Psyche
alle pijlers
Verzuurde puber over slaapkamer
donderdag 26 oktober 2017 om 21:55
Ik ben de oudste dochter en heb ervaren hoe ouders altijd het hardst aangeven: Ik hou van mijn kind onvoorwaardelijk.
Dat geeft het idee, dat die liefde er is 100% en minstens 18 jaar.
Maar van de 1 na grootste slaapkamer op mijn 10de, belande ik op zolder.
Was best groot, maar wel tussen de opgeslagen spullen, wasdroger en geen deur.
En mijn jongere broer kreeg die 1 na grootste slaapkamer.
Wat gaf dat een frustratie tussen de dochter/moeder band. Maar ik liet het maar zo.
Wel gaf het heel erg aan, ze is nu 16 en het aftellen is begonnen, niet echt dat 100% gevoel er aan over gehouden.
Tot dat ik een tijd geleden bij een kennis kwam en ik zag dat haar oudste ook niet meer de 1 na grootste kamer heeft, daar waar ze begon als
eerste kind. Nee, ook zij had nu de kleinste slaapkamer, want haar jongere zusje had die 1 na grootste slaapkamer.
Ik zag wel in dat het uit praktische overweging zou kunnen zijn, meer speelgoed etc.
Maar welke impressie geef je, mag een dochter verzuurd zijn, gewoon omdat zij het toen niet begreep en het oneerlijk vond.
Dat geeft het idee, dat die liefde er is 100% en minstens 18 jaar.
Maar van de 1 na grootste slaapkamer op mijn 10de, belande ik op zolder.
Was best groot, maar wel tussen de opgeslagen spullen, wasdroger en geen deur.
En mijn jongere broer kreeg die 1 na grootste slaapkamer.
Wat gaf dat een frustratie tussen de dochter/moeder band. Maar ik liet het maar zo.
Wel gaf het heel erg aan, ze is nu 16 en het aftellen is begonnen, niet echt dat 100% gevoel er aan over gehouden.
Tot dat ik een tijd geleden bij een kennis kwam en ik zag dat haar oudste ook niet meer de 1 na grootste kamer heeft, daar waar ze begon als
eerste kind. Nee, ook zij had nu de kleinste slaapkamer, want haar jongere zusje had die 1 na grootste slaapkamer.
Ik zag wel in dat het uit praktische overweging zou kunnen zijn, meer speelgoed etc.
Maar welke impressie geef je, mag een dochter verzuurd zijn, gewoon omdat zij het toen niet begreep en het oneerlijk vond.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:06
Ja, dit dus. Die kamer is helemaal niet relevant, maar slechts een aanknopingspuntvrouwjagersma schreef: ↑26-10-2017 23:03De discussie verloopt hier op twee niveaus, maar ik heb echt de indruk dat hier veel meer speelt dan bozigheid over een te kleine kamer.
TO, serieus, welke taal je moedertaal ook is, zoek hulp om dit op te lossen, ga eens met iemand praten.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:07
Dit had je meteen moeten vertellen. Als je alleen over je kamer begint, snappen mensen niet waarom je daarover zeurt. Maar er speelt blijkbaar veel meer. Wat wil je precies met dit topic? Advies? Van je af schrijven?Andrea76 schreef: ↑26-10-2017 23:00Mijn moeder had mij en verder niemand voor 10 jaar.
Daarna getrouwd en twee zonen.
Mijn moeder was er steeds minder voor haar oudste dochter.
Werd losser tegen mij en de jongsten werden juist wel op handen gedragen.
Ik ben nu 15 jaar alleen, zonder familie. Ja. er is meer aan de hand, veel meer.
Ouders zeggen dat het aan het kind ligt en kinderen zeggen dat het de ouders zijn.
Maar ik wil keuzes begrijpen, en ik ben op zoek naar liefde voor mij moeder en maar die heb ik nog niet gevonden en uiteindelijk respect krijgen voor mijn moeder.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:09
Dit. Als het slechte contact met je moeder alleen komt door die kamer en die indruk krijg je uit je OP dan ben je een zeur. Als er meer speelt en daar lijkt het op, zoek dan hulp.vrouwjagersma schreef: ↑26-10-2017 23:03De discussie verloopt hier op twee niveaus, maar ik heb echt de indruk dat hier veel meer speelt dan bozigheid over een te kleine kamer.
TO, serieus, welke taal je moedertaal ook is, zoek hulp om dit op te lossen, ga eens met iemand praten.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:15
De kamer staat voor gevoelens
gevoel van gemeenheid
mijn moeder een b*t*h vinden
eens warme gevoel tot een koud gevoel
dat de moedergevoelens waren gestolen en weggeven.
En nee, ik hoef niet naar een psych, ik was gewoon benieuwd hoe er hier overgedacht wordt.
Dat iemand warrig is hoeft toch niet erg te zijn, kan je ook als uitdaging beschouwen. Waarom moet de warrige veranderen waarom niet de onwarrige.
gevoel van gemeenheid
mijn moeder een b*t*h vinden
eens warme gevoel tot een koud gevoel
dat de moedergevoelens waren gestolen en weggeven.
En nee, ik hoef niet naar een psych, ik was gewoon benieuwd hoe er hier overgedacht wordt.
Dat iemand warrig is hoeft toch niet erg te zijn, kan je ook als uitdaging beschouwen. Waarom moet de warrige veranderen waarom niet de onwarrige.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:17
Nou dan blijf je toch lekker warrig.Andrea76 schreef: ↑26-10-2017 23:15De kamer staat voor gevoelens
gevoel van gemeenheid
mijn moeder een b*t*h vinden
eens warme gevoel tot een koud gevoel
dat de moedergevoelens waren gestolen en weggeven.
En nee, ik hoef niet naar een psych, ik was gewoon benieuwd hoe er hier overgedacht wordt.
Dat iemand warrig is hoeft toch niet erg te zijn, kan je ook als uitdaging beschouwen. Waarom moet de warrige veranderen waarom niet de onwarrige.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:23
Ben jij jaloers op je broertjes?
Als moeder van kinderen kan ik je vertellen dat je een klein kind heel anders behandeld dan een ouder kind. Mijn jongste geef ik nog standaard een hand en zit veel bij me op schoot, terwijl ik mijn oudsten weer help met hele andere dingen zoals huiswerk.
Als dit hun leven oneerlijk maakt, dan zij het maar zo. Ik hou van allemaal even veel, maar dat betekent niet dat ik ze allemaal hetzelfde moet behandelen. Kinderen hebben hun eigen behoeften en daar is geen grote algemene deler op te plakken.
Als dit hetgene dat je dwars zit, zoek dan hulp. Sowieso zou ik hulp zoeken.
Als moeder van kinderen kan ik je vertellen dat je een klein kind heel anders behandeld dan een ouder kind. Mijn jongste geef ik nog standaard een hand en zit veel bij me op schoot, terwijl ik mijn oudsten weer help met hele andere dingen zoals huiswerk.
Als dit hun leven oneerlijk maakt, dan zij het maar zo. Ik hou van allemaal even veel, maar dat betekent niet dat ik ze allemaal hetzelfde moet behandelen. Kinderen hebben hun eigen behoeften en daar is geen grote algemene deler op te plakken.
Als dit hetgene dat je dwars zit, zoek dan hulp. Sowieso zou ik hulp zoeken.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:24
Euh ok, het gaat dus helemaal niet om letterlijke kamers? Maar om jouw gevoelens bij jouw moeder? Wat was er precies mis dan?Andrea76 schreef: ↑26-10-2017 23:15De kamer staat voor gevoelens
gevoel van gemeenheid
mijn moeder een b*t*h vinden
eens warme gevoel tot een koud gevoel
dat de moedergevoelens waren gestolen en weggeven.
En nee, ik hoef niet naar een psych, ik was gewoon benieuwd hoe er hier overgedacht wordt.
Dat iemand warrig is hoeft toch niet erg te zijn, kan je ook als uitdaging beschouwen. Waarom moet de warrige veranderen waarom niet de onwarrige.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:30
Wat ik zoek is hoe anderen dat doen en gedaan hebben.
Als ouders nu en als dochters toen.
Of het met liefde te maken heeft?
Hoeveel gelijk die puber in mij heeft?
Mag ze boos zijn en verdriet voelen en vooral kilte over hebben gehouden i.p.v. warmte.
En ja, ik was en ben een verwend nest, ik was de eerste.
Dat verwende nest kreeg alles maar dat alles
slipte door haar vingers en ze eindigde met niets.
Alles hebben is misschien niet goed, maar niets hebben is het ook niet.
Ik zoek de gulden middenweg om uiteindelijk een beetje te hebben.
Als ouders nu en als dochters toen.
Of het met liefde te maken heeft?
Hoeveel gelijk die puber in mij heeft?
Mag ze boos zijn en verdriet voelen en vooral kilte over hebben gehouden i.p.v. warmte.
En ja, ik was en ben een verwend nest, ik was de eerste.
Dat verwende nest kreeg alles maar dat alles
slipte door haar vingers en ze eindigde met niets.
Alles hebben is misschien niet goed, maar niets hebben is het ook niet.
Ik zoek de gulden middenweg om uiteindelijk een beetje te hebben.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:41
Knuffelheks schreef: ↑26-10-2017 23:15Even over verzuurd. Ik heb twee jongens, en verzuurd dekt de lading niét.
Het ruikt meer alsof er iemand gestorven is op een bed van uien, knoflook en oude sokken waar een bus deodorant overheen gespoten is.
Bedoel je dát TO?
donderdag 26 oktober 2017 om 23:42
ja precies dit dacht ik dus bij de topictitelKnuffelheks schreef: ↑26-10-2017 23:15Even over verzuurd. Ik heb twee jongens, en verzuurd dekt de lading niét.
Het ruikt meer alsof er iemand gestorven is op een bed van uien, knoflook en oude sokken waar een bus deodorant overheen gespoten is.
Bedoel je dát TO?
Don't cry, buy a bag and move on.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:45
Sorry Andrea maar ik snap er geen reet van.
Wat wil jij nou precies van forummers weten? Hoe zij op 15 jarige leeftijd met een voor hen lastige moeder zijn omgegaan?
Wat wil jij nou precies van forummers weten? Hoe zij op 15 jarige leeftijd met een voor hen lastige moeder zijn omgegaan?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:51
Andrea, ik zou graag als verwaarloosde dochter van mijn moeder en zelf moeder van inmiddels volwassen kinderen zijnde het gesprek met je aan willen gaan.
Maar echt, ik begrijp vrij weinig van je verhaal.
Kun je wat duidelijker omschrijven waar je mee zit en waarom? Dan krijg je vast ook duidelijkere reacties. Je bent duidelijk gekwetst en dat gevoel mag er zijn!
Maar echt, ik begrijp vrij weinig van je verhaal.
Kun je wat duidelijker omschrijven waar je mee zit en waarom? Dan krijg je vast ook duidelijkere reacties. Je bent duidelijk gekwetst en dat gevoel mag er zijn!
donderdag 26 oktober 2017 om 23:54
Of er andere eerste dochters zijn die hetzelfde hebben ervaren.
dat ze "weg werden gestopt".
Of juist dat ze op handen werden gedragen en dat dat bleef.
En hoe de niet oudste kinderen er tegen aankijken.
en hoe degene die kinderen hebben er nu in 2017 tegen aankijken en wat zij doen?
Laten ze de oudste op de een na grootste slaapkamer of zijn er meer moeders die hetzelfde doen en uit welke overwegingen.
dat ze "weg werden gestopt".
Of juist dat ze op handen werden gedragen en dat dat bleef.
En hoe de niet oudste kinderen er tegen aankijken.
en hoe degene die kinderen hebben er nu in 2017 tegen aankijken en wat zij doen?
Laten ze de oudste op de een na grootste slaapkamer of zijn er meer moeders die hetzelfde doen en uit welke overwegingen.
vrijdag 27 oktober 2017 om 00:05
Heb je nu nog wrok, omdat je je grote kamer af moest staan? Ik vind dit een warrig verhaal, maar ik begrijp al niet dat een 16-jarige daar zo verongelijkt over was, maar al helemaal niet terugkijkend als volwassene.
Dus bij je vriendin hebben ze besloten om kamers te ruilen zodat de jongste ook als kind van een grotere kamer kan genieten? Eerlijk toch? Als tiener heb je geen treinbaan liggen. Prima deal.
Dus bij je vriendin hebben ze besloten om kamers te ruilen zodat de jongste ook als kind van een grotere kamer kan genieten? Eerlijk toch? Als tiener heb je geen treinbaan liggen. Prima deal.
vrijdag 27 oktober 2017 om 00:06
Ik snap je wel. Totdat je nu weer begint over zoiets basaals als weer die kamer... het ging toch niet over die kamer?
En mensen benoemen dat warrige omdat het iets zou kunnen zeggen over jouw emotionele gemoedstoestand. Niet om een oordeel over jou te hebben, juist niet!
Maar om je te helpen. Ik vind wat je schrijft hier ook dusdanig ver gaan dat ik denk dat je hulp nodig hebt.
Als je op deze leeftijd je nog druk maakt om deze dingen, en kampt met schuldgevoelens of wat je voelt je dat wel mag voelen, dat heb je een diepgeworteld probleem. En dat is niet zo gek, aangezien de moeder-dochter relatie de meest complexe is van alle relaties.
Verder geloof ik niet in onzin als het hiernamaals en allerlei geboden, dus daar kan ik je verder niet bij helpen. Ik leef vanuit mijn gevoel, in het hier en nu, in wat ik denk dat goed is.
En mensen benoemen dat warrige omdat het iets zou kunnen zeggen over jouw emotionele gemoedstoestand. Niet om een oordeel over jou te hebben, juist niet!
Maar om je te helpen. Ik vind wat je schrijft hier ook dusdanig ver gaan dat ik denk dat je hulp nodig hebt.
Als je op deze leeftijd je nog druk maakt om deze dingen, en kampt met schuldgevoelens of wat je voelt je dat wel mag voelen, dat heb je een diepgeworteld probleem. En dat is niet zo gek, aangezien de moeder-dochter relatie de meest complexe is van alle relaties.
Verder geloof ik niet in onzin als het hiernamaals en allerlei geboden, dus daar kan ik je verder niet bij helpen. Ik leef vanuit mijn gevoel, in het hier en nu, in wat ik denk dat goed is.
vrijdag 27 oktober 2017 om 00:08
vrijdag 27 oktober 2017 om 00:09
vrijdag 27 oktober 2017 om 00:14
....................Beau-ter-Ham schreef: ↑27-10-2017 00:02Zullen we er een einde aan breien?
Kies maar. Wil je de rode of de blauwe pil?
