Psyche
alle pijlers
Vijftig en tevreden?
zondag 11 februari 2024 om 00:24
Met vijftig ben je halverwege zeggen ze en hopen we. Heb je bereikt wat je wilde? Ben je tevreden? TO trapt af: ik ben tevreden, zelfs blij met mijn werk. Het is uitdagend en interessant. Vaste aanstelling dús financiële rust. Ik kan dit gerust blijven doen tot mijn pensioen. Kind gaat goed. De nodige puber issues daargelaten. Ook over mijn huis ben ik tevreden. Leuke buurt, mooie locatie, enz. Alleen over mijn partner (sinds 2 jaar een relatie, wonen niet samen) heb ik twijfels of we wel bij elkaar passen. Hoe ga je op je 50e om met belangrijke levensissues en is er verschil met vroeger, toen je nog niet op de helft was?
zondag 11 februari 2024 om 06:30
Wat een belang hecht je aan uiterlijkheden.
Ik ben bijna 60, heb niet mijn gedroomde carrière (al 30 jaar arbeidsongeschikt), niet mijn gedroomde huis (uitkering, dus sociale huur), niet mijn gedroomde studie (psychisch nauwelijks belastbaar), geen partner, kinderen met forse problemen.
Maar: ik ben een leuk mens, een eerlijk mens, een betrouwbaar mens, een geïnteresseerd mens, een begripvol mens, een goede vriendin, enz. enz.
Zeer tevreden dus.
Ik ben bijna 60, heb niet mijn gedroomde carrière (al 30 jaar arbeidsongeschikt), niet mijn gedroomde huis (uitkering, dus sociale huur), niet mijn gedroomde studie (psychisch nauwelijks belastbaar), geen partner, kinderen met forse problemen.
Maar: ik ben een leuk mens, een eerlijk mens, een betrouwbaar mens, een geïnteresseerd mens, een begripvol mens, een goede vriendin, enz. enz.
Zeer tevreden dus.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 11 februari 2024 om 07:11
Tja...
Nog geen 50, denk (hoop) wel halverwege.
Ik heb een erg leuke baan, een prima huis, een goed huwelijk met de leukste man, fijne vrienden en collega's, goed en warm contact met mijn familie, ik heb veel kunnen reizen (wat ik ook altijd wilde) en een redelijk goed inkomen. Toch ben ik zeker niet tevreden want ik ben oververmoeid/overspannen en heb een flinke en chronische angststoornis. Dus van buiten zou ik tevreden kunnen (moeten) zijn, maar van binnen ben ik het allerminst.
Nog geen 50, denk (hoop) wel halverwege.
Ik heb een erg leuke baan, een prima huis, een goed huwelijk met de leukste man, fijne vrienden en collega's, goed en warm contact met mijn familie, ik heb veel kunnen reizen (wat ik ook altijd wilde) en een redelijk goed inkomen. Toch ben ik zeker niet tevreden want ik ben oververmoeid/overspannen en heb een flinke en chronische angststoornis. Dus van buiten zou ik tevreden kunnen (moeten) zijn, maar van binnen ben ik het allerminst.
zondag 11 februari 2024 om 07:33
Iets jonger maar denk al een eind voorbij halverwege i.v.m. medische geschiedenis. Ik ben tevreden, hoewel een het best hier en daar beter zou kunnen, maar dat is allemaal materieel en ik hecht daar niet zo aan.
Al bijna 30 jaar relatie, leuke kinderen (nog jong dus het puberen begint pas vormen aan te nemen en de rest moet daar nog in belanden). Ik heb een leuke baan die ik best zou willen doen tot pensioen (maar helaas in managementfunctie in een kleiner bedrijf in een markt met veel fusies en overnames dus ik vrees dat ik wel weggesaneerd word na de fusie waar ik nu mee bezig ben, er zitten daar veel goede mensen met betere papieren en langere dienstverbanden). Al met al hebben we het financieel goed genoeg voor elkaar.
We wonen echter in een lelijk huis met lelijke tuin in een lelijke omgeving. Ik ben daar altijd heel tevreden mee geweest, maar sinds deze winter irriteert het me allemaal. Door die regen zijn we ook veel te veel binnen en veel te veel tijd met de mobieltjes bezig. Het lijkt ook alsof ik het binnen niet meer gezellig weet te krijgen en de tuin is ook mistroostig. Hopelijk brengt het voorjaar nieuw elan en goede moed.
Al bijna 30 jaar relatie, leuke kinderen (nog jong dus het puberen begint pas vormen aan te nemen en de rest moet daar nog in belanden). Ik heb een leuke baan die ik best zou willen doen tot pensioen (maar helaas in managementfunctie in een kleiner bedrijf in een markt met veel fusies en overnames dus ik vrees dat ik wel weggesaneerd word na de fusie waar ik nu mee bezig ben, er zitten daar veel goede mensen met betere papieren en langere dienstverbanden). Al met al hebben we het financieel goed genoeg voor elkaar.
We wonen echter in een lelijk huis met lelijke tuin in een lelijke omgeving. Ik ben daar altijd heel tevreden mee geweest, maar sinds deze winter irriteert het me allemaal. Door die regen zijn we ook veel te veel binnen en veel te veel tijd met de mobieltjes bezig. Het lijkt ook alsof ik het binnen niet meer gezellig weet te krijgen en de tuin is ook mistroostig. Hopelijk brengt het voorjaar nieuw elan en goede moed.
zondag 11 februari 2024 om 07:46
Solomio schreef: ↑11-02-2024 06:30Wat een belang hecht je aan uiterlijkheden.
Ik ben bijna 60, heb niet mijn gedroomde carrière (al 30 jaar arbeidsongeschikt), niet mijn gedroomde huis (uitkering, dus sociale huur), niet mijn gedroomde studie (psychisch nauwelijks belastbaar), geen partner, kinderen met forse problemen.
Maar: ik ben een leuk mens, een eerlijk mens, een betrouwbaar mens, een geïnteresseerd mens, een begripvol mens, een goede vriendin, enz. enz.
Zeer tevreden dus.
Wat een mooie eyeopener! Ik ben ook over de 50 en eigenlijk niet zo tevreden. Ik heb niet zoiets van : Kijk mij, ik heb een mooie dit, een perfecte dat, een geslaagde zus, een bloeiende zo. Het is allemaal heel gewoon. Mijn collega's hebben bijna allemaal wel zo'n jaloersmakend plaatje: leuke kinderen op tweetalig, drie of meer vakanties per jaar, een fijn huwelijk en ga zo maar door.
Bij mij is alles heel middelmatig. Mijn kinderen zijn het belangrijkste in mijn leven, ze doen het best redelijk tot goed, ze redden zich gewoon.
Ikzelf ook: ik leef, ik doe mijn best, maar heel bruisend is mijn leven niet. Ik heb ook best veel fouten gemaakt in mijn leven waar ik eigenlijk te vaak over pieker.
Maar de meeste mensen mogen me graag en ik word gewaardeerd. Daar zou ik weleens wat blijer om mogen zijn. Dus: dank je wel Solomio.
Ik ben het helemaal met je eens!
lieneke wijzigde dit bericht op 11-02-2024 07:48
0.54% gewijzigd
zondag 11 februari 2024 om 08:31
Onder mij klanten zijn veel 60-plussers, ik zie dat het eigenlijk alleen maar beter wordt. Maar dit zijn wel gezonde 60 plussers met voldoende financiële middelen.
zondag 11 februari 2024 om 08:33
In mijn hoofd ben je op je 40e op de helft van je leven.
Ik ben nog geen 50, maar ik hoor overal om mijn heen van mensen boven de 70 dat het dan down hill gaat met gezondheid, zomaar een tripje doen etc.
Uitzonderingen aan beide kanten daargelaten natuurlijk.
Ik ben 46 en geniet echt van mijn leven.
Ik ben niet bang op oud te worden of dood te gaan.
Mijn vader stierf op het moment dat mijn ouders een bedrag hadden gespaard en wilden gaan reizen.
Vanaf dat moment neem ik 'Carpe Diem' vrij letterlijk.
Als ik morgen op mijn sterfbed lig en ik kijk terug naar mijn leven wil ik kunnen zeggen dat ik tevreden ben.
Dit betekent niet dat ik niet of nooit tegenslagen heb, maar daar gaat het voor mij niet helemaal om.
Mijn vader is al bijna 16 jaar dood en al bijna 16 'leef' ik zo en dat bevalt mij prima.
Ik ben nog geen 50, maar ik hoor overal om mijn heen van mensen boven de 70 dat het dan down hill gaat met gezondheid, zomaar een tripje doen etc.
Uitzonderingen aan beide kanten daargelaten natuurlijk.
Ik ben 46 en geniet echt van mijn leven.
Ik ben niet bang op oud te worden of dood te gaan.
Mijn vader stierf op het moment dat mijn ouders een bedrag hadden gespaard en wilden gaan reizen.
Vanaf dat moment neem ik 'Carpe Diem' vrij letterlijk.
Als ik morgen op mijn sterfbed lig en ik kijk terug naar mijn leven wil ik kunnen zeggen dat ik tevreden ben.
Dit betekent niet dat ik niet of nooit tegenslagen heb, maar daar gaat het voor mij niet helemaal om.
Mijn vader is al bijna 16 jaar dood en al bijna 16 'leef' ik zo en dat bevalt mij prima.
zondag 11 februari 2024 om 08:33
Al een tijd over de 50, bewust geen kinderen, al 12 jaar een LAT relatie. Leuk, nuttig en voldoening gevend vrijwilligerswerk, maatje voor een (veel) ouder iemand, 4 dagen per week werk wat ik vrijwel grotendeels thuis doe met 2 vingers in mijn neus voor een prima salaris. Ik zing het wel uit zo. Goedkope huurwoning want ik woon hier al meer dan mijn halve leven, buurt gaat wel wat achteruit maar dat heb je op veel plekken .
Veel en lang gereisd, niet veel dingen uitgesteld tot ‘later’.
Wel wat meer kwaaltjes af en toe, maar of dat ‘de leeftijd’ is of domme pech omdat ik tijdens een wandeling meer op de vogels lette dan op de boomstronk op het pad, en daarom onderuit ging?
Ik vind mijn leven prima en zie wel waar en wanneer het eindigt. Hoop dat dat geruisloos gaat.
Veel en lang gereisd, niet veel dingen uitgesteld tot ‘later’.
Wel wat meer kwaaltjes af en toe, maar of dat ‘de leeftijd’ is of domme pech omdat ik tijdens een wandeling meer op de vogels lette dan op de boomstronk op het pad, en daarom onderuit ging?
Ik vind mijn leven prima en zie wel waar en wanneer het eindigt. Hoop dat dat geruisloos gaat.
himalaya wijzigde dit bericht op 11-02-2024 08:35
4.57% gewijzigd
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 11 februari 2024 om 08:52
Ik ben pas 34 en dat kan ook de helft zijn (mijn vader is eerder overkeden, 63 jr) maar goed ik ga er niet van uit op voorhand. Ik ben blij met mezelf, mentaal gezond en ook heel erg blij met mijn partner, vrienden en familie. Dus dat zijn grote belangrijke dingen.
En daarbij kijk ik uit naar elke maaltijd, elk nieuw bloemetje en blaadje dat in mijn tuin opkomt, elk uitje, etc. Dus ook al zou het ineens over zijn, genoten heb ik sowieso.
En daarbij kijk ik uit naar elke maaltijd, elk nieuw bloemetje en blaadje dat in mijn tuin opkomt, elk uitje, etc. Dus ook al zou het ineens over zijn, genoten heb ik sowieso.
zondag 11 februari 2024 om 08:57
zondag 11 februari 2024 om 08:58
Ik denk dat je met 45 al over de helft bent. Ik ken maar weinig mensen die de 90 in goede gezondheid hebben gehaald en dat nog hebben beseft ook. 10 jaar vreselijk dement zijn en 90 worden is best jammer.
Zelf ben ik inmiddels 12 jaar voorbij die 45. Wil nog zeker 8 jaar werken, maximaal 10 jaar. Mijn leven is goed, ben tevreden. Goede relatie, kinderen gaan goed. Niks groots en meeslepends, gewoon lekker rustig. Weinig zorgen over onszelf of onze kinderen. Wel wat zorgen over ouders en schoonouders maar die zijn allemaal 80+ dus ook best wel normaal dat het wat minder wordt met hun gezondheid, geheugen etc. Hun levens zijn (bijna) voltooid en we zouden er vrede mee hebben als ze ons zouden ontvangen. Je wilt ze altijd zo lang mogelijk bij je hebben, maar alles is gedaan, gezegd etc. Er zijn geen onafgeronde issues, dus hoeven we geen spijt te hebben van gemiste kansen.
Zeer tevreden mens hier.
Zelf ben ik inmiddels 12 jaar voorbij die 45. Wil nog zeker 8 jaar werken, maximaal 10 jaar. Mijn leven is goed, ben tevreden. Goede relatie, kinderen gaan goed. Niks groots en meeslepends, gewoon lekker rustig. Weinig zorgen over onszelf of onze kinderen. Wel wat zorgen over ouders en schoonouders maar die zijn allemaal 80+ dus ook best wel normaal dat het wat minder wordt met hun gezondheid, geheugen etc. Hun levens zijn (bijna) voltooid en we zouden er vrede mee hebben als ze ons zouden ontvangen. Je wilt ze altijd zo lang mogelijk bij je hebben, maar alles is gedaan, gezegd etc. Er zijn geen onafgeronde issues, dus hoeven we geen spijt te hebben van gemiste kansen.
Zeer tevreden mens hier.
zondag 11 februari 2024 om 09:03
Herkenbaar! Ik ben zo'n 60-plusser (65). Toen ik 50 was genoot ik ook maar was ik veel meer met zorgen, regelen en toch wel met m'n carrière bezig. Nu heb ik eigenlijk alles wat ik hoopte te bereiken bereikt. Met als belangrijkste een zeer goede gezondheid net als iedereen om mij heen. 48 Jaar samen met de leukste. Heel leuk werk wat ik nog tot ver na de AOW-leeftijd hoop te doen. Ouders die rond de 100 zijn, nog zelfstandig wonen en weinig mankeren. Een groep fijne vrienden die zich nog steeds uitbreidt en superleuke kleinkinderen. Ik kijk (af en toe) met tevredenheid terug en verheug me nog altijd op de toekomst. Nu hoor ik inderdaad wel bij de hierbovengenoemde "60 plussers met voldoende financiële middelen" dat zal wel iets schelen maar zeker niet alles.
anoniem_673c89230bc0a wijzigde dit bericht op 11-02-2024 09:10
31.01% gewijzigd
zondag 11 februari 2024 om 09:03
Ik ben vorig jaar 40 geworden en vond dat wel een dingetje.
Ik ben tevreden: ik ben geïnteresseerd in anderen, betrouwbaar, gezellig en carrière technisch gaat het goed. Ik ben hopelijk een leuke moeder voor onze dochter en doorgaans een fijne echtgenote (niet altijd
).
Ik ben trots op mijn bedrijf en wat we op dat gebied hebben opgebouwd. Mijn man doet geregeld de berekeningen en dan heb ik wel een gevoel van: wow. Enerzijds ontstaan door hard werken en anderzijds geluk gehad. Mijn man en ik willen tzt wel weer naar Nederland (vandaar de calculaties) dus dat wordt nog wel een dingetje dat een hoop stress meebrengt.
Ouder worden vind ik een voorrecht en hoop nog heel lang mee te mogen gaan.
Ik ben tevreden: ik ben geïnteresseerd in anderen, betrouwbaar, gezellig en carrière technisch gaat het goed. Ik ben hopelijk een leuke moeder voor onze dochter en doorgaans een fijne echtgenote (niet altijd
). Ik ben trots op mijn bedrijf en wat we op dat gebied hebben opgebouwd. Mijn man doet geregeld de berekeningen en dan heb ik wel een gevoel van: wow. Enerzijds ontstaan door hard werken en anderzijds geluk gehad. Mijn man en ik willen tzt wel weer naar Nederland (vandaar de calculaties) dus dat wordt nog wel een dingetje dat een hoop stress meebrengt.
Ouder worden vind ik een voorrecht en hoop nog heel lang mee te mogen gaan.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 11 februari 2024 om 09:18
Bijna vier jaar geleden verongelukte mijn man, toen 45, ik ben nu 51(hij was 3 jaar jonger). Ik heb nu de zorg over onze dochter van 8, onze zoon van 23 en mijn 85-jarige moeder die inwoont. Ik vind het verschrikkelijk om deze leeftijd te hebben, zonder de partner met wie het waardig was samen oude besjes te worden. Ik ben nu gewoon een oude weduwe, en alhoewel ik er lang nog goed en jong uitzag, begint de tand des tijds nu flink in mij te happen. Ik heb mijn ‘echte grote baan met perspectief’ destijds dom genoeg aan de wilgen gehangen omdat mijn man altijd op reis was voor zijn bedrijf. Nu geef ik sportlessen, nog steeds na jaren, met passie, maar met de uiterste houdbaarheidsdatum in zicht. Het geld gaat hard, dus ik moet om de paar jaar budgettair re-organiseren. Alle zorg en hoofdbrekens om mijn getraumatiseerde kinderen nog enigszins goed de wereld in te slingeren moet ik alleen uitvogelen, met als enig kind een zorgbehoevende en aandachtvragende moeder op de achtergrond. Dus nee, leuk is het voor mij allemaal niet met 51. Gelukkig ben ik gezegend met een nog steeds puberale naïviteit dat de horizon goudomrand gloort. Maar als ik nu 51 was in de setting zoals het was, zou ik de gelukkigste vrouw op aarde zijn geweest.
zondag 11 februari 2024 om 09:23
Ja, sinds ik de juiste medicatie krijg voor/tegen angstklachten is mijn leven zo veel leuker geworden en gaat gewoon alles beter, makkelijker en leuker. Ik kan enorm genieten van kleine dingen zoals nu, kop koffie in bed, lekker ontbijtje, knorrende kat naast me en me totaal ontspannen voelen.
Lekker kneuterig
Lekker kneuterig
zondag 11 februari 2024 om 09:58
zondag 11 februari 2024 om 10:40
Wie hecht er belang aan uiterlijkheden? Ik lees dat niet in de OP!?Solomio schreef: ↑11-02-2024 06:30Wat een belang hecht je aan uiterlijkheden.
Ik ben bijna 60, heb niet mijn gedroomde carrière (al 30 jaar arbeidsongeschikt), niet mijn gedroomde huis (uitkering, dus sociale huur), niet mijn gedroomde studie (psychisch nauwelijks belastbaar), geen partner, kinderen met forse problemen.
Maar: ik ben een leuk mens, een eerlijk mens, een betrouwbaar mens, een geïnteresseerd mens, een begripvol mens, een goede vriendin, enz. enz.
Zeer tevreden dus.
zondag 11 februari 2024 om 10:45
Wat erg Emmetje!Emmetje schreef: ↑11-02-2024 09:18Bijna vier jaar geleden verongelukte mijn man, toen 45, ik ben nu 51(hij was 3 jaar jonger). Ik heb nu de zorg over onze dochter van 8, onze zoon van 23 en mijn 85-jarige moeder die inwoont. Ik vind het verschrikkelijk om deze leeftijd te hebben, zonder de partner met wie het waardig was samen oude besjes te worden. Ik ben nu gewoon een oude weduwe, en alhoewel ik er lang nog goed en jong uitzag, begint de tand des tijds nu flink in mij te happen. Ik heb mijn ‘echte grote baan met perspectief’ destijds dom genoeg aan de wilgen gehangen omdat mijn man altijd op reis was voor zijn bedrijf. Nu geef ik sportlessen, nog steeds na jaren, met passie, maar met de uiterste houdbaarheidsdatum in zicht. Het geld gaat hard, dus ik moet om de paar jaar budgettair re-organiseren. Alle zorg en hoofdbrekens om mijn getraumatiseerde kinderen nog enigszins goed de wereld in te slingeren moet ik alleen uitvogelen, met als enig kind een zorgbehoevende en aandachtvragende moeder op de achtergrond. Dus nee, leuk is het voor mij allemaal niet met 51. Gelukkig ben ik gezegend met een nog steeds puberale naïviteit dat de horizon goudomrand gloort. Maar als ik nu 51 was in de setting zoals het was, zou ik de gelukkigste vrouw op aarde zijn geweest.
zondag 11 februari 2024 om 11:00
Hi Lady day,Lady_Day schreef: ↑11-02-2024 09:23Ja, sinds ik de juiste medicatie krijg voor/tegen angstklachten is mijn leven zo veel leuker geworden en gaat gewoon alles beter, makkelijker en leuker. Ik kan enorm genieten van kleine dingen zoals nu, kop koffie in bed, lekker ontbijtje, knorrende kat naast me en me totaal ontspannen voelen.
Lekker kneuterig
Ik heb je even een pb gestuurd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
