon.
In het sociale verkeer verwacht ik dingen die uiteindelijk niet beantwoord of nagekomen worden.
Ik doe heel veel voor anderen in de hoop dat ik kan bewijzen dat ik er voor hun ben.
Maar uiteindelijk gaat het mis, hoe goed ik het ook bedoel. Het wordt niet gewaardeerd of er ontstaat vermijdingsgedrag.
Soms voel ik me van een andere planeet. Ik begrijp er soms helemaal niks van.
Dan ontstaat er elke keer teleurstelling en verwarring.
Ik ben benieuwd of er nog meer mensen zijn die hier last van hebben.
Adviezen en tips zijn van harte welkom.
In het sociale verkeer verwacht ik dingen die uiteindelijk niet beantwoord of nagekomen worden.
Ik doe heel veel voor anderen in de hoop dat ik kan bewijzen dat ik er voor hun ben.
Maar uiteindelijk gaat het mis, hoe goed ik het ook bedoel. Het wordt niet gewaardeerd of er ontstaat vermijdingsgedrag.
Soms voel ik me van een andere planeet. Ik begrijp er soms helemaal niks van.
Dan ontstaat er elke keer teleurstelling en verwarring.
Ik ben benieuwd of er nog meer mensen zijn die hier last van hebben.
Adviezen en tips zijn van harte welkom.
woensdag 1 februari 2017 om 19:52
Ik denk dat het te maken heeft met onzekerheid en je zelf niet goed genoeg vinden. Helaas zitten mensen helemaal niet zo logisch in elkaar, als jij A doet krijg je B.
Als mensen behoefte A hebben, wil het niet zeggen dat ze per se behoefte aan gever A' hebben als die behoefte is vervuld. Dat dat rot aan voelt snap ik wel.
Geen echte tips dus, maar misschien is het een verklaring waar je iets mee kunt.
Hopelijk kom je er uit
Als mensen behoefte A hebben, wil het niet zeggen dat ze per se behoefte aan gever A' hebben als die behoefte is vervuld. Dat dat rot aan voelt snap ik wel.
Geen echte tips dus, maar misschien is het een verklaring waar je iets mee kunt.
Hopelijk kom je er uit
woensdag 1 februari 2017 om 20:04
Ik denk dat veel mensen dit in meer of mindere mate wel herkennen. Ik doe hier twee dingen mee. Ten eerste bedenk ik me dat ik me dit gevoel vaak heb om egoïstische redenen. Ík wil graag dat mensen hun best voor me doen en van me houden. Daarom doe ik veel moeite voor hen. Zo werkt dat dus niet.
Punt twee, je kunt eigenlijk sowieso niets van een ander verwachten. Alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. Luister anders even de versie van 'ik hou van mij' van Harrie Jekkers door de zanger van Racoon. Net in de DWDD. Dat is het wat mij betreft precies. Doe eens wat meer moeite voor jezelf!
Tenslotte heb geleerd om minder te verwachten en meer te vragen. Als je echt iets wilt dan moet je dat communiceren en niet verwachten dat iemand aanvoelt wat je nodig hebt.
Punt twee, je kunt eigenlijk sowieso niets van een ander verwachten. Alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. Luister anders even de versie van 'ik hou van mij' van Harrie Jekkers door de zanger van Racoon. Net in de DWDD. Dat is het wat mij betreft precies. Doe eens wat meer moeite voor jezelf!
Tenslotte heb geleerd om minder te verwachten en meer te vragen. Als je echt iets wilt dan moet je dat communiceren en niet verwachten dat iemand aanvoelt wat je nodig hebt.
woensdag 1 februari 2017 om 20:36
Wat vervelend dat je je zo voelt. Wel goed dat je het probleem in jezelf erkent en hulp bij gezocht hebt , en niet andere mensen verwijtend gaat zitten mokken. Echt;mn complimenten !!
Ik hoor /zie het veel om me heen hoor. Misschien niet zo extreem als jij,maar wel de bekende kreten als :na alles wat ik voor hem/haar gedaan heb.... of : ik heb dit en dat voor hem/haar gedaan en nu doet hij/zij niet hetzelfde voor mij.
Ik heb dat helemaal niet. Als een iemand ziek is of whatever breng ik soep of neem de kinderen mee van/naar school. Niemand die hetzelfde voor mij doet, en dat verwacht ik ook niet. Mensen zijn er op hun eigen manier voor mij.
En als mensen geen behoefte hebben aan mijn hulp en ze bedanken ervoor, prima. Dan wens ik ze het beste en doe een stapje terug.
Kennelijk heb jij waardering van buitenaf nodig om gelukkig te zijn. Dat werkt niet. Nooit. Echt geluksgevoel komt vanuit jezelf.
Als jij gelukkig wordt van voor iemand iets kunnen betekenen :prima!
Maar als jij ongelukkig wordt als je niet iets voor iemand betekent dan is dat niet goed.
Ik hoor /zie het veel om me heen hoor. Misschien niet zo extreem als jij,maar wel de bekende kreten als :na alles wat ik voor hem/haar gedaan heb.... of : ik heb dit en dat voor hem/haar gedaan en nu doet hij/zij niet hetzelfde voor mij.
Ik heb dat helemaal niet. Als een iemand ziek is of whatever breng ik soep of neem de kinderen mee van/naar school. Niemand die hetzelfde voor mij doet, en dat verwacht ik ook niet. Mensen zijn er op hun eigen manier voor mij.
En als mensen geen behoefte hebben aan mijn hulp en ze bedanken ervoor, prima. Dan wens ik ze het beste en doe een stapje terug.
Kennelijk heb jij waardering van buitenaf nodig om gelukkig te zijn. Dat werkt niet. Nooit. Echt geluksgevoel komt vanuit jezelf.
Als jij gelukkig wordt van voor iemand iets kunnen betekenen :prima!
Maar als jij ongelukkig wordt als je niet iets voor iemand betekent dan is dat niet goed.
woensdag 1 februari 2017 om 21:07
quote:blueeyes*3 schreef op 01 februari 2017 @ 20:11:
Bij mij hielp het om uit te zoeken waar die verwachtingen vandaan kwamen. Bij mij was dat vaak iets wat ik vroeger opgelegd had gekregen. Dan ging ik vervolgens onderzoeken of ik het wel eens was met die 'regel'. Zo niet, dan ging ik op zoek naar een nieuwe reden.Dit is echt een eye-opener voor mij! Ik heb exact hetzelfde als TO en nu ik dit lees vallen er ineens puzzelstukjes op de plaats!!
Bij mij hielp het om uit te zoeken waar die verwachtingen vandaan kwamen. Bij mij was dat vaak iets wat ik vroeger opgelegd had gekregen. Dan ging ik vervolgens onderzoeken of ik het wel eens was met die 'regel'. Zo niet, dan ging ik op zoek naar een nieuwe reden.Dit is echt een eye-opener voor mij! Ik heb exact hetzelfde als TO en nu ik dit lees vallen er ineens puzzelstukjes op de plaats!!
Don't waste your time or time will waste you.
woensdag 1 februari 2017 om 21:20
Eens met Strikje dat dit waarschijnlijk te maken heeft met jezelf niet waardevol genoeg te vinden.
Voor mij is/was dit herkenbaar, want ik was ook 'veeleisend', hoge eisen. Ik wilde mij geliefd voelen, waardevol en dat ik er mocht zijn. Dat wilde ik aan te tonen door er te zijn voor anderen en dat ze mij hierin erkennen. En dat anderen dit ook voor mij deden, want dan ben ik de moeite waard. Een onbegonnen zaak, want het was nooit genoeg. Door mijn eigen grenzen te herkennen, mijzelf meer de moeite waard te vinden ben ik nu stuk relaxter en zit ik ook beter in mijn vel. Mijn verwachtingen zijn realistischer, omdat ik weet wat de werkelijke behoefte was.
Accepteer dat je het eea in het leven mee gemaakt heb en dat het je getekend heeft. Hier kan je niks aan doen en probeer niet de pijn van het verleden te lijmen met het heden. Het verleden is het verleden en nu kan je het anders doen.
Veel succes en sterkte
Voor mij is/was dit herkenbaar, want ik was ook 'veeleisend', hoge eisen. Ik wilde mij geliefd voelen, waardevol en dat ik er mocht zijn. Dat wilde ik aan te tonen door er te zijn voor anderen en dat ze mij hierin erkennen. En dat anderen dit ook voor mij deden, want dan ben ik de moeite waard. Een onbegonnen zaak, want het was nooit genoeg. Door mijn eigen grenzen te herkennen, mijzelf meer de moeite waard te vinden ben ik nu stuk relaxter en zit ik ook beter in mijn vel. Mijn verwachtingen zijn realistischer, omdat ik weet wat de werkelijke behoefte was.
Accepteer dat je het eea in het leven mee gemaakt heb en dat het je getekend heeft. Hier kan je niks aan doen en probeer niet de pijn van het verleden te lijmen met het heden. Het verleden is het verleden en nu kan je het anders doen.
Veel succes en sterkte
woensdag 1 februari 2017 om 22:01
Wat een mooie en goede reacties zeg. Erg fijn. Ik herken ook een hoop.
Ik ben nog niet zover als blueeyes dat ik kan herkennen waar die behoefte zo erg vandaan komt.
Vaak komt het aan de orde in de therapie. Geen verwachtingen hebben.
Maar wat is dat toch moeilijk. Ik kan het moeilijk loslaten voel ik. Het voelt alsof het vastgeroest zit.
Lovestar zegt het ook goed. Het is natuurlijk heel erg fijn dat je door de acties waardevol, erkenning en geliefd wordt.
Maar in mijn geval wordt het vaak andersom. Ik jaag juist mensen weg. Dus ik geloof wel dat ik naar opdringerig kan neigen Gatekeeper.
Vandaag contact met een andere vrouw gehad. Ik had altijd goede gesprekken met haar. Ik vroeg of ze dit weekend het leuk vond om iets te doen. Ik voelde aarzeling, toen zei ze ik ga liever met de groep weg dan met z'n 2-en. Dat doet dan zo'n pijn.
Dan ben ik ook helemaal van slag en in de war, dan denk ik we kunnen toch zo leuk en goed praten. Maar blijkbaar is er dan sprake van eenrichting? Playingtheangel, dank je wel. Ik ga naar het nummer even beluisteren. Ik ken het nog niet.
Ik ben nog niet zover als blueeyes dat ik kan herkennen waar die behoefte zo erg vandaan komt.
Vaak komt het aan de orde in de therapie. Geen verwachtingen hebben.
Maar wat is dat toch moeilijk. Ik kan het moeilijk loslaten voel ik. Het voelt alsof het vastgeroest zit.
Lovestar zegt het ook goed. Het is natuurlijk heel erg fijn dat je door de acties waardevol, erkenning en geliefd wordt.
Maar in mijn geval wordt het vaak andersom. Ik jaag juist mensen weg. Dus ik geloof wel dat ik naar opdringerig kan neigen Gatekeeper.
Vandaag contact met een andere vrouw gehad. Ik had altijd goede gesprekken met haar. Ik vroeg of ze dit weekend het leuk vond om iets te doen. Ik voelde aarzeling, toen zei ze ik ga liever met de groep weg dan met z'n 2-en. Dat doet dan zo'n pijn.
Dan ben ik ook helemaal van slag en in de war, dan denk ik we kunnen toch zo leuk en goed praten. Maar blijkbaar is er dan sprake van eenrichting? Playingtheangel, dank je wel. Ik ga naar het nummer even beluisteren. Ik ken het nog niet.
woensdag 1 februari 2017 om 22:53
Ik denk dat je veel doet om aardig gevonden te worden, en dat heel enthousiast, maar je niet echt goed informeert wat ze precies van je zouden willen. Misschien willen ze niets van je, en als je dan iets doet, dan is dat toch niet wat ze willen.
Dus bied met mate je hulp aan, en vraag wat precies ze zouden willen, voordat je iets doet.
En het kan geen kwaad om in de helft van de gevallen te wachten tot de ander eerst iets voor jou doet.
Dus bied met mate je hulp aan, en vraag wat precies ze zouden willen, voordat je iets doet.
En het kan geen kwaad om in de helft van de gevallen te wachten tot de ander eerst iets voor jou doet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 2 februari 2017 om 00:08
Misschien helpt het als je je geluk minder laat afhangen van wat andere mensen vinden. En ook is het misschien wel zo dat je mensen op de verkeerde manier helpt. Dat je, met de allerbeste bedoelingen, voor hen doet wat jij denkt dat zij willen, zonder dat je gecheckt hebt of dat ook is wat zij willen. En soms willen mensen het zelf doen, zonder hulp.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 2 februari 2017 om 01:50
quote:viera schreef op 01 februari 2017 @ 22:01:
Wat een mooie en goede reacties zeg. Erg fijn. Ik herken ook een hoop.
Ik ben nog niet zover als blueeyes dat ik kan herkennen waar die behoefte zo erg vandaan komt.
Vaak komt het aan de orde in de therapie. Geen verwachtingen hebben.
Maar wat is dat toch moeilijk. Ik kan het moeilijk loslaten voel ik. Het voelt alsof het vastgeroest zit.
Lovestar zegt het ook goed. Het is natuurlijk heel erg fijn dat je door de acties waardevol, erkenning en geliefd wordt.
Maar in mijn geval wordt het vaak andersom. Ik jaag juist mensen weg. Dus ik geloof wel dat ik naar opdringerig kan neigen Gatekeeper.
Vandaag contact met een andere vrouw gehad. Ik had altijd goede gesprekken met haar. Ik vroeg of ze dit weekend het leuk vond om iets te doen. Ik voelde aarzeling, toen zei ze ik ga liever met de groep weg dan met z'n 2-en. Dat doet dan zo'n pijn.
Dan ben ik ook helemaal van slag en in de war, dan denk ik we kunnen toch zo leuk en goed praten. Maar blijkbaar is er dan sprake van eenrichting? Playingtheangel, dank je wel. Ik ga naar het nummer even beluisteren. Ik ken het nog niet.
Dat opdringerige, is denk ik wat ik bedoel met 'veeleisend' zijn. Ik vond namelijk dat mensen dankbaar moeten zijn, terwijl het wellicht voor veel mensen vanzelfsprekend is. Dat beleefde ik zelf niet zo. Ik lag/lig zwaar op de hand, is ook niet prettig in contact en vriendschappen. Dat wegjagen, daar zit een gedachtegang achter het gedrag. En hieronder weer een (basis)behoefte.
Om in te gaan op je voorbeeld. Het kan van alles zijn. Zei ze de groep of een groep? Beide gevallen zijn legitieme antwoorden. Alleen beleef je denk ik de afwijzing op je persoon, ipv een afwijzing op je uitnodiging. Op die manier het opvatten en (on)bewust ernaar gedragen kan mensen zwaar vinden in omgang. Dat jullie leuk kunnen praten, zegt verder niet zoveel over jullie contact.
Wat een mooie en goede reacties zeg. Erg fijn. Ik herken ook een hoop.
Ik ben nog niet zover als blueeyes dat ik kan herkennen waar die behoefte zo erg vandaan komt.
Vaak komt het aan de orde in de therapie. Geen verwachtingen hebben.
Maar wat is dat toch moeilijk. Ik kan het moeilijk loslaten voel ik. Het voelt alsof het vastgeroest zit.
Lovestar zegt het ook goed. Het is natuurlijk heel erg fijn dat je door de acties waardevol, erkenning en geliefd wordt.
Maar in mijn geval wordt het vaak andersom. Ik jaag juist mensen weg. Dus ik geloof wel dat ik naar opdringerig kan neigen Gatekeeper.
Vandaag contact met een andere vrouw gehad. Ik had altijd goede gesprekken met haar. Ik vroeg of ze dit weekend het leuk vond om iets te doen. Ik voelde aarzeling, toen zei ze ik ga liever met de groep weg dan met z'n 2-en. Dat doet dan zo'n pijn.
Dan ben ik ook helemaal van slag en in de war, dan denk ik we kunnen toch zo leuk en goed praten. Maar blijkbaar is er dan sprake van eenrichting? Playingtheangel, dank je wel. Ik ga naar het nummer even beluisteren. Ik ken het nog niet.
Dat opdringerige, is denk ik wat ik bedoel met 'veeleisend' zijn. Ik vond namelijk dat mensen dankbaar moeten zijn, terwijl het wellicht voor veel mensen vanzelfsprekend is. Dat beleefde ik zelf niet zo. Ik lag/lig zwaar op de hand, is ook niet prettig in contact en vriendschappen. Dat wegjagen, daar zit een gedachtegang achter het gedrag. En hieronder weer een (basis)behoefte.
Om in te gaan op je voorbeeld. Het kan van alles zijn. Zei ze de groep of een groep? Beide gevallen zijn legitieme antwoorden. Alleen beleef je denk ik de afwijzing op je persoon, ipv een afwijzing op je uitnodiging. Op die manier het opvatten en (on)bewust ernaar gedragen kan mensen zwaar vinden in omgang. Dat jullie leuk kunnen praten, zegt verder niet zoveel over jullie contact.
vrijdag 3 februari 2017 om 11:35
Wat een goede en leerzame tips allemaal. Zoveel herkenbaarheid ook.
Ze zei het door de telefoon lovestar. Inderdaad wat je zegt gelijk het gevoel van persoonlijke afwijzing.
Op gegeven moment denk je ik stop met het investeren in sociale contacten.
Het put me soms echt uit en ik realiseer me dat ik het probleem ben. Mijn verwachtingspatroon is net als bij jou
Ik heb dat allemaal voor je gedaan, kun je niet 10% teruggeven? Ik vind het allemaal hele logische beredeneringen die ik hier lees.
Dan denk ik oh, dat is het, eigenlijk best begrijpelijk en simpel. Dus zo kan ik het ook zien. Mijn knop wil wel omdraaien in mijn hoofd.
Maar weet nog niet welke kant het op moe en het gaat ook erg stroef. Hoe is jouw proces verlopen lovestar?
Retrostar, je hebt helemaal gelijk. Ik ben totaal niet bezig met wat wil de ander nou eigenlijk? Ik heb bepaalde dingen in mijn hoofd. Dat je dit en dat moet doen voor een vriendschap. In mijn geval volledige trouw, ontzorgen, onvoorwaardelijke steun en altijd bereikbaar zijn. Ik heb altijd gedacht dat het zo werkte. Maar ik raakte altijd in de war als ik het niet goed overkwam. Dan dacht ik, ik ben zo aardig en zo'n goede vriendin voor je. Waarom dump je mij? Hoewel er uit de testen komt dat ik onwijs empathisch ben, vind ik het toch moeilijk om dit aan te voelen of te zien? Ik vraag me af, komt dit gewoon door het denksysteem wat ik mijzelf heb opgelegd? Komt het door de bril hoe ik de wereld bekijk? Komt het door de behoeftes die ik heb, dat ik deze behoeftes bij een ander wil leggen. Dat die ander er uiteindelijk voor bedankt. De hele definitie van wat is nou een goede vriendschap, wat is nou een goed contact. Ik mis elke keer de boot merk ik. Dit overkomt me niet alleen in vriendschappen, dit overkomt mij overal. Ook op werkgebied, liefdesgebied enz. Ik realiseer me nu ook dat ik een hele rare constructie heb. Ik functioneer op een bepaalde manier maar ik wil me ook niet teveel openstellen. Ik realiseer me nu dat ik bindingsangst heb. Ik vind het moeilijk om mij te verbinden met een ander. Ik voel maar met weinig mensen de connectie realiseer ik mij nu. Soms heb je momenten dat het lijkt te klikken en dan opeens wordt je 2 onbekenden. Herkenbaar?
Ze zei het door de telefoon lovestar. Inderdaad wat je zegt gelijk het gevoel van persoonlijke afwijzing.
Op gegeven moment denk je ik stop met het investeren in sociale contacten.
Het put me soms echt uit en ik realiseer me dat ik het probleem ben. Mijn verwachtingspatroon is net als bij jou
Ik heb dat allemaal voor je gedaan, kun je niet 10% teruggeven? Ik vind het allemaal hele logische beredeneringen die ik hier lees.
Dan denk ik oh, dat is het, eigenlijk best begrijpelijk en simpel. Dus zo kan ik het ook zien. Mijn knop wil wel omdraaien in mijn hoofd.
Maar weet nog niet welke kant het op moe en het gaat ook erg stroef. Hoe is jouw proces verlopen lovestar?
Retrostar, je hebt helemaal gelijk. Ik ben totaal niet bezig met wat wil de ander nou eigenlijk? Ik heb bepaalde dingen in mijn hoofd. Dat je dit en dat moet doen voor een vriendschap. In mijn geval volledige trouw, ontzorgen, onvoorwaardelijke steun en altijd bereikbaar zijn. Ik heb altijd gedacht dat het zo werkte. Maar ik raakte altijd in de war als ik het niet goed overkwam. Dan dacht ik, ik ben zo aardig en zo'n goede vriendin voor je. Waarom dump je mij? Hoewel er uit de testen komt dat ik onwijs empathisch ben, vind ik het toch moeilijk om dit aan te voelen of te zien? Ik vraag me af, komt dit gewoon door het denksysteem wat ik mijzelf heb opgelegd? Komt het door de bril hoe ik de wereld bekijk? Komt het door de behoeftes die ik heb, dat ik deze behoeftes bij een ander wil leggen. Dat die ander er uiteindelijk voor bedankt. De hele definitie van wat is nou een goede vriendschap, wat is nou een goed contact. Ik mis elke keer de boot merk ik. Dit overkomt me niet alleen in vriendschappen, dit overkomt mij overal. Ook op werkgebied, liefdesgebied enz. Ik realiseer me nu ook dat ik een hele rare constructie heb. Ik functioneer op een bepaalde manier maar ik wil me ook niet teveel openstellen. Ik realiseer me nu dat ik bindingsangst heb. Ik vind het moeilijk om mij te verbinden met een ander. Ik voel maar met weinig mensen de connectie realiseer ik mij nu. Soms heb je momenten dat het lijkt te klikken en dan opeens wordt je 2 onbekenden. Herkenbaar?
